ΜΑΘΗΜΑ 128 Ο κόσμος που βλέπω δεν έχει τίποτα που να θέλω

ΜΑΘΗΜΑ 128

Ο κόσμος που βλέπω δεν έχει τίποτα που να θέλω

1. Ο κόσμος που βλέπεις δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει που να το χρειάζεσαι ∙ τίποτα που να μπορείς να χρησιμοποιήσεις με οποιοδήποτε τρόπο, ούτε και τίποτα που να σου δίνει χαρά. Πίστεψε αυτή τη σκέψη, και σώζεσαι από χρόνια δυστυχίας, από αμέτρητες απογοητεύσεις, και από ελπίδες που καταλήγουν σε στάχτες απελπισίας. Όποιος θέλει να αφήσει αυτό τον κόσμο πίσω του και να ανυψωθεί πάνω από τις ασήμαντες βλέψεις του και τους μικροπρεπείς τρόπους του, πρέπει να αποδεχτεί αυτή τη σκέψη ως αληθινή.

2. Κάθε πράγμα στο οποίο δίνεις αξία εδώ, δεν είναι παρά μια αλυσίδα που σε δένει στον κόσμο, και δεν θα υπηρετεί άλλο σκοπό από αυτόν. Γιατί τα πάντα πρέπει να υπηρετούν τον σκοπό που τους δίνεις, μέχρι να δεις έναν διαφορετικό σκοπό εκεί. Ο μόνος σκοπός αντάξιος του νου σου που περιέχει αυτός ο κόσμος είναι να τον προσπεράσεις, χωρίς να καθυστερείς προσπαθώντας να βρεις κάποια ελπίδα εκεί που δεν υπάρχει καμία. Ο κόσμος που βλέπεις δεν έχει τίποτα που να θέλεις.

3. Ξέφυγε σήμερα από τις αλυσίδες που έχεις τοποθετήσει στο νου σου όταν αντιλαμβάνεσαι την σωτηρία εδώ. Γιατί σε ό,τι δίνεις αξία, αυτό γίνεται μέρος δικό σου όπως αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου. Όλα τα πράγματα που αναζητάς για να κάνεις την αξία σου σπουδαιότερη στα μάτια σου σε περιορίζουν ακόμα πιο πολύ, κρύβουν την αξία σου από σένα, και προσθέτουν άλλη μια μπάρα στην πόρτα που οδηγεί στην αληθινή επίγνωση του Εαυτού σου.

4. Σήμερα, μην αφήσεις τίποτα που να έχει σχέση με σκέψεις για το σώμα να καθυστερήσει την πορεία σου προς την σωτηρία, ούτε να επιτρέψεις στον πειρασμό να πιστέψεις ότι ο κόσμος έχει τίποτα που να θέλεις, να σε καθυστερήσει. Τίποτα δεν υπάρχει εδώ για να αγαπήσεις. Τίποτα εδώ δεν αξίζει ούτε ένα λεπτό καθυστέρησης και πόνου ∙ ούτε ένα λεπτό αβεβαιότητας και αμφιβολίας. Οι ανάξιοι δεν προσφέρουν τίποτα. Η βεβαιότητα σκοπού δεν μπορεί να βρεθεί στην αναξιότητα.

5. Σήμερα ασκούμαστε στην απελευθέρωση όλων των σκέψεων για αξίες που είχαμε δώσει σε αυτό τον κόσμο. Τον αφήνουμε ελεύθερο από σκοπούς που δώσαμε στις όψεις του και στις φάσεις του και στα όνειρά του. Τον αφήνουμε δίχως σκοπό μέσα στο νου μας, και τον αποσυνδέομε από όλα όσα επιθυμούσαμε να είναι. Έτσι, σηκώνουμε τις αλυσίδες που φράζουν την πόρτα προς την ελευθερία από τον κόσμο, και πηγαίνουμε πέρα από όλες τις μικρές αξίες και τους υποβαθμισμένους στόχους.

6. Κάνε παύση και ησύχασε για λίγο, και δες πόσο μακριά ανυψώνεσαι από τον κόσμο, όταν απελευθερώνεις το νου σου από αλυσίδες και τον αφήνεις να αναζητήσει το επίπεδο όπου βρίσκεται στον οίκο του. Θα είναι ευγνώμων να νιώσει ελευθερία για λίγο. Γνωρίζει που ανήκει. Παρά άφησε ελεύθερα τα φτερά του, και θα πετάξει μέσα στην βεβαιότητα και την χαρά για ενωθεί με τον ιερό σκοπό του. Άφησέ τον ν’ αναπαυθεί μέσα στον Δημιουργό του, για να επανορθωθεί στην σωφροσύνη, την ελευθερία και την αγάπη.

7. Δώσε του δέκα λεπτά ανάπαυσης, τρεις φορές σήμερα. Και όταν μετά ανοίξεις τα μάτια σου, δεν θα δίνεις την ίδια αξία σε τίποτα από ό,τι βλέπεις που έδινες πριν. Ολόκληρη η οπτική σου προς τον κόσμο θα αλλάζει λιγάκι, κάθε φορά που θα αφήνεις το νου σου να ξεφύγει από τις αλυσίδες του. Ο κόσμος δεν βρίσκεται εκεί που ανήκει. Και εσύ ανήκεις εκεί που θα ήταν, και εκεί που πηγαίνει για να αναπαυθεί όταν τον απελευθερώνεις από τον κόσμο. Ο Οδηγός σου είναι σίγουρος. Άνοιξε το νου σου σε Αυτόν. Ησύχασε και αναπαύσου.

8. Προστάτευε το νου σου και κατά την διάρκεια της ημέρας. Και όταν νομίζεις ότι βλέπεις κάποια αξία σε μια όψη ή μια εικόνα του κόσμου, αρνήσου να θέσεις αυτή την αλυσίδα στο νου σου, και πες στον εαυτό σου με ήσυχη βεβαιότητα:

Αυτό δεν θα με βάλει σε πειρασμό να καθυστερήσω.

Ο κόσμος που βλέπω δεν έχει τίποτα που να θέλω.