ΜΑΘΗΜΑ 153

Μέσα στην απουσία άμυνας βρίσκεται η ασφάλειά μου

1. Εσύ που νιώθεις να απειλείσαι από αυτόν τον κόσμο που συνεχώς αλλάζει, τις στροφές της τύχης και τα πικρά αστεία του, τις σύντομες σχέσεις και όλα τα «δώρα» που απλά δανείζει για να πάρει πίσω ξανά ∙ πρόσεξε αυτό το μάθημα καλά. Ο κόσμος δεν παρέχει καμιά ασφάλεια. Είναι ριζωμένος στην επίθεση, και όλα του τα «δώρα» φαινομενικής ασφάλειας είναι αυταπάτες. Επιτίθεται, και μετά πάλι ξανά το ίδιο. Πως είναι δυνατόν να υπάρξει γαλήνη του νου όταν ο κίνδυνος καραδοκεί έτσι;

2. Ο κόσμος προκαλεί μόνο αμυντικότητα. Γιατί η απειλή φέρνει θυμό, ο θυμός κάνει την επίθεση να φαίνεται λογική, έντιμη και δικαιολογημένη, και δίκαιη στο όνομα της αυτό – άμυνας. Εν τούτοις, η αμυντικότητα είναι διπλή απειλή. Διότι πιστοποιεί την αδυναμία, και στήνει ένα σύστημα άμυνας που δεν μπορεί να λειτουργήσει. Τώρα οι αδύναμοι υποβιβάζονται ακόμα περισσότερο, διότι υπάρχει δόλος έξω και ακόμα περισσότερος εντός. Ο νους τώρα είναι συγχυσμένος, και δεν γνωρίζει που να στραφεί για να βρει διαφυγή από τις φαντασιώσεις του.

3. Είναι σαν ένα κύκλος να τον κρατά ερμητικά κλειστό, και μέσα σ’ αυτόν ένας άλλος κύκλος τον έχει δεμένο και ένας άλλος μέσα σ’ αυτόν, μέχρι που η διαφυγή να γίνει ανέλπιδη και ανεπίτευκτη. Επίθεση, άμυνα ∙ άμυνα επίθεση, γίνονται οι κύκλοι των ωρών και των ημερών που δένουν το νου μέσα στα βαριά δεσμά από ατσάλι και σίδερο, που συνεχώς περιστρέφονται για να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή. Δεν φαίνεται να υπάρχει διάλειμμα ούτε τέλος στον ολοένα πιο σφικτό κλοιό της αιχμαλωσίας του νου.

4. Οι άμυνες είναι ένα από τα πιο ακριβοπληρωμένα τιμήματα που αποσπά το εγώ. Μέσα σε αυτήν βρίσκεται η τρέλα με μια μορφή τόσο ζοφερή ώστε κάθε ελπίδα πνευματικής υγείας φαίνεται σαν ένα μάταιο όνειρο, πέρα από κάθε δυνατότητα. Η αίσθηση της απειλής που ενθαρρύνει ο κόσμος είναι τόσο πιο βαθιά, και τόσο πέρα από την φρενίτιδα και την ένταση που μπορείς να διανοηθείς, που δεν έχεις την παραμικρή ιδέα πόσο όλεθρο έχει προκαλέσει.

5. Είσαι σκλάβος της. Δεν γνωρίζεις τι κάνεις, κάτω από τον φόβο αυτής της αίσθησης. Δεν καταλαβαίνεις πόσα έχεις εξαναγκαστεί να θυσιάσεις, έτσι που νιώθεις την σιδερένια της λαβή πάνω στην καρδιά σου. Δεν συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει για να σαμποτάρεις την ιερή γαλήνη του Θεού με την αμυντικότητά σου. Γιατί βλέπεις τον Υιό του Θεού σαν ένα θύμα επίθεσης από φανταστικούς εχθρούς, από όνειρα, και από ψευδαισθήσεις που έχει φτιάξει ∙ όμως τόσο αβοήθητος μπροστά στην παρουσία όλων αυτών, χρειάζεται ακόμα περισσότερες φαντασιώσεις, και όνειρα από τα οποία οι ψευδαισθήσεις ασφάλειας να τον παρηγορούν.

6. Η μη άμυνα είναι δύναμη. Πιστοποιεί την αναγνώριση του Χριστού μέσα σου. Ίσως θυμάσαι το κείμενο που υποστηρίζει ότι η επιλογή γίνεται ανάμεσα στην δύναμη του Χριστού και στην δική σου αδυναμία, όπως φαίνεται μακριά από Αυτόν. Η μη άμυνα ποτέ δεν γίνεται να δεχτεί επίθεση, διότι αναγνωρίζει δύναμη τόσο μεγάλη που η επίθεση είναι ανοησία, ή ένα ανόητο παιχνίδι που μπορεί να παίζει ένα κουρασμένο παιδί, όταν αρχίζει και νυστάζει πάρα πολύ για να θυμηθεί τι θέλει πραγματικά.

7. Η αμυντικότητα είναι αδυναμία. Διακηρύσσει ότι έχεις αρνηθεί τον Χριστό και φοβάσαι την οργή του Πατέρα του. Τι μπορεί να σε σώσει τώρα από την αυταπάτη ενός θυμωμένου θεού, του οποίου την τρομακτική εικόνα πιστεύεις ότι βλέπεις να ενεργεί σε όλα τα κακά αυτού του κόσμου; Τι άλλο εκτός από ψευδαισθήσεις θα μπορούσε να σε υπερασπιστεί τώρα, αφού μόνο ψευδαισθήσεις είναι αυτά με τα οποία πολεμάς;

8. Σήμερα δεν θα παίξουμε τέτοια παιδιάστικα παιχνίδια. Γιατί ο αληθινός μας σκοπός είναι να σώσουμε τον κόσμο, και δεν θα ανταλλάξουμε με ανοησίες την ατέλειωτη χαρά που μας προσφέρει η λειτουργία μας. Δεν θα αφήσουμε την ευτυχία μας να ξεγλιστρήσει επειδή κάποιο θραύσμα ενός ανόητου ονείρου έτυχε να περνά από το νου μας, και παρερμηνεύσαμε τις φιγούρες μέσα σ’ αυτό ως Υιό του Θεού ∙ και την μικροσκοπική του στιγμή την πήραμε για αιωνιότητα.

9. Σήμερα βλέπουμε πέρα από τα όνειρα και αναγνωρίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε άμυνα διότι έχουμε δημιουργηθεί απρόσβλητοι, χωρίς σκέψεις ή επιθυμίες ή όνειρα στα οποία η επίθεση να έχει κάποιο νόημα. Τώρα δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε γιατί έχουμε αφήσει όλες τις σκέψεις φόβου πίσω μας. Και μέσα στην απουσία κάθε άμυνας στεκόμαστε ασφαλείς, γαλήνια βέβαιοι για την ασφάλεια μας, σίγουροι για την σωτηρία ∙ βέβαιοι ότι θα εκπληρώσουμε τον σκοπό μας, καθώς η προσφορά μας επεκτείνει την ιερή ευλογία της σε όλο τον κόσμο.

10. Στάσου ήσυχος μια στιγμή, και μέσα στην σιωπή αναλογίσου πόσο ιερός είναι ο σκοπός σου, πόσο εξασφαλισμένη η ανάπαυσή σου, ανέγγιχτη μέσα στο φως της. Οι πρέσβεις του Θεού έχουν επιλέξει η αλήθεια να είναι μαζί τους. Ποιος είναι πιο ιερός από αυτούς; Ποιος μπορεί να είναι πιο βέβαιος ότι η ευτυχία του είναι απόλυτα εγγυημένη; Και ποιος μπορεί να έχει ισχυρότερη προστασία; Τι άμυνα θα μπορούσαν να χρειάζονται εκείνοι που βρίσκονται ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού, από επιλογή δική Του αλλά και δική τους;

11. Είναι η λειτουργία των πρέσβεων του Θεού να βοηθούν τους αδελφούς τους να επιλέξουν όπως επέλεξαν κι αυτοί. Ο Θεός τους έχει διαλέξει όλους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η Θέλησή Του είναι ίδια με την δική τους. Και όσο δεν μπορείς να διδάξεις αυτό που έχεις μάθει, η σωτηρία περιμένει και το σκοτάδι κρατά τον κόσμο σε αμείλικτη αιχμαλωσία. Ούτε θα μάθεις πως το φως έχει έρθει σε σένα, και ότι η απόδρασή σου έχει επιτευχθεί. Διότι δεν θα βλέπεις το φως, μέχρι να το προσφέρεις στους αδερφούς σου.

