Την Γη την δημιούργησε ο Θεός ή εμείς;

ΕΡΩΤΗΣΗ #121: Μας έχει ειπωθεί ότι εμείς δημιουργήσαμε το σώμα μετά τον διαχωρισμό. Με όλη αυτή την ομορφιά που βλέπουμε πάνω στην γη, όπως και όλη την απίστευτη ποικιλομορφία ζωής που ευδοκιμεί εδώ, την γη την δημιούργησε ο Θεός ή εμείς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πριν απαντήσουμε την ερώτηση σου, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στα Μαθήματα Θαυμάτων, ο όρος «δημιουργώ» χρησιμοποιείται μόνο όσον αφορά την ικανότητα του Θεού να δημιουργεί. Η δική Του δημιουργία είναι ο Υιός Του που διαμένει μαζί Του στον Ουρανό. Όταν μιλάμε για τον υλικό κόσμο στην ψευδαίσθηση του ονείρου, συμπεριλαμβανομένου και του σώματος, τα Μαθήματα χρησιμοποιούν τον όρο «φτιάχνω» ή «δημιουργώ εσφαλμένα.» Στην διδασκαλία τους είναι ξεκάθαρη η προέλευση του υλικού κόσμου: «Ο κόσμος που βλέπεις είναι μια ψευδαίσθηση κόσμου. Ο Θεός δεν τον δημιούργησε, γιατί ό,τι δημιουργεί Εκείνος πρέπει να είναι αιώνιο όπως ο Ίδιος» (Διευκρίνιση των Όρων.4.1:1,2). Επομένως, ούτε ο κόσμος ούτε το σώμα υπάρχουν στην πραγματικότητα. Εφόσον η εμπειρία μας ότι είμαστε υλικά σώματα που ζουν σε έναν υλικό κόσμο μας φαίνεται τόσο πραγματική, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου, όταν μιλάμε για τον κόσμο, ότι τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματικότητα.

Σε αυτό το όνειρο του διαχωρισμού ο κόσμος είναι ο τόπος όπου ο κοιμισμένος υιός, κυριευμένος από την ενοχή που φαινομενικά διαχωρίστηκε από τον Θεό, έρχεται για να κρυφτεί από την υποτιθέμενη οργή ενός εκδικητικού Θεού. Τα Μαθήματα Θαυμάτων διδάσκουν ότι το εγώ, παρανοϊκό από ενοχή, έφτιαξε τον κόσμο, μαζί με το σώμα, όχι μόνο για να κρυφτεί από τον Θεό, αλλά και για να κρατήσει τον Θεό έξω από την επίγνωση: «Ο κόσμος φτιάχτηκε ως επίθεση εναντίον του Θεού. Συμβολίζει τον φόβο. Και τι άλλο είναι ο φόβος εκτός από η απουσία της αγάπης; Επομένως ο κόσμος προοριζόταν να γίνει ένας τόπος όπου ο Θεός δεν θα μπορούσε να εισέλθει, και όπου ο Υιός Του θα μπορούσε να είναι χωριστά από Αυτόν» (Βιβλίο Εργασιών .pII.3:1,2,3,4). Προφανώς λοιπόν, σύμφωνα με το σύστημα σκέψης των Μαθημάτων, ο Θεός δεν έφτιαξε τον κόσμο. Είναι το αποτέλεσμα της σκέψης του διαχωρισμού, και στηρίζεται από την συνεχιζόμενη ενοχή αυτής της σκέψης: «Ο κόσμος που βλέπεις είναι αυτό που εσύ του έδωσες, τίποτα περισσότερο από αυτό… Είναι ο μάρτυρας της κατάστασης του νου σου, η εξωτερική εικόνα μιας εσωτερικής κατάστασης» (Κεφάλαιο 21.Εισαγωγή.1:2,5).  Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να αναζητούμε το καλό και το όμορφο στον κόσμο, σε αντίθεση με το κακό και το άσχημο. Αναφέρεται στην επιλογή που έχουμε να βλέπουμε την ερμηνεία του εγώ για τον κόσμο, ή την ερμηνεία του Αγίου Πνεύματος.

Το εγώ βλέπει την ομορφιά και την ποικιλομορφία στον κόσμο ως απόδειξη ότι ο κόσμος είναι πραγματικός, ότι ο Θεός τον «δημιούργησε», και ότι η αναζήτηση την απόλαυσης σε αυτόν τον κόσμο είναι ευλογημένη από Εκείνον. Σύμφωνα με αυτό τον τρόπο σκέψης, ο Θεός επίσης έφτιαξε τις ολέθριες φυσικές καταστροφές που ταλαιπωρούν τον κόσμο, τις αποκαλούμενες «θεομηνίες» που τις συναντούμε και στις πολιτικές των ασφαλιστικών εταιρειών. Ο Θεός λοιπόν πρέπει να είναι πραγματικά σκληρός. Ο τρόπος σκέψης του εγώ καθιστά τον Θεό υπεύθυνο για τα φυσικά, ψυχολογικά και τα συναισθηματικά βάσανα που βρίσκουμε στον κόσμο. Η φαινομενική ομορφιά του κόσμου παγιδεύει την προσοχή μας ως τέχνασμα του εγώ για να μας κρατά απασχολημένους με το ψέμα του – ότι η ευτυχία είναι δυνατή έξω από τον Ουρανό. Για περισσότερες σκέψεις σχετικά με την ομορφιά στον κόσμο, παρακαλώ δείτε την απάντηση μας στην ερώτηση  #70.

http://facimoutreach.org/qa/questions/questions25.htm#Q121