ΤΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.

-Από την «Διευκρίνιση των Όρων» (Clarification of Terms)

Οι ψευδαισθήσεις δεν διαρκούν. Ο θάνατος τους είναι σίγουρος και αυτό και μόνο είναι βέβαιο στον κόσμο τους. Είναι ο κόσμος του εγώ εξαιτίας αυτού.

Τι είναι το εγώ;

Δεν είναι παρά ένα όνειρο αυτού που πραγματικά είσαι. Μια σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από τον Δημιουργό σου και μια επιθυμία να είσαι αυτό που Εκείνος δεν δημιούργησε. Είναι ένα προϊόν παράνοιας, καθόλου πραγματικό. Μια ονομασία για την ανωνυμία είναι όλο κι όλο αυτό που είναι. Ένα σύμβολο μιας αδύνατης κατάστασης ∙ μια επιλογή που δεν υπάρχει. Του δίνουμε όνομα μόνο και μόνο για να βοηθηθούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι τίποτα άλλο από μια αρχαία σκέψη πως αυτό που φτιάξαμε είναι αθάνατο. Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να βγει από αυτό εκτός από ένα όνειρο, που σαν όλα τα όνειρα, μπορεί να λήξει μόνο με τον θάνατο;

Τι είναι το εγώ;

Το τίποτα, αλλά με μια μορφή που φαίνεται σαν να είναι τα πάντα. Σε ένα κόσμο μορφών το εγώ δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί γιατί αυτό και μόνο φαίνεται αληθινό. Όμως είναι ποτέ δυνατόν, ο Υιός του Θεού όπως τον δημιούργησε Εκείνος να κατοικεί σε ένα κόσμο μορφών;

Όποιος σας ζητά να προσδιορίσετε το εγώ και να εξηγήσετε το πώς προήλθε δεν μπορεί παρά να πιστεύει ότι είναι αληθινό, και να αναζητά να βρει κάποιον ορισμό για να διασφαλίσει ότι η ψευδαισθητική του φύση είναι καλυμμένη πίσω από τις λέξεις.

Δεν υπάρχει ορισμός για ένα ψέμα που να μπορεί να το κάνει αλήθεια.

Ούτε μπορεί να υπάρχει αλήθεια που να μπορούν τα ψέματα να καλύψουν αποτελεσματικά. Την μη πραγματικότητα του εγώ, οι λέξεις δεν μπορούν να την αρνηθούν, ούτε γίνεται ξεκάθαρη η σημασία του επειδή η φύση του φαίνεται ότι αποκτά κάποια μορφή.

Ποιος μπορεί να προσδιορίσει αυτό που δεν προσδιορίζεται;

Και όμως υπάρχει κάποια απάντηση ακόμα και σε αυτό το ερώτημα.

Δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα ορισμό για το τι είναι το εγώ, αλλά μπορούμε να πούμε τι δεν είναι. Και αυτό μας δείχνεται με απόλυτη καθαρότητα.

Από αυτό ανάγουμε όλα όσα είναι το εγώ. Κοιτάξτε το αντίθετό του και θα έχετε την μοναδική απάντηση που βγάζει νόημα.

Το αντίθετο του εγώ από όλες τις απόψεις, - σε προέλευση, επίδραση και συνέπειες – το ονομάζουμε θαύμα.

Και εδώ είναι που βρίσκουμε τι δεν είναι το εγώ σε αυτόν τον κόσμο.

Εδώ είναι το αντίθετο του εγώ και μόνο εδώ βλέπουμε τι ήταν το εγώ, γιατί εδώ βλέπουμε όλα όσα φαινόταν ότι έκανε, και οι αιτίες και τα αποτελέσματά του πρέπει να είναι τα ίδια.

Εκεί όπου υπήρχε σκοτάδι τώρα βλέπουμε το φως.

Τι είναι το εγώ;

Αυτό που ήταν το σκοτάδι.

Που βρίσκεται το εγώ;

Εκεί που βρισκόταν το σκοτάδι.

Τώρα το φως έχει έρθει: το αντίθετο του έχει φύγει χωρίς να αφήσει ούτε ένα ίχνος. Εκεί που ήταν το κακό τώρα είναι η ιερότητα.

Τι είναι το εγώ;

Αυτό που ήταν το κακό.

Που είναι το εγώ;

Μέσα σε ένα κακό όνειρο που έμοιαζε αληθινό όσο το ονειρευόσουνα.

Εκεί όπου υπήρχε σταύρωση στέκεται ο Υιός του Θεού.

Τι είναι το εγώ;

Ποιος χρειάζεται να ρωτήσει;

Που είναι το εγώ;

Ποιος χρειάζεται να ψάξει για μια ψευδαίσθηση τώρα που τα όνειρα έχουν φτάσει στο τέλος τους;

Τι είναι θαύμα;

Κι αυτό ένα όνειρο.

Αλλά για κοίταξε όλες τις όψεις αυτού του ονείρου και ποτέ δεν θα το αμφισβητήσεις ξανά. Κοίτα τον όμορφο κόσμο που εκτείνεται μπροστά σου καθώς βαδίζεις με χάρη. Κοίτα όλους αυτούς τους βοηθούς δίπλα σου καθώς ταξιδεύεις, χαρούμενος με την βεβαιότητα του Ουρανού και την σιγουριά της ειρήνης. Και κοίταξε, για μια στιγμή, μόνο, αυτά που έχεις αφήσει πίσω σου και επιτέλους έχεις προσπεράσει.

Αυτό ήταν το εγώ – όλο το σκληρό μίσος, η ανάγκη για εκδίκηση και οι κραυγές του πόνου, ο φόβος του θανάτου και η παρόρμηση να σκοτώσεις, η ψευδαίσθηση ότι δεν έχεις αδελφούς και ο εαυτός που φαινόταν μόνος μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν.

Αυτό το τρομερό λάθος για τον εαυτό σου το θαύμα το διορθώνει τόσο απαλά όσο μια τρυφερή μητέρα τραγουδάει για να νανουρίσει το παιδί της.

Ένα τραγούδι σαν αυτό δεν είναι ό,τι θα ήθελες να ακούσεις;

Δεν θα απαντούσε σε ό,τι είχες σκεφτεί να ρωτήσεις, κάνοντας όλες τις ρωτήσεις να μην έχουν κανένα νόημα πια;

Οι ερωτήσεις σου δεν έχουν απάντηση, γιατί έγιναν για να σιγάσουν την Φωνή του Θεού, η οποία κάνει στους πάντες μόνο μια ερώτηση:

«Είσαι έτοιμος να Με βοηθήσεις να σώσω τον κόσμο;»

Αυτό ρώτα αντί για το τι είναι το εγώ, και θα δεις μια ξαφνική λάμψη να καλύπτει τον κόσμο που έφτιαξε το εγώ. Τώρα κανένα θαύμα δεν παρακρατείται από κανέναν. Ο κόσμος σώζεται από αυτό που νόμιζες ότι ήταν. Και αυτό που είναι, είναι εντελώς χωρίς κατάκριση και απόλυτα αγνό.

Το θαύμα συγχωρεί, το εγώ καταδικάζει. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται να οριστεί εκτός από αυτό. Και όμως, θα μπορούσε ένα ορισμός να είναι πιο σίγουρος και ευθυγραμμισμένος με αυτό που είναι η σωτηρία; Το πρόβλημα και η απάντηση βρίσκονται εδώ μαζί, και έχοντας επιτέλους συναντηθεί η επιλογή είναι ξεκάθαρη. Ποιος διαλέγει την κόλαση όταν την αναγνωρίσει; Και ποιος δε θα συνέχιζε για λίγο ενώσω του έχει δοθεί να καταλάβει ότι ο δρόμος είναι σύντομος και ότι ο Ουρανός είναι ο στόχος του;

Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων

http://truthseeker.themiraclecafe.com