ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ .Εισαγωγή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΤΗΤΑ

Εισαγωγή

1. Το να θεραπεύεις κάποιον σημαίνει ότι τον κάνεις ευτυχισμένο. Σου έχω πει πόσες ευκαιρίες είχες για να δώσεις χαρά στον εαυτό σου, και πόσες έχεις αρνηθεί. Αυτό είναι το ίδιο σαν να σου λέω ότι έχεις αρνηθεί να θεραπεύσεις τον εαυτό σου. Το φως που σου ανήκει είναι το φως της χαράς. Η ακτινοβολία δεν συνδέεται με την θλίψη. Η χαρά προκαλεί μία πλήρη προθυμία να την μοιραστείς, και προωθεί την φυσική τάση του νου ν’ ανταποκριθεί ως ένας. Εκείνοι που επιχειρούν να θεραπεύσουν χωρίς να είναι οι ίδιοι απόλυτα χαρούμενοι προκαλούν διαφορετικά είδη ανταπόκρισης ταυτόχρονα, και έτσι στερούν από τους άλλους την χαρά ν’ ανταποκριθούν με όλη τους την καρδιά.

2. Για να είσαι εγκάρδιος πρέπει να είσαι χαρούμενος. Αν ο φόβος και η αγάπη δεν μπορούν να συνυπάρχουν, και αν είναι αδύνατον να είσαι απόλυτα φοβισμένος και να παραμένεις ζωντανός, η μόνη δυνατή απόλυτη κατάσταση είναι εκείνη της αγάπης. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αγάπη και την χαρά. Επομένως, η μόνη δυνατή κατάσταση είναι της απόλυτης χαράς. Το να θεραπεύεις κάποιον ή το να τον κάνεις χαρούμενο είναι επομένως το ίδιο με το να ολοκληρώνεις και να κάνεις ένα. Γι αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο σε ποιο μέρος της Υιότητας  προσφέρεται η θεραπεία. Κάθε μέρος ωφελείται, και ωφελείται εξίσου.

3. Είσαι ευλογημένος από κάθε αγαθή σκέψη που κάνει οποιοσδήποτε αδελφός σου οπουδήποτε. Θα πρέπει και συ να θέλεις να τους ανταποδώσεις τις ευλογίες, από ευγνωμοσύνη. Δεν χρειάζεται να τους γνωρίζεις ατομικά, ή αυτοί να σε γνωρίζουν. Το φως είναι τόσο ισχυρό που ακτινοβολεί μέσα από όλη την Υιότητα  και επιστρέφει ευχαριστίες στον Πατέρα που ακτινοβολεί την χαρά Του πάνω σε αυτή. Μόνο τα άγια παιδιά του Θεού είναι αντάξια κανάλια της όμορφης χαράς Του, διότι μόνο αυτά είναι αρκετά όμορφα για να την κρατήσουν μοιράζοντάς την. Είναι αδύνατον ένα παιδί του Θεού να μην αγαπά τον πλησίον του παρά μόνο όπως τον εαυτό του. Γι αυτό η προσευχή του θεραπευτή είναι:

Ας γνωρίσω αυτόν τον αδελφό όπως γνωρίζω τον εαυτό μου.

ΜΑΘΗΜΑ 90

ΜΑΘΗΜΑ 90

Γι αυτή την ανακεφαλαίωση θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις ιδέες:

 (79) Ας αναγνωρίσω το πρόβλημα έτσι ώστε να μπορέσει να λυθεί.

Ας αναγνωρίσω σήμερα ότι το πρόβλημα είναι πάντα κάποια μορφή πικρίας που θέλω να περιθάλψω. Ας καταλάβω, ακόμα, ότι η λύση είναι πάντα ένα θαύμα με το οποίο αφήνω να αντικατασταθεί αυτή η πικρία. Σήμερα θέλω να θυμηθώ την απλότητα της σωτηρίας ενισχύοντας το μάθημα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα και μία λύση. Το πρόβλημα είναι μία πικρία ∙ η λύση είναι ένα θαύμα. Και προσκαλώ την λύση να έρθει σε μένα μέσω της συγχώρεσής της πικρίας μου, και καλωσορίζοντας  το θαύμα που παίρνει την θέση της.
Ειδικές εφαρμογές αυτής της ιδέας μπορεί να είναι σε αυτές τις μορφές:

Αυτό μου παρουσιάζει ένα πρόβλημα το οποίο θα ήθελα να επιλυθεί.

 Το θαύμα πίσω από αυτή την πικρία θα την επιλύσει για λογαριασμό μου.

Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι το θαύμα που κρύβει πίσω του.

 (80) Ας αναγνωρίσω ότι τα προβλήματά μου έχουν λυθεί.

Φαίνεται πως έχω προβλήματα μόνο επειδή κάνω κακή χρήση του χρόνου. Πιστεύω ότι το πρόβλημα έρχεται πρώτο, και ότι πρέπει να περάσει χρόνος πριν μπορέσει να επιλυθεί. Δεν βλέπω ότι το πρόβλημα και η απάντηση συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν συνειδητοποιώ ακόμα ότι ο Θεός έχει τοποθετήσει την απάντηση μαζί με το πρόβλημα, έτσι ώστε να μην μπορούν να διαχωριστούν από τον χρόνο. Το Άγιο Πνεύμα θα μου το διδάξει αυτό, αν Το αφήσω. Και θα καταλάβω ότι είναι αδύνατον να μπορώ να έχω κάποιο πρόβλημα που δεν έχει ήδη λυθεί.
Αυτές οι μορφές της ιδέας θα είναι χρήσιμες για εξειδικευμένες εφαρμογές:

Δεν χρειάζεται να περιμένω για να επιλυθεί αυτό.

Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα μου έχει ήδη δοθεί, αν θελήσω να την δεχτώ.

Ο χρόνος δεν μπορεί να διαχωρίσει αυτό το πρόβλημα από την λύση του.

ΜΑΘΗΜΑ 89

ΜΑΘΗΜΑ 89

Αυτή είναι η ανακεφαλαίωσή μας για σήμερα:

 (77) Τα θαύματα είναι δικαίωμά μου.

Τα θαύματα είναι δικαίωμά μου διότι δεν υπάγομαι σε κανέναν άλλο νόμο εκτός από του Θεού. Οι νόμοι Του με απελευθερώνουν από όλες τις πικρίες, και τις αντικαθιστούν με θαύματα. Και θέλω να δεχτώ τα θαύματα στην θέση των πικριών, οι οποίες δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις που κρύβουν τα θαύματα που βρίσκονται πέρα από αυτές.  Τώρα η θέλησή μου είναι να δεχτώ μόνο αυτά που οι νόμοι του Θεού μου δίνουν το δικαίωμα να έχω, ώστε να μπορέσω να τα χρησιμοποιήσω για χάρη της λειτουργίας που μου έχει δώσει Εκείνος.

Θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις αυτές τις προτάσεις για εξειδικευμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας:

Πίσω από αυτό βρίσκεται ένα θαύμα το οποίο δικαιούμαι.

Ας μην κρατώ πικρία εναντίον σου, (όνομα), παρά στην θέση της ας σου προσφέρω το θαύμα που σου ανήκει.

Αν δω αυτό ορθά, μου προσφέρει ένα θαύμα.

  (78) Τα θαύματα ας αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες.

Με αυτή την ιδέα ενώνω την θέλησή μου με του Αγίου Πνεύματος, και τις αντιλαμβάνομαι ως ένα. Με αυτή την ιδέα δέχομαι την απελευθέρωσή μου από την κόλαση. Με αυτή την ιδέα εκφράζω την προθυμία μου να αφήσω όλες τις ψευδαισθήσεις μου να αντικατασταθούν από την αλήθεια. Δεν θα κάνω καμιά εξαίρεση και δεν θα έχω κανένα υποκατάστατο. Θέλω όλο τον Ουρανό και μόνο τον Ουρανό, όπως θέλει να έχω ο Θεός.
Χρήσιμες ειδικές μορφές για την εφαρμογή αυτής της ιδέας θα ήταν:

Δεν θέλω να κρατήσω αυτή την πικρία ξέχωρα από την σωτηρία μου.

Ας αφήσουμε όλες τις πικρίες μας να αντικατασταθούν με θαύματα, (όνομα).

Πέρα από αυτό είναι το θαύμα με το οποίο θα αντικατασταθούν όλες οι πικρίες μου.

