ΜΑΘΗΜΑ 273 Η ηρεμία της ειρήνης του Θεού είναι δική μου.

ΜΑΘΗΜΑ 273

Η ηρεμία της ειρήνης του Θεού είναι δική μου.

Ίσως είμαστε έτοιμοι τώρα για μια μέρα ανενόχλητης γαλήνης. Αν αυτό δεν είναι ακόμα εφικτό, είμαστε ικανοποιημένοι και ακόμα περισσότερο ευχαριστημένοι να μάθουμε πώς μπορούμε να πετύχουμε μια τέτοια μέρα. Αν ενδώσουμε σε κάποια ενόχληση, ας μάθουμε πώς να την διώχνουμε και να επιστρέφουμε στην ειρήνη. Δεν χρειάζεται παρά να πούμε στο νου μας, με βεβαιότητα. Η ηρεμία της ειρήνης του Θεού είναι δική μου, και τίποτα δεν θα μπορεί να παρεισφρήσει στην ειρήνη που ο Θεός ο Ίδιος έχει δώσει στον Υιό Του.

Πατέρα, η ειρήνη Σου είναι δική μου. Τι ανάγκη έχω να φοβάμαι ότι κάτι μπορεί να μου στερήσει αυτό που Εσύ θέλεις να κρατήσω; Δεν γίνεται να χάσω τα δώρα Σου προς εμένα. Άρα η ειρήνη που Εσύ έδωσες στον Υιό Σου βρίσκεται ακόμα μαζί μου, μέσα στην ησυχία και την αιώνια αγάπη μου για Σένα.

ΜΑΘΗΜΑ 272 Πώς μπορούν οι ψευδαισθήσεις να ικανοποιήσουν τον Υιό του Θεού;

ΜΑΘΗΜΑ 272

Πώς μπορούν οι ψευδαισθήσεις να ικανοποιήσουν τον Υιό του Θεού;

Πατέρα, η αλήθεια μου ανήκει. Το σπίτι μου είναι εγκατεστημένο στον Ουρανό από την δική Σου Θέληση και την δική μου. Μπορούν τα όνειρα να με ικανοποιήσουν; Μπορούν οι ψευδαισθήσεις να μου φέρουν ευτυχία; Τι άλλο από την θύμησή Σου μπορεί να ικανοποιήσει τον Υιό Σου; Δεν θα δεχτώ τίποτα λιγότερο από ό,τι μου έχεις δώσει Εσύ. Περιβάλλομαι από την Αγάπη Σου, για πάντα ακλόνητος, παντοτινά γαλήνιος  και ασφαλής. Ο Υιός του Θεού πρέπει να είναι έτσι όπως τον δημιούργησες.

Σήμερα προσπερνάμε τις ψευδαισθήσεις. Και αν ακούσουμε τον πειρασμό να μας καλεί να μείνουμε και να αργοπορήσουμε μέσα στο όνειρο, στρεφόμαστε και ρωτάμε τον εαυτό μας αν εμείς, οι Υιοί του Θεού, μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι με όνειρα, όταν μπορούμε να επιλέξουμε τον Ουρανό τόσο εύκολα όσο και την κόλαση, και η αγάπη να αντικαταστήσει κάθε φόβο.

ΜΑΘΗΜΑ 271 Την όραση του Χριστού θα χρησιμοποιήσω σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 271

Την όραση του Χριστού θα χρησιμοποιήσω σήμερα.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, επιλέγω τι θέλω να δω, τους ήχους που θέλω ν’ ακούσω, τις μαρτυρίες για το ποια είναι για μένα η αλήθεια. Σήμερα επιλέγω να δω αυτό που θα ήθελε ο Χριστός να δω, ν’ ακούσω την Φωνή του Θεού, και ν’ αναζητήσω τις μαρτυρίες της αλήθειας στην δημιουργία του Θεού. Στην ματιά του Χριστού συναντιούνται ο κόσμος και η δημιουργία του Θεού, και καθώς ενώνονται όλη η αντίληψη εξαφανίζεται. Η ευγενική του όραση λυτρώνει τον κόσμο από τον θάνατο, γιατί όλα όσα κοιτάζει αυτή πρέπει να ζουν, φέρνοντας στην μνήμη τους τον Πατέρα και τον Υιό, Δημιουργό και δημιουργία ενωμένους.

Πατέρα, η όραση του Χριστού είναι ο δρόμος προς τα Σένα. Ό,τι βλέπει Αυτός προσκαλεί την θύμησή Σου να επανέλθει σε μένα. Και αυτό επιλέγω, να είναι αυτό που βλέπω σήμερα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ; ΜΑΘΗΜΑΤΑ 271-280

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 271-280

1. Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού έτσι όπως Τον δημιούργησε Αυτός. Είναι ο Εαυτός που μοιραζόμαστε, που μας ενώνει τον ένα με τον άλλο, και με τον Θεό. Αυτός είναι η Σκέψη που ενοικεί ακόμα στο Νου που είναι η Πηγή Του. Δεν έχει αφήσει την ιερή Του οικία, ούτε έχασε την αθωότητα με την οποία δημιουργήθηκε. Ενοικεί για πάντα αναλλοίωτος μέσα στο Νου του Θεού.

2.Ο Χριστός είναι ο σύνδεσμος που σε κρατά ένα με τον Θεό, και εγγυάται ότι ο διαχωρισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία ψευδαίσθηση απελπισίας, διότι η ελπίδα πάντα θα ενοικεί σε Αυτόν. Ο νους σου είναι μέρος δικό Του, και ο δικός Του μέρος δικό σου. Αυτός είναι το μέρος στο οποίο βρίσκεται η Απάντηση του Θεού ∙ όπου όλες οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί, και τα όνειρα έχουν τελειώσει. Αυτός παραμένει ανέπαφος από οτιδήποτε αντιλαμβάνονται τα μάτια του σώματος. Διότι παρόλο που μέσα σε Αυτόν ο Πατέρας Του τοποθέτησε το μέσον για την σωτηρία σου, εν τούτοις Αυτός παραμένει ο Εαυτός ο Οποίος, σαν τον Πατέρα Του, δεν γνωρίζει καμία αμαρτία.

3.Οίκος του Αγίου Πνεύματος, και στο σπίτι Του μόνο μέσα στον Θεό, ο Χριστός παραμένει σε ειρήνη μέσα στον Ουρανό του αγίου νου σου. Αυτό είναι το μόνο μέρος σου που έχει στ’ αλήθεια πραγματικότητα. Το υπόλοιπο είναι όνειρα. Ωστόσο, αυτά τα όνειρα θα δοθούν στον Χριστό, για να ξεθωριάσουν μπροστά στην δόξα Του και εν τέλει να αποκαλύψουν σε σένα τον ιερό σου Εαυτό, τον Χριστό.

4. Το Άγιο Πνεύμα απλώνει το χέρι Του από τον Χριστό μέσα σου προς όλα σου τα όνειρα, και τα προσκαλεί να έρθουν σε Αυτόν, για να μετουσιωθούν σε αλήθεια. Αυτός θα τα ανταλλάξει με το τελικό όνειρο που ο Θεός όρισε να είναι το τέλος των ονείρων. Διότι όταν η συγχώρεση αναπαυτεί πάνω στον κόσμο και έχει έρθει η ειρήνη σε κάθε Υιό του Θεού, τι θα μπορούσε να υπάρξει που να κρατά τα πράγματα διαχωρισμένα, διότι τι απομένει πια να δεις εκτός από το πρόσωπο του Χριστού;

5. Και για πόσο θα είναι ορατό αυτό το άγιο πρόσωπο, όταν δεν είναι παρά το σύμβολο ότι ο χρόνος για μάθηση τώρα έχει λήξει, και ότι ο στόχος της Επανόρθωσης έχει επιτέλους επιτευχθεί; Επομένως ας αναζητούμε να βρούμε το πρόσωπο του Χριστού και να μην κοιτάμε τίποτα άλλο. Καθώς βλέπουμε την δόξα Του, θα γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη για μάθηση ή αντίληψη του χρόνου, ή οτιδήποτε άλλο εκτός από τον ιερό Εαυτό, τον Χριστό τον Οποίον ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ .II.Η Απόφαση να Λησμονήσεις

II.Η Απόφαση να Λησμονήσεις

1. Αν πρώτα δεν γνωρίσεις κάτι δεν μπορείς να διαχωριστείς από αυτό. Η γνώση πρέπει να προηγείται του διαχωρισμού, έτσι ώστε ο διαχωρισμός να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια απόφαση να λησμονήσεις. Τότε αυτό που έχει ξεχαστεί φαίνεται να είναι τρομακτικό, αλλά μόνο επειδή ο διαχωρισμός είναι μια επίθεση προς την αλήθεια. Τρομάζεις επειδή έχεις ξεχάσει. Έχεις αντικαταστήσει την γνώση με επίγνωση ονείρων επειδή  φοβάσαι τον διαχωρισμό, και όχι αυτό από το οποίο έχεις διαχωριστεί. Όταν αποδεχτείς αυτό από το οποίο έχεις διαχωριστεί τότε παύει να είναι τρομακτικό.

