«Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό»
(133) Δεν θα δίνω αξία σε ό,τι είναι ανάξιο.
(134) Ας αντιληφθώ τι είναι η συγχώρεση.
------ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΟΛΙΑ----
Μόλις αυτή την στιγμή αντιλαμβάνομαι ότι η χτεσινή μέρα μου ήταν η κυριολεκτική εφαρμογή αυτού του μαθήματος.
Βρέθηκα αντιμέτωπη με τον πειρασμό να ταξιδέψω σε άλλη πορεία από αυτή που έχω επιλέξει.
Βρέθηκα στον πειρασμό να δώσω αξία σε πράγματα που δεν έχουν καθόλου, καθώς και να θυμώσω και να κρίνω.
«Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θέλει να μάθω»
Δηλαδή χτες μου προσφέρθηκε ένα μάθημα.
Χτες πήγα στην κηδεία ενός θείου μου. Μετά την κηδεία πήγαμε στο σπίτι του για κάποιες δουλειές που έπρεπε να γίνουν και ανακαλύψαμε ότι κάποιος μακρινός συγγενής που του είχαμε εμπιστευτεί τα κλειδιά του σπιτιού, είχε «προλάβει» να μπει πριν από εμάς, και είχε σηκώσει ό,τι είχε αξία από μέσα.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να θυμώσω και να κατηγορήσω αυτόν τον συγγενή, και ένιωσα και κάποια πικρία που ενώ τον είχα εμπιστευτεί στάθηκε ανάξιος εμπιστοσύνης.
Αλλά ευτυχώς ο Φίλος μου δεν με εγκαταλείπει ποτέ!
Αμέσως μόλις μπήκα στον πειρασμό να πορευτώ σε άλλους δρόμους από αυτόν που με οδηγεί πίσω στον πραγματικό μου εαυτό, με «σκούντησε» ελαφρά και μου λέει:
- Τι είπαμε; Δεν έχεις ζητήσει να σου δειχτεί πώς να συγχωρείς; Ορίστε! Υπάρχει καλύτερο μάθημα από αυτό εδώ;
Και πραγματικά, άλλαξα συχνότητα ∙ σκέφτηκα πως στην πραγματικότητα δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά, και ότι είναι άλλο ένα μέρος του σεναρίου που επινοεί το εγώ μου για να με φέρει στα νερά του. Συγχωρώ, λοιπόν, τον εαυτό μου για την ψευδαίσθηση αυτή αλλά και τον συγγενή μου, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια προβολή υποσυνείδητων διεργασιών του εγώ μου. Όσο για τα πράγματα που πήρε, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είχε αξία πέρα από αυτή που τους αποδίδω εγώ.
«Δεν θα αποδίδω αξία σε ό,τι είναι χωρίς καθόλου αξία.»
«Ας αντιληφθώ τι είναι η συγχώρεση»
Και αμέσως μετά, όλη μου η διάθεση άλλαξε! Παρόλο που υποτίθεται ότι ήταν ημέρα πένθους, πέρασα υπέροχα! Λειτουργούσα, βέβαια, κανονικά στα «εγκόσμια», αλλά ήταν σαν να έπαιζα σε μια ταινία, χωρίς τίποτα από όλα αυτά να με αγγίζει πραγματικά, μάλιστα το διασκέδαζα κιόλας.
Αν και δεν είχα καθόλου ησυχία να κάνω σωστά το μάθημα της ημέρας, το μάθημα εξασκήθηκε από μόνο του!! Συγχώρησα τον εαυτό μου που δεν έκανα τον πρωινό και τον βραδινό διαλογισμό, και νιώθω ευγνωμοσύνη που μου δόθηκε η ευκαιρία να εξασκήσω το μάθημα με άλλο τρόπο.
«Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό».
Η γαλήνη του Θεού είναι ο μοναδικός μου στόχος. Ό,τι έχει πραγματική αξία περιέχεται μέσα σ’ αυτόν. Για να φτάσω στον στόχο μου πρέπει να αντιληφθώ τι είναι πραγματικά η συγχώρεση και να συγχωρήσω.
Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται την φωνή μου, τα μάτια μου, τα’ αυτιά μου, τα χέρια μου, τα πόδια μου, και την ζωή μου ολόκληρη.
Η Επανόρθωση απαιτεί την πλήρη αφοσίωσή μου, αλλά και την δική σου.
Μας χρειάζεται.
Χρειάζεται βοηθούς.
Η Επανόρθωση χρειάζεται ολοκληρωτική αφοσίωση.
Όχι μόνο μια ή δύο φορές την ημέρα.
Δάσκαλος του θεού.
Είναι μια υπηρεσία με κάτι παραπάνω από φουλ τάιμ ωράριο.
Χρειάζεται να αφήνω το νου μου να θυμηθεί την αλήθεια κάθε δευτερόλεπτο κάθε ώρας της κάθε ημέρας.
Ο Θεός χρειάζεται δασκάλους.
Στο «Εγχειρίδιο για Διδασκάλους» λέει:
«Αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι του Θεού, πολύ λίγη ελπίδα θα υπήρχε για την σωτηρία, γιατί ο κόσμος της αμαρτίας θα φάνταζε για πάντα αληθινός. Αυτό είναι ένα εγχειρίδιο για τους δασκάλους του Θεού. Δεν είναι τέλειοι, γιατί αν ήταν δεν θα βρισκόντουσαν εδώ. Εν τούτοις είναι αποστολή τους να γίνουν τέλειοι εδώ, γι αυτό θα διδάσκουν την τελειότητα ξανά και ξανά, με πάρα πολλούς τρόπους, μέχρι να την μάθουν. Και τότε δεν θα είναι ορατοί πια, παρόλο που οι σκέψεις τους θα παραμένουν πηγή δύναμης και αλήθειας για πάντα.»
«Μέσα σε αυτό την ανέλπιδη, κλειστή μαθησιακή κατάσταση (τον κόσμο), που δεν διδάσκει τίποτα άλλο από την απελπισία και τον θάνατο, ο Θεός στέλνει τους δασκάλους Του, και καθώς αυτοί διδάσκουν τα μαθήματά Του της χαράς και της ελπίδας, η δική τους μάθηση τελικά ολοκληρώνεται.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου