ΜΑΘΗΜΑ 181 Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου

ΜΑΘΗΜΑ 181

Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου

1. Η εμπιστοσύνη στους αδελφούς σου είναι πολύ βασική για να εδραιώσεις και να κρατήσεις την πίστη σου στην ικανότητα σου να υπερβείς την αμφιβολία και την έλλειψη πίστης στον εαυτό σου. Όταν επιτίθεσαι σε έναν αδελφό, διακηρύσσεις ότι αυτός περιορίζεται από αυτό που εσύ έχεις αντιληφθεί γι αυτόν. Δεν κοιτάς πέρα από τα σφάλματα του. Μάλλον, αυτά μεγεθύνονται και γίνονται εμπόδια στην επίγνωση του Εαυτού που βρίσκεται πέρα από τα δικά σου λάθη, και πέρα από τις φαινομενικές του αμαρτίες καθώς και από τις δικές σου.

2. Η αντίληψη έχει μια εστίαση. Αυτή είναι που της δίνει συνέπεια σε αυτό που βλέπεις. Όταν αλλάξεις αυτή την εστίαση, αυτό που βλέπεις αλλάζει ανάλογα. Η όρασή σου τώρα θα αλλάξει, για να στηρίξει την πρόθεση που έχει αντικαταστήσει αυτήν που είχες πριν. Μην εστιάζεσαι στις αμαρτίες του αδελφού σου, και θα βιώσεις την γαλήνη που έρχεται από την πίστη στην αθωότητα. Αυτή η πίστη λαμβάνει την μόνη βέβαιη στήριξή της από αυτό που βλέπεις στους άλλους πέρα από τις αμαρτίες τους. Γιατί τα λάθη τους, αν εστιάσεις πάνω σε αυτά, γίνονται μάρτυρες των αμαρτιών μέσα σου. Και δεν θα υπερβείς την θέα τους και δεν θα δεις την αθωότητα που βρίσκεται πέρα από αυτές.

3. Γι αυτό, στην σημερινή άσκηση, πρώτα αφήνουμε όλες αυτές τις μικρές εστιάσεις να υποχωρήσουν μπροστά στην μεγάλη μας ανάγκη να αφήσουμε την αθωότητα να γίνει ολοφάνερη. Κατευθύνουμε το νου μας έτσι ώστε να αναζητούμε αυτό και μόνο, για λίγο ακόμη. Δεν νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς μας στόχους. Και αυτό που βλέπαμε πριν από μια στιγμή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το διάλειμμα του χρόνου όπου ασκούμαστε στο να αλλάξουμε την πρόθεσή μας. Αναζητούμε την αθωότητα και τίποτα άλλο. Την αναζητούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για τίποτα άλλο εκτός από το τώρα.

4. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιτυχία έχει σταθεί η ενασχόλησή σου με περασμένους και μελλοντικούς στόχους. Έχεις απασχολήσει αρκετά το νου σου με το πόσο υπερβολικά διαφορετικοί είναι οι στόχοι που υπερασπίζονται αυτά τα μαθήματα, από αυτούς που είχες παλαιότερα. Και έχεις επίσης καταπτοηθεί από την απογοητευτική και περιοριστική σκέψη ότι, ακόμα κι αν πετύχεις, αναπόφευκτα θα χάσεις πάλι τον δρόμο σου.

5. Πώς θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει σημασία; Διότι το παρελθόν έχει πια φύγει∙ και το μέλλον βρίσκεται μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Αυτές οι έγνοιες δεν είναι παρά άμυνες ενάντια στην τωρινή αλλαγή εστίασης της αντίληψης. Τίποτα περισσότερο. Αφήνουμε κατά μέρος για λίγο αυτούς τους ανούσιους περιορισμούς. Δεν προσβλέπουμε σε περασμένες πεποιθήσεις, και αυτό που θα πιστέψουμε στο μέλλον δεν θα μας ενοχλήσει τώρα. Εισερχόμαστε στον χρόνο της άσκησης με μια πρόθεση ∙ να κοιτάξουμε την αθωότητα μέσα μας.

6. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χάσει αυτόν τον στόχο αν ο θυμός μπει εμπόδιο στον δρόμο μας σε οποιαδήποτε μορφή. Και αν έρθει στο νου μας η αμαρτία κάποιου αδερφού, η στενόμυαλη εστίαση μας θα μας περιορίσει την όραση, και θα μας στρέψει το βλέμμα πάνω στα δικά μας λάθη, τα οποία θα μεγεθύνουμε και θα τα αποκαλέσουμε αμαρτίες. Γι αυτό, για λίγο, χωρίς να νοιαζόμαστε για παρελθόν ή το μέλλον, σε περίπτωση που προκύψουν τέτοια εμπόδια θα τα ξεπεράσουμε δίνοντας οδηγίες στο νου μας να αλλάξει την εστίασή του, καθώς λέμε:

-          Δεν είναι αυτό που θέλω να δω.

-          Εμπιστεύομαι τους αδελφούς μου, που είναι ένα μαζί μου.

7. Κι επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την σκέψη για να μας κρατήσει ασφαλείς όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν αναζητούμε μακροπρόθεσμους στόχους. Όταν κάποιο εμπόδιο φαίνεται πως μας εμποδίζει από το να δούμε την αθωότητά μας, δεν ζητούμε παρά να διακόψουμε για μία στιγμή την δυστυχία που θα επιφέρει η εστίασή μας πάνω στην αμαρτία, και θα την κάνει να παραμείνει δίχως διόρθωση.
8. Ούτε ζητούμε φαντασιώσεις. Διότι αυτό που αναζητούμε να δούμε είναι πραγματικά εκεί. Και καθώς η εστίαση μας πηγαίνει πέρα από τα σφάλματα, θα δούμε ένα εξ ολοκλήρου αναμάρτητο κόσμο. Όταν αυτό το θέαμα είναι το μόνο που θέλουμε να δούμε, όταν αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε στο όνομα της ορθής αντίληψης, τότε τα μάτια του Χριστού είναι αναπόφευκτά δικά μας. Και η Αγάπη η Οποία νιώθει Αυτός για μας, γίνεται και δική μας. Και αυτό θα είναι το μόνο πράγμα που θα δούμε να αντανακλάται στον κόσμο και στον εαυτό μας.
9. Ο κόσμος που κάποτε διακήρυσσε τις αμαρτίες μας γίνεται η απόδειξη ότι είμαστε αναμάρτητοι. Και η αγάπη μας για όλους όσους αντικρίζουμε καταθέτει την θύμηση του ιερού Εαυτού που δεν γνωρίζει αμαρτία, και δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τίποτα χωρίς την αθωότητά Του. Αυτή την θύμηση αναζητούμε καθώς στρέφουμε το νου μας στην άσκηση της σημερινής ημέρας. Δεν κοιτάζουμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κοιτάμε κατευθείαν στο παρόν. Και δίνουμε την εμπιστοσύνη μας στην εμπειρία που ζητούμε τώρα. Η αθωότητά μας δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού. Αυτή την στιγμή η θέλησή μας είναι ένα με την δική Του