ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ.

III. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ.

- Από το Κεφάλαιο 28, III. The Agreement to Join-

1. Αυτό που περιμένει με τέλεια βεβαιότητα πέρα από την σωτηρία δεν είναι δικό μας μέλημα. Γιατί μόλις έχεις αρχίσει να επιτρέπεις τα πρώτα σου, αβέβαια βήματα να καθοδηγηθούν προς τα επάνω στη κλίμακα που ο διαχωρισμός σε είχε παρασύρει να κατέβεις. Προς το παρόν μόνο το θαύμα είναι το μέλημά σου. Από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Και έχοντας αρχίσει, ο δρόμος θα γίνει γαλήνιος και απλός στην ανύψωση προς την αφύπνιση και το τέλος του ονείρου. Όταν αποδεχτείς ένα θαύμα, δεν προσθέτεις το όνειρο του φόβο σου σε αυτό που έχεις ήδη ονειρευτεί. Χωρίς υποστήριξη, το όνειρο θα ξεθωριάσει χωρίς επιπτώσεις. Γιατί η υποστήριξή σου είναι που το ενδυναμώνει.

2. Κανένας νους δεν αρρωσταίνει μέχρι κάποιος άλλος νους να συμφωνήσει ότι είναι διαχωρισμένοι. Άρα είναι κοινή τους απόφαση να είναι άρρωστοι. Εάν αρνηθείς να συμφωνήσεις και αποδεχτείς τον ρόλο που παίζεις στο να κάνεις την ασθένεια πραγματική, ο άλλος νους δεν μπορεί να προβάλλει την ενοχή του χωρίς την δική σου βοήθεια να τον αφήσεις να αντιληφθεί τον εαυτό του σαν διαχωρισμένο και χωριστά από εσένα. Έτσι το σώμα δεν γίνεται αντιληπτό σαν άρρωστο από τους νόες και των δύο σας από διαφορετικές οπτικές. Η ένωση με το νου κάποιου αδελφού σου εμποδίζει την αιτία της αρρώστιας και τις επιπτώσεις που γίνονται αντιληπτά. Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα νοών που ενώνονται, όπως η ασθένεια προέρχεται από νόες που διαχωρίζονται.

3. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα ακριβώς επειδή οι νόες είναι ενωμένοι, και δεν μπορούν να χωριστούν. Ωστόσο στο όνειρο αυτό έχει αντιστραφεί, και οι διαχωρισμένοι νόες γίνονται ορατοί σαν σώματα, που είναι διαχωρισμένα και δεν μπορούν να ενωθούν. Μην επιτρέπεις στον αδελφό σου να είναι άρρωστος, γιατί εάν είναι, τον έχεις εγκαταλείψει στο δικό του όνειρο συμμετέχοντας σε αυτό μαζί του. Αυτός δεν έχει δει την αιτία της αρρώστιας εκεί που είναι, κι εσύ έχεις παραβλέψει το χάσμα μεταξύ σας, εκεί όπου η αρρώστια αναπτύχθηκε. Έτσι ενώνεστε στην ασθένεια, για να διατηρήσεις το μικρό χάσμα αθεράπευτο, εκεί όπου η αρρώστια διαφυλάσσεται προσεχτικά προστατευμένη, αγαπητή, και υποστηριγμένη από σταθερή πίστη, από φόβο μήπως κι έλθει ο Θεός για να γεφυρώσει το μικρό χάσμα που οδηγεί σε Αυτόν. Μην πολεμάς τον ερχομό Του με ψευδαισθήσεις, γιατί είναι ο ερχομός Του που θέλεις πάνω από όλα τα πράγματα που φαίνονται να λαμπυρίζουν μέσα στο όνειρο.

4. Το τέλος του ονειρέματος είναι το τέλος του φόβου, και η αγάπη ποτέ δεν ήταν στον κόσμο των ονείρων. Το χάσμα είναι μικρό. Ωστόσο κρατάει τους σπόρους της μόλυνσης και κάθε μορφή ασθένειας, γιατί είναι μια επιθυμία να κρατά τον διαχωρισμό και να μην ενώνει. Κι έτσι φαίνεται να δίνει μια αιτία στην αρρώστια που δεν είναι η αιτία της. Ο σκοπός του χάσματος είναι η όλη αιτία που έχει η ασθένεια. Γιατί έγινε για να σε κρατήσει διαχωρισμένο, μέσα σε ένα σώμα το οποίο βλέπεις σαν να ήταν αυτό η αιτία του πόνου.

5. Η αιτία του πόνου είναι ο διαχωρισμός, όχι το σώμα, το οποίο είναι μόνο το αποτέλεσμά του. Ωστόσο ο διαχωρισμός δεν είναι παρά κενός χώρος, που δεν περιλαμβάνει τίποτα, δεν κάνει τίποτα, και είναι τόσο επουσιώδης όσο το κενό διάστημα μεταξύ των κυματισμών που προκάλεσε ένα πλοίο περνώντας. Και καλύπτεται τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα σπεύδει το νερό για να κλείσει το κενό, και τα κύματα ενώνονται για να το καλύψουν. Που είναι το χάσμα μεταξύ των κυμάτων όταν αυτά έχουν ενωθεί, κι έχουν καλύψει τον χώρο ο οποίος φάνηκε να τα κρατάει διαχωρισμένα για λίγο; Που είναι το έδαφος για ασθένεια όταν οι νόες έχουν ενωθεί για να κλείσουν το μικρό χάσμα μεταξύ τους, εκεί που φαινόταν ότι μεγάλωναν οι σπόροι της ασθένειας;

6. Ο Θεός χτίζει την γέφυρα, αλλά μόνο στο χώρο που το θαύμα άφησε καθαρό και κενό. Αυτός δεν μπορεί να γεφυρώσει τους σπόρους της αρρώστιας και την ντροπή της ενοχής, γιατί δεν μπορεί να καταστρέψει την ξένη θέληση που δεν δημιούργησε Αυτός. Άφησε τα αποτελέσματά της να φύγουν και μην τα σφίγγεις ανυπόμονα, για να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου. Το θαύμα θα τα σαρώσει όλα στην άκρη, κι έτσι θα κάνει χώρο για Αυτόν ο Οποίος θέλει να έλθει και να κτίσει την γέφυρα της επιστροφής του Υιού Του προς Αυτόν.

7. Αρίθμησε, λοιπόν, τα αργυρά θαύματα και τα χρυσά όνειρα της ευτυχίας σαν όλους τους θησαυρούς που θα ήθελες να κρατήσεις μέσα στην αποθήκη του κόσμου. Η θύρα είναι ανοιχτή, όχι για τους κλέφτες, αλλά για τους πεινασμένους αδελφούς σου, οι οποίοι νόμισαν ότι η λάμψη ενός βότσαλου ήταν χρυσός, και αποθήκευσαν ένα σωρό από χιόνι που έλαμπε όπως το ασήμι. Δεν έχουν αφήσει τίποτα πίσω από την ανοιχτή θύρα. Τι είναι ο κόσμος εκτός από ένα μικρό χάσμα που γίνεται αντιληπτό για να σκίσει στα δύο την αιωνιότητα, και να τη διασπάσει σε ημέρες και μήνες και χρόνια; Και τι είσαι εσύ που ζεις μέσα στον κόσμο εκτός από μια εικόνα του Υιού του Θεού κατακερματισμένη σε κομμάτια, το καθένα κρυμμένο μέσα σε ένα διαχωρισμένο και αβέβαιο κομματάκι από πηλό;

8. Μην φοβάσαι, παιδί μου, παρά άφησε τον κόσμο σου να φωτιστεί απαλά από τα θαύματα. Και ενώσου με αυτόν εκεί όπου το μικρό χάσμα φαίνεται να στέκεται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου. Και έτσι η αρρώστια τώρα θα φαίνεται χωρίς αιτία. Το όνειρο της θεραπείας βρίσκεται στην συγχώρεση, και σου δείχνει ευγενικά ότι ποτέ δεν αμάρτησες. Το θαύμα δεν θα άφηνε καμία απόδειξη της ενοχής να σου φέρνει μαρτυρίες για κάτι που ποτέ δεν υπήρξε. Και στον αποθηκευτικό σου χώρο θα φτιάξει ένα μέρος καλωσορίσματος για τον Πατέρα σου και τον Εαυτό σου. Η θύρα είναι ανοιχτή, για όλους εκείνους που μπορεί να έλθουν και δεν θέλουν θα πεινάνε πια, μόνο να χαρούν την γιορτή της αφθονίας στημένη εκεί μπροστά τους. Και θα συναντηθούν με όλους τους Προσκεκλημένους σου που το θαύμα έχει ζητήσει να έλθουν σε σένα.

9. Αυτή είναι μια γιορτή πράγματι διαφορετική από κείνες που έχει επιδείξει το ονείρεμα του κόσμου. Γιατί εδώ, όσο περισσότερο λαμβάνει κάποιος, τόσο περισσότερο μένει για όλους τους υπόλοιπους για να το μοιραστούν. Οι Καλεσμένοι έχουν φέρει απεριόριστες προμήθειες μαζί Τους. Και κανείς δεν στερείται τίποτα ούτε και μπορεί να στερήσει τους άλλους. Εδώ είναι μια γιορτή που ο Πατέρας απλώνει μπροστά στον Υιό Του, και την μοιράζεται εξίσου μαζί του. Και στο μοίρασμά Τους δεν μπορεί να υπάρχει κανένα κενό μέσα στο οποίο η αφθονία να είναι διστακτική και αδύναμη. Εδώ δεν μπορούν να εισέλθουν τα ισχνά χρόνια, γιατί ο χρόνος δεν βρίσκεται στην υπηρεσία αυτής της γιορτής, που δεν έχει τέλος. Γιατί η αγάπη έχει στρώσει το τραπέζι της στο χώρο που φαινόταν ότι κρατούσε τους Καλεσμένους σου μακριά από σένα.