VII. Ο ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
- Από το Κεφάλαιο 27, VII. The Dreamer of the Dream -
1. Οι ταλαιπωρίες είναι μια έμφαση επάνω σε όλα όσα έχει κάνει ο κόσμος για να σε πληγώσει. Εδώ η παράφρων έκδοση του κόσμου για την σωτηρία φαίνεται ξεκάθαρα. Όπως σε ένα όνειρο τιμωρίας, στο οποίο ο ονειρευτής δεν έχει συνείδηση του τι προκάλεσε την επίθεση εναντίον του, βλέπει τον εαυτό του δεχόμενο επίθεση άδικα και από κάτι έξω από τον εαυτό του. Αυτός είναι το θύμα αυτού του «κάτι άλλου,» ένα πράγμα έξω από τον ίδιον, για το οποίο δεν έχει κανένα λόγο να θεωρηθεί υπεύθυνος. Αυτός πρέπει να είναι αθώος επειδή γνωρίζει όχι το τι κάνει ο ίδιος, αλλά το τι του έχουν κάνει. Ωστόσο είναι η δική του επίθεση εναντίον του εαυτού του ακόμα φανερή, γιατί είναι αυτός που βασανίζεται. Και δεν μπορεί να ξεφύγει γιατί αντιλαμβάνεται η πηγή των βασάνων του έξω από τον ίδιον.
2. Τώρα σου δείχνεται ότι μπορείς να διαφύγεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξεις το πρόβλημα όπως είναι, και όχι με τον τρόπο που το έχεις θέσει εσύ. Πώς θα μπορούσε να υπάρχει ένας άλλος τρόπος να λύσεις ένα πρόβλημα που είναι πολύ απλό, αλλά έχει κρυφτεί από βαριά σύννεφα περιπλοκότητας, τα οποία φτιάχτηκαν για να κρατήσουν το πρόβλημα άλυτο; Χωρίς τα σύννεφα το πρόβλημα θα αναδυθεί με όλη του την πρωτόγονη απλότητα. Η επιλογή δεν θα είναι δύσκολη, επειδή το πρόβλημα είναι παράλογο όταν το δεις καθαρά. Κανείς δεν έχει δυσκολία να αποφασίσει να αφήσει ένα απλό πρόβλημα να λυθεί εάν φαίνεται ότι τον πληγώνει, και επίσης πολύ εύκολα να το αφήσει να απομακρυνθεί.
3. Ο «αιτιολογία» με την οποία φτιάχτηκε ο κόσμος, πάνω στην οποία βασίζεται, και με την οποία διατηρείται, απλά είναι αυτή: «Εσύ είσαι η αιτία για ό,τι κάνω. Η παρουσία σου δικαιολογεί την οργή μου, και υπάρχεις και σκέφτεσαι χωριστά από εμένα. Αφού εσύ επιτίθεσαι εγώ πρέπει να είμαι αθώος. Και αυτό από το οποίο υποφέρω είναι η δική σου επίθεση.» Όποιος βλέπει αυτή την «αιτιολογία» ακριβώς όπως είναι, δεν θα αποτύχει να δει ότι δεν στέκει και δεν έχει κανένα νόημα. Ωστόσο δείχνει λογική, επειδή φαίνεται σαν να είναι ο κόσμος που σε πληγώνει. Κι έτσι φαίνεται σαν να μην υπάρχει ανάγκη να πας πέρα από το φαινομενικό, όσον αφορά την αιτία.
4. Υπάρχει πράγματι μια ανάγκη. Η διαφυγή του κόσμου από την καταδίκη είναι μια ανάγκη την οποία μοιράζονται όσοι είναι μέσα στον κόσμο. Ωστόσο δεν αναγνωρίζουν την κοινή τους ανάγκη. Γιατί ο κάθε ένας νομίζει ότι εάν κάνει το μέρος που το αναλογεί, η καταδίκη του κόσμου θα βασιστεί επάνω του. Και αυτό αντιλαμβάνεται ότι είναι το μέρος του στην απελευθέρωσή του. Η εκδίκηση πρέπει να είναι εστιασμένη. Διαφορετικά του εκδικητή το μαχαίρι είναι στα δικά του χέρια, και σημαδεύει τον εαυτό του. Και πρέπει να το δει στο χέρι κάποιου άλλου, εάν θέλει να είναι θύμα μιας επίθεσης που δεν επέλεξε. Κι έτσι υποφέρει από τις πληγές που του έχει προκαλέσει ένα μαχαίρι που δεν κρατάει.
5. Αυτός είναι ο σκοπός του κόσμου που βλέπει. Και με αυτή την οπτική, ο κόσμος παρέχει τα μέσα με τα οποία αυτός ο σκοπός φαίνεται να εκπληρώνεται. Τα μέσα επιμαρτυρούν τον σκοπό, αλλά τα ίδια δεν είναι αιτία. Ούτε θα αλλάξει η αιτία αν την βλέπεις χωριστά από τα αποτελέσματά της. Η αιτία παράγει αποτελέσματα, τα οποία έπειτα φέρουν μαρτυρία για την αιτία, και όχι για τον εαυτό τους. Κοίταξε, λοιπόν, πέρα από αποτελέσματα. Δεν είναι εδώ το μέρος που πρέπει να βρίσκεται η αιτία του πόνου και η αμαρτία. Και μην παραμένεις στον πόνο και την αμαρτία, γιατί αυτά δεν είναι παρά αντανακλάσεις της αιτίας τους.
6. Ο ρόλος που παίζεις στην διάσωση του κόσμου από την καταδίκη είναι η δική σου διαφυγή. Μην ξεχνάς ότι ο μάρτυρας για τον κόσμο του κακού δεν μπορεί να μιλήσει για τίποτα άλλο εκτός από αυτό που έχει δει σαν ανάγκη για κακό στον κόσμο. Και εκεί είναι που πρωτοείδες την ενοχή σου. Σε διαχωρισμό από τον αδελφό σου ήταν η πρώτη επίθεση που άρχισε εναντίον του εαυτού σου. Και γι αυτό είναι που φέρει μάρτυρες ο κόσμος. Μην αναζητάς μιαν άλλη αιτία, ούτε να ψάχνεις μεταξύ των ισχυρών λεγεώνων των μαρτύρων της για την κατάργησή της. Αυτοί υποστηρίζουν την διεκδίκησή της στην δική σου υποταγή. Δεν πρέπει να κοιτάζεις να βρεις την αλήθεια σε αυτό που την κρύβει.
7. Οι μάρτυρες για την αμαρτία όλοι στέκονται μέσα σε ένα μικρό χώρο. Και είναι εδώ που βρίσκεις την αιτία της οπτικής σου προς τον κόσμο. Κάποτε δεν είχες επίγνωση για το ποια πρέπει να είναι η αληθινή αιτία του οτιδήποτε με το οποίο ο κόσμος φαίνεται να σε κατακλύζει, απρόσκλητο και χωρίς να ρωτήσει. Για ένα πράγμα ήσουν σίγουρος: Από όλες τις πολλές αιτίες που αντιλαμβανόσουν ότι φέρνουν πόνο και βάσανα σε σένα, η ενοχή σου δεν ήταν ανάμεσά τους. Ούτε με κανένα τρόπο τις ζήτησες εσύ για τον εαυτό σου. Με αυτό τον τρόπο όλες οι ψευδαισθήσεις εκδηλώθηκαν. Αυτός που τις φτιάχνει δεν βλέπει ότι τις φτιάχνει ο ίδιος, και η πραγματικότητά τους δεν εξαρτάται από αυτόν. Όποια αιτία κι αν έχουν είναι κάτι εντελώς χώρια από αυτόν, και ό,τι βλέπει είναι χωριστά από το νου του. Δεν μπορεί να αμφιβάλει για την πραγματικότητα των ονείρων του, γιατί δεν βλέπει τον ρόλο που παίζει στην κατασκευή τους κι ότι τα κάνει να φαίνονται πραγματικά.
8. Κανείς δεν μπορεί να ξυπνήσει από ένα όνειρο που ο κόσμος ονειρεύεται γι αυτόν. Αυτός γίνεται μέρος του ονείρου κάποιου άλλου. Δεν μπορεί να επιλέξει να ξυπνήσει από ένα όνειρο που δεν έκανε αυτός. Στέκεται αβοήθητος, θύμα σε ένα όνειρο που έγινε αντιληπτό και αγαπητό από έναν διαχωρισμένο νου. Πράγματι αυτός ο νους πρέπει να αδιαφορεί γι αυτόν, και να μην νοιάζεται καθόλου για την ειρήνη και την ευτυχία του σαν τον καιρό ή τις ώρες της ημέρας. Δεν τον αγαπάει, αλλά του διανέμει όποιο ρόλο θέλει που να ικανοποιεί το όνειρό του. Τόσο μικρή είναι η αξία του που δεν είναι παρά μια σκιά που χορεύει, πηδώντας επάνω και κάτω σύμφωνα με μια παράλογη πλοκή που συνέλαβε αυτός ο κόσμος μέσα στο μάταιο όνειρό του.
9. Αυτή είναι η μόνη εικόνα που μπορείς να δεις ∙ η μόνη επιλογή που μπορείς να κάνεις, η άλλη δυνατότητα της αιτίας, εάν δεν είσαι ο ονειρευτής των ονείρων σου. Και αυτό είναι που επιλέγεις εάν αρνηθείς ότι η αιτία των μαρτυρίων σου βρίσκεται μέσα στο νου σου. Να είσαι χαρούμενος πράγματι που είναι αυτή, γιατί έτσι είσαι ο μόνος που αποφασίζει για τον προορισμό σου μέσα στον χρόνο. Η επιλογή είναι δική σου για να διαλέξεις μεταξύ ενός κοιμισμένου θανάτου και ονείρων του κακού, ή ενός χαρούμενου ξυπνήματος και της χαράς της ζωής.
10. Τι άλλη επιλογή θα μπορούσες να έχεις εκτός από μεταξύ ζωής ή θανάτου, ξυπνήματος ή ύπνου, ειρήνης ή πολέμου, των ονείρων σου ή της πραγματικότητάς σου; Υπάρχει κίνδυνος να νομίζεις ότι ο θάνατος είναι η ειρήνη, επειδή ο κόσμος εξισώνει το σώμα με τον Εαυτό που δημιούργησε ο Θεός. Ωστόσο ένα πράγμα ποτέ δεν μπορεί να γίνει το αντίθετό του. Και ο θάνατος είναι το αντίθετο της ειρήνης, επειδή είναι το αντίθετο της ζωής. Και η ζωή είναι ειρήνη. Ξύπνα και ξέχασε όλες τις σκέψεις του θανάτου, και θα βρεις ότι έχεις την ειρήνη του Θεού. Ωστόσο εάν η επιλογή σου δίδεται πράγματι, τότε πρέπει να δεις τις αιτίες των πραγμάτων που επιλέγεις ακριβώς όπως είναι κι εκεί που είναι.
11. Τι επιλογές μπορούν να γίνουν μεταξύ δυο καταστάσεων, ενώ μόνο μια από αυτές αναγνωρίζεται ξεκάθαρα; Ποιος θα μπορούσε να είναι ελεύθερος να επιλέξει μεταξύ των αποτελεσμάτων, όταν μόνο το ένα φαίνεται ότι εξαρτάται από αυτόν; Μια έντιμη επιλογή ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή σαν μία στην οποία η επιλογή είναι διχασμένη μεταξύ ενός μικροσκοπικού εσύ και ενός τεράστιου κόσμου, με διαφορετικά όνειρα για την αλήθεια μέσα σου. Το χάσμα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρων δεν βρίσκεται μεταξύ του ονείρου του κόσμου και αυτού που ονειρεύεσαι μυστικά. Αυτά είναι ένα. Το όνειρο του κόσμου δεν είναι παρά μέρος του δικού σου ονείρου που το παρέδωσες, και το είδες σαν να ήταν και η αρχή και το τέλος του. Ωστόσο αυτό άρχισε με το μυστικό σου όνειρο, το οποίο δεν το αντιλήφθηκες αν και προκάλεσε το δικό σου μέρος που βλέπεις εσύ και δεν αμφιβάλεις ότι είναι πραγματικό. Πως θα μπορούσες να αμφιβάλεις γι’ αυτό ενώσω βρίσκεσαι σε ύπνο, και ονειρεύεσαι κρυφά ότι η αιτία του είναι πραγματική;
12.. Ένας αδελφός διαχωρισμένος από τον εαυτό σου, ένας αρχαίος εχθρός, ένας φονιάς που σε παραμονεύει μέσα στη νύχτα και δολοπλοκεί τον θάνατό σου, ωστόσο σχεδιάζει αυτός ο θάνατος να είναι αργός και να καθυστερήσει ∙ αυτό ονειρεύεσαι. Όμως κάτω απ’ αυτό το όνειρο είναι ακόμα ένα άλλο, στο οποίο εσύ γίνεσαι ο φονιάς, ο μυστικός εχθρός, το αρπαχτικό και ο καταστροφέας του αδελφού σου όπως και του κόσμου. Εδώ βρίσκεται η αιτία των βασάνων σου, ο χώρος μεταξύ των μικρών σου ονείρων και της πραγματικότητας σου. Το μικρό κενό που ούτε καν βλέπεις, ο τόπος γέννησης των ψευδαισθήσεων και του φόβου, ο χρόνος του τρόμου και του πανάρχαιου μίσους, η στιγμή της καταστροφής, όλα είναι εδώ. Εδώ βρίσκεται η αιτία της μη πραγματικότητας. Και εδώ είναι που θα καταργηθεί.
13. Εσύ είσαι ο ονειρευτής του κόσμου των ονείρων. Καμιά άλλη αιτία δεν έχει, ούτε θα έχει ποτέ. Τίποτα πιο τρομακτικό από ένα μάταιο όνειρο δεν έχει τρομοκρατήσει τον Υιό του Θεού, και τον έχει κάνει να νομίζει ότι έχει χάσει την αθωότητά του, ότι έχει αρνηθεί τον Πατέρα του, και έχει κηρύξει πόλεμο ενάντια στον εαυτό του. Τόσο φοβερό είναι το όνειρο, τόσο φαινομενικά πραγματικό, που αυτός δεν θα μπορούσε να ξυπνήσει στην πραγματικότητα χωρίς να ιδρώσει από τρόμο και να μην βγάλει μια κραυγή θανάσιμου φόβου, εκτός κι αν ένα ηπιότερο όνειρο έχει προηγηθεί του ξυπνήματός του, και έχει επιτρέψει στον καθησυχασμένο νου του να καλωσορίσει, όχι να φοβηθεί, την Φωνή που τον καλεί με αγάπη για να τον ξυπνήσει ∙ ένα πιο γλυκό όνειρο, στο οποίο τα μαρτύριά του έχουν θεραπευτεί και όπου ο αδελφός του είναι φίλος του. Ο Θεός θέλει ο Υιός Του να ξυπνήσει γλυκά και με χαρά, και του έδωσε τα μέσα να ξυπνήσει χωρίς φόβο.
14. Αποδέξου το όνειρο που έδωσε Αυτός αντί για το δικό σου. Δεν είναι δύσκολο να αλλάξεις ένα όνειρο από τη στιγμή που ο ονειρευτής έχει αναγνωριστεί. Στηρίξου στο Άγιο Πνεύμα, και επέτρεψε στα γλυκά Του όνειρα να πάρουν την θέση εκείνων που ονειρευόσουν με τρόμο και με τον φόβο του θανάτου. Το Άγιο Πνεύμα φέρνει όνειρα συγχώρεσης, στα οποία η επιλογή δεν είναι ποιος είναι ο δολοφόνος και ποιος θα είναι το θύμα. Στα όνειρα που Αυτό φέρνει δεν υπάρχει φόνος ούτε θάνατος. Το όνειρο της ενοχής ξεθωριάζει από τα μάτια σου, αν και είναι κλειστά. Ένα χαμόγελο έχει έλθει για να φωτίσει το κοιμισμένο σου πρόσωπο. Ο ύπνος είναι τώρα ειρηνικός, γιατί αυτά είναι χαρούμενα όνειρα.
15. Ονειρέψου τρυφερά τον αναμάρτητο αδελφό σου, ο οποίος ενώνεται μαζί σου με ιερή αθωότητα. Και από αυτό το όνειρο ο Κύριος του Ουρανού θα ξυπνήσει ο Ίδιος τον πολυαγαπημένο του Υιό. Ονειρέψου την καλοσύνη του αδελφού σου αντί να εμμένεις στα λάθη του μέσα στα όνειρά σου. Επέλεξε να ονειρευτείς για τις φροντίδες του αντί να μετράς τις πληγές που προκάλεσε. Συγχώρεσε του τις ψευδαισθήσεις του, και δώσε του ευχαριστίες για όλη την βοήθεια που έδωσε. Και μην βάζεις στην άκρη τα πολλά του δώρα επειδή αυτός δεν είναι τέλειος στα όνειρά σου. Αυτός αντιπροσωπεύει τον Πατέρα του, τον Οποίο εσύ βλέπεις σαν να σου προσφέρει και την ζωή και τον θάνατο.
16. Αδελφέ, Αυτός δίνει μόνο ζωή. Ωστόσο αυτά που βλέπεις σαν δώρα που ο αδελφός σου προσφέρει αντιπροσωπεύουν τα δώρα που ονειρεύεσαι ότι ο Πατέρας σου δίνει σε σένα. Άσε όλα τα δώρα του αδελφού σου να φανούν ότι σου προσφέρονται στο φως της ευσπλαχνίας και της ευγένειας. Και μην αφήνεις κανένα πόνο να διαταράξει στο όνειρό σου την βαθιά εκτίμησή σου για τα δώρα του σε σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου