ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ – ΓΝΩΣΗ.

Ο κόσμος που βλέπεις είναι ψευδαίσθηση κόσμου. Ο Θεός δεν τον δημιούργησε, διότι ό,τι δημιουργεί Αυτός πρέπει να είναι αιώνιο σαν τον Ίδιο. Όμως δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που βλέπεις που θα διαρκέσει για πάντα. Μερικά πράγματα μπορεί να κρατήσουν μέσα στο χρόνο περισσότερο από κάποια άλλα. Αλλά θα έρθει η ώρα που όλα τα ορατά πράγματα θα έχουν ένα τέλος.

Άρα τα μάτια του σώματος δεν είναι τα μέσα με τα οποία μπορεί να γίνει ορατός ο πραγματικός κόσμος, γιατί οι ψευδαισθήσεις που κοιτάζουν πρέπει να οδηγούν σε ακόμα περισσότερες ψευδαισθήσεις για την πραγματικότητα. Και αυτό κάνουν. Γιατί όλα όσα βλέπουν όχι μόνο δεν θα διαρκέσουν, αλλά κάνουν χώρο σε σκέψεις αμαρτίας και ενοχής. Ενώ όλα όσα δημιούργησε ο θεός είναι χωρίς αμαρτία για πάντα άρα και χωρίς ενοχή για πάντα.

Η γνώση, δεν είναι η θεραπεία για την λανθασμένη αντίληψη εφόσον, όντας σε άλλο επίπεδο, ποτέ δεν μπορούν να συναντηθούν. Η μόνη δυνατή διόρθωση για την λανθασμένη αντίληψη πρέπει να είναι η ορθή αντίληψη. Δεν θα διαρκέσει. Αλλά όσο διαρκεί, έρχεται να θεραπεύσει. Γιατί η ορθή αντίληψη είναι μια θεραπεία με πολλά ονόματα. Συγχώρεση, σωτηρία, Επανόρθωση, σωστή αντίληψη, είναι όλα ένα. Είναι η μοναδική αρχή, με το τέλος να οδηγεί στην Ενότητα πολύ πέρα από αυτά τα ίδια. Η σωστή αντίληψη είναι το μέσο με το οποίο ο κόσμος σώζεται από την αμαρτία, γιατί η αμαρτία δεν υπάρχει. Και αυτό είναι που βλέπει η σωστή αντίληψη.

Ο κόσμος στέκεται σαν εμπόδιο μπροστά από την όραση του Χριστού. Αλλά η σωστή αντίληψη τον βλέπει σαν ένα εύθραυστο πέπλο, που αποσύρεται τόσο εύκολα και δεν μπορεί να διαρκέσει πάνω από μια στιγμή. Επιτέλους τον βλέπει σαν αυτό που είναι πραγματικά. Και τώρα δεν γίνεται να μην εξαφανιστεί, γιατί τώρα υπάρχει ένα κενό μέρος που έχει καθαριστεί και ετοιμαστεί. Εκεί όπου γινόταν αντιληπτή η καταστροφή παρουσιάζεται το πρόσωπο του Χριστού, και εκείνη την στιγμή ο κόσμος ξεχνιέται, και ο χρόνος τελειώνει για πάντα καθώς ο κόσμος στροβιλίζεται μέσα στο τίποτα από το οποίο προήλθε.

Ένας κόσμος που έχει συγχωρεθεί δεν είναι δυνατόν να διαρκέσει. Ήταν ο κόσμος των σωμάτων. Αλλά η συγχώρεση βλέπει πέρα από τα σώματα. Αυτή είναι η ιερότητά της ∙ αυτός είναι ο τρόπος που θεραπεύει. Ο κόσμος των σωμάτων είναι ο κόσμος της αμαρτίας, γιατί μόνο αν υπάρχει σώμα είναι δυνατή η αμαρτία. Από την αμαρτία προέρχεται η ενοχή τόσο βέβαια όσο η συγχώρεση απομακρύνει κάθε ενοχή. Και μόλις φύγει η ενοχή τι άλλο μένει να κρατήσει στην θέση του ένα κόσμο διαχωρισμένο; Γιατί ο χώρος έχει φύγει κι αυτός, μαζί με τον χρόνο. Μόνο το σώμα κάνει τον κόσμο να φαίνεται αληθινός, γιατί όντας διαχωρισμένο δεν θα μπορούσε να παραμείνει εκεί όπου ο διαχωρισμός είναι αδύνατος. Η συγχώρεση αποδεικνύει ότι είναι αδύνατος διότι δεν τον βλέπει. Και αυτό που θα παραβλέπεις τότε δεν θα το καταλαβαίνεις, ακριβώς όπως κάποτε η παρουσία του ήταν η μοναδική βεβαιότητά σου.

Αυτή είναι η αλλαγή που φέρνει η ορθή αντίληψη: Αυτό που είχε προβληθεί προς τα έξω γίνεται ορατό στο εσωτερικό, και εκεί η συγχώρεση το αφήνει να εξαφανιστεί. Γιατί εκεί στήνεται ο βωμός στον Υιό, και εκεί ο Πατέρας επανέρχεται στην μνήμη. Ό,τι είναι ορατό εξωτερικά πρέπει να βρίσκεται πέρα από την συγχώρεση, γιατί φαίνεται ότι είναι για πάντα αμαρτωλό. Που βρίσκεται η ελπίδα ενώσω η αμαρτία γίνεται ορατή σαν εξωτερική; Τι θεραπεία μπορεί να περιμένει η ενοχή; Αλλά όταν την βλέπεις μέσα στο νου σου, η ενοχή και η συγχώρεση για μια στιγμή βρίσκονται μαζί, δίπλα - δίπλα, πάνω στον ίδιο βωμό. Εκεί επιτέλους η ασθένεια και η μοναδική της θεραπεία ενώνονται με μια θεραπευτική φωτεινότητα. Ο Θεός έχει έρθει να διεκδικήσει ό,τι είναι δικό Του. Η συγχώρεση είναι ολοκληρωμένη.

Και τώρα η γνώση του Θεού, αναλλοίωτη, βέβαιη, αγνή και απόλυτα κατανοητή, εισέρχεται στο βασίλειο της. Φεύγει πια η αντίληψη, η ορθή και η λανθασμένη. Φεύγει και συγχώρεση, διότι έχει επιτελέσει το έργο της. Και φεύγουν και τα σώματα μέσα στο λαμπερό φως πάνω στην αγία τράπεζα του Υιού του Θεού. Ο Θεός γνωρίζει πως είναι δικιά Του, όπως και του Υιού Του. Και εδώ Αυτοί ενώνονται, γιατί εδώ το πρόσωπο του Χριστού απομακρύνει με την λάμψη του την τελική στιγμή του χρόνου, και τώρα λαμβάνει χώρα και η τελική αντίληψη του κόσμου που τον βλέπει πλέον χωρίς σκοπό και αιτία. Γιατί εκεί όπου έχει έρθει η θύμηση του Θεού επιτέλους δεν υπάρχει ταξίδι, ούτε πίστη στην αμαρτία, ούτε τείχη, ούτε σώματα, και η αμείλικτη έλξη της ενοχής και του θανάτου έχει εκπνεύσει για πάντα.

Ω αδερφοί μου, αν μόνο γνωρίζατε την γαλήνη που θα σας αγκαλιάζει και θα σας κρατά ασφαλείς και αγνούς κι αγαπημένους μέσα στον Νου του Θεού, τότε δεν θα μπορούσατε να αντισταθείτε και θα σπεύδατε να Τον συναντήσετε εκεί που βρίσκεται η αγία τράπεζά Του. Αγιασμένο ας είναι το Όνομά σου και το δικό Του, διότι είναι ενωμένα εδώ σε αυτό το ιερό μέρος. Εδώ Εκείνος σκύβει για να σε ανυψώσει προς Αυτόν, μακριά από τις ψευδαισθήσεις μέσα στην ιερότητα ∙ έξω από τον κόσμο, στην αιωνιότητα ∙ και όντας μακριά από κάθε φόβο επιστρέφεις στην αγάπη.