Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Επιτέλους! Ο κόσμος έχει αποκτήσει κάποιο νόημα!




Πόσο συναρπαστικό!! Επιτέλους ο κόσμος έχει αποκτήσει κάποιο νόημα:
Να διδάξουμε και να μάθουμε μαζί την απεριόριστη δύναμη ολόκληρου του σύμπαντος που είναι δική μας μέσα από την δημιουργική αγάπη του Θεού! Αυτή είναι η αποκάλυψη που βιώνουμε όταν απελευθερώνουμε την ταυτότητα του εγώ μας.
Να μάθουμε να δίνουμε καθώς λαμβάνουμε!! ( ΜΑΘΗΜΑ 158).
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα μάτια του Χριστού!
Εδώ ανακαλύπτουμε ένα ήσυχο μέρος μέσα στον κόσμο που καθαγιάζεται από την συγχώρεση και την αγάπη! Εδώ συμφιλιώνονται όλες οι αντιθέσεις, γιατί εδώ το ταξίδι φτάνει στο τέλος του!
Η αποκάλυψη – η εμπειρία, δεν μαθαίνεται ούτε διδάσκεται γιατί βρίσκεται απλά εκεί. Αυτό είναι πέρα από τον στόχο μας εδώ, γιατί υπερβαίνει αυτό που χρειάζεται να διεκπεραιώσουμε. Το ενδιαφέρον μας είναι στην όραση του Χριστού. Αυτό μας ενδιαφέρει και μπορούμε να το καταφέρουμε. Έτσι αποκτά νόημα αυτός ο κόσμος.
Η όραση του Χριστού έχει έναν νόμο. Δεν βλέπει ένα σώμα, και να το παρανοεί για τον Υιό που δημιούργησε ο Θεός. Βλέπει ένα φως πέρα από το σώμα, μια ιδέα πέρα από αυτό που μπορείς να αγγίξεις, μια αγνότητα αμείωτη από σφάλματα, αξιολύπητα λάθη, και σκέψεις φόβου για ενοχές από όνειρα αμαρτίας.
Δεν βλέπει διαχωρισμό.
Και κοιτάζει τον κάθε ένα, την κάθε κατάσταση, όλα τα γεγονότα και τα συμβάντα, χωρίς το παραμικρό ξεθώριασμα του φωτός που βλέπει.
Αυτό μπορεί να διδαχτεί και πρέπει να διδαχθεί από όλους όσους το επιτυγχάνουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι η αναγνώριση ότι ο κόσμος δεν μπορεί να παρέχει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί, έστω αμυδρά, με αυτό σε αξία ∙ ούτε να βάλεις κάποιο στόχο που δεν θα εξαφανιστεί απλά, όταν έχεις κατορθώσει να βλέπεις με τα μάτια του Χριστού.
Γι αυτό αποκτά νόημα ο κόσμος.
Ας δώσουμε αυτό που λαμβάνουμε σήμερα.
Ας μην βλέπουμε κανέναν σαν σώμα.
Ας τον χαιρετάμε σαν Υιό του Θεού, που είναι, αναγνωρίζοντας ότι είναι ένα με μας σε ιερότητα.
Έτσι συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες του, γιατί ο Χριστός έχει την δύναμη να τις παραβλέπει όλες. Με την συγχώρεσή Του φεύγουν. Αφού δεν τις βλέπει Εκείνος, απλά εξαφανίζονται, διότι μια οπτική ιερότητας που βρίσκεται πέρα από αυτές έρχεται να πάρει τη θέση τους. Δεν έχει σημασία τι μορφή πήραν, ούτε πόσο τεράστιες φάνταζαν, ούτε το ποιος φάνηκε ότι έπαθε κακό από αυτές. Δεν υφίστανται πια. Και όλες οι επιδράσεις που φαινόντουσαν ότι είχαν φεύγουν κι αυτές μαζί τους, ακυρωμένες ολοκληρωτικά.
Έτσι μαθαίνεις να δίνεις καθώς λαμβάνεις.
Και έτσι τα μάτια του Χριστού κοιτάζουν και σένα. Αυτό δεν είναι δύσκολο μάθημα, φτάνει να θυμάσαι ότι στον αδερφό σου δεν βλέπεις άλλον από τον εαυτό σου.
Αν αυτός είναι χαμένος στην αμαρτία, τότε είσαι κι εσύ..
Αν βλέπεις φως σε αυτόν, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί από εσένα τον ίδιο.
Κάθε αδερφός που συναντάς σου παρέχει μια ακόμα ευκαιρία να βρεις το νόημα του κόσμου!
Σου παρέχει την ευκαιρία να αφήσεις την όραση του Χριστού να λάμψει πάνω σου, και να σου προσφέρει την γαλήνη του Θεού.
Δεν έχει σημασία το πότε και που θα βιώσεις την αποκάλυψη, γιατί αυτό βρίσκεται πέρα από την έννοια του χώρου και του χρόνου. Όμως ο χρόνος έχει ένα δώρο να σου δώσει, στο οποίο η αληθινή γνώση αντανακλάται με ένα τρόπο τόσο ακριβή, που η εικόνα της εκπέμπει την αόρατη ιερότητά της, και η ομοιότητά της λάμπει με αέναη αγάπη.
Ας βλέπουμε με τα μάτια του Χριστού.
Και δίνοντας αυτά τα δώρα τα ιερά, τα μάτια του Χριστού θα βλέπουν και εμάς έτσι ακριβώς όπως είμαστε: Σαν το Φως του κόσμου και την Αγάπη του Σύμπαντος!!




Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:


http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com

2 σχόλια:

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...