II. Αντιστρέφοντας το Αποτέλεσμα και την Αιτία.
- Από το Κεφάλαιο 28, II. Reversing Effect and Cause -
1. Χωρίς αιτία δεν μπορεί να υπάρξουν αποτελέσματα, όπως και χωρίς αποτελέσματα δεν υπάρχει αιτία. Η αιτία γίνεται αιτία από τα αποτελέσματά της ∙ ο Πατέρας είναι Πατέρας από τον Υιό Του. Τα αποτελέσματα δεν δημιουργούν την αιτία τους, αλλά εδραιώνουν την αιτιολογία τους. Επομένως, ο Υιός δίνει Πατρότητα στον Δημιουργό του, και δέχεται το δώρο που Του έχει δώσει. Κι επειδή είναι Υιός του Θεού πρέπει επίσης να είναι πατέρας, ο οποίος δημιουργεί όπως ο Θεός δημιούργησε αυτόν. Ο κύκλος της δημιουργίας δεν έχει τέλος. Η αρχή της και το τέλος της είναι το ίδιο. Αλλά μέσα του κρατάει το σύμπαν όλης της δημιουργίας, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.
2. Η Πατρότητα είναι δημιουργία. Η Αγάπη πρέπει να επεκτείνεται. Η αγνότητα δεν περιορίζεται. Είναι η φύση του αθώου να είναι παντοτινά απεριόριστος, χωρίς φραγμό ή όρια. Ως εκ τούτου η αγνότητα δεν είναι του σώματος. Ούτε μπορεί να βρεθεί εκεί όπου είναι ο περιορισμός. Οι επιδράσεις της, που είναι τόσο απεριόριστες όσο και η ίδια, μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα. Ωστόσο όλη η θεραπεία πρέπει να συμβαίνει επειδή ο νους αναγνωρίζεται ότι δεν είναι μέσα στο σώμα, και η αθωότητά του είναι εντελώς ξέχωρη από αυτό, κι εκεί όπου είναι όλη η θεραπεία. Που είναι, λοιπόν, η θεραπεία; Μόνο εκεί όπου τα αποτελέσματά της δίνονται στην αιτία της. Γιατί η ασθένεια είναι μια χωρίς νόημα προσπάθεια να δώσει αποτελέσματα στο αναίτιο, και να το κάνει αιτία.
3. Πάντοτε στην ασθένεια ο Υιός του θεού προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του αιτία του εαυτού του, και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να είναι ο Υιός του Πατέρα του. Λόγω αυτής της αδύνατης επιθυμίας, δεν πιστεύει ότι είναι το Αποτέλεσμα της Αγάπης, και ότι πρέπει να είναι αιτία εξαιτίας αυτού που είναι. Η αιτία της θεραπείας είναι η μόνη Αιτία των πάντων. Δεν έχει παρά μόνο ένα Αποτέλεσμα. Και με αυτή την αναγνώριση, το αναίτιο δεν δίνει κανένα αποτέλεσμα και κανένα δεν είναι ορατό. Ένας νους μέσα σε ένα σώμα και ένας κόσμος από άλλα σώματα, το κάθε ένα με ξεχωριστό νου, είναι οι δικές σου «δημιουργίες», κι εσύ ο «άλλος» νους, που δημιουργείς αποτελέσματα ανόμοια με τον εαυτό σου. Και ως «πατέρας» τους, πρέπει να είσαι σαν αυτά.
4. Τίποτα απολύτως δεν έχει συμβεί εκτός από το ότι έχεις βάλει τον εαυτό σου να κοιμηθεί, και ονειρεύτηκες ένα όνειρο στο οποίο ήσουν ένας ξένος για τον εαυτό σου, και μόνο ένα μέρος από κάποιου άλλου το όνειρο. Το θαύμα δεν σε ξυπνά, αλλά απλά σου δείχνει ποιος είναι ο ονειρευτής. Σε διδάσκει ότι υπάρχει μια επιλογή από όνειρα ενώ είσαι ακόμα κοιμισμένος, ανάλογα με τον σκοπό του ονειρέματός σου. Επιθυμείς όνειρα θεραπείας, ή όνειρα θανάτου; Ένα όνειρο είναι όπως μια θύμηση στο ότι απεικονίζει αυτό που θέλεις να σου δείξει.
