Κεφάλαιο 2 Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ( Ολόκληρο)

Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου

Κεφάλαιο  2

Ο  ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ  ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ

Ι. Η  Προέλευση  του  Διαχωρισμού

1. Η επέκταση είναι μια βασική όψη του Θεού την οποία έδωσε και στον Υιό Του. Στην δημιουργία, ο Θεός επέκτεινε τον Εαυτό Του στα δημιουργήματα Του και τα εμφύσησε με την ίδια Βούληση αγάπης να δημιουργούν. Όχι μόνο έχεις δημιουργηθεί πλήρης, αλλά  έχεις δημιουργηθεί και τέλειος. Δεν υπάρχει κενό μέσα σου. Χάρη στην ομοιότητά με τον Δημιουργό σου είσαι δημιουργικός. Κανένα παιδί του Θεού δεν γίνεται να χάσει αυτή την ικανότητα διότι είναι έμφυτη μέσα σε αυτό που είναι, αλλά μπορεί να την χρησιμοποιήσει ανάρμοστα μέσω της προβολής. Η ανάρμοστη χρήση της επέκτασης, δηλαδή η προβολή, συμβαίνει όταν πιστέψεις ότι υπάρχει κάποιο  κενό ή έλλειψη μέσα σε σένα, και ότι μπορείς να το  καλύψεις με τις δικές σου ιδέες αντί με την αλήθεια. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:

Πρώτον, πιστεύεις ότι αυτό που δημιούργησε ο Θεός μπορεί να αλλάξει μέσω του δικού σου νου.
Δεύτερον, πιστεύεις ότι αυτό  που είναι τέλειο μπορεί να καταστεί ατελές ή και ελλιπές.
Τρίτον, πιστεύεις ότι μπορείς  να διαστρεβλώσεις τις δημιουργίες του Θεού, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου.
Τέταρτον, πιστεύεις ότι μπορείς  να δημιουργήσεις τον εαυτό σου, και ότι η κατεύθυνση της δικής σου δημιουργίας εξαρτάται από σένα.

2. Αυτές οι  αλληλοσχετιζόμενες διαστρεβλώσεις αναπαριστούν μια εικόνα του τι συνέβη πραγματικά στον διαχωρισμό, ή στην «παρακαμπτήριο προς τον φόβο». Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε πριν τον διαχωρισμό, ούτε υπάρχει στην πραγματικότητα και τώρα. Όλα όσα  δημιούργησε ο Θεός είναι σαν Εκείνον. Η επέκταση, όπως την έχει αναλάβει ο Θεός, είναι παρόμοια με την εσωτερική ακτινοβολία που κληρονομούν τα παιδιά του Πατέρα από Εκείνον. Η  πραγματική της  πηγή είναι  εσωτερική. Αυτό ισχύει για τον Υιό όπως και για τον Πατέρα. Με αυτή την έννοια η δημιουργία περιλαμβάνει και την δημιουργία του Υιού από τον Θεό, και τις δημιουργίες του Υιού όταν ο νους του είναι θεραπευμένος. Αυτό προϋποθέτει την προίκιση του Υιού από τον Θεό με ελεύθερη βούληση, επειδή όλη η δημιουργία αγάπης δίνεται ελεύθερα σαν  μια συνεχόμενη  ροή, στην οποία όλες οι όψεις είναι ίδιες.

3. Ο Κήπος της Εδέμ  ή η κατάσταση πριν τον διαχωρισμό, ήταν μια κατάσταση του νου κατά την οποία δεν υπήρχε καμιά ανάγκη. Όταν ο Αδάμ άκουσε τα «ψέματα του όφη», όλα όσα άκουσε ήταν αναληθή. Δεν χρειάζεται να συνεχίσεις να πιστεύεις αυτό που δεν είναι αλήθεια  εκτός και αν αυτή είναι η επιλογή σου. Όλα αυτά μπορούν στην κυριολεξία να εξαφανιστούν εν ριπή οφθαλμού διότι είναι απλά μια λάθος αντίληψη. Αυτό που βλέπουμε στα όνειρα φαίνεται σαν αληθινό. Όμως η Βίβλος λέει ότι ο Αδάμ έπεσε σε βαθύ ύπνο, και πουθενά δεν αναφέρεται ότι ξύπνησε. Ο κόσμος ακόμα δεν έχει βιώσει κάποια μεγάλου εύρους αφύπνιση ή αναγέννηση. Μια τέτοια αναγέννηση είναι αδύνατον να συμβεί όσο συνεχίζεις να προβάλεις ή να δημιουργείς εσφαλμένα. Εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα σου η ιδιότητα να επεκτείνεσαι όπως και ο Θεός επέκτεινε το Πνεύμα Του σε σένα. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι και η μόνη σου επιλογή, επειδή η ελεύθερη βούληση  σου  δόθηκε για να βιώνεις την χαρά δημιουργώντας το τέλειο.

4. Όλος ο φόβος τελικά ανάγεται στην βασική λανθασμένη αντίληψη ότι έχεις την ικανότητα να σφετερίζεσαι την δύναμη του Θεού. Φυσικά, ούτε μπορείς ούτε μπορούσες ποτέ να έχεις κάνει  κάτι τέτοιο. Εδώ βρίσκεται η πραγματική βάση της διαφυγής σου από τον φόβο.  Η διαφυγή επιτυγχάνεται όταν αποδεχτείς την Επανόρθωση, που σε καθιστά ικανό να συνειδητοποιήσεις ότι τα σφάλματά σου ποτέ δεν συνέβησαν πραγματικά. Μόνο όταν ο Αδάμ έπεσε σε βαθύ ύπνο, άρχισε να έχει εφιάλτες.  Αν ένα φως ξαφνικά ανάψει όταν κάποιος κοιμάται και βλέπει ένα τρομακτικό όνειρο, αρχικά μπορεί να ερμηνεύσει το φως σαν μέρος του ονείρου του και να το φοβηθεί. Όμως, όταν ξυπνήσει, αντιλαμβάνεται σωστά το φως ως απαλλαγή του από το όνειρο, και δεν του αποδίδει πια πραγματικότητα. Αυτή η  απελευθέρωση δεν εξαρτάται από τις ψευδαισθήσεις. Η γνώση που  φωτίζει όχι μόνο σε απελευθερώνει, αλλά και σου δείχνει ξεκάθαρα ότι είσαι ελεύθερος.

5. Ό,τι ψέματα και να πιστεύεις δεν αφορούν το θαύμα, το οποίο μπορεί να θεραπεύσει οποιοδήποτε από αυτά με ίση ευκολία. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε εσφαλμένες αντιλήψεις.  Η μοναδική του έγνοια είναι να διακρίνει ανάμεσα στην αλήθεια από την μία, και το σφάλμα από την άλλη. Μερικά θαύματα μπορεί να φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από άλλα. Αλλά θυμήσου την πρώτη αρχή σε αυτά τα μαθήματα, δεν υπάρχει βαθμός  δυσκολίας στα θαύματα. Στην πραγματικότητα  μένεις απόλυτα ανεπηρέαστος από όλες τις εκφράσεις έλλειψης αγάπης. Αυτές  μπορεί να προέρχονται από σένα και από τους άλλους, από εσένα προς τους άλλους ή από τους άλλους προς εσένα. Η ειρήνη είναι μια ιδιότητα έμφυτη μέσα σε σένα. Δεν μπορείς να την βρεις έξω.  Η ασθένεια είναι μια μορφή εξωτερικής αναζήτησης. Η υγεία   είναι εσωτερική ειρήνη. Σε καθιστά ικανό να παραμένεις ακλόνητος  από την έλλειψη αγάπης που έρχεται από έξω και σου δίνει την ικανότητα, μέσω της αποδοχής σου στα θαύματα, να διορθώσεις τις συνθήκες που προέρχονται από την έλλειψη αγάπης στους άλλους.

ΙΙ. Η Επανόρθωση σαν Άμυνα

1. Μπορείς να κάνεις οτιδήποτε σου ζητήσω. Σου έχω ζητήσει να κάνεις θαύματα, και έχω ξεκαθαρίσει ότι αυτά είναι φυσικά, διορθωτικά, θεραπευτικά, και συμπαντικά. Δεν υπάρχει τίποτα  που δεν μπορούν να επιτύχουν αλλά  δεν μπορούν να εκδηλωθούν  μέσα στο πνεύμα της αμφιβολίας ή του φόβου. Όταν φοβάσαι οτιδήποτε, αναγνωρίζεις την δύναμή του να σε βλάψει. Θυμήσου ότι εκεί όπου είναι η καρδιά σου, εκεί βρίσκεται και ο θησαυρός σου. Πιστεύεις σε ό,τι δίνεις αξία. Αν φοβάσαι, αξιολογείς εσφαλμένα. Η κατανόηση σου αναπόφευκτα θα αξιολογεί λανθασμένα, και δίνοντας σε όλες τις σκέψεις  την ίδια δύναμη, αναπόφευκτα θα καταστρέφει την γαλήνη. Γι αυτό η Βίβλος μιλά για την «Ειρήνη του Θεού που βρίσκεται υπεράνω κάθε  κατανόησης ».  Αυτή η ειρήνη είναι εντελώς αδύνατον να διαταραχτεί από ανθρώπινα σφάλματα οποιουδήποτε είδους. Αρνείται την δύναμη  σε ό,τι δεν προέρχεται από τον Θεό να σε επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτή είναι η σωστή χρήση της άρνησης. Δεν χρησιμοποιείται για να κρύψει οτιδήποτε, αλλά χρησιμοποιείται για να διορθώσει το σφάλμα. Φέρνει όλα τα σφάλματα στο φως, και εφόσον το σφάλμα και το σκοτάδι είναι το ίδιο, διορθώνει αυτόματα το σφάλμα.

2. Η αληθινή  άρνηση είναι ένα πολύ ισχυρό προστατευτικό εργαλείο. Μπορείς και θα έπρεπε να αρνείσαι κάθε πεποίθηση ότι το σφάλμα μπορεί να σε βλάψει. Αυτό το είδος άρνησης δεν είναι στρατηγική συγκάλυψης, αλλά είναι στρατηγική διόρθωσης. Η ορθότητα σκέψης σου εξαρτάται από αυτό. Η άρνηση του σφάλματος είναι μια πολύ ισχυρή υπεράσπιση της αλήθειας, αλλά η άρνηση της αλήθειας έχει σαν αποτέλεσμα την εσφαλμένη δημιουργία, τις προβολές του εγώ. Στην υπηρεσία του ορθού νου η άρνηση του σφάλματος ελευθερώνει το νου, και επαναφέρει την ελευθερία της βούλησης. Όταν η βούληση είναι πραγματικά ελεύθερη  δεν είναι δυνατόν να δημιουργεί εσφαλμένα, διότι αναγνωρίζει μόνο  την αλήθεια.

3. Μπορείς να υπερασπίζεσαι την αλήθεια όπως και το σφάλμα. Τα μέσα κατανοούνται ευκολότερα όταν ξεκαθαριστεί η αξία του στόχου. Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο υπάρχει. Ο κάθε ένας υπερασπίζεται τον θησαυρό του, και το κάνει αυτό, αυτόματα. Οι πραγματικές ερωτήσεις είναι, ποιος είναι ο θησαυρός σου, και πόσο τον εκτιμάς; Μόλις μάθεις να λαμβάνεις υπόψη σου αυτές τις ερωτήσεις σε σχέση με όλες σου  τις πράξεις, θα έχεις λίγη δυσκολία στο να ξεκαθαρίσεις τα μέσα. Τα μέσα βρίσκονται στην διάθεσή σου όποτε τα ζητήσεις. Μπορείς, όμως, να εξοικονομήσεις χρόνο αν δεν παρατείνεις  την διάρκεια αυτού του βήματος υπερβολικά. Η σωστή εστίαση  θα συντομέψει αυτό το βήμα πάρα πολύ.

4. Η Επανόρθωση είναι η μόνη άμυνα που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταστροφικά επειδή δεν  είναι ένα εργαλείο που έφτιαξες εσύ. Η αρχή  της Επανόρθωσης λειτουργούσε ήδη πριν αρχίσει η Επανόρθωση. Η αρχή ήταν αγάπη και η Επανόρθωση ήταν μια πράξη αγάπης. Οι πράξεις δεν ήταν απαραίτητες πριν τον διαχωρισμό, διότι  η πίστη στην ιδέα του χρόνου και του χώρου δεν υπήρχε. Μόνο μετά τον διαχωρισμό σχεδιάστηκαν η Επανόρθωση και οι συνθήκες για την εκπλήρωσή της. Τότε χρειάστηκε μια άμυνα τόσο εξαίσια που να μην  γίνεται να χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο, παρόλο που μπορεί να μην γίνει αποδεκτή. Η άρνησή της, όμως, δεν θα μπορούσε να την μετατρέψει σε ένα  όπλο επίθεσης, το οποίο είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό άλλων αμυνών. Άρα η Επανόρθωση γίνεται η μόνη άμυνα που δεν είναι δίκοπο  μαχαίρι. Μπορεί μόνο  να  θεραπεύει.

5.   Η Επανόρθωση δημιουργήθηκε μέσα στην πεποίθηση του χρόνου και του χώρου για να βάλει κάποιο όριο στην ανάγκη για αυτή την ίδια την πεποίθηση, και να ολοκληρώσει τελικά την μάθηση. Η Επανόρθωση είναι το τελικό μάθημα. Η μάθηση από μόνη της, όπως οι αίθουσες στις οποίες διαδραματίζεται, είναι προσωρινή. Η ικανότητα για μάθηση δεν έχει αξία όταν οι αλλαγές δεν είναι πια αναγκαίες. Οι αιώνια δημιουργικοί δεν έχουν τίποτα να μάθουν. Μπορείς να μάθεις να βελτιώνεις τις αντιλήψεις σου, και μπορείς να γίνεσαι διαρκώς όλο και καλύτερος μαθητής. Αυτό θα σε φέρνει όλο και σε μεγαλύτερο συντονισμό με την Υιότητα· αλλά αυτή η ίδια η Υιότητα  είναι μια τέλεια δημιουργία και η τελειότητα δεν είναι θέμα διαβαθμίσεων. Μόνο όσο υπάρχει ακόμα πίστη στις διαφορές, έχει νόημα η μάθηση.

6. Η εξέλιξη είναι μια διαδικασία στην οποία φαίνεται ότι προχωράς από την μια βαθμίδα στην επόμενη. Διορθώνεις τα προηγούμενα λανθασμένα βήματά σου προχωρώντας μπροστά. Αυτή η διαδικασία είναι στ’αλήθεια ακατανόητη με κοσμικούς όρους, διότι επιστρέφεις καθώς προχωράς. Η Επανόρθωση είναι το  εργαλείο με το οποίο μπορείς να ελευθερώνεσαι από το παρελθόν καθώς προχωράς μπροστά.  Ακυρώνει τα λάθη του παρελθόντος, κι έτσι δεν χρειάζεται να επανασχεδιάζεις εκ νέου τα βήματά σου χωρίς να προχωράς προς την επιστροφή σου. Με αυτή την έννοια η Επανόρθωση  εξοικονομεί  χρόνο, αλλά όπως και το θαύμα το οποίο υπηρετεί, δεν τον καταργεί. Όσο υπάρχει ανάγκη για Επανόρθωση, υπάρχει και ανάγκη για τον χρόνο. Αλλά η Επανόρθωση σαν ολοκληρωμένο σχέδιο έχει μια μοναδική σχέση με τον χρόνο. Μέχρι να ολοκληρωθεί η Επανόρθωση, οι διάφορες φάσεις της θα προχωρούν μέσα στον χρόνο, αλλά η πλήρης Επανόρθωση στέκει στο τέλος του. Σε εκείνο το σημείο έχει κτιστεί η γέφυρα της επιστροφής.

7. Η Επανόρθωση είναι μια απόλυτη δέσμευση. Μπορεί ακόμα να θεωρείς ότι αυτό συνδέεται με απώλεια, ένα λάθος που όλοι οι διαχωρισμένοι Υιοί του Θεού κάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι μια άμυνα που δεν επιτίθεται είναι η  καλύτερη άμυνα. Αυτό εννοούσα με το «οι πράοι θα κληρονομήσουν την γη».  Στην κυριολεξία θα την κατακτήσουν χάρη στην δύναμή τους. Μια αμφίδρομη άμυνα είναι εκ φύσεως ανίσχυρη ακριβώς επειδή έχει δύο αιχμές, και μπορεί να στραφεί εναντίον σου εντελώς απροσδόκητα. Αυτή η πιθανότητα  δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί, παρά μόνο με θαύματα. Το θαύμα κατευθύνει την άμυνα της Επανόρθωσης προς την δική σου προστασία, και καθώς  γίνεσαι όλο και πιο ασφαλής αποδέχεσαι το φυσικό σου ταλέντο να προστατεύεις του άλλους, γνωρίζοντας τον εαυτό σου και ως αδελφό και ως Υιό.

ΙΙΙ.Ο Βωμός του Θεού

1. Η Επανόρθωση μπορεί να γίνει δεκτή μέσα σου, μόνο απελευθερώνοντας το εσωτερικό φως. Από τότε που συνέβη ο διαχωρισμός, οι άμυνες έχουν χρησιμοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά ενάντια στην Επανόρθωση στηρίζοντας έτσι τον διαχωρισμό. Αυτό γενικά εμφανίζεται ως ανάγκη για προστασία του σώματος. Οι πολλές σωματικές φαντασιώσεις με τις οποίες καταπιάνεται ο νους προέρχονται από την διαστρεβλωμένη πεποίθηση ότι το σώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο επίτευξης της «επανόρθωσης». Η αντίληψη του σώματος ως ναού είναι μόνο το πρώτο βήμα για την διόρθωση αυτής της διαστρέβλωσης   διότι μεταβάλλει μόνο ένα μέρος της.  Όντως αναγνωρίζει ότι η Επανόρθωση είναι αδύνατη με τους  όρους  του υλικού κόσμου. Το επόμενο βήμα, όμως, είναι να συνειδητοποιήσεις ότι ένας ναός δεν είναι καθόλου μια κατασκευή. Η αληθινή αγιότητα βρίσκεται μέσα στον εσωτερικό βωμό γύρω από τον οποίο είναι δομημένη η κατασκευή. Η έμφαση σε ωραίες κατασκευές είναι σημάδι του φόβου  για την Επανόρθωση, και μια απροθυμία να φτάσεις στον ίδιο τον βωμό. Η αληθινή  ομορφιά του ναού δεν φαίνεται με τα μάτια του σώματος. Η πνευματική όραση από την άλλη, δεν μπορεί να δει την κατασκευή καθόλου επειδή είναι η τέλεια όραση. Μπορεί, όμως, να δει τον βωμό πεντακάθαρα.

2. Η Επανόρθωση, για να είναι απόλυτα αποτελεσματική, ανήκει στο κέντρο του εσωτερικού βωμού, όπου καταργεί τον διαχωρισμό και επαναφέρει την ολότητα του νου. Πριν τον διαχωρισμό ο νους ήταν άτρωτος στον φόβο, διότι ο φόβος δεν υπήρχε. Και ο διαχωρισμός και ο φόβος είναι εσφαλμένες δημιουργίες που πρέπει να καταργηθούν για την αποκατάσταση του ναού, και για το άνοιγμα του βωμού ώστε να δεχτεί την Επανόρθωση. Αυτό θεραπεύει τον διαχωρισμό τοποθετώντας μέσα σε σένα την μόνη αποτελεσματική άμυνα ενάντια σε όλες τις σκέψεις διαχωρισμού και σε καθιστά απόλυτα απρόσβλητο.

3. Η αποδοχή της Επανόρθωσης από όλους είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι αντικρούει την ελεύθερη βούληση εξαιτίας της αναπόφευκτης τελικής απόφασης, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορείς να χρονοτριβείς και είσαι ικανός για τεράστια αναβλητικότητα, αλλά δεν μπορείς να αποκοπείς εντελώς από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος έθεσε τα όρια στην ικανότητά σου να δημιουργείς εσφαλμένα. Μια φυλακισμένη Βούληση γεννά μια κατάσταση η οποία, όταν φτάσει στα άκρα, γίνεται εντελώς ανυπόφορη. Η αντοχή στον πόνο μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά δεν είναι χωρίς όρια. Στο τέλος όλοι αρχίζουν ν’ αναγνωρίζουν, αν και αμυδρά, ότι πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος  τρόπος. Καθώς αυτή η αναγνώριση ενισχύεται, γίνεται μια κρίσιμη καμπή. Αυτό εν τέλει αφυπνίζει την πνευματική όραση, ενώ παράλληλα αποδυναμώνει την επένδυση στην σωματική όραση. Αυτή η εναλλασσόμενη επένδυση σε δύο επίπεδα αντίληψης συνήθως βιώνεται σαν σύγκρουση, κάποιες φορές  ιδιαίτερα  έντονη.  Αλλά το αποτέλεσμα είναι τόσο βέβαιο όσο και ο Θεός.

4. Η πνευματική όραση στην κυριολεξία δεν μπορεί να δει σφάλμα, και απλά αναζητά την Επανόρθωση. Όλες οι λύσεις που αναζητούν τα μάτια του σώματος διαλύονται. Η πνευματική όραση κοιτά προς τα μέσα και αναγνωρίζει αμέσως ότι ο βωμός έχει μολυνθεί και χρειάζεται να επισκευαστεί και να προστατευτεί. Έχοντας πλήρη επίγνωση της σωστής άμυνας, παραβλέπει όλες τις άλλες, προσπερνώντας το σφάλμα με κατεύθυνση προς την αλήθεια. Χάρη στην δύναμη αυτής της όρασης, ο νους έρχεται  στην υπηρεσία της. Αυτό αποκαθιστά την δύναμη του νου και τον καθιστά όλο και περισσότερο μη ικανό να ανέχεται τις καθυστερήσεις, συνειδητοποιώντας ότι έτσι προσθέτει  περισσότερο μη απαραίτητο πόνο. Το αποτέλεσμα είναι ο νους να γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος σε αυτό που κάποτε θεωρούσε σαν απλές εισβολές  μικροενοχλήσεων.

5. Τα παιδιά του Θεού δικαιούνται την τέλεια ανακούφιση που έρχεται με την απόλυτη εμπιστοσύνη. Μέχρι να το πετύχουν, αναλώνουν τους εαυτούς τους και τις δημιουργικές τους δυνάμεις σε ανώφελες προσπάθειες να νιώσουν πιο άνετα χρησιμοποιώντας ακατάλληλα μέσα. Αλλά τα πραγματικά μέσα βρίσκονται ήδη στην διάθεσή τους, και δεν απαιτούν καμιά προσπάθεια από μέρους τους. Η Επανόρθωση είναι το μόνο δώρο άξιο να προσφερθεί στο  βωμό του Θεού, εξαιτίας της ίδιας της αξίας του βωμού. Δημιουργήθηκε τέλειος και του αξίζει απόλυτα να λαμβάνει τελειότητα. Ο Θεός και τα δημιουργήματα Του εξαρτώνται  απόλυτα ο Ένας από τον Άλλο. Αυτός  βασίζεται σε αυτά  επειδή  τα  δημιούργησε τέλεια. Τους έδωσε την γαλήνη Του ώστε να μην γίνεται να διαταραχτούν ή να εξαπατηθούν. Όποτε νιώθεις  φόβο απατάσαι, και ο νους σου δεν μπορεί να υπηρετήσει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό σε αφήνει να λιμοκτονείς στερώντας σου τον άρτο τον επιούσιο. Ο Θεός νοιώθει μοναξιά χωρίς τους Υιούς Του, και αυτοί νοιώθουν μοναξιά  χωρίς Αυτόν. Πρέπει να μάθουν να βλέπουν τον κόσμο σαν μέσο θεραπείας του διαχωρισμού. Η Επανόρθωση είναι η  εγγύηση ότι στο τέλος θα  το πετύχουν.

ΙV. Η Θεραπεία σαν Απελευθέρωση από τον Φόβο

1. Τώρα δίνουμε έμφαση στην θεραπεία. Το θαύμα είναι το μέσον, η Επανόρθωση είναι η αρχή, και η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα. Όταν μιλούμε για «ένα θαύμα θεραπείας» σημαίνει ότι συνδυάζουμε δύο επίπεδα πραγματικότητας με ανάρμοστο τρόπο. Η θεραπεία δεν είναι θαύμα. Η Επανόρθωση, ή το τελικό θαύμα, είναι το φάρμακο και κάθε τύπος θεραπείας είναι αποτέλεσμα. Το είδος του σφάλματος στο οποίο εφαρμόζεται η Επανόρθωση δεν έχει καμία σχέση. Κάθε θεραπεία είναι βασικά η απελευθέρωση από τον φόβο. Για να  την αναλάβεις δεν πρέπει να φοβάσαι ο ίδιος. Δεν κατανοείς  την θεραπεία  εξαιτίας του ίδιου σου  του φόβου.

2. Ένα πολύ σημαντικό βήμα στο σχέδιο της Επανόρθωσης είναι να καταργήσεις το σφάλμα σε όλα τα επίπεδα. Η ασθένεια ή η «εσφαλμένη κατάσταση του νου»  είναι το αποτέλεσμα της σύγχυσης επιπέδων υπό την έννοια ότι πάντα συνεπάγεται την πεποίθηση ότι αυτό που είναι λανθασμένο σε ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα άλλο. Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα θαύματα ως μέσο διόρθωσης της σύγχυσης επιπέδων επειδή  όλα τα λάθη πρέπει να διορθωθούν στο επίπεδο το οποίο συμβαίνουν. Μόνο ο νους είναι ικανός να  διαπράξει σφάλμα. Το σώμα μπορεί να ενεργήσει εσφαλμένα, μόνο όταν ανταποκρίνεται σε εσφαλμένη σκέψη. Το σώμα δεν μπορεί να δημιουργεί, και η πεποίθηση  ότι μπορεί, είναι ένα θεμελιώδες σφάλμα, που προξενεί όλα τα σωματικά συμπτώματα. Κάθε σωματική ασθένεια αντιπροσωπεύει την πίστη στην μαγεία. Η όλη διαστρέβλωση που δημιούργησε την μαγεία βασίστηκε στην πίστη ότι υπάρχει δημιουργική ικανότητα στην ύλη, την οποία ο νους δεν μπορεί να ελέγξει. Αυτό το σφάλμα μπορεί να πάρει δύο μορφές: μπορεί να υπάρξει η πεποίθηση ότι ο νους μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο σώμα, ή ότι το σώμα μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο νου. Όταν γίνει κατανοητό ότι ο νους, ο οποίος είναι το μοναδικό επίπεδο δημιουργίας, δεν μπορεί να δημιουργεί πέρα από τον εαυτό του, τότε καμία σύγχυση δεν μπορεί να συμβεί.

3. Μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί διότι το πνεύμα έχει ήδη δημιουργηθεί, και το σώμα είναι ένα εργαλείο μάθησης για  το νου. Τα εργαλεία μάθησης από μόνα τους δεν είναι μαθήματα. Ο σκοπός τους είναι απλά να διευκολύνουν την μάθηση. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει η λανθασμένη χρήση ενός εργαλείου μάθησης είναι να αποτύχει να διευκολύνει την εκπαίδευση.  Από μόνο του δεν έχει την δύναμη να εισαγάγει μαθησιακά σφάλματα. Το σώμα, αν κατανοηθεί σωστά, μοιράζεται την απρόσβλητη ιδιότητα της Επανόρθωσης σε αμφίδρομη εφαρμογή. Και αυτό δεν συμβαίνει διότι το σώμα είναι ένα θαύμα, αλλά επειδή  δεν είναι εκ φύσεως επιρρεπές σε παρερμηνείες. Το σώμα  είναι απλά μέρος  της εμπειρίας σου στον υλικό κόσμο. Οι ικανότητες του μπορεί να υπερεκτιμηθούν και συχνά υπερεκτιμούνται. Εν τούτοις,  είναι σχεδόν αδύνατον να αρνηθείς την ύπαρξή του σ’ αυτό τον κόσμο. Όσοι κάνουν κάτι τέτοιο εμπλέκονται σε μια ιδιαίτερα άνευ αξίας  μορφή άρνησης. Ο όρος «άνευ αξίας» εδώ υπονοεί ότι δεν είναι απαραίτητο να προστατεύεις το νου αρνούμενος αυτό που δεν έχει νου. Αν κάποιος αρνείται αυτή την ατυχή πλευρά  της δύναμης του νου, τότε  αρνείται και την ίδια την δύναμη.

4. Όλα τα υλικά μέσα που δέχεσαι ως γιατρικά για τις σωματικές ασθένειες εισάγουν ξανά τις αρχές της μαγείας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην πεποίθηση ότι το σώμα φτιάχνει τις δικές του ασθένειες. Το δεύτερο λανθασμένο βήμα είναι να προσπαθείς να το θεραπεύσεις με μη δημιουργικά μέσα. Όμως, δεν συνεπάγεται πως η χρήση  τέτοιων μέσων για διορθωτικούς σκοπούς είναι κάτι κακό. Μερικές φορές η ασθένεια έχει τόσο ισχυρή επιρροή μέσα στο νου που καθιστά το άτομο προσωρινά μη δεχτικό στην Επανόρθωση. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι συνετό να χρησιμοποιήσουμε μια συμβιβαστική προσέγγιση του νου και του σώματος, κατά την οποία, προσωρινά, αποδίδουμε πίστη θεραπευτικής ικανότητας σε κάτι που προέρχεται από  έξω. Και αυτό γιατί το τελευταίο πράγμα που θα βοηθήσει ένα νου που δεν βρίσκεται σε ορθή  κατάσταση, ή τους ασθενείς, είναι μια αύξηση φόβου. Ήδη βρίσκονται σε μια κατάσταση εξασθένησης εξαιτίας του φόβου. Αν εκτεθούν πρόωρα σε ένα θαύμα, μπορεί να καταληφθούν από πανικό. Αυτό είναι πιθανόν να συμβεί όταν η αντεστραμμένη αντίληψη έχει καθιερώσει την πίστη ότι τα θαύματα είναι τρομακτικά.

5. Η αξία της Επανόρθωσης δεν βρίσκεται στο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Μάλιστα, αν χρησιμοποιηθεί με ειλικρίνεια, αναπόφευκτα θα εκφραστεί με όποιο τρόπο είναι ο πιο χρήσιμος για τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα θαύμα, για να είναι απόλυτα αποτελεσματικό πρέπει να εκφραστεί σε μια γλώσσα που ο αποδέκτης να μπορεί να καταλάβει δίχως φόβο. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα το υψηλότερο  μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός. Σημαίνει, όμως, ότι αυτό είναι το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός τώρα. Ο όλος στόχος του θαύματος είναι να υψώσει το επίπεδο επικοινωνίας, και όχι να το χαμηλώσει αυξάνοντας τον φόβο.

V. Το Έργο του Εργάτη των Θαυμάτων

1. Πριν ετοιμαστούν να αναλάβουν την λειτουργία τους σε αυτό τον κόσμο οι εργάτες των θαυμάτων, είναι βασικό να καταλάβουν πλήρως τον φόβο για την απελευθέρωση. Ειδάλλως μπορεί να καλλιεργούν ασυναίσθητα την πεποίθηση ότι η απελευθέρωση είναι αιχμαλωσία, μια άποψη που είναι ήδη πολύ διαδεδομένη. Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη προκύπτει με την σειρά της από την πεποίθηση ότι η βλάβη μπορεί να περιοριστεί στο σώμα. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του υποβόσκοντος φόβου ότι ο νους μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Κανένα από αυτά τα σφάλματα δεν έχει νόημα, διότι οι εσφαλμένες δημιουργίες του νου δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Αυτή η αναγνώριση είναι καλύτερο προστατευτικό εργαλείο από οποιαδήποτε άλλη μορφή σύγχυσης επιπέδων, διότι εισάγει την διόρθωση στο επίπεδο του σφάλματος. Είναι βασικό να θυμόμαστε ότι μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί, και ότι η διόρθωση ανήκει στο επίπεδο της σκέψης. Επιπροσθέτως, για να ενισχύσουμε μια προγενέστερη δήλωση, το πνεύμα είναι ήδη τέλειο άρα δεν χρειάζεται διόρθωση. Το σώμα δεν υπάρχει, παρά μόνο  σαν εργαλείο μάθησης για το νου. Αυτό το εργαλείο μάθησης δεν υπόκειται από μόνο του σε σφάλματα, διότι δεν μπορεί να δημιουργήσει. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η προτροπή προς το νου να παραιτηθεί από τις εσφαλμένες δημιουργίες του, είναι η  μόνη εφαρμογή  της δημιουργικής ικανότητας  που έχει πραγματικό νόημα.  

2. Μαγεία είναι η άλογη ή διαστρεβλωμένη χρήση του νου. Τα υλικά φάρμακα είναι μορφές από «ξόρκια», αλλά αν φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις το νου σου για να θεραπεύσεις, δεν θα πρέπει να το επιχειρήσεις. Και μόνο το γεγονός ότι φοβάσαι κάνει το νου σου ευάλωτο σε διαστρεβλωμένη  δημιουργία. Επομένως είναι πολύ πιθανόν να παρεξηγήσεις όποια θεραπεία μπορεί να συμβεί, και εφόσον η εγωκεντρικότητα και ο φόβος συνήθως συμβαίνουν μαζί, μπορεί να μην καταφέρεις να δεχτείς την αληθινή Πηγή της θεραπείας. Υπ’αυτές τις συνθήκες, είναι ασφαλέστερο για σένα να βασιστείς προσωρινά σε θεραπευτικά μέσα του υλικού κόσμου, γιατί  αυτά δεν γίνεται να τα παρερμηνεύσεις ως δικές σου δημιουργίες. Όσο επιμένει η αίσθηση ότι είσαι ευάλωτος, δεν θα πρέπει να επιχειρήσεις να εκτελέσεις θαύματα.

3. Έχω ήδη πει ότι τα θαύματα είναι εκφράσεις του νου πού είναι προσανατολισμένος στα  θαύματα, και αυτή η κατάσταση σημαίνει ορθότητα του νου. Όσοι βρίσκονται σε ορθή κατάσταση του νου, δεν υπερυψώνουν ούτε υποτιμούν το νου του εργάτη των θαυμάτων ή του αποδέκτη των θαυμάτων.  Όμως, σαν διόρθωση, το θαύμα δεν χρειάζεται να περιμένει την ορθότητα του νου του αποδέκτη. Μάλιστα, σκοπός του είναι να τον επαναφέρει στον ορθό νου. Είναι πάντως βασικό, ο εργάτης των θαυμάτων να βρίσκεται σε ορθό νου, έστω για λίγο, ειδάλλως δεν θα μπορέσει να επαναφέρει τον ορθό νου σε κάποιον  άλλο.

4.   Ο θεραπευτής  που βασίζεται στην δική του ετοιμότητα βάζει σε κίνδυνο την κατανόησή του. Είσαι απόλυτα ασφαλής όσο δεν σε  απασχολεί καθόλου η ετοιμότητά σου, αλλά διατηρείς συνεχή εμπιστοσύνη στην δική μου. Αν η διάθεση σου  για  θαύματα δεν λειτουργεί σωστά, αυτό συμβαίνει επειδή έχει εισβάλλει ο φόβος στην ορθότητα του νου σου και την έχει αντιστρέψει. Όλες οι μορφές της μη ορθότητας του νου είναι αποτέλεσμα της άρνησης σου να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου. Αν την δεχτείς, βρίσκεσαι σε θέση να αναγνωρίζεις ότι αυτοί που χρειάζονται θεραπεία είναι απλά εκείνοι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η  ορθότητα του νου είναι η θεραπεία.

5.  Η μόνη ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις ότι ο νους είναι το μόνο επίπεδο δημιουργίας , και ότι τα σφάλματά του θεραπεύονται από την Επανόρθωση. Μόλις το δεχτείς αυτό, ο νους  μπορεί μόνο να θεραπεύει. Όταν αρνηθείς στο νου σου οποιοδήποτε  αρνητικό  δυναμικό και αποκαταστήσεις τις καθαρά εποικοδομητικές του δυνάμεις, τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια θέση που ακυρώνει την σύγχυση επιπέδων των άλλων. Τότε το μήνυμα που τους δίνεις είναι η αλήθεια, ότι δηλαδή και ο δικός τους νους είναι δημιουργικός κατά τον ίδιο τρόπο, και ότι οι εσφαλμένες δημιουργίες  τους δεν μπορούν να τους βλάψουν. Επιβεβαιώνοντας αυτό απελευθερώνεις το νου από την υπερεκτίμηση του δικού του μαθησιακού εργαλείου και επαναφέρεις το νου στην θέση του μαθητή που του αρμόζει.

6. Θα πρέπει να τονίσουμε ξανά ότι το σώμα δεν μαθαίνει, όπως και δεν δημιουργεί. Σαν μαθησιακό εργαλείο, απλά ακολουθεί τον μαθητή, αλλά αν του δοθεί λανθασμένα πρωτοβουλία, γίνεται  σοβαρό εμπόδιο στην ίδια την μάθηση που πρέπει να διευκολύνει. Μόνο ο νους μπορεί να φωτιστεί. Το πνεύμα είναι ήδη φωτισμένο και το σώμα  από μόνο του είναι πολύ συμπαγές. Παρόλα αυτά, ο νους μπορεί να φέρει την φώτιση του στο σώμα αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι αυτό ο μαθητής, και έτσι είναι ανεπίδεκτο μάθησης. Εν τούτοις, το σώμα  εύκολα ευθυγραμμίζεται με ένα νου που έχει μάθει να κοιτά πέρα από αυτό, προς το φως.

7. Η διορθωτική μάθηση πάντα αρχίζει με την αφύπνιση του νου, και την απομάκρυνση από την πίστη στην  σωματική όραση. Αυτό συχνά συνεπάγεται φόβο, διότι  φοβάσαι αυτό που θα σου δείξει η πνευματική σου όραση. Είπα και πριν ότι το  Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δει σφάλμα, και ότι είναι ικανό να βλέπει μόνο πέρα από αυτό, προς την άμυνα της Επανόρθωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, όμως αυτή η δυσφορία δεν είναι η τελική έκβαση της αντίληψης. Όταν επιτραπεί στο Άγιο Πνεύμα να δει τον βεβηλωμένο βωμό, Αυτό στρέφεται  αμέσως προς την Επανόρθωση. Τίποτα από ό,τι αντιλαμβάνεται, δεν είναι δυνατόν να προκαλέσει φόβο. Όλα όσα απορρέουν από την πνευματική επίγνωση απλά διοχετεύονται προς διόρθωση. Η δυσφορία προκαλείται μόνο και μόνο για να φέρει στην επίγνωση την ανάγκη για διόρθωση.

8. Ο φόβος προς την θεραπεία προκύπτει τελικά από την  απροθυμία να δεχτείς ότι η θεραπεία είναι αναγκαία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος δεν είναι διορθωτικό,  και ούτε το σφάλμα μπορεί να διορθωθεί με κάποιο μέσο που γίνεται ορατό από αυτά. Όσο πιστεύεις σε ότι σου λένε  τα μάτια του σώματος, οι προσπάθειες σου για διόρθωση θα παίρνουν λάθος κατεύθυνση. Η πραγματική όραση επισκιάζεται, διότι δεν αντέχεις να δεις το δικό σου βεβηλωμένο βωμό. Αλλά εφόσον ο βωμός έχει βεβηλωθεί, η κατάστασή σου γίνεται διπλά  επικίνδυνη εκτός κι αν την αντιληφθείς.

9. Η θεραπεία είναι μια ικανότητα που αναπτύχθηκε μετά τον διαχωρισμό, πριν από τον οποίο δεν ήταν απαραίτητη. Όπως όλες οι πτυχές της πίστης στο χρόνο και τον χώρο, είναι και αυτή προσωρινή. Όμως, όσο παραμένει ο χρόνος, η  θεραπεία  χρειάζεται  σαν μέσο προστασίας. Αυτό συμβαίνει διότι η θεραπεία βασίζεται στην φιλευσπλαχνία, και η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την τελειότητα κάποιου άλλου ακόμα κι αν δεν την αντιλαμβάνεσαι μέσα σε σένα. Οι περισσότερες από τις πιο ευγενείς αντιλήψεις για τις οποίες είσαι ικανός τώρα εξαρτώνται από τον χρόνο. Η φιλευσπλαχνία  είναι πραγματικά μια αμυδρή αντανάκλαση της αγάπης που περιλαμβάνει και αγκαλιάζει τα πάντα και βρίσκεται πολύ πιο πέρα από οποιαδήποτε  μορφή φιλευσπλαχνίας  μπορείς να συλλάβεις προς το παρόν. Η φιλευσπλαχνία είναι ουσιαστική για την ορθότητα του νου με την περιορισμένη έννοια που μπορείς να πετύχεις τώρα.

10. Η φιλευσπλαχνία είναι ένας τρόπος να βλέπεις κάποιον σαν να έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τα πραγματικά επιτεύγματά του μέσα στον χρόνο. Εφόσον η δική του σκέψη είναι λανθασμένη δεν μπορεί να δει την Επανόρθωση για τον εαυτό του, ειδάλλως δεν θα χρειαζόταν την φιλευσπλαχνία. Η φιλευσπλαχνία   που του χαρίζεται είναι από την μια πλευρά η αναγνώριση ότι χρειάζεται βοήθεια, και από την άλλη η αναγνώριση ότι θα την δεχτεί. Και οι δύο αυτές αντιλήψεις υποδηλώνουν την εξάρτησή τους από τον χρόνο, κάνοντας προφανές ότι η φιλευσπλαχνία ακόμα βρίσκεται εντός των περιορισμών αυτού του κόσμου. Είπα και πριν ότι μόνο η αποκάλυψη υπερβαίνει τον χρόνο. Το θαύμα, σαν έκφραση φιλευσπλαχνίας, μπορεί μόνο να τον επισπεύσει. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι όποτε προσφέρεις ένα θαύμα σε κάποιον άλλο, συντομεύεις τα βάσανα και των δυο σας. Αυτό αποτελεί μια αναδρομική όπως και προοδευτική επανόρθωση.

Α. Οι Ειδικές Αρχές των Εργατών των Θαυμάτων

     

11.(1) Το θαύμα καταργεί την ανάγκη για έγνοιες κατωτέρου επιπέδου. Εφόσον είναι ένα διάλλειμα εκτός πλαισίου χρόνου, οι συνηθισμένες θεωρίες του χώρου και του χρόνου, δεν ισχύουν εδώ. Όταν κάνεις ένα θαύμα, εγώ θα κανονίζω και τον χώρο και τον χρόνο για να προσαρμοστούν σε αυτό.

12.(2) Είναι πολύ βασικό να γίνει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι δημιουργημένο και σε ό,τι είναι φτιαγμένο. Όλες οι μορφές θεραπείας βασίζονται σε αυτή την θεμελιώδη διόρθωση στην αντίληψη επιπέδων.

13.(3)  Ποτέ μην συγχέεις την λανθασμένη και την ορθή κατάσταση του νου. Αν απαντάς σε οποιαδήποτε μορφή σφάλματος με κάτι άλλο εκτός από επιθυμία για θεραπεία, είναι μια έκφραση αυτής της σύγχυσης.

14.(4) Το θαύμα είναι πάντα μια άρνηση αυτού του σφάλματος και μια επιβεβαίωση της αλήθειας. Μόνο η ορθότητα του νου μπορεί να διορθώνει με τρόπο αληθινά αποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, ό,τι δεν έχει πραγματικό αποτέλεσμα, δεν έχει ούτε αληθινή ύπαρξη. Το αποτέλεσμά του λοιπόν, είναι το κενό. Όντας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, είναι επιρρεπές στην  προβολή.

15. (5) Η δύναμη προσαρμογής επιπέδων του θαύματος εισάγει την ορθή αντίληψη για θεραπεία. Μέχρι να συμβεί αυτό η θεραπεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή. Η συγχώρεση είναι μια κενή χειρονομία εκτός κι αν περιλαμβάνει διόρθωση. Χωρίς αυτή, περιέχει κυρίως κρίση, παρά θεραπεία.

16. (6) Συγχώρεση προσανατολισμένη στα  θαύματα, είναι μόνο η διόρθωση. Δεν έχει κανένα στοιχείο κρίσης. Η δήλωση «Πατέρα συγχώρεσε τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν» με κανένα τρόπο δεν αξιολογεί το τι κάνουν. Είναι μια έκκληση στον Θεό να θεραπεύσει το νου τους. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά στην έκβαση του σφάλματος. Αυτό δεν έχει σημασία.

17. (7) Η νουθεσία «Να έχετε ένα νου» είναι η δήλωση της ετοιμότητας για αποκάλυψη. Το αίτημά μου «Κάντε αυτό εις ανάμνηση μου» είναι έκκληση συνεργασίας των εργατών των θαυμάτων. Οι δύο αυτές δηλώσεις δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο πραγματικότητας. Μόνο το τελευταίο περιλαμβάνει κάποια επίγνωση του χρόνου, εφόσον το να θυμάσαι σημαίνει ότι ανακαλείς το παρελθόν στο παρόν. Ο χρόνος βρίσκεται κάτω από την δική μου καθοδήγηση, αλλά η αιωνιότητα ανήκει στον Θεό. Μέσα στον χρόνο υπάρχουμε ο ένας για τον άλλο και μαζί με τον άλλο. Στην αιωνιότητα συνυπάρχουμε με τον Θεό.

18.(8) Μπορείς να κάνεις πολλά για την δική σου θεραπεία και των άλλων αν όποτε υπάρξει μια κατάσταση που χρειάζεται βοήθεια, σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο:

Είμαι εδώ μόνο για να βοηθήσω.

Είμαι εδώ για να εκπροσωπήσω Αυτόν ο Οποίος  με έστειλε.

Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ για το τι να πω ή το τι να κάνω, διότι Εκείνος  ο  Οποίος με έστειλε θα με καθοδηγεί.

Είμαι ικανοποιημένος να βρίσκομαι όπου επιθυμεί Αυτός, γνωρίζοντας ότι Αυτός  πηγαίνει  εκεί μαζί  μου.

Θα  θεραπευτώ καθώς Τον αφήνω να με διδάσκει να θεραπεύω.

   

VΙ. Φόβος και Σύγκρουση

1. Το ότι φοβάσαι φαίνεται ότι συμβαίνει παρά την θέλησή σου·  σαν να είναι κάτι πέρα από τον έλεγχό σου.  Ωστόσο, έχω ήδη πει ότι μόνο οι δημιουργικές πράξεις θα έπρεπε να είναι ακούσιες. Εγώ μπορώ να αναλάβω τον έλεγχο σε όλα όσα δεν έχουν σημασία, ενώ η καθοδήγησή μου θα οδηγεί όλα όσα έχουν, αν εσύ το επιλέξεις. Τον φόβο δεν μπορώ να τον ελέγξω, αλλά μπορεί να  τεθεί υπό τον δικό σου έλεγχο. Ο φόβος με εμποδίζει να σου δώσω τον δικό μου έλεγχο. Η παρουσία του φόβου δείχνει ότι έχεις υψώσει σκέψεις σωματικές στο επίπεδο του νου. Αυτό τις αποσπά από τον έλεγχό μου, και σε κάνει να νιώθεις προσωπικά υπεύθυνος γι αυτές. Αυτή είναι μια προφανής σύγχυση επιπέδων.

2.  Δεν καλλιεργώ την σύγχυση επιπέδων, αλλά εσύ πρέπει να επιλέξεις να την διορθώσεις. Δεν μπορείς να δικαιολογήσεις την παρανοϊκή συμπεριφορά σου λέγοντας ότι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Γιατί θα πρέπει να συναινείς σε παρανοϊκή σκέψη; Εδώ υπάρχει μία σύγχυση που καλά θα έκανες να δεις καθαρά. Μπορεί να πιστεύεις ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι κάνεις, αλλά όχι για  ό,τι σκέφτεσαι. Η αλήθεια είναι ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι σκέφτεσαι, διότι μόνο σε αυτό το επίπεδο μπορείς να ασκήσεις την επιλογή σου. Το τι κάνεις προέρχεται από αυτό που σκέφτεσαι. Δεν μπορείς να  διαχωρίσεις τον εαυτό σου από την αλήθεια «δίνοντας» αυτονομία στην συμπεριφορά. Αυτή ελέγχεται από μένα αυτόματα αμέσως μόλις  εναποθέσεις αυτό που σκέφτεσαι κάτω από την καθοδήγησή μου. Όποτε φοβάσαι, είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι έχεις επιτρέψει στο νου σου να δημιουργήσει εσφαλμένα και δεν επέτρεψες σε μένα να τον καθοδηγήσω.

3. Δεν έχει νόημα να πιστεύεις ότι το να ελέγξεις την έκβαση της λανθασμένης σκέψης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την θεραπεία. Όταν φοβάσαι έχεις επιλέξει εσφαλμένα. Αυτός είναι ο λόγος που νιώθεις υπεύθυνος γι αυτό. Πρέπει ν’αλλάξεις το νου σου, όχι την συμπεριφορά σου, και αυτό είναι ζήτημα προθυμίας. Δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση παρά μόνο στο επίπεδο του νου. Η διόρθωση ανήκει μόνο στο επίπεδο όπου είναι δυνατή η αλλαγή. Η αλλαγή δεν σημαίνει τίποτα στο επίπεδο του συμπτώματος, όπου δεν μπορεί  να λειτουργήσει.

4. Η διόρθωση του φόβου είναι δική σου ευθύνη. Όταν ζητάς απελευθέρωση από τον φόβο, υπονοείς ότι δεν  είναι δική σου η ευθύνη. Αντί γι αυτό, θα έπρεπε να ζητάς, βοήθεια στις συνθήκες  που έχουν προκαλέσει τον φόβο. Αυτές οι συνθήκες μπορεί να περιλαμβάνουν μια προθυμία να είσαι διαχωρισμένος. Σε αυτό το επίπεδο μπορείς να κάνεις κάτι. Είσαι υπερβολικά ανεκτικός στην περιπλάνηση του νου, και παθητικά συναινείς στις λανθασμένες δημιουργίες του νου σου. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν έχει σημασία, αλλά το θεμελιώδες σφάλμα έχει. Η διόρθωση είναι πάντα η ίδια. Πριν επιλέξεις να κάνεις οτιδήποτε, ρώτησέ με αν η επιλογή σου βρίσκεται σε συμφωνία με την δική μου. Αν είσαι σίγουρος  ότι είναι, δεν θα υπάρχει φόβος.

5. Ο φόβος είναι πάντα σημάδι έντασης, που προκύπτει κάθε φορά που αυτό που θέλεις έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που κάνεις. Αυτή η κατάσταση προκύπτει με δύο τρόπους: Πρώτα, μπορεί να επιλέγεις να κάνεις αλληλοσυγκρουόμενα πράγματα, είτε συγχρόνως, είτε διαδοχικά. Αυτό παράγει συγκρουόμενη συμπεριφορά, η οποία σου  είναι ανυπόφορη διότι το μέρος του νου που θέλει να κάνει κάτι άλλο εξαγριώνεται. Δεύτερον, μπορεί να συμπεριφέρεσαι όπως νομίζεις ότι πρέπει, αλλά χωρίς να θέλεις απόλυτα να το κάνεις αυτό. Αυτό  παράγει συνεπή συμπεριφορά, αλλά περιλαμβάνει μεγάλη ένταση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο νους και η συμπεριφορά βρίσκονται σε δυσαρμονία, και το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση στην οποία κάνεις αυτό που δεν θέλεις απόλυτα να κάνεις. Αυτό εγείρει μια  αίσθηση εξαναγκασμού που συνήθως προκαλεί οργή, και έπειτα είναι πολύ πιθανόν ν’ακολουθήσει προβολή. Κάθε φορά που υπάρχει φόβος, είναι επειδή δεν έχεις αποφασίσει. Άρα ο νους σου είναι διχασμένος, και η συμπεριφορά σου αναπόφευκτα γίνεται αλλοπρόσαλλη. Η διόρθωση σε επίπεδο συμπεριφοράς μπορεί να μετατοπίσει το σφάλμα από τον πρώτο στον δεύτερο τύπο, αλλά δεν θα εξαλείψει τον φόβο.

6. Είναι δυνατόν να φτάσεις σε  μια κατάσταση στην οποία να φέρεις το νου σου κάτω από την δική μου καθοδήγηση χωρίς να καταβάλλεις συνειδητή προσπάθεια, αλλά αυτό συνεπάγεται μια προθυμία που δεν έχεις αναπτύξει ακόμα. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ζητήσει περισσότερα από όσα είσαι πρόθυμος να κάνεις. Η δύναμη να τα κάνεις προέρχεται από την δική σου αδιαίρετη απόφαση. Δεν υπάρχει ένταση όταν κάνεις το Θέλημα του Θεού μόλις αναγνωρίσεις ότι είναι επίσης  και δικό σου. Το μάθημα εδώ είναι αρκετά απλό, αλλά συνήθως παραβλέπεται. Γι αυτό θα το επαναλάβω, προτρέποντάς σε να ακούσεις. Μόνο ο νους σου μπορεί να παράγει φόβο. Το κάνει αυτό κάθε φορά που βιώνει σύγκρουση ως προς το τι θέλει, παράγοντας αναπόφευκτη ένταση  διότι αυτό που θέλει να κάνει και αυτό που κάνει βρίσκονται σε δυσαρμονία. Αυτό μπορεί να διορθωθεί μόνο αν αποδεχτείς  ένα ενοποιημένο στόχο.

7. Το πρώτο διορθωτικό βήμα για την ακύρωση του λάθους  είναι να γνωρίσεις πρώτα ότι η σύγκρουση είναι μια έκφραση φόβου. Λέγε στον εαυτό σου ότι κατά κάποιο τρόπο  επέλεξες να μην αγαπάς, ειδάλλως ο φόβος δεν θα είχε προκύψει. Τότε η όλη διαδικασία της διόρθωσης γίνεται μια απλή σειρά πρακτικών βημάτων μέσα στην ευρύτερη διαδικασία της αποδοχής της Επανόρθωσης σαν θεραπεία. Αυτά τα βήματα μπορούν να συνοψισθούν με αυτό τον τρόπο:

Γνώρισε πρώτα  ότι αυτό είναι φόβος.

Ο φόβος προκύπτει  από έλλειψη αγάπης.

Η μόνη γιατρειά για την έλλειψη  αγάπης είναι η απόλυτη αγάπη.

Η απόλυτη  αγάπη  είναι η Επανόρθωση.

8. Έχω τονίσει ότι το θαύμα, ή η έκφραση της Επανόρθωσης, είναι πάντα σημάδι σεβασμού από τους άξιους προς τους άξιους. Η αναγνώριση αυτής της αξίας αποκαθίσταται με την Επανόρθωση. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι όταν φοβάσαι, έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου χρειάζεσαι Επανόρθωση. Έχεις κάνει κάτι χωρίς αγάπη, έχοντας επιλέξει δίχως την αγάπη. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση για την οποία προσφέρεται η Επανόρθωση. Η ανάγκη για γιατρικό ενέπνευσε την καθιέρωση της. Όσο αναγνωρίζεις μόνο την ανάγκη για γιατρικό, θα παραμένεις φοβισμένος. Όμως, αμέσως μόλις  το δεχτείς, έχεις καταργήσει τον φόβο. Έτσι  συμβαίνει  η αληθινή θεραπεία.

9. Όλοι βιώνουν φόβο. Και όμως, με πολύ λίγη ορθή σκέψη θα καταλάβαινες γιατί εμφανίζεται ο φόβος. Λίγοι είναι αυτοί που εκτιμούν την πραγματική δύναμη του νου, και κανένας δεν παραμένει σε πλήρη επίγνωση αυτής της δύναμης όλη την ώρα.  Όμως, αν ελπίζεις να γλυτώσεις από τον φόβο υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις, και μάλιστα πολύ καλά. Ο νους είναι πολύ ισχυρός, και ποτέ δεν χάνει την δημιουργική του δύναμη. Ποτέ δεν κοιμάται. Κάθε στιγμή δημιουργεί. Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι σκέψη και πίστη συνδυάζονται σε ένα κύμα δύναμης που μπορεί στην κυριολεξία να κινήσει βουνά. Με πρώτη ματιά φαίνεται πως το να πιστεύεις ότι διαθέτεις τόσο μεγάλη δύναμη είναι αλαζονικό, αλλά αυτός δεν είναι ο πραγματικός λόγος που δεν το πιστεύεις. Προτιμάς να πιστεύεις ότι οι σκέψεις σου δεν μπορούν να ασκήσουν πραγματική επιρροή διότι στην πραγματικότητα τις φοβάσαι. Αυτό μπορεί να καταπραΰνει την αίσθηση των ενοχών σου, αλλά το κόστος θα είναι να αντιλαμβάνεσαι το νου ως ανήμπορο. Αν πιστεύεις ότι αυτό που σκέφτεσαι δεν παράγει αποτελέσματα  μπορεί να πάψεις να το φοβάσαι, αλλά το πιο πιθανό είναι και να μην το σέβεσαι. Δεν υπάρχουν αδρανείς σκέψεις. Κάθε σκέψη παράγει μορφή σε κάποιο επίπεδο.

VII. Αιτία και Αποτέλεσμα

1. Μπορεί ακόμα να παραπονιέσαι για φόβο, και παρόλα αυτά να επιμένεις να κάνεις τον εαυτό σου να φοβάται. Έχω ήδη τονίσει, ότι δεν μπορείς να μου ζητήσεις να σε απαλλάξω από φόβο. Εγώ γνωρίζω ότι αυτός δεν υπάρχει, αλλά εσύ όχι. Αν παρενέβαινα ανάμεσα στις σκέψεις σου και τα αποτελέσματά τους, τότε θα έκανα επικίνδυνα πειράματα με τον βασικό νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος του πιο σημαντικού νόμου που υπάρχει. Και δεν θα σε βοηθούσα καθόλου αν υποβίβαζα την δύναμη της δικής σου σκέψης. Αυτό θα ερχόταν σε άμεση αντίθεση με τον σκοπό αυτών των μαθημάτων. Θα σε βοηθούσε πολύ περισσότερο να σου υπενθυμίσω ότι δεν προφυλάσσεις αρκετά προσεκτικά τις σκέψεις σου. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι σε αυτό το σημείο να χρειαζόσουν ένα θαύμα για να μπορέσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, πράγμα το οποίο είναι απόλυτα αληθινό. Δεν είσαι συνηθισμένος με τον τρόπο σκέψης που παράγει θαύματα, αλλά μπορείς να εκπαιδευτείς να σκέφτεσαι με τέτοιο τρόπο. Όλοι οι εργάτες των θαυμάτων χρειάζονται αυτό το είδος εκπαίδευσης.

2.  Δεν μπορώ να επιτρέψω  να αφήσεις το νου σου χωρίς επιτήρηση, διότι τότε δεν θα μπορείς να με βοηθήσεις. Η εργασία με τα θαύματα συνεπάγεται πλήρη συνειδητοποίηση της δύναμης της σκέψης για να μπορέσεις έτσι να αποφύγεις την εσφαλμένη δημιουργία. Ειδάλλως θα πρέπει να γίνει ένα θαύμα για την διόρθωση του νου, μια κυκλική διαδικασία που δεν υποστηρίζει  την κατάρρευση του χρόνου στην οποία στοχεύει το θαύμα. Ο εργάτης των θαυμάτων πρέπει να έχει την αληθινή  αιτία και το αποτέλεσμα στην επίγνωση του, σαν μια απαραίτητη προϋπόθεση  για να συμβεί το θαύμα.

3. Και τα θαύματα και ο φόβος προέρχονται από σκέψεις. Αν δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις το ένα, τότε δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις και το άλλο. Διαλέγοντας το θαύμα, έχεις απορρίψει τον φόβο, έστω προσωρινά. Φοβάσαι τους πάντες και τα πάντα. Φοβάσαι τον Θεό, εμένα και τον εαυτό σου. Έχεις αντιληφθεί εσφαλμένα, ή έχεις δημιουργήσει εσφαλμένα Εμάς, και πιστεύεις σε αυτό που έφτιαξες. Δεν θα το είχες κάνει αυτό αν δεν φοβόσουν τις δικές σου σκέψεις. Οι φοβισμένοι υποχρεωτικά δημιουργούν εσφαλμένα, διότι αντιλαμβάνονται λάθος την δημιουργία. Όταν δημιουργείς εσφαλμένα βρίσκεσαι σε πόνο. Η αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος τώρα γίνεται ένας πραγματικός επιταχυντής, αν και μόνο προσωρινά. Στην πραγματικότητα η «Αιτία» είναι ένας όρος που κανονικά ανήκει στον Θεό, και το «Αποτέλεσμά» Του είναι ο Υιός Του. Αυτό συνεπάγεται μια σειρά σχέσεων Αιτίας και Αποτελέσματος εντελώς διαφορετική από εκείνες πού εισάγεις στην εσφαλμένη δημιουργία. Η θεμελιώδης σύγκρουση σε αυτό τον κόσμο, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα στην δημιουργία και την εσφαλμένη δημιουργία. Όλος ο φόβος είναι ολοφάνερος στην δεύτερη περίπτωση, και όλη η αγάπη στην πρώτη. Άρα η σύγκρουση είναι ανάμεσα στην αγάπη και τον φόβο.

4. Έχω ήδη πει ότι πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τον φόβο γιατί τον έφτιαξες εσύ ο ίδιος, και η πίστη σου σε αυτόν φαίνεται ότι τον θέτει εκτός δικού σου ελέγχου. Όμως, κάθε προσπάθεια να διαλύσεις το σφάλμα επιχειρώντας την κυριαρχία σου πάνω στον φόβο είναι ανώφελη. Μάλιστα, επιβεβαιώνει την δύναμη του φόβου μόνο και μόνο με την αξίωση ότι πρέπει να κυριαρχηθεί. Η πραγματική λύση βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπεροχή μέσω της αγάπης. Στο ενδιάμεσο διάστημα, όμως, η αίσθηση σύγκρουσης είναι αναπόφευκτη, εφόσον έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου πιστεύεις στην δύναμη αυτού που δεν υπάρχει.

5. Το τίποτα  και  τα πάντα δεν γίνεται να συνυπάρχουν. Το να πιστεύεις στο ένα σημαίνει ότι αρνείσαι το άλλο. Ο φόβος στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα και η αγάπη είναι τα πάντα. Όποτε το φως εισέρχεται στο σκοτάδι, το σκοτάδι καταργείται. Αυτό που πιστεύεις είναι αληθινό για σένα. Υπ’αυτή την έννοια ο διαχωρισμός έχει  συμβεί, και το να το αρνείσαι σημαίνει ότι απλά χρησιμοποιείς με λανθασμένο τρόπο την άρνηση. Εν τούτοις, το να επικεντρώνεσαι στο σφάλμα είναι μόνο άλλο ένα σφάλμα. Η αρχική διορθωτική διαδικασία είναι ν’αναγνωρίσεις προσωρινά ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, αλλά μόνο σαν ένδειξη ότι χρειάζεται άμεση διόρθωση. Αυτό καθιερώνει μια κατάσταση του νου, στην οποία η Επανόρθωση μπορεί να γίνει αποδεκτή χωρίς καθυστέρηση. Θα πρέπει, εν τούτοις, να τονίσουμε ότι στο τέλος δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός ανάμεσα στο τίποτα και στο τα πάντα. Ο χρόνος είναι βασικά ένα εργαλείο, με το οποίο θα καταργηθεί κάθε συμβιβασμός όσον αφορά αυτό το θέμα. Φαινομενικά και μόνο καταργείται σταδιακά, διότι ο χρόνος ο ίδιος περιλαμβάνει διαλείμματα που δεν υπάρχουν. Η λανθασμένη δημιουργία το κατέστησε αυτό αναγκαίο ως διορθωτικό εργαλείο. Η δήλωση «Διότι ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο ώστε του έδωσε τον μοναδικό αγαπητό Του Υιό, έτσι ώστε όποιος πιστέψει σε αυτόν να μην χαθεί και να έχει αιώνια ζωή» χρειάζεται μόνο μια μικρή διόρθωση για να έχει νόημα μέσα σε αυτό το πλαίσιο ∙ «Αυτός τον έδωσε στον μοναδικό αγαπητό Του Υιό.»

6. Θα πρέπει να σημειώσουμε με προσοχή ότι ο Θεός έχει μόνο έναν Υιό. Αν όλη η δημιουργία είναι Υιοί Του, ο κάθε ένας πρέπει να είναι αδιαίρετο μέρος όλης της Υιότητας. Η Υιότητα  μέσα στην Ενότητά της υπερβαίνει το σύνολο των μερών της. Εν τούτοις, αυτό δεν είναι ξεκάθαρο όσο οποιοδήποτε από τα μέρη της λείπει. Γι αυτό η σύγκρουση δεν μπορεί να επιλυθεί εξ ολοκλήρου, μέχρι όλα τα μέρη της Υιότητας να έχουν επιστρέψει. Μόνο τότε μπορεί να γίνει κατανοητή η σημασία της ολότητας με την πραγματική έννοια. Οποιοδήποτε μέρος της Υιότητας μπορεί να πιστεύει στο σφάλμα ή στην ατέλεια αν το επιλέξει. Όμως, αν κάνει κάτι τέτοιο, πιστεύει στη ύπαρξη του τίποτα. Η διόρθωση αυτού του σφάλματος είναι η Επανόρθωση.

7. Έχω ήδη μιλήσει εν συντομία για την ετοιμότητα, αλλά ίσως εδώ χρειάζεται να προσθέσω και κάτι ακόμα. Η ετοιμότητα είναι μόνο η προϋπόθεση για την πραγματοποίηση. Αυτά τα  δύο δεν θα πρέπει να συγχέονται. Μόλις συμβεί μια κατάσταση ετοιμότητας, υπάρχει συνήθως κάποιος βαθμός επιθυμίας για πραγματοποίηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αδιαίρετος. Αυτή η κατάσταση(ετοιμότητας) δεν υπονοεί τίποτε περισσότερο από κάποιο δυναμικό για αλλαγή του νου. Η αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί πλήρως μέχρι να πραγματοποιηθεί η κυριαρχία. Έχουμε ήδη επιχειρήσει να διορθώσουμε το  βασικό σφάλμα ότι μπορούμε να κυριαρχήσουμε στον φόβο, και έχουμε ήδη τονίσει ότι η μόνη πραγματική κυριαρχία συμβαίνει μέσω της αγάπης. Η ετοιμότητα είναι μόνο η αρχή της αυτοπεποίθησης. Μπορεί  να θεωρείς ότι αυτό συνεπάγεται ότι απαιτείται κάποιο τεράστιο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην ετοιμότητα και την κυριαρχία, αλλά ας σου υπενθυμίσω ότι ο χρόνος και ο χώρος βρίσκονται κάτω από τον δικό μου έλεγχο.

VIII. Το Νόημα της Έσχατης Κρίσης  

1. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορείς να διορθώσεις την σύγχυση ανάμεσα στο θαύμα και την μαγεία είναι να θυμηθείς ότι δεν δημιούργησες εσύ τον εαυτό σου. Έχεις την τάση να το ξεχνάς αυτό όταν γίνεσαι εγωκεντρικός, και αυτό σε βάζει σε μια θέση όπου η πίστη στην μαγεία είναι ουσιαστικά αναπόφευκτη. Η βούληση σου να δημιουργείς σου δόθηκε από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος εξέφραζε την ίδια Βούληση στην δημιουργία Του. Εφόσον η δημιουργική ικανότητα υπόκειται στο νου, όλα όσα δημιουργείς είναι αναγκαστικά θέμα βούλησης. Εξυπακούεται ακόμα, πως ό,τι και να δημιουργήσεις από μόνος σου είναι πραγματικό στην δική σου όραση, όχι όμως και στο Νου του Θεού. Αυτή η βασική διάκριση οδηγεί κατευθείαν στο πραγματικό νόημα της  Έσχατης  Κρίσης.

2. Η Έσχατη  Κρίση είναι μια από τις ποιο απειλητικές ιδέες σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης σου. Αυτό συμβαίνει διότι δεν την καταλαβαίνεις. Η κρίση δεν είναι ιδιότητα του Θεού. Απέκτησε ύπαρξη μόνο μετά τον διαχωρισμό, όταν έγινε ένα από τα πολλά εργαλεία μάθησης στο συνολικό σχέδιο. Ακριβώς όπως ο διαχωρισμός συνέβη πριν από εκατομμύρια χρόνια, η Έσχατη Κρίση θα διαρκέσει σε μια παρομοίως εκτεταμένη περίοδο, και ίσως ακόμα μεγαλύτερη. Η διάρκειά της όμως, μπορεί να συντομευτεί κατά πολύ από τα θαύματα,  το εργαλείο για την συντόμευση αλλά όχι για την κατάργηση του χρόνου. Αν ένας επαρκής αριθμός αποκτήσει την κατάσταση θαύματος του νου, αυτή  η σύντομη  διαδικασία μπορεί να γίνει ουσιαστικά ανεκτίμητη. Είναι βασικό, όμως, να ελευθερωθείς από τον φόβο γρήγορα, διότι πρέπει να αναδυθείς από την σύγκρουση αν πρόκειται να φέρεις γαλήνη σε άλλους νόες.

3. Η Έσχατη Κρίση γενικά θωρείται σαν μια διαδικασία που την αναλαμβάνει ο Θεός. Στην πραγματικότητα  θα την αναλάβουν οι αδελφοί μου με την βοήθειά μου. Είναι μια τελική θεραπεία και όχι μια απονομή τιμωρίας, όσο και να νομίζεις ότι είναι δίκαιη. Η τιμωρία είναι μια ιδέα εντελώς αντίθετη με την ορθή κατάσταση του νου, και ο στόχος της Έσχατης  Κρίσης είναι να επαναφέρει σε σένα την ορθή κατάσταση του νου. Η Έσχατη Κρίση θα μπορούσε να ονομαστεί διαδικασία σωστής αξιολόγησης. Απλά σημαίνει ότι όλοι τελικά θα  καταλάβουν τι είναι άξιο και τι όχι. Μετά από αυτό, η ικανότητα επιλογής θα στηρίζεται πραγματικά στην λογική. Μέχρι να γίνει αυτή η διάκριση, όμως, οι ταλαντεύσεις ανάμεσα στην ελεύθερη και την δεσμευμένη Βούληση δεν μπορεί παρά να συνεχίζονται.

4. Το πρώτο βήμα προς την ελευθερία συνεπάγεται ένα ξεκαθάρισμα ανάμεσα στο λάθος από το σωστό. Αυτή είναι μια διαδικασία διαχωρισμού με την δημιουργική έννοια, και αντανακλά το αληθινό νόημα της Αποκάλυψης. Όλοι στο τέλος θα κοιτάξουν τις δικές τους δημιουργίες και θα επιλέξουν να διατηρήσουν μόνο ό,τι είναι καλό, ακριβώς όπως ο Θεός κοίταξε ό,τι είχε δημιουργήσει και ήξερε ότι ήταν καλό. Σε αυτό το σημείο, ο νους μπορεί ν’αρχίσει να κοιτά με αγάπη τις δικές του δημιουργίες χάρη στην αξία τους. Την ίδια στιγμή ο νους θα αποποιηθεί αναπόφευκτα τις λανθασμένες δημιουργίες του οι οποίες, άνευ πίστης, δεν θα υπάρχουν πια.

5. Ο όρος «Έσχατη Κρίση» είναι τρομακτικός όχι μόνο επειδή έχει προβληθεί πάνω στον Θεό, αλλά εξαιτίας της σύνδεσης του «έσχατου» με τον θάνατο. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αντιστροφής της αντίληψης. Αν η σημασία της Έσχατης Κρίσης εξεταστεί αντικειμενικά, γίνεται φανερό  ότι είναι πραγματικά η πύλη στην ζωή. Κανένας που ζει  με φόβο δεν είναι πραγματικά ζωντανός. Η δική σου έσχατη κρίση δεν μπορεί να απευθύνεται στον εαυτό σου, διότι δεν είσαι δική σου δημιουργία. Μπορείς, όμως, να την εφαρμόσεις ουσιαστικά οποιαδήποτε στιγμή σε όλα όσα έχεις φτιάξει, και να διατηρήσεις στην μνήμη σου μόνο ό,τι είναι δημιουργικό και καλό. Δίχως άλλο αυτό θα σου υπαγορέψει η ορθή κατάσταση  του νου σου. Ο σκοπός της ύπαρξης του  χρόνου είναι μόνο και μόνο για να σου «δώσει χρόνο» να πετύχεις αυτή την κρίση. Είναι η δική σου τέλεια κρίση για τις δικές σου τέλειες δημιουργίες. Όταν όλα όσα κρατάς είναι αξιαγάπητα, δεν υπάρχει λόγος να παραμένει ο φόβος μέσα σου. Αυτός είναι ο ρόλος σου στην Επανόρθωση.