Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Πώς μπορείς να πεις με σιγουριά ότι ακολουθείς την Φωνή του Αγίου Πνεύματος και όχι την φωνή του εγώ;



Ερώτηση: Πώς μπορείς να πεις με σιγουριά ότι ακολουθείς την Φωνή του Αγίου Πνεύματος και όχι την φωνή του εγώ; Ξέρω ότι τα Μαθήματα λένε ότι θα νιώθουμε γαλήνη όταν ακολουθούμε το Άγιο Πνεύμα αλλά στην πρακτική δεν το βρίσκω τόσο απλό. Γιατί κατά πρώτον είμαι τόσο γεμάτος φόβο που δεν μπορώ να απελευθερώσω αρκετά για να νιώσω την γαλήνη του Αγίου Πνεύματος. Κι έπειτα, το εγώ μου είναι αρκετά ικανό να φαντασιώνεται τόσο καλά πανομοιότυπα της γαλήνης του Αγίου Πνεύματος έτσι που κάποιες φορές αισθάνομαι ότι ακολουθώ το Πνεύμα, και μετά καταλαβαίνω ότι έσφαλλα οικτρά.  Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σήμερα και σε όλη την ιστορία των πιστών διαφόρων πνευματικών δρόμων, που διέπρατταν πράξεις βασισμένες στον φόβο και στο μίσος, ενώ πίστευαν ακράδαντα ότι ακολουθούσαν το θέλημα του Θεού, ή την Φωνή του Αγίου Πνεύματος. Ούτε οι σπουδαστές των Μαθημάτων δεν είναι απρόσβλητοι από αυτό το λάθος. Μέχρι να εξελιχτούμε ως το σημείο που να μπορούμε αξιόπιστα να καταλαβαίνουμε ποια φωνή ακολουθούμε, δεν είναι καλύτερα να έχουμε κάποιου είδους εξωτερικό πλαίσιο κατευθυντήριων οδηγιών, όπως κανόνες ενάντια στα εγκλήματα, στην βία, κλπ., σύμφωνα με το οποίο να μπορούμε να κρίνουμε την καθοδήγηση μας;


Απάντηση: Από όσο ξέρουμε, αυτή είναι η δεύτερη πιο συχνή ερώτηση, η πρώτη είναι «Πώς μπορεί να συνέβη εξαρχής ο διαχωρισμός;» Η ερώτηση σου είναι ερώτηση όλων όσων μελετούν τα Μαθήματα. Έχουμε μιλήσει γι αυτήν στο βιβλίο μας, Οι πιο Συχνές Ερωτήσεις για τα Μαθήματα θαυμάτων,» στην ερώτηση 43, στην οποία σχολιάζουμε πάνω στο Κεφάλαιο 14 του κειμένου, «Η Δοκιμή της Αλήθειας.»
Γενικά μπορεί να είναι βοηθητικό, όπως κι εσύ καταλήγεις, να έχουμε κάποιο εξωτερικό κατευθυντήριο πλαίσιο ή κάποιους κανόνες σαν οδηγούς για να κρατήσουμε το εγώ μας μέσα σε κάποια όρια. Μάλιστα, δεν θα πρέπει να χάσουμε την απλή και δοκιμασμένη κοινή λογική. Δυστυχώς, και προφανώς, αυτό δεν σταματά τους ανθρώπους που κάνουν έκκληση στο Θέλημα του Θεού ή στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος να δικαιολογούν ό,τι και να κάνουν, νομίζοντας ότι δεν δεσμεύονται πια από τους νόμους του κόσμου και ότι τώρα ακολουθούν μια «ανώτερη» δύναμη. Αλλά πάντα είναι φρόνιμο να συμμορφωνόμαστε με τους κανονικούς νόμους των πολιτισμένων ανθρώπων. Μια τέτοια υπακοή, όμως, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέτρο αξιολόγησης πνευματικής προόδου.
Αυτό που περιγράφεις ως εμπειρία σου μέσα στο χρόνο ισχύει για τους περισσότερους σπουδαστές. Η θεωρία είναι απλή, αλλά η πρακτική δεν είναι καθόλου απλή,  εξαιτίας της επένδυσης μας στην ζωή μας ως άτομα, ιδιαίτερα, με ανάγκες – μια επένδυση που είτε παραβλέπουμε ή υποτιμούμε πολύ.  Είμαστε οχυρωμένοι στις άμυνες μας χωρίς καν να αναγνωρίζουμε ότι είναι άμυνες. Γι αυτό ο Ιησούς τονίζει ξανά και ξανά, ιδιαίτερα στο Βιβλίο Εργασιών, ότι η καρδιά της πρακτικής αυτών των Μαθημάτων είναι να κοιτάξουμε μαζί του όλο το μίσος και την ενοχή μέσα στο νου μας. Αν εξασκούμαστε με συνέπεια σε αυτό θα αποκτήσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε πιο καθαρά πώς λειτουργεί το εγώ μας, ποια μορφή είναι πιο πιθανόν να πάρουν οι προβολές μας, και πώς αμυνόμαστε ενάντια στον φόβο μας να αφήσουμε να φύγουν οι κρίσεις μας, η ιδιαιτερότητα μας, κλπ. Η προσοχή μας θα πρέπει να είναι πάντα εστιασμένη στο να αφήνουμε να φύγουν οι εγωικές σκέψεις στο νου μας, και όχι η συμπεριφορά.  
Αν το κάνουμε αυτό «σωστά», που σημαίνει να κοιτάμε μέσα μας με την αγάπη του Ιησού για «μάτια» μας, θα βιώνουμε ειρήνη για όλο και μεγαλύτερες χρονικές περιόδους καθώς προχωράμε. Αλλά συνήθως χρειάζεται και την συνεισφορά κάποιου άλλου ατόμου που μας γνωρίζει πολύ καλά, να μας βοηθήσει να διακρίνουμε αν η γαλήνη είναι γνήσια ή όχι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βιώνουν το Άγιο Πνεύμα ή τον Ιησού σαν μια φωνή που τους μιλά, όπως ήταν η εμπειρία της Έλεν για τον Ιησού. Η δική της εμπειρία δεν θα πρέπει να θεωρείται κριτήριο για το τι σημαίνει να ακούς το Άγιο Πνεύμα. Το ότι ακούμε την Φωνή του Αγίου Πνεύματος συχνά υποδηλώνεται με το να βρίσκουμε ότι γινόμαστε όλο και λιγότερο επικριτικοί, λιγότερο απαιτητικοί στην ικανοποίηση των αναγκών της ιδιαιτερότητάς μας, λιγότερο θυμωμένοι, λιγότερο εγωιστές, λιγότερο θλιμμένοι, κλπ. Αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι εύκολο. Είμαστε αριστοτέχνες της αυταπάτης. Χρειάζεται πολλή ταπεινοφροσύνη για να είμαστε ειλικρινείς.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...