VII. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
- Από το Κεφάλαιο 26, VII. The Laws of Healing -
1. Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων. Ως τέτοια, οι νόμοι της θεραπείας πρέπει να γίνουν κατανοητοί προτού ο σκοπός των μαθημάτων επιτευχθεί. Ας ανακεφαλαιώσουμε τις αρχές που έχουμε καλύψει, και ας τις τακτοποιήσουμε με έναν τρόπο που να συνοψίζει όλα όσα πρέπει να συμβούν για να είναι η θεραπεία δυνατή. Γιατί μόλις αυτό είναι δυνατόν μία φορά, τότε πρέπει να συμβεί.
2. Όλη η ασθένεια προέρχεται από τον διαχωρισμό. Όταν αρνηθείς τον διαχωρισμό, αυτή φεύγει. Γιατί φεύγει αμέσως μόλις θεραπευτεί η ιδέα που την έφερε, και αντικατασταθεί από την σωφροσύνη. Η ασθένεια και η αμαρτία βλέπονται σαν αποτέλεσμα και αιτία, σε μια σχέση που κρατιέται κρυφή από την επίγνωση, για να διαφυλαχτεί με προσοχή από το φως της λογικής.
3. Η ενοχή ζητά την τιμωρία, και η αίτησή της γίνεται αποδεχτή. Όχι στην πραγματικότητα, αλλά στον κόσμο των σκιών και των ψευδαισθήσεων των οικοδομημένων στην αμαρτία. Ο Υιός του Θεού αντιλήφθηκε αυτό που ήθελε να δει επειδή η αντίληψη είναι μια επιθυμία εκπληρωμένη. Η αντίληψη αλλάζει, εφόσον φτιάχτηκε για να πάρει τη θέση της αμετάβλητης γνώσης. Ωστόσο η αλήθεια είναι αμετάβλητη. Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή, παρά μόνο γνωστή. Αυτό που γίνεται αντιληπτό παίρνει πολλές μορφές, αλλά καμία δεν έχει νόημα. Αν οδηγηθεί στην αλήθεια, ο παραλογισμός του είναι ολοφάνερος. Αν το κρατάς μακριά από την αλήθεια, φαίνεται ότι έχει νόημα και είναι αληθινό.
4. Οι νόμοι της αντίληψης είναι αντίθετοι με την αλήθεια, και αυτό που είναι αληθινό για την γνώση δεν είναι αληθινό για οτιδήποτε είναι χωρισμένο από αυτήν. Ωστόσο ο Θεός έχει δώσει απάντηση στον κόσμο της ασθένειας, και αυτή η απάντηση εφαρμόζεται σε όλες της τις μορφές (της ασθένειας). Η απάντηση του Θεού είναι αιώνια, αν και λειτουργεί στο χρόνο, όπου χρειάζεται. Ωστόσο επειδή είναι από τον Θεό, οι νόμοι του χρόνου δεν επηρεάζουν τις λειτουργίες της. Είναι σε αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είναι μέρος του. Γιατί είναι πραγματική, και διαμένει εκεί όπου όλη η πραγματικότητα πρέπει να είναι. Οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους, και τα αποτελέσματά τους μόνο φαινομενικά είναι χωριστά από αυτές. Οι ιδέες είναι από τον νου. Ό,τι προβάλλεται προς τα έξω, και φαίνεται να είναι εξωτερικό για το νου, δεν είναι καθόλου εξωτερικό, αλλά ένα αποτέλεσμα αυτού που είναι μέσα, και δεν έχει αφήσει την πηγή του.
5. Η απάντηση του Θεού βρίσκεται εκεί όπου πρέπει να είναι η πίστη στην αμαρτία, γιατί μόνο εκεί τα αποτελέσματά της μπορούν να καταργηθούν ολοσχερώς και να είναι δίχως αιτία. Οι νόμοι της αντίληψης πρέπει να αντιστραφούν, επειδή είναι αντίστροφοι των νόμων της αλήθειας. Οι νόμοι της αλήθειας θα είναι για πάντα αληθινοί, και δεν μπορούν να αντιστραφούν ∙ ωστόσο μπορείς να τους βλέπεις ανάποδα. Και αυτό πρέπει να διορθωθεί εκεί που βρίσκεται η ψευδαίσθηση της αντιστροφής.
6. Είναι αδύνατον μια ψευδαίσθηση να είναι λιγότερο υπόλογη στην αλήθεια από ό,τι οι άλλες. Αλλά είναι δυνατόν σε μερικές να δίνεις μεγαλύτερη αξία, και να τις προσφέρεις με λιγότερη προθυμία στην αλήθεια για θεραπεία και βοήθεια. Καμία ψευδαίσθηση δεν έχει αλήθεια μέσα της. Ωστόσο φαινομενικά μερικές είναι πιο αληθινές από άλλες, αν και αυτό προφανώς δεν έχει καμία λογική. Το μόνο που μπορεί να δείξει μια ιεράρχηση των ψευδαισθήσεων είναι κάποια προτίμηση, όχι την πραγματικότητα. Τι σχέση έχει η προτίμηση με την αλήθεια; Οι ψευδαισθήσεις είναι ψευδαισθήσεις και είναι λανθασμένες. Η προτίμησή σου δεν τους δίνει καμία πραγματικότητα. Καμία τους δεν είναι αληθινή από καμία άποψη, και όλες πρέπει να υποχωρήσουν με την ίδια ευκολία σε αυτό που ο Θεός έδωσε ως απάντηση σε όλες τους. Η Θέληση του Θεού είναι μία. Και οποιαδήποτε επιθυμία φαίνεται να πηγαίνει ενάντια στην Θέλησή Του δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα.
7. Η αμαρτία δεν είναι σφάλμα, γιατί πηγαίνει πέρα από την διόρθωση προς το αδύνατο. Ωστόσο η πίστη ότι είναι πραγματική έχει κάνει μερικά σφάλματα να φαίνονται ότι είναι για πάντα πέρα από ελπίδα θεραπείας, και ότι είναι σταθερό έρεισμα για την κόλαση. Εάν ήταν έτσι, ο Ουρανός θα βρισκόταν σε αντίθεση με το ίδιο Του το αντίθετο, τόσο πραγματικός όσο αυτό. Έτσι η Θέληση του Θεού θα ήταν διχασμένη στα δυο, και όλη η δημιουργία θα ήταν υποκείμενη στους νόμους δυο αντίθετων δυνάμεων, μέχρι ο Θεός να χάσει την υπομονή Του, να διαχωρίσει τον κόσμο, και να εξαπολύσει επίθεση εναντίον του Εαυτού Του. Έτσι Αυτός χάνει τα Λογικά Του, διακηρύσσοντας ότι η αμαρτία έχει πάρει την πραγματικότητά Του από Αυτόν και οδήγησε την Αγάπη Του επιτέλους στα πόδια της εκδίκησης. Για μια τέτοια παρανοϊκή εικόνα μπορείς να αναμένεις μια παρανοϊκή άμυνα, αλλά δεν μπορεί να εδραιώσει ότι η εικόνα πρέπει να είναι αληθινή.
8. Τίποτα δεν δίνει νόημα εκεί όπου δεν υπάρχει. Και η αλήθεια δεν χρειάζεται υπεράσπιση για να κάνει αυτό αληθινό. Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν μάρτυρες, ούτε αποτελέσματα. Αυτός που τις κοιτάζει πέφτει σε πλάνη. Η συγχώρεση είναι η μόνη λειτουργία εδώ, και υπηρετεί για να φέρει την χαρά που αυτός ο κόσμος αρνείται σε κάθε όψη του Υιού του Θεού όπου θεωρείται ότι κυβερνά η αμαρτία. Ίσως να μην βλέπεις τον ρόλο που η συγχώρεση παίζει στο τέλος του θανάτου και όλων των πίστεων που αναδύονται από την ομίχλη της αμαρτίας. Οι αμαρτίες είναι οι πεποιθήσεις που επιβάλεις μεταξύ των αδελφών σου κι εσένα. Σε περιορίζουν στον χρόνο και στον χώρο, και δίνουν ένα μικρό χώρο σε σένα, και έναν άλλο μικρό χώρο σε αυτόν. Αυτός ο διαχωρισμός συμβολίζεται, στη δική σου αντίληψη, από ένα σώμα το οποίο είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένο και ένα πράγμα που είναι χωριστό. Ωστόσο αυτό που αντιπροσωπεύει αυτό το σύμβολο δεν είναι παρά η επιθυμία σου να είσαι χωριστός και διαχωρισμένος.
9. Η συγχώρεση απομακρύνει ό,τι στέκεται ανάμεσα στον αδελφό σου κι εσένα. Είναι η επιθυμία να είσαι ενωμένος με αυτόν, και όχι χωρισμένος. Το αποκαλούμε «επιθυμία» διότι εξακολουθεί να φαντάζεται άλλες επιλογές, και δεν έχει φτάσει ακόμα εντελώς πέρα από τον κόσμο των επιλογών. Ωστόσο αυτή η επιθυμία είναι εναρμονισμένη με την κατάσταση του Ουρανού, και δεν αντιτίθεται στην Θέληση του Θεού. Αν και απέχει κατά πολύ από το να σου δώσει την πλήρη κληρονομιά σου, απομακρύνει πράγματι τα εμπόδια που έχεις τοποθετήσει ανάμεσα στον Ουρανό όπου βρίσκεσαι, και στην αναγνώριση του πού και του τί είσαι. Τα γεγονότα είναι αμετάβλητα. Ωστόσο τα γεγονότα μπορούν να μην γίνουν αποδεχτά και έτσι να μην βρίσκονται στην επίγνωσή σου, αν και πριν την άρνηση σου ήταν γνωστά .
10. Η σωτηρία, τέλεια και ολοκληρωμένη, δεν ζητάει παρά μια μικρή επιθυμία αυτό που είναι αληθινό να είναι αληθινό ∙ μια μικρή προθυμία να παραβλέψεις αυτό που δεν είναι εκεί ∙ ένα μικρό αναστεναγμό που μιλάει για την προτίμησή σου στον Ουρανό από αυτόν τον κόσμο όπου ο θάνατος και η ερήμωση φαίνεται πως κυβερνούν. Με μια χαρούμενη απάντηση η δημιουργία θα ανατείλει μέσα σου, για να αντικαταστήσει τον κόσμο που βλέπεις με τον Ουρανό, απόλυτα τέλειο και ολοκληρωμένο. Τι είναι η συγχώρεση, εκτός από μια προθυμία η αλήθεια να είναι αληθινή; Τι μπορεί να παραμένει αθεράπευτο και αποκομμένο από την ενότητα που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της; Δεν υπάρχει αμαρτία. Και κάθε θαύμα είναι δυνατό την στιγμή που ο Υιός του Θεού αντιλαμβάνεται ότι οι επιθυμίες του και η Θέληση του Θεού είναι ένα.
11. Ποια είναι η Θέληση του Θεού; Αυτός θέλει ο Υιός Του να έχει τα πάντα. Και αυτό το εγγυήθηκε όταν τον δημιούργησε ως το παν. Είναι αδύνατο να χαθεί κάτι, αφού ό,τι έχεις είναι αυτό που είσαι. Αυτό είναι το θαύμα με το οποίο η δημιουργία έγινε η λειτουργία σου, μοιράζοντάς την με τον Θεό. Δεν γίνεται κατανοητή ξεχωριστά από Αυτόν, και ως εκ τούτου δεν έχει νόημα σε αυτόν τον κόσμο. Εδώ ο Υιός του Θεού δεν ζητάει πάρα πολλά, αλλά πάρα πολύ λίγα. Θέλει να θυσιάσει την ίδια του την ταυτότητα μαζί με τα πάντα, για να βρει έναν μικρό δικό του θησαυρό. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει χωρίς μια αίσθηση απομόνωσης, απώλειας και μοναξιάς. Αυτός είναι ο θησαυρός που έχει αναζητήσει να βρει. Και θα μπορούσε μόνο να τον φοβάται. Είναι ο φόβος θησαυρός; Μπορεί η αβεβαιότητα να είναι αυτό που θέλεις; Ή είναι ένα λάθος για την θέλησή σου, και για το τι πραγματικά είσαι;
12. Ας αναλογιστούμε τι είναι το σφάλμα, έτσι ώστε να μπορέσει να διορθωθεί, όχι να προστατευθεί. Αμαρτία είναι η πίστη ότι η επίθεση μπορεί να προβληθεί έξω από το νου από όπου η πίστη αναδύθηκε. Εδώ είναι η σταθερή πεποίθηση ότι οι ιδέες μπορούν να αφήνουν την πηγή τους και να γίνονται πραγματικές αποκτώντας νόημα. Και από αυτό το λάθος αναδύεται ο κόσμος της αμαρτίας και της θυσίας. Αυτός ο κόσμος είναι μια προσπάθεια να αποδείξεις την αθωότητά σου, ενώ περιθάλπεις την επίθεση. Η αποτυχία της βρίσκεται στο ότι εξακολουθείς να αισθάνεσαι ένοχος, αν και χωρίς να καταλαβαίνεις το γιατί. Τα αποτελέσματα βλέπονται σαν χωρισμένα από την πηγή τους, και φαίνεται σαν να είναι πέρα από εσένα ώστε να μην μπορείς να τα ελέγξεις ή να τα αποφύγεις. Άρα ό,τι διαφυλάσσεται χωριστά δεν μπορεί ποτέ να ενωθεί.
13. Αιτία και αποτέλεσμα είναι ένα, όχι διαχωρισμένα. Ο Θεός θέλει να μάθεις αυτό που πάντοτε ήταν αληθινό: ότι σε δημιούργησε σαν μέρος Του, και αυτό πρέπει να εξακολουθεί να είναι αληθινό επειδή οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Αυτός είναι ο νόμος της δημιουργίας ∙ ότι κάθε ιδέα που ο νους αντιλαμβάνεται μόνο προσθέτει στην αφθονία του, ποτέ δεν αφαιρεί. Αυτό είναι εξίσου αληθινό για την άσκοπη επιθυμία όσο και για την αληθινή επιθυμία, επειδή ο νους μπορεί να επιθυμεί να πέφτει σε πλάνη, αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι που δεν είναι. Και το να πιστεύεις ότι οι ιδέες μπορούν να αφήσουν την πηγή τους είναι το να προσκαλείς τις ψευδαισθήσεις να γίνουν αληθινές, χωρίς επιτυχία. Γιατί ποτέ δεν είναι δυνατή η επιτυχία της προσπάθειας της εξαπάτησης του Υιού του Θεού.
14. Το θαύμα είναι δυνατό όταν η αιτία και το αποτέλεσμα έλθουν μαζί, και δεν κρατούνται χωριστά. Η θεραπεία του αποτελέσματος χωρίς την αιτία μπορεί απλά να αλλάξει τα αποτελέσματα σε άλλες μορφές. Και αυτό δεν είναι απελευθέρωση. Ο Υιός του Θεού ποτέ δεν θα μπορεί να είναι ευχαριστημένος με κάτι λιγότερο από την πλήρη σωτηρία και την διαφυγή από την ενοχή. Γιατί διαφορετικά θα εξακολουθεί να απαιτεί να γίνονται κάποιες θυσίες, κι έτσι να αρνείται ότι τα πάντα του ανήκουν, χωρίς περιορισμούς από απώλειες οποιουδήποτε είδους. Μια μικρή θυσία είναι ακριβώς το ίδιο στα αποτελέσματά της όπως είναι η όλη ιδέα της θυσίας. Εάν η απώλεια σε οποιαδήποτε μορφή είναι δυνατή, τότε και ο Υιός του Θεού γίνεται ελλιπής και δεν είναι ο εαυτός του. Ούτε θα γνωρίζει τον εαυτό του, ούτε θα αναγνωρίζει την θέλησή του. Έχει απαρνηθεί τον Πατέρα του και τον εαυτό του, και έκανε και τους Δύο εχθρούς του στο μίσος.
15. Οι ψευδαισθήσεις υπηρετούν τον σκοπό που έγιναν για να υπηρετήσουν. Και από τον σκοπό τους αντλούν το όποιο νόημα φαίνεται ότι έχουν. Ο Θεός έδωσε σε όλες τις ψευδαισθήσεις έναν άλλο σκοπό που θα δικαιολογούσε ένα θαύμα, όποια μορφή κι αν έπαιρναν. Σε κάθε θαύμα βρίσκεται όλη η θεραπεία, γιατί ο Θεός απάντησε σε όλα τα θαύματα σαν ένα. Και αυτό που είναι ένα γι’ Αυτόν πρέπει να είναι το ίδιο. Εάν πιστεύεις ότι αυτό που είναι το ίδιο είναι διαφορετικό μόνο τον εαυτό σου εξαπατάς. Αυτό που ο Θεός αποκαλεί Ένα θα είναι για πάντα Ένα, όχι διαχωρισμένο. Η Βασιλεία Του είναι ενωμένη ∙ έτσι δημιουργήθηκε, και έτσι θα είναι για πάντα.