ΜΑΘΗΜΑ 88

ΜΑΘΗΜΑ 88

Σήμερα θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:

(75) Το φως έχει έρθει.

Επιλέγοντας την σωτηρία και όχι την επίθεση, απλά επιλέγω να αναγνωρίσω αυτό που είναι ήδη εκεί. Η σωτηρία είναι μια απόφαση που έχει ήδη ληφθεί. Η επίθεση και οι πικρίες δεν υπάρχουν για να τις επιλέξω. Αυτός είναι ο λόγος που πάντα επιλέγω ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση ∙ ανάμεσα σε αυτό που υπάρχει και σε αυτό που δεν υπάρχει. Το φως έχει έρθει. Δεν γίνεται παρά να επιλέξω το φως, διότι δεν έχει άλλη εναλλακτική. Έχει αντικαταστήσει το σκοτάδι, και το σκοτάδι έχει φύγει.
Αυτές είναι κάποιες χρήσιμες μορφές για ειδικές εφαρμογές αυτής της ιδέας:

Αυτό δεν μπορεί να μου δείχνει το σκοτάδι, διότι το φως έχει έρθει.

Το φως μέσα σε σένα είναι το μόνο που επιθυμώ να βλέπω, (όνομα)

Σε αυτό θα ήθελα  να δω  μόνο ό,τι βρίσκεται εκεί.

 (76) Δεν υπάγομαι σε κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού.

Εδώ είναι η τέλεια δήλωση της ελευθερίας μου. Δεν υπάγομαι σε κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού. Συνεχώς βρίσκομαι στον πειρασμό να επινοώ άλλους νόμους και να τους δίνω δύναμη επάνω μου. Υποφέρω μόνο εξαιτίας της πίστης μου σ’ αυτούς. Δεν έχουν καμιά επίδραση επάνω μου. Είμαι απόλυτα ελεύθερος από τις επιδράσεις όλων των νόμων εκτός από του Θεού. Και οι δικοί Του νόμοι είναι οι νόμοι της ελευθερίας.
Για εξειδικευμένες μορφές στην εφαρμογή αυτής της ιδέας, αυτές θα ήταν χρήσιμες:

Η αντίληψή μου γι αυτό μου δείχνει ότι πιστεύω σε νόμους που δεν υπάρχουν.

 Βλέπω μόνο τους νόμους του Θεού να λειτουργούν σε αυτό.

Ας αφήσω τους νόμους του Θεού να λειτουργήσουν σε αυτό, και όχι τους δικούς μου.

ΜΑΘΗΜΑ 87

ΜΑΘΗΜΑ 87

Η ανακεφαλαίωσή μας σήμερα θα καλύψει αυτές τις ιδέες:

 (73) Η θέλησή μου είναι να γίνει φως.

Σήμερα θα χρησιμοποιήσω την δύναμη της θέλησής μου. Δεν είναι η θέλησή μου να  ψάχνω ψηλαφητά μέσα στο σκοτάδι, γεμάτος φόβο για τις σκιές και πράγματα αόρατα και μη πραγματικά. Το φως θα είναι ο οδηγός μου σήμερα. Θα το ακολουθήσω εκεί όπου με οδηγεί, και θα κοιτάζω μόνο ό,τι μου δείχνει. Σήμερα  θα βιώσω την ειρήνη της ορθής αντίληψης.
Αυτές οι μορφές αυτής της ιδέας θα ήταν χρήσιμες για συγκεκριμένες εφαρμογές:

Αυτό δεν μπορεί να κρύψει το φως που είναι η θέλησή μου να δω.

Στέκεσαι μαζί μου στο φως, (όνομα).

Στο φως αυτό θα δείξει διαφορετικό.

 (74) Δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού.

Σήμερα είμαι ασφαλής διότι δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού. Φοβάμαι μόνο όταν πιστεύω ότι υπάρχει μια άλλη θέληση. Προσπαθώ να επιτεθώ μόνο όταν φοβάμαι, και μόνο όταν προσπαθώ να επιτεθώ μπορεί να πιστεύω ότι απειλείται η αιώνια ασφάλειά μου. Σήμερα θα αναγνωρίσω ότι όλα αυτά δεν έχουν συμβεί. Είμαι ασφαλής διότι δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού.
Αυτές είναι μερικές χρήσιμες μορφές αυτής της ιδέας για εξειδικευμένες εφαρμογές:

Ας αντιληφθώ αυτό σε συμφωνία με την Θέληση του Θεού.

Είναι η Θέληση του Θεού να είσαι Υιός Του, (όνομα), καθώς και η δική μου.

Αυτό είναι μέρος της Θέλησης του Θεού για μένα, όπως και να το βλέπω εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 86

ΜΑΘΗΜΑ 86

Αυτές οι ιδέες είναι για ανακεφαλαίωση σήμερα:

 (71) Μόνο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα λειτουργήσει.

Η ξέφρενη αναζήτηση μου  για την σωτηρία δεν έχει κανένα νόημα. Την έχω δει σε πολλούς ανθρώπους και σε πολλά πράγματα, αλλά όταν την έφτανα, δεν ήταν εκεί. Έσφαλλα για το πού βρίσκεται. Έσφαλλα για το τι είναι. Δεν θα αναλάβω πια άσκοπες έρευνες. Μόνο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα λειτουργήσει. Και εγώ θα χαίρομαι διότι το δικό Του σχέδιο δεν μπορεί ποτέ να αποτύχει.
Αυτές είναι μερικές προτεινόμενες μορφές για την εξειδικευμένη εφαρμογή αυτής της ιδέας:

Το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα με σώσει από την αντίληψη που έχω γι αυτό.

Αυτό δεν είναι καμιά εξαίρεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία μου.

Ας αντιληφθώ  αυτό  μόνο στο φως του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία.

 (72) Το να κρατώ πικρίες είναι επίθεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.

Το να κρατώ πικρίες είναι μια προσπάθεια να αποδείξω ότι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία δεν θα λειτουργήσει. Και όμως, μόνο το δικό Του σχέδιο θα λειτουργήσει. Όταν λοιπόν κρατώ πικρίες, αποκλείω από την επίγνωση μου την μόνη μου ελπίδα για την σωτηρία. Δεν θέλω πια να ματαιώνω τα δικά μου συμφέροντα με αυτό τον παρανοϊκό τρόπο. Θέλω να δεχτώ το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία, και να είμαι ευτυχισμένος.
Εξειδικευμένες εφαρμογές γι αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να είναι σε αυτές τις μορφές:

Ενώ κοιτάζω αυτό, επιλέγω ανάμεσα στην εσφαλμένη αντίληψη και την σωτηρία.

Αν βλέπω αιτιολογικό  για πικρίες σ’ αυτό, δεν θα βλέπω αιτία για την σωτηρία μου

.

Αυτό απαιτεί σωτηρία, και όχι επίθεση. 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΏ VII . Δημιουργία και Επικοινωνία

VII . Δημιουργία και Επικοινωνία

1. Είναι ξεκάθαρο ότι ενώ το περιεχόμενο οποιασδήποτε συγκεκριμένης ψευδαίσθησης του εγώ δεν έχει σημασία, η διόρθωσή της είναι πιο χρήσιμο να γίνεται σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Οι ψευδαισθήσεις του εγώ είναι αρκετά εξειδικευμένες, παρόλο που ο νους είναι εκ φύσεως αφηρημένος . Όμως, μέρος του νου γίνεται συγκεκριμένο όταν διασπάται. Το συγκεκριμένο μέρος πιστεύει στο εγώ, διότι το εγώ βασίζεται στο συγκεκριμένο. Το εγώ είναι κομμάτι του νου που πιστεύει ότι η ύπαρξή σου καθορίζεται από τον διαχωρισμό.

2. Όλα όσα αντιλαμβάνεται το εγώ είναι ένα διαχωρισμένο σύνολο, χωρίς τις σχέσεις που υποδηλώνουν το είναι. Το εγώ είναι επομένως εναντίον της επικοινωνίας, χρησιμοποιείται μάλλον για να εδραιώσει  την κατάσταση διαχωρισμού  παρά για να την καταργήσει. Το επικοινωνιακό σύστημα του εγώ βασίζεται στο δικό του σύστημα σκέψης, όπως και κάθε τι άλλο που  αυτό υπαγορεύει. Η επικοινωνία του ελέγχεται από την ανάγκη του να προστατέψει τον εαυτό του, και θα διακόψει την επικοινωνία μόλις νιώσει απειλή. Αυτή η διακοπή είναι μία αντίδραση προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή πρόσωπα. Ο εξειδικευμένος τρόπος σκέψης του εγώ λοιπόν, έχει ως αποτέλεσμα μία πλαστή γενίκευση η οποία δεν είναι καθόλου αφηρημένη. Απλά αντιδρά με κάποιους συγκεκριμένους τρόπους σε όλα όσα αντιλαμβάνεται να έχουν σχέση μεταξύ τους.

