Ο ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.

Ας αρχίσουμε από το τέλος.

Από το συμπέρασμα.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει ένας Συμπαντικός Νους και όπως φαίνεται, χάσαμε την επικοινωνία μαζί Του.

Φυσικά, αυτό στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να συμβεί. Πως είναι δυνατόν να είμαι διαχωρισμένoς από αυτό που είναι τα πάντα, συμπεριλαμβάνει τα πάντα, μαζί και μένα;

Από την αρχή της ιστορίας των διαφόρων πολιτισμών, από την αρχή της ιστορίας του ο άνθρωπος διηγείται πως έχει χωριστεί από την Εστία του. Πολλές φορές η διήγηση αυτή είναι με την μορφή θρύλων, μύθων, φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας.

Για παράδειγμα, η Γη και αυτό το κομμάτι του γαλαξία είναι μια «ποινική» αποικία, και βρισκόμαστε εδώ εξαιτίας της ανευθυνότητάς μας. Ότι είμαστε ένοχοι για μια πράξη – για το προπατορικό αμάρτημα- για κάτι που διαπράξαμε ενάντια σε κάτι «άλλο» και γι αυτό το λόγο πρέπει να τιμωρηθούμε.

Και ο κόσμος που βλέπουμε απεικονίζει ακριβώς αυτό που νομίζουμε ότι κάναμε. Και το έχουμε προβάλλει εξωτερικά και τώρα ξαναγυρίζει πίσω σε μας κάπου μέσα στις χρονικές στιγμές. Μόνο που τώρα πιστεύουμε ότι αυτό που κάναμε μας το κάνουν κάποιοι άλλοι.

Αυτό, λοιπό, είναι η «αντικειμενική πραγματικότητα»;

Η ενοχή γι αυτό που νομίσαμε ότι συνέβη τοποθετείται κάπου έξω από εμάς, και πάνω σε αυτόν τον ένοχο κόσμο που ονειρεύεται το δικό μας όνειρο και σκέφτεται τις δικές μας σκέψεις αντί για μας. Και φέρνει την δική του εκδίκηση, όχι την δική μας.

Κι έτσι εξασφαλίζουμε τον ασφυκτικό περιορισμό μας μέσα σε ένα σώμα που μας τιμωρεί για όλα αυτά τα «αμαρτωλά» πράγματα που κάνει αυτό το ίδιο, μέσα στο ίδιο του το όνειρο. Νιώθουμε ότι δεν έχουμε καμιά δύναμη να το σταματήσουμε από το να κάνει τις κακές πράξεις του γιατί δεν το φτιάξαμε εμείς και δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις πράξεις του, τον σκοπό του ή την μοίρα του. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα από ό,τι συμβαίνει. Βρισκόμαστε στο έλεος όλων των πραγμάτων γύρω μας.

Αυτό είναι το όνειρο από το οποίο πρέπει να ξυπνήσουμε. Αυτός είναι ο εφιάλτης στον οποίο είμαστε ο ονειρευτής αλλά και ο πρωταγωνιστής – ο ήρωας.

Ο ονειρευτής και ο ήρωας του ονείρου μας.

Από αυτή την «κόλαση» πρέπει να φύγουμε για να επιστρέψουμε στην Εστία μας, στην Αγάπη. Στο Σπίτι μας από το οποίο ποτέ στην πραγματικότητα δεν φύγαμε.

Δεν υπάρχει τίποτα έξω από το μυαλό μου που θα μπορούσε ποτέ να προκαλέσει οδύνη, ασθένεια και θάνατο.

Ο ονειρευτής του ονείρου είμαι εγώ. Εγώ είμαι και ο ήρωας.

Κοιμάμαι και ονειρεύομαι.

Δήλωσέ το αυτό ξεκάθαρα στον εαυτό σου. Εκεί βρίσκεται και το μυστικό της ελευθερίας σου. Εσύ είσαι ο ονειρευτής του ονείρου, εσύ είσαι η αιτία του κι έτσι μπορείς ν’ αλλάξεις το νου σου, να μετα-νοήσεις, ν’ αλλάξεις τρόπο σκέψης. Έτσι και ο κόσμος θ’ αλλάξει ανάλογα. Γιατί εσύ είσαι αυτός που φτιάχνει τον κόσμο. Ο κόσμος που βλέπεις είναι προβολή του ονείρου σου – των σκέψεων σου.

Βέβαια, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο να το δεχτείς!

Το εγώ σου δεν θέλει να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις την δύναμη ν’ αλλάξεις το όνειρό σου.

Αμύνεται!

Πιστεύεις ότι η γη έχει επίδραση επάνω σου, ότι από αυτήν προέρχεσαι και ότι ήταν εδώ όταν ήρθες;

Φυσικά και το πιστεύεις!

Όλα όσα βλέπεις στο όνειρό σου πιστοποιούν αυτή την δήθεν αντικειμενική πραγματικότητα. Ότι όλα αυτά τα αντικείμενα γύρω σου είναι πραγματικά. Ότι κινδυνεύεις, από μέρα σε μέρα, να πέσει ένας ογκόλιθος πάνω στο κεφάλι σου εκεί που περπατάς αμέριμνος! Ότι γεγονότα που εσύ δεν ελέγχεις μπορούν να έχουν επίδραση πάνω στην ίδια την ύπαρξή σου. Ότι πρέπει να προστατευθείς και να αμυνθείς από ένα σωρό εχθρούς, «αντίξοες» συγκυρίες που σου επιτίθενται από παντού και διαιωνίζεις έτσι ένα σενάριο άμυνας και επίθεσης, δίχως τέλος.

