ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΑΥΤΟΙ ΜΑΣ.

Στην πραγματικότητα έχουμε μόνο ένα εαυτό – αυτός που είναι ο πυρήνας της ύπαρξής μας, ο αέναος, ο ιερός, ο αυθεντικός, ο Θεϊκός.

Όμως, στοιβαγμένοι πάνω σε αυτόν τον πραγματικό μας εαυτό, βρίσκονται άλλοι δύο.

Ο ένας είναι ένα στρώμα σκοτεινό, που αποτελείται από τους φόβους μας, τις ενοχές μας και γενικά από όλα για τα οποία νιώθουμε ντροπή. Με λίγα λόγια είναι αυτό που φοβόμαστε ότι είμαστε, η αρνητική μας εικόνα.

Γι αυτό για να γίνουμε αρεστοί και αποδεκτοί από τους άλλους ανθρώπους, στοιβάζουμε άλλον ένα εαυτό, πάνω στον εαυτό που φοβόμαστε- αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε.

Αυτό το επιφανειακό στρώμα, αν είμαστε πολύ καλοί ηθοποιοί, είναι αυτό που βλέπουν τελικά οι άλλοι. Μάλιστα, προσπαθούμε τόσο σκληρά να μην ανακαλύψει κανένας αυτό που φοβόμαστε ότι είμαστε, που πολύ συχνά ξεχνάμε εντελώς ότι υπάρχει και ένας άλλος εαυτός, κάτω από αυτούς τους δύο που εμείς δημιουργήσαμε, και είναι ο αληθινός.

Για να σας δώσω ένα πιο παραστατικό παράδειγμα:

Ο αληθινός μας εαυτός είναι ένα διαμάντι, που μεγαλώνοντας το καλύπτουμε με ένα σωρό σκουπίδια και βρωμιές, γι αυτό χρειάζεται να προσθέσουμε και μια επίστρωση λούστρου, ώστε να γίνουμε ελκυστικοί. Το μόνο που χρειάζεται πραγματικά είναι να αφιερώσουμε χρόνο σε «σκάψιμο» και «καθαριότητα» και θα ξεφορτωθούμε όλες τις βρωμιές, και τότε εμείς οι ίδιοι και όλος ο κόσμος θα έβλεπε τι διαμάντια είμαστε στην πραγματικότητα και δεν χρειαζόμαστε καθόλου λούστρο, η ζωή μας θα άλλαζε πραγματικά και θα βρίσκαμε την πολυπόθητη ευτυχία και γαλήνη.

Ας δούμε τώρα τους εαυτούς μας, έναν- έναν, ξεκινώντας από την επιφάνεια.

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Αυτός είναι ο εαυτός που προβάλλουμε στον κόσμο. Πολύ συχνά, αυτή η εικόνα δεν βασίζεται σε αυτό που πραγματικά είμαστε, παρά στην προσπάθεια να καλύψουμε αυτό που φοβόμαστε ότι είμαστε.

Ο ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ.

Αν κάποιος μας αποκαλέσει κάτι προσβλητικό, αλλά κάτι που δεν γίνεται να ταυτιστούμε (για παράδειγμα, «βρωμο-πρασινομούρη εξωγήινε!»), είναι μάλλον απίθανο να κατορθώσει να μας συγχύσει. Όμως είναι πολύ πιθανό να ενοχληθούμε, αν πιστεύουμε ότι σε κάποιο βαθμό μπορεί να λέει την αλήθεια.

Όλα όσα βλέπουμε είναι προβολή αυτού που έχουμε μέσα στο μυαλό μας. Αυτό που αντιπαθούμε πιο πολύ στους άλλους, είναι αυτό που φοβόμαστε ότι μπορεί να έχουμε και εμείς.

Όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που αποδίδουμε στον εαυτό μας, δεν είναι στην πραγματικότητα δικά μας. Ανήκουν στην αρνητική εικόνα του εαυτού μας που προγραμματίστηκε και εμφυτεύτηκε μέσα μας από εξωτερικούς παράγοντες, κυρίως στην παιδική μας ηλικία. Όταν τα αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια, τότε μπορούμε να τα απελευθερώσουμε.

Μπορεί, βέβαια, να είναι δύσκολο να κοιτάξουμε κατάματα τους χειρότερούς μας φόβους, όμως αν τα καταφέρουμε, μπορούμε να τους παραδώσουμε και ν’ απαλλαγούμε από αυτούς.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΣ.

Αναγνωρίζοντας και απελευθερώνοντας τα χαρακτηριστικά των δύο ψευτο-εαυτών μας, είμαστε ελεύθεροι να βιώσουμε τον ΙΕΡΟ μας εαυτό, που είναι και ο αληθινός.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ.

Ο Εαυτός μου είναι Ιερός. Η λαμπυρίζουσα απόλυτη αγνότητά του είναι πιο λαμπερή από κάθε φως που έχουν δει ποτέ τα μάτια του σώματός μου. Η Αγάπη του είναι απεριόριστη, με μια ένταση που κρατά τα πάντα μέσα της, στην απόλυτη γαλήνη και ασφάλεια. Η δύναμή της δεν είναι από αυτό τον κόσμο, αλλά από την άπειρη Αγάπη του Θεού του Ίδιου.

Πόσο μακριά, αλήθεια, βρίσκεται από αυτόν τον κόσμο ο ιερός μου Εαυτός, και όμως τόσο κοντά σε μένα και πλησίον του Θεού!