ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥ

II. Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΥ

- Από το Κεφάλαιο 29, II. The Coming of the Guest -

1. Αυτό που σου μαθαίνει ότι είσαι ελεύθερος γιατί να μην το αντιληφθείς ως απελευθέρωση από τα βάσανα; Γιατί να μην επικροτείς την αλήθεια αντί να την βλέπεις σαν εχθρό σου; Γιατί ένα εύκολο μονοπάτι, τόσο ξεκάθαρα καθορισμένο που είναι αδύνατον να χάσεις τον δρόμο, να φαίνεται γεμάτο αγκάθια, τραχύ, και τόσο πολύ δύσκολο να το ακολουθήσεις; Μήπως, επειδή το βλέπεις σαν δρόμο που οδηγεί στην κόλαση αντί να το βλέπεις σαν ένα απλό δρόμο, χωρίς καμιά θυσία ή απώλεια, που σε οδηγεί στον Ουρανό και στον Θεό; Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν παραιτείσαι από τίποτα, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει απώλεια, θα μετανιώνεις για τον δρόμο που έχεις επιλέξει. Και δεν θα βλέπεις τα πολλά οφέλη που σου έχει προσφέρει η επιλογή σου. Ωστόσο παρόλο που δεν τα βλέπεις, αυτά είναι εκεί. Η αιτία τους έχει πραγματοποιηθεί, και τα αποτελέσματά της πρέπει να είναι εκεί όπου έχει εισέλθει η αιτία τους.

2. Έχεις αποδεχτεί την αιτία της θεραπείας, επομένως πρέπει να έχεις θεραπευτεί. Και με το να είσαι θεραπευμένος, η δύναμη να θεραπεύεις πρέπει επίσης να είναι δική σου. Το θαύμα δεν είναι ένα ξεχωριστό πράγμα που συμβαίνει ξαφνικά, σαν κάποιο αποτέλεσμα χωρίς αιτία. Ούτε είναι, από μόνο του, μια αιτία. Αλλά όπου είναι η αιτία του εκεί πρέπει να είναι κι αυτό. Τώρα έχει προκληθεί, αν και δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό. Και τα αποτελέσματά του είναι εκεί, αν και δεν τα έχεις δει ακόμα. Κοίταξε προς τα μέσα σου τώρα, και δεν θα δεις κανένα λόγο για να μετανιώσεις, αλλά πράγματι μια αιτία για χαρούμενη αγαλλίαση και ελπίδα ειρήνης.

3. Είναι ανέλπιδο να προσπαθείς να βρεις την ελπίδα της ειρήνης σε ένα πεδίο μάχης. Είναι ανώφελο να απαιτείς την διαφυγή από την αμαρτία και τον πόνο από αυτό που φτιάχτηκε για να υπηρετεί την λειτουργία της διατήρησης της αμαρτίας και του πόνου. Γιατί πόνος και αμαρτία είναι μια ψευδαίσθηση, όπως το μίσος και ο φόβος, η επίθεση και η ενοχή δεν είναι παρά ένα. Εκεί όπου τα αποτελέσματά τους δεν έχουν αιτία φεύγουν, και η αγάπη πρέπει να έρθει εκεί όπου αυτά δεν είναι. Γιατί δεν χαίρεσαι; Είσαι ελεύθερος από τον πόνο και την ασθένεια, από την αθλιότητα και την απώλεια, και από όλα τα αποτελέσματα του μίσους και της επίθεσης. Δεν είναι πια φίλος σου ο πόνος ούτε η ενοχή θεός σου, και εσύ θα έπρεπε να καλωσορίζεις τα αποτελέσματα της αγάπης.

4. Ο Καλεσμένος σου έχει έλθει. Τον ζήτησες, και ήλθε. Δεν Τον άκουσες να εισέρχεται, γιατί δεν τον καλωσόρισες ολοκληρωτικά. Αλλά ωστόσο τα δώρα Του ήλθαν μαζί με Αυτόν. Τα έχει εναποθέσει μπροστά στα πόδια σου, και σου ζητά τώρα να τα κοιτάξεις και να τα πάρεις για δικά σου. Αυτός χρειάζεται την βοήθειά σου για να τα δώσει σε όλους όσους βαδίζουν χωριστά, πιστεύοντας ότι είναι διαχωρισμένοι και μόνοι. Αυτοί θα θεραπευτούν όταν εσύ δεχτείς τα δώρα σου, γιατί ο Καλεσμένος σου θα καλωσορίσει τον καθένα του οποίου τα πόδια έχουν αγγίξει το ιερό έδαφος πάνω στο οποίο στέκεσαι, και όπου είναι τοποθετημένα τα δώρα Του για αυτούς.

5. Δεν βλέπεις πόσο πολλά μπορείς να δώσεις τώρα, χάρη σε όλα όσα έχεις δεχθεί. Ωστόσο Αυτός ο Οποίος εισήλθε εντός περιμένει μόνο εσένα να έλθεις εκεί όπου Τον προσκάλεσες να είναι. Δεν υπάρχει άλλο μέρος που να μπορεί Αυτός να βρει τον οικοδεσπότη Του, ούτε μπορεί ο οικοδεσπότης Του να Τον συναντήσει αλλού. Και πουθενά αλλού δεν μπορούν να αποκτηθούν τα δώρα Του της ειρήνης και της χαράς, και όλης της ευτυχίας που φέρνει η Παρουσία Του. Γιατί αυτά βρίσκονται εκεί όπου είναι Αυτός ο Οποίος τα έφερε μαζί Του, για να γίνουν δικά σου. Δεν μπορείς να δεις τον Καλεσμένο σου, αλλά μπορείς να δεις τα δώρα που έφερε. Και όταν τα κοιτάξεις, θα πιστέψεις ότι η Παρουσία Του πρέπει να βρίσκεται εκεί. Γιατί αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την αγάπη και την ευλογία που φέρνει η Παρουσία Του.

6. Αυτή είναι η υπόσχεση του ζώντος Θεού ∙ ο Υιός Του έχει ζωή και κάθε ζωντανό πράγμα είναι μέρος του, και τίποτα άλλο δεν έχει ζωή. Σε ό,τι έχεις δώσει «ζωή» εσύ δεν είναι ζωντανό, και συμβολίζει μόνο την επιθυμία σου να είσαι ζωντανός χωριστά από την ζωή, ζωντανός στο θάνατο, με τον θάνατο να γίνεται αντιληπτός σαν ζωή, και τη ζωή σαν θάνατος. Εδώ η σύγχυση ακολουθεί την σύγχυση, γιατί αυτός ο κόσμος έχει βασιστεί στην σύγχυση, και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να στηριχτεί επάνω του. Η βάση του δεν αλλάζει, αν και φαίνεται ότι είναι σε συνεχή αλλαγή. Ωστόσο τι πραγματικά σημαίνει αυτή η κατάσταση εκτός από σύγχυση; Η σταθερότητα σε όσους είναι σε σύγχυση δεν έχει κανένα νόημα, και η μετακίνηση και η αλλαγή γίνονται ο νόμος επάνω στον οποίο στηρίζουν την ζωή τους.

7. Το σώμα δεν αλλάζει. Αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο όνειρο ότι η αλλαγή είναι δυνατή. Το να αλλάζεις σημαίνει ότι φτάνεις σε μια κατάσταση διαφορετική από αυτήν που βρισκόσουν προηγουμένως. Δεν υπάρχει αλλαγή στην αθανασία, και ο Ουρανός δεν την γνωρίζει. Ωστόσο εδώ στη γη έχει ένα διπλό σκοπό, γιατί μπορεί να γίνει για να διδάξει αντίθετα πράγματα. Κι αυτά αντανακλούν τον δάσκαλο ο οποίος τα διδάσκει. Το σώμα μπορεί να παρουσιάζεται ότι αλλάζει με τον χρόνο, με την ασθένεια ή με την υγεία, και με γεγονότα που φαίνονται ότι το μεταβάλουν. Ωστόσο αυτό σημαίνει μόνο ότι ο νους παραμένει σταθερός στην πίστη του για το ποιος είναι ο σκοπός του σώματος.

8. Η αρρώστια είναι μια απαίτηση να είναι το σώμα κάτι που δεν είναι. Η μηδαμινότητά του εγγυάται ότι δεν μπορεί να είναι άρρωστο. Στην απαίτησή σου να είναι κάτι περισσότερο από αυτό, βρίσκεται η ιδέα της ασθένειας. Γιατί αυτή η ιδέα ζητάει ο Θεός να είναι κάτι λιγότερο από όσα πράγματι είναι. Τι γίνεται, λοιπόν, με σένα, διότι εσύ είσαι αυτός από τον οποίο ζητείται η θυσία; Γιατί έχει ειπωθεί σε Αυτόν ότι μέρος Του δεν Του ανήκει πια. Πρέπει Αυτός να θυσιάσει τον εαυτό σου, και στην θυσία Του εσύ έγινες σημαντικότερος κι αυτός μειώνεται επειδή σε χάνει. Και ό,τι έχει φύγει από Αυτόν γίνεται ο δικός σου θεός, προστατεύοντάς σε από το να γίνεις κομμάτι από Αυτόν.

9. Το σώμα που του ζητείται να είναι θεός θα δεχθεί επίθεση, επειδή η μηδαμινότητά του δεν έχει αναγνωριστεί. Και έτσι φαίνεται σαν να είναι ένα πράγμα αυτοδύναμο. Όντας κάτι, μπορεί να γίνει αντιληπτό και να θεωρηθεί ότι αισθάνεται και ενεργεί, και σε κρατά σφικτά φυλακισμένο του. Και μπορεί να αποτύχει να γίνει αυτό που απαίτησες να είναι. Και εσύ θα το μισήσεις για την μικρότητά του, ξεχνώντας ότι η αποτυχία του δεν βρίσκεται στο ότι δεν είναι κάτι περισσότερο από ότι θα έπρεπε να είναι, αλλά μόνο στην δική σου αποτυχία να αντιληφθείς ότι δεν είναι τίποτα. Ωστόσο η μηδαμινότητά του είναι η δική σου σωτηρία, από την οποία θέλεις να ξεφύγεις.

10. Ως «κάτι» το σώμα ζητάει να γίνει ο εχθρός του Θεού, αντικαθιστώντας αυτός που είναι Εκείνος με την μικρότητα και με τον περιορισμό και την απελπισία. Την απώλειά Εκείνου είναι που γιορτάζεις όταν βλέπεις το σώμα σαν ένα πράγμα που αγαπάς, ή το κοιτάς σαν ένα πράγμα που μισείς. Γιατί εάν Αυτός είναι το σύνολο των πάντων, τότε αυτό που δεν είναι μέσα σε Αυτόν δεν υπάρχει, και η ολοκλήρωση Του είναι το τίποτα. Ο σωτήρας σου δεν είναι νεκρός, ούτε κατοικεί μέσα σε κάτι που είχε χτιστεί σαν ναός του θανάτου. Αυτός ζει μέσα στον Θεό, και αυτό είναι που τον κάνει σωτήρα σε σένα, και μόνο αυτό. Η μηδαμινότητα του σώματός του απελευθερώνει το δικό σου από την ασθένεια και από το θάνατο. Γιατί αυτό που είναι δικό σου δεν μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που είναι δικό του.