12. Η σωτηρία μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα χαρούμενο παιχνίδι που παίζουν χαρούμενα παιδιά. Σχεδιάστηκε από Έναν που αγαπά τα παιδιά Του, και που θέλει ν’ αντικαταστήσει τα τρομακτικά τους παιχνίδια με χαρούμενα, που να τους διδάσκουν ότι το παιχνίδι του φόβου έχει τελειώσει. Το παιχνίδι Του οδηγεί στην ευτυχία γιατί δεν υπάρχει χαμένος. Όλοι όσοι παίζουν πρέπει να κερδίσουν, και με το κέρδος τους διασφαλίζεται το κέρδος όλων. Το παιχνίδι του φόβου με χαρά παραμερίζεται, όταν τα παιδιά δουν τα οφέλη που φέρνει η σωτηρία.

13. Εσύ που έπαιζες ότι έχεις χάσει κάθε ελπίδα, και ότι έχεις εγκαταλειφθεί από τον Πατέρα σου, και έχεις απομείνει μόνος και τρομαγμένος μέσα σε ένα τρομακτικό κόσμο που είναι τρελός από ενοχή και αμαρτία ∙ μπορείς να χαρείς τώρα. Το παιχνίδι τελείωσε. Τώρα ήρθαν ήσυχες ώρες, και θ’ αφήσουμε τα παιχνίδια της ενοχής, και θα διώξουμε τις αλλόκοτες και παιδαριώδεις σκέψεις της αμαρτίας μια για πάντα από τον αγνό και ιερό νου των παιδιών του Θεού και του Υιού του Θεού.

14. Θα σταματήσουμε για μια στιγμή μόνο, για να παίξουμε το τελικό, χαρούμενο παιχνίδι πάνω σ’ αυτήν την γη. Και μετά πηγαίνουμε να πάρουμε την δικαιωματική μας θέση εκεί όπου κατοικεί η αλήθεια και τα παιχνίδια δεν έχουν νόημα. Έτσι τελειώνει η ιστορία. Ας αφήσουμε αυτήν την ημέρα να φέρει το τελευταίο κεφάλαιο πιο κοντά στον κόσμο, ώστε ο κάθε ένας να μάθει ότι η ιστορία που μιλά για τρομακτικό πεπρωμένο, απελπισμένες ελπίδες, αξιοθρήνητες άμυνες ενάντια σε μια εκδίκηση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δική του παραπλανημένη φαντασία. Οι πρέσβεις του Θεού έχουν έρθει να τον ξυπνήσουν από τα σκοτεινά όνειρα που έχει προκαλέσει μέσα στην συγχυσμένη, χαοτική μνήμη του αυτή η ιστορία. Ο Υιός του Θεού μπορεί επιτέλους να χαμογελάσει, μαθαίνοντας ότι δεν είναι αλήθεια.

15. Σήμερα ασκούμαστε με μια μορφή που θα κρατήσουμε για αρκετό διάστημα. Θα αρχίζουμε κάθε μέρα δίνοντας την προσοχή μας στην ημερήσια σκέψη όσο το δυνατόν για περισσότερη ώρα. Τα πέντε λεπτά τώρα είναι το ελάχιστο που μπορούμε να δώσουμε για την προετοιμασία για μια μέρα που ο μόνος μας στόχος είναι η σωτηρία. Δέκα θα ήταν καλύτερα ∙ και δεκαπέντε ακόμα καλύτερα. Και καθώς οι περισπασμοί παύουν να μας αποσπούν από τον σκοπό μας, θα βρούμε ότι μισή ώρα είναι πολύ λίγος χρόνος για να περάσουμε μαζί με τον Θεό. Ούτε θα δώσουμε με την θέλησή μας λιγότερο την νύχτα, με ευγνωμοσύνη και χαρά.

16. Κάθε ώρα προσθέτει στην αυξανόμενη γαλήνη μας, καθώς θυμόμαστε να είμαστε πιστοί στην Θέληση που μοιραζόμαστε με τον Θεό. Κάποιες φορές, ίσως, για ένα λεπτό ίσως και λιγότερο, μπορεί να είναι το πιο πολύ που μπορούμε να προσφέρουμε καθώς ξεκινά η καινούρια ώρα. Μερικές φορές θα το ξεχάσουμε. Άλλες φορές οι δουλειές του κόσμου θα μας απορροφήσουν, και δεν θα μπορέσουμε να αποτραβηχτούμε για λίγο, και να στρέψουμε τις σκέψεις μας προς τον Θεό.

17. Εν τούτοις, όταν μπορούμε, θα τηρούμε την θέση μας ως πρέσβεις του Θεού, και θα θυμόμαστε κάθε ώρα την αποστολή μας και την Αγάπη Του. Και θα αποτραβιόμαστε ήσυχα και θα είμαστε στην υπηρεσία Εκείνου και θ’ ακούμε την Φωνή Του, και θα μάθουμε τι επιθυμεί Αυτός να κάνουμε την ώρα που έρχεται ∙ ενώ Τον ευχαριστούμε για όλα τα δώρα που μας έδωσε την ώρα που πέρασε.

18. Με τον χρόνο, και με την εξάσκηση, ποτέ δεν θα σταματάς να Τον σκέφτεσαι, και ν’ ακούς την αγαπημένη Του Φωνή να οδηγεί τα βήματά σου σε ήσυχους δρόμους, όπου θα περπατάς με πραγματική απουσία κάθε άμυνας. Γιατί θα γνωρίζεις ότι ο Ουρανός πηγαίνει μαζί σου. Ούτε θα θέλεις να κρατήσεις το νου σου μακριά από Αυτόν ούτε για μια στιγμή, ακόμα και όταν περνάς τον χρόνο σου προσφέροντας σωτηρία στον κόσμο. Νομίζεις ότι Αυτός δεν θα το κάνει αυτό δυνατό, για σένα που επέλεξες να φέρεις σε πέρας το σχέδιό Του για την σωτηρία του κόσμου και την δική σου;

19. Σήμερα το θέμα μας είναι η απουσία άμυνας. Ενδυόμαστε με αυτό, καθώς προετοιμαζόμαστε για την ημέρα μας. Σηκωνόμαστε ισχυροί μέσα στον Χριστό, και αφήνουμε την αδυναμία μας να εξαφανιστεί, καθώς θυμόμαστε ότι η δύναμή Του κατοικεί μέσα μας. Θα υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι Αυτός παραμένει δίπλα μας όλη την ημέρα, και ποτέ δεν αφήνει την αδυναμία μας αστήριχτη από την δύναμή Του. Επικαλούμαστε την δύναμή Του κάθε φορά που νιώθουμε την απειλή της αμυντικότητας μας να υπονομεύει την βεβαιότητα του σκοπού μας. Θα σταματήσουμε μια στιγμή, καθώς Αυτός θα μας λέει, «Είμαι εδώ.»

20. Η πρακτική σου τώρα θα πάρει την προθυμία της αγάπης, για να σε βοηθά να κρατάς το νου σου από το να απομακρύνεται από τον σκοπό του. Μην φοβάσαι και μην δειλιάζεις. Οι πρέσβεις του Θεού δεν γίνεται ποτέ να αποτύχουν, διότι η αγάπη, η δύναμη και η γαλήνη που εκπέμπουν προς όλους τους αδερφούς τους προέρχονται από Αυτόν. Αυτά είναι τα δώρα Του προς εσένα. Και το μόνο που χρειάζεται να Του δώσεις γι αντάλλαγμα είναι η αμυντικότητά σου. Αφήνεις κατά μέρος μόνο κάτι που δεν ήταν ποτέ πραγματικό, και κοιτάς τον Χριστό και βλέπεις την αθωότητά Του.