ΜΑΘΗΜΑ 187 Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.»

ΜΑΘΗΜΑ 187

Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.»

1. Κανένας δεν μπορεί να δώσει αν δεν  έχει. Μάλιστα, η προσφορά είναι απόδειξη ότι έχεις. Έχουμε αναφερθεί και πάλι σε αυτό. Αυτό που φαίνεται ότι το κάνει δύσκολο να γίνει πιστευτό δεν είναι αυτό. Κανένας δεν αμφιβάλλει ότι πρέπει πρώτα να έχεις στην κατοχή σου αυτό που επιθυμείς να δώσεις. Είναι η δεύτερη φάση στην οποία διαφέρουν η αντίληψη του κόσμου με την ορθή αντίληψη. Μόλις έχεις και δώσεις, ο κόσμος ισχυρίζεται ότι έχεις χάσει αυτό που είχες στην κατοχή σου. Η αλήθεια υποστηρίζει ότι το να δίνεις θα αυξάνει αυτό που έχεις στην κατοχή σου.

2. Πώς είναι αυτό δυνατόν; Διότι είναι βέβαιο ότι αν δώσεις ένα πεπερασμένο πράγμα, τα μάτια του σώματός σου δεν θα το αντιλαμβάνονται ως δικό σου. Ωστόσο, έχουμε μάθει  ότι τα πράγματα δεν αντιπροσωπεύουν παρά τις σκέψεις που τα φτιάχνουν. Και δεν σου λείπουν οι αποδείξεις ότι όταν δίνεις τις ιδέες, τις ισχυροποιείς μέσα στο νου σου. Ίσως η μορφή με την οποία εμφανιζόταν η σκέψη να αλλάζει όταν δίνεις. Ωστόσο, πρέπει να επανέλθει σε αυτόν που δίνει. Ούτε μπορεί η μορφή που παίρνει να είναι λιγότερο αποδεκτή. Πρέπει να είναι ακόμα περισσότερο.
3. Οι ιδέες πρέπει πρώτα ν’ ανήκουν σε σένα, πριν τις δώσεις. Αν πρόκειται να σώσεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να δεχτείς την σωτηρία για τον εαυτό σου. Αλλά δεν θα πιστέψεις ότι αυτό έχει γίνει μέχρι να δεις τα θαύματα που φέρνει σε όλους όσους βλέπεις. Εδώ ξεκαθαρίζεται η ιδέα της προσφοράς και αποκτά σημασία. Τώρα μπορείς ν’ αντιληφθείς ότι με το να δίνεις αυξάνονται τα αποθέματά σου.
4. Προστάτεψε όλα τα πράγματα που εκτιμάς με το να τα δίνεις, και θα σιγουρευτείς ότι ποτέ δεν πρόκειται να τα χάσεις. Ό,τι νόμιζες ότι δεν είχες τώρα αποδεικνύεται δικό σου. Ωστόσο, μην δίνεις αξία στην μορφή του. Διότι αυτή θ’ αλλάζει και θα γίνεται αγνώριστη με τον καιρό, όσο και να προσπαθείς να την κρατήσεις ασφαλή. Καμία μορφή δεν κρατά. Είναι η σκέψη πίσω από την μορφή των πραγμάτων που ζει χωρίς αλλαγές.

5. Δίνε με χαρά. Μόνο να κερδίσεις γίνεται με αυτό τον τρόπο. Η σκέψη παραμένει, και ενδυναμώνεται καθώς ενισχύεται με το δόσιμο. Οι σκέψεις επεκτείνονται καθώς μοιράζονται, γιατί δεν γίνεται να χαθούν. Δεν υπάρχει δότης και αποδέκτης με την έννοια που το εννοεί ο κόσμος. Υπάρχει ένας δότης που διασφαλίζει αυτό που έχει ∙ και άλλος ένας που δίνει κι αυτός. Έτσι και οι δύο πρέπει να κερδίσουν από αυτή την ανταλλαγή, γιατί ο καθένας θα έχει την σκέψη με την μορφή που θα είναι χρήσιμη γι αυτόν. Αυτό που φαίνεται πως χάνει είναι πάντα λιγότερης αξίας από αυτό που θα του επιστραφεί.

6. Ποτέ μην ξεχνάς ότι δίνεις μόνο στον εαυτό σου. Όποιος καταλαβαίνει τι σημαίνει να δίνει γελά με την ιδέα της θυσίας. Ούτε μπορεί να μην αναγνωρίσει τις πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η θυσία. Επίσης, θα γελά με τον πόνο και την θυσία, με την αρρώστεια και την θλίψη, την φτώχεια, την πείνα και τον θάνατο. Αναγνωρίζει ότι η θυσία παραμένει η μοναδική ιδέα που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, και με το ανάλαφρο γέλιο του θεραπεύονται όλα.

7. Η ψευδαίσθηση μόλις αναγνωριστεί εξαφανίζεται. Μην δέχεσαι να υποφέρεις, κι έτσι διώχνεις την σκέψη των βασάνων. Η ευλογία σου αναπαύεται σε όλους όσους υποφέρουν, όταν επιλέγεις να δεις τα βάσανα ως αυτό που είναι πραγματικά. Η σκέψη της θυσίας προκαλεί όλες τις μορφές που φαίνεται ότι παίρνουν τα βάσανα. Και η θυσία είναι μία ιδέα τόσο τρελή που η σωφροσύνη την διώχνει αμέσως.

8. Ποτέ μην πιστέψεις ότι μπορείς να θυσιάσεις. Δεν υπάρχει χώρος για θυσία σε ό,τι έχει πραγματική αξία. Αν έρθει κάποια τέτοια σκέψη, η παρουσία της και μόνο αποδεικνύει ότι έχει συμβεί σφάλμα και πρέπει να διορθωθεί. Η ευλογία σου θα την διορθώσει. Αν δοθεί πρώτα σε σένα, είναι τώρα δική σου και για να την δώσεις. Καμία μορφή θυσίας και βασάνων δεν μπορεί τώρα να διαρκέσει για πολύ μπροστά σε κάποιον που έχει συγχωρήσει και ευλογήσει τον εαυτό του.

9. Τα κρίνα που σου προσφέρει ο αδελφός σου βρίσκοντσι τώρα πάνω στον βωμό σου, μαζί με αυτά που του προσφέρεις εσύ δίπλα τους. Ποιος θα φοβόταν να κοιτάξει τέτοια υπέροχη αγιότητα; Η μεγάλη ψευδαίσθηση του φόβου του Θεού εκμηδενίζεται μπροστά στην αγνότητα που βλέπεις εδώ. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις. Η ευλογίες που θα αντικρύσεις θα απομακρύνουν κάθε σκέψη φόβου, και θ’ αφήσουν στην θέση τους το τέλειο δώρο για πάντα εκεί, να αυξάνει παντοτινά, και να είναι για πάντα δικό σου με το να το δίνεις.
10. Τώρα είμαστε ένα σε σκέψη, διότι ο φόβος έχει φύγει. Κι εδώ, ενώπιον του βωμού προς τον ένα Θεό, έναν Πατέρα, έναν Δημιουργό και μία Σκέψη, στεκόμαστε μαζί ως ένας Υιός του Θεού. Όχι διαχωρισμένοι από Αυτόν που είναι η Πηγή μας · όχι απόμακροι από κάποιον αδελφό που είναι μέρος από τον ένα μας Εαυτό του Οποίου η αθωότητα μας έχει ενώσει όλους ως ένα, εμείς στέκουμε ευλογημένοι, και δίνουμε καθώς λαμβάνουμε. Το Όνομα του Θεού είναι στα χείλη μας. Και καθώς κοιτάμε μέσα μας, βλέπουμε την αγνότητα του Ουρανού να λάμπει μέσα στην αντανάκλασή της Αγάπης του Πατέρα μας.

11. Τώρα είμαστε ευλογημένοι, και τώρα ευλογούμε τον κόσμο. Διότι ό,τι έχουμε δει το επεκτείνουμε, γιατί θέλουμε να το δούμε παντού. Θα θέλαμε να το δούμε να λάμπει με την χάρη του Θεού σε όλους. Δεν θα θέλαμε να το στερήσουμε από πουθενά. Και για να διασφαλίσουμε ότι αυτό το άγιο φως είναι δικό μας, το προσφέρουμε σε όλα όσα βλέπουμε. Γιατί εκεί όπου το βλέπουμε, θα επιστραφεί σ’ εμάς με την μορφή κρίνων που αποθέτουμε στον βωμό μας, κάνοντάς τον οίκο της Ίδιας της Αθωότητας, η Οποία κατοικεί μέσα μας και μας προσφέρει την Αγιότητά Της ως δική μας.