ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

VIII. Η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

- Από το Κεφάλαιο 26, VIII. The Immediacy of Salvation -

1. Ένα πρόβλημα που εξακολουθείς να έχεις είναι ότι βλέπεις ένα διάλειμμα μεταξύ του χρόνου που συγχωρείς, και του χρόνου που θα λάβεις τα οφέλη της εμπιστοσύνης σου προς τον αδελφό σου. Αυτό αντανακλά το λίγο διάστημα που θέλεις να κρατήσεις ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, ώστε εσύ κι αυτός να είστε λίγο διαχωρισμένοι. Γιατί ο χρόνος και ο χώρος είναι μια ψευδαίσθηση, που παίρνει διαφορετικές μορφές. Αν έχει προβληθεί πέρα από τον νου σου το σκέφτεσαι σαν χρόνο. Όσο περισσότερο πλησιάζει προς τα εκεί που είναι, τόσο το σκέφτεσαι σε σχέση με τον χώρο.

2. Υπάρχει μια απόσταση που θα ήθελες να κρατήσεις ξέχωρα από τον αδελφό σου, και αυτόν το διάστημα το αντιλαμβάνεσαι σαν χρόνο επειδή εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι κάτι έξω από αυτόν. Αυτό κάνει την εμπιστοσύνη αδύνατη. Και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι η εμπιστοσύνη θα αποκαθιστούσε τώρα κάθε πρόβλημα. Επομένως νομίζεις ότι είναι ασφαλέστερο να παραμείνεις λίγο προσεχτικός και άγρυπνος για τα συμφέροντα που αντιλαμβάνεσαι σαν ξεχωριστά. Από αυτή την αντίληψη δεν μπορείς να διανοηθείς ότι κερδίζεις αυτό που σου προσφέρει η συγχώρεση τώρα. Το κενό διάστημα που νομίζεις ότι βρίσκεται μεταξύ του να δίνεις και να λαμβάνεις το δώρο φαίνεται ότι είναι κάποιο στο οποίο κάνεις θυσία και υποφέρεις από κάποια απώλεια. Βλέπεις κάποια ενδεχόμενη σωτηρία, αλλά όχι άμεσα αποτελέσματα.

3. Η σωτηρία είναι άμεση. Αν δεν την αντιλαμβάνεσαι έτσι, θα την φοβάσαι, πιστεύοντας ότι ο κίνδυνος της απώλειας είναι μεγάλος μεταξύ του χρόνου που ο σκοπός της γίνεται δικός σου και των αποτελεσμάτων της που θα έλθουν σε σένα. Σε αυτή την μορφή το λάθος είναι ακόμα κρυμμένο γιατί είναι η πηγή του φόβου. Η σωτηρία θα εξάλειφε το κενό που εξακολουθείς να βλέπεις μεταξύ σας, και θα σας άφηνε να γίνετε ένα αμέσως. Και εδώ είναι που φοβάσαι ότι βρίσκεται η απώλεια. Μην προβάλεις αυτό τον φόβο στον χρόνο, γιατί ο χρόνος δεν είναι ο εχθρός που αντιλαμβάνεσαι. Ο χρόνος είναι τόσο ουδέτερος όσο και το σώμα, και εξαρτάται από τον σκοπό για τον οποίον τον βλέπεις. Εάν θέλεις ακόμα να κρατήσεις μια μικρή απόσταση μεταξύ εσένα και του αδελφού σου, αυτό σημαίνει ότι θα ήθελες λίγο χρόνο κατά τον οποίο η συγχώρεση θα παρακρατηθεί για λίγο ακόμα. Και το μόνο που κάνει αυτό είναι να φαίνεται αυτό το διάστημα ανάμεσα στον χρόνο στον οποίο η συγχώρεση κρατείται μακριά από εσένα και στο δόσιμό της να φαίνεται επικίνδυνο, και ο φόβος δικαιολογημένος.

4. Ωστόσο η απόσταση μεταξύ εσένα και του αδελφού σου είναι φανερή μόνο στο παρόν, στο τώρα, και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή σε μελλοντικό χρόνο. Ούτε μπορείς να την παραβλέψεις εκτός μόνο μέσα στο παρόν. Αυτό που φοβάσαι δεν είναι η μελλοντική απώλεια. Αλλά η τωρινή συνένωση είναι αυτό που τρέμεις. Ποιος μπορεί να αισθανθεί την ερήμωση εκτός από το τώρα; Μια μελλοντική αιτία δεν έχει ακόμα αποτελέσματα. Επομένως εάν φοβάσαι, πρέπει να υπάρχει μια τωρινή αιτία. Και είναι αυτή που χρειάζεται διόρθωση, όχι μια μελλοντική κατάσταση.

5. Τα σχέδια που κάνεις για ασφάλεια είναι όλα τοποθετημένα μέσα στο μέλλον, όπου δεν μπορείς να σχεδιάζεις. Κανένας σκοπός δεν του έχει δοθεί ακόμα, και αυτό που θα συμβεί δεν έχει ακόμα αιτία. Ποιος μπορεί να προλέγει αποτελέσματα χωρίς κάποια αιτία; Και ποιος θα μπορούσε να φοβάται τα αποτελέσματα εκτός κι αν θεώρησε ότι αυτά προκλήθηκαν, και κρίθηκαν καταστροφικά τώρα; Η πίστη στην αμαρτία προκαλεί φόβο, και όπως η αιτία της, κοιτάζει μπροστά, κοιτάζει πίσω, αλλά παραβλέπει αυτό που είναι εδώ και τώρα. Ωστόσο μόνο εδώ και τώρα πρέπει να είναι η αιτία της, εάν τα αποτελέσματά της έχουν ήδη κριθεί ως τρομακτικά. Και παραβλέποντάς αυτό, προστατεύεται και κρατείται χωριστά από την θεραπεία. Γιατί το θαύμα είναι τώρα. Στέκεται ήδη εδώ, στην παρούσα ευλογία, μέσα στο μόνο διάστημα του χρόνου που η αμαρτία και ο φόβος έχουν παραβλέψει, αλλά που είναι το μόνο που υπάρχει για τον χρόνο.

6. Η διεκπεραίωση όλης της διόρθωσης δε χρειάζεται καθόλου χρόνο. Ωστόσο η αποδοχή της διεκπεραίωσης μπορεί να φανεί ότι κρατάει για πάντα. Η αλλαγή του σκοπού που το Άγιο Πνεύμα έφερε στην σχέση σου έχει μέσα της όλα τα αποτελέσματα που θα δεις. Μπορείς να τα δεις στο τώρα . Γιατί να περιμένεις μέχρι να ξεδιπλωθούν μέσα στον χρόνο και να φοβάσαι ότι μπορεί να μην έλθουν, αν και ήδη είναι εδώ; Σου έχει ειπωθεί ότι όλα όσα προέρχονται από τον Θεό φέρνουν καλό. Εν τούτοις φαίνεται σαν να μην είναι έτσι. Το καλό με την μορφή καταστροφής είναι δύσκολο να αναγνωριστεί προκαταβολικά. Ούτε υπάρχει στ’ αλήθεια λογική σε αυτήν την ιδέα.

7. Γιατί το καλό να παρουσιάζεται με την μορφή του κακού; Και δεν είναι εξαπάτηση εάν το κάνει; Η αιτία του είναι εδώ, εάν τελικά παρουσιαστεί καθόλου. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι τα αποτελέσματά του φανερά; Γιατί στο μέλλον; Κι εσύ ζητάς να είσαι ικανοποιημένος αναστενάζοντας, και «επιχειρηματολογώντας» ότι δεν το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά θα καταλάβεις κάποια μέρα. Και τότε η σημασία του θα γίνει ξεκάθαρη. Αυτό δεν είναι λογική, γιατί είναι άδικο, και ξεκάθαρα υπαινίσσεται τιμωρία μέχρι να έλθει η ώρα της ελευθερίας . Δίνοντας μια αλλαγή σκοπού για το καλό, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει ένα κενό διάστημα μέσα στο οποίο η καταστροφή χτυπά, για να γίνει αντιληπτή σαν «καλή» κάποια μέρα, ενώ τώρα γίνεται αντιληπτή με την μορφή του πόνου. Αυτή είναι μια θυσία του τώρα, η οποία δεν μπορεί να είναι το τίμημα που ζητάει το Άγιο Πνεύμα, γιατί ό,τι έδωσε Αυτό το έδωσε χωρίς κανένα απολύτως κόστος.

8. Ωστόσο αυτή η ψευδαίσθηση έχει μια αιτία η οποία, αν και αναληθής, πρέπει να είναι ήδη μέσα στο νου σου. Και αυτή η ψευδαίσθηση δεν είναι παρά ένα αποτέλεσμα που γεννά, και μια μορφή στην οποία γίνεται αντιληπτό το αποτέλεσμά της. Αυτό το κενό διάστημα μέσα στον χρόνο, όταν η ανταπόδοση γίνεται αντιληπτή ως η μορφή με την οποία εμφανίζεται το «καλό», δεν είναι παρά μία όψη της μικρής απόστασης που βρίσκεται ανάμεσά σας, που εξακολουθεί να παραμένει ασυγχώρητη.

9. Μην είσαι ευχαριστημένος με την μελλοντική ευτυχία. Δεν έχει νόημα, και δεν είναι η δίκαιη ανταμοιβή σου. Γιατί δικαιούσαι την ελευθερία τώρα. Ποιό το κέρδος για την ελευθερία όταν έχει μορφή φυλακισμένου; Γιατί θα έπρεπε η απελευθέρωση να μεταμφιεστεί σε θάνατο; Η αργοπορία είναι παράλογη, και η «δικαιολογία» που θα υποστήριζε ότι τα αποτελέσματα στο παρόν θα πρέπει να καθυστερήσουν για κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι απλώς μια άρνηση του γεγονότος ότι αποτέλεσμα και αιτία πρέπει να έλθουν σαν ένα. Μην κοιτάζεις να απελευθερωθείς από τον χρόνο, αλλά από το μικρό διάστημα που εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμα ανάμεσά σας. Και μην το αφήνεις να μεταμφιεστεί σαν χρόνος, και έτσι να διατηρηθεί επειδή η μορφή του άλλαξε και αυτό που είναι δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος είναι τώρα δικός σου. Δεν πρέπει και η ευτυχία Του να γίνει δική σου;