Πιστεύεις πως δεν είσαι ο ονειρευτής αλλά το ίδιο το όνειρο. Ταυτίζεσαι με το όνειρο. Στην πραγματικότητα είσαι παγιδευμένος μέσα σε αυτό.

Και περιπλανιέσαι άσκοπα μέσα κι έξω από μέρη και γεγονότα που το όνειρο σκαρώνει για σένα και από τα οποία πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου ή να τα υποστείς για κάποιες στιγμές ή και για όλη σου την ζωή.

Είναι αλήθεια ότι το σώμα αυτό κάνει, γιατί είναι μια φιγούρα μέσα σε ένα όνειρο. Αλλά ποιος χρειάζεται, πραγματικά, να αντιδρά σε φιγούρες ονείρων εκτός κι αν τις βλέπει σαν αληθινές;

Προφανώς αυτό έχεις κάνει!

Οι περιπέτειες του σώματος, που δεν σταματούν ποτέ, από την στιγμή της γέννησής σου μέχρι και το θάνατο είναι το θέμα κάθε ονείρου που ονειρεύτηκε ποτέ ο κόσμος. Το σώμα υπήρξε η κεντρική φιγούρα. Ο «ήρωας» αυτού του ονείρου ποτέ δεν αλλάζει, ούτε αυτός αλλά ούτε και ο σκοπός του.

Αυτός ο ήρωας είσαι ΕΣΥ.

Άσχετα με το πώς βλέπεις τον εαυτό σου στο όνειρο, άσχετα με τον εκάστοτε ρόλο, ΕΣΥ είσαι ο ήρωας του ονείρου σου.

Παρόλο που αυτό το όνειρο παίρνει πολλές μορφές και φαίνεται ότι δείχνει μια μεγάλη ποικιλία τόπων και γεγονότων στα οποία βρίσκεται ο «ήρωας».

Πόσο πρόθυμος είσαι ν’ αποδράσεις από τις επιδράσεις όλων των ονείρων που είχε ποτέ ο κόσμος;

Ναι, εσύ ατομικά μπορείς να δραπετεύσεις από όλο το όνειρο της ανθρώπινης ιστορίας.

Επιθυμείς να μην αφήσεις κανένα όνειρο να φαίνεται ότι είναι η αιτία των πράξεών σου;

Τότε απλά ας κοιτάξουμε την αρχή του ονείρου, γιατί το μέρος που βλέπουμε τώρα δεν είναι παρά το δεύτερο, και η αιτία του βρίσκεται στο πρώτο.

Πρέπει κάποτε αυτό το όνειρο να ξεκίνησε.

Πρέπει να υπάρχει κάποιο αρχικό όνειρο. Ότι, δηλαδή, κάτι έξω από σένα έχει δύναμη επάνω σου. Ότι για μια στιγμή μπορεί να υπάρξει κάτι διαχωρισμένο από την ολότητά του ίδιου σου του νου.

Κανένας κοιμισμένος ονειρευτής στον κόσμο δεν θυμάται αυτή την αρχική επίθεση εναντίον του εαυτού του. Κανένας δεν πιστεύει ότι υπήρχε κάποτε μια εποχή που δεν είχε ιδέα για το σώμα, και ποτέ δεν θα μπορούσε να συλλάβει αυτόν τον κόσμο σαν αληθινό. Θα καταλάβαινε αμέσως, ότι τέτοιες ιδέες είναι μια ψευδαίσθηση, και ότι είναι απόλυτα γελοίες και το μόνο που τους αξίζει είναι να γελάσεις μαζί τους και να τις αφήσεις να φύγουν.

Τώρα, όμως, πόσο σοβαρές φαίνονται!

Και κανένας δεν θυμάται πια την εποχή που όλα αυτά θα τα αντιμετώπιζε με γέλιο και με απόλυτη δυσπιστία.

Μπορείς να το θυμηθείς αν το θέλεις.

Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις κατάματα την αιτία. Δεν υπάρχει νόημα να κρύβεσαι πια από ό,τι σου προκαλεί φόβο.

Και τότε, πραγματικά, θα βρεις το λόγο να γελάσεις.

Πόσο γελοία είναι η ιδέα ότι είναι ποτέ δυνατόν να είσαι διαχωρισμένος ή να υποφέρεις ασθένειες και να πεθαίνεις ενόσω είσαι Συμπαντικός Νους, και έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός.

θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να φοβάσαι και ούτε υπήρξε ποτέ.

Ας επιστρέψουμε το όνειρο στον ονειρευτή, που αντιλαμβάνεται το όνειρο σαν ξέχωρο από τον εαυτό του και σαν να του το έχουν επιβάλλει.

Μέσα στην αιωνιότητα, όπου τα πάντα είναι ένα, κάποια στιγμή, γλιστρώντας αθόρυβα, μπήκε μια μικρούλα τρελή ιδέα, σύμφωνα με την οποία το Τέκνο του Θεού ΔΕΝ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ! Και ξεχνώντας να γελάσει, αυτή η ανόητη ιδέα πήρε σοβαρές διαστάσεις και επιδράσεις!

Τώρα, μπορούμε μαζί να γελάσουμε μ’ αυτήν και να την αφήσουμε να φύγει καταλαβαίνοντας ότι ο χρόνος δεν μπορεί να εισβάλλει στην αιωνιότητα.

Είναι μια φάρσα να νομίζουμε ότι ο χρόνος μπορεί να παρακάμψει την αιωνιότητα, που σημαίνει ότι χρόνος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει και αυτό ΕΙΝΑΙ αιωνιότητα..

- Βασισμένο στο κεφάλαιο 29 του A COURSE IN MIRACLES και στο βιβλίο The Reality of Physical Resurrection (recorded talks concerning the teachings of Jesus of Nazareth given by Master Teacher)-

Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων

http://truthseeker.themiraclecafe.com