Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 154

Είμαι ανάμεσα στους πρέσβεις του Θεού

1. Σήμερα ας μην είμαστε ούτε αλαζόνες ούτε ψεύτικα ταπεινοί. Έχομε ξεπεράσει τέτοιες ανοησίες. Δεν είναι δικός μας ρόλος να κρίνουμε την αξία μας, ούτε μπορούμε να ξέρουμε ποιος ρόλος είναι καλύτερος για μας ∙ το τι μπορούμε να κάνουμε μέσα σε ένα ευρύτερο σχέδιο δεν μπορούμε να το δούμε μέσα στην ολότητά του. Ο ρόλος μας έχει οριστεί στον Ουρανό, όχι στην κόλαση. Και αυτό που θεωρούμε ότι είναι αδυναμία μπορεί να είναι δύναμη∙ και αυτό που πιστεύουμε ότι είναι δύναμη μας συχνά είναι αλαζονεία.

2. Όποιος και να είναι ο ρόλος που έχει οριστεί για σένα, επιλέχτηκε από την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, της Οποίας η λειτουργία είναι να μιλά και για σένα. Βλέποντας τις δυνάμεις σου ακριβώς έτσι όπως είναι, και γνωρίζοντας επίσης που μπορούν να εφαρμοστούν καλύτερα, σε τι, σε ποιον και πότε, επιλέγει και δέχεται το ρόλο σου για λογαριασμό σου. Δεν δουλεύει χωρίς την συναίνεσή σου. Αλλά δεν εξαπατάται όσον αφορά αυτό που είσαι, και ακούει μόνο την Φωνή Εκείνου μέσα σου.

3. Είναι μέσα από αυτήν την ικανότητά Του να ακούει μόνο μια Φωνή που είναι η δική Του, που αποκτάς κι εσύ επιτέλους την επίγνωση ότι μόνο μια Φωνή υπάρχει μέσα σου. Και αυτή η μία Φωνή ορίζει την λειτουργία σου, και την αναμεταδίδει σε σένα, δίνοντάς σου την δύναμη να την καταλάβεις, να κάνεις ό,τι απαιτεί, και να επιτύχεις σε όλα όσα κάνεις και έχουν σχέση με αυτή. Ο Θεός έχει ενωθεί με τον Υιό Του σε αυτό, άρα και ο Υιός Του γίνεται ο αγγελιαφόρος της ενότητας με Αυτόν.

4. Είναι αυτή η ένωση του Πατέρα και του Υιού, η οποία μέσα από την Φωνή που μιλά για τον Θεό, ξεκινά την σωτηρία από τον κόσμο. Είναι αυτή η Φωνή που μιλά για νόμους που ο κόσμος δεν υπακούει ∙ που υπόσχεται σωτηρία από κάθε αμαρτία, με την ενοχή να καταργείται στο νου που ο Θεός δημιούργησε αναμάρτητο. Τώρα αυτός ο νους αποκτά επίγνωση ξανά για το Ποιος τον δημιούργησε, και για την αιώνια ένωσή Του μαζί του. Άρα ο Εαυτός του είναι η μοναδική πραγματικότητα μέσα στην οποία η θέλησή του και η Θέληση του Θεού ενώνονται.

5. Αγγελιαφόρος δεν είναι αυτός που γράφει το μήνυμα που παραδίδει. Ούτε αμφισβητεί το δικαίωμα εκείνου που το γράφει, ούτε ρωτά γιατί αυτός έχει διαλέξει εκείνους που θα παραλάβουν το μήνυμα που φέρνει. Είναι αρκετό να το δεχτεί, να το δώσει σε αυτούς για τους οποίους προορίζεται, και να εκπληρώσει τον ρόλο του στην παράδοση του. Αν αποφασίζει για το τι είναι το μήνυμα, ή ποιος είναι ο σκοπός του, ή που πρέπει να το παραδώσει, αποτυγχάνει να εκτελέσει σωστά τον ρόλο του ως κομιστής του Λόγου.

6. Υπάρχει μία σημαντική διαφορά στο ρόλο των αγγελιαφόρων του Ουρανού, που τους ξεχωρίζει από αυτούς που ορίζει ο κόσμος. Τα μηνύματα που παραδίδουν προορίζονται πρώτα γι αυτούς. Και μόνο καθώς τα δέχονται για τον εαυτό τους μπορούν να τα φέρουν και παραπέρα, και να τα δώσουν παντού όπου προορίζονται. Σαν γήινοι αγγελιαφόροι που είναι, δεν έγραψαν τα μηνύματα που φέρουν, αλλά γίνονται οι πρώτοι αποδέκτες τους με την πιο αληθινή έννοια, λαμβάνοντας για να προετοιμαστούν να δώσουν.

7. Ένας γήινος αγγελιαφόρος εκπληρώνει τον ρόλο του παραδίδοντας όλα του τα μηνύματα. Οι αγγελιαφόροι του Θεού εκπληρώνουν το ρόλο τους με την αποδοχή των μηνυμάτων Του για τον εαυτό τους, και δείχνουν ότι καταλαβαίνουν τα μηνύματα δίνοντάς τα. Δεν επιλέγουν ρόλους που δεν τους έχουν δοθεί από Εκείνον. Έτσι κερδίσουν από κάθε μήνυμα που παραδίδουν.

8. Θα ήθελες να λαμβάνεις τα μηνύματα του Θεού; Διότι έτσι γίνεσαι ο αγγελιαφόρος Του. Έχεις οριστεί τώρα. Και όμως περιμένεις και δεν δίδεις τα μηνύματα που έχεις παραλάβει. Άρα δεν γνωρίζεις ότι είναι δικά σου, και δεν τα αναγνωρίζεις. Κανένας δεν μπορεί να παραλάβει και να καταλάβει ότι παρέλαβε μέχρι να το δώσει. Γιατί στην παράδοση βρίσκεται η δική του αποδοχή αυτού που έχει λάβει.

9. Εσύ που τώρα είσαι αγγελιαφόρος του Θεού, παράλαβε τα μηνύματά Του. Γιατί αυτό είναι μέρος του ρόλου που σου έχει οριστεί. Ο Θεός δεν έχει αποτύχει να σου προσφέρει ό,τι χρειάζεσαι, ούτε αυτό έχει μείνει χωρίς να γίνει αποδεκτό. Όμως, υπάρχει άλλο ένα μέρους του ρόλου που σου έχει οριστεί για να εκπληρώσεις ακόμα. Αυτός ο Οποίος έχει παραλάβει τα μηνύματα του Θεού για σένα θα ήθελε να τα παραλάβεις και συ. Γιατί έτσι ταυτίζεται με Αυτόν και διεκδικείς το δικαίωμά σου.

10. Αυτή την ένωση αναλαμβάνουμε να αναγνωρίσουμε σήμερα. Δεν θα επιδιώκουμε να κρατούμε το νου μας χωριστά από Αυτόν ο Οποίος μιλά εκ μέρους μας, διότι μόνο την δική μας φωνή ακούμε όταν Τον προσέχουμε. Αυτός μόνο μπορεί να μιλά σε μας και εκ μέρους μας, ενώνοντας σε μία Φωνή την απόκτηση και την προσφορά του Λόγου του Θεού ∙ την προσφορά και την αποδοχή της Θέλησής Του.

11. Ασκούμαστε στο να Του δίνουμε αυτό που θα ήθελε να έχει, ώστε να μπορέσουμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα Του προς εμάς. Χρειάζεται την φωνή μας για να μιλά μέσα από εμάς. Χρειάζεται τα χέρια μας για να κρατάνε τα μηνύματά Του, και να τα μεταφέρουν σε εκείνους που Αυτός ορίζει. Χρειάζεται τα πόδια μας για να μας φέρουν σε εκείνους που επιθυμεί, έτσι ώστε εκείνοι που περιμένουν μέσα στην δυστυχία να απελευθερωθούν επιτέλους. Και χρειάζεται την θέλησή μας ενωμένη με την δική Του, ώστε να μπορούμε να είμαστε οι αληθινοί αποδέκτες των δώρων που δίνει.

12. Σήμερα ας μάθουμε μόνο αυτό το μάθημα: Δεν θα αναγνωρίζουμε τι λαμβάνουμε μέχρι να το δώσουμε. Αυτό το έχεις ακούσει να το λέμε εκατοντάδες φορές, και όμως ακόμα η πίστη σου είναι ελλιπής. Αλλά αυτό είναι σίγουρο ∙ μέχρι να του δώσεις πίστη, θα λάβεις χίλια θαύματα και μετά θα λάβεις χίλια ακόμα, αλλά δεν θα γνωρίζεις ότι ο Θεός ο Ίδιος δεν έχει αφήσει κανένα δώρο πέρα από αυτά που ήδη έχεις ∙ ούτε έχει αρνηθεί την παραμικρή ευλογία στον Υιό Του. Τι μπορεί αυτό να σημαίνει για σένα, μέχρι να ταυτιστείς με Αυτόν και με τον Δικό Του;

13. Το σημερινό μας μάθημα το εκφράζουμε έτσι:

Είμαι ανάμεσα στους πρεσβευτές του Θεού, και είμαι ευγνώμων που έχω το μέσον με το οποίο ν’ αναγνωρίσω ότι είμαι ελεύθερος

14. Ο κόσμος υποχωρεί καθώς φωτίζουμε τον νου μας, και συνειδητοποιούμε ότι αυτά τα ιερά λόγια είναι αλήθεια. Αυτά είναι τα μηνύματα που μας έχουν σταλεί σήμερα από τον Δημιουργό μας. Τώρα διαδηλώνουμε το πώς έχουν αλλάξει τη γνώμη μας για τον εαυτό μας, και για το ποια είναι η λειτουργία μας. Διότι καθώς αποδεικνύουμε ότι δεν δεχόμαστε καμία θέληση που δεν την μοιραζόμαστε, τα άφθονα δώρα μας από τον Δημιουργό μας θα ανατείλουν στην θέασή μας και θα πηδήξουν μέσα στα χέρια μας, και θα αναγνωρίσουμε ότι έχουμε λάβει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...