Κεφάλαιο 30 Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Κεφάλαιο 30

Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Εισαγωγή

1. Τώρα εστίαση της διδασκαλίας γίνεται η νέα αρχή. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος, αλλά τώρα χρειάζεσαι συγκεκριμένες μεθόδους για να τον πετύχεις. Η ταχύτητα με την οποία μπορεί να επιτευχθεί εξαρτάται από αυτό και μόνο ∙ την προθυμία σου να εξασκείς κάθε βήμα. Το κάθε ένα θα βοηθάει λίγο, κάθε φορά που θα το επιχειρείς. Και όλα αυτά τα βήματα μαζί θα σε οδηγήσουν από τα όνειρα κρίσης σε όνειρα συγχώρεσης και έξω από τον πόνο και τον φόβο. Δεν είναι νέα για σένα, όμως ακόμα είναι περισσότερο ιδέες παρά κανόνες σκέψης για σένα. Έτσι τώρα χρειαζόμαστε να τα εξασκήσουμε για λίγο, μέχρι να γίνουν οι κανόνες με τους οποίους θα ζεις. Ζητάμε να τα κάνουμε συνήθειες τώρα, έτσι ώστε να τις έχεις έτοιμες για οποιαδήποτε ανάγκη.  

I. Κανόνες για Αποφάσεις.

1. Οι αποφάσεις είναι συνεχόμενες. Δεν γνωρίζεις πάντα  πότε τις παίρνεις. Αλλά εξασκώντας λίγο αυτές που αναγνωρίζεις, αρχίζει να σχηματίζεται μια ομάδα αποφάσεων με κοινά στοιχεία που σε συνοδεύει σε όλες τις υπόλοιπες. Δεν είναι σοφό να αφήνεις τον εαυτό σου να απασχολείται υπερβολικά με κάθε βήμα που παίρνεις. Το κατάλληλο σύνολο αποφάσεων, που το υιοθετείς συνειδητά κάθε φορά που ξυπνάς, θα συνεισφέρει πολύ στην πρόοδο σου. Και εάν συναντήσεις σθεναρή αντίσταση και αδύναμη αφοσίωση, δεν είσαι έτοιμος. Μη μάχεσαι τον εαυτό σου. Αλλά σκέψου το είδος της ημέρας που θέλεις, και πες στον εαυτό σου ότι υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίον αυτή ακριβώς η μέρα μπορεί να συμβεί ακριβώς έτσι. Μετά προσπάθησε πάλι να έχεις την ημέρα που θέλεις.

2. Η τρόπος αυτός αρχίζει έτσι:

Σήμερα δεν θα πάρω καμιά απόφαση μόνος μου.

Αυτό σημαίνει ότι επιλέγεις να μην είσαι εσύ ο κριτής του τι να κάνεις. Αλλά επίσης πρέπει να σημαίνει ότι εσύ δεν θα κρίνεις τις καταστάσεις όπου θα κληθείς να ανταποκριθείς. Γιατί εάν τις κρίνεις, τότε έχεις θέσει τους κανόνες για το πώς πρέπει να αντιδράσεις σε αυτές. Και τότε μια άλλη απάντηση δεν μπορεί παρά να προκαλέσει σύγχυση και αβεβαιότητα και φόβο.                                                                                                                                                                                          

3. Αυτό είναι το πιο σημαντικό σου πρόβλημα τώρα. Ακόμα παίρνεις εσύ την απόφαση και μετά αποφασίζεις να ρωτήσεις τι πρέπει να κάνεις. Και αυτό που θα ακούσεις ίσως να μην λύνει το πρόβλημα όπως το είδες στην αρχή. Αυτό οδηγεί σε φόβο, επειδή έρχεται σε αντίθεση με αυτό που αντιλαμβάνεσαι και έτσι νιώθεις πως βάλλεσαι. Επομένως θυμώνεις. Υπάρχουν κανόνες  με τους οποίους αυτό δεν θα συμβεί. Αλλά αυτό όντως συμβαίνει στην αρχή, όσο μαθαίνεις πώς να ακούς.                                                                                                                                                                

4. Κατά την διάρκεια της ημέρας, οποιαδήποτε ώρα το σκεφτείς και έχεις ησυχία να στοχαστείς, πες στον εαυτό σου ξανά το είδος της ημέρας που θέλεις ∙ τα αισθήματα που θέλεις να έχεις, τα πράγματα που θέλεις να σου συμβούν, και τα πράγματα που θα ήθελες να βιώσεις , και πες:

Εάν δεν πάρω αποφάσεις μόνος μου, αυτή είναι η ημέρα που θα μου δοθεί.

Αυτές οι δύο διαδικασίες, αν τις εξασκήσεις καλά, θα σε βοηθήσουν να αφεθείς να οδηγηθείς χωρίς φόβο, γιατί η εναντίωση δεν θα εκδηλωθεί πρώτα αλλά μετά θα γίνει ένα πρόβλημα από μόνη της.

5. Αλλά θα εξακολουθούν να υπάρχουν φορές που θα έχεις ήδη κρίνει. Τώρα η απάντηση θα προκαλέσει επίθεση, εκτός και εάν γρήγορα επαναφέρεις το νου σου στο να θέλει μια απάντηση που θα λειτουργήσει. Να είσαι σίγουρος ότι αυτό έχει συμβεί αν νιώθεις τον εαυτό σου απρόθυμο να καθίσει παράμερα και να ζητήσει να του δοθεί η απάντηση. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει μόνος σου, και δεν μπορείς να δεις την ερώτηση. Τώρα χρειάζεσαι μια γρήγορη αποκατάσταση πριν ρωτήσεις πάλι.   

6. Θυμήσου γι άλλη μια φορά την ημέρα που θέλεις, και αναγνώρισε ότι κάτι έχει συμβεί που δεν είναι μέρος αυτής. Μετά συνειδητοποίησε ότι έχεις κάνει μια ερώτηση από μόνος σου, και ότι πρέπει να έχεις ορίσει μιαν απάντηση με τους δικούς σου όρους. Έπειτα πες: 

Δεν έχω καμιά ερώτηση. Ξέχασα τι να αποφασίσω.

Αυτό ακυρώνει τους όρους που έχεις θέσει εσύ, και αφήνει την απάντηση να σου δείξει ποια  πρέπει να ήταν πραγματικά η ερώτηση.                                                                                                                                     

7. Προσπάθησε να τηρήσεις αυτόν τον κανόνα χωρίς καθυστέρηση, παρά την αντίθεσή σου. Γιατί ήδη έχεις θυμώσει. Και ο φόβος σου ότι θα πάρεις απάντηση με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που ρωτά η δική σου εκδοχή για την ερώτηση θα κερδίζει σε ταχύτητα, μέχρι να πιστέψεις ότι η ημέρα που θέλεις είναι αυτή στην οποία  εσύ παίρνεις την δική σου απάντηση στην δική σου ερώτηση. Και δεν θα την λάβεις, γιατί θα κατέστρεφε την ημέρα ληστεύοντάς σε από αυτό που πραγματικά θέλεις. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις, από τη στιγμή που έχεις αποφασίσει μόνος σου τους κανόνες που σου υπόσχονται μια ευτυχισμένη ημέρα. Ωστόσο αυτή η απόφαση μπορεί ακόμα να καταργηθεί, με απλές μεθόδους που μπορείς να αποδεχτείς. 

8. Εάν είσαι τόσο απρόθυμος να λάβεις που δεν μπορείς να απελευθερώσεις την ερώτησή σου, μπορείς να αρχίσεις να αλλάζεις το νου σου με αυτό:

Τουλάχιστον μπορώ να αποφασίσω ότι δεν μου αρέσει αυτό που νιώθω τώρα.

Αυτό και μόνο είναι προφανές, και προετοιμάζει τον δρόμο για το επόμενο εύκολο βήμα.

9. Έχοντας αποφασίσει ότι δεν σου αρέσει ο τρόπος που αισθάνεσαι, τι θα μπορούσε να είναι ευκολότερο από το να συνεχίσεις έτσι:                                                                                                                  

Κι έτσι ελπίζω ότι έχω κάνει λάθος.

Αυτό λειτουργεί ενάντια στην αίσθηση της αντίθεσης, και σου υπενθυμίζει ότι η ελπίδα δεν σου επιβάλλεται δια της βίας αλλά είναι κάτι που θέλεις και χρειάζεσαι, γιατί δεν σου αρέσει ο τρόπος που νιώθεις. Αυτό το μικρό άνοιγμα είναι αρκετό για να σε αφήσει να προχωρήσεις μερικά μόνο ακόμα βήματα που χρειάζεσαι για να αφήσεις τον εαυτό σου να βοηθηθεί. 

10. Τώρα έχεις φτάσει στο κρίσιμο σημείο, γιατί έχεις σκεφτεί ότι θα ωφεληθείς εάν αυτό που έχεις αποφασίσει δεν είναι έτσι. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό το σημείο, θα πιστεύεις ότι η ευτυχία σου εξαρτάται από το να έχεις δίκιο. Αλλά αυτό το έχεις πια καταλάβει ∙ θα ήσουν πολύ καλύτερα εάν έκανες λάθος.    

11. Αυτό το μικρό ψήγμα σοφίας θα είναι επαρκές για να σε πάει μακρύτερα. Δεν εξαναγκάζεσαι, αλλά απλά ελπίζεις να πάρεις κάτι που θέλεις. Και μπορείς να πεις με απόλυτη ειλικρίνεια:

 Θέλω έναν άλλο τρόπο για να δω αυτό.    

Τώρα έχεις αλλάξει γνώμη για την ημέρα, κι έχεις θυμηθεί τι θέλεις πραγματικά. Ο σκοπός της δεν καλύπτεται πια από την παράλογη πίστη ότι την θέλεις με σκοπό να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο όταν έχεις άδικο. Έτσι έρχεται στην επίγνωσή σου η ετοιμότητα για ερωτήσεις, γιατί δεν μπορείς να είσαι σε σύγκρουση όταν ρωτάς για το τι θέλεις, και βλέπεις ότι είναι αυτό για το οποίο ρωτάς.                                                                                                        

12. Αυτό το τελευταίο βήμα δεν είναι παρά η αναγνώριση της απουσίας αντίθεσης στο να λάβεις βοήθεια. Είναι μια δήλωση ενός ανοιχτού νου, όχι ακόμα βέβαιου, αλλά πρόθυμου να του δειχτεί:

Ίσως υπάρχει ένας άλλος τρόπος για να το δω αυτό.

Τι μπορεί να χάσω με το να ρωτήσω;

 

 Έτσι τώρα μπορείς να κάνεις μια ερώτηση που έχει νόημα, άρα και η απάντηση θα έχει νόημα. Ούτε θα πολεμήσεις εναντίον της, γιατί καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι που θα βοηθηθείς από αυτό.

                                                                          

13. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι είναι ευκολότερο να έχεις μια ευτυχισμένη ημέρα εάν αποτρέψεις την δυστυχία από το να εισέλθει καθόλου. Αλλά αυτό χρειάζεται εξάσκηση στους κανόνες που θα σε προστατέψουν από τις επιπτώσεις του φόβου. Όταν αυτό έχει επιτευχθεί, το θλιβερό όνειρο της κρίσης θα έχει για πάντα καταργηθεί. Αλλά εν τω μεταξύ, έχεις την ανάγκη εξάσκησης των κανόνων για την κατάργησή της. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά την πρώτη από τις αποφάσεις που προσφέρονται εδώ. 

14. Είπαμε ότι μπορείς να αρχίσεις μια χαρούμενη ημέρα αποφασίζοντας να μην πάρεις αποφάσεις μόνος σου. Αυτή φαίνεται να είναι μια πραγματική απόφαση από μόνη της. Αλλά ωστόσο, δεν μπορείς να πάρεις αποφάσεις μόνος σου. Η μόνη ερώτηση πραγματικά είναι με τι επιλέγεις να τις παίρνεις. Αυτό είναι όλο πραγματικά. Ο πρώτος κανόνας, λοιπόν, δεν είναι εξαναγκασμός, αλλά μια απλή δήλωση ενός απλού γεγονότος. Δεν θα παίρνεις αποφάσεις μόνος σου ό,τι και να αποφασίζεις. Γιατί οι αποφάσεις παίρνονται μαζί με είδωλα ή  με τον Θεό. Και ζητάς βοήθεια από τον αντί-Χριστό ή από τον Χριστό, και αυτός που θα επιλέξεις θα ενωθεί μαζί σου και θα σου πει τι να κάνεις.                                                                                                            

15. Η ημέρα σου δεν είναι τυχαία. Ορίστηκε από αυτό με το οποίο επιλέγεις να ζεις, και από το πώς ο φίλος του οποίου την συμβουλή έχεις ζητήσει αντιλαμβάνεται την ευτυχία σου. Πάντοτε ζητάς συμβουλή πριν αποφασίσεις να κάνεις οτιδήποτε. Ας γίνει αυτό κατανοητό, και θα μπορέσεις να καταλάβεις ότι δεν γίνεται να υπάρχει εξαναγκασμός εδώ, ούτε έδαφος για να αντιτεθείς στην ελευθερία σου. Δεν υπάρχει ελευθερία από αυτό που πρέπει να συμβεί. Και εάν νομίζεις ότι υπάρχει, πρέπει να κάνεις λάθος.                                                                                                

16.  Και ο δεύτερος κανόνας δεν είναι παρά ένα γεγονός. Γιατί εσύ και ο σύμβουλός σου πρέπει να συμφωνήσετε στο τι θέλεις πριν μπορέσει να συμβεί. Δεν είναι παρά αυτή η συμφωνία που επιτρέπει να συμβούν όλα τα πράγματα. Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς κάποια μορφή ενότητας, είτε είναι με ένα όνειρο κρίσης ή με τη Φωνή του Θεού. Οι αποφάσεις προκαλούν αποτελέσματα επειδή δεν παίρνονται μεμονωμένα. Παίρνονται από σένα και τον σύμβουλό σου, για σένα και για τον κόσμο. Την ημέρα που θέλεις την προσφέρεις στον κόσμο, γιατί θα είναι αυτό που έχεις ζητήσει, και θα ενισχύσει την κυριαρχία του συμβούλου σου στον κόσμο. Σε ποιανού το βασίλειο βρίσκεται ο κόσμος για σένα σήμερα; Τι είδους ημέρα θα αποφασίσεις να έχεις;   

17. Χρειάζεται μόνο δυο που να θέλουν να έχουν την ευτυχία αυτή την ημέρα για να την υποσχεθούν σε όλο τον κόσμο. Χρειάζονται μόνο δυο για να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να αποφασίσουν μόνοι τους, για να εγγυηθούν ότι η χαρά που ζήτησαν θα μοιραστεί ολοκληρωτικά. Γιατί έχουν καταλάβει τον βασικό νόμο που κάνει την απόφαση ισχυρή, και δίνει όλα τα αποτελέσματα που θα μπορούσε να έχει. Χρειάζεται μόνο δυο. Αυτοί οι δυο ενώνονται πριν μπορέσει να υπάρξει μια απόφαση.  Ας είναι αυτό μια υπενθύμιση που θα κρατήσεις στο νου σου, και θα έχεις την ημέρα που θέλεις, και θα τη δώσεις στον κόσμο έχοντάς την ο ίδιος. Η κρίση σου έχει απομακρυνθεί από τον κόσμο χάρη στην απόφασή σου για μια ευτυχισμένη ημέρα. Και όπως έχεις λάβει, έτσι πρέπει να δίνεις.  

                                                  II. Η Ελευθερία της Θέλησης

1. Δεν καταλαβαίνεις ότι το να αντιτίθεσαι στο Άγιο Πνεύμα σημαίνει ότι μάχεσαι τον εαυτό σου; Το Άγιο Πνεύμα σου λέει μόνο την δική σου θέληση ∙ σου μιλάει εκ μέρους σου. Μέσα στην Θειότητα Του βρίσκεται μόνο η δική σου. Και όλα όσα γνωρίζει δεν είναι παρά η δική σου γνώση, σωσμένη για σένα για να μπορείς να κάνεις τη θέλημά σου μέσω Εκείνου. Ο Θεός σου ζητάει να κάνεις την θέλημά σου. Αυτός ενώνεται μαζί με σένα. Δεν ίδρυσε την Βασιλεία Του μόνος Του. Και ο Ουρανός ο ίδιος την θέλησή σου μόνο αντιπροσωπεύει, όπου όλα όσα δημιουργήθηκαν είναι για σένα. Ούτε μια σπίθα ζωής δεν δημιουργήθηκε χωρίς την δική σου χαρούμενη συγκατάθεση, όπως εσύ θέλησες να είναι. Και η κάθε Σκέψη που ο Θεός είχε ποτέ περίμενε την δική σου ευλογία για να γεννηθεί. Ο Θεός δεν είναι εχθρός σου. Αυτός δε σου ζητάει τίποτα περισσότερο από το να σε ακούσει να Τον αποκαλείς «Φίλο.»

2 Πόσο όμορφο είναι να κάνεις το θέλημά σου! Γιατί αυτό είναι η ελευθερία. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσε να ονομαστεί με το όνομα της ελευθερίας. Μέχρι να κάνεις την θέλησή σου δεν είσαι ελεύθερος. Και θα άφηνε ο Θεός τον Υιό Του χωρίς αυτό που έχει επιλέξει για κείνον; Ο Θεός το μόνο που έκανε ήταν να σου εξασφαλίσει ότι ποτέ δεν θα χάσεις την θέλησή σου όταν σου έδωσε την τέλεια Απάντησή Του. Άκουσέ Την τώρα, για να μπορέσεις να ενθυμηθείς την Αγάπη Του και να μάθεις την θέλησή σου. Ο Θεός δε θέλησε ο Υιός Του να γίνει σκλάβος  σε κάτι που δε θέλει. Αυτός ενώνεται μαζί σου στην θέληση να είσαι ελεύθερος. Και το να αντιτίθεσαι σε Εκείνον σημαίνει ότι  κάνεις επιλογή ενάντια στον εαυτό σου, και ότι επιλέγεις να είσαι δέσμιος.  

3. Κοίταξε για μια ακόμα φορά τον εχθρό σου, αυτόν που επέλεξες να μισείς αντί να αγαπάς. Γιατί έτσι γεννήθηκε το μίσος στον κόσμο, και έτσι ο κανόνας του φόβου εδραιώθηκε εδώ. Τώρα άκου τον Θεό να σου μιλά, μέσω Εκείνου το Οποίο είναι η Φωνή Του καθώς και η δική σου, υπενθυμίζοντάς σου ότι δεν είναι η θέλησή σου να μισείς και να είσαι αιχμάλωτος του φόβου, ένας σκλάβος του θανάτου, ένα μικρό πλάσμα με μικρή ζωή. Η θέλησή σου είναι απεριόριστη ∙ δεν είναι θέλημά σου να περιορίζεται. Αυτό που βρίσκεται μέσα σου έχει ενωθεί με τον Ίδιο τον Θεό στην γέννηση ολόκληρης της δημιουργίας. Θυμήσου Αυτόν που σε δημιούργησε, και μέσω της θέλησής σου δημιούργησε τα πάντα. Κάθε δημιούργημα σου δίνει μόνο ευχαριστίες, γιατί χάρη στην δική σου θέληση γεννήθηκε. Κάθε φως στον Ουρανό δεν λάμπει παρά για σένα, γιατί τοποθετήθηκε στον Ουρανό από την δική σου θέληση.  

4. Τι λόγο έχεις για θυμό σε έναν κόσμο που απλά περιμένει την ευλογία σου για να ελευθερωθεί; Εάν εσύ είσαι φυλακισμένος, τότε ο Θεός ο Ίδιος δε θα μπορούσε να είναι ελεύθερος. Γιατί ό,τι γίνεται σε αυτόν που ο Θεός τόσο πολύ αγαπάει γίνεται στον Ίδιο τον Θεό. Μην σκέφτεσαι ότι Αυτός θέλει να σε περιορίσει, Αυτός που σε έχει κάνει συν-δημιουργό του σύμπαντος μαζί Του. Αυτός θέλει να κρατήσει την θέλησή σου παντοτινά απεριόριστη. Αυτός ο κόσμος περιμένει την ελευθερία που θα δώσεις όταν θα έχεις αναγνωρίσει ότι είσαι ελεύθερος. Αλλά δεν θα συγχωρήσεις τον κόσμο μέχρι να έχεις συγχωρήσει Αυτόν ο Οποίος σου έδωσε την θέλησή σου.  Με την δική σου θέληση δίδεται ελευθερία στον κόσμο. Ούτε μπορείς να είσαι ελεύθερος χώρια από Αυτόν του Οποίου την άγια Θέληση μοιράζεσαι.

5. Ο Θεός απευθύνεται σε σένα για να ζητήσει να σωθεί ο κόσμος, γιατί με την δική σου σωτηρία θεραπεύεται. Και ο καθένας που περπατάει επάνω στη γη δεν βασίζεται παρά στην δική σου απόφασή, για να  μάθει ότι ο θάνατος δεν έχει καμιά δύναμη επάνω του, γιατί αυτός μοιράζεται την ελευθερία σου όπως μοιράζεται και την θέλησή σου. Είναι η θέλησή σου να τον θεραπεύσεις, και επειδή έχεις αποφασίσει μαζί του, θεραπεύεται. Και τώρα ο Θεός συγχωρείται, γιατί επέλεξες να κοιτάξεις τον αδελφό σου σαν φίλο.

III. Πέρα από όλα τα Είδωλα.

1. Τα είδωλα είναι απόλυτα συγκεκριμένα. Αλλά η θέλησή σου είναι συμπαντική, αφού είναι απεριόριστη. Κι έτσι δεν έχει μορφή, ούτε η έκφρασή της ικανοποιείται με όρους μορφής. Τα είδωλα είναι περιορισμοί. Είναι η πίστη ότι υπάρχουν μορφές που θα φέρουν ευτυχία, και ότι, με τον περιορισμό, όλα κατορθώνονται. Είναι σαν να λες «Δεν έχω ανάγκη από τα πάντα. Αυτό το μικρό πράγμα θέλω, και θα είναι σαν να είναι τα πάντα για μένα.» Και αυτό δεν θα μπορέσει να σε ικανοποιήσει, γιατί η θέλησή σου είναι τα πάντα να είναι δικά σου. Αν αποφασίσεις υπέρ των ειδώλων τότε ζητάς την απώλεια. Αν αποφασίσεις υπέρ της αλήθειας τότε τα πάντα είναι δικά σου.

2. Δεν είναι η μορφή αυτό που αναζητάς. Ποια μορφή μπορεί να γίνει ο αντικαταστάτης του Θεού του Πατέρα της Αγάπης; Ποια μορφή μπορεί να πάρει τη θέση όλης της αγάπης μέσα στην Θειότητα του Θεού Υιού; Ποιο είδωλο μπορεί να χωρίσει στα δυο αυτό που είναι ένα; Και μπορεί το απεριόριστο να περιοριστεί; Δεν θέλεις ένα είδωλο. Δεν είναι η θέλησή σου να έχεις κάποιο. Δεν θα σου χαρίσει το δώρο που αναζητάς. Όταν αποφασίζεις για την μορφή αυτού που θέλεις, χάνεις την κατανόηση του σκοπού του. Έτσι βλέπεις την θέλησή σου μέσα στο είδωλο, και μ’ αυτό το τρόπο  την περιορίζεις σε μια συγκεκριμένη μορφή. Ωστόσο αυτή δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι η θέλησή σου, διότι αυτό που μοιράζεται όλη την δημιουργία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με μικρές ιδέες και μικρά πράγματα.

3. Πίσω από την έρευνα για κάθε είδωλο βρίσκεται η λαχτάρα για ολοκλήρωση. Η Ολότητα δεν έχει μορφή γιατί είναι απεριόριστη. Το να αναζητάς ένα ιδιαίτερο πρόσωπο ή ένα πράγμα για να το προσθέσεις σε σένα και να ολοκληρωθείς μπορεί μόνο να σημαίνει ότι πιστεύεις ότι κάποια μορφή λείπει. Και ότι βρίσκοντας αυτή την μορφή, θα κατορθώσεις την ολοκλήρωση με κάποια μορφή που σου αρέσει. Αυτός είναι ο σκοπός ενός ειδώλου ∙ ότι δεν θα κοιτάξεις πέρα από αυτό, προς την πηγή της πίστης ότι είσαι ατελής. Μόνο εάν είχες αμαρτήσει θα μπορούσε να είναι έτσι. Γιατί η αμαρτία είναι η ιδέα ότι είσαι μόνος και διαχωρισμένος από αυτό που είναι ολοκληρωμένο. Κι έτσι θα ήταν απαραίτητο η έρευνα για την ολότητα να γίνει πέρα από τα σύνορα των ορίων στον εαυτό σου. 

4. Ποτέ δεν είναι το είδωλο αυτό που θέλεις. Αλλά αυτό που νομίζεις ότι σου προσφέρει, αυτό θέλεις πραγματικά και έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις. Ούτε μπορεί να στο αρνηθεί κανείς. Η θέλησή σου να είσαι ολοκληρωμένος δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού, και αυτή σου έχει δοθεί εφόσον είναι δική Του. Ο Θεός δεν γνωρίζει μορφή. Αυτός δεν μπορεί να σου απαντήσει με όρους που δεν έχουν κανένα νόημα. Και η θέλησή σου δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με κενές μορφές, φτιαγμένες μόνο για να γεμίσουν ένα χάσμα που δεν υπάρχει. Δεν είναι αυτό που θέλεις. Η δημιουργία δεν δίνει σε κανένα διαχωρισμένο άτομο και σε κανένα διαχωρισμένο πράγμα την δύναμη να ολοκληρώσουν τον Υιό του Θεού. Ποιο είδωλο μπορεί να κληθεί για να δώσει στον Υιό του θεού αυτό που ήδη έχει;  

5. Η ολοκλήρωση είναι η λειτουργία του Υιού του Θεού. Αυτός δεν έχει ανάγκη να την αναζητήσει καθόλου. Πέρα από όλα τα είδωλα στέκει η αγία του θέληση να είναι μόνο αυτό που είναι πραγματικά. Γιατί το περισσότερο από το όλο δεν έχει κανένα νόημα. Εάν υπήρχαν αλλαγές σε αυτόν, εάν μπορούσε αυτός να υποβιβαστεί σε κάποια μορφή και να περιοριστεί σε κάτι που δεν είναι μέσα του, τότε δεν θα ήταν όπως ο Θεός τον δημιούργησε. Ποιο είδωλο μπορεί να χρειάζεται για να είναι ο εαυτός του; Γιατί μπορεί αυτός να αποχωριστεί ένα μέρος του εαυτού του; Ό,τι δεν είναι ολοκληρωμένο δεν μπορεί να ολοκληρώνει. Αλλά αυτό που πράγματι ζητείται δεν μπορεί να μην γίνει αποδεχτό. Το θέλημά σου έχει γίνει. Όχι σε κάποια μορφή που δεν θα σε ικανοποιούσε, αλλά στην ολοκληρωμένη απόλυτα όμορφη Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα.

6. Τίποτα από όσα δεν γνωρίζει ο Θεός δεν υπάρχει. Και αυτό που γνωρίζει υπάρχει για πάντα, αμετάβλητα. Γιατί οι σκέψεις διαρκούν όσο διαρκεί και ο νους που τις σκέφτηκε. Και στο Νου του Θεού δεν υπάρχει τέλος, ούτε χρόνος στον οποίο οι σκέψεις Του απουσίαζαν ή θα μπορούσαν να υποστούν αλλαγές. Οι σκέψεις δεν γεννιούνται και δεν μπορούν να πεθάνουν. Μοιράζονται τις ιδιότητες του δημιουργού τους, και δεν έχουν ξεχωριστή ζωή από την δική του. Οι σκέψεις που σκέφτεσαι είναι στο νου σου, όπως κι εσύ είσαι στο Νου που σε σκέφτηκε. Και έτσι δεν υπάρχουν χωριστά μέρη σε αυτό που υπάρχει μέσα στον Νου του Θεού. Είναι για πάντα Ένας, αιώνια ενωμένος και σε ειρήνη. 

7. Οι σκέψεις φαίνονται πως έρχονται και πάνε. Ωστόσο όλο αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές έχεις επίγνωση αυτών, και κάποιες όχι. Μια ξεχασμένη σκέψη ξαναγεννιέται  σε σένα όταν επιστρέφει στην επίγνωσή σου. Ωστόσο δεν πέθανε όταν την ξέχασες. Ήταν πάντα εκεί, αλλά εσύ δεν είχες συνείδηση αυτής. Η Σκέψη που έχει ο Θεός για σένα είναι απόλυτα αμετάβλητη από την δική σου την λησμονιά. Πάντοτε θα είναι ακριβώς όπως ήταν πριν από τον καιρό που εσύ ξέχασες, και θα είναι ακριβώς η ίδια όταν θυμηθείς. Και είναι η ίδια εντός του διαλλείματος όταν εσύ ξέχασες.                                                                   

8. Οι Σκέψεις του Θεού είναι πολύ πέρα από κάθε αλλαγή, και λάμπουν παντοτινά. Δεν περιμένουν να γεννηθούν. Περιμένουν το καλωσόρισμα και την ενθύμηση. Η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα είναι όπως ένα αστέρι, αμετάβλητο σε έναν αιώνιο ουρανό. Τόσο ψηλά είναι τοποθετημένο στον Ουρανό που αυτοί που είναι έξω από τον Ουρανό δεν ξέρουν ότι αυτό βρίσκεται εκεί. Ωστόσο ακίνητο και λευκό και όμορφο θα λάμπει μέσα σε όλη την αιωνιότητα. Δεν υπήρχε εποχή που να μην ήταν εκεί ∙ καμία στιγμή  το φως του δεν εξασθένησε ή δεν έχασε από την τελειότητα που είχε πάντα.                                                                                                                                         

9. Όποιος γνωρίζει τον Πατέρα γνωρίζει και αυτό το φως, γιατί Αυτός είναι ο αιώνιος ουρανός που το κρατάει ασφαλές, παντοτινά ψηλά και στερεωμένο με ασφάλεια. Η τέλεια αγνότητά του δεν εξαρτάται από το εάν φαίνεται από τη γη ή όχι. Ο ουρανός το αγκαλιάζει και το κρατάει απαλά στην τέλεια θέση του, η οποία είναι τόσο μακριά από τη γη όσο είναι η γη από τον Ουρανό. Δεν είναι η απόσταση ούτε ο χρόνος που κρατάει αυτό το αστέρι αόρατο στη γη. Αλλά εκείνοι που ψάχνουν για είδωλα δεν μπορούν να γνωρίζουν ότι το αστέρι είναι εκεί.

10. Πέρα από όλα τα είδωλα βρίσκεται η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα. Εντελώς ανεπηρέαστη από την ταραχή και τον τρόμο του κόσμου, τα όνειρα της γέννησης και του θανάτου που ονειρεύεσαι εδώ, τις μυριάδες των μορφών που ο φόβος μπορεί να πάρει ∙ εντελώς ανενόχλητη, η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα παραμένει ακριβώς όπως ήταν πάντα. Περιβαλλομένη από μια ακινησία τόσο ολοκληρωτική που κανένας ήχος μάχης δεν πλησιάζει ούτε από μακριά, αναπαύεται στην βεβαιότητα και στην τέλεια ειρήνη. Εδώ η μοναδική σου πραγματικότητα κρατείται ασφαλής, χωρίς καμιά απολύτως επίγνωση του κόσμου που λατρεύει είδωλα, και που δεν γνωρίζει τον Θεό. Με τέλεια βεβαιότητα της αμεταβλητότητας της και της ανάπαυσής της στην αιώνια κατοικία της, η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα ποτέ δεν έχει αφήσει το Νου του Δημιουργού της τον Οποίο γνωρίζει, όπως ο Δημιουργός της γνωρίζει ότι αυτή είναι εκεί. 

11. Πού αλλού θα μπορούσε να υπάρχει η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα εκτός από εκεί που βρίσκεσαι εσύ; Είναι η πραγματικότητά σου ένα πράγμα χωριστά από εσένα, και μέσα σε έναν κόσμο για τον οποίο η πραγματικότητά σου δεν γνωρίζει τίποτα; Έξω από εσένα δεν υπάρχει κανένας αιώνιος ουρανός, κανένα αμετάβλητο αστέρι και καμία πραγματικότητα. Ο νους του Υιού του Ουρανού βρίσκεται στον Ουρανό, γιατί εκεί ο Νους του Πατέρα και του Υιού ενώνονται στην δημιουργία η οποία δεν μπορεί να έχει τέλος. Δεν έχεις δυο πραγματικότητες, αλλά μία. Ούτε μπορείς να έχεις στην επίγνωσή σου περισσότερο από μια. Ένα είδωλο ή η Σκέψη που ο Θεός έχει για σένα είναι η πραγματικότητά σου. Μην ξεχνάς λοιπόν, ότι τα είδωλα κρατούν κρυφό αυτό που είσαι, όχι από το Νου του Θεού αλλά από τον δικό σου. Το αστέρι εξακολουθεί να λάμπει ∙ ο ουρανός δεν έχει ποτέ αλλάξει. Αλλά εσύ, ο άγιος Υιός του Θεού του Ίδιου, δεν έχεις επίγνωση της πραγματικότητάς σου.

IV. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

1. Θα επιτίθεσαι σε ό,τι δεν σε ικανοποιεί, κι έτσι δεν θα βλέπεις ότι εσύ το επινόησες. Πάντοτε μάχεσαι με τις ψευδαισθήσεις. Γιατί η αλήθεια πίσω από αυτές είναι τόσο όμορφη και τόσο ήρεμη με τρυφερή ευγένεια, που αν είχες επίγνωση αυτής θα ξεχνούσες εντελώς κάθε άμυνα, και θα έτρεχες να την αγκαλιάσεις. Η αλήθεια ποτέ δεν  θα μπορούσε να δεχθεί επίθεση. Και αυτό το γνώριζες όταν έφτιαξες τα είδωλα. Αυτά φτιάχτηκαν για να μπορέσει να ξεχαστεί η αλήθεια. Επιτίθεσαι μόνο σε λανθασμένες ιδέες, και ποτέ στις αληθινές. Όλα τα είδωλα είναι οι λανθασμένες ιδέες που έφτιαξες για να γεμίσουν το χάσμα  που νομίζεις ότι προέκυψε ανάμεσα σε σένα και σε αυτό που είναι η αλήθεια. Και τους επιτίθεσαι για τα πράγματα που νομίζεις ότι αντιπροσωπεύουν. Αυτό που βρίσκεται πέρα από αυτά δεν μπορεί να δεχτεί επίθεση. 

2. Οι κουραστικοί, δυσάρεστοι θεοί που έφτιαξες είναι φουσκωτά παιδικά παιχνίδια που σκάνε. Ένα παιδί φοβάται όταν ένα ξύλινο κεφάλι πεταχτεί από ένα κλειστό κουτί που ανοίγει ξαφνικά, ή όταν ένα μαλακό και χνουδωτό αρκουδάκι αρχίζει να στριγκλίζει καθώς το κρατάει. Οι κανόνες που έφτιαξε  για τα κουτιά και τις αρκούδες το έχουν απογοητεύσει, και έχουν διακόψει τον «έλεγχο» που ασκούσε σε αυτό που το περιβάλει. Και φοβάται, επειδή νόμιζε ότι οι κανόνες το προστάτευαν. Τώρα πρέπει να μάθει ότι τα κουτιά και τα αρκουδάκια δεν το εξαπάτησαν, δεν καταπάτησαν κανόνες, ούτε σημαίνουν ότι ο κόσμος του έγινε χαοτικός και επικίνδυνος. Αυτό έκανε λάθος. Παρεξήγησε αυτό που του έδινε ασφάλεια, και νόμισε ότι τον είχε εγκαταλείψει.

3. Το χάσμα που δεν υπάρχει είναι γεμάτο με παιχνίδια σε αναρίθμητες μορφές. Και το καθένα φαίνεται να παραβαίνει τους κανόνες που έθεσες για αυτό. Ποτέ δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Πρέπει να φαίνεται ότι παραβιάζει τους κανόνες σου για ασφάλεια, μιας και οι κανόνες ήταν λανθασμένοι. Αλλά εσύ δεν μπαίνεις σε κίνδυνο. Μπορείς να γελάς με τα κεφάλια που πετάγονται και τα παιχνίδια που στριγκλίζουν,  όπως κάνει το παιδί που μαθαίνει ότι αυτά δεν το απειλούν. Ωστόσο ενώ του αρέσει να παίζει με αυτά, εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται ότι αυτά υπακούν κανόνες που έφτιαξε το ίδιο για δική του ευχαρίστησή. Έτσι εξακολουθούν να υπάρχουν κανόνες που φαίνονται ότι παραβιάζονται και τον φοβίζουν. Ωστόσο είναι στο έλεος των παιχνιδιών του; Και μπορούν αυτά να αντιπροσωπεύουν μια απειλή για αυτόν; 

4. Η πραγματικότητα τηρεί τους νόμους του Θεού, και όχι τους νόμους που έθεσες εσύ. Είναι οι Δικοί Του νόμοι που εγγυώνται την ασφάλειά σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις που πιστεύεις για τον εαυτό σου δεν υπακούν κανένα νόμο. Φαίνονται ότι χορεύουν για λίγο, σύμφωνα με τους κανόνες που έθεσες γι’ αυτές. Αλλά μετά πέφτουν και δεν μπορούν να σηκωθούν πάλι. Δεν είναι παρά παιχνίδια, παιδί μου, γι αυτό μην πικραίνεσαι γι’ αυτά. Ο χορός τους ποτέ δεν σου έφερε χαρά. Αλλά ούτε ήταν και πράγματα να σε φοβίσουν, ούτε να σε κάνουν ασφαλή εάν υπάκουαν τους κανόνες σου. Δεν πρέπει ούτε να τα φροντίζεις αλλά ούτε και να τους επιτίθεσαι, παρά απλώς να τα βλέπεις σαν παιδικά παιχνίδια χωρίς κανένα δικό τους νόημα. Αν δεις κάποιο νόημα σε ένα από αυτά τότε θα βλέπεις σε όλα. Αν δεν βλέπεις κανένα, τότε δεν θα σε αγγίξουν.

5. Τα φαινόμενα απατούν επειδή είναι φαινόμενα και όχι πραγματικότητα. Μην εμμένεις σε αυτά σε καμιά μορφή τους. Το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν την πραγματικότητα, και φέρνουν φόβο γιατί κρύβουν την αλήθεια. Μην επιτίθεσαι σε αυτό που έχεις φτιάξει για να εξαπατηθείς, γιατί έτσι αποδεικνύεις ότι έχεις εξαπατηθεί. Η επίθεση έχει τη δύναμη να κάνει τις ψευδαισθήσεις αληθινές. Ωστόσο αυτό που κάνει δεν είναι τίποτα. Ποιος θα μπορούσε να φοβηθεί από μια δύναμη που δεν μπορεί να έχει κανένα απολύτως πραγματικό αποτέλεσμα; Τι άλλο θα  μπορούσε να είναι εκτός από μια ψευδαίσθηση, που κάνει να εμφανίζονται πράγματα όμοια με αυτή; Κοίταξε ήρεμα τα παιχνίδια της, και κατάλαβε ότι είναι είδωλα που χορεύουν μόνο  τον χορό των μάταιων επιθυμιών. Μην τους δίνεις την λατρεία σου, γιατί αυτά δεν υπάρχουν. Ωστόσο αυτό ξεχνιέται εξίσου όταν επιτίθεσαι. Ο Υιός του Θεού δεν χρειάζεται να αμυνθεί εναντίον των ονείρων του. Τα είδωλά του δεν τον απειλούν καθόλου. Το μόνο του λάθος είναι που τα θεωρεί πραγματικά. Τι μπορεί να κάνει η δύναμη των ψευδαισθήσεων;    

6.   Τα φαινόμενα μπορούν μόνο να εξαπατήσουν το νου που θέλει να εξαπατηθεί. Αλλά εσύ μπορείς να κάνεις μια απλή επιλογή που θα σε  θέσει για πάντα πέρα από την εξαπάτηση. Δεν χρειάζεται να σε απασχολήσει για το πώς μπορεί να γίνει αυτό, γιατί αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αλλά θα καταλάβεις ότι έχουν γίνει γρήγορα ισχυρές αλλαγές, όταν αποφασίσεις κάτι πολύ απλό ∙ ότι δεν θέλεις  οτιδήποτε πιστεύεις ότι δίνει κάποιο είδωλο. Με αυτό τον τρόπο ο Υιός του Θεού διακηρύσσει ότι είναι ελεύθερος από τα είδωλα. Επομένως  είναι ελεύθερος. 

7. Η σωτηρία είναι πράγματι ένα παράδοξο! Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα χαρούμενο όνειρο; Σου ζητάει μόνο να συγχωρήσεις όλα τα πράγματα που κανένας ποτέ δεν έκανε ∙ να παραβλέψεις αυτό που δεν υπάρχει, και να μην βλέπεις το μη πραγματικό ως πραγματικότητα. Δεν σου ζητείται παρά να αφήσεις να γίνει το θέλημά σου, και να μην αναζητάς πια πράγματα που δεν θέλεις. Και σου ζητείται να αφήσεις τον εαυτό σου να ελευθερωθεί από όλα τα όνειρα αυτού που ποτέ δεν ήσουν, και να μην ζητάς πια να αντικαταστήσεις την Θέληση του Θεού με την δύναμη των άσκοπων επιθυμιών.

8. Εδώ το όνειρο του διαχωρισμού αρχίζει να ξεθωριάζει και να εξαφανίζεται. Γιατί εδώ το χάσμα που δεν υπάρχει αρχίζει να γίνεται αντιληπτό χωρίς τα παιχνίδια του τρόμου που έφτιαξες. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν σου ζητείται. Να είσαι χαρούμενος πράγματι που η σωτηρία ζητάει τόσο λίγα, και όχι τόσο πολλά. Στην πραγματικότητα δεν ζητάει τίποτα. Ακόμα και στις ψευδαισθήσεις δεν ζητάει παρά η συγχώρεση να γίνει ο αντικαταστάτης του φόβου. Αυτός είναι ο μόνος κανόνας για ευτυχισμένα όνειρα. Το χάσμα έχει αδειάσει από τα παιχνίδια του φόβου, και τότε η μη πραγματικότητά του είναι φανερή. Τα όνειρα δεν είναι για τίποτα. Και ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να  έχει την ανάγκη τους. Δεν του προσφέρουν ούτε ένα πράγμα που θα μπορούσε ποτέ να θέλει. Αυτός απελευθερώνεται από τις ψευδαισθήσεις του με την θέλησή του, και επαναφέρεται σε αυτό που είναι. Τι θα μπορούσε να είναι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του, εκτός από ένα μέσο να τον δώσει στον Εαυτό Του;                                                                                                                                        

V. Ο Μοναδικός Σκοπός

1. Ο πραγματικός κόσμος είναι μια κατάσταση του νου στην οποία ο μόνος σκοπός του κόσμου φαίνεται να είναι η συγχώρεση. Ο φόβος δεν είναι ο στόχος του, γιατί η διαφυγή από την ενοχή γίνεται ο σκοπός του. Η αξία της συγχώρεσης γίνεται αντιληπτή και παίρνει τη θέση των ειδώλων, τα οποία δεν ζητούνται πια, γιατί τα «δώρα» τους δεν θεωρούνται αγαπητά. Κανένας κανόνας δεν τίθεται μάταια, και σε κανέναν και σε τίποτα δεν απαιτείται να διαστρεβλωθεί και να ταιριάξει στο όνειρο του φόβου. Αντί γι’ αυτό, υπάρχει μια επιθυμία να καταλάβεις όλα τα δημιουργήματα όπως πραγματικά είναι. Και αναγνωρίζεις ότι όλα τα πράγματα πρέπει πρώτα να τα συγχωρέσεις, και μετά να τα κατανοήσεις.                                                                                                                                                                                   

2. Εδώ, θεωρείται ότι η κατανόηση αποκτάται με την επίθεση. Εκεί, είναι ξεκάθαρο ότι με την επίθεση η κατανόηση χάνεται. Η παραφροσύνη της επιδίωξης της ενοχής σαν στόχος  αναγνωρίζεται πλήρως. Και τα είδωλα δεν είναι επιθυμητά εκεί, γιατί η ενοχή γίνεται κατανοητή σαν η μοναδική αιτία πόνου οποιασδήποτε μορφής. Κανείς δεν δελεάζεται  από την μάταιη έκκλησή της, γιατί τα δεινά και ο θάνατος έχουν γίνει αντιληπτά ως πράγματα μη επιθυμητά και δεν τα επιζητάς. Ο νους έχει συλλάβει την δυνατότητα για ελευθερία και την έχει καλωσορίσει, και τα μέσα με τα οποία μπορεί να την αποκτήσει τώρα μπορούν να γίνουν κατανοητά. Ο κόσμος γίνεται ένα μέρος ελπίδας, επειδή ο μόνος σκοπός του είναι να γίνει ένα μέρος όπου η ελπίδα για ευτυχία μπορεί να εκπληρωθεί. Και κανείς δεν στέκεται έξω από αυτή την ελπίδα, επειδή ο κόσμος έχει ενωθεί στην πίστη ότι ο σκοπός του κόσμου είναι ένας τον οποίο όλοι πρέπει να μοιραστούν, για να γίνει η ελπίδα κάτι περισσότερο από ένα όνειρο.

3. Δεν έχεις θυμηθεί ακόμα απόλυτα τον Ουρανό, γιατί ο σκοπός της συγχώρεσης εξακολουθεί να παραμένει. Ωστόσο ο καθένας είναι βέβαιος ότι θα πάει πέρα από τη συγχώρεση, και παραμένει μόνο μέχρι αυτή να τελειοποιηθεί στον ίδιον. Δεν έχει καμία επιθυμία για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Και ο φόβος έχει καταργηθεί, επειδή είναι ενωμένος στον σκοπό του μαζί με τον εαυτό του. Έχει μια ελπίδα για ευτυχία τόσο βέβαιη και συνεχή που με δυσκολία στέκεται και περιμένει λίγο ακόμα, με τα πόδια του ακόμα να πατούν στο έδαφος. Ωστόσο είναι χαρούμενος να περιμένει μέχρι όλα τα χέρια να ενωθούν, και κάθε καρδιά να είναι έτοιμη να σηκωθεί και να πάει μαζί του. Γι αυτό τον λόγο ετοιμάζεται για το βήμα με το οποίο όλη η συγχώρεση αφήνεται πίσω.

4. Το τελικό βήμα είναι του Θεού, επειδή μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν τέλειο Υιό και να μοιραστεί την Πατρότητά Του μαζί του. Κανείς έξω από τον Ουρανό δεν γνωρίζει πώς μπορεί να γίνει αυτό, γιατί αυτή η κατανόηση είναι ο Ουρανός ο Ίδιος. Ακόμα και ο σκοπός του πραγματικού κόσμου είναι κατώτερος από την δημιουργία και την αιωνιότητα. Αλλά ο φόβος φεύγει επειδή σκοπός του είναι  η συγχώρεση, όχι η  ειδωλολατρία. Κι  έτσι ο Υιός του Ουρανού ετοιμάζεται να γίνει ο εαυτός του, και να θυμηθεί ότι ο Υιός του θεού γνωρίζει όλα όσα καταλαβαίνει ο Πατέρας του, και τα καταλαβαίνει τέλεια μαζί Του.   

5. Ακόμα και ο πραγματικός κόσμος υστερεί σε αυτό, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του  Ίδιου του Θεού ∙ μόνον δικός Του, και ωστόσο απόλυτα μοιρασμένος και τέλεια εκπληρωμένος. Ο πραγματικός κόσμος είναι μια κατάσταση στην οποία ο νους έχει μάθει πόσο  εύκολα φεύγουν τα είδωλα όταν εξακολουθούν να είναι αντιληπτά αλλά όχι επιθυμητά. Πόσο πρόθυμα  ο νους μπορεί και τα αφήνει να φύγουν όταν έχει καταλάβει ότι τα είδωλα δεν είναι τίποτα και δεν βρίσκονται πουθενά, και είναι άσκοπα. Γιατί μόνο τότε θα μπορείς να βλέπεις την ενοχή και την αμαρτία χωρίς σκοπό, και χωρίς νόημα.   

6. Έτσι ο σκοπός του πραγματικού κόσμου οδηγείται ευγενικά στην επίγνωση, για να αντικαταστήσει τον στόχο της αμαρτίας και της ενοχής. Και όλα όσα παρεμβάλλονταν ανάμεσα στην εικόνα του εαυτού σου και σε αυτό που είσαι, η συγχώρεση με χαρά τα διασκορπίζει. Ωστόσο ο Θεός δεν χρειάζεται να δημιουργήσει τον Υιό Του ξανά, για να του επιστραφεί αυτό που είναι δικό του. Το χάσμα ανάμεσα στον αδελφό σου και σε σένα ποτέ δεν υπήρξε. Και αυτό που ο Υιός του Θεού γνώριζε όταν δημιουργήθηκε πρέπει να το γνωρίσει και πάλι.

7. Όταν οι αδελφοί ενώνουν τον σκοπό τους μέσα στον κόσμο του φόβο, στέκονται ήδη στο χείλος του πραγματικού κόσμου. Ίσως ακόμα να κοιτούν πίσω, και να νομίζουν ότι βλέπουν κάποιο είδωλο που θέλουν. Ωστόσο το μονοπάτι τους έχει με βεβαιότητα απομακρυνθεί από τα είδωλα προς την πραγματικότητα. Γιατί όταν ένωσαν τα χέρια τους ήταν το χέρι του Χριστού που πήραν, και θα κοιτάζουν Αυτόν του Οποίου το χέρι κρατούν. Το πρόσωπο του Χριστού το κοιτάς πριν θυμηθείς τον Πατέρα. Γιατί Αυτός θα παραμένει στην λησμονιά μέχρι ο Υιός Του να φτάσει πέρα από την συγχώρεση στην Αγάπη του Θεού. Ωστόσο η Αγάπη του Χριστού γίνεται αποδεκτή πρώτη. Και μετά θα έλθει η γνώση ότι Αυτοί είναι Ένα.

8. Πόσο ελαφρύ και εύκολο είναι το βήμα που διασχίζει τα στενά σύνορα του κόσμου του φόβου όταν έχεις αναγνωρίσει Τίνος το χέρι κρατάς! Μέσα στο χέρι σου είναι όλα όσα χρειάζεσαι για να πορευτείς με τέλεια εμπιστοσύνη παντοτινά μακριά από το φόβο, και για να πας ευθεία μπροστά, και να φτάσεις γρήγορα στην πύλη του ίδιου του Ουρανού. Γιατί Αυτός του Οποίου το χέρι κρατάς περίμενε μόνο εσένα να ενωθείς μαζί Του. Τώρα που έχεις έλθει, θα καθυστερούσε Αυτός να σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει μαζί σου; Η ευλογία Του βρίσκεται σε σένα τόσο σίγουρα όσο η Αγάπη του Πατέρα Του βασίζεται  σε Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη Του σε σένα ξεπερνάει την κατανόησή σου, γιατί εσύ Τον έχεις βοηθήσει να ανυψωθεί από τις αλυσίδες και να πάει με σένα, μαζί, προς τον οίκο του Πατέρα Του. 

9. Ένα αρχαίο μίσος περνάει από τον κόσμο. Και μαζί με αυτό πάει όλη η έχθρα και όλος ο φόβος. Δεν κοιτάς πίσω πια, γιατί αυτό που βρίσκεται μπροστά είναι αυτό που πάντα ήθελες μέσα στην καρδιά σου. Παραιτήσου από τον κόσμο! Αλλά όχι για να τον θυσιάσεις. Ποτέ δεν τον θέλησες. Ποια ευτυχία έχεις αναζητήσει εδώ που να μην σου έφερε πόνο; Ποια στιγμή ικανοποίησης δεν έχει εξαγοραστεί με φοβερό αντίτιμο σε πόνο; Η χαρά δεν έχει κόστος. Είναι το ιερό σου δικαίωμα, και αυτό για το οποίο πληρώνεις δεν είναι η ευτυχία. Επιτάχυνε τον δρόμο σου με ειλικρίνεια, και μην αφήνεις τις εμπειρίες σου εδώ να σε εξαπατούν αναδρομικά. Δεν ήταν απαλλαγμένες από το πικρό αντίτιμο και τις άχαρες συνέπειες.  

10. Μη κοιτάζεις πίσω παρά μόνο με ειλικρίνεια. Και όταν ένα είδωλο σε δελεάζει, σκέψου αυτό:

Ποτέ δεν υπήρξε καιρός που κάποιο είδωλο να σου έφερε κάτι εκτός από το «δώρο» της ενοχής. Ούτε ένα δεν εξαγοράστηκε παρά μόνο με το κόστος του πόνου, και ούτε ποτέ το πλήρωσες μόνο εσύ .                

Να είσαι ελεήμων με τον αδελφό σου, λοιπόν. Και μην επιλέγεις ένα είδωλο απερίσκεπτα, ενθυμούμενος ότι αυτός θα πληρώσει το κόστος όπως κι εσύ. Γιατί αυτός θα καθυστερεί όταν κοιτάς πίσω, κι εσύ δεν θα αντιλαμβάνεσαι Ποιανού το στοργικό χέρι κρατάς. Κοίταξε μπροστά, λοιπόν ∙ πορεύσου με εμπιστοσύνη και με χαρούμενη καρδιά που χτυπά με ελπίδα και όχι με φόβο.

11. Η Θέληση του Θεού βρίσκεται παντοτινά σε αυτούς των οποίων τα χέρια είναι ενωμένα. Μέχρι να ενωθούν, νόμιζαν ότι Αυτός ήταν ο εχθρός τους. Αλλά όταν ενώθηκαν και μοιράστηκαν έναν σκοπό, ήταν ελεύθεροι να μάθουν ότι η θέλησή τους είναι μία. Κι έτσι η Θέληση του Θεού πρέπει να φτάσει στην επίγνωσή τους. Ούτε μπορούν να λησμονούν για πολύ ότι δεν είναι παρά η δική τους.

 

VI. Η Δικαίωση της Συγχώρεσης

1. Ο θυμός ποτέ δεν δικαιολογείται. Η επίθεση δεν έχει καμία βάση. Εδώ αρχίζει η διαφυγή από τον φόβο, κι εδώ ολοκληρώνεται. Εδώ ο πραγματικός κόσμος ανταλλάσσεται με τα όνειρα του τρόμου. Γιατί πάνω σε αυτό στηρίζεται η συγχώρεση, και δεν είναι παρά φυσικό. Δεν σου ζητείται να προσφέρεις συγνώμη εκεί όπου αρμόζει η επίθεση, και θα ήταν δικαιολογημένη. Γιατί αυτό θα σήμαινε ότι συγχωρείς μια αμαρτία παραβλέποντας αυτό που πράγματι είναι εκεί. Αυτή δεν είναι συγχώρεση. Γιατί θα υπονοούσε, ότι με το να ανταποκριθείς με ένα τρόπο που δεν είναι δικαιολογημένος, η συγνώμη σου θα γίνει η απάντηση στην επίθεση που έχει γίνει. Και έτσι η συγνώμη είναι ακατάλληλη, εφόσον χορηγείται εκεί που δεν αρμόζει.      

2. Η συγνώμη είναι πάντοτε δικαιολογημένη. Έχει μια βέβαιη βάση. Δεν συγχωρείς το ασυγχώρητο, ούτε παραβλέπεις μια πραγματική επίθεση που απαιτεί τιμωρία. Η σωτηρία δεν βρίσκεται στο να σου ζητείται να έχεις αφύσικες αντιδράσεις που είναι ακατάλληλες σε κάτι που είναι πραγματικό. Αντιθέτως, σου ζητάει απλά να ανταποκριθείς κατάλληλα σε αυτό που δεν είναι πραγματικό με το να μην αντιλαμβάνεσαι κάτι που δεν έχει συμβεί. Εάν η συγνώμη ήταν αδικαιολόγητη, όταν αντιδρούσες με συγχώρεση στην επίθεση θα σήμαινε πως σου ζητείται να θυσιάσεις τα δικαιώματά σου. Το μόνο που σου ζητείται, όμως, είναι να δεις την συγχώρεση σαν φυσική αντίδραση στη θλίψη που στηρίζεται στο λάθος, κι έτσι καλεί για βοήθεια. Η συγχώρεση είναι η μόνη σώφρων αντίδραση. Διαφυλάσσει τα δικαιώματά σου από το να θυσιαστούν.          

3. Αυτή η κατανόηση είναι η μόνη αλλαγή που αφήνει τον πραγματικό κόσμο να σηκωθεί και να πάρει την θέση των ονείρων του τρόμου. Ο φόβος δεν μπορεί να προκληθεί εκτός κι αν η επίθεση είναι δικαιολογημένη, και εάν αυτός είχε αληθινή βάση τότε η συγνώμη δεν θα είχε καμία. Ο πραγματικός κόσμος επιτυγχάνεται όταν αντιληφθείς ότι η βάση της συγχώρεσης είναι εντελώς πραγματική και απόλυτα δικαιολογημένη. Όσο  την θεωρείς αθέμιτο δώρο, τότε θα υποστηρίζει την ενοχή που θέλεις να «συγχωρήσεις.» Η αδικαιολόγητη συγχώρεση είναι επίθεση. Και αυτή είναι η μόνη συγχώρεση που μπορεί ποτέ να δώσει ο κόσμος. Συγχωρεί τους «αμαρτωλούς» μερικές φορές, αλλά στην επίγνωσή του παραμένει το γεγονός ότι έχουν αμαρτήσει. Κι έτσι δεν αξίζουν την συγχώρεση που δίνει.                                                                                            

4. Αυτή είναι η λανθασμένη συγχώρεση που ο κόσμος υιοθετεί για να κρατήσει την αίσθηση της αμαρτίας ζωντανή. Και αναγνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι δίκαιος, φαίνεται αδύνατον η συγχώρεσή Του να μπορούσε να είναι πραγματική. Ως εξ τούτου ο φόβος του Θεού είναι το σίγουρο αποτέλεσμα εάν βλέπεις τη συγνώμη αθέμιτη. Όποιος βλέπει τον εαυτό του ως ένοχο δεν μπορεί να αποφύγει τον φόβο του Θεού. Αλλά σώζεται από αυτό το δίλημμα εάν μπορέσει να συγχωρήσει. Ο νους πρέπει να σκέφτεται για τον Δημιουργό του όπως βλέπει τον εαυτό του. Εάν μπορείς να δεις ότι ο αδελφός σου αξίζει την συγνώμη, έχεις μάθει ότι η συγχώρεση είναι δικό σου δικαίωμά όσο και δικό του. Ούτε θα νομίζεις ότι ο Θεός προορίζει για σένα μια τρομακτική κρίση που ο αδελφός σου δεν αξίζει. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να αξίζεις ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο από αυτόν. 

5. Όταν η συγχώρεση αναγνωρίζεται ως θεμιτή, θα θεραπεύει. Δίνει στο θαύμα την δύναμή της για να παραβλέπει τις ψευδαισθήσεις. Έτσι μαθαίνεις ότι πρέπει κι εσύ να έχεις συγχωρεθεί. Δε μπορεί να υπάρξει προβολή που να μην γίνεται να παραβλεφθεί. Γιατί εάν μπορούσε, θα ήταν απαραίτητο πρώτα να υπήρχε κάποια αμαρτία που να βρίσκεται πέρα από την συγχώρεση. Θα υπήρχε κάποιο σφάλμα που θα ήταν κάτι περισσότερο από ένα λάθος ∙ μια ιδιαίτερη μορφή λάθους που παραμένει αμετάβλητη, αιώνια, και πέρα από διόρθωση ή διαφυγή. Θα υπήρχε κάποιο λάθος που θα είχε την δύναμη να καταργήσει την δημιουργία, και να φτιάξει έναν κόσμο που θα μπορούσε να την αντικαταστήσει και να καταστρέψει την Θέληση του Θεού. Μόνο αν αυτό ήταν δυνατόν θα μπορούσε να υπάρξει κάποια προβολή που θα μπορούσε να αντισταθεί στο θαύμα, και όχι να θεραπευτεί από αυτό.   

6. Δεν υπάρχει πιο σίγουρη απόδειξη ότι η ειδωλολατρία είναι αυτό που επιθυμείς από την πίστη ότι υπάρχουν κάποιες μορφές ασθένειας και λύπης που η συγχώρεση δεν μπορεί να θεραπεύσει. Αυτό σημαίνει ότι προτιμάς να κρατήσεις κάποια είδωλα, και ότι δεν είσαι έτοιμος, ακόμα, να αφήσεις όλα τα είδωλα να φύγουν. Κι έτσι νομίζεις ότι μερικές προβολές είναι πραγματικές και καθόλου προβολές. Μην εξαπατάσαι  από το νόημα μιας παγιωμένης πεποίθησης ότι είναι πιο δύσκολο να κοιτάξεις πέρα από κάποιες προβολές σε σχέση με κάποιες άλλες. Πάντοτε σημαίνει ότι νομίζεις ότι η συγχώρεση πρέπει να είναι περιορισμένη. Κι έχεις θέσει έναν στόχο μερικής συγνώμης και περιορισμένης διαφυγής από την ενοχή για σένα. Τι άλλο θα μπορούσε αυτό να είναι εκτός από μια λανθασμένη συγχώρεση του εαυτού σου, και του καθενός που φαίνεται ξεχωριστός από εσένα;

7. Πρέπει να είναι αλήθεια ότι το θαύμα μπορεί να θεραπεύσει όλες τις μορφές ασθένειας,  ειδάλλως δεν μπορεί να θεραπεύσει. Σκοπός του δεν μπορεί να είναι το να κρίνει ποιές μορφές είναι πραγματικές, και ποιες προβολές είναι αληθινές. Εάν κάποια προβολή πρέπει να παραμείνει μακριά από την θεραπεία, τότε μια ψευδαίσθηση πρέπει να είναι μέρος της αλήθειας. Και συ δεν μπορείς να διαφύγεις από όλη την ενοχή, αλλά μόνο από μερική από αυτή. Πρέπει να συγχωρήσεις τον Υιό του Θεού ολοκληρωτικά. Διαφορετικά θα κρατήσεις μια εικόνα του εαυτού σου που δεν είναι ολόκληρη, και θα εξακολουθείς να φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα σου και να βρεις διαφυγή από κάθε είδωλο εκεί. Η σωτηρία στηρίζεται στην πίστη ότι δεν μπορεί να υπάρχουν κάποιες μορφές ενοχής που δεν μπορείς να συγχωρήσεις. Και έτσι δεν μπορεί να υπάρχουν προβολές που έχουν αντικαταστήσει την αλήθεια για τον Υιό του Θεού.                                                                                                                                                                                                             

8. Κοίταξε τον αδελφό σου με την προθυμία να τον δεις έτσι όπως είναι. Και μην κρατάς ένα μέρος αυτού έξω από την θέλησή σου να θεραπευτεί. Το να θεραπεύεις σημαίνει να ολοκληρώνεις. Και αυτό που είναι ολοκληρωμένο δεν μπορεί να έχει κανένα χαμένο κομμάτι που έχει κρατηθεί απέξω. Η συγχώρεση στηρίζεται στην αναγνώριση αυτού, και στο να είσαι χαρούμενος που δεν μπορεί να υπάρχουν μορφές αρρώστιας τις οποίες το θαύμα μπορεί να μην έχει τη δύναμη να θεραπεύσει.                                                                                                                                                 

9.  Ο Υιός του Θεού είναι τέλειος, διαφορετικά δεν μπορεί να είναι Υιός του Θεού. Ούτε θα τον γνωρίσεις, εάν νομίζεις ότι δεν αξίζει την διαφυγή από την ενοχή σε όλες της τις συνέπειες και τις μορφές. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να σκέφτεσαι γι’ αυτόν εκτός από αυτόν, εάν θέλεις να γνωρίσεις την αλήθεια για τον εαυτό σου.

Σε ευχαριστώ, Πατέρα, για τον τέλειο Υιό σου, και μέσα στην δόξα του θα δω την δική μου.

Εδώ βρίσκεται η χαρούμενη δήλωση ότι δεν υπάρχουν μορφές κακού που μπορούν να υπερβούν την Θέληση του Θεού ∙ την χαρούμενη αναγνώριση ότι η ενοχή δεν έχει επιτύχει από την επιθυμία σου να κάνεις τις ψευδαισθήσεις πραγματικές. Και τι άλλο είναι αυτό εκτός από μια απλή δήλωση της αλήθειας;                                                                                                                                                      

10. Κοίταξε τον αδελφό σου με αυτή την ελπίδα μέσα σου, και θα καταλάβεις ότι δεν θα μπορούσε να κάνει κάποιο λάθος που να μπορούσε να αλλάξει την αλήθεια σε αυτόν. Δεν είναι δύσκολο να παραβλέψεις λάθη στα οποία δεν έχουν δοθεί αποτελέσματα. Αλλά αυτό που βλέπεις πως έχει τη δύναμη να φτιάξει ένα είδωλο από τον Υιό του Θεού δεν θα το συγχωρέσεις. Γιατί αυτός έχει γίνει για σένα ένα είδωλο και σημάδι του θανάτου. Είναι αυτός ο σωτήρας σου; Κάνει ο Πατέρας του λάθος για τον Υιό Του; Ή εσύ έχεις παραπλανηθεί γι αυτόν ο οποίος σου έχει δοθεί για να τον θεραπεύσεις, για την δική σου σωτηρία και απελευθέρωσή;

VII. Η Νέα Ερμηνεία

1. Θα άφηνε ο Θεός το νόημα του κόσμου στην δική σου ερμηνεία; Εάν το είχε αφήσει, τότε ο κόσμος δεν θα είχε κανένα νόημα. Γιατί δεν γίνεται το νόημα να αλλάζει συνεχώς, και να είναι αλήθεια. Το Άγιο Πνεύμα βλέπει τον κόσμο με έναν σκοπό, αμετάβλητα εδραιωμένο. Και καμία κατάσταση δεν μπορεί να επηρεάσει τον στόχο του, παρά πρέπει να είναι σε συμφωνία με αυτόν. Γιατί μόνο εάν ο στόχος του μπορούσε να αλλάζει με κάθε κατάσταση θα μπορούσε η κάθε μία να είναι ανοιχτή σε ερμηνεία  που να είναι διαφορετική κάθε φορά που την σκέφτεσαι. Προσθέτεις ένα στοιχείο στο σενάριο που γράφεις για κάθε λεπτό της ημέρας, και όλο αυτό που συμβαίνει τώρα σημαίνει κάτι άλλο. Απομακρύνεις ένα άλλο στοιχείο, και όλο το νόημα αλλάζει αντίστοιχα.    

2. Τι άλλο αντανακλούν τα δικά σου σενάρια σου εκτός από τα δικά σου σχέδια για το τι πρέπει να είναι η ημέρα; Κι έτσι κρίνεις την καταστροφή και την επιτυχία, την πρόοδο, την υποχώρηση και το κέρδος και την απώλεια. Αυτές όλες οι κρίσεις γίνονται σύμφωνα με τους ρόλους που ορίζει το σενάριο. Το γεγονός ότι δεν έχουν νόημα από μόνοι τους φαίνεται από την ευκολία με την οποία  αυτές οι ταμπέλες αλλάζουν με άλλες κρίσεις, που γίνονται σε διαφορετικές πλευρές της εμπειρίας. Και μετά, κοιτάζοντας πίσω, νομίζεις ότι είδες μιαν άλλη σημασία σε αυτό που συνέβη πριν. Τι άλλο έχεις κάνει στ’ αλήθεια, εκτός από το να δείξεις ότι δεν υπήρξε εκεί καμία σημασία; Αλλά εσύ απέδωσες κάποια σημασία στο φως στόχων  που αλλάζουν, με κάθε σημασία να μεταβάλλεται καθώς αυτοί αλλάζουν.  

3. Μόνο ένας συνεχής σκοπός μπορεί να χαρίσει γεγονότα με σταθερή σημασία. Αλλά πρέπει να αποδώσει μία σημασία σε όλα αυτά. Εάν τους δίνει διαφορετικές σημασίες, αυτό σημαίνει ότι αντανακλούν μόνο διαφορετικούς σκοπούς. Και αυτή είναι όλη η σημασία που έχουν. Μπορεί αυτό να είναι σημασία; Μπορεί το νόημα της σημασίας να είναι η σύγχυση; Η αντίληψη δεν μπορεί να είναι σε συνεχή ροή, και να χορηγεί παντού σταθερή σημασία. Ο φόβος είναι μια κρίση που ποτέ δεν δικαιώνεται. Η παρουσία της δεν έχει κανένα νόημα αλλά μόνο να σου δείξει ότι έγραψες ένα τρομακτικό σενάριο, και γι αυτό φοβάσαι.. Αλλά όχι επειδή το πράγμα  που  φοβάσαι έχει από μόνο του τρομακτική σημασία. 

4.Ένας κοινός σκοπός είναι το μόνο μέσο δια του οποίου η αντίληψη μπορεί να σταθεροποιηθεί, και να δοθεί μία ερμηνεία στον κόσμο και σε όλες οι εμπειρίες εδώ. Σε αυτό τον κοινό σκοπό βρίσκεται μία κρίση που μοιράζεται από τον καθένα και το καθετί που βλέπεις. Δεν είσαι υποχρεωμένος να κρίνεις, γιατί έχεις μάθει ότι μια σημασία έχει δοθεί στα πάντα, κι εσύ χαίρεσαι που την βλέπεις παντού. Δεν μπορεί να αλλάξει επειδή θέλεις να την αντιλαμβάνεσαι παντού, αμετάβλητη από τις περιστάσεις. Και έτσι την προσφέρεις σε όλα τα γεγονότα, και τα αφήνεις να σου προσφέρουν σταθερότητα.                                              

5. Η διαφυγή από την κρίση απλά βρίσκεται σε αυτό ∙  όλα τα πράγματα δεν έχουν παρά ένα σκοπό, τον οποίο μοιράζεσαι με όλο τον κόσμο. Και τίποτα στο κόσμο δεν μπορεί να του αντιταχθεί, γιατί ανήκει στα πάντα, όπως ανήκει και σε σένα. Στον ένα και μοναδικό σκοπό βρίσκεται το τέλος όλων των ιδεών θυσίας, η οποία πρέπει να αναλάβει ένα διαφορετικό σκοπό γι αυτόν που κερδίζει και γι αυτόν που χάνει. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει σκέψη θυσίας χωριστά από αυτή την ιδέα. Και είναι αυτή η ιδέα των διαφορετικών στόχων που κάνει την αντίληψη να μεταβάλλεται και την σημασία να αλλάζει. Σε ένα ενωμένο στόχο αυτό γίνεται αδύνατον, γιατί η συμφωνία σου κάνει την ερμηνεία να σταθεροποιείται και να διαρκεί.

6. Πως μπορεί η επικοινωνία να εδραιωθεί πραγματικά όσο τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται σημαίνουν διαφορετικά πράγματα; Ο στόχος του Αγίου Πνεύματος δίνει μια ερμηνεία, που έχει νόημα για σένα και τον αδελφό σου. Έτσι μπορείς να επικοινωνείς με αυτόν, και αυτός με σένα. Με σύμβολα που και οι δυο μπορείτε να καταλάβετε καταργείται η θυσία του νοήματος. Όλη η θυσία περιλαμβάνει την απώλεια της ικανότητάς σου να βλέπεις τις σχέσεις ανάμεσα στα γεγονότα. Και όταν τα βλέπεις χωριστά δεν έχουν κανένα νόημα. Γιατί δεν υπάρχει κανένα φως κάτω από το οποίο να μπορείς να τα δεις και να τα κατανοήσεις. Δεν έχουν κανένα σκοπό. Και ο λόγος της ύπαρξής τους δεν είναι φανερός. Σε καμιά σκέψη απώλειας δεν υπάρχει νόημα. Κανείς δεν έχει συμφωνήσει μαζί σου το τι σημαίνει. Είναι μέρος ενός παραμορφωμένου σεναρίου, το οποίο δεν μπορεί να ερμηνευτεί με νόημα. Πρέπει να είναι παντοτινά ακατανόητο. Αυτό δεν είναι επικοινωνία. Τα σκοτεινά σου όνειρα δεν είναι άλλο από παράλογα, απομονωμένα σενάρια που γράφεις στον ύπνο σου. Μην προσβλέπεις στα σκοτεινά όνειρα για νόημα. Μόνο τα όνειρα συγχώρεσης μπορούν να μοιραστούν. Σημαίνουν το ίδιο και για τους δυο σας. 

7. Μην ερμηνεύεις απομονωμένος, γιατί αυτό που βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Θα αλλάζει σε αυτό που εκπροσωπεί, κι εσύ θα πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι ένα αβέβαιο μέρος, στο οποίο περπατάς κινδυνεύοντας μέσα στην ανασφάλεια. Μόνο οι ερμηνείες σου είναι που έχουν έλλειψη σταθερότητας, διότι δεν ευθυγραμμίζονται με αυτό που πραγματικά είσαι. Αυτή είναι μια κατάσταση φαινομενικά τόσο ανασφαλής που πρέπει να προκαλεί φόβο. Μην συνεχίζεις έτσι, αδελφέ μου. Έχουμε έναν Ερμηνευτή. Και μέσω της δικής Του χρήσης των συμβόλων είμαστε ενωμένοι, έτσι που να σημαίνουν το ίδιο σε όλους μας. Η κοινή μας γλώσσα μας επιτρέπει να μιλάμε σε όλους τους αδελφούς μας, και να καταλαβαίνουμε μαζί τους ότι η συγχώρεση έχει δοθεί σε όλους μας, και ότι έτσι μπορούμε να επικοινωνήσουμε ξανά

VIII. Η Αμετάβλητη Πραγματικότητα.

1. Τα φαινόμενα απατούν, αλλά μπορούν να αλλάξουν. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Δεν εξαπατά καθόλου, και εάν εσύ δεν μπορείς να δεις πέρα από τα φαινόμενα πλανάσαι. Γιατί το καθετί που βλέπεις θα αλλάξει, αλλά ωστόσο το θεωρούσες πραγματικό πριν, και τώρα το θεωρείς πραγματικό ξανά. Η πραγματικότητα έτσι υποβιβάζεται στην μορφή, και θεωρείται ικανή να αλλάζει. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Αυτό είναι που την κάνει αληθινή, και την κρατάει χωριστά από όλες τις προβολές. Πρέπει να υπερβαίνει κάθε μορφή για να είναι ο εαυτός της. Δεν μπορεί να αλλάζει.

2. Το θαύμα είναι το μέσον για να δείξει ότι όλα τα φαινόμενα μπορούν να αλλάξουν επειδή είναι φαινόμενα, και δεν μπορούν να έχουν την αμεταβλητότητα που απαιτεί η πραγματικότητα. Το θαύμα επιβεβαιώνει την σωτηρία από τις προβολές δείχνοντας ότι αυτές  μπορούν να αλλάξουν. Ο αδελφός σου έχει μια αμεταβλητότητα μέσα του που είναι πέρα από φαινόμενα και πλάνες. Είναι κρυμμένη πίσω από μεταβαλλόμενες όψεις του που τις εκλαμβάνεις ως πραγματικότητά του. Το ευτυχισμένο όνειρο γι’ αυτόν παίρνει την μορφή του φαινομένου της τέλειας υγείας του, της τέλειας ελευθερίας του από όλες τις μορφές έλλειψης, και της ασφάλειας από καταστροφές κάθε είδους. Το θαύμα είναι η απόδειξη ότι δεν είναι δέσμιος της απώλειας ή των δεινών σε οποιαδήποτε μορφή, επειδή η προβολή μπορεί τόσο εύκολα να αλλάξει. Αυτό αποδεικνύει ότι ποτέ δεν ήταν πραγματική, και δεν θα μπορούσε να προέρχεται από την πραγματικότητά του. Γιατί αυτή είναι αμετάβλητη, και κανένα αποτέλεσμά της δεν θα μπορούσε να μεταβληθεί από τίποτα πάνω στον Ουρανό ή την γη. Αλλά τα φαινόμενα φαίνονται ότι είναι μη πραγματικά επειδή  αλλάζουν.   

3. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από μια επιθυμία να κάνεις τις ψευδαισθήσεις πραγματικές;  Δεν φαίνεται να είναι η επιθυμία τίποτα πραγματικό να μην είναι έτσι. Ωστόσο είναι ένας ισχυρισμός ότι μερικές μορφές ειδώλων έχουν κάποιο ισχυρό θέλγητρο που κάνει δυσκολότερο να τους αντισταθείς από εκείνες που δεν θέλεις να έχουν πραγματικότητα. Ο πειρασμός, λοιπόν, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό ∙ μια προσευχή το θαύμα να μην αγγίξει κάποια όνειρα, αλλά να κρατήσει την μη πραγματικότητά τους κρυφή και αντί γι αυτό να τους δώσει πραγματικότητα. Και ο Ουρανός δεν δίνει καμιά απάντηση στην προσευχή, ούτε μπορεί να σου δοθεί κάποιο θαύμα για να θεραπεύσεις τις προβολές που δεν σου αρέσουν.  Εσύ έχεις θεσπίσει περιορισμούς. Ό,τι ζητάς σου δίνεται, αλλά όχι από τον Θεό ο Οποίος δεν γνωρίζει κανένα όριο. Εσύ έχεις περιορίσει τον εαυτό σου.                                                                                                  

4. Η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη. Τα θαύματα σου δείχνουν μόνο ότι αυτό που έχεις παρεμβάλει μεταξύ της πραγματικότητας και της επίγνωσής σου είναι ανύπαρκτο, και δεν παρεμβαίνει καθόλου. Το κόστος της πίστης ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες προβολές πέρα από ελπίδα αλλαγής είναι ότι δεν μπορείς να εκτελέσεις το θαύμα με συνέπεια. Γιατί έχεις ζητήσει να του παρακρατηθεί η δύναμη να θεραπεύει όλα τα όνειρα. Δεν υπάρχει θαύμα που δεν μπορείς να έχεις όταν επιθυμείς την θεραπεία. Αλλά δεν υπάρχει θαύμα που μπορεί να σου δοθεί αν δεν το θέλεις. Αν διαλέξεις εσύ τι θέλεις να θεραπεύσεις, τότε Αυτός ο Οποίος δίνει όλα τα θαύματα δεν έχει την ελευθερία να χορηγήσει τα δώρα Του στον Υιό του Θεού. Όταν αυτός υποκύπτει στον πειρασμό, αρνείται την πραγματικότητα. Και γίνεται ο οικειοθελής σκλάβος αυτού που διάλεξε.                      

5. Επειδή η πραγματικότητα είναι αμετάβλητη ένα θαύμα βρίσκεται ήδη εκεί για να θεραπεύσει όλα τα πράγματα που αλλάζουν, και να τα προσφέρει σε σένα για να τα δεις με χαρούμενη μορφή, δίχως τον φόβο. Θα σου δοθεί να κοιτάζεις τον αδελφό σου με αυτό τον τρόπο. Αλλά αυτό δεν θα γίνει όσο εσύ θέλεις να τον βλέπεις με διαφορετικό τρόπο από κάποιες απόψεις. Διότι αυτό σημαίνει μόνο ότι δεν τον θέλεις θεραπευμένο και ολοκληρωμένο. Ο Χριστός σε αυτόν είναι τέλειος. Είναι αυτό που θέλεις να δεις; Τότε μην αφήνεις να υπάρξουν άλλα όνειρα γι’ αυτόν που θα προτιμούσες να βλέπεις αντί γι αυτό. Και θα βλέπεις τον Χριστό σε αυτόν γιατί Τον άφησες να έλθει σε σένα.  Και όταν Αυτός έχει παρουσιαστεί σε σένα, θα είσαι βέβαιος ότι είσαι σαν Αυτόν, γιατί Αυτός είναι το αμετάβλητο μέσα στον αδελφό σου και σε σένα.                 

6. Αυτό θα βλέπεις όταν αποφασίσεις ότι δεν υπάρχει ούτε μια προβολή που θα ήθελες να κρατήσεις στην θέση αυτού που πραγματικά είναι ο αδελφός σου. Μην αφήσεις κανένα πειρασμό να προτιμήσεις κάποιο όνειρο να επιτρέψει στην αβεβαιότητα να εισέλθει εδώ. Μην γίνεσαι ένοχος και μην φοβάσαι όταν κάποιο όνειρο για το τι είναι αυτός σε βάζει σε πειρασμό. Αλλά μην του δίνεις τη δύναμη να αντικαταστήσει το αμετάβλητο σε αυτόν στα μάτια σου. Δεν υπάρχει καμιά ψεύτικη προβολή που δεν θα ατονήσει, αν ζητήσεις στην θέση της ένα θαύμα. Δεν υπάρχει πόνος από τον οποίο να μην ελευθερωθεί, εάν εσύ θελήσεις αυτός να είναι μόνο αυτό που είναι. Γιατί να φοβάσαι να δεις τον Χριστό σε αυτόν; Εσύ μόνο τον εαυτό σου παρατηρείς σε αυτό που βλέπεις. Και καθώς αυτός θεραπεύεται ελευθερώνεσαι κι εσύ από την ενοχή, γιατί η προβολή του είναι η δική σου προς εσένα.