ΜΑΘΗΜΑ 180

ΜΑΘΗΜΑ 180

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(169) Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη  Του απελευθερώνομαι.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(170) Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό, άρα ούτε και σε μένα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 179

ΜΑΘΗΜΑ 179

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(167) Υπάρχει μόνο μια ζωή, και αυτή την μοιράζομαι με τον Θεό.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(168) Η χάρη Σου μου έχει δοθεί. Την διεκδικώ τώρα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 .ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ. Ι. Η Κατεύθυνση των Μαθημάτων

 Ι. Η Κατεύθυνση των Μαθημάτων

1. Η γνώση δεν είναι το κίνητρο για να κάνεις  αυτά τα μαθήματα. Το κίνητρο είναι η ειρήνη. Αυτή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για γνώση μόνο και μόνο επειδή εκείνοι που βρίσκονται σε σύγκρουση δεν είναι γαλήνιοι, και η ειρήνη είναι η προϋπόθεση της γνώσης διότι είναι η κατάσταση της Βασιλείας. Η γνώση μπορεί να αποκατασταθεί μόνο όταν τηρείς τις προϋποθέσεις της. Αυτή δεν είναι μια συμφωνία που έφτιαξε ο Θεός , ο Οποίος δεν κάνει δοσοληψίες. Είναι απλά το αποτέλεσμα της κακής χρήσης των νόμων Του εκ μέρους  μιας φανταστικής θέλησης που δεν είναι δική Του. Η γνώση είναι η Θέλησή Του. Αν αντιτίθεσαι στο  Θέλημα  Του, πως γίνεται να έχεις την γνώση; Σου έχω πει τι σου προσφέρει η γνώση, αλλά ίσως ακόμα δεν την θεωρείς ως απόλυτα επιθυμητή. Αν την θεωρούσες δεν θα ήσουν τόσο έτοιμος να την πετάς κάθε φορά που το εγώ ζητά την υποστήριξή σου.

2.  Οι περισπασμοί του εγώ μπορεί να φαίνεται πως παρεμβάλλονται στην μάθηση σου, αλλά το εγώ δεν έχει δύναμη να σε περισπά εκτός κι αν εσύ του την δώσεις. Η φωνή του εγώ είναι μια αυταπάτη. Δεν μπορείς να περιμένεις ότι θα σου πει «Δεν είμαι αληθινό». Εν τούτοις, δεν σου ζητείται να διώξεις μόνος σου τις αυταπάτες σου. Απλά σου ζητείται να τις αξιολογήσεις σε σχέση με τις επιδράσεις που έχουν  πάνω σου. Αν δεν τις θέλεις επειδή θα χάσεις  την ειρήνη, τότε θα αφαιρεθούν από το νου σου για χάρη σου.

3. Κάθε ανταπόκριση στο εγώ είναι ένα κάλεσμα για πόλεμο, και ο πόλεμος σου στερεί πραγματικά την ειρήνη. Όμως σε αυτό τον πόλεμο δεν υπάρχει αντίπαλος. Αυτή είναι η επανερμηνεία της πραγματικότητας που πρέπει να κάνεις για να εξασφαλίσεις την ειρήνη, καθώς και η μόνη που χρειάζεται ποτέ να κάνεις. Εκείνους που αντιλαμβάνεσαι ως αντιπάλους είναι μέρος της ειρήνης σου, την οποία εγκαταλείπεις όταν τους επιτίθεσαι. Πως είναι δυνατόν να έχεις αυτό που εγκαταλείπεις; Μοιράζεσαι για να έχεις, αλλά δεν το εγκαταλείπεις εσύ ο ίδιος . Όταν εγκαταλείπεις την ειρήνη, τότε αποκλείεις τον εαυτό σου από αυτή. Αυτή είναι μια κατάσταση τόσο ξένη προς την Βασιλεία, που  καθιστά αδύνατο να καταλάβεις την κατάσταση που επικρατεί μέσα σε αυτή.

4. Τα περασμένα σου μαθήματα πρέπει να σε δίδαξαν  λάθος πράγματα, απλά και μόνο επειδή δεν σε έχουν κάνει ευτυχισμένο. Μόνο και μόνο γι αυτό το λόγο η αξία τους  είναι αμφισβητήσιμη. Αν η μάθηση στοχεύει στην αλλαγή, και αυτός είναι πάντα ο στόχος της, είσαι ικανοποιημένος με τις αλλαγές που σου έχει επιφέρει η μάθησή σου; Η δυσαρέσκεια με τα αποτελέσματα της μάθησης είναι ένα σημάδι μαθησιακής αποτυχίας, εφόσον σημαίνει ότι δεν απόκτησες αυτό που ήθελες.

5. Το μαθησιακό πρόγραμμα της Επανόρθωσης είναι το αντίθετο του προγράμματος που κατάρτισες εσύ για τον εαυτό σου, το ίδιο όμως και το αποτέλεσμά του. Αν το αποτέλεσμα του δικού σου προγράμματος σε έχει κάνει δυστυχισμένο, και εφόσον θέλεις ένα διαφορετικό, μια αλλαγή στο μαθησιακό σου πρόγραμμα είναι προφανώς απαραίτητη. Η πρώτη αλλαγή που θα εισάγουμε είναι μια αλλαγή στην κατεύθυνση. Ένα μαθησιακό πρόγραμμα για να έχει νόημα δεν μπορεί να είναι χωρίς συνέπεια. Αν είναι σχεδιασμένο από δύο δασκάλους, που ο κάθε ένας πιστεύει σε διαμετρικά αντίθετες ιδέες, δεν είναι δυνατόν να αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο. Αν διεξάγεται από αυτούς τους δύο δασκάλους συγχρόνως, τότε ο ένας θα παρεμβαίνει στον άλλο. Αυτό οδηγεί σε αμφιταλαντεύσεις, αλλά όχι σε αλλαγή. Οι ασταθείς δεν έχουν κατεύθυνση. Δεν μπορούν να επιλέξουν το ένα διότι δεν μπορούν να αφήσουν το άλλο, ακόμα κι αν αυτό δεν υπάρχει. Το συγκρουόμενο πρόγραμμά τους, τους διδάσκει ότι όλες οι κατευθύνσεις υπάρχουν, και δεν τους παρέχει λογική βάση για να επιλέξουν.

6. Ο  ολοκληρωτικός παραλογισμός ενός τέτοιου μαθησιακού προγράμματος πρέπει να αναγνωριστεί πριν γίνει δυνατή μια πραγματική αλλαγή στην κατεύθυνση. Δεν μπορείς να μαθαίνεις συγχρόνως από δύο δασκάλους που βρίσκονται σε πλήρη  διαφωνία για τα πάντα. Το κοινό τους πρόγραμμα παρουσιάζει ένα αδύνατο μαθησιακό έργο. Σε διδάσκουν τελείως διαφορετικά πράγματα με εντελώς διαφορετικούς τρόπους, που θα μπορούσαν να είναι πιθανά αν και  οι δύο δεν σε δίδασκαν για τον εαυτό σου. Η πραγματικότητά σου παραμένει ανεπηρέαστη και από τους δύο, αλλά αν ακούς και τους δύο, ο νους θα διχάζεται για το ποια  είναι η πραγματικότητά σου.

ΜΑΘΗΜΑ 177

ΜΑΘΗΜΑ 177

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(163) Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(164) Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 175

ΜΑΘΗΜΑ 175

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(159) Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(160) Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

---------------και κάποια σχόλια από μένα…..

ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ!!

Πόσα δεν σημαίνει αυτή η φράση!

Βέβαια το σπίτι σου μπορεί ν’ αλλάζει τόπο.

Την μια μπορεί να μένεις εδώ και έπειτα να μετακομίσεις. Κάποτε έμενες στο σπίτι των γονιών σου, τώρα έφτιαξες την δική σου οικογένεια.

Μήπως το σπίτι σου βρίσκεται στα αστέρια;

Η αλήθεια είναι το σπίτι σου βρίσκεται παντού γιατί το έχεις μαζί σου.

Το σπίτι σου είναι η ειρήνη του Θεού, και αυτή βρίσκεται πάντα μέσα σου και δεν σε αφήνει ποτέ.

Απλά κλείνεις τα μάτια σου και βρίσκεσαι σπίτι σου.

Γιατί ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είσαι κι εσύ.

Το σπίτι σου βρίσκεται σε όποιο μέρος αναπνέεις ελεύθερα. Μάλιστα, αν το καλοεξετάσεις, το σπίτι σου δεν βρίσκεται εκεί όπου έχεις όλα σου τα πράγματα. Είσαι σπίτι σου όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν νιώθεις ότι αναπαύεσαι. Είναι το μέρος όπου δεν υπάρχουν σκοτούρες και έγνοιες. Σε όποιο μέρος όλα σου τα προβλήματα εξαφανίζονται και δεν χρειάζεται να συνεχίσεις την παράσταση που παίζεις στον κόσμο.

Δεν έχεις παρατηρήσει ότι ένα μεγάλο μέρος από την ζωή σου είναι μια παράσταση; Γνωρίζεις ότι «παίζεις» με ένα συγκεκριμένο τρόπο όταν είσαι στην  δουλειά σου, με έναν άλλο όταν είσαι με κάποιους άλλους ανθρώπους και ούτω καθεξής; Το γεγονός είναι ότι έχουμε μάθει να φοράμε πολλά και διαφορετικά πρόσωπα ανάλογα με το που και με ποιον βρισκόμαστε.

Αλλά το πραγματικό σου σπίτι είναι εκεί όπου βγάζεις την μάσκα, και είσαι ο εαυτός σου. Αναπαύεσαι. Φοράς αναπαυτικά ρούχα και δεν φοβάσαι ότι θα σε κρίνει κανένας.

Εδώ δεν ανησυχείς για το τι θα πουν για σένα οι άλλοι άνθρωποι, ή για την συμπεριφορά σου.

Και καθώς διαπιστώνεις ότι αισθάνεσαι όλο και πιο άνετα μέσα στον εαυτό σου – ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ – διαπιστώνεις ότι ο φόβος δεν έχει καμία θέση πουθενά. Η φυσική σου κατάσταση είναι η Αγάπη και τα θαύματα.

Και το φως μέσα σου, πυροδοτεί ακόμα περισσότερο την Αγάπη, γιατί την μοιράζεσαι με θαύματα μαζί με τους αδελφούς σου.

Γιατί το μόνο που είναι ο Θεός είναι Αγάπη, άρα το ίδιο είσαι κι εσύ.

Κλείσε τα μάτια σου και πήγαινε σπίτι σου, ΤΩΡΑ!!

ΜΑΘΗΜΑ 174

ΜΑΘΗΜΑ 174

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(157) Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(158) Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 171

ΜΑΘΗΜΑ 171

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(151) Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(152) Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 170 Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα

ΜΑΘΗΜΑ 170

Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα

1. Κανένας δεν επιτίθεται χωρίς πρόθεση να πληγώσει. Σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση. Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι σε αυτό-άμυνα, εννοείς ότι το να είσαι σκληρός είναι προστασία ∙ ότι είσαι ασφαλής χάρη στην σκληρότητα. Εννοείς ότι πιστεύεις ότι το να πληγώνεις κάποιον σου φέρνει ελευθερία. Και εννοείς, ακόμα, ότι το να επιτίθεσαι σημαίνει ότι ανταλλάσσεις την κατάσταση που βρίσκεσαι για κάτι καλύτερο, ασφαλέστερο, πιο σίγουρο σε περίπτωση επικίνδυνης εισβολής και από τον φόβο.

2. Πόσο ολοκληρωτικά παράλογη είναι η ιδέα ότι για να αμυνθείς στον φόβο πρέπει να επιτεθείς! Διότι εδώ ο φόβος γεννιέται και τρέφεται με αίμα, για να μεγαλώσει, να διογκωθεί και να μαίνεται. Κι έτσι ο φόβος προστατεύεται, και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτόν. Σήμερα μαθαίνουμε ένα μάθημα που μπορεί να σε σώσει από περισσότερη καθυστέρηση και άχρηστη δυστυχία, από ό,τι μπορείς να φανταστείς. Είναι αυτό:

Εσύ φτιάχνεις αυτό εναντίον του οποίου αμύνεσαι, και με την άμυνά σου εναντίον του το κάνεις πραγματικό και αδύνατον διαφυγής. Άφησε κάτω τα όπλα σου, και μόνο τότε θα καταλάβεις ότι είναι ψεύτικο.

3. Φαίνεται σαν να επιτίθεσαι σε κάποιον εχθρό εξωτερικό. Όμως, η άμυνά σου δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σου ∙ μια ξένη σκέψη σε πόλεμο με σένα, που σου στερεί την γαλήνη, και διχάζει τον νου σου σε δύο στρατόπεδα που φαίνονται εντελώς ασυμφιλίωτα. Γιατί η αγάπη τώρα έχει έναν «εχθρό», ένα αντίθετο ∙ και ο φόβος, ο ξένος, τώρα χρειάζεται την άμυνά σου ενάντια στην απειλή αυτού που πραγματικά είσαι.

4. Αν αναλογιστείς προσεκτικά το μέσο με το οποίο η φαντασιόπληκτη αυτό-άμυνα σου προχωρά στον φανταστικό της δρόμο, θ’ αντιληφθείς όλη την βάση στην οποία στέκει αυτή η ιδέα. Πρώτον, είναι προφανές ότι οι ιδέες πρέπει ν’ αφήνουν την πηγή τους, διότι εσύ είσαι που κάνεις την επίθεση, και πρέπει πρώτα να την έχεις συλλάβει με το νου σου. Ωστόσο, επιτίθεσαι κάπου έξω από σένα, και διαχωρίζεις το νου σου από αυτόν που πρόκειται να δεχτεί επίθεση, με απόλυτη πεποίθηση ότι ο διαχωρισμός που έφτιαξες είναι αληθινός .

5. Δεύτερον, οι ιδιότητες της αγάπης αποδίδονται στον «εχθρό» της. Διότι ο φόβος γίνεται η ασφάλειά σου και ο προστάτης της γαλήνης σου, στον οποίο στρέφεσαι για ανακούφιση και διαφυγή από τις αμφιβολίες για την δύναμή σου, και ελπίζεις ότι εκεί θα αναπαυθείς ήσυχος χωρίς όνειρα. Και καθώς απογυμνώνεις την αγάπη από ό,τι ανήκει μόνο σε αυτή, προικίζεται με τις ιδιότητες του φόβου. Γιατί η αγάπη θα σου ζητούσε να καταργήσεις κάθε άμυνα, σαν κάτι ανόητο. Και πραγματικά τα όπλα σου θα γίνονταν σκόνη, γιατί αυτό είναι πραγματικά.

6. Με την αγάπη για εχθρό, η σκληρότητα πρέπει να γίνει θεός. Και οι θεοί απαιτούν αυτοί που τους λατρεύουν να υπακούουν στις προσταγές τους, και να μην τους αμφισβητούν. Αυστηρή τιμωρία απονέμεται χωρίς οίκτο σε εκείνους που ρωτούν αν οι απαιτήσεις τους είναι συνετές ή ακόμα και λογικές. Οι εχθροί τους είναι τώρα παράλογοι και τρελοί, ενώ αυτοί είναι πάντα ευσπλαχνικοί και δίκαιοι.

7. Σήμερα κοιτάμε αυτό τον σκληρό θεό με απάθεια. Και παρατηρούμε ότι παρόλο που τα χείλη του είναι βαμμένα με αίμα, και φωτιές φαίνεται να βγαίνουν από αυτόν, είναι φτιαγμένος από πέτρα. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν χρειάζεται να αντισταθούμε στην δύναμή του. Δεν έχει καμία. Και εκείνοι που βλέπουν σε αυτόν την ασφάλειά τους δεν έχουν φύλακα, ούτε δύναμη να επικαλεστούν σε περίπτωση κινδύνου, και κανένα ισχυρό πολεμιστή να αγωνιστεί γι αυτούς.

8. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι τρομερή. Αλλά μπορεί επίσης να είναι η στιγμή της απελευθέρωσής σου από την απεχθή δουλεία. Κάνεις μια επιλογή, ενώ στέκεσαι μπροστά σε αυτό το είδωλο, βλέποντάς το ακριβώς όπως είναι. Θα επαναφέρεις στην αγάπη αυτό που προσπάθησες να της αρπάξεις και να τοποθετήσεις μπροστά στην δίχως νου πέτρα; Ή θα φτιάξεις άλλο ένα είδωλο για να την αντικαταστήσεις; Γιατί ο θεός της σκληρότητάς παίρνει πολλές μορφές. Μπορεί να βρει άλλη μία.

9. Όμως μη νομίζεις ότι ο φόβος είναι η διαφυγή από τον φόβο. Ας θυμηθούμε τι έχει τονίσει το κείμενο για τα εμπόδια στην ειρήνη. Το τελευταίο, που είναι πιο δύσκολο να πιστέψεις ότι δεν είναι τίποτα, και φαίνεται σαν ένα εμπόδιο με την μορφή ενός συμπαγούς και στέρεου εμποδίου, αδιαπέραστου, τρομακτικού και αξεπέραστου, είναι ο φόβος για τον Θεό τον Ίδιο. Εδώ βρίσκεται η βάση που φιλοξενεί στο θρόνο της την σκέψη του φόβου ως θεό. Διότι εκείνοι που λατρεύουν τον φόβο σαν θεό, τον αγαπούν, και η αγάπη τώρα φαίνεται πως έχει επενδυθεί με σκληρότητα.

10. Από πού προέρχεται η εντελώς παράλογη πίστη σε θεούς εκδίκησης; Η αγάπη δεν έχει μπερδέψει τις ιδιότητές της με εκείνες του φόβου. Ωστόσο, οι λάτρεις του φόβου αντιλαμβάνονται την δική τους σύγχυση στον «εχθρό» του φόβου ∙ την σκληρότητά του τώρα ως μέρος της αγάπης. Και τι γίνεται πιο τρομακτικό από την Καρδιά της Ίδιας της Αγάπης; Τα Χείλη Του φαίνεται σαν να είναι γεμάτα αίμα ∙ η φωτιά προέρχεται από Αυτόν. Και Αυτός είναι πιο τρομερός από οτιδήποτε άλλο, ασύλληπτα σκληρός, κατακεραυνώνοντας όλους όσους Τον αναγνωρίζουν Θεό τους.

11. Η επιλογή που κάνεις σήμερα είναι βέβαιη. Γιατί κοιτάς για τελευταία φορά αυτό το κομμάτι λαξεμένης πέτρας που έφτιαξες, και δεν το αποκαλείς πια θεό. Έχεις έρθει ξανά σε αυτή την θέση, αλλά τότε επέλεξες αυτός ο σκληρός θεός να παραμείνει μαζί σου με κάποια άλλη μορφή. Κι έτσι ο φόβος του Θεού επέστρεψε σε σένα. Αυτή την φορά τον αφήνεις εκεί. Και επιστρέφεις σε ένα νέο κόσμο, απαλλαγμένο από το βάρος του ∙ χωρίς να τον βλέπεις μέσα από τα τυφλά του μάτια, αλλά με την όραση που σου επανέφερε η επιλογή σου.

12. Τώρα τα μάτια σου ανήκουν στον Χριστό, και Αυτός κοιτάζει μέσα από αυτά. Τώρα η φωνή σου ανήκει στον Θεό και αντηχεί την δική Του. Και τώρα η καρδιά σου παραμένει πάντα σε γαλήνη. Έχεις επιλέξει Αυτόν στην θέση των ειδώλων, και οι ιδιότητές σου, δοσμένες από τον Δημιουργό σου, επαναφέρονται επιτέλους σε σένα. Το Κάλεσμα για τον Θεό ακούγεται και απαντάται. Τώρα ο φόβος έδωσε την θέση του στην αγάπη, καθώς ο Θεός ο Ίδιος αντικαθιστά την σκληρότητα.

13. Πατέρα, είμαστε σαν Εσένα. Καμία σκληρότητα δεν ενοικεί σε εμάς, διότι δεν υπάρχει καμία σε Σένα. Η ειρήνη Σου είναι δική μας. Και ευλογούμε τον κόσμο με ό,τι έχουμε λάβει από Σένα μόνο. Επιλέγουμε ξανά, και κάνουμε την επιλογή μας για όλους τους αδελφούς μας, γνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί μας. Τους φέρουμε την σωτηρία Σου, όπως την έχουμε λάβει τώρα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας γι αυτούς που μας ολοκληρώνουν. Σε αυτούς βλέπουμε την δόξα Σου, και σε αυτούς βρίσκουμε την ειρήνη μας. Είμαστε άγιοι γιατί η Αγιότητα Σου μας έχει απελευθερώσει. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας. Αμήν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ. VIII. Η Απίστευτη Πίστη

VIII. Η Απίστευτη Πίστη

1. Έχουμε πει ότι δίχως προβολή δεν μπορεί να υπάρχει θυμός, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι χωρίς επέκταση δεν μπορεί να υπάρχει αγάπη. Αυτά αντανακλούν ένα θεμελιώδη νόμο του νου, κι επομένως κάποιον νόμο που πάντα  βρίσκεται σε ισχύ. Είναι ο νόμος με τον οποίο δημιουργείς και δημιουργήθηκες. Είναι ο νόμος που ενοποιεί την Βασιλεία, και την κρατά μέσα στο Νου του Θεού. Για το εγώ, αυτός ο νόμος γίνεται αντιληπτός ως μέσο για να ξεφορτωθεί κάτι που δεν θέλει. Για το Άγιο Πνεύμα, είναι ο βασικός νόμος μοιράσματος, με τον οποίο δίνεις αυτό στο οποίο δίνεις αξία για να το κρατήσεις μέσα στο νου σου. Για το Άγιο Πνεύμα είναι ο νόμος της επέκτασης. Για το εγώ είναι ο νόμος της στέρησης. Επομένως παράγει αφθονία ή στέρηση, ανάλογα με το πώς επιλέγεις να τον εφαρμόσεις. Αυτή η επιλογή εξαρτάται από σένα, αλλά δεν εξαρτάται από σένα να αποφασίσεις το αν θα κάνεις χρήση του νόμου ή όχι. Κάθε νους πρέπει ή να προβάλλει ή να επεκτείνει, διότι αυτός είναι ο τρόπος που ζει, και κάθε νους είναι ζωή.

2. Η χρήση της προβολής από το εγώ πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητή πριν μπορέσει να ακυρωθεί η αναπόφευκτη σχέση ανάμεσα στην προβολή και τον θυμό. Το εγώ πάντα προσπαθεί να διατηρήσει την σύγκρουση. Είναι πολύ επινοητικό στο να κατασκευάζει τρόπους που φαινομενικά ελαττώνουν την σύγκρουση, διότι δεν θέλει να βρεις την σύγκρουση τόσο ανυπόφορη ώστε να επιμείνεις να την καταργήσεις. Επομένως το εγώ προσπαθεί να σε πείσει ότι μπορεί να σε ελευθερώσει από την σύγκρουση, από φόβο μήπως και παρατήσεις το εγώ και ελευθερωθείς. Χρησιμοποιώντας την δική του παραμορφωμένη εκδοχή των νόμων του Θεού, το εγώ εκμεταλλεύεται την δύναμη του νου μόνο για να ματαιώσει τον αληθινό σκοπό του νου. Προβάλλει την σύγκρουση από τον δικό σου νου πάνω σε άλλους νόες, σε μια προσπάθεια να σε πείσει ότι εσύ έχεις ξεφορτωθεί το πρόβλημα.

3. Σε αυτή την προσπάθεια εμπεριέχονται δύο μείζονα σφάλματα. Πρώτον, για να μιλήσουμε με ακρίβεια, η σύγκρουση δεν μπορεί να προβληθεί διότι δεν γίνεται να μοιραστεί. Οποιαδήποτε προσπάθεια να κρατήσεις μέρος από αυτή και να ξεφορτωθείς ένα άλλο δεν σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα. Να θυμάσαι ότι ένας δάσκαλος που βιώνει σύγκρουση είναι και φτωχός δάσκαλος και φτωχός μαθητής. Τα μαθήματά του είναι μπερδεμένα, και η αξία της μετάδοσης  τους είναι περιορισμένη εξαιτίας της σύγχυσής του. Το δεύτερο σφάλμα είναι η ιδέα ότι μπορείς να ξεφορτωθείς κάτι που δεν θέλεις με το να το δώσεις κάπου αλλού. Με το να το δίνεις  το κρατάς. Η πεποίθηση ότι με το να το βλέπεις κάπου έξω από σένα το έχεις αποκλείσει από μέσα σου είναι μια πλήρης διαστρέβλωση της δύναμη της επέκτασης. Αυτός είναι ο λόγος που εκείνοι που προβάλλουν επαγρυπνούν για την δική τους ασφάλεια. Φοβούνται ότι οι προβολές τους θα επιστρέψουν και θα τους βλάψουν. Πιστεύοντας ότι έχουν απωθήσει τις προβολές τους από τον δικό τους νου, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι προβολές τους προσπαθούν και πάλι να επιστρέψουν γλιστρώντας σιγά-σιγά μέσα. Εφόσον οι προβολές δεν έχουν φύγει από το νου τους, είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται σε συνεχή δραστηριότητα  για να μην το αναγνωρίζουν αυτό.

4. Δεν μπορείς να διαιωνίζεις μια ψευδαίσθηση για κάποιον άλλον χωρίς να την διαιωνίζεις και για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό, διότι είναι αδύνατον να θρυμματίσεις το νου. Το να θρυμματίζεις σημαίνει ότι σπας σε κομμάτια, και ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί ούτε να υποστεί επίθεση. Η πεποίθηση ότι μπορεί, ένα σφάλμα που κάνει πάντα το εγώ, βρίσκεται κάτω από την όλη χρήση της προβολής. Δεν κατανοεί τι είναι ο νους, κι επομένως δεν καταλαβαίνει τι είσαι εσύ. Εν τούτοις η ύπαρξή του εξαρτάται από τον δικό σου νου, διότι το εγώ είναι δική σου πίστη. Το εγώ είναι μια σύγχυση ταυτότητας. Μην έχοντας ποτέ κάποιο συνεπές πρότυπο, ποτέ δεν εξελίχτηκε με συνέπεια. Είναι το προϊόν κακής εφαρμογής των νόμων του Θεού από στρεβλούς νόες που κάνουν λανθασμένη χρήση της δύναμής τους.

5. Μην φοβάσαι το εγώ. Βασίζεται στον δικό σου νου, κι έτσι όπως το έφτιαξες με το να πιστεύεις σε αυτό, έτσι μπορείς και να το καταργήσεις αποσύροντας την πίστη σου από αυτό. Μην προβάλεις την ευθύνη για αυτή σου την πίστη πάνω σε κάποιον άλλον, διότι έτσι θα διατηρήσεις αυτή την πίστη. Όταν είσαι πρόθυμος να δεχτείς την πλήρη ευθύνη για την ύπαρξη του εγώ, τότε θα έχεις αφήσει κατά μέρος κάθε θυμό και επίθεση, διότι αυτά προέρχονται από μια προσπάθεια να προβάλεις την ευθύνη για τα δικά σου σφάλματα. Αλλά έχοντας δεχτεί τα σφάλματα ως δικά σου, μην τα κρατάς. Δώσε τα γρήγορα στο Άγιο Πνεύμα για να τα εξαλείψει ολοκληρωτικά, έτσι ώστε όλες τους οι συνέπειες  να εξαφανιστούν από το νου σου και από όλη  την Υιότητα.

6. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει να αντιλαμβάνεσαι πέρα από τις πεποιθήσεις σου, διότι η αλήθεια βρίσκεται πέρα από πεποιθήσεις  και η δική Του αντίληψη είναι αληθής. Το εγώ μπορεί να λησμονηθεί εντελώς οποιαδήποτε στιγμή, διότι είναι μια ολότελα απίστευτη πίστη, και κανένας δεν μπορεί να κρατήσει μια πίστη την οποία έχει κρίνει ως απίστευτη. Όσο περισσότερα μαθαίνεις για το εγώ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι δεν μπορεί να γίνει πιστευτό. Αυτό που είναι απίστευτο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό διότι δεν γίνεται να το πιστέψεις. Είναι προφανές ότι η αντίληψη που βασίζεται στο απίστευτο δεν έχει νόημα, αλλά μπορεί να μην το αναγνωρίσεις σαν κάτι που είναι πέρα από την πίστη, επειδή φτιάχτηκε από την πίστη.

7. Ο σκοπός αυτών των μαθημάτων είναι να σε διδάξει ότι το εγώ είναι μη πιστευτό και θα είναι πάντα μη πιστευτό. Εσύ που έφτιαξες το εγώ πιστεύοντας στο απίστευτο δεν μπορείς να κάνεις  αυτή την διάκριση μόνος σου. Με το να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, αποφασίζεις εναντίον της πίστης ότι μπορεί να είσαι μόνος σου. Διώχνεις έτσι την ιδέα του διαχωρισμού και επιβεβαιώνεις την αναγνώριση του εαυτού σου  σαν μέρος της Βασιλείας. Αυτή η αναγνώριση της ταυτότητας σου βρίσκεται εξίσου πέρα από κάθε αμφιβολία όσο και πέρα από κάθε πίστη. Η ολότητά σου δεν έχει όρια διότι η ύπαρξη είναι το άπειρο.

ΜΑΘΗΜΑ 163 Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος

ΜΑΘΗΜΑ 163

Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος

1. Ο θάνατος είναι μια σκέψη που παίρνει πολλές μορφές, πολύ συχνά μη αναγνωρίσιμες. Μπορεί να εμφανιστεί σαν λύπη, φόβος, άγχος ή αμφιβολία ∙ σαν θυμός, απιστία και έλλειψη εμπιστοσύνης ∙ ως έγνοια για το σώμα, φθόνος, και σε όλες τις μορφές με τις οποίες η ευχή σου να γίνεις έτσι όπως δεν είσαι, μπορεί να σε βάλει σε πειρασμό. Όλες αυτές οι σκέψεις δεν είναι παρά αντανάκλαση της λατρείας του θανάτου σαν σωτήρα και σαν χορηγό της απελευθέρωσης.

2. Όντας η ενσάρκωση του φόβου, ο οικοδεσπότης της αμαρτίας, ο θεός των ενόχων και ο άρχοντας όλων των ψευδαισθήσεων και αυταπατών, πραγματικά η σκέψη του θανάτου φαντάζει ισχυρή. Γιατί φαίνεται σαν να κρατά όλα τα ζωντανά πράγματα μέσα στα ζαρωμένα χέρια του ∙ όλες τις ελπίδες και τις επιθυμίες μέσα στην καταστροφική λαβή του ∙ κοιτώντας όλους τους στόχους με τα τυφλά του μάτια. Οι αδύναμοι, οι αβοήθητοι και ασθενείς υποκλίνονται μπροστά στην εικόνα του, νομίζοντας ότι αυτή και μόνο είναι αληθινή, αναπόφευκτη, άξια της εμπιστοσύνης τους. Γιατί μόνο αυτός είναι βέβαιο πως θα έρθει.

3. Όλα τα άλλα πράγματα εκτός από τον θάνατο φαίνονται αβέβαια, χάνονται πολύ γρήγορα ενώ αποκτώνται με πολύ μεγάλη δυσκολία, η έκβασή τους είναι αβέβαιη, έχουν την τάση να προδίδουν τις ελπίδες που κάποτε ενέπνευσαν και αφήνουν πίσω τους την γεύση της σκόνης και της στάχτης, στην θέση των ελπίδων και των ονείρων. Αλλά ο θάνατος είναι αξιόπιστος. Διότι θα έρθει με βέβαια βήματα όταν έρθει η ώρα για την άφιξή του. Αυτός ποτέ δεν θα αποτύχει να πάρει όλη την ζωή ως όμηρο του.

4. Θέλεις να υποκλίνεσαι σε είδωλα σαν αυτό; Εδώ η δύναμη και η ισχύς του Θεού του Ίδιου γίνονται αντιληπτές μέσα σε ένα είδωλο φτιαγμένο από σκόνη. Εδώ το αντίθετο του Θεού διακηρύσσεται άρχοντας όλης της δημιουργίας, ισχυρότερος από την Θέληση του Θεού για ζωή, ατέλειωτη αγάπη και την τέλεια, αναλλοίωτη σταθερότητα του Ουρανού. Εδώ η Θέληση του Πατέρα και του Υιού δέχονται την τελική τους ήττα για να τοποθετηθούν κάτω από την ταφόπετρα που ο θάνατος έθεσε πάνω στο σώμα του άγιου Υιού του Θεού.

5. Ανίερος μέσα στην ήττα του, αυτός έχει γίνει αυτό που θέλει να τον κάνει ο θάνατος. Ο επιτάφιός του, που ο ίδιος ο θάνατος έχει γράψει, δεν του δίνει κανένα όνομα, διότι έχει γίνει πια χώμα. Δεν λέει παρά αυτό: «Εδώ κείτεται ένας μάρτυρας που αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι νεκρός.» Και αυτό γράφει ξανά, και ξανά, ενώ εν τω μεταξύ οι λάτρεις του συμφωνούν, και γονατίζοντας με το μέτωπο στο έδαφος, ψιθυρίζουν έντρομοι ότι έτσι είναι.

6. Είναι αδύνατον να λατρεύεις τον θάνατο σε οποιαδήποτε μορφή, και ακόμα να επιλέγεις κάποιες μορφές που δεν θα περιθάλπεις και θα αποφεύγεις, ενώ ακόμα πιστεύεις στις υπόλοιπες. Γιατί ο θάνατος είναι καθολικός. Είτε όλα τα πράγματα πεθαίνουν, είτε ζουν και δεν είναι δυνατόν να πεθάνουν. Δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός. Διότι εδώ ξανά βλέπουμε μία προφανή θέση, την οποία πρέπει να δεχτούμε αν θέλουμε να είμαστε σώφρονες ∙ ό,τι αντικρούει μία σκέψη ολοκληρωτικά δεν μπορεί να είναι αληθινό, εκτός κι αν το αντίθετο είναι αποδεδειγμένα λανθασμένο.

7. Η ιδέα του θανάτου του Θεού είναι τόσο εξωφρενική που ακόμα και οι παράφρονες έχουν δυσκολία στο να την πιστέψουν. Διότι υπονοεί ότι ο Θεός ήταν κάποτε ζωντανός και τώρα με κάποιο τρόπο πέθανε ∙ σκοτώθηκε, προφανώς, από εκείνους που δεν Τον ήθελαν ζωντανό. Η ισχυρότερη θέλησή τους θα υπερισχύσει της δικής Του, κι έτσι η αιώνια ζωή υποχώρησε μπροστά στον θάνατο. Και μαζί με τον Πατέρα πέθανε και ο Υιός.

8. Οι λάτρεις του θανάτου μπορεί να φοβούνται. Και όμως, είναι δυνατόν σκέψεις σαν αυτές να είναι τρομακτικές; Αν έβλεπαν ότι αυτό είναι το μόνο που πιστεύουν, τότε αμέσως θα απελευθερωνόντουσαν. Και εσύ αυτό θα τους δείξεις σήμερα. Δεν υπάρχει θάνατος, και τον αποκηρύσσουμε σε κάθε του μορφή, για την σωτηρία την δική τους αλλά και για την δική μας. Ο Θεός δεν έφτιαξε τον θάνατο. Άρα όποια μορφή και να παίρνει πρέπει να είναι ψευδαίσθηση. Αυτή την θέση παίρνουμε σήμερα. Και μας έχει δοθεί να κοιτάξουμε πέρα από τον θάνατο και να δούμε την ζωή πέρα από αυτόν.

9. Πατέρα μας, ευλόγησε τα μάτια μας σήμερα. Είμαστε οι αγγελιαφόροι Σου, και θέλουμε να δούμε την ένδοξη αντανάκλαση της Αγάπης Σου που λάμπει μέσα στο κάθε τι. Ζούμε και κινούμαστε μέσα σε Σένα μόνο. Δεν είμαστε διαχωρισμένοι από την αιώνια ζωή Σου. Δεν υπάρχει θάνατος, γιατί ο θάνατος δεν είναι το Θέλημά Σου. Και κατοικούμε εκεί όπου μας έθεσες, στην ζωή που μοιραζόμαστε μαζί με Σένα και όλα τα ζωντανά πράγματα, για να είμαστε σαν Εσένα και μέρος από Εσένα για πάντα. Δεχόμαστε τις Σκέψεις Σου ως δικές μας, και η θέλησή μας είναι ένα με την δική Σου εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν

ΜΑΘΗΜΑ 162 Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 162

Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός

1. Αυτή και μόνο η σκέψη, αν την κρατήσεις σταθερά μέσα στο νου, θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο. Από καιρού εις καιρόν θα την επαναλαμβάνουμε, καθώς θα φτάνουμε σε ένα άλλο στάδιο μάθησης. Θα σημαίνει όλο και περισσότερα σε σένα όσο προχωράς. Αυτά τα λόγια είναι ιερά, διότι είναι τα λόγια που ο Θεός έδωσε ως απάντηση στον κόσμο που έφτιαξες. Με αυτά ο κόσμος εξαφανίζεται, και όλα τα πράγματα που φαίνονται μέσα από ομιχλώδη σύννεφα και νεφελώδεις ψευδαισθήσεις εξαφανίζονται καθώς προφέρονται αυτές οι λέξεις. Διότι προέρχονται από τον Θεό.

2. Εδώ βρίσκεται ο Λόγος με τον οποίο ο Υιός έγινε η ευτυχία του Πατέρα του, η Αγάπη Του και η ολοκλήρωσή Του. Εδώ διακηρύσσεται η δημιουργία, και τιμάται γι αυτό που είναι. Δεν υπάρχει όνειρο που τα λόγια αυτά δεν θα διαλύσουν ∙ ούτε μία σκέψη αμαρτίας και καμία ψευδαίσθηση μέσα στο όνειρο που δεν θα ξεθωριάσουν μπροστά στην δύναμή τους. Είναι η σάλπιγγα της αφύπνισης που ηχεί σε όλο τον κόσμο. Οι νεκροί ανασταίνονται ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά της. Και εκείνοι που ζουν και ακούν αυτό τον ήχο ποτέ δεν θα κοιτούν τον θάνατο.

3. Άγιος πραγματικά είναι αυτός που κάνει αυτά τα λόγια δικά του ∙ σηκώνεται με αυτά στο νου του, τα θυμάται όλη την διάρκεια της ημέρας, και την νύχτα τα παίρνει μαζί του καθώς πηγαίνει για ύπνο. Τα όνειρά του είναι χαρούμενα και η ανάπαυσή του εξασφαλισμένη και το σώμα του θεραπευμένο, διότι κοιμάται και ξυπνάει με την αλήθεια μπροστά του πάντα. Αυτός θα σώσει τον κόσμο, διότι δίνει στον κόσμο αυτό που λαμβάνει κάθε φορά που ασκείται στα λόγια της αλήθειας.

4. Σήμερα ασκούμαστε με απλότητα. Γιατί τα λόγια που χρησιμοποιούμε είναι ισχυρά, και δεν χρειάζονται σκέψεις πέρα από αυτά για να αλλάξουν το νου αυτού που τα χρησιμοποιεί. Τόσο ολοκληρωτικά αλλάζει που γίνεται το θησαυροφυλάκιο μέσα στο οποίο ο Θεός τοποθετεί όλα Του τα δώρα και όλη Του την Αγάπη, για να μοιραστούν σε όλο τον κόσμο, να αυξηθούν δίνοντας τα, και να διατηρηθούν ολοκληρωμένα επειδή το μοίρασμα τους είναι απεριόριστο. Κι έτσι μαθαίνεις να σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Η όραση του Χριστού έχει επανορθωθεί στα μάτια σου σώζοντας το νου σου.

5. Εσένα τιμούμε σήμερα. Δικό σου είναι το δικαίωμα στην τέλεια αγιότητα που τώρα δέχεσαι. Με αυτή την αποδοχή η σωτηρία φτάνει σε όλους, γιατί ποιος θα μπορούσε να περιθάλψει την αμαρτία όταν αγιότητα σαν αυτή ευλογεί τον κόσμο; Ποιος θα μπορούσε να απελπιστεί όταν η τέλεια χαρά είναι δική σου, προσιτή σε όλους σαν θεραπεία για την θλίψη και την δυστυχία, για κάθε αίσθηση απώλειας, και για την πλήρη απόδραση από την αμαρτία και την ενοχή;

6. Και ποιος δεν θα ήθελε να είναι αδελφός με σένα τώρα ∙ εσένα, τον λυτρωτή και σωτήρα του. Ποιος δεν θα ήθελε να σε καλωσορίσει μέσα στην καρδιά του με τρυφερή πρόσκληση, ανυπομονώντας να ενωθεί με κάποιον σαν αυτόν σε αγιότητα; Είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Αυτά τα λόγια διαλύουν την νύχτα, και δεν υπάρχει πια σκοτάδι. Το φως έχει έρθει σήμερα για να ευλογήσει τον κόσμο. Διότι έχεις αναγνωρίσει τον Υιό του Θεού, και σ’ αυτή την αναγνώριση είναι και η αναγνώριση του κόσμου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ VII. Η Ολότητα της Βασιλείας

VII. Η Ολότητα της Βασιλείας

1. Όποτε αρνείσαι μια ευλογία σε έναν αδελφό εσύ θα αισθάνεσαι στερημένος, διότι η άρνηση είναι τόσο ολική όσο η αγάπη. Είναι το ίδιο αδύνατον ν’ αρνείσαι ένα μέρος της Υιότητας  όσο και να την αγαπάς μόνο εν μέρει. Ούτε είναι δυνατόν να την αγαπάς καθολικά μόνο κάποιες φορές. Δεν μπορείς να είσαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος μερικές φορές μόνο. Η άρνηση δεν έχει δύναμη από μόνη της, αλλά εσύ μπορείς να της δώσεις την δύναμη του νου σου, του οποίου η δύναμη είναι χωρίς όριο. Αν την χρησιμοποιείς για να αρνείσαι την πραγματικότητα, τότε η πραγματικότητα χάνεται για σένα. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να εκτιμάται μόνο εν μέρει. Αυτός είναι ο λόγος που όταν αρνείσαι κάποιο μέρος από αυτή σημαίνει πως έχεις χάσει ολόκληρη  την επίγνωση της.  Εν τούτοις, η άρνηση είναι μια άμυνα, και επομένως είναι εξίσου δυνατό να χρησιμοποιηθεί θετικά όσο και αρνητικά. Αν χρησιμοποιηθεί αρνητικά θα είναι καταστροφική, διότι θα χρησιμοποιηθεί για επίθεση. Αλλά στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις μέρος της πραγματικότητας, κι έτσι να την εκτιμήσεις εξ ολοκλήρου. Ο νους είναι πολύ ισχυρός για να υπόκειται σε αποκλεισμό. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να αποκλείσεις τον εαυτό σου από τις σκέψεις σου.

2. Όταν ένα αδελφός ενεργεί παρανοϊκά, σου προσφέρει μια ευκαιρία να τον ευλογήσεις. Η ανάγκη του είναι δική σου. Εσύ χρειάζεσαι την ευλογία που μπορείς να του προσφέρεις. Δεν υπάρχει τρόπος να την έχεις εκτός από το να την δώσεις. Αυτός ο είναι ο νόμος του Θεού, και δεν έχει εξαιρέσεις. Αυτό που αρνείσαι το στερείσαι, όχι επειδή σου λείπει, αλλά επειδή το έχεις αρνηθεί σε κάποιον άλλον και επομένως δεν έχεις την επίγνωση του μέσα σε σένα. Κάθε αντίδρασή σου καθορίζεται από ό,τι νομίζεις ότι είσαι, και αυτό που θέλεις να είσαι είναι αυτό που νομίζεις ότι είσαι. Αυτό που θέλεις να είσαι, λοιπόν, πρέπει να καθορίζει κάθε ανταπόκριση σου.

3. Δεν χρειάζεσαι την ευλογία του Θεού διότι την έχεις πάντα, χρειάζεσαι όμως την δική σου. Η εικόνα που έχει το εγώ για σένα είναι στερημένη, δίχως αγάπη και ευάλωτη. Δεν μπορείς να την αγαπήσεις. Όμως, μπορείς πολύ εύκολα να ξεφύγεις από αυτή την εικόνα αφήνοντάς την πίσω σου. Εσύ δεν είσαι εκεί και αυτή  δεν είναι εσύ. Μην βλέπεις αυτή την εικόνα σε κανέναν, ειδάλλως την έχεις δεχτεί ως δική σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις για την Υιότητα αποβάλλονται μαζί όπως φτιαχτήκανε και μαζί. Μην διδάσκεις  σε  κανέναν ότι είναι αυτό που δεν θα ήθελες εσύ να είσαι. Ο αδελφός σου είναι ο καθρέπτης στον οποίο βλέπεις την εικόνα του εαυτού σου για όσο χρόνο διαρκεί η αντίληψη. Και η αντίληψη θα διαρκεί μέχρι η Υιότητα να γνωρίσει τον εαυτό της σαν ολότητα. Εσύ έφτιαξες την αντίληψη και αυτή θα  διαρκεί για όσο χρόνο την θέλεις.

4. Οι ψευδαισθήσεις είναι επενδύσεις. Θα διαρκούν όσο διάστημα τους δίνεις αξία. Οι αξίες είναι σχετικές, αλλά είναι ισχυρές διότι είναι νοητικές κρίσεις. Ο μόνος τρόπος να αποβάλλεις τις ψευδαισθήσεις είναι να αποσύρεις κάθε επένδυσή σου από αυτές, και δεν θα έχουν πια αξία για σένα διότι θα τις έχεις βγάλει από το νου σου. Όσο τις περιλαμβάνεις μέσα σ’ αυτόν, τους δίνεις ζωή. Μόνο που δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να παραλάβει το δώρο σου.

5. Το δώρο της ζωής είναι δικό σου για να το δίνεις, διότι σου δόθηκε. Δεν έχεις επίγνωση του δώρου σου διότι δεν το δίνεις. Δεν μπορείς να δώσεις  ζωή σε κάτι, εφόσον δεν μπορείς να το ζωοποιήσεις. Επομένως, δεν επεκτείνεις το δώρο που και έχεις και είσαι, άρα δεν γνωρίζεις την ύπαρξή σου. Όλη η σύγχυση προέρχεται από την μη επέκταση της ζωής, διότι δεν είναι αυτή η Θέληση του Δημιουργού σου. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι ξέχωρα από Αυτόν, και πραγματικά δεν κάνεις τίποτα ξέχωρα από Αυτόν. Ακολούθησε την δική Του  οδό για να θυμηθείς τον εαυτό σου, και δίδασκε την δική Του οδό για να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου. Δίνε μόνο τιμή στους Υιούς του ζώντος Θεού, και λογάριασε τον εαυτό σου ανάμεσά τους με χαρά.

6. Μόνο η τιμή είναι το δώρο που αρμόζει σε εκείνους που ο Θεός ο Ίδιος δημιούργησε άξιους αυτής της τιμής , και τους οποίους Εκείνος τιμά. Δώσε τους τη εκτίμηση που τους παρέχει πάντα ο Θεός, διότι είναι οι αγαπημένοι Του Υιοί στους οποίους ευαρεστείται. Δεν γίνεται να είσαι διαχωρισμένος από αυτούς διότι δεν είσαι διαχωρισμένος από Αυτόν. Αναπαύσου στην Αγάπη Του και προστάτευσε την ανάπαυσή σου αγαπώντας. Όμως αγάπα όλα όσα δημιούργησε Αυτός, των οποίων είσαι μέρος, ειδάλλως δεν μπορείς να μάθεις για την ειρήνη Του και να δεχτείς το δώρο Του για σένα ως  μέρος του εαυτού σου. Δεν γίνεται να γνωρίσεις την δική σου τελειότητα μέχρι να έχεις τιμήσει όλους εκείνους που δημιουργήθηκαν όμοιοι με σένα.

7. Ένα παιδί του Θεού είναι ο μόνος δάσκαλος που είναι αρκετά άξιος να διδάξει ένα άλλο παιδί του Θεού. Ένας Δάσκαλος βρίσκεται μέσα σε όλους τους νόες και διδάσκει το ίδιο μάθημα σε όλους. Πάντα σε διδάσκει την ανεκτίμητη αξία κάθε Υιού του Θεού, διδάσκοντάς την με άπειρη υπομονή γεννημένη από άπειρη Αγάπη για την οποία Αυτός μιλάει. Κάθε επίθεση είναι ένα κάλεσμα για την υπομονή Του, εφόσον η υπομονή Του μπορεί να μεταφράζει την επίθεση ως ευλογία. Εκείνοι που επιτίθενται  δεν γνωρίζουν  ότι είναι  ευλογημένοι. Επιτίθενται διότι πιστεύουν ότι είναι στερημένοι.Δίνε, λοιπόν, από την δική σου αφθονία, και δίδασκε τους αδελφούς σου την δική τους. Μην μοιράζεσαι τις ψευδαισθήσεις τους για ελλείψεις, ειδάλλως θα αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ελλιπή.

8. Η επίθεση ποτέ δεν θα μπορούσε να προωθήσει την επίθεση εκτός κι αν εσύ την αντιλαμβάνεσαι ως μέσον που σου στερεί κάτι που θέλεις. Εν τούτοις, δεν γίνεται να χάσεις τίποτα εκτός κι αν δεν του δίνεις εσύ αξία, κι επομένως δεν το θέλεις. Αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι το στερείσαι, και με το να προβάλλεις την δική σου απόρριψη πιστεύεις τότε ότι σου το παίρνουν οι άλλοι. Πρέπει στ’ αλήθεια να φοβάσαι αν πιστεύεις ότι ο αδελφός σου σού επιτίθεται για να αποσπάσει με την βία την Βασιλεία των Ουρανών από σένα. Αυτή είναι η έσχατη βάση για κάθε προβολή του εγώ.

9. Το εγώ, όντας το μέρος του νου σου που δεν πιστεύει ότι είναι υπεύθυνο για τον εαυτό του, και δεν συμμαχεί με τον Θεό, είναι ανίκανο να εμπιστευτεί. Προβάλλοντας την παράλογη πίστη του ότι έχεις προδώσει τον Δημιουργό σου, πιστεύει ότι οι αδελφοί σου, που είναι το ίδιο ανίκανοι γι αυτό όπως κι εσύ, (εννοεί να προδώσουν τον Δημιουργό) βρίσκονται εκεί έξω για να πάρουν τον Θεό από σένα. Όποτε ένας αδελφός επιτίθεται σε έναν άλλον, αυτό είναι που πιστεύει. Η προβολή πάντα βλέπει τις δικές σου επιθυμίες στους άλλους. Αν επιλέξεις να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τον Θεό, αυτό είναι που θα πιστεύεις ότι σου κάνουν οι άλλοι.

10. Εσύ είσαι το Θέλημα του Θεού. Μην δέχεσαι τίποτα άλλο ως θέλημα σου, ειδάλλως αρνείσαι αυτό που είσαι. Αν το αρνηθείς αυτό, τότε θα επιτίθεσαι, πιστεύοντας ότι έχεις δεχτεί επίθεση. Αν όμως βλέπεις την Αγάπη του Θεού μέσα σε σένα, τότε θα την βλέπεις παντού διότι είναι παντού. Δες την αφθονία Του μέσα σε όλους, και θα γνωρίσεις ότι και εσύ βρίσκεσαι μέσα σε Εκείνον μαζί με αυτούς. Αυτοί είναι μέρος από σένα, όπως κι εσύ είσαι μέρος του Θεού. Είσαι τόσο μόνος όταν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, όσο κι ο Θεός ο Ίδιος είναι μόνος όταν οι Υιοί Του δεν Τον γνωρίζουν. Η ειρήνη του Θεού βρίσκεται στο να το κατανοήσεις αυτό. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ξεφύγεις από τον τρόπο σκέψης του κόσμου, ακριβώς όπως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να είσαι μέσα σ’ αυτόν. Να καταλαβαίνεις ολοκληρωτικά, κατανοώντας την ολότητα.

11. Αν αντιλαμβάνεσαι οποιοδήποτε κομμάτι του συστήματος σκέψης του εγώ ως απόλυτα παράλογο, απόλυτα απατηλό και εντελώς ανεπιθύμητο, τότε θα το έχεις αξιολογήσει σωστά ολόκληρο. Αυτή η διόρθωση σε καθιστά ικανό να αντιλαμβάνεσαι κάθε κομμάτι της δημιουργίας ως απόλυτα αληθινό, απόλυτα τέλειο και απόλυτα επιθυμητό. Θέλοντας αυτό και μόνο, θα έχειςαυτό και μόνο, και δίνοντας αυτό και μόνο θα είσαι αυτό και μόνο. Τα δώρα που δίνεις στο εγώ πάντα βιώνονται ως θυσίες, αλλά τα δώρα που δίνεις στην Βασιλεία είναι δώρα προς εσένα. Πάντα θα είναι πολύτιμα για  τον Θεό διότι ανήκουν στους αγαπημένους Υιούς Του, οι οποίοι  ανήκουν σε Αυτόν. Όλη η δύναμη και η δόξα είναι δικές σου διότι η Βασιλεία είναι δική Του.

ΜΑΘΗΜΑ 161 Δώσε μου την ευλογία σου άγιε Υιέ του Θεού

ΜΑΘΗΜΑ 161

Δώσε μου την ευλογία σου άγιε Υιέ του Θεού

1. Σήμερα ασκούμαστε διαφορετικά και παίρνουμε θέση ενάντια στον θυμό μας, έτσι ώστε όλοι μας οι φόβοι να μπορέσουν να εξαφανιστούν και να προσφέρουν χώρο στην αγάπη. Εδώ βρίσκεται η σωτηρία μέσα στα απλά λόγια με τα οποία ασκούμαστε στην σημερινή ιδέα. Εδώ βρίσκεται η απάντηση στον πειρασμό που ποτέ δεν γίνεται να αποτύχει να καλωσορίσει τον Χριστό εκεί όπου πριν επικρατούσαν ο φόβος και ο θυμός. Εδώ ολοκληρώνεται η Επανόρθωση, ο κόσμος αποσύρεται με ασφάλεια και αποκαθίσταται ο Ουρανός. Εδώ βρίσκεται η απάντηση της Φωνής του Θεού.

2. Η φυσική κατάσταση του νου είναι οι εντελώς αφηρημένες έννοιες. Αλλά μέρος αυτού τώρα είναι σε αφύσικη κατάσταση. Δεν βλέπει τα πάντα σαν ένα. Αντί γι αυτό, βλέπει θραύσματα του όλου, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να επινοήσει τον μονομερή κόσμο που βλέπεις. Ο σκοπός όλης της όρασης είναι να σου δείχνει αυτό που επιθυμείς να δεις. ‘Όλη η ακοή σου φέρνει στο νου μόνο τους ήχους που αυτός επιθυμεί ν’ ακούσει.

3. Έτσι φτιάχτηκαν οι εξειδικεύσεις. Και τώρα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εξειδικεύσεις στην άσκησή μας. Τις δίνουμε στο Άγιο Πνεύμα, ώστε να μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει για ένα σκοπό διαφορετικό από αυτόν που τους είχαμε δώσει εμείς. Ωστόσο, Αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο αυτό που έχουμε φτιάξει για να μας διδάξει από μια διαφορετική σκοπιά, έτσι ώστε να δούμε μια διαφορετική χρήση στα πάντα.

4. Ένας αδελφός είναι όλοι οι αδερφοί. Κάθε νους περιέχει όλους τους νόες, γιατί κάθε νους είναι ένας. Αυτή είναι η αλήθεια. Όμως κάνουν αυτές οι σκέψεις ξεκάθαρη την σημασία της δημιουργίας; Αυτές οι λέξεις φέρνουν μαζί τους απόλυτη διαύγεια σε σένα; Τι άλλο μπορεί να σου φαίνονται ότι είναι παρά άδειοι ήχοι ∙ ωραίοι ίσως, σωστοί σαν αίσθηση, όμως στην βάση τους μη κατανοητοί και μη κατανοήσιμοι. Ο νους που δίδαξε τον εαυτό του να σκέφτεται με εξειδικεύσεις δεν μπορεί πια να συλλάβει τις αφηρημένες έννοιες με έναν τρόπο που περιλαμβάνει τα πάντα. Χρειάζεται να δούμε λίγο, έτσι ώστε να μάθουμε πολλά.

5. Φαίνεται σαν να είναι το σώμα που νιώθουμε ότι περιορίζει την ελευθερία μας, μας κάνει να υποφέρουμε, και εν τέλει μας παίρνει την ζωή. Όμως τα σώματα δεν είναι παρά σύμβολα μιας μορφής φόβου που έχει γίνει συγκεκριμένη. Ο φόβος χωρίς σύμβολα δεν προκαλεί καμία ανταπόκριση, γιατί τα σύμβολα μπορούν να εκπροσωπήσουν αυτό που δεν έχει νόημα. Η αγάπη δεν χρειάζεται σύμβολα γιατί είναι αληθινή. Αλλά ο φόβος προσκολλάται σε συγκεκριμένα πράγματα γιατί είναι ψευδής.

6. Τα σώματα επιτίθενται, αλλά ο νους όχι. Αυτή η σκέψη σίγουρα σου υπενθυμίζει το κείμενο μας, όπου συχνά τονίζεται. Αυτός είναι ο λόγος που τα σώματα γίνονται εύκολα σύμβολα φόβου. Πολλές φορές σε έχουμε προτρέψει να κοιτάξεις πέρα από το σώμα, γιατί η θέα του δείχνει το σύμβολο του «εχθρού» της αγάπης που η όραση του Χριστού δεν βλέπει. Το σώμα είναι ο στόχος για επίθεση, γιατί κανένας δεν πιστεύει ότι μισεί ένα νου. Όμως, τι άλλο από το νου κατευθύνει το σώμα να επιτεθεί; Πού αλλού θα μπορούσε να είναι η θέση του φόβου εκτός από αυτό που σκέφτεται τον φόβο;

7. Το μίσος είναι εξειδικευμένο. Πρέπει να υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο να μπορέσει να γίνει επίθεση. Ο εχθρός πρέπει να γίνει αντιληπτός με μια τέτοια μορφή ώστε να μπορείς να τον αγγίξεις να τον δεις και να τον ακούσεις και τελικά να τον σκοτώσεις. Όταν το μίσος βρει άσυλο σε ένα πράγμα, καλεί τον θάνατο με την ίδια βεβαιότητα με την οποία η Φωνή του Θεού διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει θάνατος. Ο φόβος είναι αχόρταγος, και καταναλώνει όλα όσα βλέπουν τα μάτια του, βλέπει τον εαυτό του στα πάντα, και υποχρεώνεται να στραφεί εναντίον του εαυτού του και να καταστρέφει.

8. Όποιος βλέπει τον αδερφό του σαν σώμα τον βλέπει σαν σύμβολο του φόβου. Και θα επιτεθεί, διότι αυτό που βλέπει είναι ο δικός του φόβος εξωτερικευμένος, σε θέση επίθεσης, αλαλάζοντας για να ενωθεί μαζί του ξανά. Μην γελαστείς από την ένταση της οργής που προβάλλεται από τον φόβο. Στριγκλίζει με μένος, και γρατζουνίζει στον αέρα με ξέφρενη ελπίδα ότι μπορεί να πιάσει τον κατασκευαστή του και να τον καταβροχθίσει.

9. Αυτό βλέπουν τα μάτια του σώματος σε αυτόν τον οποίο ο Ουρανός λατρεύει,, οι άγγελοι αγαπούν και ο Θεός δημιούργησε τέλειο. Αυτή είναι η πραγματικότητά του. Και στην όραση του Χριστού η ομορφιά του καθρεφτίζεται με τέτοια μορφή άγια και ωραία ώστε δεν θα άντεχες να μην γονατίσεις στα πόδια του. Και όμως, αντί να γονατίσεις, μπορείς να πάρεις το χέρι του, διότι κι εσύ είσαι σαν αυτόν όταν κοιτάς με τα μάτια που τον βλέπουν έτσι.. Η επίθεση εναντίον του είναι εχθρός σου, γιατί δεν θα μπορείς ν’ αντιληφθείς ότι στα χέρια του βρίσκεται η σωτηρία σου. Ζήτησε του μόνο αυτό, και θα σου το δώσει. Ζήτησε του να μην συμβολίζει τον φόβο σου. Θα ζήταγες ποτέ από την αγάπη να αυτό - καταστραφεί; Δεν θα προτιμούσες να σου αποκαλυφθεί και να σε απελευθερώσει;

10. Σήμερα ασκούμαστε με μια μορφή που έχουμε επιχειρήσει και παλαιότερα. Η ετοιμότητα σου είναι πιο κοντά τώρα, και σήμερα θα πλησιάσεις περισσότερο την όραση του Χριστού. Αν έχεις τον σκοπό να την φτάσεις, σήμερα θα το πετύχεις. Και μόλις το πετύχεις, δεν θα θέλεις πια να δεχτείς τις μαρτυρίες που σου παρουσιάζουν τα μάτια του σώματος. Αυτό που θα δεις θα σου τραγουδήσει αρχαίες μελωδίες τις οποίες θα θυμηθείς. Ο Ουρανός δεν σε έχει ξεχάσει. Δεν θα ήθελες να Τον θυμηθείς κι εσύ;

11. Διάλεξε έναν αδερφό σου, σύμβολο των υπολοίπων, και ζήτησε του την σωτηρία. Δες τον πρώτα όσο πιο καθαρά μπορείς, με την μορφή που είσαι εξοικειωμένος. Δες το πρόσωπό του, τα χέρια του, τα πόδια και τα ρούχα του. Δες τον να χαμογελάει, και δες τις συνηθισμένες κινήσεις που κάνει τόσο συχνά. Έπειτα σκέψου αυτό: Αυτό που βλέπεις τώρα κρύβει από σένα την θέα κάποιου που μπορεί να σου συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες ∙ κάποιου που τα ιερά χέρια μπορούν να αφαιρέσουν τα καρφιά που διαπερνούν τα δικά σου, και να σηκώσουν το ακάνθινο στεφάνι που έχεις τοποθετήσει στο κεφάλι σου που αιμορραγεί. Ζήτησε του αυτό, ώστε να σε απελευθερώσει:

Δώσε μου την ευλογία σου, άγιε Υιέ του Θεού. Θα ήθελα να σε δω με τα μάτια του Χριστού, και να δω την τέλεια αθωότητά μου μέσα σε σένα.

12. Και Αυτός τον Οποίο επικαλέστηκες θα απαντήσει. Διότι Αυτός θα ακούσει την Φωνή του Θεού μέσα σου, και θα απαντήσει με την δική σου. Δες τον τώρα, αυτόν που τον έβλεπες σαν σάρκα με οστά, και αναγνώρισε ότι ο Χριστός έχει έρθει σε σένα. Η σημερινή ιδέα είναι η ασφαλής σου διαφυγή από τον θυμό και τον φόβο. Βεβαιώσου πως την χρησιμοποιείς αμέσως στην περίπτωση που μπεις στον πειρασμό να επιτεθείς σε έναν αδερφό και να τον αντιληφθείς σαν σύμβολο του φόβου σου. Και θα τον δεις να μεταμορφώνεται ξαφνικά από εχθρός σε σωτήρας ∙ από διάβολος σε Χριστός.