2. Εν τούτοις, όταν ελευθερώνεσαι από την σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από την πραγματικότητα νοιώθεις κάτι περισσότερο από κάποια απλή έλλειψη φόβου. Σε αυτή την απόφαση βρίσκονται η χαρά, η γαλήνη και η δόξα της δημιουργίας. Πρόσφερε στο Άγιο Πνεύμα μόνο την προθυμία σου να θυμηθείς, διότι Αυτό διατηρεί την γνώση του Θεού και του εαυτού σου για σένα, περιμένοντας την δική σου αποδοχή. Άφησε με χαρά όλα όσα μπορεί να στέκονται εμπόδια στην θύμηση σου, διότι ο Θεός βρίσκεται στην μνήμη σου. Η Φωνή Του θα σου πει ότι είσαι μέρος από Αυτόν όταν είσαι πρόθυμος να Τον θυμηθείς και να γνωρίσεις ξανά την δική σου πραγματικότητα. Μην αφήσεις τίποτα από αυτόν τον κόσμο να καθυστερήσει την ενθύμηση Εκείνου, διότι σε αυτή την ενθύμηση βρίσκεται και η γνώση του εαυτού σου.

3. Το να θυμάσαι σημαίνει απλά ότι επαναφέρεις στο νου σου ό,τι ήδη βρίσκεται εκεί. Δεν φτιάχνεις εσύ αυτό που θυμάσαι∙ απλά δέχεσαι ξανά αυτό που είναι ήδη εκεί, αλλά το είχες απορρίψει. Η ικανότητα να δέχεσαι την αλήθεια σε αυτό τον κόσμο αποτελεί το αντιληπτικό αντίστοιχο της  ικανότητας της δημιουργίας στην Βασιλεία. Ο Θεός θα κάνει το μερίδιο Του αν κάνεις το δικό σου, και η δική Του επιστροφή σε αντάλλαγμα με την δική σου είναι η ανταλλαγή της γνώσης με την αντίληψη. Τίποτα δεν υπάρχει πέρα από την δική Του Θέληση για σένα. Αλλά δήλωσε την θέλησή σου να Τον θυμηθείς, και ιδού! Αυτός θα σου δώσει τα πάντα αρκεί μόνο να το ζητήσεις.

4. Όταν επιτίθεσαι, αρνείσαι τον εαυτό σου. Συγκεκριμένα διδάσκεις τον εαυτό σου ότι είσαι κάτι που δεν είσαι. Η άρνηση της πραγματικότητας αποκλείει την αποδοχή του δώρου του Θεού, επειδή ήδη έχεις δεχτεί κάτι άλλο στην θέση του. Αν καταλάβεις ότι αυτό είναι πάντα μια επίθεση προς την αλήθεια, και ότι  η αλήθεια είναι ο Θεός, θα συνειδητοποιήσεις γιατί αυτό είναι πάντα τρομαχτικό. Ακόμα, αν αναγνωρίσεις ότι είσαι μέρος του Θεού, θα καταλάβεις γιατί αυτό που συμβαίνει είναι να επιτίθεσαι στον εαυτό σου πρώτα.

5. Κάθε επίθεση είναι επίθεση προς τον Εαυτό. Δεν γίνεται να είναι κάτι άλλο. Προέρχεται από την δική σου απόφαση να μην είσαι αυτό που είσαι, άρα είναι μια επίθεση προς την ταυτότητά σου. Η επίθεση είναι επομένως ο τρόπος με τον οποίο χάνεται η ταυτότητά σου, διότι όταν επιτίθεσαι, έχεις ξεχάσει τι είσαι. Και αν η πραγματικότητά σου είναι του Θεού,  τότε όταν επιτίθεσαι δεν Τον θυμάσαι. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή Αυτός έχει φύγει, αλλά επειδή εσύ επιλέγεις αποφασιστικά να μην Τον θυμάσαι.

6. Αν συνειδητοποιούσες την ολοκληρωτική καταστροφή που προκαλεί αυτό στην ειρήνη του νου σου δεν θα ήταν δυνατόν να πάρεις μια τέτοια παρανοϊκή απόφαση. Την παίρνεις μόνο επειδή ακόμα πιστεύεις ότι μπορεί να σου δώσει κάτι που θέλεις. Άρα, λοιπόν, θέλεις κάτι άλλο εκτός από την ειρήνη του νου, αλλά δεν έχεις σκεφτεί τι πρέπει να είναι αυτό. Όμως, αν το δεις, το λογικό αποτέλεσμα της απόφασής σου είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Με το να αποφασίζεις ενάντια στην πραγματικότητά σου, επαγρυπνείς εναντίον του Θεού και την Βασιλείας Του. Και αυτή η επαγρύπνηση είναι που σε κάνει να φοβάσαι να Τον θυμηθείς.

ΜΑΘΗΜΑ 270 Σήμερα, δεν θα χρησιμοποιήσω τα μάτια του σώματος.

ΜΑΘΗΜΑ 270

Σήμερα, δεν θα χρησιμοποιήσω τα μάτια του σώματος.

Πατέρα, η όραση του Χριστού είναι το δώρο Σου σε μένα, και έχει την δύναμη να μετουσιώνει όλα όσα βλέπουν τα μάτια του σώματός μου σε  θέαση ενός κόσμου συγχωρεμένου. Πόσο σπουδαίος και γεμάτος χάρη είναι αυτός ο κόσμος! Και όμως, πόσα ακόμα έχω να αντιληφθώ που η όραση δεν μπορεί να μου δείξει. Ο συγχωρεμένος κόσμος σηματοδοτεί ότι ο Υιός Σου αναγνωρίζει τον Πατέρα του, αφήνει τα όνειρά του να έρθουν στην αλήθεια, και περιμένει με προσδοκία την μόνη στιγμή του χρόνου που έχει απομείνει, του χρόνου που για πάντα τελειώνει, καθώς η μνήμη Σου επιστρέφει σε αυτόν. Και τώρα η θέλησή του είναι ένα με την δική Σου. Η λειτουργία του δεν είναι άλλη από την δική Σου, και κάθε σκέψη άλλη εκτός από την δική Σου χάνεται.

Η σιγαλιά της σημερινής ημέρα θα ευλογήσει τις καρδιές μας, και μέσα από αυτές η ειρήνη θα έρθει σε όλους. Ο Χριστός είναι τα μάτια μας σήμερα. Και μέσα από την όρασή Του προσφέρουμε θεραπεία στον κόσμο μέσω Αυτού, του αγίου Υιού του Θεού τον οποίον ο Θεός δημιούργησε ολοκληρωμένο ∙ τον άγιο Υιό του Θεού τον οποίο ο Θεός δημιούργησε ένα.

ΜΑΘΗΜΑ 269 Η όρασή μου προχωρά και βλέπει το πρόσωπο του Χριστού.

ΜΑΘΗΜΑ 269

Η όρασή μου προχωρά και  βλέπει το πρόσωπο του Χριστού.

Ζητώ την ευλογία Σου στην όρασή μου σήμερα. Αυτή είναι το μέσον που έχεις διαλέξει να γίνει ο τρόπος να μου δείχνεις τα λάθη μου, και να κοιτάξω πέρα από αυτά. Μου έχει δοθεί να βρω μια νέα οπτική μέσα από τον Οδηγό που μου έδωσες Εσύ, και μέσα από τα μαθήματά Του να υπερβώ την αντίληψη και να επιστρέψω στην αλήθεια. Ζητώ την ψευδαίσθηση που υπερβαίνει όλες αυτές που έχω φτιάξει εγώ. Σήμερα επιλέγω να δω ένα κόσμο μέσα στο φως της συγχώρεσης, μέσα στον οποίο όλοι μου δείχνουν το πρόσωπο του Χριστού, και με διδάσκουν ότι αυτό που βλέπω μου ανήκει ∙ ότι τίποτα δεν υπάρχει, εκτός από τον άγιο Υιό Σου.

Σήμερα η όρασή μας είναι πραγματικά ευλογημένη. Μοιραζόμαστε ένα όραμα, καθώς κοιτάζουμε το πρόσωπο Εκείνου του οποίου ο Εαυτός είναι δικός μας. Είμαστε ένα χάρη σε Εκείνον ο Οποίος είναι ο Υιός του Θεού ∙ Εκείνον που είναι η δική μας Ταυτότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 268 Όλα τα πράγματα ας είναι ακριβώς έτσι όπως είναι.

