ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;
Δάσκαλος του Θεού είναι οποιοσδήποτε επιλέξει να είναι. Τα προσόντα του συνίστανται αποκλειστικά σε αυτή την επιλογή ∙ κάπως, κάπου έχει κάνει την συνειδητή επιλογή να μην βλέπει να συμφέροντά του ξεχωριστά από των άλλων. Μόλις το κάνει αυτό, ο στόχος του είναι καθορισμένος και η κατεύθυνσή του σίγουρη. Ένα φως έχει εισέλθει στο σκοτάδι. Μπορεί να είναι ένα και μοναδικό, αλλά είναι αρκετό. Έχει κάνει μια συμφωνία με τον Θεό ακόμα και αν δεν πιστεύει σε Αυτόν ακόμη. Έχει γίνει ένας κομιστής της σωτηρίας. Έχει γίνει ένας δάσκαλος του Θεού.
Έρχονται από όλο τον κόσμο. Έρχονται από όλες τις θρησκείες, και από καμιά θρησκεία. Είναι εκείνοι που έχουν απαντήσει. Το Κάλεσμα είναι συμπαντικό. Λαμβάνει χώρα όλη την ώρα παντού. Καλεί δασκάλους να μιλήσουν γι Αυτό και να λυτρώσουν τον κόσμο. Πολλοί Το ακούν, αλλά λίγοι απαντούν. Όμως αυτό είναι ζήτημα χρόνου. Όλοι θα ανταποκριθούν στο τέλος, αλλά το τέλος μπορεί να είναι ακόμα πολύ – πολύ μακριά. Γι αυτό ορίστηκε το σχέδιο των δασκάλων του Θεού. Η λειτουργία τους είναι να εξοικονομήσουν χρόνο. Ο κάθε ένας τους αρχίζει σαν ένα και μοναδικό φως, αλλά με το Κάλεσμα στο κέντρο του είναι ένα φως που δεν μπορεί να περιοριστεί. Και ο κάθε ένας τους εξοικονομεί χίλια χρόνια, όπως τα κρίνει ο κόσμος. Στο Κάλεσμα το Ίδιο ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία.
Υπάρχει μια σειρά μαθημάτων για κάθε δάσκαλο του Θεού. Η μορφή των μαθημάτων έχει μεγάλη ποικιλία. Το ίδιο και τα διδακτικά βοηθήματα που την αφορούν. Αλλά το περιεχόμενο των μαθημάτων ποτέ δεν αλλάζει. Το κεντρικό του θέμα είναι πάντα, «Ο Υιός του Θεού είναι αθώος, και μέσα στην αθωότητά του βρίσκεται η σωτηρία του.» Μπορούν να διδαχθούν με πράξεις ή σκέψεις ∙ με λόγια ή χωρίς λόγια ∙ σε οποιαδήποτε γλώσσα ή σε καμία γλώσσα ∙ σε οποιοδήποτε μέρος, χρόνο, και με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο δάσκαλος πριν ακούσει το Κάλεσμα. Έχει γίνει σωτήρας από την στιγμή που ανταποκρίθηκε. Έχει δει κάποιον άλλο σαν τον εαυτό του. Γι αυτό έχει βρει την σωτηρία την δική του και του κόσμου. Με την δική του αναγέννηση αναγεννάται ο κόσμος.
Αυτό είναι ένα εγχειρίδιο μιας συγκεκριμένης σειράς μαθημάτων, που απευθύνεται σε δασκάλους κάποιας συγκεκριμένης μορφής συμπαντικών μαθημάτων. Υπάρχουν πολλές χιλιάδες άλλες μορφές, όλες με το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτή η μορφή απλά εξοικονομεί χρόνο. Όμως, ο χρόνος είναι που εκτυλίσσεται κουραστικά, και ο κόσμος είναι πολύ κουρασμένος τώρα. Είναι γερασμένος και εξουθενωμένος, χωρίς ελπίδα. Ποτέ δεν υπήρξε θέμα τελικού αποτελέσματος, γιατί τι είναι αυτό που μπορεί να αλλάξει την Θέληση του Θεού; Αλλά ο χρόνος, με τις ψευδαισθήσεις της αλλαγής και του θανάτου, εξαντλεί τον κόσμο και όλα τα πράγματα σε αυτόν. Και όμως, ο χρόνος έχει τέλος, και αυτό είναι που έχουν οριστεί να φέρουν οι δάσκαλοι του Θεού. Γιατί ο χρόνος βρίσκεται στα χέρια τους. Αυτή ήταν η επιλογή τους, και τους δόθηκε.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ;
Συγκεκριμένοι μαθητές έχουν οριστεί για κάθε δάσκαλο του Θεού, και θα αρχίσουν να ψάχνουν γι αυτόν αμέσως μόλις αυτός έχει ανταποκριθεί στο Κάλεσμα. Έχουν επιλεγεί γι αυτόν γιατί η μορφή των συμπαντικών μαθημάτων που θα διδάξει είναι η πιο κατάλληλη γι αυτούς όσον αφορά το επίπεδο κατανόησής τους. Οι μαθητές του τον περίμεναν γιατί ο ερχομός του είναι βέβαιος. Και πάλι, είναι μόνο θέμα χρόνου. Μόλις επιλέξει να εκπληρώσει το ρόλο του, αυτοί είναι έτοιμοι να εκπληρώσουν τον δικό τους.. Ο χρόνος περιμένει την δική του επιλογή, αλλά όχι το ποιον θα υπηρετήσει. Όταν είναι έτοιμος να μάθει, οι ευκαιρίες για να διδάξει θα του κατοχυρωθούν.
Για να καταλάβουμε το σχέδιο διδασκαλίας-εκμάθησης της σωτηρίας, είναι απαραίτητο να κατανοήσομε την ιδέα του χρόνου όπως την θέτουν τα μαθήματα. Η Επανόρθωση διορθώνει τις ψευδαισθήσεις, όχι την αλήθεια. Επομένως, διορθώνει αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Επί πλέον, το σχέδιο γι αυτή την διόρθωση καταρτίστηκε και ολοκληρώθηκε ταυτόχρονα, διότι η Θέληση του Θεού είναι εντελώς πέρα από τον χρόνο. Το ίδιο και ολόκληρη η πραγματικότητα, εφόσον είναι δική Του. Την στιγμή που η ιδέα του διαχωρισμού εισήλθε στο μυαλό του Υιού του Θεού, εκείνη ακριβώς την στιγμή δόθηκε και η Απάντηση του Θεού. Στο χρόνο, αυτό συνέβη πολύ παλιά. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν συνέβη καθόλου.
Ο κόσμος του χρόνου είναι ο κόσμος των ψευδαισθήσεων. Αυτό που συνέβη πολύ παλιά φαίνεται ότι συμβαίνει τώρα. Επιλογές που έγιναν πριν από πολύ καιρό φαίνεται ότι είναι ακόμα ανοιχτές ∙ για να γίνουν τώρα. Αυτό που έχει μαθευτεί και γίνει κατανοητό και πέρασε πριν από πολύ καιρό τώρα αντιμετωπίζεται σαν νέα σκέψη, καινούργια ιδέα, διαφορετική προσέγγιση. Επειδή η θέλησή σου είναι ελεύθερη μπορείς να δεχτείς ό,τι έχει ήδη συμβεί οποτεδήποτε επιλέξεις, και μόνο τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι ήταν πάντα εκεί. Όπως τονίζουν τα μαθήματα, δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις την διδακτέα ύλη, ούτε και την μορφή με την οποία θα τα μάθεις. Είσαι ελεύθερος, όμως, ν’ αποφασίσεις το πότε θέλεις να τα μάθεις. Και την στιγμή που θα τα δεχτείς, θα έχουν ήδη μαθευτεί.
Ο χρόνος, τότε, πηγαίνει προς τα πίσω σε μια στιγμή τόσο αρχαία που είναι πέρα από κάθε μνήμη, και κάθε πιθανότητα ανάμνησης. Εν τούτοις, επειδή είναι μια στιγμή που αναβιώνεται επανειλημμένα, φαίνεται ότι συμβαίνει τώρα. Και έτσι είναι που ο μαθητής και ο δάσκαλος φαίνεται ότι συναντιούνται στο παρόν, βρίσκοντας ο ένας τον άλλο σαν να μην είχαν ποτέ ξανασυναντηθεί. Ο μαθητής έρχεται την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο τόπο. Αυτό είναι αναπόφευκτο, διότι έκανε την σωστή επιλογή εκείνη την πανάρχαια στιγμή που τώρα την αναβιώνει. Το ίδιο και ο δάσκαλος, πήρε μια αναπόφευκτη επιλογή, κάποτε, σε ένα πανάρχαιο παρελθόν. Η Θέληση του Θεού στα πάντα φαίνεται ότι χρησιμοποιεί τον χρόνο για την επίλυση του προβλήματος. Τι θα μπορούσε να καθυστερήσει την δύναμη της αιωνιότητας;
Όταν ο μαθητής και ο δάσκαλος βρεθούν μαζί, ξεκινά μια κατάσταση διδασκαλία-εκμάθησης. Γιατί ο δάσκαλος δεν είναι αυτός που στην πραγματικότητα κάνει την διδασκαλία. Ο Διδάσκαλος του Θεού μιλά σε οποιουσδήποτε δύο μαζευτούν για σκοπούς εκμάθησης. Η σχέση είναι ιερή εξαιτίας αυτού του σκοπού, και ο Θεός έχει υποσχεθεί να στείλει το Πνεύμα Του σε όλες τις ιερές σχέσεις. Στην κατάσταση διδασκαλίας-εκμάθησης, ο κάθε ένας μαθαίνει ότι το να δίνεις και το να λαμβάνεις είναι το ίδιο. Οι οροθεσίες ανάμεσα στους ρόλους τους, στους νόες τους, στα σώματά τους, στις ανάγκες τους, στα ενδιαφέροντά τους, και όλες οι διαφορές που νόμιζαν ότι χώριζαν τον ένα από τον άλλο, ξεθωριάζουν και γίνονται όλο και αμυδρότερες μέχρι που εξαφανίζονται. Αυτοί που μαθαίνουν τα ίδια μαθήματα μοιράζονται ένα ενδιαφέρον και ένα στόχο. Έτσι, αυτός που ήταν ο μαθητής γίνεται ο ίδιος δάσκαλος του Θεού, γιατί έχει πάρει την ίδια απόφαση που έδωσε τον δάσκαλό του σε αυτόν. Έχει δει σε ένα άλλο άνθρωπο τα ίδια ενδιαφέροντα με τα δικά του.
Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:
http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name
ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου