ΜΑΘΗΜΑ 160 Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ

ΜΑΘΗΜΑ 160

Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ

1. Ο φόβος είναι ξένος στους δρόμους της αγάπης. Ταυτίσου με τον φόβο και θα αποξενωθείς από τον εαυτό σου. Κι έτσι θα είσαι άγνωστος σε σένα. Αυτό που είναι ο Εαυτός σου παραμένει ξένο από το μέρος του εαυτού σου που νομίζει ότι είναι πραγματικό αλλά διαφορετικό από εσένα τον ίδιο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ψυχικά υγιής κάτω από τέτοιες συνθήκες; Μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να πιστέψει ότι είναι αυτό που δεν είναι, και να κρίνει εναντίον του εαυτού του;

2. Υπάρχει ένας ξένος ανάμεσά μας, που προέρχεται από μια ιδέα τόσο ξένη προς την αλήθεια ώστε μιλάει άλλη γλώσσα, βλέπει έναν κόσμο που η αλήθεια δεν γνωρίζει και καταλαβαίνει αυτό που η αλήθεια θεωρεί ότι δεν έχει κανένα νόημα. Παρότι ξένος, δεν αναγνωρίζει σε ποιον έρχεται, και όμως υποστηρίζει ότι το σπίτι είναι δικό του, ενώ τώρα είναι ξένος αυτός ο οποίος βρίσκεται στο σπίτι. Και όμως πόσο πιο εύκολο θα ήταν να πει κανείς «Αυτό είναι το σπίτι μου. Εδώ ανήκω, και δεν θα φύγω επειδή ένα τρελός λέει πως έτσι πρέπει να κάνω».

3. Ποιος λόγος υπάρχει να μην το πεις αυτό; Ποιος άλλος μπορεί να είναι ο λόγος εκτός από το ότι εσύ είσαι αυτός που κάλεσε αυτόν το ξένο να πάρει την θέση σου και να σε αφήσει να είσαι ξένος προς τον εαυτό σου; Κανένας δεν θα επέτρεπε να του γίνει έξωση τόσο αχρείαστα, εκτός και αν νόμιζε ότι υπήρχε ένα άλλο σπίτι πιο κατάλληλο για τα γούστα του.

4. Ποιος είναι ο ξένος; Είναι ο φόβος ή εσύ που είσαι ακατάλληλος για το σπίτι που ο Θεός φρόντισε να έχει ο Υιός Του; Είναι ο φόβος Δικός Του, δημιουργημένος κατ’ ομοίωσή Του; Τον φόβο είναι που ολοκληρώνει η αγάπη, και ολοκληρώνεται από αυτόν; Δεν υπάρχει σπίτι που να μπορεί να στεγάσει και την αγάπη και τον φόβο. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Αν είσαι αληθινός, τότε ο φόβος πρέπει να είναι μία ψευδαίσθηση. Και αν ο φόβος είναι αληθινός, τότε εσύ δεν υπάρχεις καθόλου.

5. Πόσο εύκολα λοιπόν , λύνεται το ερώτημα. Όποιος φοβάται, έχει απλά αρνηθεί τον εαυτό του και έχει πει: «Εγώ είμαι ο ξένος εδώ. Έτσι αφήνω το σπίτι μου σε κάποιον που μου μοιάζει περισσότερο απ’ ότι εγώ στον εαυτό μου, και του δίνω όλα όσα νόμιζα ότι ανήκαν σε μένα». Τώρα εξορίζεται αναγκαστικά, μην γνωρίζοντας ποιος είναι, αβέβαιος για όλα τα πράγματα εκτός από αυτό ∙ ότι δεν είναι ο εαυτός του, και ότι του έχουν αρνηθεί το σπίτι του.

6. Τι ψάχνει τώρα; Τι μπορεί να βρει; Ένας ξένος προς τον ίδιο του τον εαυτό δεν μπορεί να βρει σπίτι όπου και να ψάξει, γιατί έχει καταστήσει την επιστροφή του αδύνατη. Ο δρόμος του είναι χαμένος, εκτός κι αν κάποιο θαύμα τον βρει και του δείξει ότι δεν είναι ξένος τώρα. Το θαύμα θα έρθει. Διότι στο σπίτι Του παραμένει ο Εαυτός του. Αυτός δεν ζήτησε σε κανένα ξένο να εισέλθει, και ούτε δέχτηκε για δική Του καμιά ξένη σκέψη. Και θα το ονομάσει δικό Του με τον Εαυτό του σε αναγνώριση αυτού που είναι Δικό Του.

7. Ποιος είναι ο ξένος; Δεν είναι αυτός που ο Εαυτός σου δεν καλεί; Εσύ δεν είσαι τώρα ικανός ν’ αναγνωρίσεις αυτόν τον ξένο που έχει μπει στη μέση, γιατί του έχεις δώσει την δικαιωματική σου θέση. Όμως ο Εαυτός σου είναι τόσο σίγουρος για το δικό Του, όσο και ο Θεός για τον Υιό Του. Αυτός δεν μπορεί να βρίσκεται σε σύγχυση όσον αφορά την δημιουργία. Είναι σίγουρος για το τι Του ανήκει. Κανένας ξένος δεν μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στην γνώση Του και στην πραγματικότητα του Υιού Του. Αυτός δεν γνωρίζει ξένους. Είναι βέβαιος για τον Υιό Του.

8. Η βεβαιότητα του Θεού είναι αρκετή. Αυτός που Εκείνος γνωρίζει ότι είναι ο Υιός Του ανήκει εκεί όπου Εκείνος έχει θέσει τον Υιό Του για πάντα. Έχει απαντήσει σε σένα που ρωτάς «Ποιος είναι ο ξένος;» Άκου την Φωνή Του να σε διαβεβαιώνει, ήσυχα και με σιγουριά, ότι δεν είσαι ξένος στον Πατέρα σου, ούτε είναι δυνατόν ο Δημιουργός σου να γίνει ξένος σε σένα. Αυτούς που ο Θεός συνένωσε παραμένουν για πάντα ένα, στο σπίτι τους μέσα σ’ Εκείνον, κανένας ξένος προς τον Εαυτό του.

9. Σήμερα προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας που ο Χριστός έχει έρθει στον κόσμο να ψάξει γι αυτό που Του ανήκει. Η όρασή Του δεν βλέπει ξένους, παρά βλέπει τους δικούς Του και με χαρά ενώνεται μαζί τους. Αυτοί Τον βλέπουν σαν ξένο, γιατί αυτοί δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Ωστόσο, καθώς Τον καλωσορίζουν, θυμούνται. Και Αυτός τους οδηγεί ευγενικά στο σπίτι τους ξανά, εκεί όπου ανήκουν.

10. Κανέναν δεν ξεχνά ο Χριστός. Ούτε έναν δεν αφήνει που να μην σου δώσει για να θυμηθείς, έτσι ώστε το σπίτι σου να είναι ολοκληρωμένο και τέλειο, έτσι όπως ιδρύθηκε. Δεν σε έχει ξεχάσει. Αλλά εσύ δεν θα Τον θυμηθείς μέχρι να τους κοιτάξεις όλους έτσι όπως τους βλέπει Εκείνος.. Όποιος αρνείται τον αδελφό του, αρνείται κι Αυτόν, άρα αρνείται να δεχτεί το δώρο της όρασης με την οποία ο Εαυτός του αναγνωρίζεται ξεκάθαρα, θυμάται το σπίτι του και έρχεται η σωτηρία.