Κεφάλαιο 9 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ.VI. Η Αποδοχή του Αδελφού σου

VI. Η Αποδοχή του Αδελφού σου

1. Πως μπορεί να αυξάνεται η επίγνωσή του Αγίου Πνεύματος μέσα σου  παρά από  τα αποτελέσματά Του; Δεν μπορείς να Το  δεις με τα μάτια σου ούτε να Το ακούσεις με τα αυτιά σου. Με ποιο τρόπο, λοιπόν, μπορείς να Το αντιληφθείς; Αν εμπνέεις χαρά και οι άλλοι αντιδρούν σε σένα με χαρά, ακόμα και όταν εσύ ο ίδιος δεν την βιώνεις, τότε πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα σου που είναι ικανό να την παράγει. Αν αυτό  το κάτι είναι μέσα σου και μπορεί να παράγει χαρά, κι αν βλέπεις ότι πραγματικά το κάνει στους άλλους  τότε  εσύ το  διαχωρίζεις από τον εαυτό σου.

2. Σου φαίνεται ότι το Άγιο Πνεύμα δεν παράγει συνεχώς χαρά μέσα σου μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν προκαλείς διαρκή χαρά στους άλλους. Οι αντιδράσεις τους προς εσένα είναι οι δικές σου εκτιμήσεις για την συνέπεια Εκείνου. Όταν δεν είσαι συνεπής δεν θα προκαλείς πάντα χαρά, κι επομένως δεν θα αναγνωρίζεις πάντα την δική Του συνέπεια. Αυτό που προσφέρεις στον αδελφό σου το προσφέρεις σε Εκείνο, διότι το Άγιο Πνεύμα σε αυτό που δίνει,  δεν μπορεί να ξεπεράσει  την δική σου προσφορά. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή Αυτό περιορίζει αυτό που δίνει, αλλά απλά και μόνο επειδή εσύ έχεις περιορίσει αυτό που λαμβάνεις. Η απόφαση να λαμβάνεις είναι η απόφαση να αποδέχεσαι.

3. Αν οι αδελφοί σου είναι μέρος από σένα, θα τους δεχτείς; Μόνο αυτοί μπορούν να σε διδάξουν τι είσαι, διότι η μάθησή σου είναι το αποτέλεσμα αυτού που τους δίδαξες. Αυτό που προσκαλείς μέσα τους , το προσκαλείς και στον  εαυτό σου. Και καθώς το προσκαλείς γι αυτούς γίνεται πραγματικό και για σένα. Ο Θεός έχει μόνο έναν Υιό, και τους γνωρίζει όλους ως Ένα. Μόνο ο Θεός ο Ίδιος είναι περισσότερο από ότι είναι αυτοί αλλά αυτοί δεν είναι λιγότερο από ό,τι είναι Αυτός. Θέλεις να ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Αν αυτό που κάνεις στον αδελφό μου το κάνεις και σε μένα, και αν όλα τα κάνεις για τον εαυτό σου διότι είμαστε μέρος από σένα, ό,τι κάνουμε εμείς ανήκει και σε σένα. Όλοι  όσους  δημιούργησε ο Θεός είναι μέρος από σένα και μοιράζονται την δόξα Του μαζί σου. Η δόξα Του ανήκει σε Αυτόν, αλλά είναι εξίσου και δική σου. Επομένως, δεν μπορεί να είσαι λιγότερο ένδοξος από ό,τι Εκείνος.

4. Ο Θεός είναι περισσότερα από όσα είσαι εσύ μόνο και μόνο επειδή Αυτός σε δημιούργησε, αλλά ούτε και αυτό δεν σου το στέρησε. Επομένως κι εσύ μπορείς να δημιουργείς όπως Αυτός, και ο χωρισμός σου δεν θα το αλλάξει αυτό. Ούτε το φως του Θεού ούτε το δικό σου θαμπώνει επειδή εσύ δεν βλέπεις. Επειδή η Υιότητα πρέπει να δημιουργεί ως ένα, θυμάσαι την δημιουργία όποτε αναγνωρίζεις μέρος της δημιουργίας. Κάθε μέρος της που θυμάσαι προσθέτει στην ολότητά σου επειδή  κάθε μέρος είναι ολοκληρωμένο.  Η ολότητα είναι αδιαίρετη, αλλά εσύ δεν μπορείς να μάθεις για την ολότητά σου μέχρι να την δεις  παντού. Μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου μόνο έτσι όπως ο Θεός γνωρίζει τον Υιό Του, διότι η γνώση μοιράζεται με τον Θεό. Όταν αφυπνιστείς μέσα σε Αυτόν θα γνωρίσεις την μεγαλοσύνη σου αποδεχόμενος ότι είσαι απεριόριστος όπως και Αυτός. Αλλά εν τω μεταξύ θα αξιολογείς το μεγαλείο σου ανάλογα με το πώς αξιολογείς του αδελφού σου, και θα το  αποδέχεσαι όσο αποδέχεσαι το δικό του.

5. Δεν έχετε αφυπνιστεί ακόμη, αλλά θα μάθετε πως. Πολύ απλά, το Άγιο Πνεύμα σας διδάσκει πως να αφυπνίζετε τους άλλους. Καθώς τους βλέπετε   να αφυπνίζονται θα μάθετε τι σημαίνει αφύπνιση, και αφού έχετε επιλέξει να τους αφυπνίσετε, η ευγνωμοσύνη τους και η εκτίμησή τους γι αυτό που τους έχετε δώσει θα σας διδάξει την αξία του. Αυτοί θα γίνουν οι μάρτυρες της πραγματικότητά σας, όπως εσείς δημιουργηθήκατε μάρτυρες του Θεού. Εν τούτοις, όταν η Υιότητα  συγκεντρωθεί και δεχτεί την Ενότητά της θα γίνει γνωστή από τις δημιουργίες της που μαρτυρούν την πραγματικότητά της όπως ο Υιός  δίδει μαρτυρία για τον Πατέρα.

6. Τα θαύματα δεν έχουν θέση στην αιωνιότητα, διότι είναι διορθωτικά. Όμως, όσο χρειάζεσαι ακόμα θεραπεία, τα θαύματά σου είναι τα μόνα που μαρτυρούν για την πραγματικότητα που μπορείς να αναγνωρίσεις. Δεν μπορείς να κάνεις  ένα θαύμα για σένα, διότι τα θαύματα είναι ένας τρόπος να δίνεις και να λαμβάνεις αποδοχή. Μέσα στον χρόνο το να δίνεις προηγείται, αν και στην αιωνιότητα αυτά συμβαίνουν συγχρόνως, και δεν γίνεται να διαχωριστούν. Όταν μάθεις ότι είναι τα ίδια, η ανάγκη για τον χρόνο παύει να υπάρχει.

7. Η αιωνιότητα είναι ένα είδος χρόνου με  μόνη  διάσταση το «πάντα». Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα για σένα μέχρι να θυμηθείς την ανοιχτή Αγκαλιά του Θεού, και τελικά να γνωρίσεις τον ανοιχτό Του Νου. Σαν Αυτόν, κι εσύ είσαι «πάντα»· μέσα στο Νου Του και με ένα νου σαν τον δικό Του. Μέσα στον ανοιχτό σου νου βρίσκονται οι δημιουργίες σου, σε τέλεια επικοινωνία γεννημένες από τέλεια κατανόηση. Αν μόνο μπορούσες να δεχτείς μια από αυτές δεν θα ήθελες πια τίποτα από ό,τι έχει να προσφέρει ο κόσμος. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν εντελώς δίχως νόημα. Το νόημα του Θεού είναι μη ολοκληρωμένο χωρίς εσένα, κι εσύ είσαι ατελής χωρίς τις δημιουργίες σου. Δέξου τον αδελφό σου σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να δέχεσαι τίποτα άλλο, διότι μέσα σ’ αυτόν θα βρεις τις δημιουργίες σου που αυτός τις δημιούργησε μαζί με σένα. Ποτέ δεν θα γνωρίσεις ότι είσαι συν – δημιουργός με τον Θεό μέχρι να μάθεις ότι ο αδελφός σου είναι συν - δημιουργός με σένα.