ΜΑΘΗΜΑ 156 Πορεύομαι μαζί με τον Θεό μέσα σε απόλυτη αγιότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 156

Πορεύομαι μαζί με τον Θεό μέσα σε απόλυτη αγιότητα.

1.Η σημερινή ιδέα απλά δηλώνει την απλή αλήθεια που κάνει την σκέψη της αμαρτίας αδύνατη. Υπόσχεται ότι δεν υπάρχει καμία αιτία για ενοχή, κι εφόσον αυτή δεν έχει αιτία δεν υπάρχει. Ακολουθεί με βεβαιότητα την βασική σκέψη που αναφέρεται στο κείμενο ∙ οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Αν αυτό είναι αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να υπάρχεις ξέχωρα από τον Θεό; Πώς θα μπορούσες να περπατάς στον κόσμο μόνος και διαχωρισμένος από την Πηγή σου;

2. Δεν είμαστε αντιφατικοί με τις σκέψεις που παρουσιάζουμε σε αυτά τα μαθήματα. Η αλήθεια, αν είναι αλήθεια, πρέπει να είναι αληθινή από την αρχή ως το τέλος. Δεν μπορεί να αντιφάσκει με τον εαυτό της, ούτε σε κάποια σημεία να είναι αβέβαιη ενώ σε άλλα να είναι σίγουρη. Δεν γίνεται να βαδίζεις στον κόσμο χωριστά από τον Θεό, διότι δεν θα μπορούσες να υπάρχεις χωρίς Αυτόν. Αυτός είναι η ζωή σου. Εκεί που είσαι, είναι κι Αυτός. Υπάρχει μία ζωή. Αυτήν την ζωή την μοιράζεσαι μαζί Του. Τίποτα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει διαχωρισμένο από Αυτόν και να ζει.

3. Ωστόσο όπου είναι Αυτός, πρέπει να υπάρχει αγιότητα όπως και ζωή. Καμία ιδιότητα δική Του δεν μένει χωρίς να μοιράζεται με όλα όσα ζουν. Ό,τι ζει είναι τόσο άγιο όσο κι Εκείνος, διότι ό,τι μοιράζεται την ζωή Του είναι μέρος της Αγιότητας, και δεν είναι δυνατόν να είναι αμαρτωλό όπως ο ήλιος δεν μπορεί να διαλέξει να είναι από πάγο ∙ η θάλασσα να είναι χώρια από το νερό, ή το χορτάρι να φυτρώνει με τις ρίζες στον αέρα.

4. Υπάρχει ένα φως μέσα σου που δεν είναι δυνατόν να πεθάνει ∙ του οποίου η παρουσία είναι τόσο άγια που ο κόσμος εξαγνίζεται χάρη σε σένα. Όλα όσα ζουν φέρουν δώρα σε σένα, και τα αφήνουν με ευγνωμοσύνη και χαρά στα πόδια σου. Το άρωμα των λουλουδιών είναι το δώρο τους σε σένα. Τα κύματα υποκλίνονται μπροστά σου, και τα δέντρα προτείνουν τα κλαδιά τους για να σε προφυλάξουν από την ζέστη, και στρώνουν τις φυλλωσιές τους μπροστά σου πάνω στο χώμα για να περπατάς σε μαλακό έδαφος, ενώ ο άνεμος γίνεται ψίθυρος γύρω από το άγιο σου κεφάλι.

5. Το φως μέσα σου είναι αυτό που το σύμπαν λαχταρά να αντικρύσει. Όλα τα όντα μένουν ακίνητα μπροστά σου, διότι αναγνωρίζουν Ποιος πορεύεται μαζί σου. Το φως που φέρεις είναι το δικό τους. Έτσι βλέπουν σε σένα την αγιότητά τους, και σε χαιρετούν σαν σωτήρα και Θεό. Δέξου την ευλάβειά τους, διότι οφείλεται στην Αγιότητα την Ίδια, που πορεύεται μαζί σου, μεταμορφώνοντας με το απαλό Της φως όλα τα πράγματα κάνοντάς τα αγνά και όμοια με τον Εαυτό Της.

6. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η σωτηρία. Καθώς εσύ κάνεις ένα βήμα πίσω, το φως μέσα σου κάνει ένα βήμα μπροστά και περικλείει τον κόσμο. Προαναγγέλλει το τέλος της αμαρτίας όχι με τιμωρία και θάνατο. Με ελαφρότητα και γέλιο φεύγει η αμαρτία, διότι γίνεται ορατός ο αλλόκοτος παραλογισμός της. Είναι μια ανόητη σκέψη, ένα ανόητο όνειρο, όχι τρομακτικό, ίσως γελοίο, αλλά ποιος θα σπαταλούσε έστω και μια στιγμή από την προσέγγισή του στον Θεό τον Ίδιο για ένα τέτοιο ανόητο καπρίτσιο;

7. Και όμως, έχεις σπαταλήσει πάρα πολλά χρόνια πάνω σε αυτή την ανόητη σκέψη. Το παρελθόν έχει φτάσει στο τέλος του μαζί με όλες τις φαντασιώσεις του. Δεν σε κρατούν δέσμιο πια. Η πρόσβαση στον Θεό είναι κοντά. Και μέσα στο μικρό διάστημα αμφιβολίας που ακόμα απομένει, μπορεί να χάνεις την εικόνα του Συντρόφου σου, και να Τον περνάς για το ανούσιο, αρχαίο όνειρο που τώρα είναι παρελθόν.

8. «Ποιος περπατά μαζί μου;» Αυτή την ερώτηση θα πρέπει να την κάνεις χίλιες φορές την ημέρα, μέχρι που η απόλυτη βεβαιότητα να δώσει τέλος στις αμφιβολίες σου και να καθιερώσει την γαλήνη. Σήμερα ας σταματήσουν οι αμφιβολίες. Ο Θεός μιλά για σένα απαντώντας στην ερώτησή σου με αυτά τα λόγια:

•        Πορεύομαι μαζί τον Θεό μέσα σε απόλυτη αγιότητα. Φωτίζω τον κόσμο, φωτίζω τον νου μου και όλους τους νόες που ο Θεός δημιούργησε ένα με μένα.