Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ I. Η Εικόνα της Σταύρωσης.

Κεφάλαιο 27

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

I. Η Εικόνα της Σταύρωσης.

- Από το Κεφάλαιο 27, I. Η Εικόνα της Σταύρωσης.-

1. Η επιθυμία να σε μεταχειρίζονται με αδικία είναι μια συμβιβαστική προσπάθεια που θέλει να συνδυάσει την επίθεση και την αθωότητα. Ποιός μπορεί να συνδυάσει το απολύτως ασυμβίβαστο, και να κάνει μια ενότητα με κάτι που ποτέ δεν μπορεί να ενωθεί; Εσύ πορεύσου στον ήπιο δρόμο, και δεν θα φοβηθείς κανένα κακό και καμία σκιά τη νύχτα. Αλλά μην τοποθετείς σύμβολα του τρόμου στο μονοπάτι σου, διαφορετικά θα πλέξεις ένα στεφάνι από αγκάθια από το οποίο ο αδελφός σου και εσύ δεν θα ξεφύγετε. Δε μπορείς να σταυρώσεις μόνο τον εαυτό σου. Κι αν σε μεταχειρίζονται με αδικία, πρέπει και αυτός να υποφέρει την αδικία που εσύ βλέπεις. Δεν μπορείς να θυσιάζεις τον εαυτό σου μόνο. Γιατί η θυσία είναι ολοκληρωτική. Εάν ποτέ θα μπορούσε να συμβεί, θα περιλάμβανε όλη την δημιουργία του Θεού, και τον Πατέρα με την θυσία του πολυαγαπημένου Του Υιού.

2. Στην δική σου απελευθέρωση σου από την θυσία εκδηλώνεται και η δική του απελευθέρωση, και αποδεικνύεται ότι είναι η δική του. Αλλά κάθε πόνο που υποφέρεις τον βλέπεις σαν απόδειξη ότι αυτός είναι ένοχος επίθεσης. Έτσι κάνεις τον εαυτό σου να είναι το σημάδι ότι αυτός έχει χάσει την αθωότητά του, και χρειάζεται μόνο να κοιτάξει προς εσένα για να συνειδητοποιήσει ότι έχει καταδικαστεί. Και αυτό που υπήρξε άδικο για σένα θα έλθει σε αυτόν δικαιολογημένα. Η άδικη εκδίκηση που υπομένεις τώρα ανήκει σε αυτόν, και όταν βρίσκεται πάνω σε αυτόν εσύ ελευθερώνεσαι. Μην επιθυμείς να κάνεις τον εαυτό σου ένα ζωντανό σύμβολο της δικής του ενοχής, γιατί δεν θα ξεφύγεις από τον θάνατο που έφτιαξες γι’ αυτόν. Αλλά στην αθωότητά του βρίσκεις και την δική σου.

3. Οποτεδήποτε συναινείς στον πόνο, στην στέρηση, στην άδικη μεταχείριση, ή στο να έχεις ανάγκη από το οτιδήποτε, το μόνο που κάνεις είναι να κατηγορείς τον αδελφό σου για επίθεση εναντίον του Υιού του Θεού. Κρατάς μια εικόνα της σταύρωσης σου μπροστά από τα μάτια του, ώστε να μπορέσει να δει ότι οι αμαρτίες του είναι καταγραμμένες στον Ουρανό με το δικό σου αίμα και θάνατο, και πηγαίνουν μπροστά του, κλείνοντας τη πύλη και καταδικάζοντάς τον στη κόλαση. Ωστόσο αυτό είναι καταγραμμένο στη κόλαση και όχι στον Ουρανό, όπου είσαι πέρα από επίθεση και απόδειξη της αθωότητάς του. Την εικόνα του εαυτού σου που προσφέρεις σ’ αυτόν την δείχνεις στον εαυτό σου, και της δίνεις όλη σου την πίστη. Το Άγιο Πνεύμα σου προσφέρει, για να του δώσεις, μια εικόνα του εαυτού σου στην οποία δεν υπάρχει πόνος και καμία απολύτως κατηγόρια. Και αυτό που ήταν μάρτυρας της ενοχής του γίνεται ο τέλειος μάρτυρας για την αθωότητά του.

4. Η δύναμη της μαρτυρίας είναι πέρα από την πίστη επειδή φέρνει πεποίθηση στην ετοιμότητά της. Η μαρτυρία γίνεται πιστευτή επειδή δείχνει πέρα από τον εαυτό της προς αυτό που αντιπροσωπεύει. Ένα αρρωστημένο και ταλαιπωρημένο εσύ αντιπροσωπεύει μόνο την ενοχή τού αδελφού σου ∙ είναι η μαρτυρία που στέλνεις εσύ μήπως και ξεχάσει τις πληγές που προκάλεσε, από τις οποίες ορκίζεσαι ότι ποτέ δεν θα ξεφύγει. Αυτή την αρρωστημένη και λυπηρή εικόνα εσύ την αποδέχεσαι, έστω μόνο και μόνο για να μπορέσει να εξυπηρετήσει την πρόθεσή σου να τον τιμωρήσεις. Οι άρρωστοι δεν δείχνουν έλεος για κανέναν, και μεταδίδοντας τη ασθένειά τους αναζητούν να σκοτώσουν. Ο θάνατος φαίνεται σαν ένα εύκολο τίμημα, αν μπορούν να πουν, «Κοίταξέ με, αδελφέ, πεθαίνω στα χέρια σου.» Γιατί η αρρώστια είναι ο μάρτυρας για την ενοχή του, και ο θάνατος θα αποδείξει ότι τα λάθη του πρέπει να είναι αμαρτίες. Η αρρώστια δεν είναι παρά ένας «μικρός» θάνατος ∙ μια μορφή εκδίκησης όχι ακόμα ολοκληρωμένη. Ωστόσο μιλάει με βεβαιότητα για αυτό που αντιπροσωπεύει. Την ψυχρή και πικρή εικόνα που έχεις στείλει στον αδελφό σου εσύ την έχεις κοιτάξει με θλίψη. Και όλα όσα αυτή η εικόνα έχει δείξει σε αυτόν εσύ τα έχεις πιστέψει, επειδή έγινε μάρτυρας για την ενοχή του την οποία αντιλήφθηκες και αγάπησες.

5. Τώρα στα χέρια που έγιναν απαλά από το άγγιγμά Του, το Άγιο Πνεύμα τοποθετεί μια εικόνα ενός διαφορετικού εσύ. Ακόμα είναι μια εικόνα ενός σώματος, γιατί αυτό που πράγματι είσαι δεν μπορεί να ειδωθεί ούτε να απεικονιστεί. Ωστόσο αυτό το σώμα δεν έχει χρησιμοποιηθεί για επιθετικούς σκοπούς, επομένως ποτέ δεν υπέφερε καθόλου πόνο. Μαρτυρεί για την αιώνια αλήθεια ότι δεν μπορείς να πληγωθείς, και δείχνει πέρα από τον εαυτό του προς την αθωότητά σου και τη δική του. Δείξε αυτό στον αδελφό σου, ο οποίος θα δει ότι κάθε ουλή θεραπεύεται, και κάθε δάκρυ σκουπίζεται με γέλιο και αγάπη. Και θα κοιτάξει εκεί προς την συγχώρεσή του, και με μάτια θεραπευμένα θα δει πέρα από αυτό προς την αθωότητα που βλέπει σε σένα. Εδώ βρίσκεται η απόδειξη ότι αυτός ποτέ δεν αμάρτησε ∙ πως τίποτα το οποίο η παράνοιά του τον διέταξε να κάνει ποτέ δεν έγινε, ή ποτέ δεν είχε επιπτώσεις κανενός είδους. Πως καμία κατάκριση που έθεσε επάνω στην καρδιά του ποτέ δεν δικαιώθηκε, και καμία επίθεση δεν μπορεί ποτέ να τον αγγίξει με το δηλητηριασμένο και αμείλικτο κέντρισμα του φόβου.

6. Επιβεβαίωνε την αθωότητά του και όχι την ενοχή του. Η θεραπεία σου είναι η παρηγοριά του και η υγεία του επειδή αποδεικνύει ότι οι ψευδαισθήσεις δεν είναι αληθινές. Το κίνητρο αυτού του κόσμου δεν είναι η επιθυμία για ζωή αλλά η επιθυμία για θάνατο. Ο μόνος του σκοπός είναι να αποδείξει ότι η ενοχή είναι πραγματική. Καμία κοσμική σκέψη ή δράση ή αίσθηση δεν έχει άλλο κίνητρο εκτός από αυτό. Αυτοί είναι οι μάρτυρες που καλούνται να γίνουν πιστευτοί , και να προσδώσουν βεβαιότητα για το σύστημα για το οποίο μιλούν και αντιπροσωπεύουν. Και ο καθένας τους έχει πολλές φωνές, και μιλάει στον αδελφό σου και σε σένα σε διαφορετικές γλώσσες. Αλλά ωστόσο το μήνυμα και για τους δυο είναι το ίδιο. Ο στολισμός του σώματος ζητάει να δείξει πόσο θελκτικοί είναι οι μάρτυρες για την ενοχή. Η έγνοια για το σώμα δείχνει πόσο εύθραυστη και τρωτή είναι η ζωή σου ∙ πόσο εύκολα καταστρέφεται αυτό που αγαπάς. Η στεναχώρια μιλάει για τον θάνατο, και την ματαιότητα της αληθινής έγνοιας για οτιδήποτε.

7. Ο δυνατότερος μάρτυρας της ματαιότητας, που ενισχύει όλους τους υπόλοιπους και τους βοηθάει να ζωγραφίσουν την εικόνα στην οποία η αμαρτία είναι δικαιωμένη, είναι η ασθένεια οποιαδήποτε μορφή κι αν παίρνει. Οι άρρωστοι έχουν λόγο για κάθε μία από τις αφύσικες επιθυμίες τους και τις παράξενες ανάγκες τους. Γιατί ποιός θα μπορούσε να ζήσει μια ζωή που διακόπτεται τόσο σύντομα και να μην εκτιμά την αξία των περαστικών χαρών; Τι απολαύσεις θα μπορούσαν να υπάρχουν που θα διαρκέσουν; Δεν δικαιούνται οι αδύνατοι να πιστεύουν ότι κάθε κλεμμένο κομμάτι ευχαρίστησης είναι η δίκαιη πληρωμή τους για την μικρή ζωή τους; Ο θάνατός τους θα πληρώσει το τίμημα για όλα αυτά, είτε απολαμβάνουν τα οφέλη τους είτε όχι. Το τέλος της ζωής πρέπει να έλθει, όπως και αν έχει ξοδευτεί αυτή η ζωή. Και έτσι άδραξε την ευχαρίστηση σε αυτό που περνάει γρήγορα και στο εφήμερο.

8. Αυτές δεν είναι αμαρτίες, αλλά μάρτυρες για την παράξενη πίστη ότι η αμαρτία και ο θάνατος είναι πραγματικοί, και η αθωότητα και η αμαρτία θα τελειώσουν με τον ίδιο τρόπο καταλήγοντας στον τάφο. Εάν αυτό ήταν αληθινό, θα υπήρχε λόγος να παραμένεις ικανοποιημένος αναζητώντας περαστικές χαρές και περιθάλποντας μικρές απολαύσεις όπου μπορείς. Ωστόσο σε αυτή την εικόνα το σώμα δεν γίνεται αντιληπτό σαν ουδέτερο και χωρίς ένα στόχο έμφυτο σε αυτό. Γιατί γίνεται το σύμβολο της κατάκρισης, το σημάδι της ενοχής της οποίας οι επιπτώσεις είναι ακόμα εκεί για να τις δεις, έτσι ώστε να μην μπορείς ποτέ να αρνηθείς την αιτία.

9. Η λειτουργία σου είναι να δείξεις στον αδελφό σου ότι η αμαρτία δεν μπορεί να έχει καμιά αιτία. Πόσο ανώφελο πρέπει να είναι να βλέπεις ο ίδιος μια εικόνα της απόδειξης ότι αυτό που είναι η λειτουργία σου δεν μπορεί ποτέ να γίνει! Η εικόνα του Αγίου Πνεύματος δεν αλλάζει το σώμα σε κάτι που δεν είναι. Μόνο απομακρύνει από αυτό όλα τα σημάδια της κατηγόριας και της μομφής. Απεικονισμένο χωρίς σκοπό, δεν φαίνεται ούτε άρρωστο ούτε καλά, ούτε κακό ούτε καλό. Δεν δίνεται έδαφος για να κριθεί με κανέναν τρόπο. Δεν έχει ζωή, αλλά ούτε είναι και νεκρό. Στέκεται χωριστά από όλες τις εμπειρίες της αγάπης ή του φόβου. Για την ώρα δεν μαρτυρά για τίποτα ακόμα, εφόσον ο σκοπός του είναι ανοιχτός, και ο νους ελευθερώνεται πάλι για να επιλέξει το ποιος είναι ο σκοπός του. Τώρα δεν είναι καταδικασμένο, αλλά περιμένει να του δοθεί ένας σκοπός, έτσι ώστε να μπορεί να επιτελέσει την λειτουργία που θα λάβει.

10. Σε αυτό τον κενό χώρο, από τον οποίο ο στόχος της αμαρτίας έχει απομακρυνθεί, ο Ουρανός είναι ελεύθερος να επιστρέψει στην μνήμη. Εδώ η ειρήνη του μπορεί να έλθει, και η τέλεια θεραπεία να πάρει την θέση του θανάτου. Το σώμα μπορεί να γίνει ένα σημάδι ζωής, μια υπόσχεση λύτρωσης, και μια πνοή αθανασίας για κείνους που αρρώστησαν εισπνέοντας την δυσωδία του θανάτου. Ας είναι η θεραπεία ό σκοπός του. Μετά θα αποστέλλει το μήνυμα που έλαβε, και με την υγεία του και την ομορφιά του θα διακηρύσσει την αλήθεια και την αξία που αντιπροσωπεύει. Ας λάβει την δύναμη να αντιπροσωπεύει μιαν ζωή δίχως τέλος, παντοτινά απρόσβλητη. Και προς τον αδελφό σου το μήνυμα ας είναι, «Δες με ,αδελφέ, στα χέρια σου ζω.»

11. Ο απλός τρόπος για να επιτρέψεις να επιτευχθεί αυτό είναι απλά ο εξής ∙ να μην αφήσεις το σώμα να έχει κανένα σκοπό από το παρελθόν, όταν ήσουν σίγουρος πως ήξερες ότι ο σκοπός του ήταν να ενισχύει την ενοχή. Γιατί αυτό επιμένει ότι η παραμορφωμένη σου εικόνα είναι ένα διαρκές σημάδι αυτού που αντιπροσωπεύει. Αυτό δεν αφήνει κανένα χώρο στον οποίο μια διαφορετική άποψη, ένας άλλος σκοπός, να μπορεί να δοθεί. Εσύ δεν γνωρίζεις τον σκοπό του. Εσύ μόνο ψευδαισθήσεις έδωσες ενός σκοπού σε ένα πράγμα που έφτιαξες για να κρύψεις την λειτουργία σου από τον εαυτό σου. Αυτό το πράγμα χωρίς κάποιο σκοπό δεν μπορεί να κρύψει την λειτουργία που έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Άσε, λοιπόν, και τον σκοπό του και την λειτουργία σου να εναρμονιστούν επιτέλους και να ειδωθούν σαν ένα.