Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

·                    Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Το ένα δεν είναι πιο «δύσκολο» ή «μεγαλύτερο» από το άλλο. Όλα είναι τα ίδια. Όλες οι εκφράσεις αγάπης είναι στον υπέρτατο βαθμό.

·                    Τα θαύματα συμβαίνουν φυσικά σαν εκφράσεις αγάπης. Το πραγματικό θαύμα είναι η αγάπη που τα εμπνέει. Με αυτή την έννοια οτιδήποτε προέρχεται από αγάπη είναι θαύμα.

·                    Όλα τα θαύματα σημαίνουν ζωή, και ο Θεός είναι ο Δότης της ζωής. Η Φωνή Του θα σε καθοδηγεί πολύ συγκεκριμένα. Θα σου ειπωθεί ό,τι χρειάζεται να ξέρεις.

·                    Η προσευχή είναι το μέσον των θαυμάτων. Είναι ένα μέσο επικοινωνίας των δημιουργημάτων με τον Δημιουργό τους. Με την προσευχή λαμβάνεται η αγάπη, και με τα θαύματα εκφράζεται.

·                    Το θαύμα είναι υπηρεσία. Είναι η υπέρτατη υπηρεσία που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον άλλο. Είναι ένας τρόπος ν’ αγαπάς τον πλησίον  σου σαν τον εαυτό σου. Αναγνωρίζεις την δική σου αξία και του πλησίον σου ταυτόχρονα.

·                    Τα θαύματα είναι σκέψεις. Οι σκέψεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν το χαμηλό ή το σωματικό επίπεδο εμπειρίας, ή το ανώτερο ή πνευματικό επίπεδο εμπειρίας. Οι μεν δημιουργούν  τον φυσικό κόσμο, και οι δε δημιουργούν τον πνευματικό κόσμο.

·                    Τα θαύματα υπερβαίνουν το σώμα. Είναι αιφνίδιες μετακινήσεις προς το αόρατο, πέρα από το σωματικό επίπεδο. Γι αυτό το λόγο θεραπεύουν.

·                    Τα θαύματα αφυπνίζουν την επίγνωση ότι το πνεύμα, όχι το σώμα, είναι ο ιερός βωμός της αλήθειας. Αυτή είναι η αναγνώριση που οδηγεί στην θεραπευτική δύναμη του θαύματος.

·                    Εγώ εμπνέω όλα τα θαύματα, τα οποία είναι απλά διαμεσολαβητές. Μεσολαβούν υπέρ της ιερότητάς  σου και κάνουν την αντίληψη  σου ιερή. Τοποθετώντας σε πέρα από τους φυσικούς νόμους σε εξυψώνουν στην σφαίρα της ουράνιας τάξης. Σε αυτή την τάξη είσαι τέλειος.

·                    Το θαύμα είναι μια συμπαντική ευλογία από τον Θεό μέσα από μένα προς όλους τους αδερφούς μου. Είναι προνόμιο αυτών που έχουν συγχωρεθεί, να συγχωρούν.

·                    Τα θαύματα είναι φυσικά σημάδια συγχώρεσης. Μέσα από τα θαύματα δέχεσαι την συγχώρεση του Θεού επεκτείνοντας την στους άλλους.

·                    Τα θαύματα υμνούν τον Θεό μέσα από σένα. Τον υμνούν τιμώντας τα δημιουργήματά Του, θαυμάζοντας την τελειότητά τους. Θεραπεύουν διότι αρνούνται την ταύτιση με το σώμα και επιβεβαιώνουν την ταύτιση με το πνεύμα.

·                    Το θαύμα είναι μια διόρθωση από μένα προς τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης. Ενεργεί σαν καταλύτης, διαλύοντας την εσφαλμένη αντίληψη και αναδιοργανώνοντάς την με σωστό τρόπο. Αυτό σε θέτει κάτω από την αρχή της Επανόρθωσης, εκεί όπου η αντίληψη θεραπεύεται. Μέχρι να συμβεί αυτό, η γνώση της Θεϊκής Τάξης είναι αδύνατη.

·                    Τα θαύματα σε τιμούν επειδή είσαι άξιος αγάπης. Διώχνουν τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου και κάνουν ορατό το φως μέσα σου. Έτσι, σε εξαγνίζουν από τα λάθη σου ελευθερώνοντας σε από τους εφιάλτες σου. Ελευθερώνοντας το νου σου από την αιχμαλωσία στις ψευδαισθήσεις, επαναφέρουν την πνευματική σου υγεία.

·                    Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μηχανισμός των θαυμάτων. Αυτό  αναγνωρίζει και τις δημιουργίες του Θεού και τις δικές σου ψευδαισθήσεις. Με την ικανότητά Του να αντιλαμβάνεται ολιστικά  και όχι επιλεκτικά ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος .

·                    Το Άγιο Πνεύμα είναι το ανώτατο διάμεσο επικοινωνίας. Τα θαύματα δεν περιλαμβάνουν αυτόν τον τύπο επικοινωνίας, διότι είναι προσωρινά εργαλεία επικοινωνίας. Όταν επιστρέψεις στην αρχική μορφή επικοινωνίας σου με τον Θεό μέσω της άμεσης αποκάλυψης, η ανάγκη για θαύματα θα έχει τελειώσει.

·                    Το θαύμα είναι έκφραση εσωτερικής επίγνωσης του Χριστού και της αποδοχής της Επανόρθωσης  Του.

·                    Μια πολύ σημαντική συνεισφορά των θαυμάτων είναι η δύναμή τους στο να σε απελευθερώνουν από την ψευδή αίσθηση της απομόνωσης, της στέρησης και της έλλειψης.

·                    Το θαύμα δεν χάνεται ποτέ. Μπορεί να αγγίξει πολλούς ανθρώπους που δεν έχεις καν συναντήσει, και να προκαλέσει αφάνταστες αλλαγές σε καταστάσεις τις οποίες ούτε καν γνωρίζεις.

·                    Το θαύμα είναι το μόνο μέσο άμεσα διαθέσιμο σε σένα για να ελέγχεις το χρόνο. Μόνο η αποκάλυψη το υπερβαίνει, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο.

·                    Το θαύμα είναι ένα εκπαιδευτικό  εργαλείο  που μειώνει την ανάγκη του χρόνου. Δημιουργεί ένα  διάλλειμα έξω από τις καθιερωμένες αντιλήψεις για τον χρόνο  που δεν υπόκειται στους συνήθεις  νόμους του χρόνου. Με αυτή την έννοια είναι άχρονο.

·                    Τα θαύματα είναι και αρχή και τέλος, και γι αυτό τροποποιούν την χρονική σειρά. Πάντα είναι επιβεβαιώσεις αναγέννησης, οι οποίες φαίνεται ότι πηγαίνουν προς τα πίσω αλλά στην πραγματικότητα πηγαίνουν μπροστά. Ακυρώνουν το παρελθόν στο παρόν, κι έτσι απελευθερώνουν το μέλλον.

·                    Τα θαύματα σου δίνουν την ικανότητα να θεραπεύεις τους ασθενείς και να ανασταίνεις τους νεκρούς διότι εσύ είσαι αυτός που έφτιαξε την ασθένεια και τον θάνατο, κι έτσι μπορείς να τα καταργήσεις και τα δύο. Εσύ είσαι ένα θαύμα, ικανό να δημιουργεί καθ΄ομοίωσιν του  Δημιουργού  σου. Όλα τα άλλα είναι δικός σου εφιάλτης, και δεν υπάρχουν. Μόνο οι δημιουργίες του φωτός είναι αληθινές.

- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Μαγεία είναι η απρόσεκτη ή διαστρεβλωμένη χρήση του νου. Τα υλικά φάρμακα είναι μορφές από «ξόρκια», αλλά αν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να θεραπεύσεις, δεν θα πρέπει να το επιχειρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι φοβάσαι κάνει το νου σου ευάλωτο σε διαστρεβλωμένη  δημιουργία. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να παρεξηγήσεις όποια θεραπεία μπορεί να συμβεί, και εφόσον η εγωκεντρικότητα και ο φόβος συνήθως συμβαίνουν μαζί, μπορεί να μην καταφέρεις να δεχτείς την αληθινή Πηγή της θεραπείας. Υπ’αυτές τις συνθήκες, είναι ασφαλέστερο για σένα να βασιστείς προσωρινά σε θεραπευτικά μέσα του υλικού κόσμου, γιατί  αυτά δεν γίνεται να τα παρερμηνεύσεις ως δικές σου δημιουργίες. Όσο επιμένει η αίσθηση ότι είσαι ευάλωτος, δεν θα πρέπει να επιχειρήσεις να εκτελέσεις θαύματα.

- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

   Ο θεραπευτής  που βασίζεται στην δική του ετοιμότητα βάζει σε κίνδυνο την κατανόησή του. Είσαι απόλυτα ασφαλής όσο δεν σε  απασχολεί καθόλου η ετοιμότητά σου, αλλά διατηρείς συνεχή εμπιστοσύνη στην δική μου. Αν η διάθεση σου  για  θαύματα δεν λειτουργεί σωστά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει εισβάλλει ο φόβος στην ορθότητα του νου σου και την έχει αντιστρέψει. Όλες οι μορφές της μη ορθότητας του νου είναι αποτέλεσμα της άρνησης σου να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου. Αν την δεχτείς, βρίσκεσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτοί που χρειάζονται θεραπεία είναι απλά εκείνοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η  ορθότητα του νου είναι η θεραπεία.

- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Μπορείς να κάνεις πολλά για την δική σου θεραπεία και των άλλων αν όποτε υπάρξει μια κατάσταση που χρειάζεται βοήθεια, σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο:

Είμαι εδώ μόνο για να βοηθήσω.

Είμαι εδώ για να εκπροσωπήσω Αυτόν ο Οποίος  με έστειλε.

Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ για το τι να πω ή το τι να κάνω, διότι Εκείνος  ο  Οποίος με έστειλε θα με καθοδηγεί.

Είμαι ικανοποιημένος να βρίσκομαι όπου επιθυμεί Αυτός, γνωρίζοντας ότι Αυτός  πηγαίνει  εκεί μαζί  μου.

Θα  θεραπευτώ καθώς Τον αφήνω να με διδάσκει να θεραπεύω.

- ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

5. ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Η θεραπεία συνεπάγεται την κατανόηση του σκοπού της ψευδαίσθησης  της ασθένειας. Η θεραπεία δεν είναι δυνατή χωρίς αυτή.

I. Πως αντιλαμβανόμαστε τον σκοπό της ασθένειας;

Η θεραπεία επιτυγχάνεται την στιγμή που ο παθών πάψει να βλέπει κάποια αξία στον πόνο. Ποιος θα διάλεγε να υποφέρει εκτός κι αν θεωρούσε ότι αυτό θα του απέφερε κάτι, κάτι που να έχει αξία γι αυτόν; Θα πρέπει να θεωρεί ότι είναι ένα μικρό τίμημα που χρειάζεται να πληρώσει για κάτι μεγαλύτερης αξίας. Γιατί η ασθένεια είναι μια επιλογή · μια απόφαση. Είναι η επιλογή της αδυναμίας, παρερμηνεύοντάς την ως δύναμη. Όταν συμβαίνει αυτό, η αληθινή δύναμη θεωρείται απειλή και η υγεία κίνδυνος. Η ασθένεια είναι μια μέθοδος, μια ιδέα που συνέλαβες σε κατάσταση τρέλας · μια μέθοδος να τοποθετήσεις τον Υιό του Θεού στον θρόνο του Πατέρα του. Ο Θεός γίνεται αντιληπτός κάπου έξω, άγριος και ισχυρός, ανυπόμονος να κρατήσει όλη την δύναμη για τον εαυτό Του. Μόνο αν Αυτός πεθάνει, μπορεί ο Υιός Του να Τον κατακτήσει.

Και τι αντιπροσωπεύει η θεραπεία σε αυτή την παρανοϊκή πεποίθηση; Συμβολίζει την ήττα του Υιού του Θεού και τον θρίαμβο του Πατέρα του πάνω σ’ αυτόν. Αντιπροσωπεύει την ύστατη πρόκληση σε άμεση μορφή την οποία ο Υιός του Θεού είναι αναγκασμένος να αναγνωρίσει. Αντιπροσωπεύει όλα όσα επιθυμούσε να κρύψει από τον εαυτό του για να προστατέψει την «ζωή» του. Αν θεραπευτεί, είναι υπεύθυνος για τις σκέψεις του. Και αν είναι υπεύθυνος για τις σκέψεις του, θα σκοτωθεί για να αποδείξει σ’ αυτόν πόσο αδύναμος και αξιολύπητος είναι. Αλλά αν επιλέξει ο ίδιος τον θάνατο, η αδυναμία του γίνεται δύναμή του. Τώρα έχει δώσει στον εαυτό του αυτό που θα του έδινε ο Θεός, άρα έχει καταχραστεί ολοκληρωτικά τον θρόνο του Δημιουργού του.

II. Η Αλλαγή της Αντίληψης.

Η θεραπεία πρέπει να γίνει σε ακριβή αναλογία με το πόσο άνευ αξίας αναγνωρίζεται η ασθένεια. Δεν χρειάζεται παρά να πεις, «Δεν έχω να κερδίσω τίποτα με αυτό» και θεραπεύεσαι. Αλλά για να το πεις αυτό, πρέπει ν’ αναγνωρίσεις συγκεκριμένα γεγονότα. Πρώτα, είναι προφανές ότι οι αποφάσεις είναι του νου, και όχι του σώματος. Αν η ασθένεια δεν είναι παρά μια λανθασμένη προσέγγιση επίλυσης προβλημάτων, είναι μια απόφαση. Και αν είναι απόφαση, είναι ο νους αυτός που την παίρνει, και όχι το σώμα. Η αντίστασή σου προς αυτή την αναγνώριση είναι τεράστια, διότι η ύπαρξη του κόσμου έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι βασίζεται στο σώμα ως λήπτη αποφάσεων. Όροι όπως «ένστικτα», «αντανακλαστικά» και άλλοι παρόμοιοι αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες να αποδώσεις στο σώμα μη νοητικά κίνητρα. Στην πραγματικότητα, τέτοιοι όροι απλά δηλώνουν ή περιγράφουν το πρόβλημα. Δεν δίνουν απάντηση σε αυτό.

Η αποδοχή της ασθένειας ως απόφαση του νου, για ένα σκοπό για τον οποίο επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το σώμα, είναι η βάση της θεραπείας. Και αυτό ισχύει για την θεραπεία σε όλες της τις μορφές. Ο ασθενής αποφασίζει ότι έτσι είναι, και αναρρώνει. Αν αποφασίσει ενάντια στην ανάρρωσή του, δεν θα θεραπευτεί. Ποιος είναι ο γιατρός; Μόνο ο νους του ασθενή του ίδιου. Η έκβαση είναι αυτό που αποφασίζει αυτός. Κάποιοι ιδιαίτεροι παράγοντες φαίνεται πως τον βοηθούν, ενώ το μόνο που κάνουν είναι να φέρνουν απτή μορφή στην επιλογή του. Τους επιλέγει για να δει τις επιθυμίες του να παίρνουν μορφή.  Αυτό κάνουν, και τίποτα άλλο. Και στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται καθόλου. Ο ασθενής θα μπορούσε να σηκωθεί και χωρίς την βοήθειά τους και να πει, «Αυτό δεν μου χρειάζεται.» Δεν υπάρχει καμία μορφή ασθένειας που δεν θα θεραπευόταν άμεσα.

Ποια είναι η μοναδική προϋπόθεση γι αυτή την αλλαγή στην αντίληψη; Απλά είναι αυτή και μόνο: η αναγνώριση ότι η ασθένεια είναι του νου, και δεν έχει να κάνει τίποτα με το σώμα. Τι «κοστίζει» αυτή η αναγνώριση; Κοστίζει όλο τον κόσμο που βλέπεις, γιατί ο κόσμος ποτέ δεν θα ξαναεμφανιστεί να εξουσιάζει το νου. Γιατί με αυτή την αναγνώριση η ευθύνη τοποθετείται εκεί όπου ανήκει · όχι στον κόσμο, αλλά σε αυτόν που κοιτά τον κόσμο και τον βλέπει έτσι όπως δεν είναι. Κοιτά αυτό που επιλέγει να δει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ο κόσμος δεν του κάνει τίποτα. Μόνο νόμιζε ότι του έκανε. Ούτε αυτός κάνει τίποτα στον κόσμο, διότι έκανε λάθος για αυτό που νόμιζε ότι είναι. Εδώ βρίσκεται η απελευθέρωση και από την ενοχή και από την ασθένεια, γιατί αυτά τα δύο είναι ένα. Όμως για να δεχτείς αυτή την απελευθέρωση, πρέπει να έχεις αποδεχτεί την ιδέα της ασημαντότητας του σώματος.

Με αυτή την ιδέα ο πόνος φεύγει για πάντα. Με αυτή την ιδέα φεύγει επίσης και κάθε σύγχυση για την δημιουργία. Αυτό δεν γίνεται εξ’ανάγκης; Τοποθέτησε την αιτία και το αποτέλεσμα στην ορθή ακολουθία τους από την μία, και η μάθηση θα γενικευθεί και θα μεταμορφώσει τον κόσμο. Η μεταβατική αξία μιας αληθινής ιδέας δεν έχει τέλος ούτε όριο. Η τελική έκβαση αυτού του μαθήματος είναι η θύμηση του Θεού. Τι σημαίνουν τώρα η ανοχή και η ασθένεια, ο πόνος, η καταστροφή και όλα τα βάσανα; Μην έχοντας κανένα σκοπό φεύγουν. Μαζί τους επίσης φεύγουν και όλα τα αποτελέσματα που φαινόντουσαν πως προκαλούσαν. Η αιτία και το αποτέλεσμα απλά επαναλαμβάνουν την δημιουργία. Όταν ειδωθούν κάτω από την σωστή οπτική, χωρίς διαστρέβλωση και δίχως φόβο, επαναφέρουν τον Ουρανό.

III. Η Λειτουργία του Δασκάλου του Θεού.

Αν ο ασθενής πρέπει να αλλάξει το νου του για να θεραπευτεί, τι κάνει ο δάσκαλος του Θεού; Μπορεί αυτός να αλλάξει το νου του ασθενή αντί για τον ίδιο; Φυσικά και όχι. Γι αυτούς που ήδη είναι πρόθυμοι να αλλάξουν τον νου τους  δεν έχει καμιά λειτουργία άλλη από το να αγαλλιάσει μαζί τους, διότι έχουν γίνει και αυτοί δάσκαλοι του Θεού μαζί με αυτόν. Έχει, όμως, μια πιο συγκεκριμένη λειτουργία για εκείνους που δεν καταλαβαίνουν τι είναι η θεραπεία. Αυτοί οι ασθενείς δεν συνειδητοποιούν ότι έχουν οι ίδιοι επιλέξει την ασθένεια. Αντίθετα, πιστεύουν ότι η ασθένεια έχει επιλέξει αυτούς. Ούτε και έχουν ανοιχτό νου για το συγκεκριμένο θέμα. Το σώμα τους, τους λέει τι να κάνουν, και αυτοί υπακούν. Δεν έχουν ιδέα πόσο παρανοϊκή είναι αυτή η αντίληψη. Αν τους περνούσε από το μυαλό έστω και η παραμικρή υποψία, θα θεραπευόντουσαν. Και όμως, δεν υποπτεύονται τίποτα. Γι αυτούς ο διαχωρισμός είναι πολύ πραγματικός.

Σε αυτούς έρχονται οι δάσκαλοι του Θεού, για να εκπροσωπήσουν μια άλλη επιλογή που την είχαν ξεχάσει. Η απλή παρουσία ενός δασκάλου του Θεού είναι μια υπενθύμιση. Οι σκέψεις του ζητούν το δικαίωμα να ρωτήσουν τι έχει δεχτεί ως αληθινό ο ασθενής. Σαν αγγελιαφόροι του Θεού, οι δάσκαλοί Του είναι τα σύμβολα της σωτηρίας. Ζητούν στον ασθενή να συγχωρέσει τον Υιό του Θεού στο Όνομά του. Ζητούν την Εναλλακτική Λύση. Με τον Λόγο του Θεού μέσα στο νου τους έρχονται με ευλογία, όχι για να θεραπεύσουν τους ασθενείς, αλλά για να τους υπενθυμίσουν την θεραπεία που ο Θεός ήδη τους έχει δώσει. Δεν είναι τα χέρια τους που θεραπεύουν. Δεν είναι η φωνή τους αυτή που λέει το Λόγο του Θεού. Αυτοί απλά δίνουν ό,τι τους έχει δοθεί. Πολύ ευγενικά καλούν τους αδερφούς τους να αποστρέψουν το βλέμμα τους από τον θάνατο: «Δες, εσύ Υιέ του Θεού, τι μπορεί να σου προσφέρει η Ζωή. Προτιμάς την ασθένεια στην θέση αυτού;»

Ούτε μια φορά οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού δεν δίνουν σημασία στις μορφές της ασθένειας στις οποίες πιστεύουν οι αδελφοί τους. Αν το κάνουν αυτό σημαίνει ότι ξεχνούν ότι όλες τους έχουν τον ίδιο σκοπό, και επομένως στην πραγματικότητα δεν είναι διαφορετικές. Αναζητούν την Φωνή του Θεού μέσα σε αυτό τον αδερφό που έχει εξαπατήσει τόσο τον εαυτό του, ώστε να πιστεύει ότι ο Υιός του Θεού είναι δυνατόν να υποφέρει. Και του θυμίζουν ότι δεν έφτιαξε αυτός τον εαυτό του, και πως πρέπει να παραμένει όπως ο Θεός τον δημιούργησε. Αναγνωρίζουν ότι οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν καμία επίδραση. Η αλήθεια μέσα στο νου τους φτάνει την αλήθεια μέσα στο νου των αδερφών τους, έτσι ώστε να μην ενισχυθούν οι ψευδαισθήσεις. Έτσι αυτές οδηγούνται προς την αλήθεια · δεν οδηγείται η αλήθεια προς αυτές. Έτσι απομακρύνονται, όχι από την θέληση κάποιου άλλου, αλλά από την ένωση της Μίας Θέλησης με τον Εαυτό Της. Και αυτή είναι η λειτουργία των δασκάλων του Θεού · να μην βλέπουν καμιά θέληση σαν ξεχωριστή από την δική τους, ούτε και την δική τους σαν ξεχωριστή από του Θεού.

Το θαύμα είναι άχρηστο αν μαθαίνεις μόνο ότι το σώμα μπορεί να θεραπευτεί, διότι δεν είναι αυτό το μάθημα το οποίο στάλθηκε να διδάξει. Το μάθημα είναι ότι ο νους ήταν ασθενής που σκέφτηκε ότι το σώμα θα μπορούσε να ασθενήσει ∙ προβάλλοντας έξω την ενοχή του δεν προκάλεσε τίποτα, και δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Στέκουν μέσα στην λαμπρή σιωπή δίπλα σε κάθε όνειρο πόνου, ταλαιπωρίας, αμαρτίας και ανοχής. Είναι τα χαρμόσυνα αποτελέσματα που προέκυψαν όταν πήγες πίσω την συνέπεια της ασθένειας στην αιτία της. Το σώμα απελευθερώνεται επειδή ο νους αναγνωρίζει ότι  «αυτό δεν μου το κάνει κάποιος άλλος, αλλά εγώ.» Κι έτσι ο νους είναι ελεύθερος να κάνει μια άλλη επιλογή. Αρχίζοντας εδώ, η σωτηρία θα προχωρήσει για ν’ αλλάξει την πορεία κάθε σκαλοπατιού  στην κάθοδο προς τον διαχωρισμό μέχρι όλα τα σκαλοπάτια να έχουν αλλάξει κατεύθυνση, η κλίμακα να χαθεί, και όλα τα όνειρα του κόσμου να ακυρωθούν.

- Κείμενο Κεφάλαιο 28

ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΗ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Η θεραπεία είναι πάντα βέβαιη. Είναι αδύνατον να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να έρθουν στην αλήθεια και να κρατήσεις τις ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια φανερώνει ότι οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν καμιά αξία. Ο δάσκαλος του Θεού έχει δει την διόρθωση των σφαλμάτων του μέσα στο νου του ασθενή, αναγνωρίζοντάς τα γι αυτό που είναι. Έχοντας δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του, την έχει δεχτεί και για τον ασθενή. Όμως, τι γίνεται αν ο ασθενής χρησιμοποιεί την ασθένεια σαν τρόπο ζωής, πιστεύοντας ότι η θεραπεία είναι ο δρόμος προς τον θάνατο; Όταν συμβαίνει αυτό, μια αιφνίδια θεραπεία μπορεί να έχει για επακόλουθο έντονη κατάθλιψη, και μια αίσθηση απώλειας τόσο βαθιά που ο ασθενής μπορεί ακόμα και να προσπαθήσει να αυτοκαταστραφεί. Μην έχοντας τίποτα για το οποίο να ζήσει, μπορεί να ζητήσει τον θάνατο. Η θεραπεία πρέπει να περιμένει, για δική του προστασία.

Η θεραπεία πάντα παραμερίζει όταν αντιμετωπίζεται σαν απειλή. Την στιγμή που είναι ευπρόσδεκτη είναι εκεί. Όπου δίδεται η θεραπεία γίνεται δεκτή. Και τι είναι ο χρόνος μπροστά στα δώρα του Θεού; Πολλές φορές στο κείμενο έχουμε αναφερθεί στο θησαυροφυλάκιο που βρίσκεται στην διάθεση και του δότη και του παραλήπτη των δώρων του Θεού. Ούτε ένα δεν χάνεται, γιατί γίνεται μόνο να αυξάνονται. Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν θα πρέπει να νιώθει απογοητευμένος αν προσφέρει θεραπεία και φαίνεται πως δεν γίνεται αποδεκτή. Δεν είναι στην λειτουργία του να κρίνει πότε το δώρο του πρέπει να γίνει αποδεκτό. Ας είναι βέβαιος ότι έχει παραληφθεί, και ας έχει εμπιστοσύνη ότι θα γίνει αποδεκτό όταν αναγνωριστεί ως ευλογία και όχι ως κατάρα.

Δεν είναι στην λειτουργία των δασκάλων του Θεού να αξιολογήσουν το αποτέλεσμα των δώρων τους. Η λειτουργία τους είναι απλά να τα δίνουν. Αν κάνουν αυτό, δίνουν και την έκβαση, διότι είναι μέρος του δώρου τους. Κανένας δεν μπορεί να δώσει αν τον απασχολεί το αποτέλεσμα της προσφοράς του. Αυτό θέτει περιορισμό στην ίδια την προσφορά, και ούτε ο δότης ούτε ο παραλήπτης δεν θα έχουν το δώρο. Η εμπιστοσύνη είναι βασικό κομμάτι της προσφοράς  ·  μάλιστα, είναι το κομμάτι που κάνει την προσφορά δυνατή, το κομμάτι που εγγυάται ότι ο δότης δεν θα χάσει, παρά μόνο θα κερδίσει. Ποιος δίνει κάποιο δώρο και έπειτα παραμένει μ’ αυτό, για να σιγουρευτεί ότι θα χρησιμοποιηθεί σύμφωνα με το όπως κρίνει αυτός σωστό; Αυτό δεν είναι προσφορά, αλλά αιχμαλωσία.

Όταν απελευθερωθεί από κάθε έγνοια για το δώρο, τότε το δίνει πραγματικά. Και είναι η εμπιστοσύνη που κάνει δυνατή την αληθινή προσφορά. Θεραπεία είναι η αλλαγή του νου που αναζητά το Άγιο Πνεύμα στο νου του ασθενή. Και είναι το Άγιο Πνεύμα μέσα στο νου του χορηγού το Οποίο δίνει σε αυτόν το δώρο. Πως είναι δυνατόν να χαθεί; Πως είναι δυνατόν να είναι αναποτελεσματικό; Πως είναι δυνατόν να πάει χαμένο; Το θησαυροφυλάκιο του Θεού ποτέ δεν μπορεί να είναι άδειο. Και αν κάποιο δώρο λείπει, δεν θα είναι γεμάτο. Και όμως την πληρότητά του την εγγυάται ο Θεός. Τι έγνοια, λοιπόν, μπορεί να έχει ένας δάσκαλος του Θεού για το τι θα απογίνουν τα δώρα του; Αφού δίνονται από τον Θεό προς τον Θεό, ποιος είναι δυνατόν μέσα σ’ αυτή την ιερή ανταλλαγή να λάβει κάτι λιγότερο από τα πάντα;

Είναι αδύνατον ο Υιός του Θεού να οδηγείται απλά από γεγονότα έξω από αυτόν. Είναι αδύνατον τα συμβάντα που έρχονται σε αυτόν να μην ήταν επιλογή του. Η δύναμη της απόφασής του είναι ο καθοριστικός παράγοντας κάθε κατάστασης στην οποία φαίνεται πως βρίσκεσαι είτε κατά κακή είτε κατά καλή σου τύχη. Κανένα ατυχές ή τυχερό γεγονός δεν είναι δυνατόν εντός του σύμπαντος έτσι όπως το δημιούργησε ο Θεός, έξω από το οποίο δεν υπάρχει τίποτα. Όταν υποφέρεις έχεις αποφασίσει ότι η αμαρτία ήταν ο στόχος σου. Όταν είσαι ευτυχισμένος, έδωσες την δύναμη της απόφασης σε Αυτόν που αποφασίζει υπέρ του Θεού για λογαριασμό σου.  Αυτό είναι το μικρό δώρο που προσφέρεις στο Άγιο Πνεύμα, και ακόμα και αυτό, το Άγιο Πνεύμα σου το δίνει για να το προσφέρεις στον εαυτό σου. Διότι με αυτό το δώρο σου δίδεται η δύναμη να απελευθερώσεις τον σωτήρα σου, έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει την σωτηρία σε σένα.

Κείμενο Κεφάλαιο 21

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;

Αυτή η ερώτηση στην πραγματικότητα απαντάει στον εαυτό της. Η θεραπεία δεν γίνεται να επαναληφθεί. Αν ο ασθενής είναι θεραπευμένος, τι απομένει από το οποίο πρέπει να θεραπευτεί; Και αν η θεραπεία είναι βέβαιη, όπως ήδη έχουμε πει ότι είναι, τι υπάρχει που χρειάζεται να επαναληφθεί; Γιατί αν ο δάσκαλος του Θεού απασχολείται με το αποτέλεσμα της θεραπείας σημαίνει ότι περιορίζει την ίδια την θεραπεία. Τώρα είναι ο νους του δασκάλου του Θεού που χρειάζεται θεραπεία. Και αυτό είναι που αυτός πρέπει να διευκολύνει. Τώρα είναι αυτός ο ασθενής, και έτσι πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του. Έχει κάνει ένα λάθος, και πρέπει να δείξει προθυμία να αλλάξει το νου του σχετικά με αυτό. Του έλειψε η εμπιστοσύνη που χρειάζεται για την αληθινή προσφορά, επομένως δεν έχει λάβει τα οφέλη του δώρου του.

Όποτε έχει προσπαθήσει κάποιος δάσκαλος του Θεού να γίνει κανάλι θεραπείας έχει επιτύχει. Αν μπει στον πειρασμό να το αμφισβητήσει αυτό, δεν πρέπει να επαναλάβει την προηγούμενη προσπάθειά του. Αυτή υπήρξε ήδη μέγιστη, διότι το Άγιο Πνεύμα έτσι την δέχτηκε και έτσι την χρησιμοποίησε. Τώρα ο δάσκαλος του Θεού έχει μόνο μια πορεία ν’ ακολουθήσει. Πρέπει να χρησιμοποιήσει την λογική του για να πει στον εαυτό του ότι έχει παραδώσει το πρόβλημα σε Έναν που δεν γίνεται ν’ αποτύχει, και πρέπει να αναγνωρίσει ότι η δική του αβεβαιότητα δεν είναι αγάπη αλλά φόβος, επομένως μίσος. Η θέση του λοιπόν έχει γίνει μη υπερασπίσιμη, διότι προσφέρει μίσος σε κάποιον στον οποίον πρόσφερε αγάπη. Αυτό είναι αδύνατον. Αφού έχει προσφέρει αγάπη, μόνο η αγάπη μπορεί να γίνει δεκτή.

Σε αυτό είναι που πρέπει να έχει εμπιστοσύνη ο δάσκαλος του Θεού. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η δήλωση ότι η μία ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Ο δάσκαλος του Θεού είναι ένας εργάτης θαυμάτων διότι δίνει τα δώρα που έχει λάβει. Πρέπει όμως πρώτα να τα δεχτεί ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο, ούτε υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσε να κάνει. Με το να δεχτεί την θεραπεία, μπορεί να την προσφέρει. Αν την αμφισβητεί, ας θυμηθεί Ποιος έδωσε το δώρο και Ποιος το έλαβε. Με αυτό τον τρόπο διορθώνεται η αμφιβολία του. Πίστεψε πως τα δώρα του Θεού είναι δυνατόν να αποσυρθούν. Αυτό ήταν λάθος, αλλά δεν θα μείνει καθόλου σε αυτό. Έτσι λοιπόν, ο δάσκαλος του Θεού μπορεί μόνο να το αναγνωρίσει γι αυτό που είναι, και να αφήσει να διορθωθεί γι αυτόν.

Ένας από τους πιο δύσκολα αναγνωρίσιμους πειρασμούς είναι ότι η αμφισβήτηση της θεραπείας εξαιτίας των συνεχόμενων συμπτωμάτων είναι ένα λάθος με την μορφή έλλειψης εμπιστοσύνης. Και ως τέτοιο, είναι επίθεση. Συνήθως φαίνεται ότι είναι ακριβώς το αντίθετο. Πραγματικά φαίνεται παράλογο εκ πρώτης όψεως όταν σου λένε ότι η συνεχόμενη έγνοια είναι επίθεση. Έχει όλα τα φαινόμενα της αγάπης. Όμως η αγάπη χωρίς εμπιστοσύνη είναι αδύνατη, και η αμφιβολία δεν γίνεται να συνυπάρξει με την εμπιστοσύνη. Και το μίσος πρέπει να είναι το αντίθετο της αγάπης, άσχετα με την μορφή που παίρνει. Μην αμφισβητείς το δώρο και είναι αδύνατον ν’ αμφιβάλλεις και για το αποτέλεσμά του. Αυτή είναι η βεβαιότητα που δίνει στους δασκάλους του Θεού την δύναμη να είναι εργάτες θαυμάτων, διότι έχουν εναποθέσει την εμπιστοσύνη τους σε Αυτόν.

Η πραγματική βάση της αμφιβολίας για την έκβαση οποιουδήποτε προβλήματος που έχει δοθεί προς επίλυση στους δασκάλους του Θεού είναι πάντα η έλλειψη πίστης στον εαυτό τους. Και αυτό αναγκαστικά συνεπάγεται ότι έχει εναποτεθεί εμπιστοσύνη σε ένα ψευδαισθητικό εαυτό, διότι μόνος ένας τέτοιος εαυτός είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί. Αυτή η ψευδαίσθηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Ίσως υπάρχει φόβος αδυναμίας και ευπάθειας. Ίσως υπάρχει κάποιος φόβος αποτυχίας μαζί με μια αίσθηση αναποτελεσματικότητας. Ίσως υπάρχει αμηχανία και ενοχή προερχόμενη από ψευδή ταπεινοφροσύνη. Η μορφή του λάθους δεν είναι σημαντική. Αυτό που είναι σημαντικό είναι μόνο η αναγνώριση του λάθους ως λάθος.

Το λάθος είναι πάντα κάποια μορφή έγνοιας με τον εαυτό αποκλείοντας έτσι τον ασθενή. Είναι μια αποτυχία να τον αναγνωρίσεις σαν τμήμα του Εαυτού, και έτσι (αυτό το λάθος) αντιπροσωπεύει μια σύγχυση ταυτότητας. Κάποια σύγχυση για το τι είσαι έχει εισέλθει στο νου σου, και έχεις αυταπάτες για τον εαυτό σου. Και αυτές τις αυταπάτες για τον εαυτό σου τις έχεις διότι έχεις αρνηθεί την Πηγή της Δημιουργίας σου. Αν προσφέρεις μόνο θεραπεία, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Αν πραγματικά θέλεις να λυθεί το πρόβλημα, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Αν είσαι σίγουρος για το τι είναι το πρόβλημα, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Η αμφιβολία είναι αποτέλεσμα συγκρουόμενων επιθυμιών. Να είσαι σίγουρος για το τι θέλεις, και η αμφιβολία καθίσταται αδύνατη.

  Το μυστικό της σωτηρίας είναι μόνο αυτό: ότι το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Όποια και να είναι η μορφή της επίθεσης, αυτό εξακολουθεί να είναι αλήθεια. Όποιος και να παίρνει τον ρόλο του εχθρού και του επιτιθέμενου, αυτή εξακολουθεί να είναι η αλήθεια. Όποια  και να φαίνεται ότι είναι η αιτία του πόνου και της ταλαιπωρίας που αισθάνεσαι, αυτό εξακολουθεί να είναι αλήθεια. Γιατί δεν θα αντιδρούσες καθόλου στις μορφές ενός ονείρου που ήξερες ότι ονειρεύεσαι. Άφησέ τες  να είναι όσο μισητές και όσο διεφθαρμένες θέλουν, και θα έχουν καμία επίδραση επάνω σου εκτός και εάν δεν μπορέσεις να αναγνωρίσεις ότι αυτό είναι το δικό σου όνειρό.                                                                                                          Όταν αυτό το μοναδικό μάθημα μαθευτεί θα σε καταστήσει ελεύθερο από τα βάσανα, όποια μορφή και αν πάρουν. Το άγιο Πνεύμα θα επαναλάβει αυτό το περιεκτικό μάθημα της απελευθέρωσης μέχρι να έχει μαθευτεί, ασχέτως της μορφής του βασάνου που σου προκαλεί πόνο. Οτιδήποτε σε πληγώνει φέρε το σε Αυτό και Αυτό θα απαντήσει με αυτή την απλή αλήθεια. Γιατί αυτή η μοναδική απάντηση απομακρύνει την αιτία κάθε μορφής λύπης και πόνου. Η μορφή δεν επηρεάζει την απάντησή Του καθόλου, γιατί Αυτό θα σε διδάξει την μοναδική αιτία όλων αυτών, ασχέτως της μορφής τους. Και θα καταλάβεις ότι το θαύμα αντανακλά την απλή δήλωση, «Εγώ το έχω κάνει αυτό το πράγμα, και αυτό είναι που θέλω να καταργήσω».

- Κείμενο, Κεφάλαιο 27

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΒΑΘΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ;.

Η πίστη στον βαθμό δυσκολίας είναι η βάση για την αντίληψη αυτού του κόσμου. Βασίζεται στις διαφορές · σε ανισόπεδο υπόβαθρο και σε εναλλασσόμενο προσκήνιο, σε άνισα ύψη και διαφορετικά μεγέθη, σε ποικίλους βαθμούς σκότους και φωτός, και σε χιλιάδες αντιθέσεις στις οποίες κάθε πράγμα που βλέπεις συναγωνίζεται με όλα τα άλλα για να αναγνωριστεί. Ένα μεγαλύτερο αντικείμενο επισκιάζει ένα μικρότερο. Ένα φωτεινότερο αντικείμενο τραβάει την προσοχή από ένα άλλο με λιγότερη ένταση σε θέλγητρα. Και μια πιο απειλητική ιδέα, ή κάποια που την αντιλαμβάνεσαι ως πιο επιθυμητή σύμφωνα με τις αρχές του κόσμου, αναστατώνει ολοκληρωτικά την νοητική ισορροπία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος είναι μόνο σύγκρουση. Μην περιμένεις από αυτά γαλήνη και κατανόηση.

Οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα ψευδαισθήσεις διαφορών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ήταν; Εξ ορισμού, μια ψευδαίσθηση είναι μια προσπάθεια να κάνει αληθινό κάτι που θεωρείται μείζονος σημασίας, αλλά αναγνωρίζεται ως αναληθές. Επομένως ο νους αναζητά να το κάνει αληθινό από ένταση της επιθυμίας να το έχει για τον εαυτό του. Οι ψευδαισθήσεις είναι παρωδίες δημιουργίας · προσπάθειες να φέρεις την αλήθεια στα ψεύδη. Βρίσκοντας την αλήθεια μη αποδεκτή, ο νους επαναστατεί ενάντια στην αλήθεια και δίνει στον εαυτό του μια ψευδαίσθηση νίκης. Θεωρώντας την υγεία βάρος, αποσύρεται σε πυρετώδη όνειρα. Και σε αυτά τα όνειρα ο νους είναι διαχωρισμένος, διαφορετικός από τους άλλους νόες, με διαφορετικά δικά του ενδιαφέροντα, και ικανός να ικανοποιήσει τις ανάγκες του εις βάρος των άλλων.

Από πού προέρχονται όλες αυτές οι διαφορές; Σίγουρα φαίνεται πως βρίσκονται στον κόσμο έξω. Όμως, σίγουρα ο νους είναι που κρίνει αυτό που βλέπουν τα μάτια. Ο νους είναι που ερμηνεύει τα μηνύματα των ματιών και τους δίνει «σημασία». Και αυτή η σημασία δεν υπάρχει καθόλου στον κόσμο εκεί έξω. Αυτό που βλέπεις σαν «πραγματικότητα» είναι απλά αυτό που προτιμά ο νους. Η ιεραρχία των αξιών προβάλλεται προς τα έξω, και στέλνει τα μάτια του σώματος για να το βρει. Τα μάτια του σώματος ποτέ δεν θα βλέπουν παρά μόνο μέσα από διαφορές. Όμως η αντίληψη δεν βασίζεται στα μηνύματα που φέρνουν αυτά. Μόνο ο νους αξιολογεί τα μηνύματά τους, επομένως μόνο ο νους είναι υπεύθυνος για την όραση. Αυτός και μόνο αποφασίζει αν αυτό που βλέπει είναι αληθινό ή ψευδαίσθηση, επιθυμητό ή ανεπιθύμητο, ευχάριστο ή οδυνηρό.

Τα σφάλματα στην αντίληψη εισέρχονται στις δραστηριότητες του νου που ξεδιαλύνουν και κατηγοριοποιούν. Και εδώ είναι που πρέπει να γίνει διόρθωση. Ο νους ταξινομεί αυτά που του φέρουν τα μάτια του σώματος σύμφωνα με τις αξίες που έχει ήδη αποκομίσει από το παρελθόν, κρίνοντας που ταιριάζει πιο καλά το κάθε στοιχείο των αισθήσεων. Υπάρχει άλλη βάση που θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένη; Μην αναγνωρίζοντας τον εαυτό του, έχει ζητήσει ο ίδιος να του δοθεί ό,τι ταιριάζει σε αυτές τις ομάδες  κατηγοριών. Και έχοντας κάνει κάτι τέτοιο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες πρέπει να είναι αληθινές. Σε αυτό βασίζεται η κρίση όλων των διαφορών, διότι από αυτό εξαρτάται και η κρίση του κόσμου. Είναι δυνατόν αυτή η συγκεχυμένη και παράλογη «αιτιολόγηση» να είναι αξιόπιστη σε οτιδήποτε;

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία διότι κάθε ασθένεια είναι ψευδαίσθηση. Είναι δυσκολότερο να αποδιώξεις την πίστη στο παράλογο σε μια πιο μεγάλη ψευδαίσθηση που έρχεται σε αντίθεση με μια μικρότερη; Θα συμφωνήσει κάποιος πιο γρήγορα στην μη πραγματικότητα μια δυνατότερης φωνής που ακούει από ότι μιας απαλότερης; Θα αποδιώξει πιο εύκολα μια ψιθυριστή εντολή να σκοτώσει από ότι μια δυνατή; Και μήπως ο αριθμός των δίκρανων που κουβαλάνε οι διάβολοι που βλέπει επηρεάζουν την αξιοπιστία της αντίληψής του; Ο νους του τους έχει κατηγοριοποιήσει ως αληθείς, άρα είναι πραγματικοί γι αυτόν. Όταν συνειδητοποιήσει ότι είναι όλα ψευδαισθήσεις θα εξαφανιστούν. Το ίδιο συμβαίνει και με την θεραπεία. Οι ιδιότητες των ψευδαισθήσεων που φαίνεται ότι τις κάνουν αληθινές στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση, διότι οι ιδιότητές τους είναι το ίδιο ψευδαισθητικές όσο κι αυτές.

Τα μάτια του σώματος θα συνεχίσουν να βλέπουν διαφορές. Αλλά ο νους που έχει αφήσει τον εαυτό του να θεραπευτεί δεν θα τις αναγνωρίζει πια. Θα υπάρχουν και εκείνοι που φαίνεται ότι είναι «πιο άρρωστοι» από άλλους, και τα μάτια του σώματος θα αναφέρουν τις διαφορετικές μορφές τους όπως και πριν. Αλλά ο θεραπευμένος νους θα τις βάζει όλες στην ίδια κατηγορία · δεν είναι πραγματικές. Αυτό είναι το δώρο του Διδασκάλου · η κατανόηση ότι μόνο δύο κατηγορίες έχουν νόημα για το ξεκαθάρισμα των μηνυμάτων που δέχεται ο νους από εκεί που φαίνεται ότι είναι ο έξω κόσμος. Και από αυτές τις δύο, μόνο μία είναι αληθινή. Ακριβώς όπως η πραγματικότητα είναι απόλυτα αληθινή, ξέχωρα από μέγεθος, σχήμα, χώρο και χρόνο – διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν διαφορές μέσα σε αυτήν –το ίδιο συμβαίνει και με τις ψευδαισθήσεις χωρίς καμία διάκριση. Η μόνη απάντηση στην ασθένεια οποιουδήποτε είδους είναι η θεραπεία. Η μόνη απάντηση σε όλες τις ψευδαισθήσεις είναι η αλήθεια.

 Κανένας δεν υφίσταται απώλεια εκτός κι αν είναι δική του απόφαση. Κανένας δεν δοκιμάζεται από πόνο εκτός και αν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση από επιλογή του. Kανένας δεν μπορεί να θλίβεται ούτε να φοβάται ή να θεωρεί τον εαυτό του ασθενή εκτός και αν αυτά είναι τα αποτελέσματα που θέλει. Και κανένας δεν πεθαίνει χωρίς την δική του συναίνεση. Τίποτα δεν συμβαίνει που να μην αντιπροσωπεύει την επιθυμία σου, και τίποτα από ό,τι επιλέγεις δεν παραλείπεται.

- Μάθημα 152

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Αυστηρά μιλώντας , οι λέξεις δεν παίζουν κανένα απολύτως ρόλο στην θεραπεία. Ο κινητήριος παράγοντας είναι η προσευχή, ή το να ζητάς. Αυτό που ζητάς λαμβάνεις. Αλλά αυτό αναφέρεται στην προσευχή της καρδιάς, και όχι στα λόγια που χρησιμοποιείς όταν προσεύχεσαι. Μερικές φορές τα λόγια και η προσευχή είναι αλληλοσυγκρουόμενα και μερικές άλλες συμφωνούν. Δεν έχει σημασία. Ο Θεός δεν καταλαβαίνει λέξεις, διότι αυτές κατασκευάστηκαν από διαχωρισμένους νόες για να τους κρατήσουν μέσα στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού. Οι λέξεις μπορεί να είναι χρήσιμες, ειδικά για τον αρχάριο, για να βοηθήσουν στην συγκέντρωση και να διευκολύνουν τον αποκλεισμό, ή τουλάχιστον τον έλεγχο των άσχετων σκέψεων. Ας μην ξεχνούμε, όμως, ότι οι λέξεις δεν είναι παρά σύμβολα συμβόλων. Επομένως είναι διπλά απομακρυσμένες από την πραγματικότητα.

Σαν σύμβολα, οι λέξεις έχουν πολύ συγκεκριμένες αναφορές. Ακόμα και όταν φαίνονται πολύ αφηρημένες, η εικόνα που έρχεται στο νου έχει την τάση να είναι πολύ χειροπιαστή. Εκτός κι αν προκαλείται κάποια συγκεκριμένη αναφορά στο νου σε σχέση με την λέξη, η λέξη έχει πολύ μικρή ή και καθόλου πρακτική σημασία, και επομένως δεν μπορεί να βοηθήσει στην θεραπευτική διαδικασία. Η προσευχή της καρδιάς δεν ζητά πραγματικά χειροπιαστά πράγματα. Πάντα ζητά κάποιο είδος εμπειρίας, και τα συγκεκριμένα πράγματα που ζητά είναι αυτά που θα φέρουν την επιθυμητή εμπειρία κατά την γνώμη αυτού που ζητά. Οι λέξεις, λοιπόν, είναι τα σύμβολα για τα πράγματα που ζητούνται, αλλά και αυτά τα πράγματα από μόνα τους δεν είναι παρά σύμβολα των εμπειριών τις οποίες επιζητούν.

Η προσευχή για πράγματα αυτού του κόσμου θα φέρει εμπειρίες αυτού του κόσμου. Αν η προσευχή της καρδιάς ζητά κάτι τέτοιο, αυτό θα δοθεί διότι αυτό θα γίνει αποδεκτό. Είναι αδύνατον η προσευχή της καρδιάς να μείνει αναπάντητη μέσα στα πλαίσια της αντίληψης εκείνου που ζητά. Αν ζητά το αδύνατο, αν θέλει αυτό που δεν υπάρχει ή αναζητά ψευδαισθήσεις με την καρδιά του, όλα αυτά γίνονται δικά του. Η δύναμη της απόφασής του, του τα προσφέρει όπως τα ζήτησε. Εδώ βρίσκονται η κόλαση και ο Παράδεισος. Ο κοιμισμένος Υιός του Θεού δεν έχει παρά αυτή την δύναμη που του έχει απομείνει. Είναι αρκετή. Τα λόγια δεν έχουν σημασία. Μόνο ο Λόγος του Θεού έχει σημασία, διότι συμβολίζει αυτό που δεν έχει καθόλου ανθρώπινα σύμβολα. Μόνο το Άγιο Πνεύμα κατανοεί τι αντιπροσωπεύει αυτός ο Λόγος. Και αυτό, επίσης, αρκεί.

Να αποφεύγει, τότε, ο δάσκαλος του Θεού την χρήση λέξεων στην διδασκαλία του; Πραγματικά, όχι! Υπάρχουν πολλοί που πρέπει να τους πλησιάσει μέσω των λέξεων, εφόσον ακόμα δεν είναι ικανοί ν’ ακούσουν μέσα στην ησυχία. Ο δάσκαλος του Θεού, όμως, πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί τις λέξεις με ένα νέο τρόπο. Σταδιακά, μαθαίνει πως ν’ αφήνει να επιλέγονται οι λέξεις για λογαριασμό του παύοντας ν’ αποφασίζει μόνος του το τι θα πει. Αυτή η διαδικασία είναι απλά μία ιδιαίτερη περίπτωση του μαθήματος από το βιβλίο εργασιών που λέει, «Θα κάνω πίσω και θ’ αφήσω Αυτόν να μου δείχνει τον δρόμο». Ο δάσκαλος του Θεού δέχεται τα λόγια που του προσφέρονται, και τα δίνει έτσι όπως τα λαμβάνει. Δεν ελέγχει αυτός την κατεύθυνση της ομιλίας του. Αφουγκράζεται, ακούει και μιλά.

Ένα μείζον  εμπόδιο σε αυτή την πλευρά της μάθησής του είναι ο φόβος του δασκάλου του Θεού όσον αφορά την εγκυρότητα αυτών που ακούει. Και αυτό που ακούει μπορεί πραγματικά να τον εκπλήσσει. Μπορεί επίσης να είναι αρκετά άσχετο με το πρόβλημα έτσι όπως παρουσιάζεται στην αντίληψή του, και μπορεί, μάλιστα, να φέρει τον δάσκαλο του Θεού αντιμέτωπο με μία κατάσταση που τον φέρνει σε δύσκολη θέση. Όλες αυτές οι κρίσεις δεν έχουν καμία αξία. Είναι δικές του, και προέρχονται από μία κατώτερης ποιότητας αυτό-αντίληψη την οποία θέλει να αφήσει πίσω του. Μην κρίνεις τα λόγια που έρχονται σε σένα, παρά πρόσφερέ τα με εμπιστοσύνη. Είναι κατά πολύ σοφότερα από τα δικά σου. Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν τον Λόγο του Θεού πίσω από τα δικά τους σύμβολα. Και Αυτός ο Ίδιος δίνει στα λόγια που χρησιμοποιούν την δύναμη του Πνεύματός Του, εξυψώνοντάς τα από σύμβολα άνευ σημασίας σε Κάλεσμα του Ουρανού του ίδιου.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ;

Η θεραπεία και η Επανόρθωση δεν έχουν απλά κάποια σχέση · είναι ταυτόσημες. Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα διότι δεν υπάρχουν βαθμοί Επανόρθωσης. Είναι η μόνη ολοκληρωμένη  έννοια δυνατή σε αυτό τον κόσμο, διότι είναι η πηγή μίας εξ ολοκλήρου ενοποιημένης αντίληψης. Η μερική Επανόρθωση είναι μία ιδέα χωρίς νόημα, ακριβώς όπως είναι αδιανόητες κάποιες περιοχές κόλασης στον Ουρανό. Αποδέξου την Επανόρθωση και σώζεσαι. Η Επανόρθωση είναι ο Λόγος του Θεού. Δέξου τον Λόγο Του και τι απομένει πια που να κάνει δυνατή την ασθένεια; Δέξου τον Λόγο Του και κάθε θαύμα έχει εκπληρωθεί. Το να συγχωρείς σημαίνει να θεραπεύεις. Ο δάσκαλος του Θεού έχει δεχτεί ως μόνη του λειτουργία την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Τι υπάρχει, λοιπόν, που να μην μπορεί να θεραπεύσει; Ποιο θαύμα μπορεί να παρακρατηθεί από αυτόν;

Η πρόοδος του δασκάλου του Θεού μπορεί να είναι αργή ή γρήγορη, ανάλογα με το αν αναγνωρίζει την περιεκτικότητα της Επανόρθωσης, ή για κάποιο χρονικό διάστημα εξαιρεί κάποιες περιοχές προβλημάτων από αυτήν. Σε μερικές περιπτώσεις, υπάρχει μία αιφνίδια και ολοκληρωτική επίγνωση της τέλειας δυνατότητας εφαρμογής  του μαθήματος της Επανόρθωσης σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αυτό είναι σχετικά σπάνιο. Ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να έχει δεχτεί την λειτουργία που του έχει δώσει ο Θεός πολύ πριν μάθει όλα όσα του προσφέρει η αποδοχή του. Μόνο το τέλος είναι βέβαιο. Η απαραίτητη συνειδητοποίηση της περιεκτικότητας μπορεί να τον φτάσει οπουδήποτε στην διαδρομή. Αν ο δρόμος φαίνεται μακρύς, ας είναι ικανοποιημένος. Έχει αποφασίσει για την κατεύθυνση που θέλει να πάρει. Τι περισσότερο του ζητείται; Και εφόσον έχει κάνει αυτό που χρειάζεται, είναι δυνατόν ο Θεός να του στερήσει τα υπόλοιπα;

Για να υπάρξει πρόοδος στην εξέλιξη του δασκάλου του Θεού, χρειάζεται αυτός να καταλάβει ότι η συγχώρεση είναι θεραπεία. Η ιδέα ότι ένα σώμα μπορεί να ασθενεί είναι μία κεντρική ιδέα στο σύστημα σκέψης του εγώ. Αυτή η σκέψη δίνει στο σώμα αυτονομία, το διαχωρίζει από το νου, και κρατά άθικτη την ιδέα της επίθεσης. Αν το σώμα μπορούσε να ασθενεί η Επανόρθωση θα ήταν αδύνατη. Ένα σώμα που μπορεί να παραγγέλνει στο νου να πράττει όπως αυτό κρίνει, θα μπορούσε απλά να πάρει την θέση του Θεού και να αποδείξει ότι η σωτηρία είναι αδύνατη. Τι θα έχει απομείνει, τότε, για να θεραπευτεί; Το σώμα έχει γίνει άρχοντας του νου. Πως είναι δυνατόν, τώρα, ο νους να επιστραφεί στο Άγιο Πνεύμα εκτός κι αν το σώμα σκοτωθεί; Και ποιος είναι αυτός που θα ήθελε την σωτηρία με τέτοιο τίμημα;

Φυσικά η ασθένεια δεν φαίνεται ότι είναι απόφαση. Ούτε κανένας θα πίστευε πραγματικά ότι θέλει να είναι ασθενής. Ίσως μπορεί να δεχτεί την ιδέα θεωρητικά, αλλά σπάνια ή και ποτέ αυτή δεν εφαρμόζεται με συνέπεια σε όλες τις ειδικευμένες μορφές ασθένειας, και στην ατομική αντίληψη που έχει αυτός για τον εαυτό του αλλά και για όλους τους άλλους. Ούτε επικαλείται ο δάσκαλος του Θεού το θαύμα της θεραπείας σε αυτό το επίπεδο. Παραβλέπει το νου και το σώμα, βλέποντας μόνο το πρόσωπο του Χριστού να λάμπει μπροστά του, να διορθώνει όλα τα σφάλματα και να θεραπεύει όλη την αντίληψη. Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα της αναγνώρισης, από τον δάσκαλο του Θεού, του ποιος είναι αυτός που χρειάζεται θεραπεία. Αυτή η αναγνώριση δεν έχει καμία ειδική αναφορά. Ισχύει για όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Με αυτή θεραπεύονται όλες οι ψευδαισθήσεις.

Όταν ένας δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να θεραπεύσει, αυτό συμβαίνει διότι έχει ξεχάσει Ποιος είναι. Επομένως, η  ασθένεια κάποιου άλλου γίνεται δική του. Επιτρέποντας να συμβεί αυτό, έχει ταυτιστεί με το εγώ κάποιου άλλου, και επομένως τον έχει παρερμηνεύσει ως σώμα. Κάνοντας αυτό, έχει αρνηθεί να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του, κι έτσι δεν μπορεί να την προσφέρει στον αδελφό του στο Όνομα του Χριστού. Μάλιστα, δεν θα μπορέσει να αναγνωρίσει τον αδελφό του καθόλου, διότι ο Πατέρας του δεν δημιούργησε σώματα, κι έτσι αυτός βλέπει στον αδελφό του μόνο το μη πραγματικό. Τα σφάλματα δεν διορθώνουν σφάλματα, και η διαστρεβλωμένη αντίληψη δεν θεραπεύει. Κάνε πίσω τώρα, δάσκαλε του Θεού. Έκανες λάθος. Μην δείχνεις εσύ τον δρόμο, γιατί τον έχεις χάσει. Στρέψου γρήγορα προς τον Δάσκαλό σου, και άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί.

Η προσφορά της Επανόρθωσης είναι συμπαντική. Είναι εξίσου εφαρμόσιμη σε όλους τους ανθρώπους σε όλες τις περιστάσεις. Και μέσα σε αυτή βρίσκεται η δύναμη να θεραπεύει όλους τους ανθρώπους από όλες τις μορφές ασθένειας. Αν δεν το πιστεύεις αυτό σημαίνει ότι είσαι άδικος με τον Θεό, και επομένως άπιστος σ’ Αυτόν. Ένας ασθενής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από τον Θεό. Θα ήθελες, λοιπόν, να τον βλέπεις κι εσύ ως διαχωρισμένο από σένα; Έργο σου είναι να θεραπεύσεις την αίσθηση του διαχωρισμού που τον κατέστησε ασθενή. Λειτουργία σου είναι να αναγνωρίσεις για λογαριασμό του ότι αυτό που πιστεύει δεν είναι η αλήθεια. Η συγχώρεσή σου είναι που πρέπει να του το δείξει αυτό. Η θεραπεία είναι πολύ απλή. Η Επανόρθωση λαμβάνεται και προσφέρεται. Έχοντας παραλειφθεί, πρέπει να γίνει αποδεκτή. Σε αυτή την αποδοχή είναι που βρίσκεται η θεραπεία. Όλα τ’ άλλα ακολουθούν αυτό τον μοναδικό σκοπό.

Ποιος μπορεί να περιορίσει την δύναμη του Θεού του Ίδιου; Ποιος, λοιπόν, μπορεί να πει το ποιος μπορεί να θεραπευτεί και από τι, και τι είναι αυτό που πρέπει να παραμείνει πέρα από την δύναμη του Θεού να συγχωρεί; Αυτό είναι στ’αλήθεια παράνοια. Δεν είναι δουλειά των δασκάλων του Θεού να βάλουν όρια σε Αυτόν, διότι δεν είναι έργο τους να κρίνουν τον Υιό Του. Και το να κρίνεις τον Υιό σημαίνει ότι περιορίζεις τον Πατέρα του. Και τα δύο αυτά δεν έχουν νόημα. Εν τούτοις, αυτό δεν θα γίνει κατανοητό μέχρι ο δάσκαλος του Θεού ν’ αναγνωρίσει ότι και αυτοί είναι το ίδιο λάθος. Σε αυτό το σημείο λαμβάνει την Επανόρθωση, διότι  αποσύρει την κρίση του από τον Υιό του Θεού, και τον δέχεται έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Δεν στέκεται πια χωριστά από τον Θεό, αποφασίζοντας το που θα πρέπει να δίδεται η θεραπεία και που πρέπει να παρακρατείται. Τώρα μπορεί να λέει μαζί με τον Θεό, «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, δημιουργημένος τέλειος, τώρα και πάντα.»

Ελευθερώνω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν

1. Τι άλλο κρατά τον κόσμο αλυσοδεμένο εκτός από τις πεποιθήσεις σου; Και τι άλλο μπορεί να σώσει τον κόσμο εκτός από τον Εαυτό σου; Η πίστη είναι πραγματικά ισχυρή. Οι σκέψεις που κρατάς είναι ισχυρές, και οι ψευδαισθήσεις είναι εξίσου δυνατές σε επιδράσεις όσο και η αλήθεια. Ένας τρελός νομίζει ότι ο κόσμος που βλέπει είναι αληθινός, και δεν αμφιβάλλει γι αυτό. Ούτε μπορεί να ταλαντευτεί αμφισβητώντας τις επιδράσεις των σκέψεών του. Μόνο όταν αρχίσει να αμφισβητεί την πηγή τους, αρχίζει να υπάρχει ελπίδα ελευθερίας.

2. Και όμως η σωτηρία επιτυγχάνεται εύκολα, γιατί ο καθένας είναι ελεύθερος να αλλάξει το νου του, και όλες τις σκέψεις του αλλάζουν μαζί με αυτόν. Τώρα η πηγή της σκέψης άλλαξε, διότι αλλαγή του νου σημαίνει ότι αλλάζεις την πηγή όλων των ιδεών που σκέφτεσαι ή σκέφτηκες ποτέ ή πρόκειται να σκεφτείς. Απελευθερώνεις το παρελθόν από όλα όσα σκεφτόσουν πριν. Απελευθερώνεις το μέλλον από όλες τις αρχαίες σκέψεις αναζήτησης αυτού που δεν θέλεις να βρεις.

3. Το παρόν τώρα παραμένει ο μόνος χρόνος. Εδώ στο παρόν ο κόσμος απελευθερώνεται. Γιατί καθώς αφήνεις το παρελθόν να ανασηκωθεί και απελευθερώνεις το μέλλον από τους αρχαίους φόβους σου, βρίσκεις διαφυγή και την δίνεις και στον κόσμο. Έχεις υποδουλώσει τον κόσμο με όλους σου τους φόβους, τις αμφιβολίες και τις δυστυχίες, τον πόνο και τα δάκρυά σου ∙ και όλες σου οι θλίψεις τον πιέζουν, και κρατούν τον κόσμο αιχμάλωτο στις δοξασίες σου. Ο θάνατος τον χτυπά από παντού διότι εσύ κρατάς τις πικρές σκέψεις του θανάτου μέσα στο μυαλό σου.

4. Ο κόσμος από μόνος του δεν είναι τίποτα. Ο νους σου είναι που πρέπει να του δώσει κάποιο νόημα. Και αυτό που βλέπεις σε αυτόν είναι οι επιθυμίες σου, εκδηλωμένες με τέτοιο τρόπο ώστε να τις θεωρείς αληθινές. Ίσως να νομίζεις ότι δεν έφτιαξες εσύ τον κόσμο, αλλά ότι ήρθες χωρίς την θέληση σου σε κάτι που είχε ήδη φτιαχτεί, και δεν περίμενε τις δικές σου σκέψεις για να αποκτήσει κάποιο νόημα. Όμως, η αλήθεια είναι ότι βρήκες ακριβώς αυτό που έψαχνες όταν ήρθες.

5. Δεν υπάρχει κανένας κόσμος ξέχωρα από αυτό που επιθυμείς, και εδώ βρίσκεται η ύστατη απελευθέρωσή σου. Άλλαξε το νου σου γι αυτό που θέλεις να βλέπεις, και όλος ο κόσμος θα αλλάξει ανάλογα. Οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Αυτό το κεντρικό θέμα τονίζεται συχνά στο κείμενο και πρέπει να το βάλεις καλά στο μυαλό σου αν θέλεις να καταλάβεις το σημερινό μάθημα. Δεν είναι η έπαρση που σου λέει ότι εσύ έφτιαξες τον κόσμο που βλέπεις, και ότι αυτός αλλάζει καθώς εσύ αλλάζεις το νου σου.

6. Έπαρση είναι όμως αυτή που διαφωνεί και ισχυρίζεται ότι έχεις έρθει σε ένα κόσμο ξέχωρο από σένα, ανεπηρέαστο από το τι σκέφτεσαι, και εντελώς ξέχωρο από ό,τι νομίζεις εσύ ότι είναι. Δεν υπάρχει κόσμος! Αυτή είναι η κεντρική σκέψη που τα Μαθήματα επιχειρούν να διδάξουν. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να το δεχτούν αυτό, και ο κάθε ένας πρέπει να πάει όσο επιτρέπει στον εαυτό του να φτάσει στο μονοπάτι της αλήθειας. Θα επιστρέψει και θα πάει ακόμα μακρύτερα, ή μπορεί να κάνει πίσω για λίγο και έπειτα να ξαναγυρίσει.

7. Αλλά η θεραπεία είναι το δώρο εκείνων που είναι προετοιμασμένοι να μάθουν ότι δεν υπάρχει κόσμος, και μπορούν να δεχτούν το μάθημα τώρα. Η ετοιμότητά τους θα φέρει το μάθημα σε αυτούς σε κάποια μορφή που να μπορούν να καταλάβουν και ν’ αναγνωρίσουν. Μερικοί το βλέπουν ξαφνικά την στιγμή του θανάτου, και σηκώνονται για να το διδάξουν. Άλλοι το βρίσκουν σε εμπειρίες που δεν είναι αυτού του κόσμου, που τους  δείχνουν ότι ο κόσμος δεν υπάρχει διότι αυτό που βλέπουν πρέπει να είναι η αλήθεια, ενώ έρχεται σε ξεκάθαρη αντίθεση με τον κόσμο.

8. Και μερικοί θα το βρουν σε αυτά τα Μαθήματα, και στις ασκήσεις που κάνουμε σήμερα. Η σημερινή μέρα είναι αληθινή διότι ο κόσμος δεν υπάρχει. Και αν είναι πραγματικά δική σου φαντασία, τότε μπορείς να την απελευθερώσεις από όλα τα πράγματα που νόμισες ποτέ ότι ήταν απλά αλλάζοντας όλες τις σκέψεις που του έδωσαν αυτές τις μορφές. Οι ασθενείς θεραπεύονται καθώς εσύ αφήνεις να φύγουν όλες οι σκέψεις της ασθένειας, και οι νεκροί ανασταίνονται όταν αφήνεις σκέψεις ζωής να αντικαταστήσουν όλες τις σκέψεις θανάτου που έκανες ποτέ.

9. Ένα μάθημα το οποίο επαναλάβαμε μία φορά τώρα πρέπει να το τονίσουμε και πάλι, διότι περιέχει την σταθερή βάση της σημερινής ιδέας. Είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Δεν υπάρχει μέρος όπου να γίνεται να υποφέρεις, ούτε χρόνος που να μπορεί να επιφέρει αλλαγή στην αιώνια κατάστασή σου. Πως είναι δυνατόν να υπάρχει ο κόσμος του χωροχρόνου, αν παραμένεις έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός;

10. Τι άλλο είναι το σημερινό μάθημα εκτός από άλλος ένας τρόπος να πούμε ότι το να γνωρίσεις τον Εαυτό σου είναι η σωτηρία του κόσμου; Το να ελευθερώσεις τον κόσμο από κάθε είδους πόνο σημαίνει ότι αλλάζεις το νου σου για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει κόσμος ξέχωρος από τις ιδέες σου διότι οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους, και στηρίζεις τον κόσμο μέσα στο νου σου με την σκέψη σου.

11. Όμως, αν είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, δεν μπορείς να σκέφτεσαι ξέχωρα από Αυτόν, ούτε να φτιάχνεις κάτι που δεν μοιράζεται την αιωνιότητα και την Αγάπη Του. Αυτά τα στοιχεία είναι έμφυτα στον κόσμο που βλέπεις; Δημιουργεί αυτός ο κόσμος όπως δημιουργεί Εκείνος; Εκτός κι αν συμβαίνει αυτό, δεν είναι αληθινός, και ούτε μπορεί να είναι στο ελάχιστο. Αν εσύ είσαι αληθινός, ο κόσμος που βλέπεις είναι ψεύτικος, γιατί η δημιουργία του Θεού δεν μοιάζει καθόλου με τον κόσμο, με κανένα τρόπο. Και όπως εσύ δημιουργήθηκες από την δική Του Σκέψη, έτσι και οι δικές σου σκέψεις είναι αυτές που τον έφτιαξαν και αυτές πρέπει να τον απελευθερώσουν, έτσι ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις τις Σκέψεις που μοιράζεσαι με τον Θεό.

12. Απελευθέρωσε τον κόσμο! Οι αληθινές σου δημιουργίες περιμένουν αυτή την απελευθέρωση για να σου δώσουν την πατρική σου ιδιότητα, όχι των ψευδαισθήσεων, αλλά όπως ο Θεός στην αλήθεια. Ο Θεός μοιράζεται την Πατρότητά Του μαζί με σένα που είσαι ο Υιός Του, διότι Αυτός δεν κάνει διακρίσεις σε αυτό που είναι ο Ίδιος και αυτό που ακόμα είναι ο Εαυτός Του. Ό,τι δημιουργεί  Αυτός δεν είναι ξέχωρό από Αυτόν, και πουθενά δεν τελειώνει ο Πατέρας, ώστε ο Υιός να αρχίζει ως κάτι ξέχωρο από Αυτόν.

13. Δεν υπάρχει κόσμος διότι είναι μια σκέψη ξέχωρη από τον θεό, φτιαγμένη για να χωρίσει τον Πατέρα από τον Υιό, και να αποκόψει ένα μέρος του Θεού του Ίδιου κι έτσι να καταστρέψει την Ολότητά Του. Είναι δυνατόν ένας κόσμος που προέρχεται από μια τέτοια ιδέα να είναι αληθινός; Μπορεί να βρίσκεται πουθενά; Αρνήσου τις ψευδαισθήσεις, και δέξου την αλήθεια. Αρνήσου ότι είσαι μια σκιά τοποθετημένη για λίγο σε ένα κόσμο που πεθαίνει. Απελευθέρωσε το νου σου, και θα δεις ένα κόσμο απελευθερωμένο.

14. Σήμερα σκοπός μας είναι να ελευθερώσουμε τον κόσμο από όλες τις άσκοπες σκέψεις που είχαμε ποτέ γι αυτόν, και για όλα τα ζωντανά πράγματα που βλέπουμε πάνω σε αυτόν. Δεν μπορεί να βρίσκονται εδώ. Ούτε κι εμείς. Γιατί βρισκόμαστε στην  κατοικία που ο Πατέρας μας ίδρυσε για μας, μαζί με αυτούς. Κι εμείς που είμαστε έτσι όπως μας δημιούργησε Αυτός επιθυμούμε να απελευθερώσουμε τον κόσμο από όλες τις ψευδαισθήσεις μας, σήμερα, ώστε να ελευθερωθούμε κι εμείς.

15. Άρχισε τις δεκαπεντάλεπτες περιόδους πρακτικής, δύο φορές την ημέρα, έτσι:

-                     Εγώ που παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός επιθυμώ να ελευθερώσω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν. Διότι είμαι αληθινός επειδή ο κόσμος δεν είναι, και επιθυμώ να γνωρίσω την δική μου πραγματικότητα.

Έπειτα απλά αναπαύσου, σε εγρήγορση αλλά χωρίς ένταση, και άφησε το νου σου μέσα στην ησυχία ν’ αλλάξει έτσι ώστε ο κόσμος να ελευθερωθεί, μαζί με σένα.

16. Δεν χρειάζεται να συνειδητοποιήσεις ότι η θεραπεία έρχεται σε πολλούς αδελφούς στα πέρατα του κόσμου, όπως και σε εκείνους που βλέπεις κοντά, καθώς στέλνεις αυτές τις σκέψεις για να ευλογήσουν τον κόσμο. Αλλά θα νιώσεις την δική απελευθέρωση, παρόλο που μπορεί να μην καταλαβαίνεις απόλυτα ακόμα ότι ποτέ δεν θα μπορούσες να απελευθερωθείς μόνος σου.

17. Όλη την ημέρα, να αυξάνεις την ελευθερία που στέλνεις με αυτές τις ιδέες σε όλο τον κόσμο, και να λες όποτε μπαίνεις στον πειρασμό να αρνηθείς την δύναμη της απλής αλλαγής του νου σου:

- Ελευθερώνω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν, και επιλέγω την δική μου πραγματικότητα στην θέση τους.

- Μάθημα 132

ΜΑΘΗΜΑ 136

Η ασθένεια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια.

1. Κανένας δεν μπορεί να θεραπεύσει εκτός κι αν καταλαβαίνει τι σκοπό φαίνεται ότι η υπηρετεί η ασθένεια. Γιατί τότε θα καταλάβει ότι ο σκοπός της δεν έχει κανένα νόημα. Εφόσον  δεν έχει αιτία ούτε κάποιο σκοπό με νόημα, δεν μπορεί να υπάρχει καθόλου. Όταν αυτό γίνει αντιληπτό, η θεραπεία είναι αυτόματη. Αποβάλλει τις ανούσιες ψευδαισθήσεις με την ίδια προσέγγιση που τις φέρει όλες στην αλήθεια, και απλά τις αφήνει εκεί να εξαφανιστούν.

2. Η ασθένεια δεν είναι ένα ατύχημα. Όπως όλες οι άμυνες, είναι ένα παρανοϊκό τέχνασμα για αυταπάτη. Και σαν όλα τ’ άλλα, σκοπός της είναι να κρύψει την πραγματικότητα, να της επιτεθεί, να την αλλάξει, να την καταστήσει παράλογη, να την παραμορφώσει, να την διαστρεβλώσει, ή να την υποβιβάσει σε ένα μικρό σωρό από ασυνάρτητα κομμάτια. Ο στόχος κάθε άμυνας είναι να εμποδίσει την αλήθεια να είναι ολοκληρωμένη. Τα κομμάτια γίνονται αντιληπτά σαν να είναι το κάθε ένα ολοκληρωμένο από μόνο του.

3. Οι άμυνες δεν είναι ακούσιες, ούτε γίνονται χωρίς την επίγνωσή σου. Είναι μυστικά, μαγικά ραβδιά που κουνάς όταν εμφανίζεται η αλήθεια να απειλήσει αυτό που θέλεις να πιστεύεις. Φαίνονται ότι είναι ασυνείδητες μόνο και μόνο από την ταχύτητα με την οποία επιλέγεις να τις χρησιμοποιήσεις. Εκείνο το δευτερόλεπτο, ίσως ακόμα λιγότερο, κατά το οποίο κάνεις την επιλογή αυτή, αναγνωρίζεις ακριβώς αυτό που θέλεις να επιχειρήσεις, και έπειτα προχωράς στο να σκεφτείς ότι έχει γίνει.

4. Ποιος άλλος εκτός από σένα αξιολογεί μία απειλή, αποφασίζει ότι είναι αναγκαία η διαφυγή, και στήνει μία σειρά από άμυνες για να μειώσει την απειλή την οποία έχει κρίνει ως αληθινή;  Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν ασυνείδητα. Αλλά μετά, το σχέδιό σου απαιτεί να ξεχάσεις ότι εσύ το έφτιαξες, άρα να φαίνεται ότι προέρχεται από κάπου έξω από την δική σου πρόθεση, ένα συμβάν πέρα από την δική σου νοητική κατάσταση, μία έκβαση με πραγματική επίδραση επάνω σου, αντί για κάτι που έγινε από σένα

5. Αυτή η γρήγορη λησμονιά του ρόλου που έπαιξες εσύ στην «πραγματικότητά» σου είναι που κάνει τις άμυνες να φαντάζουν ότι είναι πέρα από τον δικό σου έλεγχο. Αλλά αυτό που έχεις ξεχάσει μπορείς να το θυμηθείς, αν δείξεις προθυμία να αναθεωρήσεις την απόφαση που είναι διπλό-προστατευμένη από την λήθη. Το ότι δεν θυμάσαι δεν είναι παρά σημάδι ότι αυτή η απόφαση παραμένει ακόμα σε ισχύ, όσον αφορά τις επιθυμίες σου. Μην σε ξεγελά αυτό και το θεωρείς γεγονός. Οι άμυνες κάνουν τα γεγονότα μη αναγνωρίσιμα. Αυτό στοχεύουν να κάνουν, και αυτό κάνουν.

6. Κάθε άμυνα παίρνει θραύσματα του όλου, τα περισυλλέγει χωρίς να λάβει υπόψη την αληθινή τους σχέση, κι έτσι κατασκευάζει ψευδαισθήσεις ενός όλου που δεν βρίσκεται εκεί. Αυτή είναι η διαδικασία που επιβάλλει την απειλή, και όχι το όποιο αποτέλεσμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει. Όταν τα κομμάτια αποσπώνται από το σύνολο και βλέπονται ως διαχωρισμένα και σύνολα από μόνα τους, γίνονται σύμβολα επίθεσης στο όλον ∙ με επιτυχές αποτέλεσμα ώστε ποτέ να μην ειδωθούν ξανά ως όλον. Εν τούτοις, έχεις ξεχάσει ότι, μόνο και μόνο από την δική σου απόφαση, βρίσκονται εκεί για να πάρουν την θέση αυτού που είναι πραγματικότητα.

7. Η ασθένεια είναι μια απόφαση. Δεν είναι ένα πράγμα που σου συμβαίνει, χωρίς να το έχεις καθόλου αποζητήσει, που σε κάνει αδύναμο και σου φέρνει βάσανα. Είναι μια επιλογή που κάνεις, ένα σχέδιο που καταστρώνεις, όταν για μια στιγμή η αλήθεια κάνει την εμφάνισή της στον παραπλανημένο νου σου, και τότε όλος σου ο κόσμος φαίνεται ότι κλονίζεται και ετοιμάζεται να πέσει. Τώρα είσαι άρρωστος και η αλήθεια μπορεί να φύγει και να μην απειλεί πια το κατεστημένο σου.

8. Πως νομίζεις ότι η ασθένεια μπορεί να πετύχει να σε θωρακίσει από την αλήθεια; Διότι αποδεικνύει ότι το σώμα δεν είναι ξέχωρο από σένα, άρα πρέπει εσύ να είσαι ξέχωρος από την αλήθεια. Υποφέρεις από πόνο διότι υποφέρει το σώμα, και με αυτόν τον πόνο γίνεσαι ένα μαζί του. Έτσι διατηρείται η «αληθινή» σου ταυτότητα, και η παράξενη σκέψη που σε επισκέπτεται τόσο συχνά και σου ψιθυρίζει ότι μπορεί να είσαι κάτι πέρα από αυτό το μικρό σωρό σκόνης, σιγεί και ακινητοποιείται. Γιατί δες, αυτή η σκόνη έχει την δύναμη να σε κάνει να υποφέρεις, να σου στρεβλώνει τα οστά και να σταματά την καρδιά σου, και να σε προστάζει να πεθάνεις και να πάψεις να υπάρχεις.

9. Έτσι το σώμα γίνεται πιο δυνατό από την αλήθεια, που σου ζητά να ζήσεις, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει την επιλογή σου να πεθάνεις. Κι έτσι το σώμα είναι ισχυρότερο από την αιώνια ζωή, ο Ουρανός πιο εύθραυστος από την κόλαση, και το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του Υιού Του δέχεται επίθεση από μια απόφαση δυνατότερη από την Θέλησή Του. Ο Υιός Του είναι σκόνη, ο Πατέρας είναι ατελής, και το χάος κάθεται θριαμβευτικά στον θρόνο Εκείνου.

10. Αυτά είναι τα σχέδιά σου για την άμυνα σου. Και πιστεύεις ότι ο Ουρανός λιποψυχεί μπροστά σε τέτοιες παρανοϊκές επιθέσεις σαν αυτές, και ότι ο Θεός τυφλώνεται από τις ψευδαισθήσεις σου, ότι η αλήθεια γίνεται ψέμα, και ότι όλο το σύμπαν υποδουλώνεται στους νόμους που θέλουν να επιβάλλουν οι άμυνες σου. Όμως ποιος άλλος πιστεύει στις ψευδαισθήσεις εκτός από αυτόν που τις επινόησε; Ποιος άλλος τις βλέπει και αντιδρά σε αυτές σαν ήταν αληθινές;

11. Ο Θεός δεν γνωρίζει τα σχέδιά σου να αλλάξεις την Θέλησή Του. Το σύμπαν παραμένει αδιάφορο για τους νόμους που σκέφτηκες για να το κυβερνήσεις. Και ο Ουρανός δεν έχει υποκλιθεί στην κόλαση, ούτε η ζωή στον θάνατο. Μπορείς να επιλέξεις να νομίζεις πως πεθαίνεις, ή πως υποφέρεις από ασθένεια ή να παραμορφώνεις την αλήθεια με οποιοδήποτε τρόπο. Ό,τι είναι δημιουργημένο στέκει μακριά από όλα αυτά. Οι άμυνες είναι σχέδια να νικήσεις αυτό που δεν γίνεται να δεχτεί επίθεση. Αυτό που είναι αναλλοίωτο δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Και αυτό που είναι απόλυτα αναμάρτητο δεν γίνεται να αμαρτήσει.

12. Αυτή είναι η απλή αλήθεια. Δεν κάνει έκκληση στην δύναμη ούτε στον θρίαμβο. Δεν απαιτεί υπακοή, ούτε επιδιώκει να αποδείξει πόσο αξιοθρήνητες και μάταιες είναι οι προσπάθειές σου να σχεδιάζεις άμυνες που θα μπορούσαν να την αλλάξουν.  Η αλήθεια απλά θέλει να σου δώσει ευτυχία, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της. Ίσως αφήνει ένα μικρό αναστεναγμό όταν εσύ πετάς τα δώρα της, και όμως γνωρίζει, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτό που θέλει ο Θεός για σένα πρέπει να γίνει αποδεκτό.

13. Αυτό είναι το γεγονός που δείχνει ότι ο χρόνος είναι μία ψευδαίσθηση. Διότι ο χρόνος σε αφήνει να νομίζεις ότι αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός δεν είναι η αλήθεια αυτή την στοργική, όπως θα έπρεπε να είναι. Οι Σκέψεις του Θεού είναι εντελώς ξεχωριστές από το χρόνο. Διότι ο χρόνος δεν είναι παρά άλλη μία ανούσια άμυνα που έφτιαξες ενάντια στην αλήθεια. Εν τούτοις, ό,τι Αυτός επιθυμεί είναι εδώ, και εσύ παραμένεις έτσι όπως Αυτός σε δημιούργησε.

14. Η αλήθεια έχει μια δύναμη πολύ πέρα από κάθε άμυνα, γιατί καμιά ψευδαίσθηση δεν γίνεται να παραμείνει εκεί όπου έχει επιτραπεί στην αλήθεια να εισέλθει. Και αυτή έρχεται σε κάθε νου που καταθέτει τα όπλα του και παύει να παίζει με ανοησίες. Βρίσκεται οποιαδήποτε ώρα ∙ και σήμερα αν θέλεις, αν επιλέξεις να την καλωσορίσεις.

15. Αυτός είναι ο στόχος μας σήμερα. Και θα δώσουμε ένα τέταρτο της ώρας δύο φορές για να ζητήσουμε στην αλήθεια να έρθει σ’ εμάς και να μας ελευθερώσει. Και η αλήθεια θα έρθει, διότι ποτέ δεν ήταν χωρισμένη από εμάς.. Απλά περιμένει αυτή την πρόσκληση που δίνουμε σήμερα. Την ξεκινούμε με μια θεραπευτική προσευχή, για να μας βοηθήσει να υψωθούμε πάνω από την αμυντική θέση, και να αφήσουμε την αλήθεια να είναι έτσι όπως ήταν πάντα:

-                     Η ασθένεια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια. Θα δεχτώ την αλήθεια για το τι είμαι, και θ’ αφήσω το νου μου να θεραπευτεί ολοκληρωτικά σήμερα.

16. Η θεραπεία θα λάμψει διασχίζοντας τον ανοιχτό νου σου, καθώς η ειρήνη και η αλήθεια ανυψώνονται για να πάρουν την θέση του πολέμου και των μάταιων φαντασιοπληξιών. Δεν θα υπάρξει σκοτεινή γωνιά που να μπορεί να καλύψει η ασθένεια, και να την κρατήσει αμυνόμενη από το φως της αλήθειας. Δεν θα υπάρχει ούτε μία θαμπή φιγούρα από τα όνειρά σου, ούτε και οι ομιχλώδεις και ανούσιες επιδιώξεις τους με τους διπλούς σκοπούς που αναζητούσε μέσα στην παράνοια, που να απομείνει μέσα στο νου σου. Θα θεραπευτεί από όλες τις αρρωστημένες επιθυμίες που προσπαθούσε να εξουσιοδοτήσει το σώμα να υπακούσει.

17. Τώρα θεραπεύεται το σώμα, διότι η πηγή της ασθένειας έχει ανοίξει προς ίαση. Και θα αναγνωρίσεις ότι ασκήθηκες καλά από αυτό: Το σώμα δεν θα πρέπει να νιώθει καθόλου. Αν είχες επιτυχία, δεν θα υπάρχει καμία αίσθηση ασθένειας ή υγείας, πόνου ή ευχαρίστησης. Καμία ανταπόκριση καθόλου δεν βρίσκεται μέσα στο νου που το σώμα υπακούει. Η χρησιμότητά του παραμένει και τίποτα άλλο.

18. Ίσως δεν συνειδητοποιείς ότι αυτό αφαιρεί τα όρια που έχεις τοποθετήσει στο σώμα με τους σκοπούς που του είχες αποδώσει. Καθώς αυτά παραμερίζονται, η δύναμη που έχει το σώμα θα είναι πάντα επαρκής για να υπηρετεί τους αληθινά χρήσιμους σκοπούς του. Η υγεία του σώματος είναι απόλυτα εγγυημένη, διότι δεν περιορίζεται από τον χρόνο, από τον καιρό ή την κούραση, από την τροφή και το ποτό, ή από κανένα νόμο που το είχες κάνει να υπηρετεί πριν. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα τώρα για να το κάνεις καλά, διότι η ασθένεια έχει καταστεί αδύνατη.

19. Εν τούτοις, αυτή η προστασία χρειάζεται να διατηρηθεί προσεκτικά. Αν αφήσεις το νου  σου να δώσει άσυλο σε σκέψεις επίθεσης, ενδώσεις σε κρίσεις ή κάνεις σχέδια για να αμυνθείς από κάποιες αβεβαιότητες που θεωρείς ότι σου επιφυλάσσει το μέλλον, έχεις πάλι τοποθετήσει λαθεμένα τον εαυτό σου, και έφτιαξες μια ταυτότητα βασισμένη στο σώμα η οποία θα επιτεθεί σε αυτό, γιατί ο νους είναι ασθενής.

20. Δώσε άμεση λύση, αν συμβεί κάτι τέτοιο, μην αφήνοντας την αμυντικότητά σου να σε πληγώνει άλλο. Μην νιώσεις σύγχυση ως προς το τι πρέπει να θεραπευτεί, παρά πες στον εαυτό σου:

-                     Έχω ξεχάσει τι πραγματικά είμαι, γιατί πίστεψα ότι είμαι το σώμα μου. Η ασθένεια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια. Αλλά δεν είμαι σώμα. Και ο νους μου δεν μπορεί να επιτεθεί. Άρα δεν γίνεται να είμαι ασθενής.

ΜΑΘΗΜΑ 137

Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνος μου

1. Η σημερινή ιδέα παραμένει η κεντρική σκέψη πάνω στη οποία βασίζεται η σωτηρία. Γιατί η θεραπεία είναι το αντίθετο από όλες τις ιδέες του κόσμου που είναι προσκολλημένος στην ασθένεια και στις διαχωρισμένες καταστάσεις. Η ασθένεια είναι μια απόσυρση από τους άλλους, ένα αποκλεισμός της ένωσης. Γίνεται μια πόρτα που κλείνει σε ένα διαχωρισμένο εαυτό, και τον κρατά απομονωμένο και μόνο.

2. Η ασθένεια είναι απομόνωση. Γιατί φαίνεται σαν να κρατά τον ένα εαυτό ξεχωριστά από τους υπόλοιπους, για να υποφέρει κάτι που οι άλλοι δεν νιώθουν. Δίνει στο σώμα την τελική δύναμη να κάνει τον διαχωρισμό πραγματικό, και κρατά το νου διασπασμένο και μοιρασμένο σε κομμάτια, σε μια μοναχική φυλακή, από ένα συμπαγή τοίχο αρρωστημένης σάρκας, την οποία δεν μπορεί να υπερβεί.

3. Ο κόσμος υπακούει τους νόμους που υπηρετεί η ασθένεια, αλλά η θεραπεία λειτουργεί ξέχωρα από αυτούς. Είναι αδύνατον κάποιος να θεραπευτεί μόνο αυτός. Στην ασθένεια είναι μόνος και διαχωρισμένος. Αλλά η θεραπεία είναι η δική του απόφαση να γίνει πάλι ένα, και να δεχτεί τον Εαυτό του με όλα Του τα τμήματα ανέπαφα και απρόσβλητα. Στην ασθένεια αυτός ο Εαυτός φαίνεται να είναι διαμελισμένος, και χωρίς την ενότητα που Του δίνει ζωή. Αλλά η θεραπεία επιτυγχάνεται καθώς βλέπει ότι το σώμα δεν έχει καμιά δύναμη να επιτεθεί στην συμπαντική Ενότητα του Υιού του Θεού.

4. Η ασθένεια θέλει να αποδείξει ότι τα ψέματα είναι αλήθεια. Αλλά η θεραπεία αποδεικνύει ότι η αλήθεια είναι αληθινή. Ο διαχωρισμός που επιβάλλει η ασθένεια δεν συνέβη στην πραγματικότητα ποτέ. Το να θεραπευτείς σημαίνει απλά να δεχτείς αυτό που πάντα ήταν αλήθεια, και έτσι ακριβώς θα παραμείνει πάντα. Όμως, στα μάτια που είναι συνηθισμένα στις ψευδαισθήσεις, πρέπει να αποδειχτεί ότι αυτό που κοιτούν είναι εσφαλμένο. Άρα η θεραπεία, που ποτέ δεν χρειάζεται η αλήθεια, πρέπει να αποδείξει ότι η ασθένεια δεν είναι πραγματική.

5. Η θεραπεία, λοιπόν, μπορεί να ονομαστεί αντί- όνειρο, το οποίο ακυρώνει το όνειρο της ασθένειας στο όνομα της αλήθειας, αλλά όχι στ’ αλήθεια, πραγματικά. Ακριβώς όπως η συγχώρεση αγνοεί όλες τις αμαρτίες που ποτέ δεν επιτελέστηκαν, έτσι και η θεραπεία διώχνει τις ψευδαισθήσεις που ποτέ δεν συνέβησαν. Ακριβώς έτσι όπως ο αληθινός κόσμος θα ανυψωθεί να πάρει την θέση αυτού που ποτέ δεν υπήρξε καθόλου, η θεραπεία προσφέρει αποκατάσταση για τις φανταστικές καταστάσεις και τις ψευδείς ιδέες τις οποίες τα όνειρα ύφαναν περίτεχνα πάνω στις εικόνες της αλήθειας.

6. Όμως, μην νομίσεις ότι η θεραπεία είναι ανάξια της λειτουργίας σου εδώ.  Γιατί ο αντί- Χριστός γίνεται ισχυρότερος από τον Χριστό για εκείνους που ονειρεύονται ότι ο κόσμος είναι πραγματικός. Το σώμα μοιάζει να είναι πιο στέρεο και σταθερό από το νου. Και η αγάπη γίνεται ένα όνειρο, ενώ ο φόβος παραμένει η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί να γίνει αντιληπτή, να δικαιωθεί και να είναι πλήρως κατανοητή.

7. Ακριβώς όπως η συγχώρεση διώχνει με την λάμψη της κάθε αμαρτία και ο πραγματικός κόσμος θα καταλάβει τον χώρο του κόσμου που έφτιαξες εσύ, έτσι και η θεραπεία πρέπει να αντικαταστήσει τις φαντασιώσεις της ασθένειας που κρατάς ενώπιον της απλής αλήθειας. Όταν δεις την ασθένεια να εξαφανίζεται παρά τους νόμους που υποστηρίζουν ότι είναι αληθινή, τότε τα ερωτήματα θα έχουν απαντηθεί. Και τότε δεν θα περιθάλπεις ούτε θα υπακούς πια σ’ αυτούς τους νόμους.

8. Η θεραπεία είναι ελευθερία. Γιατί αποδεικνύει ότι τα όνειρα δεν θα επικρατήσουν ενάντια στην αλήθεια. Η θεραπεία μοιράζεται. Και με αυτή την ιδιότητα αποδεικνύει ότι νόμοι διαφορετικοί από αυτούς που υποστηρίζουν ότι η ασθένεια είναι αναπόφευκτη είναι ισχυρότεροι από τους αρρωστημένους αντίθετούς τους. Η θεραπεία είναι δύναμη. Διότι με το ευγενικό της χέρι ξεπερνιέται η αδυναμία, και οι νόες που ήταν εγκλωβισμένοι μέσα στους τοίχους ενός σώματος, είναι ελεύθεροι να ενωθούν με άλλους νόες, για να είναι για πάντα δυνατοί.

9. Η θεραπεία, η συγχώρεση, και η χαρούμενη ανταλλαγή όλου του κόσμου της θλίψης με ένα κόσμο όπου η λύπη δεν μπορεί να εισέλθει, είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα σε παρακινεί να Τον ακολουθήσεις. Τα ευγενικά του μαθήματα διδάσκουν το πόσο εύκολα η σωτηρία μπορεί να γίνει δική σου ∙ πόσο λίγη εξάσκηση χρειάζεται να αναλάβεις για να αφήσεις τους νόμους Του ν’ αντικαταστήσουν αυτούς που έφτιαξες εσύ για να κρατήσεις τον εαυτό σου αιχμάλωτο στον θάνατο. Η ζωή Του γίνεται δική σου, καθώς προεκτείνεις την μικρή βοήθεια που Αυτός ζητά για να σε ελευθερώσει από όλα όσα σου προκάλεσαν ποτέ πόνο.

10. Και καθώς αφήνεις τον εαυτό σου να θεραπευτεί, βλέπεις όλους αυτούς που είναι γύρω σου, ή που περνούν από το νου σου, ή αυτούς που αγγίζεις ή εκείνους με τους οποίους φαίνεται ότι δεν έχεις καμία επαφή, να θεραπεύονται μαζί σου. Ίσως δεν τους αναγνωρίζεις όλους, ούτε συνειδητοποιείς το πόσο μεγάλη είναι η προσφορά σου σε όλο τον κόσμο, όταν αφήνεις να έλθει σε σένα η θεραπεία. Αλλά ποτέ δεν θεραπεύεσαι μόνο εσύ. Και πάρα πολλοί θα λάβουν το δώρο που λαμβάνεις εσύ καθώς θεραπεύεσαι.

11. Εκείνοι που θεραπεύονται γίνονται όργανα θεραπείας. Ούτε μεσολαβεί καθόλου χρόνος ανάμεσα στην στιγμή που θεραπεύονται, και σε όλη την χάρη της θεραπείας που τους δίνεται για να δώσουν. Ότι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό δεν υπάρχει, και όποιος δεν δέχεται αυτό μέσα στο νου του γίνεται ένα καταφύγιο όπου οι κουρασμένοι μπορούν να σταθούν για να αναπαυθούν. Διότι εδώ χαρίζεται η αλήθεια, και εδώ όλες οι ψευδαισθήσεις φέρονται στην αλήθεια.

12. Δεν θα πρόσφερες καταφύγιο στο Θέλημα του Θεού; Τον Εαυτό σου προσκαλείς έτσι να βρεθεί στην εστία Του. Και είναι δυνατόν να αρνηθείς αυτή την πρόσκληση; Ζήτησε να συμβεί το αναπόφευκτο και είναι αδύνατον να αποτύχεις. Η άλλη επιλογή δεν είναι παρά να ζητήσεις αυτό που δεν μπορεί να γίνει, και αυτό δεν μπορεί ποτέ να πετύχει. Σήμερα θα ζητήσουμε να κατοικήσει στο νου μας μόνο η αλήθεια ∙ σκέψεις θεραπείας αυτή τη μέρα θα ξεκινήσουν από αυτό που έχει θεραπευτεί προς αυτό που πρέπει να θεραπευτεί, γνωρίζοντας ότι και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα ως ένα.

13. Θα θυμόμαστε καθώς ξεκινά η ώρα, ότι η λειτουργία μας είναι να αφήσουμε το νου μας να θεραπευτεί, ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε την θεραπεία στον κόσμο, ανταλλάσσοντας την κατάρα με ευλογία, τον πόνο με την χαρά, και τον διαχωρισμό με την ειρήνη του Θεού. Δεν αξίζει να δίνουμε ένα λεπτό κάθε ώρα για να λάβουμε ένα δώρο σαν αυτό; Δεν είναι αυτός ο πολύ λίγος χρόνος ένα μικρό έξοδο που θα προσφέρουμε για το δώρο που περιλαμβάνει τα πάντα;

14. Εν τούτοις πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο δώρο. Κι έτσι θ’ αρχίσουμε την ημέρα με αυτό, και θα δώσουμε δέκα λεπτά σε αυτές τις σκέψεις με τις οποίες θα κλείσουμε και την νύχτα:

-         Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνος μου. Και επιθυμώ να μοιραστώ την θεραπεία μου με τον κόσμο, ώστε η ασθένεια να εξοριστεί από το νου του ενός και μοναδικού Υιού του Θεού, ο Οποίος είναι ο ένας και μοναδικός μου Εαυτός.

15. Άφησε να γίνει η θεραπεία μέσα από σένα αυτή την ημέρα. Και καθώς αναπαύεσαι ήσυχα, να είσαι έτοιμος να δίνεις καθώς λαμβάνεις, για να κρατήσεις αυτό που δίνεις, και για να λάβεις το Λόγο του Θεού να πάρει την θέση όλων των ανόητων σκέψεων που φαντάστηκες ποτέ. Τώρα συναντιόμαστε για να κάνουμε καλά ό,τι ασθενεί, και να προσφέρουμε ευλογίες εκεί όπου υπήρχε επίθεση. Ούτε θ’ αφήσουμε αυτή την λειτουργία να ξεχαστεί καθώς περνά κάθε ώρα της ημέρας, φέρνοντας στο νου μας τον σκοπό μας, με αυτή την σκέψη:

-         Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνος μου. Και επιθυμώ να ευλογώ τους αδελφούς μου, διότι θα θεραπεύομαι μαζί τους, καθώς και αυτοί θα θεραπεύονται μαζί μου.

ΜΑΘΗΜΑ 140

Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει

1. Η «θεραπεία» είναι μια λέξη που δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε κανένα γιατρικό που ο κόσμος αποδέχεται ως ευεργετικό. Αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως θεραπευτικό δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι που θα κάνει το σώμα «καλύτερα». Όταν προσπαθήσει να θεραπέψει το νου, δεν βλέπει κανένα διαχωρισμό από το σώμα, όπου πιστεύει ότι κατοικεί ο νους. Άρα, οι μορφές θεραπείας απλά αντικαθιστούν την ψευδαίσθηση με μια άλλη ψευδαίσθηση. Η μία πίστη στην ασθένεια παίρνει άλλη μορφή, κι έτσι ο ασθενής τώρα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως καλά.

2. Δεν είναι θεραπευμένος. Απλά έβλεπε ένα όνειρο ότι ήταν άρρωστος, και στο όνειρό του βρήκε μια μαγική φόρμουλα για να τον κάνει καλά. Όμως, δεν ξύπνησε από το όνειρο, άρα ο νους του παραμένει ακριβώς όπως ήταν πριν. Δεν έχει δει το φως που θα τον ξυπνούσε και θα έδινε τέλος στο όνειρο. Τι διαφορά έχει το περιεχόμενο του ονείρου στην πραγματικότητα; Κάποιος είτε κοιμάται ή ξυπνά. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο.

3. Τα χαρούμενα όνειρα που φέρνει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικά από τα όνειρα του κόσμου, όπου απλά κάποιος ονειρεύεται ότι είναι ξύπνιος. Τα όνειρα που η συγχώρεση αφήνει το νου να αντιληφθεί δεν συνεπάγονται μια άλλη μορφή ύπνου, έτσι ώστε ο ονειρευτής να ονειρεύεται ένα άλλο όνειρο. Τα χαρούμενα όνειρά Του είναι οι προάγγελοι της αυγής της αλήθειας μέσα στο νου. Οδηγούν από τον ύπνο σε απαλό ξύπνημα, έτσι ώστε τα όνειρα να τελειώσουν. Κι έτσι θεραπεύουν για όλη την αιωνιότητα.

4. Η Επανόρθωση θεραπεύει με βεβαιότητα, και γιατρεύει κάθε ασθένεια. Γιατί ο νους που κατανοεί ότι η ασθένεια δεν μπορεί να είναι τίποτα παρά ένα όνειρο δεν εξαπατάται από τις μορφές που μπορεί να πάρει αυτό το όνειρο. Καμία ασθένεια δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου απουσιάζει η ενοχή, γιατί η ασθένεια είναι μια άλλη μορφή ενοχής.. Η Επανόρθωση δεν θεραπεύει τους αρρώστους, γιατί αυτό δεν είναι θεραπεία. Αφαιρεί την ενοχή που κάνει την ασθένεια δυνατή. Και αυτό είναι πραγματικά θεραπεία. Γιατί τώρα η ασθένεια έχει φύγει, και τίποτα δεν έχει απομείνει στο οποίο να μπορεί να επιστρέψει.

5. Ειρήνη σε σένα που έχεις θεραπευτεί μέσα στον Θεό, και όχι μέσα στα ανούσια όνειρα. Γιατί η θεραπεία πρέπει να έρχεται από την ιερότητα, και η ιερότητα δεν μπορεί να βρεθεί εκεί όπου η ασθένεια βρίσκει ακόμα θαλπωρή. Ο Θεός ενοικεί σε ιερούς ναούς. Είναι αποκλεισμένος από εκεί που έχει εισέλθει η αμαρτία. Εν τούτοις, δεν υπάρχει μέρος που Αυτός να μην βρίσκεται. Επομένως, η αμαρτία δεν μπορεί να έχει εστία από όπου να μπορεί να κρυφτεί από την ευεργεσία Του. Δεν υπάρχει μέρος που να μην βρίσκεται η ιερότητα, και πουθενά που να μπορεί να κατοικήσει η αμαρτία και η ασθένεια.

6. Αυτή είναι η σκέψη που θεραπεύει. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε φαντασιοπληξίες. Ούτε αναζητά να θεραπεύσει αυτό που δεν είναι άρρωστο, αδιάφορο για το που βρίσκεται η ανάγκη για θεραπεία.  Δεν είναι μαγεία. Είναι απλά μία έκκληση στην αλήθεια,  που δεν γίνεται να αποτύχει να θεραπεύσει για πάντα. Δεν είναι μία σκέψη που κρίνει μία ψευδαίσθηση ανάλογα με το μέγεθός της, την φαινομενική της βαρύτητα, ή οτιδήποτε έχει σχέση με την μορφή που παίρνει. Απλά εστιάζει σε αυτό που είναι, και γνωρίζει ότι καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να είναι αληθινή.

7. Σήμερα ας μην προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε να θεραπεύσουμε ό,τι δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από ασθένεια. Την θεραπεία πρέπει να την αναζητήσουμε εκεί όπου βρίσκεται, και έπειτα να την εφαρμόσουμε σε ό,τι ασθενεί, έτσι ώστε να θεραπευτεί. Δεν υπάρχει γιατρικό που παρέχει ο κόσμος και να μπορεί να πετύχει κάποια αλλαγή σε τίποτα. Ο νους που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια είναι αυτός που αλλάζει πραγματικά. Δεν υπάρχει άλλη αλλαγή από αυτή. Γιατί πως μπορεί μία ψευδαίσθηση να διαφέρει από κάποια άλλη παρά μόνο στα χαρακτηριστικά που δεν έχουν υπόσταση, καμία πραγματικότητα, κανένα ουσιώδες νόημα, και τίποτα που είναι αληθινά διαφορετικό;

8. Σήμερα αναζητούμε ν’ αλλάξουμε το νου μας για την πηγή της ασθένειας, γιατί ζητούμε μια θεραπεία για όλες τις ψευδαισθήσεις, και όχι άλλη μια αλλαγή ανάμεσα σε αυτές. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να βρούμε την πηγή της θεραπείας, η οποία βρίσκεται στο νου μας διότι εκεί την τοποθέτησε ο Πατέρας μας για εμάς. Δεν βρίσκεται πιο μακριά από τους εαυτούς μας. Είναι τόσο κοντά μας όσο και οι δικές μας σκέψεις ∙ τόσο κοντά που είναι αδύνατον να την χάσουμε. Δεν χρειάζεται παρά να την αναζητήσουμε και θα βρεθεί.

9. Δεν θα παραπλανηθούμε, σήμερα από ό,τι μας φαίνεται σαν άρρωστο. Θα πάμε πέρα από τα φαινόμενα και θα φτάσουμε στην πηγή της θεραπείας από την οποία τίποτα δεν εξαιρείται. Θα πετύχουμε στον βαθμό που συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μία ουσιώδης διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι αναληθές και σε αυτό που είναι εξίσου αναληθές. Εδώ δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις, και ούτε πεποιθήσεις ότι αυτό που δεν υπάρχει είναι πιο αληθινό σε μερικές μορφές από ό,τι άλλα. Όλα είναι εσφαλμένα, και μπορούν να θεραπευτούν διότι δεν είναι αληθή.

10. Έτσι αφήνουμε κατά μέρος τα φυλαχτά μας, τα γούρια και τα φάρμακα, τις ψαλμωδίες μας και τα μαγικά, όποια μορφή και να έχουν. Θα ησυχάσουμε και θα ακούσουμε την Φωνή της θεραπείας, η οποία θα θεραπεύσει όλες τις ασθένειες ως μία, επαναφέροντας την πνευματική υγεία στον Υιό του Θεού. Καμία άλλη φωνή δεν μπορεί να θεραπεύσει εκτός από αυτή. Σήμερα ακούμε την μοναδική Φωνή που μας μιλά για την αλήθεια, όπου τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις , και η ειρήνη επιστρέφει στην αιώνια, ήσυχη κατοικία του Θεού.

11. Ξυπνάμε ακούγοντάς Τον, και Τον αφήνουμε να μας μιλήσει για πέντε λεπτά όταν ξεκινά η μέρα, και τελειώνουμε την ημέρα μας ακούγοντάς Τον πάλι για πέντε λεπτά ακόμα πριν κοιμηθούμε. Η μόνη μας προετοιμασία είναι να αφήσουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που παρεμβάλλονται, όχι μια -  μια ξεχωριστά, αλλά όλες μαζί σαν μία. Είναι όλες ίδιες. Δεν χρειάζεται να τις κάνουμε διαφορετικές, και να καθυστερήσουμε έτσι την ώρα που να μπορούμε ν’ ακούσουμε τον Πατέρα μας να μας μιλά. Τον ακούμε τώρα. Ερχόμαστε σε Αυτόν σήμερα.

12. Με τα χέρια μας άδεια, πουθενά προσκολλημένοι, με ανυψωμένη καρδιά και νου που αφουγκράζεται προσευχόμαστε:

-         Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει.

-         Μίλησέ μας, Πατέρα, ώστε να θεραπευτούμε.

Και θα νιώσουμε την σωτηρία να μας καλύπτει με την απαλή της προστασία, και με μία γαλήνη τόσο βαθιά που καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να ταράξει το νου μας, ούτε να μας προσφέρει απόδειξη ότι είναι αληθινή. Αυτό θα μάθουμε σήμερα. Και θα λέμε την προσευχή μας για θεραπεία, κάθε ώρα, και θα αφιερώνουμε ένα λεπτό καθώς χτυπά η καινούργια ώρα, για ν’ ακούσουμε την απάντηση στην προσευχή μας καθώς ακούμε με προσοχή, σιωπηλά και χαρούμενα. Αυτή είναι η μέρα που η θεραπεία έρχεται σε μας. Αυτή είναι η μέρα που τελειώνει ο διαχωρισμός, και θυμόμαστε Ποιοι είμαστε πραγματικά.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Τα δώρα του Θεού σπάνια γίνονται άμεσα δεκτά. Ακόμα και οι πιο προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού υποχωρούν στους πειρασμούς αυτού του κόσμου. Θα ήταν δίκαιο οι μαθητές τους να στερηθούν την θεραπεία εξαιτίας αυτού; Η Βίβλος λέει, «Ζήτα στο όνομα του Ιησού Χριστού.» Μήπως είναι αυτό μία απλή έκκληση στην μαγεία;. Ένα όνομα δεν θεραπεύει, ούτε μία επίκληση προκαλεί κάποια ειδική δύναμη. Τι σημαίνει να καλείς τον Ιησού Χριστό; Τι προκαλεί η επίκληση του ονόματός του; Γιατί να είναι η έκκληση του ονόματός του μέρος της θεραπείας;

Έχουμε πει επανειλημμένα ότι κάποιος που έχει δεχτεί απόλυτα την Επανόρθωση για τον εαυτό του μπορεί να θεραπεύσει τον κόσμο. Πραγματικά, αυτός το έχει ήδη κάνει αυτό. Ο πειρασμός μπορεί να ξανασυμβαίνει στους άλλους, αλλά ποτέ σε Αυτόν. Αυτός έχει γίνει ο αναστημένος Υιός του Θεού. Έχει ξεπεράσει τον θάνατο διότι δέχτηκε την ζωή. Έχει αναγνωρίσει τον εαυτό του έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός, και κάνοντας το αυτό έχει αναγνωρίσει όλα τα ζώντα πράγματα ως μέρος δικό του. Τώρα δεν υπάρχει κανένα όριο στην δύναμή του, διότι είναι η δύναμη του Θεού. Έτσι το όνομά του έχει γίνει το Όνομα του Θεού, διότι δεν βλέπει πια τον εαυτό του ως ξεχωριστό από Αυτόν.

Τι σημαίνει αυτό για σένα; Σημαίνει ότι όταν θυμάσαι τον Ιησού θυμάσαι τον Θεό. Η όλη σχέση του Υιού προς τον Πατέρα βρίσκεται μέσα σ’ αυτόν. Ο ρόλος του στην σωτηρία είναι και δικός σου, και η ολοκληρωμένη μάθησή του εγγυάται την δική σου επιτυχία. Είναι ακόμα διαθέσιμος για βοήθεια; Τι είπε ο ίδιος πάνω σε αυτό; Θυμήσου τις υποσχέσεις του, και ρώτα τον εαυτό σου με ειλικρίνεια αν είναι δυνατόν να μην μπορέσει να τις κρατήσει. Μπορεί ο Θεός να εγκαταλείψει τον Υιό Του; Και μπορεί κάποιος που είναι ένα με τον Θεό να μην είναι όμοιος με Αυτόν; Όποιος υπερβαίνει το σώμα έχει υπερβεί τον περιορισμό. Θα ήταν ποτέ δυνατόν ο μεγαλύτερος διδάσκαλος να μην είναι διαθέσιμος σε εκείνους που τον ακολουθούν;

Το όνομα Ιησούς Χριστός από μόνο του δεν είναι παρά ένα σύμβολο. Αλλά αντιπροσωπεύει την αγάπη που δεν είναι αυτού του κόσμου. Είναι ένα σύμβολο που χρησιμοποιείται με ασφάλεια ως αντικατάσταση των πολλών ονομάτων όλων των θεών στους οποίους προσεύχεσαι. Γίνεται το λαμπερό σύμβολο του Λόγου του Θεού, τόσο κοντά με αυτό που αντιπροσωπεύει, που η μικρή απόσταση ανάμεσα στα δύο χάνεται, την στιγμή που καλείς το όνομά του στο νου σου. Όταν θυμάσαι το όνομα του Ιησού Χριστού δίνεις ευχαριστίες για όλα τα δώρα που σου έχει δώσει ο Θεός. Και η ευγνωμοσύνη προς τον Θεό γίνεται ο τρόπος με τον οποίο Αυτός επανέρχεται στην θύμηση σου, διότι η αγάπη δεν μπορεί να βρίσκεται μακριά από μία καρδιά και ένα νου που είναι γεμάτοι ευγνωμοσύνη. Ο Θεός εισέρχεται εκεί εύκολα, διότι αυτές είναι οι αληθινές συνθήκες για την επιστροφή σου στην κατοικία σου.

Ο Ιησούς έδειξε τον δρόμο. Γιατί να μην του έχεις ευγνωμοσύνη; Έχει ζητήσει αγάπη, αλλά μόνο για να μπορέσει να την δώσει σε σένα. Εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Αλλά στα δικά του μάτια η ομορφιά σου είναι τόσο ολοκληρωμένη και αψεγάδιαστη που σε αυτήν βλέπει μία εικόνα του Πατέρα του. Γίνεσαι το σύμβολο του Πατέρα του εδώ στην γη. Σε σένα αναζητά την ελπίδα, γιατί μέσα σε σένα δεν βλέπει κανένα όριο και καμία κηλίδα που να σπιλώνει την όμορφη τελειότητά σου. Στα δικά του μάτια η όραση του Χριστού λάμπει με τέλεια σταθερότητα. Έχει παραμείνει μαζί σου. Δεν θα ήθελες να μάθεις το μάθημα της σωτηρίας μέσω της δικής του μάθησης; Γιατί να επιλέξεις να αρχίσεις πάλι από την αρχή, όταν αυτός έχει κάνει το ταξίδι για σένα;

Κανένας εδώ στην γη δεν μπορεί να κατανοήσει τι είναι ο Ουρανός, ή το τι πραγματικά σημαίνει ο ένας του Δημιουργός. Και όμως, έχουμε μαρτυρίες. Αυτές είναι που πρέπει να επικαλείται η σοφία. Υπάρχουν εκείνοι που η μάθησή τους υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που μπορούμε να μάθουμε εμείς. Ούτε μπορούμε να διδάξουμε τους περιορισμούς που έχουμε θέσει στους εαυτούς μας. Κανένας που έχει γίνει αληθινός και αφοσιωμένος δάσκαλος του Θεού δεν ξεχνά τους αδελφούς του. Όμως, αυτό που μπορεί να τους προσφέρει περιορίζεται σε αυτά που μαθαίνει ο ίδιος. Έπειτα στρέψου προς κάποιον που έχει καταργήσει όλους τους περιορισμούς, και έχει υπερβεί ακόμα και τον πιο υψηλό στόχο μάθησης. Αυτός θα σε πάρει μαζί του, διότι και αυτός δεν πορεύτηκε μόνος. Και ήσουν μαζί του τότε, όπως και τώρα.

Αυτά τα μαθήματα έχουν έρθει από αυτόν διότι τα λόγια του έφτασαν σε σένα σε μία γλώσσα που να μπορείς να αγαπήσεις και να καταλάβεις. Υπάρχουν άλλοι δάσκαλοι που να μπορούν να δείξουν τον δρόμο σε εκείνους που μιλούν άλλες γλώσσες και επικαλούνται διαφορετικά σύμβολα; Φυσικά και υπάρχουν. Θα άφηνε ποτέ ο Θεός κανένα χωρίς μία παρούσα βοήθεια τις δύσκολες ώρες · ένα σωτήρα που να μπορεί να συμβολίζει τον Ίδιο; Όμως χρειαζόμαστε ένα πολυδιάστατο πρόγραμμα διδακτέας ύλης, όχι εξαιτίας διαφορών περιεχομένου, αλλά διότι τα σύμβολα πρέπει να αλλάζουν και να μεταβάλλονται για να αντεπεξέρχονται στις ανάγκες. Ο Ιησούς έχει έρθει για ν’ απαντήσει στις δικές σου. Σε αυτόν βρίσκεις την Απάντηση του Θεού. Δίδασκε, λοιπόν, μαζί με αυτόν, διότι αυτός είναι μαζί σου · αυτός είναι πάντα εδώ.

Ό,τι υποφέρει δεν είναι μέρος από μένα.

Έχω απαρνηθεί την αλήθεια. Τώρα, με την ίδια πίστη, ας απαρνηθώ το ψέμα. Ό,τι υποφέρει δεν είναι μέρος από μένα. Ότι θλίβεται δεν είναι ο εαυτός μου. Ό,τι πονά δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση μέσα στο νου μου. Ό,τι πεθαίνει ποτέ δεν ζούσε στην πραγματικότητα, παρά μόνο περιγελούσε την αλήθεια για τον εαυτό μου. Τώρα αποκηρύσσω την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και τις αυταπάτες και τα ψέματα για τον ιερό Υιό του Θεού. Τώρα είμαι έτοιμος να τον δεχτώ πίσω όπως ο Θεός τον δημιούργησε, και έτσι όπως είναι.

Πατέρα, η αρχαία αγάπη για Σένα επιστρέφει, και με αφήνει να αγαπώ και τον Υιό Σου ξανά. Πατέρα, είμαι όπως με δημιούργησες. Τώρα θυμάμαι την Αγάπη Σου, και την δική μου. Τώρα καταλαβαίνω ότι είναι ένα.

-         Μάθημα 248

Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.

Αυτή είναι η βασική νότα της σωτηρίας: Ό,τι βλέπω αντανακλά μια διαδικασία μέσα στο νου μου, η οποία αρχίζει με την ιδέα που έχω για το τι θέλω. Από εκεί, ο νους φτιάχνει μια εικόνα του πράγματος που επιθυμεί, το κρίνει πολύτιμο, και επομένως αναζητά να το βρει. Αυτές οι εικόνες τότε προβάλλονται προς τα έξω, τις κοιτώ, τις εκτιμώ ως πραγματικές και τις περιφρουρώ ως δικές μου. Από παρανοϊκές ιδέες έρχεται ένας παρανοϊκός κόσμος. Από την κρίση έρχεται ένα κόσμος καταδικασμένος. Και από σκέψεις συγχώρεσης παρουσιάζεται ένας κόσμος ήπιος, γεμάτος έλεος για τον ιερό Υιό του Θεού, για να του προσφέρει ένα φιλικό σπίτι όπου μπορεί να αναπαυθεί για λίγο πριν συνεχίσει το ταξίδι του, και να βοηθήσει τους αδελφούς του να προχωρήσουν μαζί του, και να βρουν τον δρόμο για τον Ουρανό και τον Θεό.

Πατέρα μας, οι ιδέες Σου αντανακλούν την αλήθεια, ενώ οι δικές μου χωριστά από τις δικές Σου δεν φτιάχνουν παρά όνειρα. Ας βλέπω μόνο ό,τι αντανακλούν οι δικές Σου, διότι Αυτές και μόνο Αυτές εξασφαλίζουν την αλήθεια.

-         Μάθημα 325

Το εγώ δεν θέλει να διδάξει σε όλους όλα όσα έχει μάθει, διότι αυτό θα ματαίωνε τον σκοπό του. Επομένως, στην πραγματικότητα δεν μαθαίνει καθόλου. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει να χρησιμοποιείς αυτό που έχει φτιάξει το εγώ, για να διδάξεις το αντίθετο από ό,τι έχει «μάθει» το εγώ. Το είδος μάθησης είναι το ίδιο άσχετο όσο και η συγκεκριμένη ικανότητα που εφαρμόστηκε για την μάθηση. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κάνεις την προσπάθεια να μάθεις, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει έναν ενοποιημένο στόχο για την προσπάθεια. Αν διαφορετικές ικανότητες εφαρμόζονται για αρκετό διάστημα προς ένα στόχο, τότε οι ικανότητες οι ίδιες ενοποιούνται. Αυτό γίνεται επειδή κατευθύνονται προς μια κατεύθυνση, σε ένα δρόμο. Εν τέλει, λοιπόν, όλες συνεισφέρουν σε ένα αποτέλεσμα, και κάνοντάς το αυτό, τονίζεται περισσότερο η ομοιότητα τους και όχι οι διαφορές τους.

 Άρα όλες οι ικανότητες θα πρέπει να παραδίδονται στο Άγιο Πνεύμα, το Οποίο κατανοεί το πώς να τις χρησιμοποιήσει σωστά. Αυτό τις χρησιμοποιεί μόνο για θεραπεία, διότι σε γνωρίζει μόνο ως ολοκληρωμένο. Θεραπεύοντας μαθαίνεις την ολότητα, και μαθαίνοντας την ολότητα μαθαίνεις να θυμάσαι τον Θεό. Εσύ Τον έχεις λησμονήσει, αλλά το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει ότι η λησμονιά σου πρέπει να μεταφραστεί σε ένα τρόπο ενθύμησης.

 Ο στόχος του εγώ είναι τόσο ενοποιημένος όσο του Αγίου Πνεύματος, και εξαιτίας αυτού οι στόχοι τους δεν μπορούν ποτέ να συμφιλιωθούν με κανένα τρόπο και σε κανένα βαθμό. Το εγώ πάντα επιδιώκει να διαιρεί και να διαχωρίζει. Το Άγιο Πνεύμα πάντα επιδιώκει να ενοποιεί και να θεραπεύει. Καθώς θεραπεύεις θεραπεύεσαι, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν βλέπει βαθμό δυσκολίας στην θεραπεία. Η θεραπεία είναι ο τρόπος να αναιρέσεις την πίστη στις διαφορές, όντας ο μόνος τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την Αδελφότητα των Υιών ως ένα. Αυτή η αντίληψη βρίσκεται επομένως σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού, ακόμα και σε μία κατάσταση του νου ασύμφωνη με την δική Του. Η δύναμη της ορθής αντίληψης είναι τόσο μεγάλη που φέρνει το νου σε συμφωνία με το Νου Εκείνου, διότι υπηρετεί την Φωνή Του, η οποία βρίσκεται μέσα σε όλους σας.

- Κεφάλαιο 7

Το σώμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πλαίσιο εργασίας για αναπτυσσόμενες ικανότητες, πράγμα που είναι εντελώς ξέχωρο από αυτό για το οποίο χρησιμοποιούνται. Αυτό είναι μια απόφαση. Τα αποτελέσματα της απόφασης του εγώ σε αυτό το ζήτημα είναι τόσο προφανή που δεν χρειάζονται καμία εκπόνηση, αλλά η απόφαση του Αγίου Πνεύματος να χρησιμοποιεί το σώμα μόνο για επικοινωνία έχει μια τέτοια άμεση σύνδεση με την θεραπεία που πραγματικά χρειάζεται διευκρίνιση. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής προφανώς δεν κατανοεί το δικό του λειτούργημα.

 Μόνο οι νόες επικοινωνούν. Εφόσον το εγώ δεν μπορεί να εξαλείψει την αυθόρμητη διάθεση για επικοινωνία διότι είναι και αυθόρμητη διάθεση για δημιουργία, μπορεί μόνο να σε διδάσκει ότι το σώμα μπορεί και να επικοινωνεί και να δημιουργεί, κι επομένως δεν χρειάζεται το νου. Με αυτό τον τρόπο το εγώ προσπαθεί να σε διδάξει ότι το σώμα μπορεί να ενεργεί σαν το νου, κι επομένως είναι αυτάρκες. Εν τούτοις, έχουμε μάθει ότι η συμπεριφορά δεν είναι το επίπεδο ούτε για διδασκαλία ούτε για μάθηση, εφόσον μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με κάτι που δεν πιστεύεις. Αν το κάνεις αυτό , όμως, θα σε εξασθενήσει ως δάσκαλο και μαθητή διότι, έχουμε επανειλημμένα τονίσει, ότι διδάσκεις αυτό που πραγματικά πιστεύεις. Ένα ασυνεπές μάθημα θα διδαχθεί και θα μαθευτεί πολύ φτωχικά. Αν διδάσκεις και την ασθένεια και την θεραπεία, είσαι και φτωχός διδάσκαλος και φτωχός μαθητής.

 Η θεραπεία είναι η μία ικανότητα που μπορεί να αναπτύξει ο κάθε ένας και πρέπει να την αναπτύξει αν είναι να θεραπευτεί. Η θεραπεία είναι η μορφή επικοινωνίας του Αγίου Πνεύματος σε αυτό τον κόσμο, και η μόνη που δέχεται Αυτός. Δεν αναγνωρίζει καμία άλλη, διότι δεν δέχεται την σύγχυση του νου και του σώματος που έχει το εγώ. Οι νόες μπορούν να επικοινωνούν, αλλά δεν μπορούν να πληγώνουν. Το σώμα στην υπηρεσία του εγώ μπορεί να πληγώνει άλλα σώματα, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί εκτός κι αν το σώμα έχει συγχυστεί με το νου. Και αυτή η κατάσταση επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για θεραπεία ή για μαγεία, αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι η μαγεία πάντα εμπεριέχει την πεποίθηση ότι η θεραπεία είναι βλαβερή. Αυτή η πεποίθηση είναι η απόλυτα παρανοϊκή βάση της, κι έτσι προχωρά με ανάλογο τρόπο.

 Η θεραπεία μόνο ενδυναμώνει. Η μαγεία πάντα προσπαθεί να εξασθενεί. Η θεραπεία δεν αντιλαμβάνεται τίποτα στον θεραπευτή που να μην το μοιράζεται μαζί του ο κάθε ένας. Η μαγεία πάντα βλέπει κάτι «ιδιαίτερο» στον θεραπευτή, το οποίο πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει ως δώρο σε κάποιον που δεν το έχει. Μπορεί να πιστεύει ότι το δώρο προέρχεται από τον Θεό προς αυτόν, αλλά είναι ολοφάνερο ότι δεν καταλαβαίνει τον Θεό αν νομίζει ότι αυτός έχει κάτι που λείπει στους άλλους.

- Κεφάλαιο 7

Η επίθεση είναι πάντα σωματική. Όταν η επίθεση οιασδήποτε μορφής εισέλθει στο νου σου τότε εξισώνεις τον εαυτό σου με το σώμα, εφόσον αυτή είναι η ερμηνεία του εγώ για το σώμα. Δεν χρειάζεται να επιτεθείς σωματικά για να δεχτείς αυτή την ερμηνεία. Την δέχεσαι απλά και μόνο με την πεποίθηση ότι η επίθεση μπορεί να σου αποφέρει κάτι που θέλεις. Αν δεν το πίστευες αυτό, η ιδέα της επίθεσης δεν θα ασκούσε καμία έλξη επάνω σου. Όταν εξισώνεις τον εαυτό σου με ένα σώμα πάντα θα βιώνεις θλίψη. Όταν ένα παιδί του Θεού σκέφτεται για τον εαυτό του με αυτό τον τρόπο, τότε υποτιμά τον εαυτό του, και βλέπει και τους αδελφούς του το ίδιο υποτιμημένους. Εφόσον μπορεί να βρίσκει τον εαυτό του μόνο μέσα σε αυτούς, έχει αποκόψει τον εαυτό του από την σωτηρία.

 Να θυμάσαι ότι το Άγιο Πνεύμα ερμηνεύει το σώμα μόνο ως μέσον επικοινωνίας. Εφόσον είναι ο Σύνδεσμος Επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό και τους διαχωρισμένους Υιούς Του, το Άγιο Πνεύμα ερμηνεύει όλα όσα έχεις φτιάξει στο φως του τι είναι Αυτός. Το εγώ διαχωρίζει μέσω του σώματος. Το Άγιο Πνεύμα το χρησιμοποιεί για να φτάσει μέσω αυτού στους άλλους. Εσύ δεν αντιλαμβάνεσαι τους αδελφούς σου έτσι όπως τους αντιλαμβάνεται το Άγιο Πνεύμα, διότι δεν θεωρείς τα σώματα ως ένα απλό μέσον ένωσης των νοών και ως μέσον ένωσης τους με τον δικό σου και τον δικό μου. Αυτή η ερμηνεία του σώματος θα σου αλλάξει εντελώς την γνώμη όσον αφορά την αξία του. Από μόνο του δεν έχει καμία αξία.

 Αν χρησιμοποιείς το σώμα για επίθεση, τότε είναι βλαβερό για σένα. Αν το χρησιμοποιείς για να φτάσεις το νου εκείνων που πιστεύουν ότι είναι σώματα, και να τους διδάξεις μέσω του σώματος ότι δεν είναι έτσι, τότε θα καταλάβεις τη δύναμη του νου που βρίσκεται μέσα σου. Αν χρησιμοποιείς το σώμα γι αυτό και μόνο, τότε δεν μπορεί να το χρησιμοποιείς για επίθεση. Στην υπηρεσία της ένωσης γίνεται ένα όμορφο μάθημα κοινωνίας, που έχει αξία μέχρι να γίνει η κοινωνία. Αυτός είναι ο τρόπος του Θεού να κάνει απεριόριστο αυτό που εσύ έχει περιορίσει. Το Άγιο Πνεύμα δεν βλέπει το σώμα έτσι όπως το βλέπεις εσύ, διότι γνωρίζει ότι η μόνη πραγματικότητα που υπάρχει στο κάθε τι είναι η υπηρεσία που προσφέρει στον Θεό για χάρη της λειτουργίας που του δίνει Εκείνος.

-Κεφάλαιο 8

Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα της χρησιμοποίησης του σώματος αποκλειστικά για επικοινωνία. Εφόσον αυτό είναι το φυσιολογικό, θεραπεύει ολοκληρώνοντας, πράγμα το οποίο είναι επίσης φυσιολογικό. Ολόκληρος ο νους είναι ολοκληρωμένος, και η πίστη ότι μέρος από αυτόν είναι σωματικό, ή όχι νους, είναι μια αποσπασματική ή αρρωστημένη ερμηνεία. Ο νους δεν μπορεί να γίνει σωματικός, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί μέσα από το σώμα αν το χρησιμοποιήσει για να πάει πέρα από αυτό. Όταν απλώνεται προς τα έξω, ο νους επεκτείνει τον εαυτό του. Δεν σταματά στο σώμα, διότι αν κάνει κάτι τέτοιο εμποδίζεται ο σκοπός του. Ένας νους που έχει μπλοκαριστεί έχει επιτρέψει στον εαυτό του να είναι ευάλωτος σε επίθεση, διότι έχει στραφεί εναντίον του εαυτού του.

 Η αφαίρεση των εμποδίων, λοιπόν, είναι ο μόνος τρόπος που εγγυάται βοήθεια και θεραπεία. Η βοήθεια και η θεραπεία είναι οι φυσιολογικές εκφράσεις ενός νου που λειτουργεί μέσα από το σώμα, αλλά όχι μέσα σε αυτό. Αν ο νους πιστεύει ότι στόχος του είναι το σώμα, τότε θα διαστρεβλώνει την δική του αντίληψη για το σώμα, και εμποδίζοντας την δική του επέκταση μέρα από αυτό, θα εισάγει ασθένεια προωθώντας τον διαχωρισμό. Η αντίληψη του σώματος ως ξεχωριστή οντότητα δεν γίνεται παρά να προωθήσει την ασθένεια, διότι αυτό δεν είναι αληθές. Ένα μέσον επικοινωνίας χάνει την χρησιμότητά του αν χρησιμοποιηθεί για οτιδήποτε άλλο. Αν χρησιμοποιείς ένα μέσον επικοινωνίας ως μέσον επίθεσης, τότε γίνεται μια προφανής σύγχυση στον σκοπό του.

-Κεφάλαιο 8

Είπα πριν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι η Απάντηση. Αυτός είναι η Απάντηση στα πάντα, διότι γνωρίζει ποια είναι η απάντηση για τα πάντα. Το εγώ δεν ξέρει τι είναι μια αληθινή ερώτηση, παρόλο που κάνει αναρίθμητες ερωτήσεις. Εν τούτοις, εσύ μπορείς να το μάθεις αυτό καθώς μαθαίνεις να αμφισβητείς την αξία του εγώ, και άρα να εξασφαλίζεις την ικανότητά σου να αξιολογείς τις ερωτήσεις του. Όταν το εγώ σε βάζει σε πειρασμό για ασθένεια μην ζητάς από το Άγιο Πνεύμα να θεραπεύσει το σώμα, διότι αυτό θα σήμαινε απλά ότι παραδέχεσαι την πίστη του εγώ ότι το σώμα είναι ο κατάλληλος στόχος της θεραπείας. Καλύτερα είναι να ζητήσεις να σε διδάξει το Άγιο Πνεύμα την ορθή αντίληψη του σώματος, διότι μόνο η αντίληψη είναι δυνατόν να παραμορφώνεται. Μόνο η αντίληψη μπορεί να ασθενεί διότι μόνο η αντίληψη είναι δυνατόν να σφάλλει.

 Η εσφαλμένη αντίληψη είναι η ευχή τα πράγματα να είναι όπως δεν είναι. Η πραγματικότητα των πάντων είναι απόλυτα ακίνδυνη, διότι η απόλυτη ακινδυνότητα είναι η προϋπόθεση της πραγματικότητας του. Είναι επίσης και η προϋπόθεση της δικής σου επίγνωσης της πραγματικότητάς τους. Δεν χρειάζεται ν’ αναζητάς την πραγματικότητα. Θα σε αναζητήσει αυτή και θα σε βρει όταν εκπληρώνεις τις προϋποθέσεις της. Οι προϋποθέσεις της είναι μέρος αυτού που είναι η πραγματικότητα. Και αυτό το μέρος μόνο εξαρτάται από εσένα. Το υπόλοιπο είναι από μόνο του. Χρειάζεται να κάνεις τόσα λίγα διότι το μικρό δικό σου κομμάτι είναι τόσο ισχυρό και θα σου φέρει το όλον. Δέξου, λοιπόν, το μικρό δικό σου κομμάτι, και άφησε το όλον να γίνει δικό σου.

 Η ολότητα θεραπεύει διότι είναι του νου. Όλες οι μορφές ασθένειας, ακόμα και οι θανατηφόρες, είναι σωματικές εκφράσεις του φόβου για την αφύπνιση. Είναι προσπάθειες να ενισχυθεί ο ύπνος από φόβο προς την αφύπνιση. Αυτός είναι ένας αξιολύπητος τρόπος που χρησιμοποιείς για να μην βλέπεις, με το να αντιλαμβάνεσαι τις ικανότητες της όρασης ως αναποτελεσματικές. Το «Αναπαύσου εν ειρήνη» είναι μια ευλογία για τους ζωντανούς, όχι τους νεκρούς, διότι η ανάπαυση προέρχεται από την αφύπνιση και όχι από τον ύπνο. Η ύπνος είναι μια απόσυρση ∙ η αφύπνιση είναι ένωση. Τα όνειρα είναι ψευδαισθήσεις ένωσης, διότι αντανακλούν τις διαστρεβλωμένες δοξασίες του εγώ για το τι είναι η ένωση. Εν τούτοις, το Άγιο Πνεύμα, έχει κι Αυτό χρήση για τον ύπνο, και μπορεί να χρησιμοποιήσει τα όνειρα για χάρη της αφύπνισης αν Το αφήσεις.

-Κεφάλαιο 8

 Όλοι όσοι έχουν χρησιμοποιήσει την προσευχή για να ζητήσουν κάτι έχουν  βιώσει αυτό που φαίνεται σαν αποτυχία. Αυτό δεν είναι μόνο αλήθεια σε σχέση με συγκεκριμένα πράγματα που μπορεί να είναι βλαβερά, αλλά και σε σχέση με αιτήματα που συμφωνούν απόλυτα  με αυτά τα μαθήματα. Ειδικά αυτό το τελευταίο μπορεί να ερμηνευτεί εσφαλμένα ως «απόδειξη» ότι τα μαθήματα αυτά δεν εννοούν αυτά που λένε. Όμως, πρέπει να θυμάσαι ότι αυτά τα μαθήματα δηλώνουν επανειλημμένα ότι ο σκοπός τους είναι να απαλλαγείς από τον φόβο.

 Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι αυτό που ζητάς από το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, αλλά ακόμα το φοβάσαι. Αν αυτή είναι η περίπτωση, η πραγματοποίηση του δεν θα είναι  πια αυτό που θέλεις. Αυτός είναι ο λόγος που δεν επιτυγχάνονται κάποιες μορφές θεραπείας, ακόμα και όταν επιτυγχάνεται η κατάσταση της θεραπείας. Κάποιο άτομο μπορεί να ζητά σωματική θεραπεία επειδή  φοβάται την σωματική βλάβη. Την ίδια στιγμή, αν θεραπευόταν σωματικά,  νοιώθοντας ότι απειλείται το σύστημα σκέψης του, ο φόβος θα γινόταν μεγαλύτερος από αυτόν (τον φόβο) που εκφράζεται σωματικά. Σε αυτή την περίπτωση δεν ζητά πραγματικά την απελευθέρωση από τον φόβο, αλλά την εξάλειψη κάποιου συμπτώματος που επέλεξε ο ίδιος. Επομένως, αυτό, δεν είναι καθόλου  ένα αίτημα για θεραπεία.

 Η Βίβλος τονίζει ότι κάθε προσευχή εισακούγεται, και αυτό είναι πραγματικά αλήθεια. Και μόνο το γεγονός ότι έχει ζητηθεί κάτι από το  Άγιο Πνεύμα εγγυάται την απάντηση του. Εν τούτοις, είναι εξίσου βέβαιο ότι καμία απάντηση που δίδεται από Αυτό είναι τέτοια  που θα αύξανε τον φόβο. Είναι πιθανόν η απάντησή Του να μην ακουστεί. Είναι αδύνατον, όμως, να χαθεί. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις που έχεις ήδη λάβει αλλά δεν έχεις ακόμα ακούσει. Σε διαβεβαιώνω ότι σε περιμένουν.

- Κεφάλαιο 9

Το θαύμα είναι μια πράξη ενός Υιού του Θεού που έχει αφήσει στην άκρη όλους τους ψεύτικους  θεούς, και καλεί τους αδελφούς του να κάνουν το ίδιο.  Είναι μια πράξη πίστης, επειδή  είναι η αναγνώριση ότι ο αδελφός του μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι ένα κάλεσμα προς το Άγιο Πνεύμα μέσα στον νου του, ένα κάλεσμα που ενδυναμώνεται με την ένωση. Διότι ο εργάτης των θαυμάτων έχει ακούσει την Φωνή του Θεού, Την ενδυναμώνει μέσα σε έναν ασθενή αδελφό εξασθενίζοντας την πίστη του στην ασθένεια, την οποία δεν μοιράζεται μαζί του. Η δύναμη ενός νου μπορεί να λάμψει μέσα σε έναν άλλο, επειδή όλοι οι λύχνοι του Θεού άναψαν από τον ίδιο σπινθήρα. Είναι παντού και είναι αιώνιος.

- Κεφάλαιο 10

Τι άλλο είναι η θεραπεία εκτός από την απομάκρυνση όλων όσων στέκουν στον δρόμο της γνώσης; Και πως αλλιώς μπορεί κάποιος να διασκορπίσει τις ψευδαισθήσεις εκτός από να τις δει κατάματα, χωρίς να τις προστατεύει; Μην φοβάσαι, λοιπόν, γιατί αυτό που θα κοιτάξεις είναι η πηγή του φόβου, κι αρχίζεις να μαθαίνεις ότι ο φόβος δεν είναι πραγματικός. Επίσης μαθαίνεις ότι τα αποτελέσματά του μπορούν να διαλυθούν απλά με το να αρνηθείς την πραγματικότητά τους. Το επόμενο βήμα είναι προφανώς να αναγνωρίσεις ότι τα αποτελέσματά του δεν υπάρχουν. Οι νόμοι δεν λειτουργούν μέσα σε κενό, και ό,τι οδηγεί στο τίποτα δεν έχει συμβεί. Αν η πραγματικότητα αναγνωρίζεται από την επέκτασή της, αυτό που οδηγεί στο τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι αληθινό. Μην φοβάσαι, λοιπόν, να κοιτάξεις τον φόβο, διότι αυτός δεν μπορεί να γίνει ορατός. Η καθαρότητα καταργεί την σύγχυση εξ ορισμού, και όταν κοιτάξεις τον φόβο μέσα από το φως, τότε διασκορπίζεται.

- Κεφάλαιο 11

Είσαι όπως ο Θεός σε δημιούργησε, και το ίδιο είναι κάθε ζώσα ύπαρξη που κοιτάς, άσχετα με τις εικόνες που βλέπεις. Αυτό που βλέπεις σαν ασθένεια και πόνο, σαν αδυναμία και σαν δεινά και απώλεια, είναι μόνο ο πειρασμός να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ανυπεράσπιστο στην κόλαση. Μην ενδώσεις σε αυτόν, και θα δεις όλο τον πόνο, σε κάθε μορφή, όπου κι αν συμβαίνει, να εξαφανίζεται όπως η ομίχλη μπροστά στον ήλιο. Το θαύμα έχει έλθει να θεραπεύσει τον Υιό του Θεού, και να κλείσει την πόρτα στα όνειρα της αδυναμίας, ανοίγοντας τον δρόμο προς την σωτηρία και την απελευθέρωσή του. Διάλεξε για άλλη μια φορά αυτό που θα ήθελες να είναι, ενθυμούμενος ότι κάθε επιλογή που κάνεις εδραιώνει την δική σου ταυτότητα όπως θέλεις να την βλέπεις και να πιστεύεις ότι είναι.             

- Κεφάλαιο 31