Η Συγχώρεση είναι το Κλειδί της Ευτυχίας. (Μάθημα 121 – ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ)
Εδώ βρίσκεται η απάντηση στην αναζήτησή σου για ειρήνη. Εδώ βρίσκεται το κλειδί του νοήματος σε ένα κόσμο που δεν βγάζει κανένα νόημα. Εδώ βρίσκεται το κλειδί για την ασφάλεια μέσα στους φαινομενικούς κινδύνους που δείχνουν να σε απειλούν σε κάθε γωνιά, και φέρνουν αβεβαιότητα σε όλες σου τις ελπίδες για γαλήνη και ευτυχία. Εδώ απαντώνται όλες οι ερωτήσεις. Εδώ κατοχυρώνεται το τέλος κάθε ανασφάλειας και αβεβαιότητας.Ο νους που δεν συγχωρεί είναι γεμάτος φόβο, και δεν έχει καθόλου χώρο για την αγάπη∙ δεν της αφήνει καθόλου περιθώριο ν’ απλώσει ειρηνικά τα φτερά της και ν’ ανυψωθεί πάνω από τον αναβρασμό του κόσμου. Ο νους που δεν συγχωρεί είναι λυπημένος, χωρίς ελπίδα ανακούφισης και απελευθέρωσης από τον πόνο. Υποφέρει, και όμως συνεχίζει να ζει μέσα στην μιζέρια, προσπαθεί να δει στο σκοτάδι χωρίς να τα καταφέρνει, όντας όμως σίγουρος για τον κίνδυνο που καραδοκεί εκεί.
Ο νους που δεν συγχωρεί διχάζεται από αμφιβολίες, μπερδεύεται για τον εαυτό του και όλα όσα βλέπει, φοβάται και θυμώνει, είναι αδύναμος και μαινόμενος, φοβάται να προχωρήσει, φοβάται να μείνει, φοβάται να ξυπνήσει αλλά και να κοιμηθεί, τρομάζει στον κάθε ήχο αλλά και ακόμα περισσότερο στην ησυχία ∙ τρέμει το σκοτάδι αλλά ακόμα περισσότερο τρέμει όταν πλησιάζει στο φως.
Τι άλλο από την καταδίκη του μπορεί να αντιληφθεί ο νους που δεν συγχωρεί; Τι άλλο θα βλέπει εκτός από αποδείξεις ότι όλες οι αμαρτίες του είναι αληθινές; Ο νους που δεν συγχωρεί δεν βλέπει σφάλματα, παρά μόνο αμαρτίες. Κοιτάζει τον κόσμο με μάτια που δεν βλέπουν, και βγάζει σπαρακτική κραυγή καθώς βλέπει την δική του προβολή να ετοιμάζεται να επιτεθεί στην αξιοθρήνητη παρωδία της ζωής του. Θέλει να ζήσει, και όμως επιθυμεί να ήταν νεκρός. Θέλει την συγχώρεση, αλλά όμως δεν βλέπει καμιά ελπίδα. Θέλει να ξεφύγει, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει τον τρόπο διότι παντού βλέπει αμαρτωλούς.
Ο νους που δεν συγχωρεί είναι απελπισμένος, χωρίς την προοπτική για κάποιο μέλλον που θα του προσφέρει κάτι άλλο εκτός από ακόμα περισσότερη απελπισία. Παρόλα αυτά θεωρεί ότι η κρίση του για τον κόσμο είναι αμετάκλητη, και δεν καταλαβαίνει ότι ο ίδιος έχει καταδικάσει τον εαυτό του σε αυτή την απελπισία. Νομίζει ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει, γιατί αυτό που βλέπει του πιστοποιεί ότι η κρίση του είναι σωστή. Δεν ρωτά, γιατί νομίζει ότι ξέρει. Δεν αμφισβητεί, σίγουρος πως έχει δίκιο.
Την συγχώρεση την αποκτάς. Δεν είναι έμφυτη σε ένα νου, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να αμαρτήσει. Όπως η αμαρτία ήταν μια ιδέα που εσύ δίδαξες στον εαυτό σου, έτσι και την συγχώρεση πρέπει να την μάθεις και αυτή, αλλά από ένα άλλο Δάσκαλο, ο οποίος αντιπροσωπεύει τον άλλο Εαυτό μέσα σου. Μέσα από Αυτόν μαθαίνεις πώς να συγχωρείς τον εαυτό που νομίζεις ότι έφτιαξες, και τον αφήνεις να εξαφανιστεί. Έτσι επιστρέφεις το νου σου να γίνει πάλι ένα με Αυτόν που είναι ο Εαυτός σου, και δεν είναι ποτέ δυνατόν να αμαρτήσει.
Κάθε νους που δεν συγχωρεί σου παρουσιάζει μια ευκαιρία να διδάξεις τον δικό σου νου πώς να συγχωρήσει τον εαυτό του. Όλοι περιμένουν την απελευθέρωσή τους από την κόλαση μέσα από σένα, και στρέφονται προς εσένα ικετεύοντας για τον Ουρανό εδώ και τώρα. Δεν έχουν άλλη ελπίδα εκτός από σένα. Και σαν δική τους ελπίδα, έτσι γίνεσαι και δική σου. Κάθε νους που δεν συγχωρεί πρέπει να μάθει μέσα από την δική σου συγχώρεση ότι έχει σωθεί από την κόλαση. Και καθώς διδάσκεις την σωτηρία, θα μαθαίνεις.
Όμως, όλη η διδασκαλία και η μάθησή σου δεν θα δικές σου, αλλά του Διδασκάλου ο Οποίος σου έχει δοθεί για να σου δείχνει τον δρόμο. Σήμερα εξασκούμαστε στο να μάθουμε να συγχωρούμε. Αν είσαι πρόθυμος, σήμερα μπορείς να μάθεις να παίρνεις το κλειδί της ευτυχίας, και να το χρησιμοποιείς.
Ο νους που δεν συγχωρεί δεν πιστεύει ότι το να δίνεις και να παίρνεις είναι το ίδιο. Όμως εξασκώντας την συγχώρεση θα μάθεις ότι είναι ένα και το αυτό. Γι αυτό ας προσπαθήσουμε να την εφαρμόσουμε σε κάποιον που θεωρούμε εχθρό και σε κάποιον που θεωρούμε φίλο. Και καθώς μαθαίνουμε να τους βλέπουμε και τους δύο σαν ένα, θα επεκτείνουμε το μάθημα και προς τον εαυτό μας, και θα δούμε ότι η δική τους απόδραση περιλαμβάνει και την δική μας.
Φέρε, λοιπόν, στο μυαλό σου κάποιον που δεν συμπαθείς, που σε εκνευρίζει, ή που σου προκαλεί δυσφορία όταν τον συναντάς∙ κάποιον που αντιπαθείς πολύ έντονα, ή απλά κάποιον που προσπαθείς να αγνοήσεις. Δεν έχει σημασία τι μορφή παίρνει ο θυμός σου. Ίσως ήδη τον έχεις επιλέξει. Μας κάνει.
Τώρα κλείσε τα μάτια σου, δες τον στο μυαλό σου, και παρατήρησέ τον για λίγο. Προσπάθησε ν’ αντιληφθείς κάποιο φως σε αυτόν κάπου ∙ μια μικρή λάμψη που δεν είχες μέχρι τώρα αντιληφθεί. Προσπάθησε να βρεις μια μικρή σπίθα φωτός να λάμπει μέσα από την άσχημη εικόνα που έχεις γι αυτόν. Κοίταζε αυτήν την εικόνα μέχρι να δεις ένα φως κάπου μέσα σε αυτήν, και έπειτα προσπάθησε να επεκτείνεις αυτό το φως μέχρι να τον καλύψει, και να κάνει την εικόνα όμορφη και καλή.
Κοίταξε αυτή την αλλαγμένη οπτική για λίγο, και έπειτα στρέψε το νου σου σε κάποιον που θεωρείς φίλο. Προσπάθησε να μεταφέρεις το φως που έμαθες να βλέπεις γύρω από τον πρώην «εχθρό» σου σε αυτόν. Δες τον τώρα σαν περισσότερο από φίλο, γιατί μέσα σε αυτό το φως η ιερότητά του σου δείχνει τον σωτήρα σου, που έχει ήδη σωθεί και σώζει, θεραπευμένος και ολοκληρωμένος. Μετά άφησέ τον να σου προσφέρει το φως που βλέπεις σε αυτόν, και άφησε τον «εχθρό» σου και τον φίλο σου να ενωθούν ευλογώντας σε με ό,τι τους έδωσες. Τώρα είσαι ένα μαζί τους, και αυτοί είναι ένα με σένα. Τώρα ο εαυτός σου σε έχει συγχωρέσει.
«Η Συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας. Θα ξυπνήσω από το όνειρο ότι Είμαι θνητός, σφαλερός, και γεμάτος αμαρτία, Και θα γνωρίζω ότι είμαι το τέλειο Παιδί του Θεού.»
Είναι καταπληκτικό μάθημα. Πόσο πρακτικό!!Οι πιο πολλοί άνθρωποι απλά λένε μια ιστορία για τους άλλους, κουτσομπολεύουν, παραπονούνται, ή απλά αγνοούν έναν άνθρωπο λέγοντας «μα δεν καταλαβαίνει» ή «δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με μένα.»
Πόσες σχέσεις δεν χαλάνε έτσι!
Πόσες πικρίες δεν αρχίζουν από αυτό το σημείο!
Πόσα «μα δεν έχω δίκιο» δεν ξεκινούν από εδώ!
Αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ. Να κοιτάξουμε τον άνθρωπο που μας εκνευρίζει. Να τον/την συμπεριλάβουμε. Να μην τον/την αγνοούμε. Να σταματήσουμε να προσπαθούμε να τον διορθώσουμε ή να τον αλλάξουμε. Να σταματήσουμε να νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι αλλιώτικο ή καλύτερο από αυτόν.
Αυτός ο τύπος είναι ο σωτήρας μου!!
Ανατρεπτική άποψη.
Τόσο καιρό ακολουθούσαμε τα προηγούμενα. Μήπως να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο;
Ή μας πονάει στον εγωισμό;
Αυτός που σε εξωθεί στα άκρα, που τα κάνει συνεχώς θάλασσα, που σου λέει σκληρά λόγια, που σου επιτίθεται, που σου λέει ότι είσαι απαίσια, χαζή και άχρηστη….αυτός ο τύπος είναι ο σωτήρας σου.
Πως σου φαίνεται αυτό;
Ο εχθρός σου είναι ο σωτήρας σου!!
Όταν τον συγχωρείς, συγχωρείς τον εαυτό σου και όλο τον κόσμο.
Έτσι επιτελείται η θεραπεία. Είναι πολύ απλό.
Βρες το φως μέσα σε αυτόν. Κοίταξε πέρα από το σώμα του.
Κοίταξε πέρα από την παλιά ιστορία σας.
Να είσαι ΠΑΡΩΝ στο παρόν.
Έλα χωρίς ΚΑΜΙΑ ιδέα για το ποιος νομίζεις ότι είναι αυτός ο άνθρωπος, ή ποια είναι η σχέση του με σένα. Απλά δες τον μέσα στο μυαλό σου, και βρες το φως, τον σπινθήρα, και άφησε το να τον καλύψει.
Αγάπησε όλα τα πράγματα!
Αγάπησε τον γείτονά σου, τον εχθρό σου και τον Θεό.
Αγάπα τους πάντες και τα πάντα.
Άσε τις κρίσεις και τις επικρίσεις.
Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.
Ό,τι πίστευες μέχρι τώρα είναι λάθος. Όλες σου οι πικρίες είναι λάθος. Όλες σου οι ιστορίες είναι φαντασίες. Ο αδερφός σου είναι φίλος και σωτήρας σου.
Τι ανακούφιση!!!
ΠΗΓΕΣ: http://www.themiracletimes.com/
- A Course in Miracles-
http://gorgeousforgod.com
Όλοι γύρω μας, είναι όψεις μας που τα αισθήματά μας απεναντί τους είναι καθρέπτες για μας, του πως αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι αν δε συγχωρούμε κάποιον, είναι γιατί δεν μπορούμε να συγχωρήσουμε κάπου τον εαυτό μας και αυτό είναι ξεκάθαρα λάθος.
Δείχνει διχασμό και συναισθηματικά τραύματα που απαιτούν θεραπεία...
Η συγχώρεση είναι πραγματικά το κλειδί και η απόδειξη της θεραπείας.(Προσωπικά δεν το έχω πετύχει ακόμα, αλλά δε θα σταματήσω σε αυτή την κατεύθυνση!).
Να έχεις καλή μου Χριστίνα, ένα ευτυχισμένο Σαββατοκύριακο!
Καλησπέρα, καλέ μου φίλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, δεν το έχουμε ολοκληρώσει την προσπάθειά μας ακόμα, αλλά όπως είπες κι εσύ κατευθυνόμαστε προς τα εκεί, σταθερά, με μικρά ή μεγάλα βήματα...
Και όσο προχωρούμε, το εισπράττουμε σε ευτυχία. Αυτά τα δύο πάνε παράλληλα....
Αλλος ένας θησαυρός..ναί Χριστίνα πρέπει να μπορούμε να συγχωρούμε..έχω πληγωθεί και έχω συγχωρέσει, έχω πληγώσει και ελπίζω να με έχουν συγχωρέσει.η συγχώρεση δεν θέλει προσπάθεια αλλά θέληση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σαββατοκύριακο..θησαυρένια :)
Να συγχωρέσουμε κάποιον, ναι, μόνο όμως αν αυτός μετανοήσει..Γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα νομίζω...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ edelweiss
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, όμορφο λουλούδι των άστρων..
Ναι, το μόνο που χρειαζεται είναι προθυμία και θέληση.
Σου εύχομαι να τις έχεις πάντα...και να χαρίζεις λουλούδια σε όλους όσους συναντάς...
@ akon
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλέ μου φίλε..
Όταν συγχωρούμε, το κάνουμε για τον εαυτό μας..για να απελευθερωθούμε εμείς...
Όταν κρατάμε κάποια πικρία απέναντι σε έναν άλλο άνθρωπο, άσχετα με το πόσο δίκιο θεωρούμε ότι έχουμε, ένας αόρατος δεσμός μας κρατά δεμένους μαζί του. Όταν συγχωρούμε, κόβουμε αυτό τον δεσμό και απελευθερωνόμαστε..άσχετα αν ο άνθρωπος αυτός μετανιώσει. Το κάνουμε για μας, χωρίς να περιμένουμς τίποτα από τον άλλο. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να συγχωρέσουμε, ιδιαίτερα όταν έχουμε πληγωθεί πολύ...αλλά αν το σκεφθείς καλά, ποιος είναι αυτός που χάνει όταν κρατούμε κακίες ή έστω πικρίες;
Εμείς δηλητηριάζουμε τον εαυτό μας έτσι...
σε συγχωρώ για όλα ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ aerostatik
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φαντάζεσαι πόσο μεγάλη κουβέντα είπες!!
απο τις μεγαλυτερες αληθειες εγραψες σημερα στους θησαυρους σου χριστινακι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι σημαντικο να μαθουμε να συγχωρουμε αλλα ειναι εξισου σημαντικο να ξερουμε το ποτε...
και να δινουμε την συγχωρεση στην σωστη ωρα και σε οποιον πραγματικα την θελει...αλλιως δεν προσφερουμε τιποτα ουτε σε μας αλλα ουτε και στον αλλο...
ακομα μια μεγαλη αληθεια ειναι πως ο εχθρος ειναι και σωτηρας...ναι ποσο καλο σου κανει αληθεια καποιος οταν σε πληγωνει,σε προδωνει,σε ζηλευει,σου κανει κακο με τον οποιοδηποτε τροπο...
σου μαθαινει να επιβιωνεις και να γινεσαι καλυτερος...συγχωρεσε τον...
πολλα νεραιδενια φιλια!
Ο θεός , το κλειδί και διάφορα διαμάντια βρίσκονται στο εσωτερικό βάθος της ύπαρξης μας που καλούμαστε να ανακαλύψουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια καταπληκτικό ποστάκι :)
Η ρίζα της ευτυχίας είναι ο πόνος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Συγχώρεση....Συγχωρώ...Συν και χωρώ...Χωράω μαζί με κάποιον. Και πιστεύω πως όταν συγχωρείς ουσιαστικά χωράς μαζί με τον εαυτό σου μέσα σου. Πλημμυρίζεις γαληνή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Χριστίνα.
Εσύ είσαι από αυτούς που θέλω να τους συναντήσω όταν έχω τις (πολύ) μαύρες μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι που δεν μου αρέσεις, αλλά πιο πολύ μου αρέσει να συγκεντρωθώ στην δράση, στον στόχο και στο Δρόμο! Περπατώ και συνεχίζω!
καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε παραπέμπω σ' ένα παλιότερο post μου με το ίδιο θέμα!
όλα όσα λες είναι πολύτιμα!
@ Ναϊάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου νεραϊδούλα...
συγχώρεση δεν σημαίνει "σου την χαρίζω" και ξαναπερνώ την ίδια κατάσταση..
μπορείς πολύ καλά να συγχωρείς και ν' αποφασίσεις ότι δεν θέλεις να συνεχίσεις την σχέση σου με αυτόν τον άνθρωπο που συγχωρείς..
Συγχωρώ, σημαίνει κάνω χώρο μέσα μου και δεν αφήνω κατάλοιπα θυμού, πικρίας και κατηγόριας - χωρίς να δικαιώσεις την εκάστοτε πράξη. Τον άνθρωπο συγχωρείς, όχι την πράξη του.
Και το κάνεις για σένα πρώτα..
Ο χρόνος είναι πάντα το ΤΩΡΑ.
ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΩ ΟΛΟΥΣ και γι αυτό είμαι ελεύθερη και ευτυχισμένη
@ lockheart
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, καλέ μου φίλε. Έχεις μεγάλο δίκιο. Ο Θεός υπήρξε γενναιόδωρος με τα παιδιά του. Μας έχει δώσει όλους τους θησαυρούς τους καθώς και την βούληση για να τους ανακαλύψουμε μέσα μας...
@ ανεμοσκορπίσματα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και καλή εβδομάδα, καλέ μου φίλε..
Έχεις δίκιο..τις περισσότερες φορές η ευτυχία ξεκινάει από ένα μεγάλο πόνο.
Αλλά ούτε αυτό είναι απαραίτητο..υπάρχει και ο άλλος δρόμος ο δρόμος της χαράς...
@ αγάπη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες, Αγάπη στους ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ.
Xαίρομαι που θα ήθελες να με γνωρίσεις, έστω και στις (πολύ) μαύρες σου. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτό που διάβασες, αναγνώρισες την Αλήθεια.
Σέβομαι τις επιλογές σου, απλά να ξέρεις ότι και εγώ είμαι πολύ της δράσης. Μου αρέσει να εστιάζω σε αυτό που κάνω ΤΩΡΑ και να αναζητώ την Αλήθεια ΤΩΡΑ. Αυτό δεν είναι δράση;
@ευοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, καλή μου φίλη και σε ευχαριστώ για τα φωτεινά λόγια και την παρουσία σου..
Πολύ θα ήθελα να διαβάσω αυτό που έχεις γράψει και εσύ.
Καλό σου απόγευμα και καλή εβδομάδα..
@ jackie
ΑπάντησηΔιαγραφήακριβώς έτσι, όπως τα λες...
κάνουμε χώρο μέσα μας, για μας..για να είμαστε ελεύθεροι
Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα
Καλησπέρα καλή μου Χριστίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγχώρεση, η συγνώμη, είναι μια πράξη αγάπης..!
Είναι η ικανότητα να μπορείς να χαρίσεις αγάπη κάτω απο τις πιο δύσκολες στιγμές.
Πιστεύω πως μέχρι να μάθει κανείς να συγχωρεί, βρίσκεται παγιδευμένος συναισθηματικά.
Και είμαστε εμείς οι άνθρωποι που κάνουμε σύνθετα τα απλά..!
Φιλιά καλή μου για ένα όμορφο βράδυ!
Γειά σου Χριστίνα.Πολύ καλή ανάρτηση.Δεν είναι έμφυτη αλλά θέλει αγώνα να μάθεις να συγχωρείς.Πόσο δίκιο έχεις ! Κι αν σου πω ότι εύκολα συγχωρώ, θα είναι ψέμα , αλλά το παλεύω και κάπου την άκρη να βρω κοντεύω !Είπες είμαστε θνητοί και η συγχώρεση είναι αρετή.Ο τίτλος το επισημαίνει σωστά ,αν θες το κλειδί της ευτυχίας , μην μένεις στο δρόμο της πικρίας.Πάντα ήθελα να γράψω κάτι σχετικό,μα δεν είχα πίστη και κουράγιο να το κάνω ! Θα το ξαναδιαβάσω γιατί μου άρεσε πολύ ! Καλό βράδυ φίλη και καλή εβδομάδα να έχεις !
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλαξα διευθυνση...
ΑπάντησηΔιαγραφήwww.mr-arvulas.blogspot.com
@ ηλιαχτίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, έχεις δίκιο, καλή μου ηλιαχτίδα...όταν δεν συγχωρούμε παγιδεύουμε τον εαυτό μας. Τον δένουμε, στην κυριολεξία. Όταν συγχωρούμε, απελευθερωνόμαστε.
Καλή σου μέρα
@ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο μου άρεσε το έμμετρο σχόλιό σου!!
"αν θες το κλειδί της ευτυχίας , μην μένεις στο δρόμο της πικρίας."
Χαίρομαι πάρα πολύ που σε άγγιξε η εγγραφή μου..
Και πολύ θα ήθελα να δω κάτι δικό σου΄πάνω σε αυτό το θέμα..
Καλή σου μέρα..
@ Μάνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε δω εκεί..
Σημαντικό και μεγάλο το θέμα, θησαυρέ μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ έννοια της συγχώρησης είναι από τις πιο σπουδαίες στο μονοπάτι της αυτογνωσίας και της πνευματικής εξέλιξης.
Συνδέεται άμεσα με την έννοια της μετάνοιας, της εξομολόγησης και της ανακεφαλαίωσης.
Όμως επειδή στο πέρασμα των αιώνων και εξ αιτίας της πολυχρησίας αλλά και της σκοπιμότητας μερικές φορές, οι λέξεις φθείρονται διαστρεβλώνονται, χάνουν την δύναμη τους και παρερμηνεύονται είναι καλό να επανατοποθεντούνται και με νέους όρους… όπου είναι δυνατόν.
Έτσι η συγ-χώρηση είναι να αφήσει κανείς χώρο για του άλλους αλλά και για τον εαυτό του στα πλαίσια της αλληλοκατανόησης της αλληλεξάρτησης της ζωής και του γεγονότος ότι «ουδείς είναι αναμάρτητος» στο ταξίδι της ζωής.
Στα αγγλικά είναι forgive, δηλ.απορρίπτω αυτό που μου δίνεται.
Μετα-νοώ σημαίνει αλλάζω τον νου, τον τρόπο σκέψης.
Αν δεν γίνει αυτή η αλλαγή, δεν έχει νόημα η συγχώρηση γιατι δεν υπάρχει αλλαγή στην συνείδηση.
Εξομολόγηση, βγάζω τον λόγο έξω, τον ανακοινώνω φωναχτά
και αναλαμβάνω την ευθύνη των πράξεων μου.
Ανακεφαλαίωση είναι η προσεχτική ανασκόπηση της ζωής μας και η απόρριψη των ξένων ενεργειών που μας «παχαίνουν» και το κλείσιμο των δικών μας ‘Μαύρων τρυπών», που μας σκοτεινιάζουν.
Αυτό ισοδυναμεί με τον Άθλο της Λερναίας Ύδρας και το κάψιμο των προσωπικών μας αναμνήσεων.
Χωρίς τον συνδυασμό όλων αυτών και μιας δυνατής πρόθεσης, η συγχώρηση θα παραμείνει στην καλύτερη περίπτωση, μια αγαθή αδύναμη διάθεση ή θα είναι μια άλλη μορφή του φόβου και αδυναμίας, για κάποιον που βρίσκεσαι σε δύσκολη θέση και εξαναγκάζεται σε ένα συναίσθημα.
Μερικές φορές μάλιστα θυμίζει τις περιπτώσεις κάποιων καλοκάγαθων πόρνων που αγαπούν το νταβατζή τους και "τον συγχωρούν" και του επιτρέπουν τα πάντα γιατί θέλουν να έχουν κάτι να αγαπούν στην έρημη ζωή τους, έστω και μια ψευδαίσθηση ή κάποιους που «συγχωρούν» τον θύτη τους και τον ερωτεύονται κιόλας παράφορα.
Άσε τις κρίσεις και τις επικρίσεις.
...όχι όμως ¨"τις διάκρισεις" των εννοιών!
Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.
Ναι!!!
Με προυποθέσεις ουσιαστικές και πρακτικές και βαθιές αλλαγές συνείδησης!
Καλό μεσημέρι Χριστίνα;)
Φυσικά, καλοί μου συμπολεμιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα μαζί σας.
Δεν νοείται πραγματική συγχώρεση χωρίς αλλαγή συνείδησης και διάκριση.
Αλλιώς πέφτουμε στην παρερμηνευμένη "συγχώρεση", που τόσο έχουν καταχραστεί οι εκάστοτε εξουσίες.
Αν η πόρνη κατακτήσει αυτό το επίπεδο συνείδησης και μπορέσει να συγχωρέσει τον εαυτό της την κοινωνία, και τον νταβαντζή της, τότε δεν θα είναι πια πόρνη, μιας και η εσωτερική της επίγνωση θα προβάλλει πλέον κάποιες άλλες ανάλογες εξωτερικές συνθήκες...
Να έχετε ένα υπέροχο απόγευμα..
Κάποια καλή τύχη με οδήγησε στην εξαιρετιkή αυτή σελίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνο και διάθεση να έχεις να κάνεις κάτι για Σένα ,αξίζει να μην παραλείπεις να την επισκέπτσαι
γι αυτό και την περνάω αμέσως στους συνδέσμους μου.
Δεν διστάζω να σου πω ότι έχω μια εντελώς διαφορετική, ανατρεπτική άποψη για την συγνώμη.
Την θεωρώ "άλλοθι" των λαθών μας.
Θα συμφωνήσω όμως απόλυτα ,και θα κρατήσω to άλλο
Αγάπησε όλα τα πράγματα!
Αγάπησε τον γείτονά σου, τον εχθρό σου και τον Θεό.
Αγάπα τους πάντες και τα πάντα
και θα συμπληρώσω
" Αγάπα τους ακόμη και αν δεν τους συγχωρείς"
Δεν είναι θεωρητικό, είναι βιωματικό.
Χάρικα για την γνωριμία.
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
@ λυγερή
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου, Λυγερή, είμαι σίγουρη ότι συμφωνούμε και για την έννοια της συγχώρεσης...
Απλά αυτή η λέξη είναι τόσο παρερμηνευμένη. Την έχουμε συνηθίσει να σημαίνει αδυναμία και ανοχή.
Η πραγματική συγχώρεση, όμως, συνεπάγεται αυτά που λες "αγάπα τους πάντες και τα πάντα". Συνεπάγεται αλλαγή συνείδησης: Μετά-νοια.
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να ζήσουμε και αν θες ν' αποσιωπήσουμε κάποιες πράξεις άδικες.
Η συγχώρεση είναι απελευθέρωση πρώτα απ' όλα του εαυτού μας και έπειτα και των άλλων με τους οποίους μας κρατάν δεμένους κάποιες πικρίες - όσο δίκαιες και αν θεωρούμε ότι είναι.
Όπως είπες και εσύ στο πολύ ουσιώδες σχόλιό σου, " Αγάπα τους ακόμη και αν δεν τους συγχωρείς". Αυτή είναι η έννοια της πραγματικής συγχώρεσης.
Πραγματικά, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα, κι εγώ έβαλα στ' αγαπημένα μου τις ιστοσελίδες σου, και σ΄ευχαριστώ..
Καλημέρα Χρηστίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά η ουσία είναι εκείνη που
αποφασίζει για την...σύγκλιση των απόψεων.
Και η ουσία είναι να μπορείς και να ξέρεις ν' αγαπάς την ζωή, τον δημιουργό, τον άνθρωπο.
Καλή σου η Κυριακή
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http:/ligery.pblogs.gr
@ λυγερή
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Λυγερή, σ' ευχαριστώ..
έχεις δίκιο...μόνο η ουσία έχει σημασία...
Καλή εβδομάδα
Nomizo pos eixa diavasei kapou oti to na sinxoreseis kapion xoris aftos na exei metanoisi gia to kako pou sou ekane einai san na min egine tipota. Diladi i sinxoresi proupotheti tin metania. Parolo pou panta thavmaza ton Gandi kai ton Martin Luther King ti tha mporousan arage na kanoun aftoi oi spoudeoi antropoi apenanti se ena adialakto kako (p.x. Nazi kai Xitler) pou den pairnei apo logia kai einai apofasismeno na mas podopatisi ? efxaristo gia to xrono sou.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες φίλε μου, στους πνευματικούς θησαυρούς, και σε ευχαριστώ για την κατάθεση της άποψης και του ερωτήματός σου...
Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες κάθε εποχής δεν είναι παρά μια μαζική αντανάκλαση της μαζικής συνειδητότητας των ανθρώπων της τότε κοινωνίας. Ο Χίτλερ και ο κάθε εκπρόσωπος του "κακού" δεν έρχεται ποτέ απρόσκλητος....και σίγουρα ενώ μπορεί να υπάρχουν Γκάντι, Λούθερ Κιγκ, ακόμα και ο Χριστός ο ίδιος, δεν είναι αρκετοί για να αποτρέψουν την εκδήλωση του κακού, όταν αυτό προβάλλεται από την μαζική συνείδηση...και αυτό γιατί;
Διότι το Σύμπαν λειτουργεί με το Νόμο της ελεύθερης βούλησης.
Γι αυτό και ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν επεμβαίνει όταν τα παιδιά του έχουν επιλέξει να νομίζουν ότι ζουν στην κόλαση και αρνούνται να αφήσουν το "εγώ"τους και να θυμηθούν την πραγματική τους Θεϊκή καταγωγή..
Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες κάθε εποχής δεν είναι παρά μια μαζική αντανάκλαση της μαζικής συνειδητότητας των ανθρώπων της τότε κοινωνίας. Ο Χίτλερ και ο κάθε εκπρόσωπος του "κακού" δεν έρχεται ποτέ απρόσκλητος....και σίγουρα ενώ μπορεί να υπάρχουν Γκάντι, Λούθερ Κιγκ, ακόμα και ο Χριστός ο ίδιος, δεν είναι αρκετοί για να αποτρέψουν την εκδήλωση του κακού, όταν αυτό προβάλλεται από την μαζική συνείδηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε στην περίπτωση του "Καλού Χριστού» πως συμβιβάζονται οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες με την κακή μαζική αντανάκλαση της μαζικής σνειδητότητας των ανθρώπων της κοινωνίας του ;
Πως ο καλός Χριστός ενέπνευσε τους ανθρώπους σε τόσα εγκλήματα, γιατί στην περίπτωση του Γκάντι
και του Λούθερ έχομε καλές αντιδράσεις της μαζικής συνειδήτητας των ανθρώπων και των οπαδών τους, που δεν τις έχουμε στην άλλη περίπτωση;
Γιατί οι οπαδοί του Χριστού συμπεριφέρθηκαν μαζικά με αυτό τον τρόπο;
Πως μία τόσο καλή θεωρία ενέπνευσε και εμπνέει τους ανθρώπους στο κακό;
Είναι ένα ερώτημα που με απασχολεί χρόνια!
@ ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο...και μένα με απασχολεί το ίδιο ερώτημα...Γι αυτό μάλιστα, για πολλά χρόνια υπήρξα και άθεη, και απέρριπτα τον χριστιανισμό..
Όμως βαδίζοντας στην πνευματική ατραπό έμαθα να μην "πετάω το μωρό μαζί με τα απόνερα". Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ιησούς ποτέ δεν ζήτησε να γίνει οργανωμένη θρησκεία, και ήρθε πολλές φορές σε σύγκρουση με τους εκπροσώπους της, εκείνη την εποχή...
Θα σε παραπέμψω στο άρθρο ενός καλού μου φίλου συμπλογκοσυνοδοιπόρου, που πιστεύω ότι απαντά στην ερώτησή σου..
http://stavrosn.blogspot.com/2008/11/o.html