ΜΑΘΗΜΑ 130

Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους

1. Η αντίληψη είναι συνεπής. Αυτό που βλέπεις αντανακλά αυτό που σκέφτεσαι. Και αυτό που σκέφτεσαι δεν αντανακλά παρά την επιλογή σου για το τι θέλεις να δεις. Οι αξίες σου το καθορίζουν αυτό, γιατί αυτό που δίνεις αξία θέλεις να δεις, πιστεύοντας ότι αυτό που βλέπεις είναι στ’ αλήθεια εκεί. Κανένας δεν μπορεί να βλέπει ένα κόσμο στον οποίο δεν έχει αποδώσει αξία. Και κανένας δεν είναι δυνατόν να μη μπορεί να δει αυτό που πιστεύει ότι θέλει.

2. Εν τούτοις ποιος μπορεί να μισεί και ν’ αγαπά ταυτόχρονα; Ποιος μπορεί να επιθυμεί αυτό που δεν θέλει να είναι πραγματικό; Και ποιος μπορεί να επιλέγει να βλέπει ένα κόσμο τον οποίο φοβάται; Ο φόβος τυφλώνει γιατί αυτό είναι το όπλο του: Αυτό που φοβάσαι να δεις δεν μπορείς να το δεις. Η αγάπη και η αντίληψη, επομένως, πηγαίνουν χέρι -χέρι, αλλά ο φόβος κρύβει μέσα στο σκοτάδι αυτό που βρίσκεται εκεί.

3. Τι μπορεί, λοιπόν, ο φόβος να προβάλλει πάνω στον κόσμο; Τι μπορείς να δεις μέσα στο σκοτάδι το οποίο να είναι αληθινό; Η αλήθεια κρύβεται από τον φόβο, και αυτό που παραμένει είναι μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Όμως, τι μπορεί να είναι αληθινό μέσα σε φαντασιοπληξίες γεννημένες από τον φόβο; Τι θα ήθελες ώστε να βλέπεις κάτι τέτοιο; Τι θα επιθυμούσες να κρατήσεις μέσα σε ένα τέτοιο όνειρο;

4. Ο φόβος έχει φτιάξει όλα όσα νομίζεις ότι βλέπεις. Όλο τον διαχωρισμό, όλες τις διακρίσεις, και το πλήθος των διαφορών που πιστεύεις ότι καταρτίζουν τον κόσμο. Δεν βρίσκονται εκεί. Ο εχθρός της αγάπης τις έχει επινοήσει. Όμως, η αγάπη δεν μπορεί να έχει εχθρό, άρα αυτά δεν έχουν καμία αιτία, καμία ύπαρξη, και καμία συνέπεια. Μπορεί να τους προσδίνεις αξία, αλλά παραμένουν αναληθή. Μπορεί να τα αναζητάς, αλλά δεν θα τα βρίσκεις. Σήμερα δεν θα τα αναζητήσουμε, ούτε θα σπαταλήσουμε την ημέρα μας αναζητώντας κάτι που δεν μπορεί να ανευρεθεί.

5. Είναι αδύνατον να βλέπεις δύο κόσμους που να μην υπερκαλύπτουν ο ένας τον άλλο με οποιοδήποτε τρόπο. Αναζήτησε τον ένα, και ο άλλος εξαφανίζεται. Αλλά ο ένας παραμένει. Είναι η εμβέλεια της επιλογής την οποία δεν μπορεί να υπερβεί η απόφασή σου. Το πραγματικό και το μη πραγματικό βρίσκονται όλα εκεί για να επιλέξεις ανάμεσά τους, και τίποτα άλλο περισσότερο.

6. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να μην κάνουμε κανένα συμβιβασμό εκεί όπου κανένας συμβιβασμός δεν είναι δυνατός. Ο κόσμος που βλέπεις είναι απόδειξη ότι ήδη έχεις κάνει μια επιλογή. Ο κόσμος που βλέπεις είναι απόλυτα συνεπής από την οπτική που τον βλέπεις. Είναι όλος ένα κομμάτι διότι προέρχεται από ένα συναίσθημα, και αντανακλά την πηγή του σε όλα όσα βλέπεις.

7. Έξι φορές σήμερα, με ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη, δίνουμε με χαρά πέντε λεπτά στην σκέψη που δίνει τέλος σε κάθε συμβιβασμό και αμφιβολία, και πηγαίνει πέρα απ’ όλα αυτά σαν ένα. Δεν θα κάνουμε χίλιες διακρίσεις, ούτε θα επιχειρήσουμε να πάρουμε μαζί μας ένα μικρό κομμάτι της μη πραγματικότητας, αφού αφιερώνουμε το νου μας στην εύρεση μόνο αυτού που είναι αληθινό.

8. Άρχισε την αναζήτησή σου για τον άλλο κόσμο ζητώντας μια δύναμη πέρα από την δική σου, και αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που αναζητάς. Δεν θέλεις ψευδαισθήσεις. Και έρχεσαι σε αυτά τα πέντε λεπτά αδειάζοντας τα χέρια σου από όλους τους ασήμαντους θησαυρούς αυτού του κόσμου. Περιμένεις να σε βοηθήσει ο Θεός, καθώς λες:

- Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους. Ας δεχτώ την δύναμη που μου προσφέρει ο Θεός και ας μη βλέπω καμιά αξία σε αυτό τον κόσμο, ώστε να βρω την ελευθερία και την λύτρωση.

9. Ο Θεός θα είναι εκεί. Γιατί έχεις επικαλεστεί την μεγάλη αλάνθαστη δύναμη που θα κάνει αυτό το γιγάντιο βήμα μαζί σου με ευγνωμοσύνη. Και δεν θα αμφιβάλλεις γι αυτό που θα βλέπεις, γιατί αν και αντίληψη, δεν είναι το είδος όρασης που με τα μάτια σου από μόνα τους θα μπορούσες να δεις ποτέ. Και θα γνωρίζεις ότι η δύναμη του Θεού σε στήριζε καθώς έκανες αυτή την επιλογή.

10. Απόταξε τον πειρασμό σήμερα όποτε παρουσιάζεται, απλά με το να θυμάσαι τα όρια της επιλογής σου. Το μη πραγματικό ή το πραγματικό, το λανθασμένο ή το σωστό είναι αυτό που βλέπεις, και μόνο το ένα από τα δύο. Η αντίληψη είναι συνεπής με την επιλογή σου, και η κόλαση ή ο Παράδεισος θα έρχονται σε σένα ως ένα.

11. Αν δεχτείς ένα μικρό κομμάτι της κόλασης ως αληθινό, τότε καταριέσαι τα μάτια σου και την όρασή σου, και αυτό που βλέπεις θα είναι πραγματικά η κόλαση. Παρόλα αυτά η απελευθέρωση του Ουρανού θα παραμένει ακόμη στην εμβέλεια επιλογής σου, για να πάρει την θέση όλων όσων θα σου έδειχνε η κόλαση. Το μόνο που χρειάζεσαι να πεις σε κάθε κομμάτι της κόλασης, όποια μορφή και να πάρει, είναι απλά αυτό:

- Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους. Αναζητώ την ελευθερία μου και την λύτρωση, και αυτό δεν είναι μέρος αυτού που θέλω.