3. Αντίθετα, το πνεύμα αντιδρά με τον ίδιο τρόπο σε όλα όσα γνωρίζει ότι είναι αληθινά, και δεν αντιδρά καθόλου σε οτιδήποτε άλλο. Ούτε κάνει καμιά προσπάθεια να αποδείξει αυτό που είναι αληθινό. Γνωρίζει ότι αυτό που είναι αληθινό είναι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Βρίσκεται σε ολοκληρωμένη και άμεση επικοινωνία με κάθε πλευρά της δημιουργίας, διότι βρίσκεται σε ολοκληρωμένη και άμεση επικοινωνία με τον Δημιουργό του. Αυτή η επικοινωνία είναι το Θέλημα του Θεού. Η δημιουργία και επικοινωνία είναι συνώνυμες. Ο Θεός δημιούργησε κάθε νου κοινωνώντας τον Νου Του σε αυτόν, καθιερώνοντάς τον έτσι για πάντα σαν ένα κανάλι για την υποδοχή του Νου Του και την Θέλησής Του. Εφόσον μόνο υπάρξεις όμοιας τάξης μπορούν να επικοινωνούν πραγματικά, οι δημιουργίες Του επικοινωνούν εκ φύσεως μαζί Του και σαν Αυτόν. Αυτή η επικοινωνία είναι τέλεια αφηρημένη, εφόσον η ποιότητά της είναι συμπαντική σε εφαρμογή και δεν υπόκειται σε καμία κρίση, καμία εξαίρεση, και σε καμία μεταβολή. Ο Θεός σε δημιούργησε από αυτήν  και γι αυτήν. Ο νους μπορεί να διαστρεβλώσει την λειτουργία του, αλλά δεν μπορεί να αποδώσει στον εαυτό του λειτουργίες που δεν του έχουν δοθεί. Γι αυτό το λόγο ο νους δεν μπορεί να χάσει ολοκληρωτικά την ικανότητα να επικοινωνεί, ακόμα κι αν μπορεί ν’ αρνείται να την χρησιμοποιήσει για χάρη του είναι.

4. Η ύπαρξη όπως και το είναι βασίζονται στην επικοινωνία. Η ύπαρξη, όμως, είναι συγκεκριμένη ως προς το πώς, τι και με ποιον κρίνει ότι αξίζει να επικοινωνήσει. Το είναι δεν κάνει καθόλου τέτοιες διακρίσεις. Είναι μία κατάσταση στην οποία ο νους βρίσκεται σε επικοινωνία με όλα όσα είναι αληθινά. Σε όποιο βαθμό επιτρέπεις σε αυτή την κατάσταση να περιορίζεται σε αυτό τον βαθμό περιορίζεις και την αίσθηση της δικής σου πραγματικότητας, η οποία γίνεται καθολική μόνο με την αναγνώριση όλης της πραγματικότητας μέσα στο ένδοξο περιεχόμενο της αληθινής της σχέσης μαζί σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα σου. Μην την βεβηλώνεις και οπισθοχωρείς από αυτή. Είναι η αληθινή σου κατοικία, ο αληθινός σου ναός και ο αληθινός σου Εαυτός.

5. Ο Θεός, ο Οποίος περιλαμβάνει ολόκληρο το είναι, δημιούργησε υπάρξεις που έχουν τα πάντα ατομικά, αλλά που θέλουν να τα μοιράζονται για ν’ αυξήσουν την χαρά τους. Τίποτα το πραγματικό δεν μπορεί να αυξηθεί παρά μόνο αν το μοιράζεσαι. Γι αυτό σε δημιούργησε ο Θεός. Η Θεία Αφαίρεση* παίρνει χαρά με το να μοιράζεται. Αυτό σημαίνει η δημιουργία. Το «πως», «τι» και το «σε ποιον» είναι άσχετα, διότι η αληθινή δημιουργία δίνει τα πάντα, εφόσον μπορεί να δημιουργεί μόνο σαν τον εαυτό της. Θυμήσου ότι στην Βασιλεία των Ουρανών δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να έχεις και να είσαι όπως υπάρχει στην ύπαρξη. Στην κατάσταση του είναι ο νους δίνει τα πάντα, παντοτινά.

6. Η Βίβλος επανειλημμένα δηλώνει ότι πρέπει να υμνείς τον Θεό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να Του λες πόσο θαυμάσιος είναι. Αυτός δεν έχει εγώ με το οποίο να δεχτεί τέτοιους επαίνους, ούτε αντίληψη με την οποία να τους κρίνει. Αλλά αν δεν συμμετέχεις στην δημιουργία, η χαρά Του δεν θα είναι ολοκληρωμένη επειδή η δική σου θα είναι ελλιπής. Και αυτό Εκείνος το γνωρίζει. Το γνωρίζει μέσα στο δικό Του Είναι και στην εμπειρία  του βιώματος του Υιού Του. Η συνεχής εκπομπή της Αγάπης Του εμποδίζεται όταν τα κανάλια Του είναι κλειστά, και Αυτός είναι μόνος όταν οι νόες που δημιούργησε δεν επικοινωνούν πλήρως μαζί Του.

7. Ο Θεός έχει κρατήσει την Βασιλεία των Ουρανών για σένα, αλλά δεν μπορεί να μοιραστεί την χαρά Του μαζί σου μέχρι εσύ να την γνωρίσεις με ολόκληρο το νου σου. Η αποκάλυψη δεν είναι αρκετή, διότι είναι επικοινωνία μόνο από τον Θεό. Ο Θεός δεν χρειάζεται να Του επιστραφεί αποκάλυψη, πράγμα το οποίο θα ήταν σίγουρα αδύνατον, αλλά πραγματικά θέλει η αποκάλυψη να πάει και σε άλλους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πραγματική αποκάλυψη∙ το περιεχόμενό της δεν μπορεί να εκφραστεί, διότι είναι έντονα προσωπικό προς το νου ο οποίος την λαμβάνει. Μπορεί, όμως, να επιστραφεί από το νου προς άλλους νόες, μέσω της συμπεριφοράς που φέρνει η γνώση από την αποκάλυψη.

8. Ο Θεός υμνείται κάθε φορά που κάποιος νους μαθαίνει να είναι απόλυτα χρήσιμος. Αυτό είναι αδύνατον χωρίς να γίνει και απόλυτα ακίνδυνος, διότι οι δύο πεποιθήσεις πρέπει να συνυπάρχουν. Οι αληθινά χρήσιμοι είναι άτρωτοι, διότι δεν προστατεύουν το εγώ τους και επομένως τίποτα δεν μπορεί να τους βλάψει. Η χρησιμότητά τους είναι ο ύμνος τους προς τον Θεό. Και Αυτός θα ανταποδώσει τους ύμνους τους διότι είναι όμοιοι με Αυτόν, και μπορούν να χαίρονται και ν’ αγαλλιάζουν μαζί. Ο Θεός πηγαίνει προς αυτούς και μέσα από αυτούς, και υπάρχει μεγάλη χαρά σε όλη την Βασιλεία. Κάθε νους που αλλάζει αυξάνει σε αυτή την χαρά με την ατομική του προθυμία να την μοιραστεί. Οι πραγματικά χρήσιμοι είναι οι εργάτες των θαυμάτων του Θεού, τους οποίους καθοδηγώ εγώ μέχρι όλοι να ενωθούν μέσα στην χαρά της Βασιλείας των Ουρανών. Θα σε καθοδηγώ εκεί όπου μπορείς να βοηθήσεις αληθινά, και σε όποιον μπορεί ν’ ακολουθήσει την καθοδήγησή μου μέσα από σένα.

* Αφαίρεση: με τον όρο αυτό Τα Μαθήματα αναφέρονται στην κατάσταση     ύπαρξης του Νου.

ΜΑΘΗΜΑ 85

ΜΑΘΗΜΑ 85

Η σημερινή ανακεφαλαίωση θα καλύψει αυτές τις ιδέες:

 (69) Οι πικρίες μου κρύβουν το φως του κόσμου μέσα μου.

Οι πικρίες μου, μου δείχνουν κάτι που δεν είναι εκεί, και κρύβουν από μένα αυτό που θα έβλεπα. Αναγνωρίζοντας αυτό, για ποιο λόγο να θέλω τις πικρίες μου; Με κρατούν στο σκοτάδι και κρύβουν το φως. Οι πικρίες και το φως δεν μπορούν να πάνε μαζί, αλλά το φως και η όραση πρέπει να είναι ενωμένα ώστε να μπορέσω να δω. Για να δω, πρέπει να αφήσω κατά μέρος τις πικρίες. Θέλω να δω, και αυτό θα είναι το μέσο με το οποίο θα πετύχω.
Ιδιαίτερες εφαρμογές γι αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να γίνουν σε αυτές τις μορφές:

Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό ως εμπόδιο στην όραση.

Το φως του κόσμου θα διώξει με την λάμψη του όλο αυτό.

Θέλω να δω.

 (70) Η σωτηρία μου προέρχεται από μένα.

Σήμερα θ’ αναγνωρίσω που είναι η σωτηρία μου. Βρίσκεται μέσα μου διότι ο Πηγή της βρίσκεται εκεί. Δεν έχει φύγει από την Πηγή της, επομένως δεν γίνεται να έχει φύγει από το νου μου. Δεν θα την ψάξω έξω από μένα. Δεν θα την βρω έξω και έπειτα να την φέρω μέσα. Αλλά από μέσα μου θα φτάσει πιο πέρα, και όλα όσα βλέπω θα αντανακλούν μόνο το φως που λάμπει μέσα σε μένα και στην ίδια.
Αυτές οι μορφές της ιδέας είναι κατάλληλες για πιο εξειδικευμένες εφαρμογές:

Αυτό ας μην με βάλει στον πειρασμό να κοιτάξω μακριά από μένα για την σωτηρία μου.

Δεν θ’ αφήσω αυτό να αναμειχθεί με την επίγνωση της Πηγής της σωτηρίας μου.

Αυτό δεν έχει καμία δύναμη να αφαιρέσει την σωτηρία από μένα.

ΜΑΘΗΜΑ 84

ΜΑΘΗΜΑ 84

Αυτές είναι οι ιδέες για την σημερινή ανακεφαλαίωση:

 (67) Η αγάπη με δημιούργησε καθ’ ομοίωσή της.

Είμαι όμοιος με τον Δημιουργό μου. Δεν γίνεται να υποφέρω, δεν γίνεται να βιώνω απώλεια και δεν γίνεται να πεθάνω. Δεν είμαι σώμα. Θέλω ν’ αναγνωρίσω την πραγματικότητά μου σήμερα. Δεν θα λατρεύω είδωλα, ούτε θα εξυψώσω την αντίληψη που έχω για τον εαυτό μου με σκοπό ν’ αντικαταστήσω τον Εαυτό μου. Είμαι όμοιος με τον Δημιουργό μου. Η αγάπη με δημιούργησε σαν την ίδια.
Μπορεί να βρεις αυτές τις εξειδικευμένες μορφές χρήσιμες στην εφαρμογή της ιδέας:

Ας μην βλέπω μια ψευδαίσθηση του εαυτού μου σε αυτό.

Καθώς κοιτάζω αυτό, ας θυμάμαι τον Δημιουργό μου.

Ο Δημιουργός μου δεν δημιούργησε αυτό έτσι όπως το βλέπω εγώ.

 (68) Η αγάπη δεν κρατά πικρίες.

Οι πικρίες είναι εντελώς ξένες προς την αγάπη. Οι πικρίες επιτίθενται στην αγάπη και κρατούν κρυφό το φως της. Αν κρατώ πικρίες επιτίθεμαι στην αγάπη, και επομένως επιτίθεμαι στον Εαυτό μου. Ο Εαυτός μου έτσι γίνεται ξένος προς εμένα. Είμαι αποφασισμένος να μην επιτεθώ στον Εαυτό μου σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσω να θυμηθώ Ποιος είμαι.
Αυτές οι συγκεκριμένες μορφές εφαρμογής αυτής της ιδέας μπορεί να είναι χρήσιμες:

Αυτό δεν είναι δικαιολογία για να αρνηθώ τον Εαυτό μου.

Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό για να επιτεθώ στην αγάπη.

Αυτό ας μην με βάλει σε πειρασμό να επιτεθώ στον  εαυτό μου.

ΜΑΘΗΜΑ 83

ΜΑΘΗΜΑ 83

Σήμερα ας ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:

 (65) Η μόνη μου λειτουργία είναι αυτή που μου έδωσε ο Θεός.

Δεν έχω άλλη λειτουργία από αυτή που μου έδωσε ο Θεός. Αυτή η αναγνώριση με απελευθερώνει από κάθε σύγκρουση, διότι σημαίνει ότι δεν γίνεται να έχω συγκρουόμενους στόχους. Με ένα και μοναδικό σκοπό, είμαι πάντα σίγουρος για το τι να κάνω, τι να πω και τι να σκεφτώ. Κάθε αμφιβολία πρέπει να εξαφανιστεί καθώς αναγνωρίζω ότι η μόνη μου λειτουργία είναι αυτή που μου έδωσε ο Θεός.
Πιο συγκεκριμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας μπορεί να πάρουν αυτές τις μορφές:

Η αντίληψή μου γι αυτό δεν αλλάζει την λειτουργία μου.

 Αυτό δεν μου δίνει κάποια άλλη λειτουργία από αυτή που μου έδωσε ο Θεός.

Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό για να δικαιολογήσω μία λειτουργία που δεν μου έδωσε ο Θεός.

 (66) Η ευτυχία μου και η λειτουργία μου είναι ένα.

Όλα όσα προέρχονται από τον Θεό είναι ένα. Προέρχονται από την Ενότητα, και πρέπει να λαμβάνονται ως ένα. Η εκπλήρωση της λειτουργίας μου είναι η ευτυχία μου διότι και οι δύο προέρχονται από την ίδια Πηγή. Και πρέπει να μάθω ν’ αναγνωρίζω τι με κάνει χαρούμενο, αν επιθυμώ να βρω την ευτυχία.
Μερικές χρήσιμες μορφές για ειδικευμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας είναι:

Αυτό δεν μπορεί να διαχωρίσει την ευτυχία μου από την λειτουργία μου.

Η ενότητα της ευτυχίας μου και η λειτουργία μου παραμένει απόλυτα ανέπαφη από αυτό.

Τίποτα, ούτε κι αυτό, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ψευδαίσθηση της ευτυχίας ξεχωριστά από την λειτουργία μο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΏ .VI . Οι Ανταμοιβές του Θεού

VI . Οι Ανταμοιβές του Θεού

1. Το εγώ δεν αναγνωρίζει την αληθινή πηγή της «απειλής», και αν συνδέσεις τον εαυτό σου με το εγώ, δεν καταλαβαίνεις την κατάσταση έτσι όπως είναι πραγματικά. Μόνο η αφοσίωση σου σε αυτό δίνει στο εγώ οποιαδήποτε δύναμη έχει επάνω σου. Έχω μιλήσει για το εγώ σαν να είναι κάτι ξέχωρο, που ενεργεί από μόνο του. Αυτό ήταν απαραίτητο για να σε πείσω ότι δεν μπορείς να το παραμερίσεις  έτσι ανάλαφρα και ξένοιαστα, και ότι πρέπει να συνειδητοποιήσεις πόση από την σκέψη σου κατευθύνεται από το εγώ. Δεν μπορούμε όμως να το αφήσουμε να συνεχίσει έτσι, διότι θα θεωρείς ότι ο εαυτός σου βρίσκεται αναγκαστικά σε σύγκρουση όσο είσαι εδώ, ή όσο πιστεύεις ότι είσαι εδώ. Το εγώ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κομμάτι του τι πιστεύεις για τον εαυτό σου. Η άλλη σου ζωή συνεχίζεται χωρίς διακοπή, και πάντα ήταν, είναι και θα είναι απόλυτα ανεπηρέαστη από τις προσπάθειές σου να αποσυνδεθείς από αυτή.

2. Ενώ μαθαίνεις να διαφεύγεις από τις ψευδαισθήσεις, κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς είναι το χρέος προς τον αδελφό σου. Είναι το ίδιο χρέος που οφείλεις και σε μένα. Όποτε ενεργείς εγωιστικά προς κάποιον άλλο, πετάς την χάρη του χρέους σου και της άγιας αντίληψης που αυτό θα έφερνε. Ο όρος «άγια» μπορεί να χρησιμοποιηθεί εδώ διότι καθώς μαθαίνεις πόσο πολύ οφείλεις σε όλη την Υιότητα, η οποία συμπεριλαμβάνει και μένα, τόσο πλησιάζεις προς την γνώση όσο είναι αυτό δυνατόν με την αντίληψη. Το κενό είναι τότε τόσο μικρό που η γνώση μπορεί εύκολα να το διασχίσει και να το εξαλείψει για πάντα.

3. Μου έχεις ακόμα πολύ λίγη εμπιστοσύνη, αλλά θα αυξάνει καθώς θα στρέφεσαι προς εμένα όλο και περισσότερο για καθοδήγηση αντί για το εγώ σου. Τα αποτελέσματα θα σε πείθουν σταδιακά όλο και περισσότερο ότι αυτή είναι η μόνη υγιής επιλογή που μπορείς να κάνεις. Κανένας που να έχει μάθει από την εμπειρία του ότι κάποια επιλογή φέρνει γαλήνη και χαρά ενώ η άλλη φέρνει χάος και καταστροφή δεν χρειάζεται περαιτέρω πειθώ. Το να μαθαίνεις μέσα από ανταμοιβές είναι πιο αποτελεσματικό από το να μαθαίνεις μέσα από τον πόνο, διότι ο πόνος είναι μία ψευδαίσθηση του εγώ, και ποτέ δεν μπορεί να προκαλέσει κάτι παραπάνω από ένα προσωρινό αποτέλεσμα. Οι ανταμοιβές του Θεού, όμως, αναγνωρίζονται αμέσως ως αιώνιες. Εφόσον αυτή η αναγνώριση γίνεται από σένα και όχι από το εγώ, η ίδια η αναγνώριση διασφαλίζει ότι εσύ και το εγώ δεν μπορεί να είστε ταυτόσημοι. Μπορεί να πιστεύεις ότι ήδη έχεις δεχτεί αυτή την διαφορά, αλλά σίγουρα δεν είσαι ακόμα καθόλου πεπεισμένος.  Το γεγονός ότι πιστεύεις ότι πρέπει να διαφύγεις από το εγώ αυτό δείχνει· αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από το εγώ με το να το ταπεινώνεις, να το ελέγχεις ή να το τιμωρείς.

4. Το εγώ και το πνεύμα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να διατηρήσει τον διαχωρισμό παρά με το να αποσυνδεθεί. Κάνοντας αυτό, αρνείται όλες τις αληθινές φυσικές παρορμήσεις, όχι επειδή το εγώ είναι κάτι το διαχωρισμένο, αλλά επειδή εσύ θέλεις να πιστέψεις ότι εσύ είσαι διαχωρισμένος. Το εγώ είναι ένα τέχνασμα για να διατηρήσεις αυτή την πεποίθηση, αλλά ακόμα είναι μόνο δική σου η απόφαση να χρησιμοποιείς το τέχνασμα που το κάνει να διαρκεί.

5. Πως μπορείς να διδάξεις σε κάποιον την αξία κάποιου πράγματος που αυτός έχει σκόπιμα πετάξει; Πρέπει να το πέταξε διότι δεν πίστευε ότι άξιζε. Μπορείς μόνο να του δείξεις το πόσο δυστυχισμένος είναι χωρίς αυτό, και αργά-αργά να το φέρνεις πιο κοντά έτσι ώστε να μπορέσει να μάθει το πως η δυστυχία του μειώνεται όσο το πλησιάζει. Αυτό τον διδάσκει να συσχετίζει την δυστυχία του με την απουσία του, και το αντίθετο της δυστυχίας με την παρουσία του. Σταδιακά γίνεται επιθυμητό καθώς αλλάζει γνώμη σε σχέση με την αξία του. Σε διδάσκω να συσχετίζεις την δυστυχία με το εγώ και την χαρά με το πνεύμα. Εσύ έχεις διδάξει τον εαυτό σου το αντίθετο. Ακόμα είσαι ελεύθερος να διαλέξεις, αλλά μπορείς πραγματικά να θέλεις τις ανταμοιβές του εγώ όταν οι ανταμοιβές του Θεού βρίσκονται μπροστά σου;

6. Για την ώρα, η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι μεγαλύτερη από την δική σου προς εμένα, αλλά δεν θα είναι πάντα έτσι. Η αποστολή σου είναι πολύ απλή. Σου ζητείται να ζήσεις έτσι που να αποδεικνύεις  ότι δεν είσαι ένα εγώ, και εγώ δεν επιλέγω εσφαλμένα τα κανάλια του Θεού. Ο Ιερός Ένας συμμερίζεται την εμπιστοσύνη μου, και δέχεται τις αποφάσεις της Επανόρθωσής μου διότι η θέλησή μου ποτέ δεν είναι σε δυσαρμονία με την δική Του. Έχω πει και παλαιότερα ότι είμαι επικεφαλής της Επανόρθωσης. Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή ολοκλήρωσα το ρόλο μου σ΄αυτήν  ως άνθρωπος, και τώρα μπορώ να τον ολοκληρώσω μέσω άλλων. Τα επιλεγμένα κανάλια μου δεν γίνεται ν’ αποτύχουν, διότι θα τους δανείζω την δική μου δύναμη όταν η δική τους είναι ελλιπής.

7. Θα πορευτώ μαζί σου προς τον Ιερό Ένα, και μέσω της δική μου αντίληψης Αυτός μπορεί να γεφυρώσει το μικρό κενό. Η ευγνωμοσύνη σου προς τον αδελφό σου είναι το μόνο δώρο που θέλω. Θα το φέρω στον Θεό για σένα, γνωρίζοντας ότι όταν  γνωρίζεις τον αδελφό σου σημαίνει ότιγνωρίζεις τον Θεό. Αν είσαι ευγνώμων προς τον αδελφό σου, είσαι ευγνώμων και προς τον Θεό για ό,τι δημιούργησε. Μέσω της ευγνωμοσύνης σου γνωρίζεις τον αδελφό σου, και μία στιγμή αληθινής αναγνώρισης κάνει τους πάντες αδελφούς σου διότι ο κάθε ένας από αυτούς προέρχεται από τον Πατέρα σου. Η αγάπη δεν κατακτά όλα τα πράγματα, επανορθώνει όμως όλα τα πράγματα. Εφόσον είσαι η Βασιλεία του Θεού μπορώ να σε οδηγήσω πίσω στις δικές σου δημιουργίες. Τώρα δεν τις αναγνωρίζεις, αλλά ό,τι έχει αποσυνδεθεί από σένα βρίσκεται ακόμα εκεί.

8. Καθώς πλησιάζεις έναν αδελφό πλησιάζεις εμένα, και όταν απομακρύνεσαι από αυτόν τότε εγώ γίνομαι απόμακρος για σένα. Η σωτηρία είναι ένα εγχείρημα συνεργασίας. Εκείνοι που αποσυνδέονται από την Υιότητα δεν μπορούν να το αναλάβουν με επιτυχία, διότι αποσυνδέουν τους εαυτούς τους από μένα. Ο Θεός θα έρθει σε σένα μόνο καθώς Τον δίνεις στους αδελφούς σου. Μάθε πρώτα από αυτούς και θα είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις τον Θεό. Και αυτό επειδή  η λειτουργία της αγάπης είναι μία.

ΜΑΘΗΜΑ 82

ΜΑΘΗΜΑ 82

Θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες σήμερα:

 (63) Το φως του κόσμου φέρνει ειρήνη σε κάθε νου μέσω της δικής μου συγχώρεσης.

Η συγχώρεση μου είναι το μέσον με το οποίο το φως του κόσμου βρίσκει έκφραση μέσα από εμένα. Η συγχώρεσή μου είναι το μέσον με το οποίο αποκτώ επίγνωση του φωτός του κόσμου μέσα μου. Η συγχώρεση μου είναι το μέσον με το οποίο ο κόσμος θεραπεύεται, μαζί μου. Ας συγχωρέσω, λοιπόν, τον κόσμο, έτσι ώστε να μπορέσει να θεραπευτεί μαζί με μένα.
Προτάσεις για συγκεκριμένες μορφές εφαρμογής αυτής της ιδέας είναι:

Ας επεκταθεί η ειρήνη από το νου μου στον δικό σου, (όνομα).

Μοιράζομαι το φως του κόσμου μαζί σου, (όνομα).

Μέσα από την συγχώρεσή μου μπορώ να δω αυτό έτσι όπως είναι.

 (64) Ας μην ξεχνώ την λειτουργία μου.

Δεν θέλω να ξεχάσω την λειτουργία μου, διότι θέλω να θυμηθώ τον Εαυτό μου. Δεν μπορώ να εκπληρώσω την λειτουργία μου αν την ξεχνώ .Και μόνο αν εκπληρώνω την λειτουργία μου, θα βιώσω την χαρά που προορίζει για μένα ο Θεός.
Κατάλληλες συγκεκριμένες μορφές αυτής της ιδέας περιλαμβάνουν:
Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό για να κρύψω από μένα την λειτουργία μου. Καλύτερα να το χρησιμοποιήσω σαν ευκαιρία για να εκπληρώσω την λειτουργία μου. Αυτό μπορεί να απειλεί το εγώ μου, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει την λειτουργία μου κατά κανένα τρόπο.

ΜΑΘΗΜΑ 81

ΜΑΘΗΜΑ 81

Οι σημερινές ιδέες που επαναλαμβάνουμε είναι:

 (61) Είμαι το φως του κόσμου.

Πόσο άγιος είμαι, που μου έχει δοθεί η λειτουργία να φωτίζω τον κόσμο! Ας ησυχάσω ενώπιον της αγιότητάς μου. Μέσα στο ήρεμο φως της ας εξαφανιστούν όλες μου οι συγκρούσεις. Μέσα στην ειρήνη της ας θυμηθώ Ποιος είμαι.
Κάποιες πιο εξειδικευμένες μορφές για την εφαρμογή αυτής της ιδέας όταν φανεί πως προκύπτουν δυσκολίες, θα μπορούσαν να είναι:

Ας μην κρύβω το φως του κόσμου μέσα μου.

Το φως του κόσμου ας λάμψει μέσα από αυτή την φαινομενική κατάσταση.

Αυτή η σκιά θα εξαφανιστεί μπροστά στο φως.

 (62) Η συγχώρεση είναι η λειτουργία μου ως φως του κόσμου.

Μέσα από την αποδοχή της λειτουργίας μου θα μπορέσω να δω το φως μέσα μου. Και μέσα σ’ αυτό το φως η λειτουργία μου θα σταθεί καθαρή και απόλυτα αναμφίβολη ενώπιον της όρασής μου. Η αποδοχή μου δεν εξαρτάται από την αναγνώριση της λειτουργίας μου, διότι ακόμα δεν καταλαβαίνω την συγχώρεση. Όμως θα έχω εμπιστοσύνη ότι, μέσα στο φως, θα την δω έτσι όπως είναι.
Πιο εξειδικευμένες μορφές για την χρήση αυτής της ιδέας θα μπορούσαν να είναι:

Αυτό ας με βοηθήσει να μάθω τι σημαίνει η συγχώρεση.

Ας μην διαχωρίζω την λειτουργία μου από την θέλησή μου.

Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό για ένα ξένο σκοπό.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ II ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ  II

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Τώρα είμαστε έτοιμοι για άλλη μία επανάληψη. Θα αρχίσουμε εκεί όπου μείναμε με την περασμένη μας ανακεφαλαίωση, και θα καλύπτουμε δύο ιδέες κάθε μέρα. Το πρώτο μέρος της ημέρας θα είναι αφιερωμένο στην μία από αυτές τις ιδέες, και το δεύτερο μέρος στην άλλη. Θα έχουμε μία πιο μεγάλη περίοδο πρακτικής, και συχνές συντομότερες κατά τις οποίες θα ασκούμαστε στην κάθε μία τους.
2. Οι πιο μεγάλες περίοδοι πρακτικής θα ακολουθούν αυτή την γενική μορφή: Αφιέρωσε περίπου δεκαπέντε λεπτά για την κάθε μία, και άρχισε σκεπτόμενος αυτές τις ιδέες για την ημέρα, και τα σχόλια που περιλαμβάνονται στην εργασία. Αφιέρωσε περίπου τρία με τέσσερα λεπτά για να τις διαβάσεις αργά, αρκετές φορές αν το επιθυμείς, και έπειτα κλείσε τα μάτια σου και άκου.
3. Επανάλαβε την πρώτη φράση της περιόδου άσκησης αν βρίσκεις ότι ο νους σου περιπλανάται, αλλά προσπάθησε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου να ακούς σιωπηλά αλλά με προσοχή. Υπάρχει ένα μήνυμα που σε περιμένει. Να είσαι βέβαιος ότι θα το λάβεις. Να θυμάσαι ότι σου ανήκει, και ότι το θέλεις.
4. Μην επιτρέψεις στην προσοχή σου να ταλαντεύεται παρασυρόμενη από σκέψεις που την αποσπούν. Συνειδητοποίησε ότι, όποια μορφή και να παίρνουν τέτοιες σκέψεις, δεν έχουν κανένα νόημα και καμιά δύναμη. Αντικατέστησε τες με την αποφασιστικότητά σου να πετύχεις. Μην ξεχνάς ότι η θέλησή σου έχει δύναμη πάνω από όλες τις φαντασιώσεις και τα όνειρα. Δείξε της εμπιστοσύνη ότι θα σε βοηθήσει και ότι θα σε οδηγήσει πέρα από όλα αυτά.
5. Θεώρησε αυτές τις περιόδους πρακτικής ως αφιερώσεις στον δρόμο, την αλήθεια και την ζωή. Αρνήσου να παρεκκλίνεις σε λοξοδρομήσεις, ψευδαισθήσεις και σκέψεις θανάτου. Είσαι αφοσιωμένος στην σωτηρία. Κάθε μέρα να είσαι αποφασισμένος να μην αφήνεις την λειτουργία σου ανεκπλήρωτη.
6. Δήλωσε πάλι την αποφασιστικότητα σου και στις πιο σύντομες περιόδους πρακτικής, χρησιμοποιώντας την αρχική μορφή της ιδέας για τις γενικές εφαρμογές, και πιο συγκεκριμένες μορφές όταν χρειάζεται. Μερικές συγκεκριμένες μορφές συμπεριλαμβάνονται στα σχόλια που ακολουθούν τις δηλώσεις των ιδεών. Αυτές, όμως, είναι απλές προτάσεις. Δεν είναι τα συγκεκριμένα λόγια που χρησιμοποιείς που έχουν σημασία.

ΜΑΘΗΜΑ 80 Ας αναγνωρίσω ότι τα προβλήματά μου έχουν λυθεί.

ΜΑΘΗΜΑ 80

Ας αναγνωρίσω ότι τα προβλήματά μου έχουν λυθεί.

1. Αν είσαι πρόθυμος ν’ αναγνωρίσεις τα προβλήματά σου, θ’ αναγνωρίσεις ότι δεν έχεις προβλήματα. Το ένα κεντρικό πρόβλημα έχει απαντηθεί, και δεν έχεις κανένα άλλο. Επομένως, βρίσκεσαι σε ειρήνη. Άρα η σωτηρία εξαρτάται από την αναγνώριση αυτού του ενός προβλήματος, και στην συνειδητοποίηση ότι έχει λυθεί. Ένα πρόβλημα, μία λύση. Η σωτηρία έχει επιτευχθεί. Η ελευθερία από την σύγκρουση σου έχει δοθεί. Δέξου αυτό το γεγονός, και είσαι έτοιμος να πάρεις την δικαιωματική σου θέση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.

2. Το μοναδικό σου πρόβλημα έχει λυθεί! Επαναλάμβανε το από μέσα σου πολλές φορές σήμερα, με ευγνωμοσύνη και αυτοπεποίθηση. Έχεις αναγνωρίσει το μόνο σου πρόβλημα, ανοίγοντας τον δρόμο για να σου δώσει το Άγιο Πνεύμα την απάντηση του Θεού. Έχεις παραμερίσει την αυταπάτη, και έχεις δει το φως της αλήθειας. Έχεις δεχτεί την σωτηρία για τον εαυτό σου φέρνοντας το πρόβλημα στην απάντηση. Και μπορείς ν’ αναγνωρίσεις την απάντηση, διότι το πρόβλημα έχει προσδιοριστεί.

3. Σήμερα δικαιούσαι την ειρήνη. Ένα πρόβλημα που έχει επιλυθεί δεν μπορεί να σε προβληματίζει. Μόνο βεβαιώσου ότι δεν ξεχνάς πως όλα τα προβλήματα είναι τα ίδια. Οι πολλές τους μορφές δεν θα σε εξαπατούν όσο θυμάσαι αυτό. Ένα πρόβλημα, μία λύση. Δέξου την ειρήνη που φέρνει αυτή η απλή δήλωση.

4. Στις μεγαλύτερες περιόδους πρακτικής σήμερα, θα διεκδικήσουμε την ειρήνη που πρέπει να είναι δική μας όταν το πρόβλημα και η απάντηση έχουν βρεθεί μαζί. Το πρόβλημα πρέπει να φύγει, διότι η απάντηση του Θεού δεν γίνεται να αποτύχει. Έχοντας αναγνωρίσει το ένα, αναγνωρίζεις και το άλλο. Η λύση είναι σύμφυτη μέσα στο πρόβλημα. Σου έχει δοθεί απάντηση, και την έχεις αποδεχτεί. Έχεις σωθεί.

5. Τώρα άφησε την ειρήνη που φέρνει η αποδοχή σου, να σου δοθεί. Κλείσε τα μάτια σου, και λάβε την ανταμοιβή σου. Αναγνώρισε ότι τα προβλήματά σου έχουν λυθεί. Αναγνώρισε ότι βρίσκεσαι έξω από την σύγκρουση ∙ ελεύθερος και σε ειρήνη. Πάνω απ’ όλα, να θυμάσαι ότι έχεις ένα πρόβλημα, και ότι το πρόβλημα έχει μία λύση. Σε αυτό βρίσκεται η απλότητα της σωτηρίας. Γι αυτό η λειτουργία της είναι εγγυημένη.

6. Βεβαίωνε συχνά τον εαυτό σου σήμερα ότι τα προβλήματά σου έχουν λυθεί. Επαναλάμβανε την ιδέα με βαθιά πεποίθηση, όσο πιο συχνά γίνεται. Και σιγουρέψου ειδικά ότι εφαρμόζεις αυτή την ιδέα σε όποιο συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί να προκύψει. Να λες γρήγορα:

Ας αναγνωρίσω ότι αυτό το πρόβλημα έχει λυθεί.

7. Ας είμαστε αποφασισμένοι να μην συλλέξουμε πικρίες σήμερα. Ας είμαστε αποφασισμένοι να είμαστε ελεύθεροι από προβλήματα που δεν υπάρχουν. Το μέσον είναι η απλή ειλικρίνεια. Μην αυταπατάσαι ως προς το τι είναι το πρόβλημα, και πρέπει ν’ αναγνωρίσεις ότι έχει λυθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ. V.Η Ψευδαίσθηση Σώμα του Εγώ

V. Η Ψευδαίσθηση Σώμα του Εγώ

1. Τα πάντα συνεργάζονται για το καλό. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις παρά μόνο στην κρίση του εγώ. Το εγώ επαγρυπνεί ως προς τι θα επιτρέψει να φτάσει στην επίγνωση, και αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ένας ισορροπημένος νους. Το εγώ χάνει ακόμα περισσότερο την ισορροπία του διότι κρατά μακριά από την επίγνωσή σου το πρωταρχικό του κίνητρο, και δίνει εξέχουσα σημασία στον έλεγχο παρά στην νοητική υγεία. Το εγώ έχει κάθε λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, σύμφωνα με το σύστημα σκέψης από το οποίο προήλθε η ύπαρξή του, και το οποίο συνεχίζει να υπηρετεί. Η υγιής κρίση αναπόφευκτα θα έκρινε κατά του εγώ, και πρέπει να εξαλείφεται από το εγώ προς όφελος της αυτό-συντήρησής του.

2. Μία κύρια πηγή της ασταθούς κατάστασης του εγώ είναι η έλλειψη διάκρισης ανάμεσα στο σώμα και στις Σκέψεις του Θεού. Οι Σκέψεις του Θεού δεν γίνονται δεκτές από το εγώ, διότι υποδεικνύουν ξεκάθαρα στην μη ύπαρξη του ίδιου του εγώ. Το εγώ, επομένως, είτε τις διαστρεβλώνει ή αρνείται να τις δεχτεί.  Όμως, δεν μπορεί να τις κάνει να πάψουν να υπάρχουν. Γι αυτό προσπαθεί να καλύψει όχι μόνο τις «απαράδεκτες» παρορμήσεις του σώματος, αλλά και τις Σκέψεις του Θεού, διότι και τα δύο είναι απειλητικά γι αυτό. Έχοντας κύριο μέλημά του την δική του αυτό-συντήρηση μπροστά στην απειλή, το εγώ τα αντιλαμβάνεται ως ίδια. Και εφόσον τα αντιλαμβάνεται ως ίδια, το εγώ επιχειρεί να σωθεί από τον αφανισμό, πράγμα που θα γίνει σίγουρα με την παρουσία της γνώσης.

3. Οποιοδήποτε σύστημα σκέψης που συγχέει τον Θεό με το σώμα πρέπει να είναι παρανοϊκό. Και όμως, αυτή η σύγχυση είναι βασική για το εγώ, που κρίνει μόνο σε σχέση με το αν απειλείται ή όχι. Κατά μία έννοια ο φόβος του εγώ για τον Θεό είναι τουλάχιστον λογικός, εφόσον η ιδέα Εκείνου το αποβάλλει. Αλλά ο φόβος για το σώμα, με το οποίο το εγώ ταυτίζεται τόσο στενά, δεν έχει καμία λογική.

4. Το σώμα είναι η κατοικία του εγώ από δική του επιλογή. Είναι η μόνη ταύτιση με την οποία το εγώ νιώθει ασφαλές, εφόσον η ευπάθεια του σώματος είναι το καλύτερο επιχείρημά του ότι δεν μπορεί να είσαι μέρος του Θεού. Αυτή είναι η πίστη που το εγώ ενισχύει με προθυμία. Και όμως, το εγώ μισεί το σώμα, διότι δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι αρκετά καλό για να είναι η κατοικία του. Εδώ είναι που ο νους πραγματικά τα χάνει. Ενώ του έχει πει το εγώ ότι αυτός είναι στην πραγματικότητα μέρος του σώματος και ότι το σώμα είναι ο προστάτης του,  τώρα του λέει πάλι ότι το σώμα δεν μπορεί να τον προστατέψει. Επομένως ο νους ρωτά, «Που μπορώ να πάω για προστασία;» και το εγώ απαντά, «Έλα σε μένα.». Ο νους τότε, και όχι χωρίς λόγο, υπενθυμίζει στο εγώ ότι το ίδιο επέμενε ότι είναι ταυτισμένο με το σώμα, επομένως δεν υπάρχει νόημα να απευθυνθεί σε αυτό για προστασία. Το εγώ δεν έχει πραγματική απάντηση σε αυτό διότι δεν υπάρχει, αλλά έχει μία τυπική λύση. Εξαλείφει την ερώτηση από την επίγνωση του νου. Μόλις φύγει η ερώτηση από την επίγνωση προκαλείται πραγματικά ανησυχία, αφού δεν υπάρχει πλέον η ερώτηση για να απαντηθεί.

5. Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να ερωτηθεί: «Που πρέπει να πάω για προστασία;» Το «Αναζήτησε και θα βρεις» δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αναζητάς απελπισμένα στα τυφλά κάτι που δεν θα αναγνωρίσεις. Η αναζήτηση έχει νόημα όταν γίνεται, οργανώνεται και καθοδηγείται συνειδητά. Ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος στην μορφή του  και να φυλάσσεται ζωντανός στο νου. Η μάθηση και η θέληση για μάθηση είναι αδιαχώριστες. Μαθαίνεις καλύτερα όταν πιστεύεις ότι αυτό που προσπαθείς να μάθεις έχει αξία για σένα. Εν τούτοις, όλα όσα θέλεις να μάθεις μπορεί να μην έχουν αξία που να διαρκεί. Πραγματικά, πολλά από τα πράγματα που θέλεις να μάθεις μπορεί να τα επιλέγεις επειδή ακριβώς η αξία τους δεν θα διαρκέσει.

6. Το εγώ νομίζει ότι είναι προτέρημα να μην αφοσιώνεται σε τίποτα που να είναι αιώνιο, διότι το αιώνιο πρέπει να προέρχεται από τον Θεό. Η αιωνιότητα είναι η μία λειτουργία που το εγώ έχει προσπαθήσει να αναπτύξει, αλλά συστηματικά αποτυγχάνει. Το εγώ συμβιβάζεται με την έννοια του αιώνιου, όπως κάνει και με όλα τα θέματα που αγγίζουν το πραγματικό ερώτημα με οποιοδήποτε τρόπο. Με το να ασχολείται με παρεμφερή θέματα, ελπίζει να κρύψει το αληθινό ερώτημα και να το κρατήσει έξω από το νου. Η χαρακτηριστική διαρκής ενασχόληση του εγώ με ασήμαντα πράγματα συμβαίνει γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Οι  ανησυχίες για προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί με τρόπο που τα καθιστά άλυτα είναι ένα από τα αγαπημένα τεχνάσματα του εγώ για την παρεμπόδιση της προόδου της μάθησης. Όμως, σε όλες αυτές τις τακτικές αντιπερισπασμού, η μόνη ερώτηση που δεν ρωτάται ποτέ από εκείνους που τις ακολουθούν είναι, «Για ποιο λόγο;» Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει εσύ να μάθεις να ρωτάς σε σχέση με το κάθε τι. Ποιος είναι ο σκοπός; Όποιος και να είναι, θα κατευθύνει αυτόματα τις προσπάθειές σου. Όταν έχεις πάρει μια απόφαση για τον σκοπό, τότε, έχεις πάρει απόφαση και για την μελλοντική σου προσπάθεια, μία απόφαση που θα παραμείνει ενεργή εκτός κι αν αλλάξεις γνώμη.

ΜΑΘΗΜΑ 79 Ας αναγνωρίσω το πρόβλημα έτσι ώστε να μπορέσει να λυθεί.

ΜΑΘΗΜΑ 79

Ας αναγνωρίσω το πρόβλημα έτσι ώστε να μπορέσει να λυθεί.

1. Ένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί αν δεν γνωρίζεις ποιο είναι. Ακόμα κι αν ήδη έχει επιλυθεί θα εξακολουθείς να έχεις το πρόβλημα, διότι δεν θα αναγνωρίζεις ότι έχει λυθεί. Αυτή είναι η κατάσταση του κόσμου. Το πρόβλημα του διαχωρισμού, το οποίο είναι το μοναδικό πρόβλημα, έχει ήδη λυθεί. Όμως, η λύση δεν αναγνωρίζεται διότι δεν αναγνωρίζεται το πρόβλημα

2. Ο κάθε ένας σε αυτόν τον κόσμο φαίνεται πως έχει τα δικά του ιδιαίτερα προβλήματα. Και όμως, είναι όλα το ίδιο, και πρέπει ν’ αναγνωριστούν ως ένα αν θέλουμε η μοναδική λύση που τα λύνει όλα, να γίνει αποδεκτή. Ποιος μπορεί να δει ότι ένα πρόβλημα έχει λυθεί αν νομίζει ότι το πρόβλημα είναι κάποιο άλλο; Ακόμα κι αν του δίνεται η απάντηση, δεν μπορεί να δει την εφαρμογή της.

3. Αυτή είναι η θέση που βρίσκεσαι τώρα. Έχεις την απάντηση, αλλά είσαι ακόμα αβέβαιος για το ποιο είναι το πρόβλημα. Μια μεγάλη σειρά διαφορετικών προβλημάτων φαίνεται πως σε κατακλύζει , και μόλις το ένα τακτοποιείται το επόμενο και μεθεπόμενο εμφανίζονται. Δεν φαίνονται να έχουν τέλος. Δεν υπάρχει στιγμή που να νιώθεις ότι είσαι εντελώς γαλήνιος και ελεύθερος από προβλήματα.

4. Ο πειρασμός να θεωρείς τα προβλήματα ως πολλά είναι ο πειρασμός να κρατήσεις ανεπίλυτο το πρόβλημα του διαχωρισμού. Ο κόσμος φαίνεται ότι σου παρουσιάζει ένα τεράστιο αριθμό προβλημάτων, και πως το καθένα χρειάζεται μια διαφορετική απάντηση. Αυτή η αντίληψη σε τοποθετεί σε μια θέση στην οποία η επίλυση του προβλήματος πρέπει να είναι ανεπαρκής, και η αποτυχία αναπόφευκτη.

5. Κανένας δεν θα μπορούσε να λύσει όλα τα προβλήματα που φαίνεται πως έχει ο κόσμος. Φαίνονται σαν να είναι σε τόσο πολλά επίπεδα, σε τόσες ποικίλες μορφές και με τόσο ποικίλο περιεχόμενο, ώστε έχεις ν’ αντιμετωπίσεις μια αδύνατη κατάσταση. Έτσι όπως τα βλέπεις η απογοήτευση και η δειλία είναι αναπόφευκτες. Μερικά ξεπηδούν απρόσμενα, ακριβώς την στιγμή που νομίζεις ότι έχεις επιλύσει τα προηγούμενα. Άλλα παραμένουν ανεπίλυτα κάτω από ένα νέφος άρνησης, και σηκώνονται για να στοιχειώσουν από καιρό σε καιρό, μόνο και μόνο για να κρυφτούν πάλι ανεπίλυτα.

6. ¨Όλη αυτή η πολυπλοκότητα δεν είναι παρά μια απελπισμένη προσπάθεια να μην αναγνωρίσεις το πρόβλημα, και επομένως να μην το αφήσεις να λυθεί. Αν μπορούσες ν’ αναγνωρίσεις ότι το μόνο σου πρόβλημα είναι ο διαχωρισμός, άσχετα με την μορφή που παίρνει, θα μπορούσες να δεχτείς την απάντηση διότι θα έβλεπες την συνάφεια της. Βλέποντας την γενεσιουργό σταθερότητα σε όλα τα προβλήματα που φαίνεται πως σε κατακλύζουν , θα καταλάβαινες ότι έχεις το μέσον να τα επιλύσεις όλα. Και θα χρησιμοποιούσες το μέσον, διότι αναγνωρίζεις το πρόβλημα.

7. Στις μεγαλύτερες περιόδους πρακτικής μας σήμερα θα ρωτήσουμε ποιο είναι το πρόβλημα, και ποια είναι η απάντηση σε αυτό. Δεν θα ισχυριστούμε ότι ήδη γνωρίζουμε. Θα προσπαθήσουμε να ελευθερώσουμε το νου μας από όλα τα πολλά είδη προβλημάτων που νομίζουμε ότι έχουμε. Θα προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε μόνο ένα πρόβλημα, το οποίο έχουμε αποτύχει να αναγνωρίσουμε. Θα ρωτήσουμε ποιο είναι αυτό, και θα περιμένουμε την απάντηση. Θα μας δοθεί. Έπειτα θα ζητήσουμε και την λύση γι αυτό. Και θα μας δοθεί.

8. Οι σημερινές ασκήσεις θα είναι πετυχημένες στον βαθμό που δεν επιμένεις να προσδιορίσεις εσύ το πρόβλημα. Ίσως να μην μπορέσεις να αφήσεις να φύγουν όλες οι παλιές δοξασίες σου, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις κάποιες αμφιβολίες για την πραγματικότητα της δικής σου εκδοχής για το ποια είναι τα προβλήματά σου. Προσπαθείς ν’ αναγνωρίσεις ότι σου έχει δοθεί η απάντηση μαζί με την αναγνώριση του προβλήματος, έτσι ώστε το πρόβλημα και η απάντηση να μπορέσουν να βρεθούν μαζί και εσύ να μπορέσεις να είσαι γαλήνιος.

9. Οι πιο σύντομες περίοδοι για σήμερα δεν θα κανονίζονται από την ώρα, αλλά από την ανάγκη. Σήμερα θα δεις πολλά προβλήματα, που το κάθε ένα θα χρειαστεί μιαν απάντηση. Οι προσπάθειές μας θα κατευθυνθούν στο ν’ αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα και μία απάντηση. Με αυτή την αναγνώριση λύνονται όλα τα προβλήματα. Με αυτή την αναγνώριση υπάρχει ειρήνη.

10. Μην εξαπατηθείς από την μορφή των προβλημάτων σήμερα. Όποια δυσκολία κι αν φανεί πως προκύπτει, πες γρήγορα στον εαυτό σου: 

Ας αναγνωρίσω αυτό το πρόβλημα έτσι ώστε να λυθεί.

Έπειτα προσπάθησε να αναστείλεις κάθε κρίση σου για το ποιο είναι το πρόβλημα. Αν είναι δυνατόν, κλείσε τα μάτια σου για μια στιγμή και ρώτησε ποιο είναι. Θα εισακουστείς και θα λάβεις απάντηση.