5. Μια άδεια αποθήκη, με ανοιχτή την πόρτα, κρατάει όλα τα κομμάτια των αναμνήσεων και των ονείρων σου. Ωστόσο εάν εσύ είσαι ο ονειρευτής, αντιλαμβάνεσαι τουλάχιστον αυτό: ότι έχεις προκαλέσει το όνειρο, και μπορείς να αποδεχτείς επίσης ένα άλλο όνειρο. Αλλά για αυτή την αλλαγή στο περιεχόμενο του ονείρου, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι εσύ ο οποίος ονειρεύτηκε το όνειρο που δεν σου αρέσει. Αυτό είναι μόνο ένα αποτέλεσμα που εσύ έχεις προκαλέσει, και δεν θέλεις να είσαι η αιτία αυτού του αποτελέσματος. Στα όνειρα φόνου και επίθεσης είσαι το θύμα στη σφαγή ενός σώματος που πεθαίνει. Αλλά στα όνειρα συγχώρεσης δεν ζητείται από κανένα να είναι το θύμα και αυτός που υποφέρει. Αυτά είναι τα χαρούμενα όνειρα που το θαύμα ανταλλάσει με τα δικά σου. Δεν σου ζητάει να φτιάξεις κάποιο άλλο ∙ μόνο να δεις ότι εσύ έφτιαξες το όνειρο που θέλεις να ανταλλάξεις με αυτό.
6. Αυτός ο κόσμος είναι αναίτιος, όπως κάθε όνειρο που ο καθένας έχει ονειρευτεί μέσα στον κόσμο. Κανένα σχέδιο δεν είναι δυνατό, και δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός που να μπορούσε να βρεθεί και να κατανοηθεί. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένεις από κάτι που δεν έχει αίτιο; Όμως αν δεν έχει αιτία, δεν έχει και σκοπό. Μπορεί να προκαλέσεις ένα όνειρο, αλλά αυτό ποτέ δεν θα σου δώσει πραγματικά αποτελέσματα. Γιατί αυτό θα άλλαζε την αιτία του, και αυτό είναι που δεν μπορείς να κάνεις. Ο ονειρευτής ενός ονείρου δεν είναι ξύπνιος, αλλά δεν γνωρίζει ότι κοιμάται. Βλέπει ψευδαισθήσεις του εαυτού του σαν άρρωστο ή σαν υγιή, θλιμμένο ή ευτυχισμένο, αλλά χωρίς μια σταθερή αιτία με εγγυημένα αποτελέσματα.
7. Το θαύμα αποδεικνύει ότι ονειρεύεσαι ένα όνειρο, και ότι το περιεχόμενό του δεν είναι αληθινό. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα στην διαχείριση των ψευδαισθήσεων. Κανείς δεν τις φοβάται όταν αντιλαμβάνεται ότι ο ίδιος τις επινόησε. Ο φόβος διατηρήθηκε επειδή αυτός δεν είδε ότι ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας του ονείρου, και όχι μια φιγούρα στο όνειρο. Αυτός καταλογίζει στον εαυτό του τις συνέπειες που ονειρεύεται ότι έδωσε στον αδελφό του. Και είναι μόνο αυτό που το όνειρο έχει συνθέσει και του έχει προσφέρει, για να του δείξει ότι οι επιθυμίες του έχουν γίνει. Έτσι αυτός φοβάται την δική του την επίθεση, αλλά την βλέπει στα χέρια κάποιου άλλου. Σαν θύμα, υποφέρει από τα αποτελέσματά της, αλλά όχι από την αιτία της. Δεν είναι αυτός ο συγγραφέας την δικής του επίθεσης, και είναι αθώος από αυτό που προκάλεσε. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από να του δείχνει ότι αυτός δεν έχει κάνει τίποτα. Αυτό που φοβάται είναι αιτία χωρίς τις επιπτώσεις που θα την έκανε αιτία. Και έτσι ποτέ δεν υπήρξε.
8. Ο διαχωρισμός άρχισε με το όνειρο ότι ο Πατέρας στερήθηκε τα Αποτελέσματά Του, και ήταν αδύναμος να τα κρατήσει αφού δεν ήταν πια ο Δημιουργός τους. Στο όνειρο, ο ονειρευτής κατασκεύασε τον εαυτό του. Αλλά αυτό που έφτιαξε γύρισε εναντίον του, παίρνοντας τον ρόλο του δημιουργού του, όπως είχε κάνει ο ονειρευτής. Και όπως αυτός μισούσε τον Δημιουργό του, έτσι και η φιγούρες στο όνειρο έχουν μισήσει αυτόν. Το σώμα του είναι ο σκλάβος τους, το οποίο και κακομεταχειρίζονται επειδή τα κίνητρα που του έχει δώσει τα έχουν υιοθετήσει σαν δικά τους. Και το μισούν για την εκδίκηση που θέλει να τους προσφέρει. Είναι η εκδίκησή τους πάνω στο σώμα που φαίνεται να αποδεικνύει ότι ο ονειρευτής δεν θα μπορούσε να είναι ο κατασκευαστής του ονείρου. Αποτέλεσμα και αιτία πρώτα διαχωρίζονται, και μετά αντιστρέφονται, έτσι το αποτέλεσμα γίνεται αιτία ∙ και η αιτία αποτέλεσμα.
9. Αυτό είναι το τελικό βήμα του διαχωρισμού, με το οποίο η σωτηρία, η οποία προχωράει για να ακολουθήσει τον άλλο δρόμο, αρχίζει. Αυτό το τελικό βήμα είναι ένα αποτέλεσμα αυτού που έχει φύγει από πριν, και παρουσιάζεται σαν αιτία. Το θαύμα είναι το πρώτο βήμα που επιστρέφει στην αιτία την λειτουργία της αιτιότητας, όχι του αποτελέσματος. Γιατί αυτή τη σύγχυση έχει προκαλέσει το όνειρο, και όσο κρατάει, θα φοβάσαι να ξυπνήσεις. Ούτε το κάλεσμα για ξύπνημα θα ακουστεί, επειδή θα φαίνεται πως είναι το κάλεσμα στον φόβο.
10. Όπως κάθε μάθημα που σου ζητάει το Άγιο Πνεύμα να μάθεις, το θαύμα είναι ξεκάθαρο. Παρουσιάζει ό,τι Αυτό θα ήθελε να μάθεις, και σου δείχνει ότι τα αποτελέσματα του είναι αυτά που θέλεις. Στα όνειρά Του που συγχωρούν τα δικά σου αποτελέσματά καταργούνται και οι μισητοί εχθροί γίνονται αντιληπτοί σαν φίλοι με φιλεύσπλαχνη διάθεση. Η εχθρότητά τους φαίνεται αναίτια τώρα, επειδή δεν ήταν αυτοί που την έφτιαξαν. Και μπορείς να αποδεχτείς τον ρόλο του κατασκευαστή του μίσους τους, επειδή βλέπεις ότι δεν έχει καμιά επίπτωση. Τώρα έχεις ελευθερωθεί αρκετά από το όνειρο ∙ ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που εξακολουθούν να φαίνονται ότι κινούνται σαν διαχωρισμένα δεν χρειάζεται να σου προκαλούν φόβο. Κι έτσι δεν είναι άρρωστα.
11. Το θαύμα επιστρέφει την αιτία του φόβου σε σένα που την έφτιαξες. Αλλά επίσης δείχνει ότι, μην έχοντας επιπτώσεις, δεν είναι αιτία, γιατί η λειτουργία της αιτίας είναι να έχει αποτελέσματα. Και όπου τα αποτελέσματα φεύγουν, δεν υπάρχει αιτία. Έτσι τα θαύματα θεραπεύουν το σώμα επειδή δείχνουν ότι ο νους έφτιαξε την αρρώστια, και επιστράτευσε το σώμα να είναι το θύμα, ή το αποτέλεσμα, αυτού που έφτιαξε. Ωστόσο το μισό μάθημα δεν θα διδάξει το ολόκληρο. Το θαύμα είναι άχρηστο αν μάθεις μόνο ότι το σώμα μπορεί να θεραπευτεί, γιατί δεν είναι αυτό το μάθημα που στάλθηκε για να διδάξει. Το μάθημα είναι ότι ο νους ήταν ασθενής που σκέφτηκε ότι το σώμα μπορούσε να αρρωστήσει ∙ προβάλλοντας έξω την ενοχή του δεν προκάλεσε τίποτα, και δεν είχε καμία επίπτωση.
12. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Στέκονται με λαμπρή σιωπή δίπλα σε κάθε όνειρο πόνου και βασάνου, αμαρτίας και ενοχής. Είναι η εναλλακτική του ονείρου, η επιλογή να είσαι ο ονειρευτής, αντί να αρνείσαι τον ενεργό ρόλο στην κατασκευή του ονείρου. Είναι τα ευχάριστα αποτελέσματα της επιστροφής των συμπτωμάτων της ασθένειας στην αιτία τους. Το σώμα απελευθερώνεται διότι ο νους αναγνωρίζει ότι «αυτό δεν γίνεται σε μένα, αλλά εγώ είμαι αυτός που το κάνει.» Έτσι ο νους είναι ελεύθερος να κάνει μιαν άλλη επιλογή. Αρχίζοντας εδώ, η σωτηρία θα προχωρήσει για να αλλάξει την πορεία κάθε βήματος της καθόδου προς τον διαχωρισμό, μέχρι όλα τα βήματα να έχουν ανιχνευτεί, η σκάλα να εξαφανιστεί, και όλο το ονείρεμα του κόσμου να καταργηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου