ΜΑΘΗΜΑ 92

Τα θαύματα είναι ορατά στο φως, και το φως και η δύναμη είναι ένα.

1. Η σημερινή ιδέα είναι μία επέκταση της προηγούμενης. Δεν σκέφτεσαι το φως σε σχέση με την δύναμη, και το σκοτάδι σε σχέση με την αδυναμία. Αυτό συμβαίνει διότι η ιδέα σου για αυτό που βλέπεις είναι δεμένη με το σώμα και τα μάτια του και τον εγκέφαλό του. Έτσι πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις αυτό που βλέπεις τοποθετώντας μικρά κομματάκια γυαλιού μπροστά στα μάτια σου. Αυτό βρίσκεται ανάμεσα στις πολλές μαγικές πίστεις που προέρχονται από την βεβαιότητα ότι είσαι σώμα, και ότι τα μάτια του σώματος μπορούν να βλέπουν.

2. Πιστεύεις, επίσης, ότι ο εγκέφαλος του σώματος μπορεί να σκέφτεται. Αν καταλάβαινες μόνο την φύση της σκέψης, δίχως άλλο θα γελούσες με αυτή την παρανοϊκή ιδέα. Είναι σαν να νομίζεις ότι εσύ κρατάς το σπίρτο που φωτίζει τον ήλιο και του δίνει όλη την θερμότητά του ∙ ή ότι κρατάς τον κόσμο μέσα στην παλάμη σου, σφικτά κλεισμένο μέχρι που να τον αφήσεις. Και όμως, αυτό δεν είναι περισσότερο ανόητο από το να πιστεύεις ότι τα μάτια του σώματος μπορούν να βλέπουν, και ότι ο εγκέφαλος μπορεί να σκέφτεται.

3. Είναι η δύναμη του Θεού μέσα σου που είναι το φως με το οποίο βλέπεις, όπως είναι ο Νους Του μαζί με τον οποίο σκέφτεσαι. Η δύναμή Του αρνείται την αδυναμία σου. Η αδυναμία σου είναι αυτή που βλέπει μέσα από τα μάτια του σώματος, αναζητώντας να δει μέσα στο σκοτάδι την εικόνα που είναι ίδια με αυτή ∙ τους μικρούς, τους αδύναμους, τους ασθενικούς και ετοιμοθάνατους, τους ενδεείς, τους φοβισμένους και του αβοήθητους, τους λυπημένους, τους πεινασμένους και τους δυστυχείς. Αυτά βλέπεις μέσα από τα μάτια του σώματος που δεν μπορούν να δουν ούτε να ευλογούν.

4. Η δύναμη παραβλέπει αυτά τα πράγματα βλέποντας πέρα από τα φαινόμενα. Κρατά σταθερά το βλέμμα της στο φως που βρίσκεται πέρα από αυτά. Ενώνεται με το φως, του οποίου είναι μέρος. Βλέπει τον εαυτό της. Φέρει το φως με το οποίο εμφανίζεται ο Εαυτός σου. Στο σκοτάδι αντιλαμβάνεσαι έναν εαυτό που δεν είναι εκεί πραγματικά. Η δύναμη είναι η αλήθεια για σένα ∙ η αδυναμία είναι ένα είδωλο που λατρεύεται λανθασμένα και περιθάλπεται έτσι ώστε η δύναμη να απομακρυνθεί, και το σκοτάδι να κυβερνήσει εκεί όπου ο Θεός προόριζε να βρίσκεται το φως.

5. Η δύναμη προέρχεται από την αλήθεια, και λάμπει με το φως που της έχει δώσει η Πηγή της ∙ η αδυναμία αντανακλά τω σκοτάδι του κατασκευαστή της. Είναι ασθενής και κοιτά την ασθένεια, η οποία είναι σαν την ίδια. Η αλήθεια είναι ένας σωτήρας και μπορεί μόνο να θέλει την ευτυχία και την ειρήνη για όλους. Δίνει την δύναμή της σε όλους όσους την ζητούν, σε απεριόριστη παροχή. Βλέπει ότι η έλλειψη στον οποιοδήποτε θα ήταν έλλειψη σε όλους. Και έτσι δίνει το φως της ώστε όλοι να μπορούν να βλέπουν και να ωφελούνται ως ένα. Η δύναμή της μοιράζεται, ώστε να μπορέσει να φέρει σε όλους το θαύμα με το οποίο θα ενωθούν σε σκοπό, συγχώρεση και αγάπη.

6. Η αδυναμία, η οποία κοιτάζει το σκοτάδι, δεν μπορεί να δει κάποιο σκοπό στην συγχώρεση και στην αγάπη. Βλέπει όλους τους άλλους ως διαφορετικούς από την ίδια, και δεν βλέπει τίποτα στον κόσμο το οποίο θα μπορούσε να μοιραστεί. Κρίνει και καταδικάζει, αλλά δεν αγαπά. Παραμένει στο σκοτάδι για να κρυφτεί, και ονειρεύεται ότι είναι δυνατή και κατακτητική, ένας νικητής πάνω από περιορισμούς που στο σκοτάδι μεγαλώνουν και γίνονται τεράστιοι.

7. Φοβίζει και επιτίθεται και μισεί τον εαυτό της, και σκοτάδι καλύπτει όλα όσα βλέπει, αφήνοντας τα όνειρά το ίδιο τρομακτικά όσο η ίδια. Κανένα θαύμα δεν βρίσκεται εδώ, παρά μόνο μίσος. Διαχωρίζει τον εαυτό της από ό,τι βλέπει, ενώ το φως και η δύναμη αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως ένα. Το φως της δύναμης δεν είναι το φως που βλέπεις. Δεν μεταβάλλεται, δεν τρεμοπαίζει, ούτε σβήνει. Δεν αλλάζει από νύχτα σε μέρα, και πίσω στο σκοτάδι μέχρι να ξανάρθει το πρωί.

8. Το φως της δύναμης είναι συνεχές, βέβαιο όσο η αγάπη, για πάντα χαρούμενο που δίνει τον εαυτό του, διότι δεν μπορεί να δώσει παρά μόνο στον εαυτό του. Κανένας δεν γίνεται να ζητήσει μάταια να μοιραστεί την θέαση του, και κανένας που εισέρχεται στην οικία του δεν μπορεί να φύγει χωρίς ένα θαύμα μπροστά στα μάτια του, και την δύναμη και το φως να κατοικούν μέσα στην καρδιά του.

9. Η δύναμη μέσα σου θα σου προσφέρει το φως, και θα οδηγήσει την όρασή σου έτσι ώστε να μην εμμένεις σε άσκοπες σκιές που τα μάτια του σώματος παρέχουν για να σε εξαπατήσουν. Η δύναμη και το φως ενώνονται μέσα σου, και εκεί που συναντιούνται, ο Εαυτός σου στέκει έτοιμος να σε αγκαλιάσει σαν δικό Του. Αυτό τον τόπο συνάντησης θα προσπαθήσουμε σήμερα να βρούμε και να αναπαυτούμε εκεί, διότι η ειρήνη του Θεού είναι εκεί όπου ο Εαυτός σου, ο Υιός Του, περιμένει τώρα να συναντήσει τον Εαυτό του ξανά, και να γίνει Ένα μαζί Του.

10. Σήμερα ας δώσουμε είκοσι λεπτά δύο φορές για να συμμετέχουμε σε αυτή την συνάντηση. Αφέσου να οδηγηθείς στον Εαυτό σου. Η δύναμή Του θα είναι το φως με το οποίο σου δίνεται το δώρο της όρασης. Άφησε, λοιπόν, το σκοτάδι για λίγο σήμερα. και θα ασκηθούμε στο να βλέπουμε το φως, κλείνοντας τα μάτια και ζητώντας η αλήθεια να μας δείξει πώς να βρούμε τον τόπο συνάντησης του εαυτού με τον Εαυτό, εκεί όπου το φως και η δύναμη είναι ένα.

11. Πρωί και βράδυ θα ασκηθούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μετά την πρωινή συνάντηση, θα χρησιμοποιήσουμε την ημέρα για να προετοιμαστούμε για την ώρα που θα ξανασυναντηθούμε με εμπιστοσύνη την νύχτα. Ας επαναλαμβάνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε την σημερινή ιδέα, και ας αναγνωρίσουμε ότι εισαγόμαστε στην όραση, και οδηγούμαστε μακριά από το σκοτάδι προς το φως, εκεί όπου μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε μόνο θαύματα.