ΜΑΘΗΜΑ 186 Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε μένα

ΜΑΘΗΜΑ 186

Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε μένα

1. Εδώ βρίσκεται η δήλωση που απομακρύνει κάθε αλαζονεία από κάθε νου. Εδώ είναι η σκέψη της αληθινής ταπεινοφροσύνης, που δεν κρατά καμιά λειτουργία ως δική σου, αλλά σαν κάποια που σου έχει δοθεί. Σου προσφέρει αποδοχή του ρόλου που σου έχει ανατεθεί, χωρίς να επιμένει σε κανέναν άλλον. Δεν κρίνει τον κατάλληλο ρόλο σου. Αναγνωρίζει μόνο ότι το Θέλημα του Θεού έχει γίνει και στην γη όπως και στον Ουρανό. Ενώνει όλες τις θελήσεις πάνω στην γη μέσα στο σχέδιο του Ουρανού να σώσει τον κόσμο, επαναφέροντας την ειρήνη του Ουρανού.

2. Ας μην πολεμάμε την λειτουργία μας. Δεν την καθιερώσαμε εμείς. Δεν είναι δική μας ιδέα. Τα μέσα με τα οποία θα την επιτελέσουμε μας δίνονται.. Το μόνο που μας ζητείται να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε τον ρόλο μας με αληθινή ταπεινοφροσύνη, και να μην αρνούμαστε με αλαζονεία που μας οδηγεί στην αυταπάτη ότι δεν είμαστε άξιοι.. Αυτό που μας έχει δοθεί να κάνουμε, έχουμε την δύναμη να το κάνουμε. Ο νους μας είναι απόλυτα κατάλληλος να πάρει τον ρόλο που του έχει ανατεθεί από τον Ένα ο Οποίος μας γνωρίζει καλά.

3.  Η σημερινή ιδέα μπορεί να φαίνεται υπερβολικά σοβαρή, μέχρι να καταλάβεις την σημασία της. Το μόνο που λέει είναι ότι ο Πατέρας σου σε θυμάται ακόμα, και σου προσφέρει την απόλυτη εμπιστοσύνη που έχει Εκείνος για σένα που είσαι ο Υιός Του. Δεν σου ζητά να είσαι διαφορετικός με κανένα τρόπο από ό,τι είσαι. Τι άλλο εκτός από αυτό θα μπορούσε να ζητήσει η ταπεινοφροσύνη; Και τι άλλο θα μπορούσε να αρνηθεί η αλαζονεία, εκτός από αυτό; Σήμερα δεν θα αποφύγουμε την αποστολή μας με την ψευδή δικαιολογία της μετριοφροσύνης. Μόνο ο εγωισμός είναι αυτός που θα αρνιόταν το κάλεσμα του Θεού του Ίδιου.

4. Σήμερα αφήνουμε κατά μέρος κάθε ψεύτικη ταπεινότητα, ώστε να μπορέσουμε να ακούσουμε την Φωνή του Θεού να μας αποκαλύπτει τι θα ήθελε να κάνουμε. Δεν αμφισβητούμε την επάρκειά μας για την λειτουργία που θα μας προσφέρει. Θα είμαστε μόνο σίγουροι ότι Εκείνος γνωρίζει τις δυνάμεις μας, την σοφία, και την αγιότητά μας. Κι αν Αυτός μας κρίνει άξιους, έτσι είμαστε. Μόνο η αλαζονεία θα μπορούσε να κρίνει διαφορετικά.

5. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να απελευθερωθείς από την αιχμαλωσία που σου έχει επιφέρει το δικό σου σχέδιο να αποδείξεις ότι το λανθασμένο είναι σωστό. Στην θέση του δέξου το σχέδιο που δεν έφτιαξες εσύ. Μην κρίνεις την αξία σου γι αυτό. Αν η Φωνή του Θεού σε διαβεβαιώνει ότι η σωτηρία χρειάζεται τον δικό σου ρόλο, και ότι το σύνολο βασίζεται σε σένα, να είσαι σίγουρος ότι έτσι είναι. Οι αλαζόνες είναι αυτοί που προσκολλώνται στις λέξεις, και φοβούνται να πάνε πέρα από αυτές για να βιώσουν αυτό που μπορεί να προκαλέσει την μέχρι τώρα νοοτροπία τους. Ωστόσο, οι ταπεινοί είναι ελεύθεροι ν’ ακούσουν την Φωνή του Θεού που τους λέει τι είναι, και τι να κάνουν.
6. Η αλαζονεία φτιάχνει μία εικόνα του εαυτού σου που δεν είναι αληθινή. Αυτή είναι η εικόνα που οπισθοχωρεί τρομαγμένη, όταν η Φωνή του Θεού σε βεβαιώνει ότι έχεις την δύναμη, την σοφία και την αγιότητα να πας πέρα από όλες τις εικόνες. Δεν είσαι αδύναμος, όπως είναι η εικόνα του εαυτού σου. Δεν είσαι αδαής και αβοήθητος. Η αμαρτία δεν μπορεί να αμαυρώσει την αλήθεια μέσα σου, και η δυστυχία δεν μπορεί να πλησιάσει τον ιερό οίκο του Θεού.
7. Όλα αυτά η Φωνή του Θεού σου τα λέει. Και καθώς Αυτός μιλά, η εικόνα τρέμει και επιδιώκει να επιτεθεί στην απειλή που δεν γνωρίζει, νιώθοντας να καταρρέει η βάση της. Άφησέ την να φύγει. Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε σένα, και όχι πάνω σε αυτό τον μικρό σωρό από χώμα. Τι μπορεί να πει αυτή στον άγιο Υιό του Θεού; Τι ανάγκη έχει αυτός να ασχολείται με τέτοια πράγματα;
8. Και έτσι βρίσκουμε την ειρήνη μας. Θα δεχτούμε την λειτουργία που μας έχει δώσει ο Θεός, διότι όλες οι ψευδαισθήσεις βασίζονται στην παράδοξη πεποίθηση ότι μπορούμε να φτιάξουμε μιαν άλλη λειτουργία για τον εαυτό μας. Οι ρόλοι που έχουμε φτιάξει εμείς αλλάζουν, και φαίνονται πως εναλλάσσονται από την θλίψη στην εκστατική ευδαιμονία αγάπης και στοργής. Μπορεί να γελάμε ή να θρηνούμε, και να χαιρετούμε την μέρα είτε καλωσορίζοντάς την ή με δάκρυα. Η ίδια η ύπαρξή μας φαίνεται πως αλλάζει καθώς βιώνουμε χίλιες αλλαγές στην διάθεσή μας, και τα συναισθήματά μας είτε μας εξυψώνουν πραγματικά πολύ ψηλά, ή μας γκρεμίζουν στο έδαφος απελπισμένους.
9. Αυτός είναι ο Υιός του Θεού; Θα μπορούσε Αυτός να δημιουργήσει τέτοια αστάθεια και να την αποκαλεί Υιό; Αυτός ο Οποίος είναι αμετάβλητος μοιράζεται τις ιδιότητές Του με την δημιουργία Του. Όλες οι εικόνες που φαινομενικά φτιάχνει ο Υιός Του δεν έχουν καμία επίδραση σε αυτό που είναι πραγματικά. Περνούν σαν φύλλα παρασυρμένα από τον αέρα, μπορεί να σχηματίζουν κάποιο σχήμα στιγμιαία, έπειτα διασπώνται πάλι σε ομάδα, και διασκορπίζονται με ταχύτητα. Ή σαν οφθαλμαπάτες που εμφανίζονται πάνω από την έρημο, βγαίνοντας από την σκόνη της.
10. Αυτές οι ανυπόστατες εικόνες θα φύγουν, και θ’ αφήσουν το νου σου ασυννέφιαστο και γαλήνιο, όταν δεχτείς την λειτουργία που σου έχει δοθεί. Οι εικόνες που φτιάχνεις εσύ προκαλούν μόνο συγκρουόμενος στόχους, προσωρινούς και ασαφείς, αβέβαιους και διφορούμενους. Ποιος θα μπορούσε να είναι συνεπής στις προσπάθειές του, ή να κατευθύνει τις ενέργειές τους και τις κινήσεις του προς στόχους σαν αυτούς; Οι λειτουργίες που εκτιμά ο κόσμος είναι τόσο αβέβαιες που αλλάζουν δέκα φορές την ώρα το λιγότερο. Μπορεί η ελπίδα για κάποιο όφελος να βασιστεί σε στόχους σαν αυτούς;
11. Αντίθετα, η αληθινή σου λειτουργία ξεχωρίζει ξεκάθαρη, απόλυτα αναμφίβολη, βέβαιη όπως η επιστροφή του ήλιου κάθε πρωί για να διώξει την νύχτα. Δεν υπάρχει καμία αμφοβολία για την αξιοπιστία της. Προέρχεται από Έναν ο Οποίος δεν γνωρίζει κανένα σφάλμα, και η Φωνή του είναι βέβαιη για τα μηνύματά Της. Αυτά δεν θ’ αλλάξουν, ούτε θα συγκρουστούν. Όλα τους δείχνουν ένα στόχο, έναν που μπορείς να τον πετύχεις. Το δικό σου σχέδιο μπορεί να είναι αδύνατο, αλλά του Θεού ποτέ δεν μπορεί να αποτύχει διότι Αυτός είναι η Πηγή του.

12. Πράξε όπως σε κατευθύνει η Φωνή του Θεού. Και αν Αυτή σου ζητήσει κάποιο πράγμα που θα σου φανεί αδύνατο, θυμήσου Ποιος είναι Αυτός που σου το ζητά, και ποιος είναι αυτός που θα το αρνιόταν. Και έπειτα σκέψου αυτό: ποιος είναι πιο πιθανό να έχει δίκιο; Η Φωνή που μιλά εκ μέρους του Δημιουργού των πάντων, Εκείνου που γνωρίζει όλα τα πράγματα έτσι όπως είναι πραγματικά, ή η παραμορφωμένη εικόνα του εαυτού σου, που βρίσκεται μέσα στην σύγχιση, την ασυνέπεια και την αβεβαιότητα για τα πάντα; Μην αφήνεις την φωνή αυτού του εαυτού να σε κατευθύνει. Στην θέση της άκου μια βέβαιη Φωνή που σου λέει για μια λειτουργία που σου έχει δοθεί από τον Δημιουργό σου ο Οποίος σε θυμάται, και σε παροτρύνει να Τον θυμηθείς κι εσύ.

13. Η απαλή Φωνή Του σε καλεί από το γνωστό προς το άγνωστο. Θα σε παρηγορεί και θα σε ενθαρρύνει, παρότι δεν γνωρίζει θλίψη. Αυτός έχει Σκέψεις που απαντούν σε κάθε ανάγκη που αντιλαμβάνεται ο Υιός Του, παρόλο που Αυτός δεν τις βλέπει. Γιατί η Αγάπη πρέπει να δίνει, και ό,τι δίνεται στο Όνομά Του παίρνει την μορφή που είναι η πιο χρήσιμη στον κόσμο των μορφών.

14. Αυτές είναι οι μορφές που ποτέ δεν θα εξαπατήσουν, διότι προέρχονται από την Ίδια την Αμορφία. Η συγχώρεση είναι μια γήινη μορφή της αγάπης, η οποία όπως είναι στον Ουρανό δεν έχει μορφή. Όμως εδώ μας δίνεται ό,τι μας χρειάζεται, έτσι όπως μας χρειάζεται. Με αυτή την μορφή μπορείς να εκπληρώσεις την λειτουργία σου ακόμα κι εδώ, παρόλο που αυτό που θα σημαίνει η αγάπη για σένα όταν θα έχει αποκατασταθεί η αμορφία, είναι κατά πολύ σπουδαιότερο. Η σωτηρία του κόσμου βασίζεται σε σένα που μπορείς να συγχωρείς. Αυτή είναι η λειτουργία σου εδώ.