ΜΑΘΗΜΑ 139

Δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου

1. Εδώ βρίσκεται το τέλος των επιλογών. Γιατί εδώ ερχόμαστε στην απόφαση να δεχτούμε τον εαυτό μας, έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός. Και τι άλλο είναι οι επιλογές εκτός από αβεβαιότητα για το τι είμαστε; Δεν υπάρχει αμφιβολία που να μην είναι ριζωμένη εκεί. Δεν υπάρχει ερώτημα που να μην αντανακλά αυτό. Δεν υπάρχει σύγκρουση που να μην συνεπάγεται αυτή την μοναδική, απλή ερώτηση, «Τι είμαι;»

2. Όμως ποιος θα έκανε μια τέτοια ερώτηση εκτός από κάποιος που έχει αρνηθεί ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του; Μόνο η άρνηση να αποδεχτείς τον εαυτό σου θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια ερώτηση να φαντάζει ειλικρινής. Το μόνο πράγμα το οποίο είναι σίγουρα γνωστό σε κάθε ζωντανό πλάσμα είναι το τι είναι. Από αυτό το σημείο βεβαιότητας, βλέπει και τα άλλα πράγματα τόσο βέβαια όσο και το ίδιο.

3. Η αβεβαιότητα για το τι είσαι είναι μια αυταπάτη τόσο τεράστιας κλίμακας, που το μέγεθός της είναι σχεδόν ασύλληπτο. Το να είσαι ζωντανός και να μην ξέρεις τον εαυτό σου σημαίνει ότι πιστεύεις ότι στην πραγματικότητα είσαι νεκρός. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή εκτός από το να είσαι ο εαυτός σου, και τι άλλο εκτός από σένα μπορεί να είναι ζωντανό στην θέση σου; Ποιος είναι αυτός που αμφιβάλλει; Για ποιο πράγμα αμφιβάλλει; Σε ποιον κάνει την ερώτηση; Ποιος μπορεί να του απαντήσει;

4. Απλά δηλώνει ότι δεν είναι ο εαυτός του, και επομένως, εφόσον είναι κάτι άλλο, γίνεται ένας αμφισβητίας του τι είναι πραγματικά. Εν τούτοις ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ζωντανός καθόλου εκτός κι αν γνώριζε την απάντηση. Αν ρωτά σαν να μην ξέρει, απλά δείχνει ότι δεν θέλει να είναι αυτό που είναι. Αυτό το έχει δεχτεί επειδή ζει ∙ όμως, έχει κρίνει εναντίον του και έχει αρνηθεί την αξία του, και έχει αποφασίσει ότι δεν γνωρίζει την μόνη βεβαιότητα με την οποία ζει.

5. Γίνεται έτσι αβέβαιος για την ίδια του την ζωή, γιατί αυτό που είναι, το έχει αρνηθεί ο ίδιος. Δεν είναι αυτή η άρνηση για την οποία χρειάζεσαι Επανόρθωση. Η άρνησή σου δεν έχει αλλάξει καθόλου αυτό που είσαι. Αλλά έχεις διχάσει το νου σου σε αυτό που ξέρει και σε αυτό που δεν ξέρει την αλήθεια. Είσαι ο εαυτός σου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό. Και όμως εσύ αμφιβάλλεις γι αυτό. Αλλά δεν ρωτάς ποιο μέρος από σένα μπορεί πραγματικά να αμφισβητεί αυτό που είσαι. Δεν μπορεί πραγματικά να είναι μέρος δικό σου αυτό που κάνει αυτή την ερώτηση. Διότι ρωτά για κάποιον που γνωρίζει την απάντηση. Αν ήταν κομμάτι δικό σου, τότε η βεβαιότητα θα ήταν αδύνατη.

6. Η Επανόρθωση διορθώνει την παράξενη ιδέα ότι είναι δυνατόν να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, και να είσαι αβέβαιος για το τι είσαι πραγματικά. Αυτό είναι μεγάλη τρέλα. Και όμως είναι η παγκόσμια ερώτηση του κόσμου. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι ο κόσμος είναι τρελός; Γιατί να μοιράζεσαι αυτή την λυπηρή πεποίθηση ότι αυτό που είναι παγκόσμιο εδώ είναι και αληθές;

7. Τίποτα από ό,τι πιστεύει ο κόσμος δεν είναι αληθινό. Είναι ένας τόπος του οποίου ο σκοπός είναι να γίνει το σπίτι εκείνων που ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, για να μπορούν να έρχονται και να αμφισβητούν αυτό που πραγματικά είναι. Και θα έρχονται και θα ξαναέρχονται μέχρι την ώρα που να γίνει αποδεκτή η Επανόρθωση, και μάθουν ότι είναι αδύνατον να αμφισβητείς τον εαυτό σου, και να μην έχεις επίγνωση του τι είσαι.

8. Μόνο η αποδοχή μπορεί να ζητηθεί από σένα, γιατί αυτό που είσαι είναι βέβαιο. Είναι διαμορφωμένο μέσα στον ιερό Νου του Θεού, και στον δικό σου. Είναι τόσο υπεράνω από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση που το να ρωτάς τι είναι, είναι και η μοναδική απόδειξη που χρειάζεται για να σου δείξει ότι πιστεύεις την αντιφατικότητα ότι δεν γνωρίζεις αυτό που δεν γίνεται να μην γνωρίζεις. Είναι αυτό μία ερώτηση, ή μία δήλωση που αρνείται τον εαυτό της δηλώνοντας το; Ας μην επιτρέψουμε στους ιερούς νόες μας να απορροφούνται από ανούσιους συλλογισμούς όπως αυτός.

9. Έχουμε μια αποστολή εδώ. Δεν ήρθαμε να ενισχύσουμε την τρέλα που κάποτε πιστεύαμε. Ας μην ξεχνάμε τον στόχο που έχουμε αποδεχτεί. Δεν είναι μόνο η δική μας ευτυχία που έχουμε έρθει να κερδίσουμε. Αυτό που δεχόμαστε γι αυτό που είμαστε διακηρύσσει αυτό που πρέπει να είναι όλοι, μαζί με μας. Μην εγκαταλείψεις τους αδελφούς σου, γιατί έτσι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου. Κοίταζέ τους με αγάπη, ώστε να γνωρίζουν ότι είναι μέρος δικό σου, και εσύ μέρος δικό τους.

10. Αυτό διδάσκει η Επανόρθωση, και αποδεικνύει ότι η Ενότητα του Υιού του Θεού είναι απρόσβλητη από την πεποίθησή του ότι δεν γνωρίζει τι είναι. Σήμερα αποδέξου την Επανόρθωση, όχι για να αλλάξεις την πραγματικότητα, παρά απλά για να δεχτείς την αλήθεια για τον εαυτό σου, και να συνεχίσεις τον δρόμο σου χαρμόσυνα μέσα στην χωρίς τέλος Αγάπη του Θεού. Μόνο αυτό σου ζητείται να κάνεις. Μόνο αυτό θα κάνουμε σήμερα.

11. Πέντε λεπτά το πρωί και το βράδυ θα αφοσιωθούμε για να αφιερώσουμε το νου μας στην αποστολή μας για σήμερα. Αρχίζουμε με αυτή την ανασκόπηση του τι είναι η αποστολή μας:

- Δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.

- Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Δεν έχουμε χάσει την γνώση που μας έδωσε ο Θεός όταν μας δημιούργησε σαν Αυτόν. Μπορούμε να την θυμηθούμε για όλους, γιατί στην δημιουργία όλοι οι νόες είναι σαν ένα. Και μέσα στην μνήμη μας βρίσκεται η θύμηση πόσο αγαπητοί είναι σ’ εμάς οι αδελφοί μας στην πραγματικότητα, πόσο πιστοί ήταν προς εμάς, και πόσο τους περιέχει όλους η Αγάπη του Πατέρα μας.

12. Και σε ευχαριστία προς όλη την δημιουργία, στο Όνομα του Δημιουργού της και της Ενότητας Του με όλες τις πλευρές της δημιουργίας, επαναλαμβάνουμε την αφοσίωσή μας στον σκοπό μας σήμερα, κάθε ώρα, καθώς αφήνουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που θα μας αποσπούσαν από τον ιερό μας στόχο. Για αρκετά λεπτά άφησε το νου σου να καθαρίσει από όλους τους ανόητους ιστούς που έχει υφάνει ο κόσμος γύρω από τον ιερό Υιό του Θεού. Και μάθε πόσο εύθραυστες είναι οι αλυσίδες που φαίνεται ότι κρατούν την γνώση για τον εαυτό σου μακριά από την επίγνωσή σου, καθώς λες:

- - Δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.

- Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.