ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο νους μου ας μην αρνείται την Σκέψη του θεού.

- Μάθημα 166-

Η Σκέψη του Θεού με δημιούργησε.

Ποτέ δεν με άφησε μόνη, ούτε έχω υπάρξει ξέχωρα Της, ούτε για μια στιγμή.

Μου ανήκει.

Με Αυτήν ζω.

Είναι η Πηγή της ζωής μου, που με κρατά ενωμένη μαζί Της, και τα πάντα είναι ένα μαζί μου, διότι η Σκέψη του Θεού δεν με άφησε ποτέ.

Η Σκέψη του Θεού με προστατεύει, με φροντίζει, κάνει απαλό το αναπαυτήριό μου και τον δρόμο μου ομαλό, φωτίζοντας το νου μου με ευτυχία και αγάπη. Η αιωνιότητα και η δίχως τέλος ζωή λάμπουν μέσα στο νου μου, διότι η Σκέψη του Θεού δεν με άφησε, και ακόμα ενοικεί σε μένα .

Η Σκέψη του Θεού έχει δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο;

Είναι δυνατόν αυτός ο κόσμος της δυστυχίας και του φόβου να είναι προέκταση μια Σκέψης Αγάπης;

Φυσικά και όχι!

Άρα αυτός ο κόσμος δεν είναι αληθινός.

Τι άλλο κάνει αυτό τον κόσμο να φαίνεται αληθινός από την δική μου άρνηση της αλήθειας που βρίσκεται πέρα από αυτόν;

Τι άλλο από τις δικές μου σκέψεις δυστυχίας και θανάτου μπορεί να αποκρύψει την τέλεια ευτυχία που είναι το Θέλημα του Πατέρα μου για μένα;

Και τι είναι αυτό που θα μπορούσε να κρύψει αυτό που δεν κρύβεται εκτός από μια ψευδαίσθηση;

Και τι θα μπορούσε να με κρατήσει μακριά από αυτό που ήδη έχω εκτός από την δική μου επιλογή να μην το βλέπω, αρνούμενη ότι βρίσκεται εκεί;

Ας μην αρνούμαι τον Ουρανό!

Ας μην ξεχνώ ότι είναι δικός μου φτάνει να Τον ζητήσω.

Δέχομαι τα δώρα του Ουρανού. Ζητώ να τα λάβω και μου δίνονται. Δέχομαι την Σκέψη του Θεού σαν κληρονομιά μου.

Κάποιος περπατά δίπλα μου, ο Οποίος μου σιγοψιθυρίζει την απάντηση σε όλους μου τους φόβους:

«Δεν είναι έτσι».

Μου δείχνει όλα τα δώρα που βρίσκονται στην διάθεσή μου όταν βασανίζουν το νου μου σκέψεις ανέχειας, και μου μιλά για την Συντροφιά Του όταν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου μόνο και φοβισμένο.

Τα δώρα Του είναι δικά μου ∙ τα έχει εμπιστευτεί στην φροντίδα μου, για να τα δώσω σε όλους όσους επέλεξαν τον μοναχικό δρόμο από τον οποίο εγώ τώρα πια έχω ξεφύγει.

Τους διδάσκω δείχνοντας τους την ευτυχία που έρχεται σ’ εκείνους που νιώθουν το άγγιγμα του Χριστού, και αναγνωρίζουν τα δώρα του Θεού.

Ας μην αφήσω την θλίψη να με βάλει σε πειρασμό να προδώσω αυτά που Εκείνος μου εμπιστεύτηκε.

Το χέρι μου γίνεται ο κομιστής του αγγίγματος του Χριστού ∙ η αλλαγή του νου μου γίνεται η απόδειξη ότι όποιος αποδέχεται τα δώρα του Χριστού δεν είναι δυνατόν να υποφέρει τίποτα.

Εκείνος μου έχει εμπιστευτεί την ανακούφιση του κόσμου από τον πόνο.

Ας μην προδώσω την εμπιστοσύνη Του.

Ας γίνω η ζωντανή απόδειξη τι μπορεί να προσφέρει στον καθένα το άγγιγμα του Χριστού.

Αυτή είναι η αποστολή μου τώρα.

Γιατί ο Θεός έχει εμπιστευτεί την διανομή των δώρων Του σε όλους όσους τα έχουν αποδεχτεί οι ίδιοι.

Αυτός έχει μοιραστεί την χαρά Του μαζί μου.

Και τώρα πηγαίνω να την μοιραστώ με όλο τον κόσμο!

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του.

- Μάθημα 166-

Βασισμένο στα Μαθήματα 165 και 166