16. Το θαύμα δεν καλεί παρά το αρχαίο Όνομά σου, το οποίο θα αναγνωρίσεις επειδή η αλήθεια είναι στην μνήμη σου. Και σε αυτό το Όνομα ο αδελφός σου κάνει έκκληση για την απελευθέρωσή του και την δική σου. Ο Ουρανός λάμπει επάνω στον Υιό του Θεού. Μην τον αρνείσαι, για να μπορέσεις να σωθείς. Κάθε στιγμή ο Υιός του Θεού ξαναγεννιέται μέχρι να επιλέξει να μην πεθάνει ξανά. Με κάθε επιθυμία να πληγώσει επιλέγει τον θάνατο αντί γι αυτό που ο Πατέρας του βούλεται γι’ αυτόν. Ωστόσο κάθε στιγμή του προσφέρει ζωή γιατί ο Πατέρας του θέλει αυτός να ζει.
17. Η λύτρωση τοποθετείται στην σταύρωση, γιατί η θεραπεία δεν χρειάζεται εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος ή ταλαιπωρία. Η συγχώρεση είναι η απάντηση στην επίθεση παντός είδους. Έτσι η επίθεση χάνει τα αποτελέσματά της, και το μίσος έχει απαντηθεί στο όνομα της αγάπης. Παντοτινά δοξασμένος ας είσαι εσύ που σου έχει δοθεί να σώσεις τον Υιό του Θεού από την σταύρωση και από την κόλαση και τον θάνατο. Γιατί έχεις τη δύναμη να σώσεις τον Υιό του Θεού επειδή ο Πατέρας του θέλησε να είναι έτσι. Και στα χέρια σου βρίσκεται όλη η σωτηρία, για να προσφερθεί και να ληφθεί σαν μία.
18. Το να χρησιμοποιείς την δύναμη που ο Θεός σου έχει δώσει όπως ο Ίδιος θα την χρησιμοποιούσε είναι φυσικό. Το να είσαι όπως Αυτός σε δημιούργησε δεν είναι αλαζονικό, ούτε το να κάνεις χρήση αυτού που έδωσε σαν απάντηση σε όλα τα λάθη του Υιού Του για να τον απελευθερώσει. Αλλά είναι αλαζονικό να παραπετάξεις την δύναμη που Αυτός έδωσε, και να διαλέξεις μιαν μικρή ανούσια επιθυμία αντί αυτού που Αυτός θέλει. Το δώρο του Θεού σε σένα είναι απεριόριστο. Δεν υπάρχει περίσταση στην οποία να μην μπορεί να απαντήσει, και κανένα πρόβλημα που να μην λύνεται στο φιλεύσπλαχνο φως του.
19. Να διαμένεις στην ειρήνη, εκεί όπου ο Θεός θέλει να είσαι. Και να είσαι το μέσον δια του οποίου ο αδελφός σου βρίσκει την ειρήνη στην οποία οι επιθυμίες σου εκπληρώνονται. Ας ενωθούμε για να φέρουμε ευλογία στον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου. Γιατί αυτό που μπορεί να σώσει τον καθέναν από εμάς μπορεί να μας σώσει όλους. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των Υιών του Θεού. Η ενότητα που η ιδιαιτερότητα αρνείται θα τους σώσει όλους, γιατί αυτό που είναι ένα δεν μπορεί να έχει καμία ιδιαιτερότητα. Και όλα ανήκουν στον καθένα από αυτούς. Καμία επιθυμία δεν βρίσκεται ανάμεσα σε έναν αδελφό και τους δικούς του. Όταν παίρνεις από τον ένα σημαίνει ότι τους αποστερείς όλους. Αλλά το να ευλογείς μόνο έναν δίνει ευλογία σε όλους τους σαν σε ένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου