Ο ΤΟΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ
- Από το Κεφάλαιο 24, VII. The
1. Πόσο απεγνωσμένα ο κάθε δέσμιος σε αυτό τον κόσμο υπερασπίζεται την ιδιαιτερότητα και θέλει να είναι η αλήθεια! Η επιθυμία του είναι νόμος γι αυτόν, και υπακούει. Τίποτα από όσα η ιδιαιτερότητά του απαιτεί δεν αναχαιτίζει. Τίποτα από όσα χρειάζεται αυτή δεν το αρνείται σε ό,τι αγαπάει. Και όταν τον καλεί αυτός δεν ακούει καμιά άλλη Φωνή. Καμία προσπάθεια δεν είναι υπερβολικά μεγάλη, κανένα κόστος τόσο πολύ, κανένα τίμημα υπερβολικά υψηλό για να σώσει την ιδιαιτερότητά του ακόμα και από την πιο ασήμαντη, την παραμικρή επίθεση, τον ψίθυρο της αμφιβολίας, κάποιον υπαινιγμό απειλής, ή από οτιδήποτε άλλο εκτός από βαθύ σεβασμό. Αυτός είναι ο υιός σου, αγαπητός σε σένα όπως εσύ στον Πατέρα σου. Ωστόσο στέκεται στην θέση των δημιουργημάτων σου, τα οποία είναι υιός σε σένα, για να μπορείς να μοιραστείς την Πατρότητα του Θεού, και όχι να την αρπάξεις από Αυτόν. Τι είναι αυτός ο υιός που έχεις φτιάξει για να είναι η δύναμή σου; Τι είναι αυτό το παιδί της γης στο οποίο χαρίζεις πλουσιοπάροχα τέτοια αγάπη; Τι είναι αυτή η παρωδία της δημιουργίας του Θεού που παίρνει την θέση των δικών σου δημιουργιών; Και που είναι αυτές, τώρα που ο οικοδεσπότης του Θεού έχει βρει έναν άλλο υιό τον οποίο προτιμάει από αυτές;
2. Η ενθύμηση του Θεού δεν λάμπει μόνη της. Αυτό που είναι μέσα στον αδελφό σου εξακολουθεί να περιέχει όλη την δημιουργία, όλα όσα έχουν δημιουργηθεί και όσα δημιουργούν, γεννημένα και άλλα ακόμα αγέννητα, ακόμα στο μέλλον και άλλα προφανώς περασμένα. Αυτό που είναι μέσα σε αυτόν είναι αμετάβλητο, και η δική σου η αμεταβλητότητα αναγνωρίζεται με την παραδοχή της. Η ιερότητα μέσα σου ανήκει σε αυτόν. Και όταν την βλέπεις την σε αυτόν, επιστρέφει σε σένα. Όλη η αγάπη και η φροντίδα, η δυνατή προστασία, η σκέψη μέρα και νύχτα, το βαθύ ενδιαφέρον, η ισχυρή πεποίθηση ότι είσαι εσύ, ανήκουν σε αυτόν. Και όλα όσα έδωσες στην ιδιαιτερότητα αρμόζουν σε αυτόν. Και όλα όσα αρμόζουν σε αυτόν αρμόζουν και σε σένα.
3. Πως μπορείς να γνωρίζεις την αξία σου ενώσω σε διεκδικεί η ιδιαιτερότητα; Πως μπορεί να μην την γνωρίσεις μέσα στην ιερότητά του; Μην αναζητάς να κάνεις την ιδιαιτερότητά σου αλήθεια, γιατί εάν ήταν θα ήσουν πράγματι χαμένος. Να είσαι ευγνώμων καλύτερα, που σου δίδεται να δεις την ιερότητά του επειδή είναι η αλήθεια. Και ό,τι είναι αληθινό σε αυτόν πρέπει να είναι το ίδιο αληθινό και σε σένα.
4. Ρώτα τον εαυτό σου αυτό: Μπορείς εσύ να προστατεύσεις το νου; Το σώμα, ναι, λίγο ∙ όχι από τον χρόνο, αλλά προσωρινά. Και πολύ από αυτό που νομίζεις ότι σώζεις, το βλάπτεις. Για ποιο σκοπό θέλεις να το σώσεις; Γιατί σε αυτή την επιλογή βρίσκονται και η υγεία του και η βλάβη του. Σώσε το για επίδειξη, σαν ένα δόλωμα για να πιάσεις ένα άλλο ψάρι, για να δώσεις άσυλο στην ιδιαιτερότητά σου με καλύτερο στυλ, ή για να υφάνεις ένα πλαίσιο ωραιότητας γύρω από το μίσος σου, και το καταδικάζεις στην παρακμή και στον θάνατο. Και εάν βλέπεις αυτό τον σκοπό στον αδελφό σου, αυτή θα είναι και η δική σου καταδίκη. Καλύτερα ύφανε, λοιπόν, ένα πλαίσιο ιερότητας τριγύρω του, και ίσως η αλήθεια να μπορέσει να λάμψει πάνω του, και να δώσει και σε σένα ασφάλεια από την παρακμή.
5. Ο Πατέρας κρατάει ασφαλές αυτό που δημιούργησε. Δεν μπορείς να το αγγίξεις με τις λανθασμένες ιδέες που έφτιαξες, γιατί δεν δημιουργήθηκε από εσένα. Μην αφήνεις τις ανόητες φαντασιώσεις σου να σε τρομάζουν. Αυτό που είναι αθάνατο δεν μπορεί να δεχτεί επίθεση ∙ αυτό που είναι προσωρινό δεν έχει καμιά επιρροή. Μόνο ο σκοπός που βλέπεις σε αυτό έχει νόημα, και εάν αυτός είναι αληθινός, η ασφάλειά του είναι εξασφαλισμένη. Εάν όχι, δεν έχει σκοπό, και είναι ένα μέσον για το τίποτα. Οτιδήποτε γίνεται αντιληπτό σαν μέσο για την αλήθεια μοιράζεται την ιερότητά της, και αναπαύεται στο φως το ίδιο ασφαλές όπως και η ίδια. Ούτε το φως σβήνει όταν φύγει. Ο ιερός σκοπός του τού έδωσε αθανασία, τοποθετώντας ένα άλλο φως στον Ουρανό, όπου οι δημιουργίες σου αναγνωρίζουν ένα δώρο από εσένα, ένα σημάδι ότι δεν τις ξέχασες.
6. Το κριτήριο για τα πάντα επάνω στη γη είναι απλά αυτό ∙ «Ποιος είναι ο σκοπός του;» Η απάντηση το κάνει αυτό που είναι για σένα. Δεν έχει νόημα από μόνο του, ωστόσο μπορείς εσύ να του αποδώσεις πραγματικότητα, σύμφωνα με τον σκοπό που υπηρετείς. Εδώ δεν είσαι παρά το μέσον, μαζί με αυτό. Ο Θεός είναι Μέσον αλλά και Σκοπός. Στον Ουρανό, μέσον και σκοπός είναι ένα, και ένα με Αυτόν. Αυτή είναι η κατάσταση της αληθινής δημιουργίας, που δεν βρίσκεται μέσα στον χρόνο, αλλά στην αιωνιότητα. Σε κανέναν εδώ δεν μπορεί να περιγραφεί αυτό. Ούτε υπάρχει κανένας τρόπος να μάθεις τι σημαίνει αυτή η κατάσταση. Όχι μέχρι να πας πέρα από την μάθηση προς Αυτό που έχει δοθεί ∙ δεν θα είναι κατανοητή μέχρι να φτιάξεις πάλι έναν ιερό οίκο για τις δημιουργίες σου.
7. Ένας συν - δημιουργός με τον Πατέρα πρέπει να έχει έναν Υιό. Όμως πρέπει αυτός ο Υιός να έχει δημιουργηθεί σαν τον Ίδιον. Μια τέλεια ύπαρξη, τα πάντα περιλαμβάνουσα και στα πάντα περιλαμβανομένη, χωρίς τίποτα να προστεθεί και τίποτα να αφαιρεθεί ∙ όχι γεννημένη με μέγεθος ούτε σε τόπο ούτε σε χρόνο, ούτε δέσμια περιορισμών ή αβεβαιοτήτων οποιουδήποτε είδους. Εδώ τα μέσα και ο σκοπός ενώνονται σαν ένα, και αυτό το ένα δεν έχει καθόλου τέλος. Όλο αυτό είναι αληθινό, ωστόσο δεν έχει κανένα νόημα για κάποιον που εξακολουθεί να διατηρεί ένα αμάθητο μάθημα στην μνήμη του, μια σκέψη με σκοπό ακόμα αβέβαιο, ή μια επιθυμία με διαιρεμένο στόχο.
8. Αυτή η διδασκαλία δεν κάνει καμία προσπάθεια να διδάξει αυτό που δεν μπορεί εύκολα να μαθευτεί. Η εμβέλεια της δεν ξεπερνάει την δική σου, εκτός από το ότι λέει ότι αυτό που είναι δικό σου θα έλθει σε σένα όταν είσαι έτοιμος. Εδώ τα μέσα και ο σκοπός είναι χωριστά επειδή έτσι φτιάχτηκαν και έτσι έγιναν αντιληπτά. Ως εκ τούτου ασχολούμαστε με αυτά σαν να ήταν χωριστά. Είναι ουσιαστικό να κρατηθεί στο νου ότι όλη η αντίληψη εξακολουθεί να είναι αναποδογυρισμένη μέχρις ότου ο σκοπός της γίνει κατανοητός. Η αντίληψη δεν φαίνεται ότι είναι ένα μέσον. Και αυτό είναι που κάνει δύσκολο να συλλάβεις όλη την έκταση στην οποία πρέπει να στηρίζεται αυτό που βλέπεις ότι είναι ο σκοπός του. Η αντίληψη φαίνεται ότι σε διδάσκει τι βλέπεις. Ωστόσο δεν είναι παρά μάρτυρας αυτού που δίδαξες. Είναι η εξωτερικευμένη εικόνα μιας ευχής ∙ μια εικόνα που θέλησες να είναι αληθινή.
9. Κοίταξε τον εαυτό σου, και θα δεις ένα σώμα. Κοίταξε αυτό το σώμα σε ένα διαφορετικό φως και θα φαίνεται διαφορετικό. Και χωρίς φως φαίνεται ότι έχει φύγει. Ωστόσο είσαι βέβαιος ότι είναι εκεί επειδή εξακολουθείς να μπορείς να το αισθάνεσαι με τα χέρια σου και να το ακούς που κινείται. Εδώ είναι μια εικόνα που θέλεις να είναι ο εαυτός σου. Είναι το μέσον που κάνει την επιθυμία σου να βγει αληθινή. Δίνει τα μάτια με τα οποία το κοιτάς, τα χέρια που το νιώθουν, και τα αφτιά με τα οποία ακούς τους ήχους που κάνει. Σου αποδεικνύει την δική του πραγματικότητα.
10. Έτσι το σώμα έγινε μια θεωρία για τον εαυτό σου, χωρίς να φροντίσει να φτιάξει αποδείξεις πέρα από τον εαυτό του, και καμία διαφυγή μέσα στην εμβέλεια της οπτικής του. Η πορεία του είναι βέβαιη, όταν ειδωθεί μέσα από τα δικά του τα μάτια. Αναπτύσσεται και μαραίνεται, ακμάζει και πεθαίνει. Και εσύ δεν μπορείς να αντιληφθείς εσένα ξέχωρα από αυτό. Το στιγματίζεις σαν αμαρτωλό και μισείς τις πράξεις του, κρίνοντάς το κακό. Ωστόσο η ιδιαιτερότητά σου ψιθυρίζει «Εδώ είναι ο δικός μου αγαπητός υιός, με τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος.» Έτσι ο «υιός» γίνεται το μέσον για να υπηρετήσει τον σκοπό του «πατέρα του». Όχι απαράλλακτος, ούτε καν όμοιος, αλλά ακόμα ένα μέσον για να προσφέρει στον «πατέρα» αυτό που θέλει αυτός. Αυτή είναι η παρωδία της δημιουργίας του Θεού. Γιατί όπως η δημιουργία του Υιού Του, Του έδωσε χαρά και μαρτυρία για την Αγάπη Του και μοιράστηκε τον σκοπό Του, έτσι και το σώμα δίνει μαρτυρία για την ιδέα που το έφτιαξε, και μιλάει για την πραγματικότητά και την αλήθεια της.
11. Και έτσι έχουν φτιαχτεί δυο υιοί, και οι δυο τους παρουσιάζονται να περπατούν σε αυτή την γη χωρίς έναν τόπο συνάντησης και χωρίς επαφή. Τον ένα τον αντιλαμβάνεσαι έξω από τον εαυτό σου, τον δικό σου αγαπητό υιό. Ο άλλος αναπαύεται εντός, του Πατέρα του ο Υιός, μέσα στον αδελφό σου όπως είναι και αυτός μέσα σε σένα. Η διαφορά τους δεν έγκειται στο πως φαίνονται, ούτε στο που πηγαίνουν, ούτε καν στο τι κάνουν. Έχουν διαφορετικό σκοπό. Αυτός είναι που τους ενώνει με τα όμοιά τους, και διαχωρίζει τον καθένα από όλες τις όψεις που έχουν διαφορετικό σκοπό. Ο Υιός του Θεού διατηρεί την Θέληση του Πατέρα του. Ο υιός του ανθρώπου αντιλαμβάνεται μια ξένη θέληση και εύχεται να ήταν έτσι. Και έτσι η αντίληψή του υπηρετεί την επιθυμία του δίνοντας της την εμφάνιση της αλήθειας. Ωστόσο μπορεί η αντίληψη να υπηρετήσει έναν άλλο στόχο. Δεν δεσμεύεται από την ιδιαιτερότητα παρά μόνο από δική σου επιλογή. Και σου δίδεται να κάνεις μια διαφορετική επιλογή, και να χρησιμοποιήσεις την αντίληψη για έναν διαφορετικό σκοπό. Και αυτό που θα βλέπεις θα υπηρετεί αυτό τον σκοπό καλά, και θα αποδεικνύει την δική του πραγματικότητα σε σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου