ΜΑΘΗΜΑ 181

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 - 200

1. Τα επόμενα μαθήματά μας επικεντρώνονται στο να σταθεροποιήσουν την προθυμία σου να κάνεις την αδύναμη αφοσίωσή σου ισχυρή ∙ τους σκόρπιους στόχους σου να αναμειχθούν σε μία πρόθεση. Δεν σου ζητείται ακόμα η απόλυτη αφοσίωσή σου όλη την ώρα. Αλλά σου ζητείται να ασκηθείς τώρα για να αποκτήσεις την αίσθηση της ειρήνης που σου χαρίζουν οι ενοποιημένες προθέσεις, έστω κι αν είναι ασυνεχείς. Αυτή η εμπειρία διασφαλίζει ότι θα δώσεις την ολοκληρωτική σου προθυμία να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου δείχνουν αυτά τα μαθήματα.

2. Τα μαθήματά μας τώρα κινητοποιούνται συγκεκριμένα στο να διευρύνουν ορίζοντες, και άμεσες προσεγγίσεις προς τα ειδικά εμπόδια που κρατούν την όρασή σου στενή, και πολύ περιορισμένη να σε αφήσει να δεις την αξία του στόχου μας. Επιχειρούμε τώρα να σηκώσουμε αυτά τα εμπόδια, έστω και για λίγο. Τα λόγια μόνο δεν μπορούν να μεταφέρουν την αίσθηση απελευθέρωσης που φέρνει αυτό το ανασήκωμα. Αλλά η εμπειρία της ελευθερίας και της ειρήνης που έρχεται καθώς παραιτείσαι από τον στενό έλεγχο των όσων βλέπεις, μιλάει από μόνη της. Το κίνητρό σου θα ενταθεί τόσο που οι λέξεις θα γίνουν μικρής σημασίας. Θα είσαι σίγουρος γι αυτό που θέλεις, και γι αυτό που δεν έχει αξία.

3. Κι έτσι αρχίζουμε το ταξίδι μας πέρα από τις λέξεις επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε ό,τι εμποδίζει ακόμα την πρόοδό σου. Η εμπειρία αυτού που υπάρχει πέρα από την αμυντικότητα παραμένει πέρα από την επίτευξη όσο το αρνείσαι. Μπορεί να βρίσκεται εκεί, αλλά εσύ δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρουσία του. Επομένως τώρα επιχειρούμε να πάμε πέρα από όλες τις άμυνες κάθε μέρα από λίγο. Δεν μας ζητείται τίποτα περισσότερο από αυτό, διότι τίποτα περισσότερο από αυτό δεν χρειάζεται. Θα είναι αρκετό να εγγυηθούμε ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν.
.

ΜΑΘΗΜΑ 181


Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου

1. Η εμπιστοσύνη στους αδελφούς σου είναι πολύ βασική για να σταθεροποιήσεις και να κρατήσεις την πίστη σου στην ικανότητα σου να υπερβαίνεις την αμφιβολία και την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν επιτίθεσαι σε έναν αδελφό, διακηρύσσεις ότι είναι περιορισμένος από αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι γι αυτόν. Δεν κοιτάς πέρα από τα σφάλματα του. Μάλλον, αυτά μεγεθύνονται και γίνονται εμπόδια στην επίγνωση του Εαυτού που βρίσκεται πέρα από τα δικά σου λάθη, και πέρα από τις φαινομενικές του αμαρτίες καθώς και από τις δικές σου.

2. Η αντίληψη έχει μια εστίαση. Αυτή είναι που της δίνει συνέπεια σε αυτό που βλέπεις. Όταν αλλάξεις αυτή την εστίαση, αυτό που βλέπεις αλλάζει ανάλογα. Η όρασή σου τώρα μεταβάλλεται, για να στηρίξει την πρόθεση που έχει αντικαταστήσει αυτήν που είχες πριν. Απόσπασε την εστίασή σου από τις αμαρτίες του αδελφού σου, και βιώνεις την γαλήνη που έρχεται από την πίστη στην αθωότητα. Αυτή η πίστη λαμβάνει την μόνη βέβαιη στήριξή της από αυτό που βλέπεις στους άλλους πέρα από τις αμαρτίες τους. Γιατί τα λάθη τους, αν εστιάσεις πάνω σε αυτά, γίνονται μάρτυρες των αμαρτιών μέσα σου. Και δεν θα υπερβείς την θέασή τους και δεν θα βλέπεις την αθωότητα που βρίσκεται πέρα από αυτές.

3. Γι αυτό, στην σημερινή άσκηση, πρώτα αφήνουμε όλες αυτές τις μικρές εστιάσεις να υποχωρήσουν μπροστά στην μεγάλη μας ανάγκη να αφήσουμε την αθωότητα να γίνει ολοφάνερη. Κατευθύνουμε το νου μας στο ότι αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε, και μόνο αυτό, για λίγο ακόμη. Δεν νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς μας στόχους. Και αυτό που βλέπαμε πριν από μια στιγμή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το διάλειμμα του χρόνου όπου ασκούμαστε στο να αλλάξουμε την πρόθεσή μας. Αναζητούμε την αθωότητα και τίποτα άλλο. Την αναζητούμε χωρίς καμιά άλλη έννοια από το τώρα.

4. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιτυχία έχει σταθεί η ενασχόλησή σου με περασμένους και μελλοντικούς στόχους. Έχεις απασχολήσει αρκετά το μυαλό σου με το πόσο υπερβολικά διαφορετικοί είναι οι στόχοι που υπερασπίζονται αυτά τα Μαθήματα, από αυτούς που είχες παλαιότερα. Και έχεις επίσης καταπτοηθεί από την απογοητευτική και περιοριστική σκέψη ότι, ακόμα κι αν πετύχεις, αναπόφευκτα θα χάσεις πάλι τον δρόμο σου.

5. Πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει σημασία; Αφού το παρελθόν έχει πια φύγει ∙ και το μέλλον βρίσκεται μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Αυτές οι έγνοιες δεν είναι παρά άμυνες ενάντια στην τωρινή αλλαγή εστίασης της αντίληψης. Τίποτα περισσότερο. Αφήνουμε κατά μέρος για λίγο αυτούς τους ανούσιους περιορισμούς. Δεν προσβλέπουμε σε περασμένες πεποιθήσεις, και αυτό που θα πιστέψουμε δεν θα εισβάλλει σε μας τώρα. Εισερχόμαστε στον χρόνο της άσκησης με μια πρόθεση ∙ να κοιτάξουμε στην αθωότητα μέσα μας.

6. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χάσει αυτόν τον στόχο αν ο θυμός μπλοκάρει τον δρόμο μας σε οιαδήποτε μορφή. Και αν έρθει στο μυαλό μας η αμαρτία κάποιου αδερφού, η στενή εστίασή μας περιορίζει την όραση, και μας στρέφει το βλέμμα πάνω στα δικά μας λάθη, τα οποία θα μεγεθύνουμε και θα τα αποκαλέσουμε αμαρτίες. Γι αυτό, για λίγο, χωρίς έγνοια για το παρελθόν ή το μέλλον, σε περίπτωση που προκύψουν τέτοια εμπόδια θα τα ξεπεράσουμε με οδηγίες στο νου μας να αλλάξει την εστίασή του, καθώς λέμε:

- Δεν είναι αυτό που επιθυμώ να δω.
- Εμπιστεύομαι τους αδελφούς μου, που είναι ένα μαζί μου.


7. Και επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την σκέψη για να μας κρατά ασφαλείς όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν αναζητούμε μακροπρόθεσμους στόχους. Όταν κάποιο εμπόδιο φαίνεται πως μπλοκάρει την αθωότητά μας από την θέασή μας, δεν ζητούμε παρά να διακόψουμε για μία στιγμή από την δυστυχία που θα επιφέρει η εστίασή μας πάνω στην αμαρτία, και θα παραμείνει δίχως διόρθωση.

8. Ούτε ζητούμε φαντασιώσεις. Διότι αυτό που αναζητούμε να δούμε είναι πραγματικά εκεί. Και καθώς η εστίαση μας πηγαίνει πέρα από τα σφάλματα, θα δούμε ένα εξ ολοκλήρου αναμάρτητο κόσμο. Όταν αυτό το θέαμα είναι το μόνο που θέλουμε να βλέπουμε, όταν αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε στο όνομα της ορθής αντίληψης, τότε τα μάτια του Χριστού είναι αναπόφευκτά δικά μας. Και η Αγάπη την Οποία νιώθει Αυτός για μας, γίνεται και δική μας. Και αυτό θα είναι το μόνο πράγμα που θα βλέπουμε να αντανακλάται στον κόσμο και στους εαυτούς μας.

9. Ο κόσμος που κάποτε διακήρυσσε τις αμαρτίες μας γίνεται η απόδειξη ότι είμαστε αναμάρτητοι. Και η αγάπη μας για όλους όσους αντικρίζουμε καταθέτει την θύμηση του ιερού Εαυτού που δεν γνωρίζει αμαρτία, και δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τίποτα χωρίς την αθωότητά Του. Αυτή την θύμηση αναζητούμε καθώς στρέφουμε το νου μας στην άσκηση της σημερινής ημέρας. Δεν κοιτάζουμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κοιτάμε κατευθείαν στο παρόν. Και δίνουμε την εμπιστοσύνη μας στην εμπειρία που ζητούμε τώρα. Η αθωότητά μας δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού. Αυτή την στιγμή η θέλησή μας είναι ένα με την δική Του.