-Από την «Διευκρίνιση των Όρων» (Clarification of Terms)
Ο όρος νους χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύσει τον παράγοντα του πνεύματος που το δραστηριοποιεί, παρέχοντάς του την δημιουργική ενέργεια. Όταν ο όρος είναι με κεφαλαίο αναφέρεται στον Θεό ή τον Χριστό (δηλ. το Νου του Θεού ή το Νου του Χριστού). Πνεύμα είναι η Σκέψη του Θεού την Οποία δημιούργησε κατ’ εικόνα Του. Το ενοποιημένο πνεύμα είναι ο μονογενής Υιός του Θεού, ή ο Χριστός.
Σε αυτό τον κόσμο, επειδή ο νους είναι διχασμένος, οι Υιοί του Θεού φαίνονται σαν να είναι ξεχωριστοί. Και ούτε οι νόες τους φαίνονται να έχουν κάποια σύνδεση. Σε αυτή την κατάσταση ψευδαίσθησης, η σύλληψη ενός «ατομικού νου» φαίνεται ότι έχει κάποιο νόημα. Γι αυτό σε αυτά τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ο νους περιγράφεται σαν να έχει δύο μέρη: το πνεύμα και το εγώ.
Το πνεύμα είναι το μέρος που βρίσκεται ακόμα σε επαφή με τον Θεό μέσω του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο ενοικεί σε αυτό το μέρος αλλά βλέπει και το άλλο μέρος επίσης. Ο όρος «ψυχή» δεν χρησιμοποιείται εκτός από άμεσες αναφορές σε βιβλικά εδάφια, εξαιτίας της πολύ αμφισβητήσιμης φύσης του. Θα ήταν, όμως, ένας όρος ισοδύναμος με το «πνεύμα», υπό την έννοια ότι, όντας του Θεού, είναι αιώνια και αγέννητη.
Το άλλο μέρος του νου είναι εντελώς απατηλό και φτιάχνει μόνο ψευδαισθήσεις. Το πνεύμα διατηρεί το δυναμικό του για δημιουργία, αλλά η Θέλησή του, η οποία είναι του Θεού, φαίνεται σαν να έχει αιχμαλωτιστεί ενόσω ο νους δεν είναι ενοποιημένος. Η δημιουργία συνεχίζει αμείωτη διότι αυτό είναι το Θέλημα του Θεού. Αυτή η Θέληση είναι πάντα ενοποιημένη και γι αυτό δεν έχει κανένα νόημα σε αυτόν τον κόσμο. Δεν έχει ούτε αντίθετα ούτε διαβαθμίσεις.
Ο νους μπορεί να είναι είτε ορθός είτε λάθος, ανάλογα με το ποια φωνή ακούει. Ο ορθός νους ακούει το Άγιο Πνεύμα, συγχωρεί τον κόσμο, και μέσα από την όραση του Χριστού βλέπει τον αληθινό κόσμο στην θέση του. Αυτή είναι η τελική όραση, η τελευταία οπτική της αντίληψης, η κατάσταση στην οποία ο Θεός κάνει το τελικό βήμα ο Ίδιος. Εδώ χρόνος και ψευδαισθήσεις λήγουν μαζί.
Ο εσφαλμένος νους ακούει το εγώ και φτιάχνει ψευδαισθήσεις ∙ αντιλαμβάνεται την αμαρτία και δικαιώνει τον θυμό, και βλέπει την ενοχή, την ασθένεια και τον θάνατο σαν αληθινά. Και αυτός ο κόσμος και ο αληθινός είναι ψευδαισθήσεις διότι ο ορθός νους απλά παραβλέπει, ή συγχωρεί, αυτό που ποτέ δεν συνέβη. Άρα δεν είναι ο Ένας νους του Νου του Χριστού, του Οποίου η Θέληση είναι ένα με του Θεού.
Σε αυτό τον κόσμο η μόνη ελευθερία που έχει απομείνει είναι η ελευθερία επιλογής ∙ πάντα ανάμεσα σε δύο επιλογές ή δύο φωνές. Η θέληση δεν αναμιγνύεται καθόλου με την αντίληψη σε κανένα επίπεδο, και δεν έχει να κάνει καθόλου με ην επιλογή. Η συνειδητότητα είναι ο δεκτικός μηχανισμός, και δέχεται μηνύματα από πάνω ή από κάτω ∙ από το Άγιο Πνεύμα ή από το εγώ. Η συνειδητότητα έχει επίπεδα και η επίγνωση μπορεί να μεταβληθεί δραματικά, αλλά δεν μπορεί να υπερβεί την σφαίρα της οπτικής της αντίληψης. Στο ανώτατο επίπεδό της γίνεται γνώστης του πραγματικού κόσμου, και αυτό μπορεί να το πετύχει σταδιακά, αν εκπαιδευτεί. Όμως, το γεγονός ότι έχει επίπεδα και μπορεί να εκπαιδευτεί φανερώνει ότι δεν μπορεί να φτάσει στην γνώση.
Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:
http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name
ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου