Χ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ
- Από το Κεφάλαιο 26, X. The End of Injustice -
1. Τι απομένει, λοιπόν, που χρειάζεται να καταργηθεί ώστε να συνειδητοποιήσεις την Παρουσία Τους; Μόνο αυτό ∙ έχεις μια διαφοροποιημένη άποψη για το πότε η επίθεση είναι δικαιολογημένη, και το πότε νομίζεις ότι είναι άδικη και δεν επιτρέπεται. Όταν την αντιλαμβάνεσαι σαν άδικη, νομίζεις ότι τώρα είναι δίκαιο να αποκριθείς με θυμό. Και έτσι βλέπεις αυτό που είναι όμοιο σαν διαφορετικό. Η σύγχυση δεν είναι περιορισμένη. Εάν ποτέ συμβαίνει θα είναι ολοκληρωτική. Και η παρουσία της, σε οποιαδήποτε μορφή, θα κρύβει την Παρουσία Τους. Αυτοί γίνονται γνωστοί με διαύγεια ή καθόλου. Η μπερδεμένη αντίληψη θα εμποδίσει την γνώση. Δεν τίθεται θέμα για το μέγεθος της σύγχυσης, ή πόσο πολύ παρεμβαίνει. Η παρουσία της και μόνο κλείνει την πόρτα στην δική Τους Παρουσία, και Τους κρατάει εκεί άγνωστους.
2. Τι σημαίνει αν αντιλαμβάνεσαι ότι η επίθεση με συγκεκριμένες μορφές είναι άδικη για σένα; Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες μορφές στις οποίες νομίζεις ότι είναι δίκαιη. Γιατί διαφορετικά, πώς θα μπορούσαν μερικές να αξιολογούνται σαν άδικες; Σε μερικές, λοιπόν, αποδίδεται νόημα και γίνονται αντιληπτές σαν λογικές. Και μόνο μερικές φαίνονται να μην έχουν νόημα. Και αυτό αρνείται την πραγματικότητα ότι όλες είναι παράλογες, εξίσου χωρίς αιτία ή αποτέλεσμα, και ότι δεν μπορεί να έχουν κανενός είδους επιδράσεις. Η Παρουσία Τους κρύβεται από όποιο πέπλο στέκει μεταξύ της λαμπερής Τους αθωότητας, και της επίγνωσής σου ότι είναι η δική σου αθωότητα και ανήκει εξίσου σε κάθε ζωντανό πράγμα μαζί με σένα. Ο Θεός δεν περιορίζει. Και αυτό που είναι περιορισμένο δεν μπορεί να είναι ο Ουρανός. Άρα πρέπει να είναι η κόλαση.
3. Η αδικία και η επίθεση είναι ένα λάθος, τόσο σταθερά ενωμένα που όταν το ένα γίνεται αντιληπτό πρέπει και το άλλο να φανεί. Κανείς δεν μπορεί να σου συμπεριφέρεται άδικα. Η πίστη ότι αυτό συμβαίνει δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της ιδέας ότι κάποιος άλλος σου στερεί κάτι και όχι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Η προβολή της αιτίας της θυσίας είναι στη ρίζα του καθετί που αντιλαμβάνεσαι ως άδικο και όχι αυτό που αξίζεις. Ωστόσο είσαι εσύ αυτός που το ζητάει αυτό από τον εαυτό σου, μια βαθιά αδικία προς τον Υιό του Θεού. Δεν έχεις κανέναν εχθρό εκτός από τον εαυτό σου, και είσαι πράγματι ένας εχθρός προς αυτόν γιατί δεν τον γνωρίζεις ως εαυτό σου. Τι θα μπορούσε να είναι πιο άδικο από το να στερείται αυτό που είναι, να μην του γίνεται αποδεκτό το δικαίωμα να είναι ο εαυτός του, και να του ζητείται να θυσιάσει την Αγάπη του Πατέρα του και την δική σου σαν να μην του ανήκει;
4. Προφυλάξου από τον πειρασμό να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν αδικημένο. Με αυτή την οπτική, αναζητάς να βρεις μιαν αθωότητα που δεν είναι Δική Τους αλλά μόνο δική σου, και με κόστος κάποιου άλλου την ενοχή. Μπορεί η αθωότητα να εξαγοραστεί δίνοντας την ενοχή σου σε κάποιον άλλο; Και την αθωότητα είναι που η επίθεσή σου προς αυτόν προσπαθεί να πάρει; Δεν είναι η ανταπόδοση για την δική σου επίθεση εναντίον του Υιού του Θεού αυτό που αναζητάς; Δεν είναι ασφαλέστερο να πιστεύεις ότι είσαι αθώος από αυτό, και ότι κάνεις τον εαυτό σου θύμα παρά την αθωότητά σου; Με όποιο τρόπο και να παίζεται το παιχνίδι της ενοχής, πρέπει να υπάρχει απώλεια. Κάποιος πρέπει να χάσει την αθωότητά του και κάποιος άλλος μπορεί να την πάρει από αυτόν, κάνοντάς την δική του.
5. Νομίζεις ότι ο αδελφός σου είναι άδικος με σένα επειδή νομίζεις ότι κάποιος πρέπει να είναι άδικος για να κάνει τον άλλον αθώο. Και σε αυτό το παιχνίδι αντιλαμβάνεσαι έναν σκοπό για ολόκληρη την σχέση σου. Και αυτό ζητάς να προσθέσεις στο σκοπό που της δίδεται. Ο σκοπός Του Αγίου Πνεύματος είναι να αφήσει την Παρουσία των ιερών Επισκεπτών σου να γίνει γνωστή σε σένα. Και σε αυτό τον σκοπό τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί, γιατί ο κόσμος είναι χωρίς σκοπό εκτός από αυτό. Το να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις από αυτόν τον ένα στόχο δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το να απομακρύνεις ολόκληρο τον σκοπό από τον κόσμο και από τον εαυτό σου. Και κάθε αδικία που ο κόσμος φαίνεται να αποθέτει επάνω σου, εσύ την έχεις τοποθετήσει επάνω του με το να τον καθιστάς άσκοπο, χωρίς την λειτουργία που βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι αρνείσαι την απλή δικαιοσύνη σε κάθε ζωντανό πράγμα πάνω στην γη.
6. Το τι κάνει αυτή η αδικία σε σένα που κρίνεις άδικα, και που βλέπεις έτσι όπως έχεις κρίνει, δεν μπορείς να υπολογίσεις. Ο κόσμος σκοτεινιάζει και γίνεται απειλητικός, και δεν μπορείς να αντιληφθείς ούτε ένα ίχνος όλης της χαρμόσυνης λάμψης που φέρνει η σωτηρία για να φωτίσει τον δρόμο σου. Κι έτσι βλέπεις τον εαυτό σου αποστερημένο από το φως, εγκαταλειμμένο στο σκοτάδι, άδικα παρατημένο χωρίς ένα σκοπό μέσα σε έναν μάταιο κόσμο. Ο κόσμος είναι δίκαιος επειδή το Άγιο Πνεύμα έχει φέρει την αδικία στο εσωτερικό φως, και εκεί έχει όλη η αδικία επιλυθεί και αντικατασταθεί από την δικαιοσύνη και την αγάπη. Αν αντιλαμβάνεσαι την αδικία οπουδήποτε, χρειάζεται μόνο να λες:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου