ΜΑΘΗΜΑ 134 Ας αντιληφθώ την συγχώρεση όπως είναι πραγματικά.

ΜΑΘΗΜΑ 134

Ας αντιληφθώ την συγχώρεση όπως είναι πραγματικά.

1. Ας κάνουμε μια επανάληψη της σημασίας του «συγχωρώ», γιατί είναι εύκολο να διαστρεβλωθεί και να γίνει αντιληπτή σαν κάτι που συνεπάγεται μια άδικη θυσία δίκαιας οργής, ένα δώρο αδικαιολόγητο και ανάξιο, και μια ολοκληρωτική άρνηση της αλήθειας. Από μια τέτοια άποψη, η συγχώρεση πρέπει να θεωρηθεί σαν μια εκκεντρική ανοησία, και αυτά τα Μαθήματα θα φανούν ότι βασίζουν την σωτηρία σε ένα καπρίτσιο.

2. Αυτή η διαστρεβλωμένη άποψη του τι σημαίνει συγχώρεση διορθώνεται εύκολα, όταν μπορέσεις να αποδεχτείς το γεγονός ότι η συγνώμη δεν ζητείται για κάτι που είναι αληθινό. Πρέπει να περιορίζεται σε ό,τι είναι λανθασμένο. Είναι άσχετη με οτιδήποτε εκτός από τις ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια είναι δημιουργία του Θεού, και το να συγχωρείς κάτι τέτοιο είναι χωρίς νόημα. Όλη η αλήθεια ανήκει σε Αυτόν, αντανακλά τους νόμους Του και ακτινοβολεί την Αγάπη Του. Αυτό χρειάζεται συγχώρεση; Πώς μπορείς να συγχωρήσεις το αναμάρτητο και το αιώνια καλό;

3. Η πιο σοβαρή δυσκολία που βρίσκεις στην γνήσια συγχώρεση από πλευράς σου είναι ότι ακόμα μέσα στο νου σου πιστεύεις ότι πρέπει να συγχωρέσεις την αλήθεια, και όχι τις ψευδαισθήσεις. Αντιλαμβάνεσαι την συγχώρεση σαν μια μάταιη προσπάθεια να παραβλέψεις κάτι που υπάρχει ∙ να παραβλέψεις την αλήθεια, σε μια αβάσιμη προσπάθεια να εξαπατήσεις τον εαυτό σου κάνοντας μια ψευδαίσθηση αληθινή. Αυτή η διαστρεβλωμένη άποψη αντανακλά το γεγονός ότι η ιδέα της αμαρτίας κρατά ακόμα έδαφος μέσα στο μυαλό σου, έτσι όπως βλέπεις τον εαυτό σου.

4. Επειδή πιστεύεις ότι οι αμαρτίες σου είναι πραγματικές, βλέπεις την συγχώρεση σαν πλάνη. Γιατί είναι αδύνατον να θεωρείς την αμαρτία αληθινή και να μην πιστεύεις ότι η συγχώρεση είναι ένα ψέμα. Επομένως η συγχώρεση δεν είναι παρά μία αμαρτία, σαν όλες τις άλλες. Λέει ότι η αλήθεια είναι ψέμα, και χαμογελά στον διεφθαρμένο σαν να είναι αθώος όπως το χορτάρι, τόσο λευκός σαν το χιόνι. Πλανάται σε αυτό που θεωρεί ότι μπορεί να πετύχει. Θα βλέπει σαν σωστό το ολοφάνερο λάθος, και το αποκρουστικό ως καλό.

5. Η συγχώρεση δεν είναι απελευθέρωση από αυτή την άποψη. Είναι απλά άλλο ένα σημάδι ότι η αμαρτία είναι ασυγχώρητη, στην καλύτερη περίπτωση καλυμμένη, ή την αρνείσαι ή της βρίσκεις ένα άλλο όνομα, γιατί η συγχώρεση είναι πια προδοσία προς την αλήθεια. Η ενοχή δεν μπορεί να συγχωρεθεί. Αν αμαρτήσεις, η ενοχή σου είναι αιώνια. Εκείνοι που έχουν συγχωρεθεί από την άποψη ότι οι αμαρτίες τους είναι αληθινές γελιούνται οικτρά και είναι διπλά καταδικασμένοι ∙ πρώτα, από τους ίδιους τους εαυτούς τους γι αυτό που νομίζουν ότι έκαναν, και άλλη μια φορά από εκείνους που τους συγχωρούν.

6. Είναι η μη πραγματικότητα της αμαρτίας που κάνει την συγχώρεση φυσική και απόλυτα υγιή, μια βαθιά ανακούφιση σε αυτούς που την προσφέρουν ∙ μια ήσυχη ευλογία σε αυτούς που την λαμβάνουν. Δεν ενθαρρύνει τις ψευδαισθήσεις, μόνο τις περισυλλέγει ανάλαφρα, με ένα μικρό γέλιο, και απαλά τις αποθέτει στα πόδια της αλήθειας. Και εκεί εξαφανίζονται εντελώς.

7. Η συγχώρεση είναι το μόνο πράγμα που αντιπροσωπεύει την αλήθεια στις ψευδαισθήσεις του κόσμου. Βλέπει την μηδαμινότητά τους, και κοιτάζει κατευθείαν μέσα από τις χιλιάδες μορφές που μπορούν να εμφανίζονται. Κοιτά τα ψέματα, αλλά δεν εξαπατάται. Δεν δίνει καμία προσοχή στις στριγκλιές αυτό- κατηγόριας των αμαρτωλών που έχουν τρελαθεί από ενοχή. Τους κοιτά με ήσυχη ματιά και απλά τους λέει, «Αδερφέ μου, αυτό που σκέφτεσαι δεν είναι η αλήθεια.»

8. Η δύναμη της συγχώρεσης είναι η εντιμότητα της, που είναι τόσο αδιάφθορη ώστε βλέπει τις ψευδαισθήσεις ως ψευδαισθήσεις, όχι σαν αλήθεια. Γι αυτό το λόγο ανοίγει τα μάτια ώστε να αντιμετωπίσουν τα ψέματα ∙ γίνεται ο μεγάλος αποκαταστάτης της απλής αλήθειας. Με την ικανότητά της να παραβλέπει αυτό που δεν βρίσκεται εκεί, ανοίγει το δρόμο για την αλήθεια, που έχει εμποδιστεί από όνειρα ενοχής. Τώρα είσαι ελεύθερος να ακολουθήσεις τον δρόμο που ανοίγει η αληθινή σου συγχώρεση για σένα. Διότι αν ένας αδελφός λάβει αυτό το δώρο από σένα, η πόρτα είναι ανοιχτή για σένα.

9. Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος να βρεις την πόρτα προς την αληθινή συγχώρεση, και να την δεις ορθάνοιχτη σε καλωσόρισμα. Όταν αισθανθείς ότι μπαίνεις σε πειρασμό να κατηγορήσεις κάποιον για αμαρτία οιασδήποτε μορφής, μην αφήσεις το νου σου να μείνει σε αυτό που νομίζεις ότι έκανε, γιατί αυτό είναι αυταπάτη. Αντί γι αυτό ρώτα: «Θα κατηγορούσα τον εαυτό μου γι αυτό;»

10. Έτσι θα βλέπεις εναλλακτικές επιλογές ώστε η επιλογές σου ν’ αποκτήσουν νόημα, και να κρατήσουν το νου σου τόσο ελεύθερο από ενοχές και πόνο όσο σκόπευε ο Ίδιος ο Θεός να είναι, και όπως είναι στ’ αλήθεια. Μόνο τα ψέματα καταδικάζουν. Μόνο η αθωότητα υπάρχει στ’ αλήθεια. Η συγχώρεση στέκεται ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και στην αλήθεια ∙ ανάμεσα στον κόσμο που βλέπεις και σε εκείνον πέρα από αυτόν ∙ ανάμεσα στην κόλαση της ενοχής και στην θύρα του Ουρανού.

11. Πέρα από αυτή την γέφυρα, τόσο ισχυρή όσο η αγάπη που άφησε την ευλογία της πάνω της, όλα τα όνειρα του κακού και του μίσους και της επίθεσης φέρονται σιωπηλά ενώπιον της αλήθειας. Δεν διατηρούνται για να διογκωθούν και να φαντάζουν απειλητικά για να τρομοκρατήσουν τον ανόητο ονειρευτή που πιστεύει σε αυτά. Αυτός έχει ξυπνήσει γλυκά από το όνειρό του καταλαβαίνοντας ότι αυτό που νόμιζε ότι έβλεπε δεν βρισκόταν ποτέ εκεί. Και τώρα πια δεν γίνεται να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο.

12. Δεν χρειάζεται να μάχεται για να σωθεί. Δεν χρειάζεται να σκοτώσει τους δράκους που νόμιζε ότι τον καταδίωκαν. Ούτε χρειάζεται να υψώσει τους βαριούς τοίχους με τις πέτρινες και σιδερένιες πόρτες που νόμιζε ότι τον κρατούσαν ασφαλή. Μπορεί να αφαιρέσει την βαριά και άχρηστη πανοπλία που είχε φτιάξει για να αλυσοδέσει το νου του στον φόβο και την δυστυχία. Το βήμα του είναι ανάλαφρο, και καθώς σηκώνει το πόδι του για να προχωρήσει, ένα αστέρι μένει πίσω του, για να δείχνει τον δρόμο σε αυτούς που τον ακολουθούν.

13. Η συγχώρεση πρέπει να εφαρμόζεται , διότι ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί την σημασία της, ούτε να παρέχει κάποιον καθοδηγητή για να σου διδάξει την ωφελιμότητά της. Δεν υπάρχει ούτε μία σκέψη σε όλο τον κόσμο που να οδηγεί στην κατανόηση των νόμων που αυτή ακολουθεί, ούτε της Σκέψης που αντανακλά. Είναι ξένη προς τον κόσμο όπως είναι και η πραγματικότητά σου. Και όμως ενώνει το νου σου με την πραγματικότητα μέσα σου.

14. Σήμερα ασκούμε την αληθινή συγχώρεση, ώστε η ώρα της ένωσης να μην καθυστερήσει πια. Γιατί θέλουμε να συναντηθούμε με την πραγματικότητά μας ελεύθερα και ειρηνικά. Οι ασκήσεις μας γίνονται τα βήματα που φωτίζουν τον δρόμο για όλους τους αδελφούς μας, που θ’ ακολουθήσουν εμάς στην πραγματικότητα που μοιραζόμαστε μαζί τους. Για να εκπληρωθεί αυτή η μέρα, ας δώσουμε ένα τέταρτο της ώρας δύο φορές σήμερα, και ας το περάσουμε με τον Οδηγό ο Οποίος καταλαβαίνει την σημασία της συγχώρεσης, και στάλθηκε σ’ εμάς για να το διδάξει. Ας ζητήσουμε από Αυτόν:

Ας αντιληφθώ την συγχώρεση έτσι όπως είναι πραγματικά.                                                                   

15. Έπειτα διάλεξε έναν αδελφό σύμφωνα με την καθοδήγηση Εκείνου, και κάνε ένα κατάλογο των «αμαρτιών» του όπως περνούν μια - μια από το μυαλό σου. Βεβαιώσου ότι δεν μένεις σε καμία ιδιαίτερα, και συνειδητοποίησε ότι χρησιμοποιείς τις «προσβολές» του για να σώσεις τον κόσμο από όλες τις ιδέες της αμαρτίας. Για λίγο συλλογίσου όλα τα κακά πράγματα που νόμιζες γι αυτόν, και κάθε φορά ρώτα τον εαυτό σου «Θα καταδίκαζα τον εαυτό μου γι αυτό;»

16. Άφησέ τον να ελευθερωθεί από όλες τις σκέψεις αμαρτίας που είχες γι αυτόν. Και τώρα είσαι προετοιμασμένος για την ελευθερία. Αν μέχρι τώρα έχεις ασκηθεί με προθυμία και ειλικρίνεια, θα αρχίσεις να νιώθεις ανάταση, ένα ξελάφρωμα του φορτίου πάνω στο στήθος σου, μία βαθιά και βέβαιη αίσθηση ανακούφισης. Η ώρα που απομένει θα πρέπει να αφιερωθεί στην εμπειρία της διαφυγής από όλες τις βαριές αλυσίδες που επιδίωξες να επιβάλεις στον αδελφό σου, αλλά στην πραγματικότητα τις επέβαλες στον εαυτό σου.

17. Θα πρέπει να ασκείσαι στην συγχώρεση κατά την διάρκεια όλης της ημέρας, διότι θα υπάρχουν ακόμα πολλές φορές που θα ξεχνάς την σημασία της και θα επιτίθεσαι στον εαυτό σου. Όταν συμβαίνει αυτό, επέτρεψε στο νου σου να δει μέσα από την ψευδαίσθηση καθώς θα λες στον εαυτό σου:

 Ας αντιληφθώ την συγχώρεση όπως είναι πραγματικά. Θα κατηγορούσα τον εαυτό μου γι αυτό; Δεν θα θέσω αυτή την αλυσίδα στον εαυτό μου.

Και σε ό,τι κάνεις να θυμάσαι:

Κανένας δεν σταυρώνεται μόνος, και όμως, κανένας δεν μπορεί να εισέλθει στον Ουρανό μόνος του