ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο Θάνατος και η Ανάσταση

Δεν υπάρχει θάνατος..

« Ο πολεμιστής θεωρεί τον εαυτό του ήδη νεκρό, έτσι δεν έχει τίποτα να χάσει. Το χειρότερο του έχει ήδη συμβεί, έτσι είναι καθαρός και ήρεμος.»

-Κάρλος Καστανιέντα-

Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος, αλλά στην πραγματικότητα ο θάνατος είναι μια σκέψη που παίρνει πολλές μορφές τις οποίες τις περισσότερες φορές δεν τις αναγνωρίζεις.

Ορίστε μερικές φορές από τις οποίες είσαι νεκρός:

Όταν είσαι:

1. λυπημένος

2. φοβισμένος

3. ανήσυχος

4. γεμάτος αμφιβολίες

5. θυμωμένος

6. σε πόνο

7. υποφέρεις

8. βαριέσαι

9. κουρασμένος

10. άρρωστος

11. φθονερός

12. ζηλότυπος

Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος και δεν συνειδητοποιείς ότι είσαι ήδη νεκρός, μέσα σε κάτι που φαίνεται ότι είναι σώμα που περιφέρεται από δω κι από κει.

Είσαι νεκρός μέχρι ν’ αλλάξεις το νου σου, να μετα-νοήσεις και αποκηρύξεις όλες τις μορφές θανάτου.

Θάνατος είναι η ανησυχία στην οποία ανταποκρίνεσαι με οποιοδήποτε τρόπο που δεν είναι η απόλυτη χαρά. Είναι η μοναδική ιδέα που βρίσκεται κάτω από όλα τα συναισθήματα που δεν είναι η υπέρτατη ευτυχία.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ:

1. Ο παραμικρός αναστεναγμός κόπωσης.

2. η παραμικρή δυσφορία

3. και το πιο ανεπαίσθητο κατσούφιασμα.

Πόσο αντισυμβατικά είναι αλήθεια τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ!!! Σου ζητούν να είσαι χαρούμενος. Σου ζητούν να καθαρίσεις αυτό το σκυθρώπιασμα από το πρόσωπό σου.

Είσαι ζωντανός ή νεκρός; Το μόνο που έχεις να κάνεις, για ν’ απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση είναι να κοιτάξεις την συναισθηματική σου κατάσταση.

Θάνατος είναι η σκέψη ότι είσαι χωρισμένος από τον Θεό. Είναι η πεποίθηση ότι οι συνθήκες αλλάζουν, τα συναισθήματα εναλλάσσονται από αιτίες που δεν μπορείς να ελέγξεις, που δεν έχεις φτιάξει εσύ, και δεν μπορείς ποτέ να τις αλλάξεις. Είναι παράνοια να πιστεύεις τέτοια πράγματα.

Θάνατος είναι η παγιωμένη πεποίθηση ότι κάτι συμβαίνει έξω από εσένα που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες, άλλους από τον εαυτό σου.

Η ζωή μας δεν είναι έτσι όπως την φανταζόμαστε.

Σήμερα, ας μην δεχτούμε τον θάνατο σε καμιά του μορφή. Ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να είναι λυπημένος. Θα είμαστε χαρούμενοι και γαλήνιοι.

Ας κρατήσουμε τον ιερό μας χώρο καθαρό, έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Δεν θα αφήσουμε το σκοτάδι να εισβάλλει στο νου μας. Δεν θα κοιμόμαστε. Δεν θα αφήσουμε το μυαλό μας να περιπλανιέται μακριά από το γεγονός ότι είμαστε Ένα με τα πάντα.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.

Ό,τι δημιούργησε είναι αιώνιο. Δεν υπάρχει θάνατος. Όπως ήμασταν, είμαστε, και θα είμαστε πάντα.

..και η Ανάσταση

Πολύ απλά η ανάσταση είναι το ξεπέρασμα ή η υπερνίκηση του θανάτου. Είναι μια αφύπνιση ή μια αναγέννηση, μια αλλαγή του νου για την σημασία του κόσμου.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι μπορώ να πάρω την απόφαση να πάψω ν’ αναμασώ την ίδια παλιά ιστορία.

Να βγάλω την παλιά κασέτα από το κασετόφωνο και να την πετάξω.

Να βγάλω το ακάνθινο στεφάνι από το κεφάλι μου και ν’ αναγεννηθώ, ολοκαίνουργια.

Καμιά αμαρτία, καμιά παλιά ιστορία, κανένα παλιό λάθος για να επανορθώσω, τίποτα που να χρειάζεται επιδιόρθωση. Έρχομαι στην νέα στιγμή – η οποία είναι θεραπευμένη, ολοκληρωμένη, τέλεια και αθώα.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι παύω να αποκαλώ τον εαυτό μου εθισμένο, αλκοολικό, ανάξιο, άσχημο, χαζό, και αμαρτωλό.

Δεν λέω πια ότι κανείς δεν μ’ αγαπά. Δεν είμαι κανενός το θύμα.

ΣΤΑΜΑΤΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΟΛΙ! Λέω «αρκετά πια με αυτές τις ανοησίες!»

Αρχίζω να λέω μια καινούρια ιστορία για μένα:

Είμαι το φως του κόσμου.

Είμαι παιδί του Θεού.

Είμαι όμορφη.

Είμαι η Αγάπη του Θεού.

Είμαι γενναιόδωρη, καλή, έντιμη, ευγενική και χαρούμενη.

Και τέλος, σταματώ να σκοτώνω τον εαυτό μου με όλους τους περιορισμούς, την αυτό-κατάκριση και τις αμφιβολίες.

Αμήν.