Το μόνο που γνωρίζει ο Θεός σε σχέση με το χάος που βλέπουμε, είναι ότι τα κανάλια του είναι μπλοκαρισμένα.
Ποια είναι τα κανάλια του;
Εσύ κι εγώ….όλοι μας. Όλοι εμείς που νομίζουμε ότι είμαστε διαχωρισμένοι, αλλά Αυτός μας βλέπει ως Ένα. Είμαστε ο Υιός Του.
Τα παιδιά του δεν είναι απόλυτα χαρούμενα, επομένως τα κανάλια Του είναι μπλοκαρισμένα και Αυτός δεν μπορεί να μοιράζεται την Χαρά και την Αγάπη.
Αυτός γνωρίζει ότι δεν είναι έτσι.
Ξέρει ότι είμαστε ο Υιός Του άρα η επέκτασή Του και ότι όλο αυτό με τον διαχωρισμό και τα χωριστά σώματα δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση ∙ ένα κακό όνειρο.
Έτσι Αυτός σκέφτηκε:
«Τα παιδιά μου πρέπει να ξυπνήσουν»
«Με ποιο άλλο τρόπο μπορείς να ξυπνήσεις γλυκά τα παιδιά, εκτός από με μια απαλή Φωνή που δεν θα τα τρομάξει, παρά απλά θα τους θυμίσει ότι η νύχτα τέλειωσε και το φως έχει έρθει; Δεν τα πληροφορείς ότι οι εφιάλτες που τα τρόμαξαν τόσο πολύ δεν είναι αληθινοί, διότι τα παιδιά πιστεύουν στην μαγεία. Απλά τους διαβεβαιώνεις ότι είναι ασφαλή τώρα. Μετά τα εκπαιδεύεις ν’ αναγνωρίσουν την διαφορά ανάμεσα στον ύπνο και στο ξύπνιο τους, έτσι ώστε να καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να φοβούνται τα όνειρα. Κι έτσι όταν έρχονται τα κακά όνειρα, θα επικαλούνται τα ίδια το φως, για να τα διώξουν.» ( Από το Κεφάλαιο 6, ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ)
Δεν υπάρχει στιγμή που να μην επιλέγεις! Κάθε σκέψη ή ενέργειά σου είναι η απόφαση ανάμεσα σε μια πικρία και ένα θαύμα. «..κάθε απόφαση που παίρνεις βρίσκεται ανάμεσα σε μία πικρία ή ένα θαύμα. Κάθε πικρία στέκει σαν μια σκοτεινή ασπίδα μίσους μπροστά από το θαύμα που θέλει να καλύψει. Και καθώς την υψώνεις μπροστά στα μάτια σου, δεν θα δεις το θαύμα που βρίσκεται πέρα από αυτή. Και όμως, όλο αυτό το διάστημα αυτό σε περιμένει μέσα στο φως, αλλά εσύ προτιμάς να βλέπεις την πικρία σου αντί γι αυτό.» Μάθημα 78.
Τι είναι πικρία; Πικρία είναι οτιδήποτε αντιλαμβάνεσαι ότι είναι έξω από σένα, διαχωρισμένο από σένα και θεωρείς ότι αν ήταν διαφορετικό θα ήσουν πολύ καλύτερα.
Πικρία είναι να θέλεις κάτι «έξω από σένα» να αλλάξει για να μπορέσεις να βρεις την χαρά.
Πικρία είναι η επιθυμία σου να υπάρξει μια πλευρά του Εαυτού σου που δεν θα ανήκει στο Όλον – την ολότητα που είσαι. Αυτή η πλευρά ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ να είναι διαχωρισμένη από τον Εαυτό σου, και ότι ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ.
Και τι είναι η «σωτηρία»; Σωτηρία είναι η συνειδητοποίηση ότι ΕΙΣΑΙ Όλα Όσα υπάρχουν. Είναι η επίγνωσή σου ότι εσύ ΕΙΣΑΙ ο κόσμος σου, και ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τίποτα έξω από σένα, εφόσον ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να υπάρχει κάτι έξω από τον Θεό.
Η σωτηρία σου είναι η ελευθερία σου από όλες αυτές τις σκέψεις και τις ιδέες που σου επιτρέπουν να πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να υπάρχει ο διαχωρισμός και ότι μπορεί να υπάρχει κάτι έξω από σένα το οποίο βρίσκεται πέρα από την κυριαρχία σου και απειλεί την ασφάλεια και την ευτυχία σου.
Σωτηρία είναι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει τίποτα ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ πρέπει να σωθείς. Σωτηρία είναι απλά να στραφείς στο επίπεδο ύπαρξης πέρα από τις ιδέες της ανθρώπινης ταυτότητας που έχεις για τον εαυτό σου.
ΕΙΣΑΙ ο Υιός του Θεού. Ο Ιερός σου Εαυτός είναι ο κυρίαρχος του σύμπαντος!
Ό,τι και κοιτάς, κάθε πλευρά του κόσμου σου, πάντα κοιτάς ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
Κάθε φορά λοιπόν που νιώθεις πικρία για κάποιον αδελφό σου, με το νου σου πες του αυτό:
- Ζητώ να δω τον ιερό ρόλο που σου έχει αναθέσει το Άγιο Πνεύμα. Ζητώ να σε δω σαν σωτήρα μου. Ζητώ να δω το θαύμα που βρίσκεται πίσω από αυτή την πικρία μου!
Όσοι κάνουμε τα Μαθήματα Θαυμάτων σίγουρα έχουμε εξοικειωθεί πια με την λέξη «συγχώρεση». Σε αυτή την έννοια αναφέρονται όλα τα μαθήματα. Η συγχώρεση είναι η σωτηρία σου. Η συγχώρεση είναι η ευτυχία σου. Η συγχώρεση είναι το φως με το οποίο θα δεις. Επομένως η συγχώρεση έχει μείζονα σημασία. Όμως καταλαβαίνεις τι είναι η συγχώρεση; Ένα από τα πρώτα μαθήματα λέει πως δεν καταλαβαίνεις τον σκοπό του κάθε πράγματος (μάθημα 7).
Είναι ώρα λοιπόν, να ανοίξεις το νου σου και να έρθεις στον Πατέρα σου με άδεια χέρια. Να αναγνωρίσεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Να αφήσεις να φύγουν όλες οι ιδέες και οι ορισμοί για το τι είναι η συγχώρεση και το ποιος είσαι σύμφωνα με την οπτική αυτού του κόσμου. Μην κρατιέσαι από καμία απολύτως, όσο «καλή», «πνευματική» και «λογική» σου φαίνεται. Παράδωσέ τες όλες στο ιερό σου άδυτο. Δώσε τες όλες στον Ιερό σου Εαυτό και περίμενε να δεις τι θα γίνει.
Ας δούμε τι ΔΕΝ είναι συγχώρεση!
Συγχώρεση σε καμία περίπτωση δεν είναι να συγχωρείς κάποιον άλλον για κάτι που σου έκανε! Η παραδοσιακή αντίληψη για την συγχώρεση βασίζεται στην πεποίθηση ότι ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ σε αδίκησε, σε έβλαψε, σε πρόσβαλλε. Ότι δηλαδή μια πράξη ενός ατόμου ή μιας ομάδας, κάποιου πολιτικού φορέα ή κόμματος, κάποιου κράτους, ίσως ακόμα και κάποιων αγαπημένων προσώπων ή εχθρών, σε κατέστησε δυστυχή ή σε έβλαψε με οιοδήποτε τρόπο. Ότι δηλαδή κάποιος / κάτι που είναι διαχωρισμένος από εσένα σου είναι ικανός να σου προξενήσει κακό. Και όταν συγχωρείς, σύμφωνα με την παραδοσιακή αντίληψη πάντα, λες: «Σε συγχωρώ για το κακό που μου έκανες». «Σε συγχωρώ που αμάρτησες εναντίον μου». Στα Μαθήματα Θαυμάτων, όμως, διαβάζεις σε πολλά σημεία, ξανά και ξανά: «Δεν υπάρχει αμαρτία». «Δεν υπάρχει ενοχή». Δεν υπάρχει τίποτα που κάποιος να μπορεί προκαλέσει σε κάποιον άλλο.
Άκου, λοιπόν! Όποτε φαντάζεσαι ότι επιθυμείς να συγχωρέσεις κάποιον άλλον γι αυτό που σου έχει κάνει, αυτό που κάνεις πραγματικά είναι να επιτίθεσαι σε αυτό το άτομο και στον εαυτό σου, γιατί έτσι παραδέχεσαι ότι εφόσον ένας αδελφός σου είναι ικανός να σε βλάψει, τότε κι εσύ θα μπορούσες να κάνεις το ίδιο.
Αν είναι δυνατόν να αμαρτήσει ο αδελφός σου, τότε κι εσύ θα μπορούσες να αμαρτήσεις. Έτσι η αμαρτία αποκτά πραγματικότητα μέσα στο νου σου.
Είσαι ο Υιός του Θεού! Είσαι μια επέκταση του Νου του Ίδιου του Θεού. Με αυτή την έννοια είσαι Θεός. Και ως Θεός, είτε σου αρέσει είτε όχι, είσαι άτρωτος, αθώος, και απόλυτα ασφαλής. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι απολύτως τίποτα δεν μπορεί να συμβεί στην ζωή σου, εκτός κι αν είναι από δική σου θέληση, την δική σου επιλογή. Είναι αδύνατον οποιαδήποτε ύπαρξη να κάνει κάτι ΣΕ ΣΕΝΑ. ΠΟΤΕ μην κοιτάς έξω από σένα γιατί δεν υπάρχει τίποτα εκεί! Υπάρχει μόνο ο Εαυτός σου και ΕΙΣΑΙ όλη η Δημιουργία.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ. Συγχώρεση είναι αυτή η συνειδητοποίηση. Και ότι δεν μπορείς να βάλεις σε τίποτα ως καλό ή κακό, και ότι απλά δεν μπορείς να κρίνεις καθόλου.
Ανοίξου σε αυτή την σκέψη, και μαζί της έρχεται και η συνειδητοποίηση μαζί με την εμπειρία. Και θα γνωρίζεις ότι ΟΛΑ όσα ζεις, είναι πράγματι δική σου επιλογή. Ακόμα κι αυτά που θεωρείς ως πόνο, δυστυχία και ασθένεια δεν είναι παρά δικές σου μάταιες φαντασιώσεις και ότι μπορείς να είσαι δυστυχής από δική σου επιλογή.
Άκουσε, λοιπόν, τώρα! Αν κάποιος άλλος αδελφός φαίνεται πως συμμετέχει στην υλοποίηση της δικής σου επιλογής να είσαι δυστυχής, τότε αυτό το κάνει μόνο και μόνο από αγάπη!! Κι επειδή εσύ το θέλησες να βρίσκεται εκεί. Κι εσύ αντί να γυρίσεις και να του πεις «Ευχαριστώ», του λες, «Σε συγχωρώ για το κακό που μου έκανες»;;;
Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει με το να συγχωρείς κάποιον άλλον γι αυτό που σου έκανε. Αφού είναι αδύνατον κάποιος να σου κάνει τίποτα. Αν είσαι θυμωμένος, ποτέ μην αυταπατάσαι και νομίζεις ότι θυμώνεις με κάποιον άλλον. Θυμώνεις με τον εαυτό σου. Αν είσαι πληγωμένος ποτέ μην αυταπατάσαι και νομίζεις ότι κάποιος άλλος σε πλήγωσε. ΜΟΝΟ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ. Κι αυτές μπορείς να επιλέξεις να τις αλλάξεις.
«…Αυτή είναι η αλήθεια, και στην αρχή απλά λέγεται και έπειτα επαναλαμβάνεται πολλές φορές ∙ μετά γίνεται αποδεκτή επιλεκτικά, με πολλές επιφυλάξεις. Έπειτα λαμβάνεται υπόψη όλο και πιο σοβαρά, και εν τέλει γίνεται αποδεκτή ως η αλήθεια. Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν. Και σήμερα θα πάω ακόμα πιο πέρα από αυτές τις λέξεις, θα προσπεράσω όλες τις επιφυλάξεις, και θα φτάσω στην πλήρη αποδοχή της αλήθειας μέσα σε αυτές…» (από το Μάθημα 284)
Αυτό που θα συνειδητοποιήσεις μέχρι τον πιο βαθύ πυρήνα της ύπαρξής σου είναι ότι η συγχώρεση είναι μόνο η συνειδητοποίηση μέσα σου ότι ποτέ δεν υπάρχει, ούτε ποτέ θα υπάρξει κάτι για να συγχωρήσεις.
Είσαι ο Υιός του Θεού. Είσαι η επέκταση του Νου του Θεού. Είσαι μια παντοδύναμη ύπαρξη Φωτός. Ο μόνος λόγος που βρίσκεσαι εδώ στην γη είναι να απελευθερώσεις όλα όσα σε εμποδίζουν να νιώσεις ότι όλα αυτά είναι αλήθεια. Και τελικά, εφόσον η συγχώρεση είναι η σωτηρία του κόσμου, αυτό που έχει μόνο να κάνεις είναι απελευθερώσεις, να αφήσεις να φύγουν, να συγχωρέσεις όλα τα πράγματα που φαίνεται ότι με οποιοδήποτε τρόπο εμποδίζουν την επίγνωσή σου ότι είσαι ο άτρωτος Υιός του θεού, μία ύπαρξη Φωτός και Αγάπης.
Η αληθινή συγχώρεση είναι απλά η απελευθέρωση από όλα τα εμπόδια που φαίνεται πως σε διαχωρίζουν από την κληρονομιά σου, από την αληθινή του Ταυτότητα ως Υιός του Θεού.
«Γνώρισε τι βρίσκεται μπροστά σου, και αυτό που είναι κρυμμένο από σένα θα σου φανερωθεί. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο που δεν θα αποκαλυφθεί»
--Ιησούς-
Αυτό που βρίσκεται μπροστά σου είναι μια ψευδαίσθηση, και η Βασιλεία του Θεού – που φαίνεται ότι είναι κρυμμένη – θα αποκαλυφθεί σε όποιον μαθαίνει από το Άγιο Πνεύμα το μοναδικό τρόπο να συγχωρεί ό,τι βρίσκεται μπροστά του.
Να συγχωρεί την ψευδαίσθηση.
Να αφήνει, δηλαδή, χώρο να του αποκαλυφθεί η Βασιλεία του Θεού.
Έτσι, στο τέλος, θα γίνει ένα με τον Χριστό, τον αιώνιο Ιερό του εαυτό.
Τώρα πιστεύεις ότι κάποια πράγματα στον κόσμο πρέπει να γίνουν πρώτα για να μπορέσεις να είσαι ευτυχισμένος. Όσο κερδίζεις την γαλήνη του Θεού, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να μπορείς να ανακτήσεις την φυσική σου κατάσταση χαράς, άσχετα με το τι φαίνεται να συμβαίνει στον έξω κόσμο.
Η Βασιλεία των Ουρανών είναι κάτι που είναι παρόν, και ας μην βρίσκεται τώρα στην επίγνωσή σου.
«Και οι μαθητές του έλεγαν, ‘Πότε θα έρθει η Βασιλεία των Ουρανών;’»
«Και αυτός είπε: ‘ Δεν θα έρθει με το να παρατηρείς πότε θα έρθει. Δεν θα σας πουν, ‘Κοίταξε εδώ’ ή ‘Κοίταξε κει’. Μάλλον, η Βασιλεία του Πατέρα είναι απλωμένη στην γη, και οι άνθρωποι δεν την βλέπουν».
Βέβαια, ο Ιησούς εδώ δεν εννοεί ότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται στην γη. Πραγματικά, εκείνος γνώριζε ότι η γη είναι στο μυαλό μας. Μιλούσε για κάτι που οι άνθρωποι δεν βλέπουν διότι η Βασιλεία των Ουρανών δεν γίνεται ορατή με τα μάτια του σώματος, τα οποία είναι ικανά να βλέπουν μόνο περιορισμένα σύμβολα.
Η Βασιλεία των Ουρανών δεν υφίσταται μέσα στην σφαίρα της αντίληψης των αισθήσεων του σώματος. Είναι όμως,η γνήσια μορφή ζωής, η οποία στο τέλος θα έρθει στην επίγνωσή μας.
Όπως η κάμπια γίνεται πεταλούδα, έτσι και μείς θα γίνουμε Χριστός – ένα με όλη την αληθινή Δημιουργία. Η επίγνωση της ενότητάς μας με την Παρουσία του Θεού είναι δική μας διότι ο Θεός μας την έδωσε.
Απλά την έχουμε ξεχάσει.
Και όμως, βρίσκεται εδώ, θαμμένη μέσα στο μυαλό μας. Υπάρχει τρόπος να θυμηθούμε. Και όταν θυμηθούμε θα διεκδικήσουμε πάλι αυτό που πραγματικά είμαστε και ανήκουμε πραγματικά.
Βασισμένοστο“The Disappearance of the Universe”, - Gary R. Renard – from the “The J Underground”
Το Βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη περιέχει, όπως γνωρίζουμε, ένα τεράστιο ποσό συμβολισμών. Μοιάζει με τους συμβολισμούς των ονείρων, με ένα όραμα του κόσμου του πνεύματος. Στην πραγματικότητα, το Βιβλίο της Αποκάλυψης περιέχει παρόμοιο συμβολισμό με εκείνο του «Ονείρου του προφήτη Δανιήλ. Όλα τα βιβλικά όνειρα, όπως του Ιωσήφ, του Γεδεών, του Δανιήλ, του Παύλου, και του Πέτρου, είναι πολύ συμβολικά και γι αυτό είχαν μια απόκρυφη πνευματική σημασία και όχι κυριολεκτική. Τέτοιο είναι και το Βιβλίο της Αποκάλυψης.
Ο Edgar Cayce ήταν ένας δάσκαλος που είχε πολλές επιθανάτιες εμπειρίες. Σαν αποτέλεσμα αυτών των εμπειριών, μπόρεσε να «ξεκλειδώσει» τα μυστικά του συμβολισμού στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Έδωσε πολλές πληροφορίες ειδικά με τον σκοπό τα αποκωδικοποίησης της απόκρυφης σημασίας του βιβλίου.
Ο Κέησυ περίγραψε την αληθινή φύση ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τον Θεό. Αποκάλυψε ότι η άνθρωποι έχουν τρία επίπεδα συνειδητότητας: την σωματική/φυσική συνειδητότητα (την προσωπικότητα), την υποσυνειδητότητα (την ψυχή) και την υπερσυνειδητότητα (το πνεύμα). Ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους της ζωής είναι να «αφυπνιστεί» ο υπερσυνειδητός νους ώστε να επιτευχτεί «Ένωση» με τον Θεό.
Ο υπερσυνειδητός νους έχει ονομαστεί με πολλά ονόματα από πολλές θρησκείες σε πολλούς πολιτισμούς. Μερικά από αυτά τα ονόματα είναι: Η συνειδητότητα του Βούδα, η συνειδητότητα του Χριστού, ο Συλλογικός Νους, ο Συμπαντικός Νους, η Συλλογική Συνειδητότητα, το Άγιο Πνεύμα, το Βράχμα, ο Θεός, το Καθαρό Λευκό Φως, ο Αλλάχ, το Απολλώνειο Φως, ο Χριστικός Νους, και πολλά άλλα. Οι αναφορές του Κέησυ στον «Χριστό», στην «Χριστική συνειδητότητα» και τον «Χριστικό Νου» πολύ λίγο έχουν να κάνουν με το άτομο που γνωρίζουμε ως Ιησού. Ο Κέησυ αποκάλυψε ότι ο Ιησούς έγινε «ο Χριστός», όταν έφτασε στην πλήρη επίτευξη της «Χριστικής συνειδητότητας» - την θεϊκή φύση όντας άνθρωπος. Είναι επιθυμία του Θεού για όλους τους ανθρώπους να γίνουν «Χριστοί» (ή «Βούδες» αν μιλάμε με την ανατολική κουλτούρα). Μια τέτοια κατάσταση θα φέρει πραγματικά την Βασιλεία του Θεού στην Γη. Ο Κέησυ αποκάλυψε ότι το Βιβλίο της Αποκάλυψης είναι η συμβολική ιστορία του τρόπου που η ανθρωπότητα γενικά (και κάποιος άνθρωπος συγκεκριμένα) φτάνει στην επίτευξη του θεϊκού. Η συμβολική ερμηνεία του Βιβλίου της Αποκάλυψης περιέχεται σε ένα βιβλίο. Λέγεται EdgarCayce'sCommentaryontheRevelation. Υπάρχει επίσης και ένα βίντεο από τον «Οργανισμό Κέησυ» AREFoundation Αυτό που ακολουθεί είναι μόνο μια πολύ μικρή περίληψη από τις πληροφορίες που περιέχει το βιβλίο. Κεφάλαια 1-3: Γράμματα στις Εκκλησίες Επί λέξη: Ο Ιωάννης, στο νησί της Πάτμου, εξηγεί ότι βρισκόταν μέσα στο Πνεύμα όταν ο Χριστός παρουσιάζεται σε αυτόν ανάμεσα σε επτά κηροστάτες. Ο Χριστός τότε λέει στον Ιωάννη να γράψει ό,τι βλέπει και ακούει σχετικά με τις επτά εκκλησίες. Ερμηνεία: Όταν διαλογιζόταν, ο συνειδητός νους του Ιωάννη άνοιγε προς τον υποσυνείδητο και υπερσυνείδητο νου. Οι επτά «εκκλησίες» και οι επτά «σφραγίδες» αντιπροσωπεύουν τα επτά «πνευματικά κέντρα» (ή τα τσάκρα) του σώματος όπου οι σωματικές, νοητικές και πνευματικές δυνάμεις ενώνονται. Ο υπερσυνειδητός νους μέσα στον Ιωάννη, του λέει ότι οποιοσδήποτε μπορέσει να ανακτήσει τον έλεγχο πάνω σε αυτά τα πνευματικά κέντρα μέσα στο σώμα του, θα μπορεί να έχει πρόσβαση στον υπερσυνειδητό νου, και δεν θα χρειαστεί να ενσαρκωθεί ξανά. (Αποκ. 3:12) Κεφάλαια 4-11: Ο Χριστός ανοίγει τις σφραγίδες του βιβλίου στον Ουρανό. Επί λέξη: Ο Ιωάννης τώρα παρουσιάζεται στον θρόνο του Θεού και βλέπει τέσσερα κτήνη και είκοσι τέσσερεις ηλικιωμένους γύρω του. Στον θρόνο κάθεται ο Θεός που έχει ένα βιβλίο με επτά σφραγίδες. Ο Ιωάννης θρηνεί όταν μαθαίνει ότι κανένας δεν μπορεί να ανοίξει τις σφραγίδες του βιβλίου. Ένας από τους γηραιούς λέει στον Ιωάννη ότι ο Χριστός μπορεί να ανοίξει τις σφραγίδες. Τότε ο Χριστός ανοίγει τις σφραγίδες, και αυτό έχει αποτέλεσμα να συμβούν πολλές αλλαγές στην Γη. Οι έβδομη σφραγίδα απελευθερώνει επτά αγγέλους που σαλπίζουν επτά σάλπιγγες που ακούγονται μία - μία. Ερμηνεία: Ο Ιωάννης έχει πνευματική αφύπνιση όταν επιτυγχάνει το πνευματικό επίπεδο του υπερσυνειδητού νου, μέσα στο θρόνο του δικού του σώματος. Τα τέσσερα κτήνη είναι τα τέσσερα κατώτερα πνευματικά κέντρα των κτηνωδών επιθυμιών και 12 γηραιοί είναι τα είκοσι τέσσερα νεύρα που οδηγούν από τον εγκέφαλο στις πέντε αισθήσεις. Ο υπερσυνειδητός νους έχει τώρα τον απόλυτο έλεγχο του σώματος του Ιωάννη. Το σώμα συμβολίζεται σαν βιβλίο με «επτά σφραγίδες» το οποίο κανένας δεν έχει την ικανότητα να το ανοίξει μόνος του. (Αποκ. 5:3). Μόνο με την εξέλιξη του υπερσυνειδητού νου μέσα στον άνθρωπο, μπορούν αυτά τα πνευματικά κέντρα να «ανοίξουν» μέσα στο σώμα. (δηλαδή να ενεργοποιηθούν πνευματικά) Καθώς ενεργοποιείται κάθε πνευματικό κέντρο μέσα στο σώμα, διάφορα μέρη του σώματος εξαγνίζονται και συμβαίνουν ραγδαίες αλλαγές νοητικά, σωματικά, και πνευματικά. Ο υπερσυνειδητός νους πνευματικά ενεργοποιεί το έβδομο πνευματικό κέντρο (την υπόφυση, τον κύριο αδένα του σώματος). Το αποτέλεσμα είναι να γίνει «ησυχία στον Ουρανό για μιάμιση ώρα» (Αποκ. 9:1). Αυτό συμβολίζει τον πλήρη έλεγχο του νου για μιάμιση ώρα κατά τον διαλογισμό. Ακολουθούν μερικά σύμβολα της Αποκάλυψης όπως ερμηνεύονται από τον Κέησυ. Ο Παράδεισος του Θεού: Η αρχική συνειδητότητα του ανθρώπου πριν την πτώση στην σάρκα. Το Δέντρο της Ζωής: Τα πνευματικά κέντρα του σώματος, όπως η καρδιά και η υπόφυση, τα οποία συγχρονίζονται απόλυτα. Ο Άγγελος της Εκκλησίας: Η νοητική δύναμη που κυβερνά ένα πνευματικό κέντρο μέσα στο σώμα. Ο Σατανάς: Η εγωκεντρικότητα, το ενδιαφέρον μόνο για το εγώ, η αυταρέσκεια, η αυτό – αποθέωση, η αυτό – δικαίωση, η αυτό – καταδίκη, η θέληση του εγώ, το ΕΓΩ. Το Βιβλίο της Ζωής: Το συλλογικό υποσυνείδητο αρχείο όλων των ψυχών (μνήμη) Η Γη: Το φυσικό σώμα Η Νέα Ιερουσαλήμ: Ο αφυπνισμένος υπερσυνειδητός νους. Η Γύμνια: Το ξεσκέπασμα των σφαλμάτων. Τα Επτά Φώτα: Η σοφία των επτά πνευματικών κέντρων μέσα στο σώμα. Κεφάλαια 12 – 14: Μία γυναίκα, ένας δράκος, δύο κτήνη, και ένας αμνός. Κατά λέξη: Ο Ιωάννης βλέπει μια γυναίκα με δώδεκα αστέρια έτοιμη να γεννήσει ένα παιδί. Δίπλα στην γυναίκα βρίσκεται ένας δράκος που είναι έτοιμος να κατασπαράξει το παιδί που θα γεννήσει. Αφού γεννηθεί το παιδί, το παιδί μεταφέρεται στον θρόνο του Θεού. έπειτα, συμβαίνει ένας πόλεμος στον Ουρανό και ο διάβολος και οι άγγελοί του αποβάλλονται από τον Ουρανό και εξορίζονται στην Γη. Ο Ιωάννης επίσης βλέπει ένα κτήνος να σηκώνεται από την θάλασσα και ο κόσμος το λατρεύει. Ο Ιωάννης τότε βλέπει έναν αμνό πάνω στην Γη και αγγέλους να προαναγγέλλουν την πτώση της Βαβυλώνας. Ερμηνεία: Του Ιωάννη του παρουσιάζεται μια εικόνα της ψυχής της ανθρωπότητας όπως αυτή εξελίχτηκε από τις μέρες της αιωνιότητας. Η «γυναίκα» συμβολίζει την ψυχή της ανθρωπότητας εστεμμένη με «δώδεκα αστέρια», τα δώδεκα βασικά στοιχεία της ανθρώπινης προσωπικότητας όπως περιγράφονται στον ζωδιακό. Το «παιδί που φέρει» είναι ο συνειδητός νους. Καθώς γεννιέται ο συνειδητός νους, συμβαίνει μια ανταγωνιστική σύγκρουση με το «εγώ», η οποία προκαλεί διαδοχικές περιόδους ανταρσιών στην ανθρωπότητα. Με θεϊκή παρέμβαση, ο συνειδητός νους προστατεύεται ενώ ο υποσυνείδητος νους από τον οποίο ξεπήδησε, αποτραβιέται κάτω από το συνειδητό επίπεδο. Αυτή είναι η ίδια ιστορία όπως συμβολίζεται από την πτώση του Αδάμ και της Εύας στον Κήπο της Εδέμ. Η ανταρσία από το σώμα φέρνει σύγκρουση στην ψυχή αλλά η ψυχή μπορεί να παραμείνει υπεράνω της σύγκρουσης παραμένοντας κρυφή από τις δυνάμεις της θέλησης του «εγώ». Το «κτήνος που σηκώνεται από την θάλασσα» είναι η εγωιστικές κτηνώδεις επιθυμίες που προκαλούνται και είναι ικανές να διαφεντέψουν την ανθρωπότητα. Αυτές οι επιθυμίες προέρχονται από την εγωιστική θέληση της μη πνευματικής διάνοιας της ανθρωπότητας την οποία ο κόσμος λατρεύει σαν «σύμβολο επιτυχίας». Η ανθρώπινη διάνοια, όταν στερείται πνευματικού προσανατολισμού, αποκόπτεται από ό,τι θεϊκό. Ο «αμνός» που βλέπει ο Ιωάννης είναι οι δυνάμεις του υπερσυνειδητού που ενεργοποιούνται στον κόσμο. Η «Βαβυλών», η ανθρώπινη επιθυμία για Γήινα πλούτη και επιτυχία στην αυταρέσκεια της σάρκας, αρχίζει να «καταστρέφεται» όταν οι άνθρωποι μάθουν για τις συνέπειες της «εκπόρνευσης» των ανώτερων δυνατοτήτων τους. Ο αριθμός της θεϊκότητας: επτά ( Πνεύματα του Θεού, κηροστάτες), τελειότητα Ο αριθμός του ανθρώπου: έξι, μη τελειότητα Το σημάδι του κτήνους: μη εξελιγμένη κτηνώδης συμπεριφορά στην ανθρωπότητα Το σημάδι του αμνού: εξελιγμένη θεϊκή συμπεριφορά στην ανθρωπότητα. Ο αριθμός του κτήνους (666): η μη εξελιγμένη συμπεριφορά (που συμβολίζεται από τον αριθμό 6) επηρεάζει όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης (σωματική, νοητική και πνευματική), η οποία συμβολίζεται με τον αριθμό 666. Κεφάλαια 15 – 18: Οι επτά άγγελοι, τα επτά φιαλίδια των επτά λοιμών, και μια σπουδαία πόρνη που ιππεύει ένα επτακέφαλο κτήνος. Επί λέξη: Στον Ιωάννη παρουσιάζονται επτά άγγελοι που ο καθένας κρατά ένα φιαλίδιο που περιέχει ένα λοιμό τον οποίο χύνει πάνω στην Γη έναν κάθε φορά. Ο Ιωάννης βλέπει μια γυναίκα να κάθεται πάνω σε ένα επτακέφαλο κτήνος με δέκα κέρατα. Η γυναίκα έχει στο κεφάλι της το όνομα «Μυστήριο, η Μεγάλη Βαβυλώνα, η Μητέρα των πορνών και βδελυγμιών της Γης.» Λέγεται στον Ιωάννη ότι τα επτά κεφάλια συμβολίζουν τα επτά βουνά στα οποία κάθεται η γυναίκα και τα δέκα κέρατα συμβολίζουν δέκα βασιλιάδες. Αυτοί κάνουν πόλεμο εναντίον του αμνού και ο αμνός νικά. Ερμηνεία: Ο Ιωάννης βλέπει μέσα στην ψυχή της ανθρωπότητας, το συλλογικό υποσυνείδητο, ότι οι ψυχές των ατόμων εξαγνίζονται και δοκιμάζονται σε επτά επίπεδα συνειδητότητας που συμβολίζονται από τις «επτά επιδημίες» που ρίχνονται από τους «επτά αγγέλους». Όταν όλα τα επίπεδα συνειδητότητας έχουν «εξαγνιστεί», τότε, και μόνο τότε, μπορεί ένας άνθρωπος να ελέγξει τις σωματικές, νοητικές, και πνευματικές δυνάμεις μέσα στο σώμα. Οι σωματικές ασθένειες προέρχονται από την κακή χρήση των δυνάμεων και την αυταρέσκεια της σάρκας, τους «πολέμους» ενάντια στην συμπαντική αλήθεια. Αυτό προκαλεί συγκρούσεις στον κόσμο εναντίον διαφόρων ομάδων και κυβερνήσεων. Το τέλος των «επτά δοκιμασιών» έρχεται όταν οι ανθρώπινοι κοινωνικοί θεσμοί και αντιλήψεις καταρρεύσουν, αφήνοντας την συμπαντική αλήθεια να συνειδητοποιηθεί. Η «Πόρνη της Βαβυλώνας» συμβολίζει την επιθυμία της ανθρωπότητας για λαγνεία, πλούτη και αυταρέσκεια της σάρκας. Το «κτήνος» που ιππεύει είναι οι ιδέες οι επινοημένες από τον άνθρωπο που προέρχονται από την αυταρέσκεια. Εξηγείται στον Ιωάννη ότι αυτές οι δυνάμεις έχουν πάρει τον έλεγχο των επτά πνευματικών κέντρων του ανθρώπινου σώματος, το οποίο έχει πλέον καταλειφθεί και κυβερνάται από αυτές. Όμως, καθώς οι ανώτερες δυνάμεις της αναπτυσσόμενης ανθρωπότητας ξεπερνούν τις δυνάμεις του εγώ, ακόμα και οι βασικές ορμές του σώματος που συμβολίζονται από τα «δέκα κέρατα», με τον καιρό θα εκπληρώσουν το θεϊκό σχέδιο. Όσο η θεϊκή φύση του ανθρώπου γίνεται όλο και λιγότερο συνειδητή, η κοινωνία θα καταστρέφεται από το δικό της χέρι μέσα από την αυταρέσκεια.
Οι επτά λοιμοί: ο εξαγνισμός και η δοκιμασία που βιώνει η ψυχή και μπορεί να ξεπεράσει το κάρμα της . Τα φιαλίδια της οργής του Θεού: Το κάρμα, οι συνέπειες, θερίζεις ό,τι σπέρνεις, οφθαλμός αντί οφθαλμού. Αρμαγεδδών: Η πνευματική σύγκρουση μέσα σε έναν άνθρωπο. Ψευδοπροφήτης: Αυταπάτες Κεφάλαια 19 – 22: Αγαλλιάζουν οι Ουρανοί, ο διάβολος ρίπτεται σε ένα λάκκο χωρίς πυθμένα. Κατά λέξη: Ο Ιωάννης βλέπει τώρα τους Ουρανούς ν’ αγαλλιάζουν και την εμφάνιση του Χριστού. Ένας άγγελος ρίχνει τον διάβολο σε ένα απύθμενο λάκκο για χίλια χρόνια. Ο Ιωάννης τώρα βλέπει ένα νέο Ουρανό και μια νέα Γη. Ερμηνεία: Αυτό που περιγράφηκε σαν η τελική σωτηρία των σωματικών, νοητικών, και πνευματικών δυνάμεων μέσα στον Ιωάννη, τώρα δείχνεται να λαμβάνει χώρα στην συλλογική ανθρωπότητα. Όταν η ανθρωπότητα αναγνωρίσει την θεϊκότητα μέσα στης σαν την κυριαρχούσα δύναμη του κόσμου, και στραφεί μακριά από τα δικά της εγωιστικά πρότυπα ζωής για το εγώ, τα παλαιά πρότυπα εξαφανίζονται και το πρότυπο του Χριστού αναδύεται και πάλι. Λέγεται στον Ιωάννη ότι η συγχώνευση του εξελιγμένου εαυτού με την θεϊκή υπερσυνειδητότητα, η οποία έχει λάβει χώρα μέσα στον Ιωάννη, πρέπει επίσης να συμβεί και σε όλη την ανθρωπότητα ( Αποκ. 19:7). Το εκπληρωμένο πρότυπο της εξελιγμένης ανθρωπότητας, ο Χριστός (ο υπερσυνειδητός νους), τώρα παρουσιάζεται σε θέση δύναμης ( η «Δευτέρα Παρουσία»). Τώρα το αρχέτυπο των συνεχών ανταρσιών της ανθρωπότητας, η εγωκεντρική διάνοια που συμβολίζεται σαν «διάβολος», περιορίζεται για μια φορά μέσα στον συλλογικό συνειδητό νου. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου των χιλίων ετών (η χιλιετής «κυριαρχία του Χριστού»), μόνο στις εξελιγμένες ψυχές θα επιτραπεί να ενσαρκωθούν στην Γη. (Αποκ. 20:4). Στο τέλος αυτής της περιόδου, οι εναπομείναντες ψυχές αρχίζουν να ενσαρκώνονται, φέρνοντας μαζί τους τις ανικανοποίητες φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Αυτό, φυσικά, ενεργοποιεί τις προηγούμενες συνθήκες αστάθειας (πολέμους και επιδημίες). Αυτές οι συνθήκες, όλες φτιαγμένες από τον άνθρωπο, τώρα από μόνες τους εκμηδενίζονται και όλες οι νοητικές μορφές και πρότυπα που δεν ήταν δημιουργημένα από την θεία θέληση εκκαθαρίζονται. (Αποκ. 20:14) Ο ‘Νέος Ουρανός και η Νέα Γη» που βλέπει ο Ιωάννης είναι η τελειοποιημένη κατάσταση συνειδητότητας της ανθρωπότητας και το αναγεννημένο σώμα. Ο ανθρώπινος νους σε αυτό το σημείο είναι τώρα ένα με τον θεϊκό με την τελειότητα του ελέγχου και είναι ελεύθερος από εξωτερικούς περιορισμούς. Οανθρώπινοςσυνειδητόςνουςσυγχωνεύεταιμετονυπερσυνειδητό. Ο Ιωάννης δηλώνει ότι αν κάποιος προσθέσει ή αφαιρέσει από αυτό το βιβλίο, αυτός ο άνθρωπος θα βιώσει τους λοιμούς που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο. Το «βιβλίο» είναι το σώμα, το οποίο είναι το όχημα για την ανθρώπινη εμπειρία στον κόσμο. Μέσα από αυτό, μαθαίνονται τα μαθήματα της ψυχής. Δεν υπάρχουν πιο σύντομοι δρόμοι ή παρακαμπτήριοι. Ο Γάμος του αμνού: η ένωση του εαυτού με την Χριστική συνειδητότητα Ο Λόγος του Θεού: Ο «Λόγος», η Χριστική συνειδητότητα, το εκπληρωμένο εξελογμένο πρότυπο της ανθρωπότητας. Η Λίμνη του Πυρός: η περιοχή απώθησης του υποσυνείδητου, το «ιντ» Η Πρώτη Ανάσταση: Η μετενσάρκωση των εξελιγμένων ψυχών. Γκογκ και Μαγκογκ: Οι εγκόσμιες επιδράσεις. Η Κόλαση: Οι τύψεις, η αυτοκαταδίκη, οι ενοχές και η απογοήτευση. Ο Δεύτερος Θάνατος: Η καταστροφή όλων των μη εξελιγμένων καταστάσεων που έχουν φτιαχτεί από τον άνθρωπο. Οι 12 φυλές του Ισραήλ, οι 12 πύλες, οι 12 άγγελοι, τα 12 θεμέλια, οι 12 μαθητές: τα 12 βασικά πρότυπα της ανθρώπινης προσωπικότητας, ο ζωδιακός. Ο Ναός του Θεού: Ο υπερσυνειδητός νους, η Χριστική συνειδητότητα. Η Νέα Ιερουσαλήμ: Η εξελιγμένη ψυχή που έχει γίνει ένα με το θείο.
Το ποστάκι που ακολουθεί είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο της Marianne Williamson, "A Return to Love".
Η Πολυάννα είναι το όνομα της νουβέλας της Έλενορ Πόρτερ του 1913 η οποία είναι κλασσικό παιδικό βιβλίο. Η Πολυάννα είναι φανταστικός χαρακτήρας του βιβλίου, ένα κοριτσάκι που καταφέρνει να μοιράσει αισιοδοξία και καλή διάθεση σε όλο τον κόσμο που βρίσκεται γύρω του. Μπαίνει σε καταστάσειςόπου όλοι έχουν πολλοί άσχημη διάθεση για πολλά χρόνια. Αυτή όμως επιλέγει να μη βλέπει την κακοήθεια τους. Έχει πίστη σε αυτό το «κάτι» που βρίσκεται πέρα από την φαινομενική κακία. Ασκούσε την δύναμη της συγχώρεσης κι έτσι μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, όλοι ήταν χαρούμενοι κι ευγενικοί.
Έχει χαρακτηριστεί ως «σπασικλάκι», ως «αφελής», ως «ονειροπαρμένη» και από διάφορους όχι και τόσο τιμητικούς χαρακτηρισμούς.
Και όμως!! Είναι ένα εκπληκτικό παράδειγμα εργάτριας θαυμάτων.
Γι αυτό δεν απορώ καθόλου που η κουλτούρα αυτού του κόσμου την υποτιμά.
Εγώ, όμως, έχω αποφασίσει να γίνω σαν αυτή!!
Θέλω να είμαι μια Πολυάννα!!
Έχω αποφασίσει να επεκτείνω τον ορίζοντα της αντίληψής μου πέρα από αυτό που μου δείχνουν οι αισθήσεις του σώματος, σε αυτό που η καρδιά μου γνωρίζει ότι είναι η αλήθεια για κάθε άνθρωπο.
Ξέρω τι πρέπει να κάνω.
Θα αφήσω το Άγιο Πνεύμα να μεταμορφώσει την αντίληψή μου και θα αφήσω την όραση του Χριστού να βλέπει όλα τα πράγματα για μένα χωρίς να τα κρίνει. Θα αφήσω τα θαύματα της αγάπης να κάνουν την δουλειά τους.
Ξέρω τι δεν θα κάνω.
Δεν θα ανακατευτώ!!
Δεν έχει σημασία πως συμπεριφέρονται οι άλλοι. Έχω πίστη στην αγάπη που γνωρίζω ότι υπάρχει πίσω από τον φόβο του καθενός, και με αυτό τον τρόπο καλώ την αγάπη που βρίσκεται μέσα τους να εκφραστεί.
Δενθαανακατευτώ!!
Δενθαεπιτεθώαλλάούτεκαιθαυπερασπιστώτονεαυτόμου!
Προτιμώ να έχω γαλήνη και χαρά παρά «δίκιο».
Η δύναμή μου βρίσκεται στο να παραμένω μη αντιδραστική. Όταν αντεπιτίθεμαι - και η άμυνα είναι μια μορφή επίθεσης,- ξεκινώ ένα πόλεμο στον οποίο κανένας δεν μπορεί να βγει νικητής.
Αντί γι αυτό, αναζητώ ένα θαύμα. Με αυτή την αναζήτηση, δεν λαμβάνω μέρος στις μάχες της ζωής, παρά ζητώ να ανυψωθώ πάνω από αυτές. Το Άγιο Πνεύμα μου υπενθυμίζει ότι δεν είναι πραγματικές.
Το Άγιο Πνεύμα επίσης μου υπενθυμίζει ότι αντίθετα με το πώς νιώθω όταν χάνομαι μέσα σε συναισθήματα που με βάζουν σε πειρασμό να κρίνω, δεν υπάρχει δίκαιος θυμός.
Στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά σημασία το ποιος άρχισε πρώτος. Είτε επιτίθεμαι πρώτος ή αντεπιτίθεμαι, γίνομαι όργανο του θυμού και όχι της αγάπης.
Εγώ, όμως, θέλω να είμαι όργανο της αγάπης!!
Ακόμα και σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα, αυτό που ξέρω είναι ότι μια θυμωμένη γενιά ανθρώπων δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη. Το κάθε τι που κάνουμε εμποτίζεται με την ενέργεια με την οποία το κάνουμε. Όπως είπε ο Γκάντι, «Εμείς πρέπει να γίνουμε η αλλαγή.»
Όλα τα όπλα των αμυντικών και επιθετικών συστημάτων που έχουν οι χώρες δεν είναι παρά η προβολή των «όπλων» που έχουμε μέσα στο νου μας. Τα μόνα όπλα από τα οποία χρειάζεται να απαλλαγούμε είναι τα όπλα που είναι μέσα στο μυαλό μας. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν.
Πως αλλιώς θα μπορούσε να δημιουργήσει τα Παιδιά Του;
Μας δημιούργησε κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του και μας χάρισε τις ιδιότητές Του. Μας έδωσε άφθονα τα δώρα Του.
Και ό,τι δημιουργεί Αυτός είναι αιώνιο. Και τα δώρα Του είναι κι αυτά αιώνια.
Ποια είναι τα δώρα Του;
Τα δώρα Του είναι η απεριόριστη γαλήνη και χαρά και η χωρίς όρους Αγάπη. Τι άλλο θα ήταν δυνατόν να ζητήσουμε;
Μας δημιούργησε με την Ουσία Του ∙ την Αγάπη. Είμαστε η Σκέψη Του που χάρη στην ουσία Της επεκτείνεται. Είμαστε μια επέκταση της Θεϊκής Σκέψης, της Θεϊκής Ουσίας. Είμαστε οι Αχτίδες του Ήλιου.
Είμαστε οι σταγόνες του ωκεανού.
Είμαστε αστέρια μέσα σε ένα Σύμπαν Άπειρης Αγάπης.
Είμαστε Ένα με Εκείνον.
Είμαστε όλοι Ένα, γιατί προερχόμαστε από την ίδια Ουσία, την ίδια Σκέψη.
Στην πραγματικότητα, είμαστε κύτταρα του Θεϊκού Νου.
Δεν υπάρχουμε χωρίς Αυτόν.
Υπάρχουν οι αχτίδες χωρίς τον Ήλιο;
Υπάρχουν οι σταγόνες του Ωκεανού χωρίς τον Ωκεανό;
Πως μπορούν να υπάρχουν τα αστέρια χωρίς το Σύμπαν;
Είναι δυνατόν να υπάρχουμε εμείς χωριστά από την Πηγή μας; Αποκομμένοι από την Σκέψη από την Οποία προερχόμαστε;
Ό,τι είναι του Θεού είναι δικό Του για πάντα και εμείς είμαστε από τον Θεό. Θα άφηνε ποτέ Εκείνος τα Παιδιά Του που τόσο αγαπά; Είναι ποτέ δυνατόν Εκείνος να θέλει τα παιδιά Του να υποφέρουν; Θα πρόσφερε ποτέ Αυτός στα παιδιά Του κάτι που δεν θα ήταν αποδεκτό πρώτα – πρώτα από τον Ίδιο;
Τότε μπορεί να ρωτήσει κάποιος: «Τότε γιατί οι άνθρωποι υποφέρουν;»
Υποφέρουν γιατί δεν αποδέχονται τον Εαυτό τους όπως Εκείνος τους δημιούργησε. Όλη η βία και παράνοια που βλέπουμε στον κόσμο, είναι αποτέλεσμα μιας μαζικής αντανάκλασης «σύγχυσης ταυτότητας».
Αν αποδεχτούμε την ιερότητά του πραγματικού μας Εαυτού όπως μας δημιούργησε ο Θεός είναι αδύνατον να υποφέρουμε.
Τότε πάλι, μπορεί κάποιος να ρωτήσει: «Γιατί, λοιπόν, δεν Τον αποδεχόμαστε; Ποιος είναι αυτός που θέλει να υποφέρει;» ή «Γιατί ο Θεός αφήνει τα παιδιά Του να υποφέρουν και δεν επεμβαίνει, όπως θα έκανε κάθε σωστός πατέρας; Μας τιμωρεί γιατί δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, όπως πραγματικά είναι;»
Όχι! Ο Θεός, ο Πατέρας μας, δεν μας τιμωρεί!
Αυτός μας δημιούργησε εξ’ ολοκλήρου αναμάρτητους, εντελώς χωρίς πόνο και χωρίς καθόλου βάσανα. Το Θέλημά Του για μας, είναι η απόλυτη ευτυχία και γαλήνη.
Όταν Τον αρνιόμαστε, τότε εμείς είμαστε αυτοί που φέρνουμε τον πόνο, την αμαρτία και τα βάσανα στο νου μας, και αυτό γιατί ο νους μας έχει μεγάλη δύναμη και ελευθερία θέλησης, μιας και είναι μέρος δικό Του. Έχει την δύναμη να δημιουργεί ό,τι επιθυμήσει. Εξαρτάται από ποια φωνή θ’ ακούσει. Θ’ ακούσει την στριγκή, οχλοβοή που προκαλεί η άξεστη, αλαζονική φωνή του «εγώ»;
Το «εγώ» μας θέλει πάντα αποχωρισμένους από την Πηγή μας, από τον Δημιουργό μας, γιατί αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Ή θ’ ακούσει την ήπια και απαλή Φωνή του Αγίου Πνεύματος που ενοικεί στο μέρος του μυαλού μας που Τον θυμάται, ακόμα;
Το μυαλό μας, λοιπόν, είναι ικανό να δημιουργεί κόσμους, αλλά μπορεί, επίσης, και να αρνηθεί αυτό που δημιουργεί, γιατί είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟ.
Δεν συνειδητοποιούμε το πόσο έχουμε αρνηθεί τον πραγματικό μας Εαυτό. Ούτε καταλαβαίνουμε πως αυτό δεν είναι το Θέλημα του Θεού για μας.
Και όμως, Εκείνος ποτέ δεν θα παρέμβει γιατί το Τέκνο Του είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟ. Αν παρέμβαινε στις επιλογές του θα ήταν σαν να επιτίθεται στον Εαυτό Του, και ο Θεός δεν είναι παράφρων για να κάνει κάτι τέτοιο.
Ο Θεός ποτέ δεν έπαψε ν’ αγαπά το Τέκνο Του, ούτε και το Τέκνο Του έπαψε ποτέ να Τον αγαπά στην πραγματικότητα .
Αυτή ήταν η κατάσταση της δημιουργίας του Τέκνου Του, και έτσι παραμένει ακόμα, στον Θεϊκό Νου.