ΜΑΘΗΜΑ 268

Όλα τα πράγματα ας είναι ακριβώς έτσι όπως είναι.

Δεν θέλω να είμαι κριτής Σου σήμερα, Κύριε, και να κρίνω εναντίον Σου.  Ας μην επιχειρήσω ν’ αναμειχθώ με την Δημιουργία Σου, και να την παραμορφώσω σε αρρωστημένες μορφές. Ας είμαι πρόθυμος να αποσύρω τις επιθυμίες μου από την ενότητά της, και ας την αφήσω να είναι έτσι όπως την δημιούργησες Εσύ. Γιατί έτσι, θα μπορέσω και ν’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Μέσα στην αγάπη δημιουργήθηκα, και μέσα στην αγάπη θα παραμείνω για πάντα. Τι μπορεί να με φοβίσει, όταν αφήνω όλα τα πράγματα να είναι ακριβώς έτσι όπως είναι;

Η όρασή μας ας μην είναι βλάσφημη σήμερα, και τα αυτιά μας ας μην δώσουν προσοχή σε γλώσσες που ψεύδονται. Μόνο η πραγματικότητα είναι ελεύθερη από πόνο. Μόνο η πραγματικότητα είναι ελεύθερη από απώλεια. Μόνο η πραγματικότητα είναι απόλυτα ασφαλής. Και μόνο αυτή αναζητώ σήμερα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ . Ι. Στην Εστία σου, στον Θεό

Ι. Στην Εστία σου, στον Θεό

1. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου επειδή απλά όσο ο νους σου είναι διχασμένος θα αποφάσιζες  εναντίον τους, και είναι αδύνατον  να επιτίθεσαι σε αυτό που έχεις δημιουργήσει. Αλλά να θυμάσαι ότι  αυτό είναι εξίσου αδύνατον και για τον Θεό. Ο νόμος της δημιουργίας είναι να αγαπάς τις δημιουργίες σου  όπως τον εαυτό σου, επειδή είναι κομμάτι δικό σου. Επομένως, ότι δημιουργήθηκε είναι απόλυτα ασφαλές, επειδή  οι νόμοι του Θεού το  προστατεύουν με την Αγάπη Του. Όποιο μέρος του νου σου δεν το γνωρίζει αυτό έχει αυτό-εξοριστεί από την γνώση, επειδή δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις της. Ποιος άλλος θα μπορούσε να το έχει κάνει αυτό εκτός από σένα; Αναγνώρισέ το αυτό με χαρά, επειδή σε αυτή την αναγνώριση βρίσκεται η συνειδητοποίηση ότι η εξορία σου δεν προέρχεται από τον Θεό, και επομένως  δεν υπάρχει.

2. Βρίσκεσαι στην εστία στον Θεό, να ονειρεύεσαι την εξορία, απόλυτα  όμως ικανός να ξυπνήσεις στην πραγματικότητα. Είναι αυτή η απόφασή σου; Αναγνωρίζεις, έχοντας την εμπειρία, ότι αυτό που βλέπεις στα όνειρα το θεωρείς πραγματικό όσο κοιμάσαι. Όμως, την στιγμή που ξυπνάς συνειδητοποιείς ότι όλα όσα σου φαινόταν ότι συνέβησαν στο όνειρο δεν συνέβησαν καθόλου. Αυτό δεν το θεωρείς παράξενο, παρόλο που όλοι οι νόμοι  που είναι σε ισχύ όσο είσαι ξύπνιος, παραβιάζονται όσο κοιμάσαι. Δεν είναι δυνατόν απλά να πηγαίνεις από το ένα όνειρο στο άλλο, χωρίς να ξυπνάς πραγματικά;

3. Θα σε ένοιαζε, λοιπόν, να συμφιλιώσεις αυτό που συνέβη σε αλληλοσυγκρουόμενα όνειρα, ή θα τα άφηνες και τα δύο εντελώς αν ανακάλυπτες ότι η πραγματικότητα δεν βρίσκεται σε συμφωνία με κανένα από αυτά; Δεν θυμάσαι πως είναι το να είσαι ξύπνιος. Όταν ακούς το Άγιο Πνεύμα μπορεί να νιώθεις καλύτερα επειδή αυτές τις στιγμές  σου φαίνεται ότι  είναι  δυνατόν να αγαπάς, αλλά ακόμα δεν θυμάσαι ότι έτσι ήταν κάποτε. Και με αυτή την ενθύμηση θα γνωρίσεις ότι μπορεί να γίνει έτσι και πάλι. Αυτό που είναι δυνατόν να γίνει δεν έχει επιτευχθεί ακόμα. Εν τούτοις, αυτό που κάποτε ήταν έτσι, είναι έτσι και τώρα, αν είναι αιώνιο. Όταν θυμηθείς, θα γνωρίσεις ότι αυτό που θυμάσαι είναι αιώνιο, κι επομένως συμβαίνει τώρα.

4. Θα θυμηθείς τα πάντα την στιγμή που θα το επιθυμήσεις απόλυτα και ολοκληρωτικά, διότι αν το να επιθυμείς ολοκληρωτικά είναι να δημιουργείς, τότε θα έχεις επιθυμήσει να φύγει ο διαχωρισμός, επιστρέφοντας τον νου σου ταυτόχρονα στον Δημιουργό σου και στις δημιουργίες σου. Όταν τις γνωρίσεις  δεν θα έχεις καμιά επιθυμία να κοιμηθείς, παρά μόνο τον πόθο να ξυπνήσεις και να είσαι χαρούμενος. Τα όνειρα θα είναι πλέον αδύνατα επειδή  θα θέλεις μόνο την αλήθεια και με το να είναι επιτέλους η θέληση σου, γίνεται δική σου.

ΜΑΘΗΜΑ 267 Η καρδιά μου κτυπά με την ειρήνη του Θεού.

ΜΑΘΗΜΑ 267

Η καρδιά μου κτυπά με την ειρήνη του Θεού.

Γύρω μου βρίσκεται όλη η ζωή που ο Θεός δημιούργησε με την Αγάπη Του. Με καλεί με κάθε καρδιοχτύπι και με κάθε ανάσα ∙ με κάθε πράξη και κάθε σκέψη. Ειρήνη γεμίζει την καρδιά μου, και πλημμυρίζει το σώμα μου με τον σκοπό της συγχώρεσης. Τώρα ο νους μου θεραπεύεται, και μου δίνονται όλα όσα χρειάζομαι για να σώσω τον κόσμο. Κάθε χτύπος της καρδιάς μου, μου φέρνει γαλήνη ∙ κάθε αναπνοή μου εμφυσά δύναμη. Είμαι ένα αγγελιαφόρος του Θεού, που καθοδηγείται από την Φωνή Του, στηρίζεται από Αυτόν με αγάπη, και βρίσκεται πάντα γαλήνιος μέσα στην στοργική Αγκαλιά Του. Κάθε χτύπος της καρδιάς καλεί το Όνομά Του, και η Φωνή Του απαντά σε όλους, βεβαιώνοντάς με ότι βρίσκομαι στην κατοικία μου μέσα σε Αυτόν.

Ας δώσω προσοχή στην απάντησή Σου, και όχι την δική μου. Πατέρα, η καρδιά μου χτυπά με την ειρήνη που δημιούργησε η Καρδιά της Αγάπης. Βρίσκεται εκεί και μόνο εκεί μπορώ να βρίσκομαι σπίτι μου.

ΜΑΘΗΜΑ 266 Ο ιερός μου Εαυτός κατοικεί μέσα σε σένα, Υιέ του Θεού.

ΜΑΘΗΜΑ 266

Ο ιερός μου Εαυτός κατοικεί μέσα σε σένα, Υιέ του Θεού.

Πατέρα, Εσύ μου έδωσες όλους τους Υιούς Σου, να είναι σωτήρες μου και σύμβουλοι μου στην όραση ∙ οι κομιστές της Αγίας Φωνής Σου σε μένα. Μέσα σ’ αυτούς αντανακλάσαι Εσύ, και μέσα σ’ αυτούς ο Χριστός με κοιτάζει από τον Εαυτό μου. Ο Υιός σου ας μην ξεχνά το άγιο Όνομα Σου. Ο Υιός Σου ας μην ξεχνά την άγια Πηγή του. Ο Υιός Σου ας μην ξεχνά ότι το Όνομά του είναι δικό Σου.

Αυτή την ημέρα εισερχόμαστε στον Ουρανό, επικαλούμενοι το Όνομα του Θεού και το δικό μας, αναγνωρίζοντας τον Εαυτό μας στον κάθε ένα από εμάς ∙ ενωμένοι μέσα στην άγια Αγάπη του θεού. Πόσους σωτήρες μάς έχει δώσει ο Θεός! Πώς είναι δυνατόν να χάσουμε τον δρόμο προς Εκείνον, όταν Αυτός έχει γεμίσει τον κόσμο με εκείνους που δείχνουν προς Αυτόν, και μας έδωσε την όραση να τους δούμε;

ΜΑΘΗΜΑ 265 Το μόνο που βλέπω είναι η γλυκύτητα της δημιουργίας.

ΜΑΘΗΜΑ 265

Το μόνο που βλέπω είναι η γλυκύτητα της δημιουργίας.

Πραγματικά έχω παρεξηγήσει τον κόσμο, διότι έθεσα τις αμαρτίες πάνω σ’ αυτόν και τις είδα να μου ανταποδίδουν το βλέμμα μου. Πόσο άγριες φαινόντουσαν! Και πόσο λάθος έκανα όταν νόμιζα ότι αυτό που φοβόμουν βρισκόταν στον κόσμο, αντί μέσα στο νου μου και μόνο. Σήμερα βλέπω τον κόσμο μέσα στην ουράνια γλυκύτητα με την οποία λάμπει η δημιουργία. Δεν υπάρχει φόβος μέσα σ’ αυτόν. Καμία φαινομενική αμαρτία του ας μην επισκιάζει το φως του Ουρανού που λάμπει πάνω στον κόσμο. Αυτό που αντανακλάται εκεί βρίσκεται μέσα στο Νου του Θεού. Οι εικόνες που βλέπω αντανακλούν τις σκέψεις μου. Όμως ο νους μου είναι ένα με του Θεού. Επομένως μπορώ να αντιληφθώ την ευγένεια της δημιουργίας.

Μέσα στην σιωπή θέλω να δω τον κόσμο, ο οποίος δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός  από το να αντανακλά τις Σκέψεις Σου, όπως και τις δικές μου. Ας θυμηθώ ότι αυτές είναι οι ίδιες, και θα δω την γλυκύτητα της δημιουργίας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ . εισαγωγή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ

Εισαγωγή

1. Τίποτα έξω από σένα δεν μπορεί να σου προκαλέσει φόβο ή αγάπη, διότι τίποτα δεν είναι έξω από σένα. Ο χρόνος και η αιωνιότητα βρίσκονται και τα δύο μέσα στο νου σου, και θα συγκρούονται μέχρι να αντιληφθείς τον χρόνο αποκλειστικά σαν το μέσο να ξανακερδίσεις την αιωνιότητα. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό όσο πιστεύεις ότι οτιδήποτε και να σου συμβαίνει προκαλείται από παράγοντες έξω από σένα. Πρέπει να μάθεις ότι ο χρόνος βρίσκεται αποκλειστικά στην δική σου διάθεση, και τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να πάρει αυτή την ευθύνη από σένα. Μπορεί μέσα στην φαντασία σου να παραβιάζεις τους νόμους του Θεού, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτούς. Αυτοί καθιερώθηκαν για την δική σου προστασία και δεν είναι δυνατόν να παραβιαστούν, το ίδιο  και  η ασφάλειά σου.

2. Ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτα άλλο εκτός από σένα και τίποτα άλλο εκτός από σένα δεν υπάρχει, διότι εσύ είσαι μέρος δικό Του. Και τι άλλο εκτός από Αυτόν μπορεί να υπάρχει; Τίποτα έξω από Αυτόν δεν μπορεί να συμβεί, διότι τίποτα εκτός από Αυτόν δεν είναι πραγματικό. Οι δικές σου δημιουργίες προσθέτουν σε Αυτόν όπως προσθέτεις κι εσύ, αλλά τίποτα δεν προστίθεται που να είναι διαφορετικό επειδή τα πάντα υπήρχαν από πάντα. Τι άλλο μπορεί να σε ενοχλήσει εκτός από το εφήμερο, και πως μπορεί το εφήμερο να είναι αληθινό αν εσύ είσαι η μόνη δημιουργία του Θεού και Αυτός σε δημιούργησε αιώνιο; Ο ιερός σου νους  δημιουργεί όλα όσα σου συμβαίνουν. Από εσένα εξαρτάται η κάθε αντίδραση απέναντι σε όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, επειδή  ο νους σου καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι το κάθε τι.

3. Ο Θεός δεν αλλάζει την γνώμη Του για σένα, διότι Αυτός είναι βέβαιος για τον Εαυτό Του. Και αυτό που γνωρίζει Αυτός μπορείς να το γνωρίσεις, επειδή  δεν το γνωρίζει μόνο για τον Εαυτό Του. Σε δημιούργησε για τον Εαυτό Του, αλλά σου έδωσε και την δύναμη να δημιουργείς για τον εαυτό σου έτσι ώστε να είσαι σαν Αυτόν. Αυτός είναι ο λόγος που ο νους σου είναι ιερός. Μπορεί κάτι να υπερβεί την Αγάπη του Θεού; Μπορεί οτιδήποτε λοιπόν να υπερβεί την δική σου θέληση; Τίποτα δεν μπορεί να σε πλησιάσει πέρα από αυτήν επειδή αφού είσαι μέσα στον Θεό, συμπεριλαμβάνεις τα πάντα. Πίστεψέ το αυτό, και θα συνειδητοποιήσεις πόσα εξαρτώνται από σένα. Όταν κάτι  απειλεί την ειρήνη του νου σου, αναρωτήσου, «Έχει αλλάξει ο Θεός την γνώμη Του για μένα;» Έπειτα αποδέξου την δική Του απόφαση, διότι είναι πραγματικά αμετάβλητη, και αρνήσου να αλλάξεις γνώμη   για σένα. Ο Θεός ποτέ δεν θα αποφασίσει εναντίον σου, διότι θα είναι σαν να αποφασίζει ενάντια στον Εαυτό Του.

ΜΑΘΗΜΑ 264 Περιβάλλομαι από την Αγάπη του Θεού.

ΜΑΘΗΜΑ 264

Περιβάλλομαι από την Αγάπη του Θεού.

Πατέρα, Εσύ στέκεις μπρος μου και πίσω μου, δίπλα μου, στην θέση που βλέπω τον εαυτό μου, και όπου πηγαίνω. Βρίσκεσαι σε όλα τα πράγματα που βλέπω, στους ήχους που ακούω, και σε κάθε χέρι που ζητά το δικό μου. Μέσα σε Σένα ο χρόνος εξαφανίζεται, και ο χώρος γίνεται μια πεποίθηση χωρίς νόημα. Διότι αυτό που περιβάλλει τον Υιό Σου και τον κρατά ασφαλή είναι η ίδια η Αγάπη. Δεν υπάρχει πηγή άλλη από αυτή, και τίποτα που να μην μοιράζεται την αγιότητά της ∙ τίποτα που να στέκεται πέρα από την δική Σου μια δημιουργία, ή χωρίς την Αγάπη που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της. Πατέρα, ο Υιός Σου είναι σαν Εσένα. Ερχόμαστε σε Σένα με το δικό Σου Όνομα σήμερα, για να είμαστε σε ειρήνη μέσα στην παντοτινή Σου Αγάπη.

  Αδελφοί μου, ενωθείτε μαζί μου σε αυτό σήμερα. Αυτή είναι η προσευχή της σωτηρίας. Δεν πρέπει να ενωθούμε σε αυτό που θα σώσει τον κόσμο, μαζί με μας;

ΜΑΘΗΜΑ 263 Η άγια όραση μου βλέπει όλα τα πράγματα άγια.

ΜΑΘΗΜΑ 263

Η άγια όραση μου βλέπει όλα τα πράγματα άγια.

Πατέρα, ο Νους Σου δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν, το Πνεύμα Σου εισήλθε σε αυτά, η Αγάπη Σου τους έδωσε ζωή. Και εγώ θα κοιτάζω ό,τι δημιούργησες Εσύ σαν να μπορούσε να είναι αμαρτωλό; Δεν θέλω να αντιλαμβάνομαι τέτοιες σκοτεινές και τρομακτικές εικόνες. Το όνειρο ενός τρελού δεν είναι καθόλου αυτό που επιλέγω αντί για την ομορφιά με την οποία Εσύ  ευλόγησες την δημιουργία ∙ αντί για όλη της την ομορφιά, την χαρά, και την αιώνια, ήρεμη εστία της μέσα σε Σένα.

Και όσο παραμένουμε ακόμα έξω από την πύλη του Ουρανού, ας κοιτάζουμε όλα όσα βλέπουμε μέσα από την αγία όραση και τα μάτια του Χριστού. Όλα τα φαινόμενα ας μας φαίνονται αγνά, έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα προσπεράσουμε με αθωότητα, και να πορευτούμε μαζί προς την οικία του Πατέρα μας ως αδελφοί και άγιοι Υιοί του Θεού.  

ΜΑΘΗΜΑ 262 Ας μην αντιλαμβάνομαι καθόλου διαφορές σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 262

Ας μην αντιλαμβάνομαι καθόλου διαφορές σήμερα.

Πατέρα, έχεις έναν Υιό. Και αυτόν θέλω να δω σήμερα. Αυτός είναι η δική Σου δημιουργία. Για ποιο λόγο να αντιλαμβάνομαι χιλιάδες μορφές σε αυτό που παραμένει ως ένα; Γιατί θα πρέπει να δίνω σε αυτό το ένα χίλια ονόματα, όταν μόνο ένα αρκεί; Διότι ο Υιός Σου πρέπει να φέρει το Όνομά Σου, διότι Εσύ τον δημιούργησες. Ας μην τον βλέπω σαν ξένο προς τον Πατέρα του, ούτε σαν ξένο προς εμένα. Διότι είναι μέρος από μένα και εγώ μέρος από αυτόν, και οι δυο μας είμαστε μέρος από Σένα που είσαι η Πηγή μας, αιώνια ενωμένοι μέσα στην Αγάπη Σου ∙ για πάντα ο άγιος Υιός του Θεού.

Εμείς που είμαστε ένα θέλουμε την σημερινή ημέρα να αναγνωρίσουμε την αλήθεια για τον εαυτό μας. θέλουμε να έρθουμε σπίτι μας, και να αναπαυτούμε μέσα στην ενότητα. Διότι εκεί είναι η ειρήνη, και πουθενά αλλού δεν μπορούμε να αναζητήσουμε και να βρούμε την ειρήνη.

ΜΑΘΗΜΑ 261 Ο Θεός είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου.

ΜΑΘΗΜΑ 261

Ο Θεός είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου.

Θα ταυτίζομαι με αυτό που θεωρώ ότι είναι το καταφύγιο και η ασφάλειά μου. Θα βλέπω τον εαυτό μου εκεί που αντιλαμβάνομαι την δύναμή μου, και νομίζω ότι ζω μέσα στο κάστρο όπου είμαι ασφαλής και δεν γίνεται να δεχτώ επίθεση. Σήμερα, ας μην αναζητήσω την ασφάλεια στον κίνδυνο, ούτε να επιχειρήσω να βρω την ειρήνη μου σε δολοφονικές επιθέσεις. Ζω μέσα στον Θεό. Μέσα σε Αυτόν βρίσκω το καταφύγιο και την δύναμή μου. Μέσα σε Αυτόν βρίσκεται η Ταυτότητά μου. Μέσα σε Αυτόν βρίσκεται η παντοτινή ειρήνη. Και μόνο εκεί θα θυμηθώ Ποιος πραγματικά είμαι.

Ας μην αναζητώ είδωλα. Πατέρα μου, θέλω να έρθω σπίτι σε Σένα, σήμερα. Επιλέγω να είμαι έτσι όπως Εσύ  με δημιούργησες, και να βρω τον Υιό που Εσύ δημιούργησες ως Εαυτό μου.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 261-270 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 261-270

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ;

1.Το σώμα είναι μια περίφραξη που ο Υιός του Θεού φαντάζεται πως έχει χτίσει, για να διαχωρίσει κάποια κομμάτια του Εαυτού του από άλλα. Μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι ζει, για να πεθάνει κάποια στιγμή καθώς αυτή θα παλιώνει και θα φθείρεται. Γιατί μέσα σε αυτή την περίφραξη νομίζει ότι είναι ασφαλής από την αγάπη. Ταυτίζεται με την ασφάλειά του, και θεωρεί τον εαυτό του αυτό που είναι ασφάλεια. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι βέβαιος ότι παραμένει μέσα σε ένα σώμα, κρατώντας την αγάπη απέξω;

2. Το σώμα δεν θα μείνει. Και όμως, αυτό το βλέπει σαν διπλή ασφάλεια. Γιατί η προσωρινότητα του Υιού του Θεού είναι η «απόδειξη» ότι οι περίφραξή του λειτουργεί, και κάνει το έργο που της αναθέτει ο νους του. Γιατί αν η ενότητα του παράμενε ακόμα ανέπαφη, ποιος θα μπορούσε να επιτεθεί ή να υποστεί επίθεση; Ποιος θα μπορούσε να είναι ο νικητής; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θήραμά του; Ποιος θα μπορούσε να είναι το θύμα; Ποιος ο δολοφόνος; Και αν δεν πέθαινε, τι «απόδειξη» θα υπήρχε ότι ο αιώνιος Υιός του Θεού μπορεί να καταστραφεί;

3. Το σώμα είναι ένα όνειρο. Όπως τα άλλα όνειρα μερικές φορές φαίνεται πως απεικονίζει την ευτυχία, αλλά μπορεί εντελώς ξαφνικά να γυρίσει σε φόβο, εκεί όπου γεννιέται κάθε όνειρο. Γιατί μόνο η αγάπη δημιουργεί στην αλήθεια, και η αλήθεια ποτέ δεν μπορεί να φοβάται. Φτιαγμένο για να είναι τρομακτικό, το σώμα πρέπει να υπηρετήσει τον σκοπό που του έχει δοθεί. Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον σκοπό που θα υπακούει το σώμα αλλάζοντας αυτό που θεωρούμε ότι είναι η πρόθεση του.

4. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο ο Υιός του Θεού επιστρέφει στην νοητική του διαύγεια. Παρόλο που φτιάχτηκε για να τον περιφράξει μέσα στην κόλαση δίχως διαφυγή, εν τούτοις ο στόχος του Ουρανού έχει αντικαταστήσει τον στόχο της αναζήτησης της κόλασης. Ο Υιός του Θεού απλώνει το χέρι του για να φτάσει τον αδερφό του, και να τον βοηθήσει να περπατήσει στον δρόμο μαζί του. Τώρα το σώμα είναι άγιο. Τώρα υπηρετεί για να θεραπεύσει το νου τον οποίο φτιάχτηκε για να σκοτώσει.

5. Θα ταυτίζεσαι με αυτό που θεωρείς ότι θα σε κάνει ασφαλή. Ό,τι και να είναι αυτό, εσύ θα πιστεύεις ότι είναι ένα μαζί σου. Η ασφάλειά σου βρίσκεται στην αλήθεια, και όχι στα ψέματα. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρίσκεσαι στο σπίτι σου. Ταυτίσου με την αγάπη, και βρες τον Εαυτό σου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ.VIII. Η Μεγαλοσύνη ενάντια στη Μεγαλοσχημοσύνη

VIII. Η Μεγαλοσύνη ενάντια στη Μεγαλοσχημοσύνη

1. Το μεγαλείο είναι του Θεού, και μόνο δικό Του.  Επομένως είναι και μέσα σε σένα. Όποτε αποκτάς αυτήν την επίγνωση, όσο αμυδρή και να είναι αυτή, εγκαταλείπεις το εγώ αυτόματα, διότι στην παρουσία του μεγαλείου του Θεού γίνεται απόλυτα φανερό  πόσο ανούσιο είναι το εγώ. Όταν συμβαίνει αυτό, το εγώ, παρόλο που δεν το καταλαβαίνει, πιστεύει ότι έχει χτυπήσει ο «εχθρός» του, και επιχειρεί να προσφέρει δώρα για να σε παρακινήσει να επιστρέψεις στην δική του «προστασία». Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι έναν φουσκωμένο εαυτό. Η μεγαλοσχημοσύνη του εγώ είναι η δική του εναλλακτική απέναντι στο μεγαλείο του Θεού. Εσύ ποιο θα διαλέξεις;

2. Η μεγαλοσχημοσύνη είναι πάντα η κάλυψη της απελπισίας. Είναι χωρίς ελπίδα επειδή δεν είναι πραγματική. Είναι μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την μικρότητά σου, βασισμένη στην πίστη ότι η μικρότητα είναι πραγματική. Χωρίς αυτή την πίστη η  μεγαλοσχημοσύνη  δεν έχει νόημα, και δεν  θα την ήθελες. Η ουσία της μεγαλοσχημοσύνης είναι ανταγωνιστική, διότι πάντα περιέχει επίθεση. Είναι μια απατηλή προσπάθεια να υπερισχύσει, όχι όμως και να εξαλείψει. Είπαμε και πριν ότι το εγώ ταλαντεύεται ανάμεσα στην καχυποψία και την μοχθηρότητα. Παραμένει καχύποπτο όσο εσύ απελπίζεσαι με τον εαυτό σου. Και γίνεται μοχθηρό όταν αποφασίσεις να μην ανέχεσαι τον αυτο-υποβιβασμό και αναζητάς  την ανακούφιση. Τότε σου προσφέρει την ψευδαίσθηση της επίθεσης ως «λύση».

3. Το εγώ δεν καταλαβαίνει την διαφορά ανάμεσα στη μεγαλοσύνη και την μεγαλοσχημοσύνη, διότι δεν βλέπει καμία διαφορά ανάμεσα στην παρόρμηση για  θαύματα και στις δικές του παράταιρες εγωικές πεποιθήσεις. Σου είπα ότι το εγώ έχει επίγνωση της απειλής προς την ύπαρξή του, αλλά δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο πολύ διαφορετικά είδη απειλής. Η σοβαρότατη αίσθηση ευπάθειας του το καθιστά ανίκανο να κρίνει παρά μόνο με βάση  την επίθεση. Όταν το εγώ βιώνει απειλή, η μόνη του απόφαση είναι ή να επιτεθεί τώρα ή να αποσυρθεί για να επιτεθεί αργότερα. Αν δεχτείς την μεγαλοσχημοσύνη που σου προσφέρει θα επιτεθεί αμέσως. Αν όχι, θα περιμένει.

4. Το εγώ ακινητοποιείται ενώπιον του μεγαλείου του Θεού, διότι το μεγαλείο Του διασφαλίζει την ελευθερία σου. Ακόμα και ο παραμικρός υπαινιγμός της πραγματικότητάς σου κυριολεκτικά οδηγεί το εγώ έξω από το νου σου, διότι παραιτείσαι από κάθε επένδυση σε αυτό. Το μεγαλείο είναι ολοκληρωτικά δίχως ψευδαισθήσεις, και εφόσον είναι αληθινό είναι και απόλυτα πειστικό. Όμως, η βεβαιότητα της πραγματικότητας δεν θα παραμείνει μαζί σου παρά μόνο αν δεν επιτρέψεις στο εγώ να της επιτεθεί. Το εγώ θα κάνει κάθε προσπάθεια να συνέλθει και να ενεργοποιηθεί ενάντια στην απελευθέρωσή σου. Θα σου λέει ότι είσαι παρανοϊκός, και θα ισχυρίζεται ότι το μεγαλείο δεν μπορεί να είναι μέρος δικό σου εξαιτίας της μικρότητας στην οποία πιστεύει. Παρόλα αυτά το μεγαλείο σου δεν είναι απατηλό διότι δεν το έφτιαξες εσύ. Εσύ έφτιαξες την μεγαλοσχημοσύνη και την φοβάσαι διότι είναι μια μορφή επίθεσης, αλλά το μεγαλείο σου προέρχεται από τον Θεό, ο Οποίος το δημιούργησε από την Αγάπη Του.

5. Από το μεγαλείο σου μπορείς μόνο να ευλογείς, διότι το μεγαλείο σου είναι η αφθονία σου. Ευλογώντας το κρατάς μέσα στο νου σου, προστατεύοντάς το από τις ψευδαισθήσεις και κρατώντας τον εαυτό σου μέσα στο Νου του Θεού. Να θυμάσαι πάντα ότι δεν μπορείς να βρίσκεσαι πουθενά αλλού εκτός από το Νου του Θεού. Όταν το ξεχνάς αυτό, θα απελπίζεσαι και θα επιτίθεσαι.

6. Το εγώ εξαρτάται αποκλειστικά από την δική σου προθυμία να το ανεχτείς. Αν είσαι πρόθυμος να κοιτάξεις το μεγαλείο σου δεν θα απελπίζεσαι, κι επομένως δεν θα θέλεις το εγώ. Το μεγαλείο σου είναι η απάντηση του Θεού στο εγώ, διότι είναι αληθινό. Η μικρότητα και το μεγαλείο δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ούτε είναι δυνατόν να εναλλάσσονται. Η μικρότητα και η μεγαλοσχημοσύνη μπορούν και πρέπει να εναλλάσσονται, εφόσον και τα δύο είναι ψεύτικα κι επομένως στο ίδιο επίπεδο. Επειδή το επίπεδο αυτό είναι  το επίπεδο της αλλαγής, βιώνεται με μεταπτώσεις, με τις ακρότητες σαν κύρια χαρακτηριστικά του.

7. Η αλήθεια και η μικρότητα αρνούνται η μία την άλλη διότι το μεγαλείο είναι η αλήθεια. Η αλήθεια δεν ταλαντεύεται∙ είναι πάντα αληθινή. Όταν το μεγαλείο γλιστρά μακριά σου, το έχεις αντικαταστήσει με κάτι που εσύ έφτιαξες. Ίσως είναι η πίστη στην μικρότητα∙ ίσως είναι η πίστη στην μεγαλοσχημοσύνη. Εν τούτοις πρέπει να είναι παρανοϊκή διότι δεν είναι αληθινή. Το μεγαλείο σου ποτέ δεν θα σε εξαπατήσει, οι ψευδαισθήσεις σου όμως θα το κάνουν πάντα. Οι ψευδαισθήσεις είναι αυταπάτες. Δεν γίνεται να θριαμβεύσεις, αλλά να εξυψωθείς. Και μέσα στην εξυψωμένη σου κατάστασή  αναζητάς άλλους σαν εσένα και αγαλλιάζεις  μαζί τους.

8. Είναι εύκολο να διακρίνεις  το μεγαλείο από την μεγαλοσχημοσύνη, επειδή στην αγάπη υπάρχει ανταπόδοση ενώ στην υπερηφάνεια όχι. Η περηφάνια δεν θα προκαλέσει θαύματα, κι επομένως θα σου στερήσει την αληθινή απόδειξη της πραγματικότητάς σου. Η αλήθεια δεν είναι ούτε ασαφής, ούτε κρυμμένη, αλλά το πόσο φανερή είναι  για σένα βρίσκεται στην χαρά που φέρνεις στους μάρτυρες της, οι οποίοι σου την δείχνουν. Αυτοί επιβεβαιώνουν το μεγαλείο σου, αλλά όχι την περηφάνια σου διότι η υπερηφάνεια δεν μοιράζεται. Ο Θεός θέλει να βλέπεις αυτό που δημιούργησε  επειδή αυτή είναι η χαρά Του.

9. Μπορεί το μεγαλείο σου να είναι αλαζονικό όταν ο Ίδιος ο Θεός είναι μάρτυρας του; Και τι μπορεί να είναι αληθινό όταν δεν έχει μάρτυρες; Τι καλό μπορεί να προέλθει από αυτό; Και αφού δεν μπορεί να βγει κανένα καλό το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Ό,τι Αυτό δεν μπορεί να το μεταμορφώσει σε Θέλημα του Θεού δεν υπάρχει καθόλου. Η μεγαλοσχημοσύνη είναι απατηλή, επειδή χρησιμοποιείται για να αντικαταστήσει το μεγαλείο σου. Εν τούτοις, αυτό που έχει δημιουργήσει ο Θεός δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Ο Θεός  είναι ατελής  χωρίς εσένα επειδή το μεγαλείο Του είναι ολοκληρωτικό, και εσύ δεν είναι δυνατόν να λείπεις από αυτό.

10. Είσαι εντελώς αναντικατάστατος μέσα στο Νου του Θεού. Κανένας άλλος δεν μπορεί να γεμίσει το δικό σου μέρος, και όσο αφήνεις το δικό σου μέρος άδειο, η αιώνια θέση σου απλά περιμένει την επιστροφή σου. Ο Θεός, μέσα από την Φωνή Του, σου την θυμίζει, και ο Θεός ο Ίδιος κρατά τις επεκτάσεις σου ασφαλείς μέσα σε αυτήν. Όμως δεν τις γνωρίζεις μέχρι να επιστρέψεις σε αυτές. Δεν μπορείς να αντικαταστήσεις την Βασιλεία, όπως δεν  μπορείς να αντικαταστήσεις και τον εαυτό σου. Ο Θεός, ο Οποίος γνωρίζει την αξία σου, δεν θέλει να γίνει αυτό, και έτσι δεν γίνεται. Η αξία σου είναι μέσα στο Νου του Θεού και  επομένως όχι μόνο μέσα στον δικό σου. Η αποδοχή του εαυτού σου έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός δεν είναι αλαζονεία, επειδή είναι η άρνηση της αλαζονείας. Η αποδοχή της μικρότητας είναι αλαζονεία, επειδή σημαίνει ότι πιστεύεις ότι η δική σου αξιολόγηση για τον εαυτό σου είναι πιο αληθινή από  την δική Του.

11. Αν όμως η αλήθεια είναι αδιαίρετη, η εκτίμηση του  εαυτού σου πρέπει να είναι του Θεού. Δεν καθιέρωσες εσύ την αξία σου και αυτή δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Τίποτα δεν μπορεί να της επιτεθεί ή να επικρατήσει πάνω της. Δεν έχει διαβαθμίσεις. Απλά είναι. Ρώτα το Άγιο Πνεύμα ποια είναι και θα σου πει, αλλά μην φοβηθείς την απάντησή Του, διότι αυτή προέρχεται από τον Θεό. Είναι μια απάντηση που σε εξυψώνει  εξαιτίας της Πηγής της, που είναι αληθινή όπως και αυτή (η απάντηση). Άκου και μην αμφισβητείς αυτό που ακούς, διότι ο Θεός δεν εξαπατά. Αυτός θέλει να αντικαταστήσεις την πίστη του εγώ στην μικρότητα με την δική Του τιμητική Απάντηση σχετικά με αυτό που είσαι, έτσι ώστε να μπορέσεις να σταματήσεις να το  αμφισβητείς και να  το γνωρίσεις πραγματικά.

ΜΑΘΗΜΑ 260 Ας θυμηθώ ότι με δημιούργησε ο Θεός.

ΜΑΘΗΜΑ 260

Ας θυμηθώ ότι με δημιούργησε ο Θεός.

Πατέρα, δεν έφτιαξα εγώ τον εαυτό μου, παρόλο που μέσα στην τρέλα μου πίστεψα ότι το έκανα. Όμως, σαν δική Σου Σκέψη, δεν έχω αφήσει την Πηγή μου, και παραμένω μέρος Εκείνου που με δημιούργησε. Ο Υιός Σου, Πατέρα μου, σε καλεί σήμερα. Ας θυμηθώ ότι με δημιούργησες Εσύ. Ας θυμηθώ την Ταυτότητά μου. Και ας αφήσω την αθωότητά μου να ανυψωθεί ξανά μπροστά στα μάτια του Χριστού, μέσα από τα οποία θα ήθελα να βλέπω τους αδελφούς μου και τον εαυτό μου σήμερα.

Τώρα θυμόμαστε την Πηγή μας, και Εκεί μέσα βρίσκουμε την αληθινή μας Ταυτότητα επιτέλους. Πραγματικά είμαστε άγιοι , διότι η Πηγή μας δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει αμαρτία. Και εμείς που είμαστε οι Υιοί Του είμαστε ο ένας σαν τον άλλο, και όμοιοι με Εκείνον.

ΜΑΘΗΜΑ 259 Ας θυμηθώ ότι δεν υπάρχει αμαρτία.

ΜΑΘΗΜΑ 259

Ας θυμηθώ ότι δεν υπάρχει αμαρτία.

Η αμαρτία είναι η μόνη σκέψη που κάνει τον στόχο του Θεού να μοιάζει ανέφικτος. Τι άλλο θα μπορούσε να μας τυφλώσει στο προφανές, και να κάνει το παράξενο και το παραμορφωμένο να φαντάζει πιο καθαρό; Τι άλλο από την αμαρτία γεννά τις επιθέσεις μας; Τι άλλο εκτός από την αμαρτία θα μπορούσε να είναι η πηγή της ενοχής, που απαιτεί τιμωρία και πόνο; Και τι άλλο εκτός από την αμαρτία θα μπορούσε να είναι η πηγή του φόβου, αποκρύπτοντας την δημιουργία του Θεού ∙ δίνοντας στην αγάπη τις ιδιότητες του φόβου και της επίθεσης;

Πατέρα, σήμερα δεν θέλω να είμαι παράφρων. Δεν θέλω να φοβάμαι την αγάπη, ούτε ν’ αναζητώ καταφύγιο στο αντίθετό της. Γιατί η αγάπη δεν έχει αντίθετο. Εσύ είσαι η Πηγή όλων όσων υπάρχουν. Και όλα όσα υπάρχουν παραμένουν μαζί Σου, και Εσύ μαζί τους.

ΜΑΘΗΜΑ 258 Ας θυμάμαι ότι στόχος μου είναι ο Θεός.

ΜΑΘΗΜΑ 258

Ας θυμάμαι ότι στόχος μου είναι ο Θεός.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκπαιδεύσουμε το νου μας να παραβλέπει όλους τους μικρούς ανόητους στόχους, και να θυμόμαστε ότι στόχος μας είναι ο Θεός. Η μνήμη Του είναι κρυμμένη μέσα στο νου μας, καλυμμένη πίσω από τους ανούσιους μικρούς στόχους μας που δεν μας προσφέρουν τίποτα, και δεν υπάρχουν. Θα συνεχίσουμε να αφήνουμε την χάρη του Θεού να λάμπει χωρίς να το γνωρίζουμε, ενώ στην θέση Του θα αναζητούμε τα παιχνίδια και τα μπιχλιμπίδια του κόσμου; Ο Θεός είναι ο μόνος μας στόχος, η μόνη μας Αγάπη. Δεν έχουμε άλλο στόχο από το να Τον θυμηθούμε.

Στόχος μας είναι μόνο να ακολουθήσουμε τον δρόμο που οδηγεί σε Σένα. Δεν έχουμε άλλο στόχο από αυτόν. Τι άλλο θα μπορούσαμε να θέλουμε από το να Σε θυμηθούμε; Τι άλλο θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε από την Ταυτότητά μας;

ΜΑΘΗΜΑ 257 Ας θυμάμαι ποιος είναι ο σκοπός μου.

ΜΑΘΗΜΑ 257

Ας θυμάμαι ποιος είναι ο σκοπός μου.

Αν ξεχνάω τον στόχο μου το μόνο που γίνεται είναι να μπερδεύομαι, αβέβαιος για το τι είμαι, άρα οι πράξεις μου είναι αντιμαχόμενες. Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί αντιμαχόμενους στόχους και να τους υπηρετεί καλά.  Ούτε μπορεί να λειτουργεί χωρίς βαθιά θλίψη και μεγάλη απογοήτευση. Άρα ας είμαστε αποφασισμένοι να θυμόμαστε τι θέλουμε σήμερα, ώστε να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας ουσιαστικά, και να πετύχουμε μόνο αυτό που θα ήθελε ο Θεός να κάνουμε σήμερα.

Πατέρα, η συγχώρεση είναι το μέσο για την σωτηρία μας, το οποίο έχεις επιλέξει Εσύ. Σήμερα, ας μην ξεχνούμε ότι δεν γίνεται να έχουμε άλλη θέληση από την δική Σου. Άρα και ο σκοπός μας πρέπει να είναι δικός Σου επίσης, αν θέλουμε να φτάσουμε την ειρήνη που Εσύ βούλεσαι για εμάς.

ΜΑΘΗΜΑ 256 Ο Θεός είναι ο μόνος στόχος που έχω σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 256

Ο Θεός είναι ο μόνος στόχος που έχω σήμερα.

Ο δρόμος προς τον Θεό εδώ, είναι μέσω της συγχώρεσης. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν ο νους δεν είχε ενστερνιστεί με τόση φροντίδα την αμαρτία, τι ανάγκη θα υπήρχε να βρεις τον δρόμο για εκεί που ήδη βρίσκεσαι; Ποιος θα ήταν ακόμα αβέβαιος; Ποιος είναι δυνατόν να μην είναι σίγουρος για το τι είναι; Και ποιος ακόμα θα παρέμενε κοιμισμένος, μέσα σε βαριά σύννεφα αμφιβολίας για την αγιότητά του, αυτός που ο Θεός δημιούργησε αναμάρτητο; Εδώ μόνο ονειρευόμαστε. Αλλά μπορούμε να ονειρευτούμε ότι έχουμε συγχωρήσει αυτόν στον οποίον κάθε αμαρτία παραμένει αδύνατη, και αυτό επιλέγουμε να ονειρευτούμε σήμερα. Ο Θεός είναι ο στόχος μας ∙ η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο ο νους μας επιστρέφει επιτέλους σε Αυτόν.

Κι έτσι, Πατέρα μας, ερχόμαστε σε Σένα με τον τρόπο που Εσύ έχεις ορίσει. Δεν έχουμε κανένα άλλο στόχο από το ν’ ακούσουμε την Φωνή Σου, και να βρούμε τον δρόμο που μας έχει δείξει ο άγιος Λόγος Σου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ.VII. Οι Δύο Αξιολογήσεις

VII. Οι Δύο Αξιολογήσεις

1. Το Θέλημα του Θεού είναι η σωτηρία σου. Δεν θα σου έδινε και τα μέσα να την βρεις; Αν Αυτός βούλεται να την έχεις, τότε πρέπει να το έχει κάνει δυνατόν και εύκολο για σένα να την αποκτήσεις. Οι αδελφοί σου είναι παντού. Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για την σωτηρία. Κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο σου δίνει την ευκαιρία να σωθείς. Μην χάνεις αυτές τις ευκαιρίες, όχι επειδή δεν θα επιστρέψουν, αλλά διότι η καθυστέρηση της χαράς είναι αχρείαστη. Ο Θεός βούλεται τέλεια ευτυχία για σένα τώρα. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην είναι αυτό και το δικό σου θέλημα; Και είναι δυνατόν αυτό να μην είναι και το θέλημα των αδελφών σου;

2. Σκέψου, λοιπόν, ότι σε αυτή την κοινή θέληση είστε όλοι ενωμένοι, και μόνο σ’αυτή. Μπορεί να υπάρχει διαφωνία σε όλα τα άλλα, αλλά όχι σε αυτό. Εδώ, είναι λοιπόν, που κατοικεί ειρήνη. Κι εσύ κατοικείς  στην ειρήνη όταν το αποφασίζεις. Εν τούτοις, δεν μπορείς να κατοικείς στη ειρήνη παρά μόνο αν δεχτείς την Επανόρθωση, διότι η Επανόρθωση είναι ο δρόμος προς την ειρήνη. Ο λόγος είναι πολύ απλός, και τόσο φανερός που πολύ συχνά παραβλέπεται. Το εγώ φοβάται το φανερό, εφόσον το φανερό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πραγματικότητας. Όμως, εσύ δεν μπορείς να το παραβλέψεις εκτός κι αν δεν κοιτάς.

3. Είναι ολοφάνερο ότι αν το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει με αγάπη όλα όσα αντιλαμβάνεται, τότε κοιτάζει με αγάπη κι εσένα. Η δική Του αξιολόγηση  για σένα βασίζεται στην γνώση Του για το τι είσαι, άρα σε αξιολογεί αληθινά. Και αυτή η αξιολόγηση βρίσκεται στον δικό σου νου, διότι Αυτό είναι εκεί. Το εγώ είναι και αυτό μέσα στο νου σου, επειδή το αποδέχτηκες. Η αξιολόγηση του για σένα, όμως, είναι ακριβώς η αντίθετη από του Αγίου Πνεύματος, επειδή δεν σε αγαπά. Δεν γνωρίζει τι είσαι, και δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη σε ό,τι αντιλαμβάνεται επειδή οι αντιλήψεις του αλλάζουν διαρκώς. Το εγώ επομένως, στην καλύτερη περίπτωση γίνεται καχύποπτο, και στην χειρότερη μοχθηρό. Αυτή είναι η ακτίνα δράσης του. Δεν μπορεί να την υπερβεί εξαιτίας της αβεβαιότητάς του. Και ποτέ δεν μπορεί να πάει πιο πέρα από αυτή διότι ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιο.

4. Επομένως, έχεις δυο συγκρουόμενες αξιολογήσεις για τον εαυτό σου μέσα στο νου σου, και δεν γίνεται και οι δύο να είναι αληθινές. Δεν συνειδητοποιείς πόσο απόλυτα διαφορετικές είναι αυτές οι αξιολογήσεις, διότι δεν καταλαβαίνεις πόσο ανώτερη είναι η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για σένα. Αυτό δεν εξαπατάται από ό,τι  και αν κάνεις, διότι ποτέ δεν ξεχνά τι είσαι. Το εγώ εξαπατάται από όλα όσα κάνεις, ειδικά όταν ανταποκρίνεσαι στο Άγιο Πνεύμα, διότι εκείνες τις φορές η σύγχυσή του αυξάνει. Το εγώ, λοιπόν, το πιο πιθανόν είναι να σου επιτεθεί όταν αντιδράς με αγάπη, διότι σε έχει αξιολογήσει ανίκανο να αγαπάς  και όταν το κάνεις πηγαίνεις ενάντια στην κρίση του. Το εγώ θα επιτεθεί στα κίνητρά σου αμέσως μόλις αυτά σαφέστατα δεν συμφωνούν με την αντίληψη του για σένα. Τότε είναι που θα αλλάξει απότομα από την καχυποψία στην μοχθηρότητα, επειδή αυξάνεται η αβεβαιότητά του. Όμως, πάλι δεν έχει νόημα να αντεπιτεθείς. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι συμφωνείς με την αξιολόγηση του εγώ για το τι είσαι;

5. Αν επιλέγεις να βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς αγάπη δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Καταδικάζεις τον εαυτό σου, άρα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ανεπαρκή. Θα στρεφόσουν λοιπόν στο εγώ για να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από μια αίσθηση ανεπάρκειας που έχει προκαλέσει το ίδιο, και πρέπει να την διατηρήσει για την συνέχιση της ύπαρξής του; Είναι δυνατόν να ξεφύγεις από την αξιολόγηση  του για σένα χρησιμοποιώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιεί  και το ίδιο για να κρατήσει αυτή την εικόνα ανέπαφη;

6. Δεν μπορείς να αξιολογήσεις ένα παρανοϊκό σύστημα πεποιθήσεων από μέσα από αυτό. Η ακτίνα δράσης του το αποκλείει. Μπορείς μόνο να πας πιο πέρα από αυτό, να το κοιτάξεις από κάποιο σημείο όπου υπάρχει λογική  και να δεις την αντίθεση. Μόνο από αυτή την αντίθεση μπορεί η παράνοια να χαρακτηριστεί ως παρανοϊκή. Με το μεγαλείο του Θεού μέσα σου, έχεις επιλέξει να είσαι μικρός και θρηνείς για την μικρότητά σου. Μέσα στο σύστημα που υπαγόρευσε αυτή την επιλογή ο θρήνος είναι αναπόφευκτος. Η μικρότητά σου θωρείται δεδομένη εδώ και δεν ρωτάς, «Ποιος την επέτρεψε;» Το ερώτημα δεν έχει κανένα νόημα μέσα στο σύστημα σκέψης του εγώ, διότι θα έθετε όλο αυτό το  σύστημα σκέψης υπό αμφισβήτηση.

7. Έχω πει ότι το εγώ δεν γνωρίζει τι είναι μια αληθινή ερώτηση. Η έλλειψη γνώσης οποιουδήποτε είδους πάντα συνδέεται με την απροθυμία να γνωρίσεις, και αυτό προκαλεί μια ολοκληρωτική έλλειψη γνώσης απλά και μόνο επειδή η γνώση είναι ολοκληρωτική. Επομένως, όταν δεν αμφισβητείς την μικρότητά σου σημαίνει ότι αρνείσαι όλη την γνώση, και ότι κρατάς ανέπαφο όλο το σύστημα σκέψης του εγώ. Δεν μπορείς να κρατάς μέρος ενός συστήματος σκέψης, διότι αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από τα θεμέλια του. Και αυτό πρέπει να γίνει  από κάπου πιο πέρα από αυτό, διότι μέσα του  έχει πολύ ισχυρές βάσεις. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει ενάντια στην πραγματικότητα του συστήματος σκέψης του εγώ απλά και μόνο διότι γνωρίζει ότι τα θεμέλια του δεν είναι αληθινά. Επομένως, τίποτα από όσα προκύπτουν από αυτό δεν έχει κάποιο νόημα. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει κάθε πίστη που έχεις σε σχέση με το από πού προέρχεται. Αν προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει ότι είναι αληθινή. Αν δεν προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει ότι δεν έχει κανένα νόημα.

8. Όποτε αμφισβητείς την αξία σου, να λες:

Ο Θεός ο Ίδιος δεν είναι ολοκληρωμένος δίχως εμένα.

Να το θυμάσαι αυτό κάθε φορά που μιλά το εγώ, και θα πάψεις να το  ακούς. Η αλήθεια για σένα είναι τόσο υψηλή που τίποτα ανάξιο του Θεού δεν είναι αντάξιό σου. Διάλεξε, λοιπόν, ότι  θέλεις σύμφωνα  με αυτούς τους όρους , και μην δέχεσαι τίποτα που δεν θα πρόσφερες στον Θεό ως ολοκληρωτικά κατάλληλο γι Αυτόν. Δεν θέλεις τίποτα άλλο. Επέστρεψε το δικό σου μέρος σε Αυτόν, και Αυτός θα σου δώσει όλον τον Εαυτό Του σε ανταλλαγή για την επιστροφή αυτού που Του ανήκει και Τον ολοκληρώνει.