ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ Η «Θυσία» της Ενότητας.

Κεφάλαιο 26.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ

Η «Θυσία» της Ενότητας.

- Από το Κεφάλαιο 26, THE TRANSITION I. The "Sacrifice" of Oneness -

1. Στην «δυναμική» της επίθεσης η ιδέα κλειδί είναι η θυσία. Είναι ο άξονας επάνω στον οποίο όλα συμβιβάζονται, όλες οι απελπισμένες προσπάθειες να χτυπήσεις μια ευκαιρία, και όλες οι συγκρούσεις επιτυγχάνουν μιαν φαινομενική ισορροπία. Είναι το σύμβολο του κεντρικού θέματος ότι κάποιος πρέπει να χάνει. Η εστίασή του στο σώμα είναι φανερή, γιατί πάντοτε είναι μια προσπάθεια να περιορίσει την απώλεια. Το σώμα το ίδιο είναι μια θυσία ∙ η εγκατάλειψη της δύναμης στο όνομα του να σώσεις μόνο λίγη για τον εαυτό σου. Το να βλέπεις έναν αδελφό σε ένα άλλο σώμα, διαχωρισμένο από το δικό σου, είναι η έκφραση της επιθυμίας να βλέπεις ένα μικρό μέρος του και να θυσιάζεις τα υπόλοιπα. Κοίταξε τον κόσμο, και δεν θα δεις τίποτα προσκολλημένο σε τίποτα άλλο πέρα από τον εαυτό του. Όλες οι φαινομενικές οντότητες μπορούν να έλθουν λίγο πλησιέστερα, ή να πάνε λίγο μακρύτερα, αλλά δεν μπορούν να ενωθούν.

2. Ο κόσμος που βλέπεις είναι βασισμένος στην «θυσία» της ενότητας. Είναι μια εικόνα ολοκληρωτικού διχασμού και ολικής απουσίας ενότητας. Γύρω από κάθε οντότητα είναι χτισμένος ένας τοίχος τόσο συμπαγής φαινομενικά που ό,τι είναι μέσα μοιάζει σαν να μην έχει πρόσβαση προς τα έξω, και ό,τι είναι έξω ποτέ δεν μπορεί να φτάσει και να ενωθεί με αυτό που είναι αποκλεισμένο μέσα στον τοίχο. Κάθε μέρος πρέπει να θυσιάζει το άλλο, για να κρατά τον εαυτό του ολόκληρο. Γιατί εάν ενωνόντουσαν το καθένα θα έχανε την δική του ταυτότητα, ενώ με το διαχωρισμό τους διατηρούν τον εαυτό τους.

3. Το μικρό κομμάτι που το σώμα περιφράσσει γίνεται ο εαυτός, που διατηρείται μέσω της θυσίας όλων των άλλων. Και όλα τα υπόλοιπα πρέπει να χάσουν αυτό το μικρό μέρος, παραμένοντας ανολοκλήρωτα για να κρατήσουν την ταυτότητά τους ανέπαφη. Με αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου η απώλεια του σώματος πράγματι θα ήταν μια θυσία. Γιατί η θέαση των σωμάτων γίνεται το σημάδι ότι η θυσία είναι περιορισμένη, και ότι κάτι εξακολουθεί να παραμένει μόνο για σένα. Και για να ανήκει αυτό το λίγο σε σένα έχουν τεθεί περιορισμοί στα πάντα έξω, ακριβώς όπως σε οτιδήποτε νομίζεις ότι είναι δικό σου. Γιατί το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο. Και το να αποδέχεσαι τους περιορισμούς ενός σώματος είναι να επιβάλλεις αυτούς τους περιορισμούς στον κάθε αδελφό που βλέπεις. Γιατί πρέπει να τον βλέπεις όπως βλέπεις τον εαυτό σου.

4. Το σώμα είναι μια απώλεια, και μπορεί να γίνει θυσία. Και ενώσω εσύ βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, χωριστά από εσένα και απομονωμένο στο κελί του, απαιτείς θυσίες από αυτόν και από σένα. Τι μεγαλύτερη θυσία θα μπορούσε να απαιτηθεί από το να αντιλαμβάνεται ο Υιός του Θεού τον εαυτό του χωρίς τον Πατέρα του; Και ο Πατέρας του να είναι χωρίς τον Υιό Του; Ωστόσο κάθε θυσία απαιτεί αυτοί να είναι διαχωρισμένοι και χωρίς ο ένας τον άλλο. Η ενθύμηση του Θεού δεν γίνεται δεκτή εάν ζητείται κάποια θυσία από τον οποιονδήποτε. Ποιος μάρτυρας της Ενότητας του Υιού του Θεού μπορεί να φανεί μέσα σε έναν κόσμο με διαχωρισμένα σώματα, όσες μαρτυρίες και να προσφέρει για την αλήθεια; Αυτός είναι αόρατος σε έναν τέτοιο κόσμο. Ούτε μπορεί το τραγούδι του της ενότητας και της αγάπης να ακουστεί καθόλου. Ωστόσο του έχει δοθεί να κάνει τον κόσμο να υποχωρήσει μπροστά στο τραγούδι του, και η θέαση αυτού να αντικαταστήσει τα μάτια του σώματος .

5. Εκείνοι που θέλουν να δουν τους μάρτυρες της αλήθειας αντί της ψευδαίσθησης απλά ζητούν να μπορέσουν να δουν έναν σκοπό στον κόσμο που να του δίνει νόημα και λογική. Χωρίς την ιδιαίτερη λειτουργία σου αυτός ο κόσμος δεν έχει κανένα νόημα για σένα. Ωστόσο μπορεί να γίνει ένα θησαυροφυλάκιο τόσο πλούσιο και απεριόριστο όσο ο ίδιος ο Ουρανός. Ούτε μια στιγμή δεν περνά εδώ που να μην μπορείς να δεις την ιερότητα του αδελφού σου, για να προσθέσει ένα απεριόριστο απόθεμα σε κάθε ισχνό κομματάκι και ελάχιστο ψίχουλο ευτυχίας που εσύ κατανέμεις στον εαυτό σου.

6. Μπορείς να χάσεις την επαφή με την ενότητα, αλλά δεν μπορείς να θυσιάσεις την πραγματικότητά της. Ούτε μπορείς να χάσεις αυτό που θέλεις να θυσιάσεις, ούτε να εμποδίσεις το Άγιο Πνεύμα από το έργο του να σου δείξει ότι αυτό δεν έχει χαθεί. Άκουσε λοιπόν, το τραγούδι που τραγουδάει ο αδελφός σου για σένα, και άφησε τον κόσμο να υποχωρήσει, και πάρε το υπόλοιπο που η μαρτυρία του προσφέρει στο όνομα της ειρήνης. Αλλά μην τον κρίνεις, γιατί δεν θα ακούσεις το τραγούδι της ελευθερίας για τον εαυτό σου, ούτε θα δεις τι του έχει δοθεί για να προσφέρει την μαρτυρία του, ώστε να μπορέσεις να το δεις και να χαρείς μαζί του. Μην κάνεις την ιερότητά του θυσία στην πίστη σου στην αμαρτία. Θυσιάζεις την αθωότητά σου μαζί με την δική του, και πεθαίνεις κάθε φορά που βλέπεις σε αυτόν μια αμαρτία που αξίζει τον θάνατο.

7. Ωστόσο κάθε στιγμή μπορείς να ξαναγεννηθείς, και να σου δοθεί ζωή ξανά. Η ιερότητά του δίνει ζωή σε σένα, που δεν μπορείς να πεθάνεις επειδή η αθωότητά του είναι γνωστή στον Θεό ∙ και δεν μπορεί να θυσιαστεί από εσένα περισσότερο από ότι το φως μέσα σου μπορεί να εξαλειφθεί επειδή αυτός δεν το βλέπει. Εσύ που θα ήθελες να θυσιάσεις τη ζωή, και να κάνεις τα μάτια σου και τα αφτιά σου μάρτυρες του θανάτου του Θεού και του Υιού Του, μην νομίζεις ότι έχεις τη δύναμη να Τους κάνεις αυτό που ο Θεός δεν θέλει Αυτοί να είναι. Στον Ουρανό, ο Υιός του Θεού δεν είναι φυλακισμένος σε ένα σώμα, ούτε θυσιάζεται στην μοναξιά για να αμαρτάνει. Και όπως είναι στον Ουρανό, έτσι πρέπει να είναι αιώνια, και παντού. Αυτός είναι ο ίδιος παντοτινά. Αναγεννημένος κάθε στιγμή, άθικτος από τον χρόνο, και πολύ πέρα από κάθε θυσία ζωής ή θανάτου. Γιατί δεν έφτιαξε κανένα από τα δυο, και μόνο το ένα του δόθηκε από Αυτόν ο Οποίος γνωρίζει ότι τα δώρα Του ποτέ δεν μπορούν να προκαλέσουν θυσία και απώλεια.

8. Η δικαιοσύνη Του Θεού αναπαύεται απαλά πάνω στον Υιό Του, και τον κρατάει ασφαλή από όλες τις αδικίες που ο κόσμος θα ήθελε να θέσει επάνω του. Γίνεται να μπορείς εσύ να κάνεις τις αμαρτίες του πραγματικότητα, και να θυσιάσεις τη Θέληση του Πατέρα του γι αυτόν; Μην τον καταδικάζεις βλέποντάς τον μέσα στην άθλια φυλακή στην οποία αυτός βλέπει τον εαυτό του. Είναι η ιδιαίτερη λειτουργία σου να εξασφαλίσεις ότι η πόρτα θα είναι ανοιχτή, ώστε να μπορεί να έλθει αυτός και να σε φωτίσει, και να σου δώσει πίσω το δώρο της ελευθερίας που πήρε από σένα. Τι άλλο είναι η ιδιαίτερη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος παρά η απελευθέρωση του ιερού Υιού του Θεού από την φυλακή που αυτός έφτιαξε για να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από την δικαιοσύνη; Θα μπορούσε η λειτουργία σου να είναι μια αποστολή χωριστή και διαχωρισμένη από Την Δική Του;