ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;

- Από το Εγχειρίδιο των Διδασκάλων, "Should Healing be repeated?"

Αυτή η ερώτηση στην πραγματικότητα απαντάει στον εαυτό της. Η θεραπεία δεν γίνεται να επαναληφθεί. Αν ο ασθενής είναι θεραπευμένος, τι απομένει από το οποίο πρέπει να θεραπευτεί; Και αν η θεραπεία είναι βέβαιη, όπως ήδη έχουμε πει ότι είναι, τι υπάρχει που χρειάζεται να επαναληφθεί; Γιατί αν ο δάσκαλος του Θεού απασχολείται με το αποτέλεσμα της θεραπείας σημαίνει ότι περιορίζει την ίδια την θεραπεία. Τώρα είναι ο νους του δασκάλου του Θεού που χρειάζεται θεραπεία. Και αυτό είναι που αυτός πρέπει να διευκολύνει. Τώρα είναι αυτός ο ασθενής, και έτσι πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του. Έχει κάνει ένα λάθος, και πρέπει να δείξει προθυμία να αλλάξει το νου του σχετικά με αυτό. Του έλειψε η εμπιστοσύνη που χρειάζεται για την αληθινή προσφορά, επομένως δεν έχει λάβει τα οφέλη του δώρου του.

Όποτε έχει προσπαθήσει κάποιος δάσκαλος του Θεού να γίνει κανάλι θεραπείας έχει επιτύχει. Αν μπει στον πειρασμό να το αμφισβητήσει αυτό, δεν πρέπει να επαναλάβει την προηγούμενη προσπάθειά του. Αυτή υπήρξε ήδη μέγιστη, διότι το Άγιο Πνεύμα έτσι την δέχτηκε και έτσι την χρησιμοποίησε. Τώρα ο δάσκαλος του Θεού έχει μόνο μια πορεία ν’ ακολουθήσει. Πρέπει να χρησιμοποιήσει την λογική του για να πει στον εαυτό του ότι έχει παραδώσει το πρόβλημα σε Έναν που δεν γίνεται ν’ αποτύχει, και πρέπει να αναγνωρίσει ότι η δική του αβεβαιότητα δεν είναι αγάπη αλλά φόβος, επομένως μίσος. Η θέση του λοιπόν έχει γίνει μη υπερασπίσιμη, διότι προσφέρει μίσος σε κάποιον στον οποίον πρόσφερε αγάπη. Αυτό είναι αδύνατον. Αφού έχει προσφέρει αγάπη, μόνο η αγάπη μπορεί να γίνει δεκτή.

Σε αυτό είναι που πρέπει να έχει εμπιστοσύνη ο δάσκαλος του Θεού. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η δήλωση ότι η μία ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Ο δάσκαλος του Θεού είναι ένας εργάτης θαυμάτων διότι δίνει τα δώρα που έχει λάβει. Πρέπει όμως πρώτα να τα δεχτεί ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο, ούτε υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσε να κάνει. Με το να δεχτεί την θεραπεία, μπορεί να την προσφέρει. Αν την αμφισβητεί, ας θυμηθεί Ποιος έδωσε το δώρο και Ποιος το έλαβε. Με αυτό τον τρόπο διορθώνεται η αμφιβολία του. Πίστεψε πως τα δώρα του Θεού είναι δυνατόν να αποσυρθούν. Αυτό ήταν λάθος, αλλά δεν θα μείνει καθόλου σε αυτό. Έτσι λοιπόν, ο δάσκαλος του Θεού μπορεί μόνο να το αναγνωρίσει γι αυτό που είναι, και να αφήσει να διορθωθεί γι αυτόν.

Ένας από τους πιο δύσκολα αναγνωρίσιμους πειρασμούς είναι ότι η αμφισβήτηση της θεραπείας εξαιτίας των συνεχόμενων συμπτωμάτων είναι ένα λάθος με την μορφή έλλειψης εμπιστοσύνης. Και ως τέτοιο, είναι επίθεση. Συνήθως φαίνεται ότι είναι ακριβώς το αντίθετο. Πραγματικά φαίνεται παράλογο εκ πρώτης όψεως όταν σου λένε ότι η συνεχόμενη έγνοια είναι επίθεση. Έχει όλα τα φαινόμενα της αγάπης. Όμως η αγάπη χωρίς εμπιστοσύνη είναι αδύνατη, και η αμφιβολία δεν γίνεται να συνυπάρξει με την εμπιστοσύνη. Και το μίσος πρέπει να είναι το αντίθετο της αγάπης, άσχετα με την μορφή που παίρνει. Μην αμφισβητείς το δώρο και είναι αδύνατον ν’ αμφιβάλλεις και για το αποτέλεσμά του. Αυτή είναι η βεβαιότητα που δίνει στους δασκάλους του Θεού την δύναμη να είναι εργάτες θαυμάτων, διότι έχουν εναποθέσει την εμπιστοσύνη τους σε Αυτόν.

Η πραγματική βάση της αμφιβολίας για την έκβαση οποιουδήποτε προβλήματος που έχει δοθεί προς επίλυση στους δασκάλους του Θεού είναι πάντα η έλλειψη πίστης στον εαυτό τους. Και αυτό αναγκαστικά συνεπάγεται ότι έχει εναποτεθεί εμπιστοσύνη σε ένα ψευδαισθητικό εαυτό, διότι μόνος ένας τέτοιος εαυτός είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί. Αυτή η ψευδαίσθηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Ίσως υπάρχει κάποιος φόβος αποτυχίας μαζί με μια αίσθηση αναποτελεσματικότητας. Ίσως υπάρχει αμηχανία και ενοχή προερχόμενη από ψευδή ταπεινοφροσύνη. Η μορφή του λάθους δεν είναι σημαντική. Αυτό που είναι σημαντικό είναι μόνο η αναγνώριση του λάθους ως λάθος.

Το λάθος είναι πάντα κάποια μορφή έγνοιας με τον εαυτό αποκλείοντας έτσι τον ασθενή. Είναι μια αποτυχία να τον αναγνωρίσεις σας τμήμα του Εαυτού, και έτσι (αυτό το λάθος) αντιπροσωπεύει μια σύγχυση ταυτότητας. Κάποια σύγχυση για το τι είσαι έχει εισέλθει στο νου σου, και έχεις αυταπάτες για τον εαυτό σου. Και αυτές τις αυταπάτες για τον εαυτό σου τις έχεις διότι έχεις αρνηθεί την Πηγή της Δημιουργίας σου. Αν προσφέρεις μόνο θεραπεία, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Αν πραγματικά θέλεις να λυθεί το πρόβλημα, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Αν είσαι σίγουρος για το τι είναι το πρόβλημα, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Η αμφιβολία είναι αποτέλεσμα συγκρουόμενων επιθυμιών. Να είσαι σίγουρος για το τι θέλεις, και η αμφιβολία καθίσταται αδύνατη.