Κεφάλαιο 9 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ.VII. Οι Δύο Αξιολογήσεις

VII. Οι Δύο Αξιολογήσεις

1. Το Θέλημα του Θεού είναι η σωτηρία σου. Δεν θα σου έδινε και τα μέσα να την βρεις; Αν Αυτός βούλεται να την έχεις, τότε πρέπει να το έχει κάνει δυνατόν και εύκολο για σένα να την αποκτήσεις. Οι αδελφοί σου είναι παντού. Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για την σωτηρία. Κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο σου δίνει την ευκαιρία να σωθείς. Μην χάνεις αυτές τις ευκαιρίες, όχι επειδή δεν θα επιστρέψουν, αλλά διότι η καθυστέρηση της χαράς είναι αχρείαστη. Ο Θεός βούλεται τέλεια ευτυχία για σένα τώρα. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην είναι αυτό και το δικό σου θέλημα; Και είναι δυνατόν αυτό να μην είναι και το θέλημα των αδελφών σου;

2. Σκέψου, λοιπόν, ότι σε αυτή την κοινή θέληση είστε όλοι ενωμένοι, και μόνο σ’αυτή. Μπορεί να υπάρχει διαφωνία σε όλα τα άλλα, αλλά όχι σε αυτό. Εδώ, είναι λοιπόν, που κατοικεί ειρήνη. Κι εσύ κατοικείς  στην ειρήνη όταν το αποφασίζεις. Εν τούτοις, δεν μπορείς να κατοικείς στη ειρήνη παρά μόνο αν δεχτείς την Εξιλέωση  διότι η Εξιλέωση είναι ο δρόμος προς την ειρήνη. Ο λόγος είναι πολύ απλός, και τόσο φανερός που πολύ συχνά παραβλέπεται. Το εγώ φοβάται το φανερό, εφόσον το φανερό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πραγματικότητας. Όμως, εσύ δεν μπορείς να το παραβλέψεις εκτός κι αν δεν κοιτάς.

3. Είναι ολοφάνερο ότι αν το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει με αγάπη όλα όσα αντιλαμβάνεται, τότε κοιτάζει με αγάπη κι εσένα. Η δική Του αξιολόγηση  για σένα βασίζεται στην γνώση Του για το τι είσαι, άρα σε αξιολογεί αληθινά. Και αυτή η αξιολόγηση βρίσκεται στον δικό σου νου, διότι Αυτό είναι εκεί. Το εγώ είναι και αυτό μέσα στο νου σου, επειδή το αποδέχτηκες. Η αξιολόγηση του για σένα, όμως, είναι ακριβώς η αντίθετη από του Αγίου Πνεύματος, επειδή δεν σε αγαπά. Δεν γνωρίζει τι είσαι, και δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη σε ό,τι αντιλαμβάνεται επειδή οι αντιλήψεις του αλλάζουν διαρκώς. Το εγώ επομένως, στην καλύτερη περίπτωση γίνεται καχύποπτο, και στην χειρότερη μοχθηρό. Αυτή είναι η ακτίνα δράσης του. Δεν μπορεί να την υπερβεί εξαιτίας της αβεβαιότητάς του. Και ποτέ δεν μπορεί να πάει πιο πέρα από αυτή διότι ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιο.

4. Επομένως, έχεις δυο συγκρουόμενες αξιολογήσεις για τον εαυτό σου μέσα στο νου σου, και δεν γίνεται και οι δύο να είναι αληθινές. Δεν συνειδητοποιείς πόσο απόλυτα διαφορετικές είναι αυτές οι αξιολογήσεις, διότι δεν καταλαβαίνεις πόσο ανώτερη είναι η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για σένα. Αυτό δεν εξαπατάται από ό,τι  και αν κάνεις, διότι ποτέ δεν ξεχνά τι είσαι. Το εγώ εξαπατάται από όλα όσα κάνεις, ειδικά όταν ανταποκρίνεσαι στο Άγιο Πνεύμα, διότι εκείνες τις φορές η σύγχυσή του αυξάνει. Το εγώ, λοιπόν, το πιο πιθανόν είναι να σου επιτεθεί όταν αντιδράς με αγάπη, διότι σε έχει αξιολογήσει ανίκανο να αγαπάς  και όταν το κάνεις πηγαίνεις ενάντια στην κρίση του. Το εγώ θα επιτεθεί στα κίνητρά σου αμέσως μόλις αυτά σαφέστατα δεν συμφωνούν με την αντίληψη του για σένα. Τότε είναι που θα αλλάξει απότομα από την καχυποψία στην μοχθηρότητα, επειδή αυξάνεται η αβεβαιότητά του. Όμως, πάλι δεν έχει νόημα να αντεπιτεθείς. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι συμφωνείς με την αξιολόγηση του εγώ για το τι είσαι;

5. Αν επιλέγεις να βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς αγάπη δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Καταδικάζεις τον εαυτό σου, άρα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ανεπαρκή. Θα στρεφόσουν λοιπόν στο εγώ για να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από μια αίσθηση ανεπάρκειας που έχει προκαλέσει το ίδιο, και πρέπει να την διατηρήσει για την συνέχιση της ύπαρξής του; Είναι δυνατόν να ξεφύγεις από την αξιολόγηση  του για σένα χρησιμοποιώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιεί  και το ίδιο για να κρατήσει αυτή την εικόνα ανέπαφη;

6. Δεν μπορείς να αξιολογήσεις ένα παρανοϊκό σύστημα πεποιθήσεων από μέσα από αυτό. Η ακτίνα δράσης του το αποκλείει. Μπορείς μόνο να πας πιο πέρα από αυτό, να το κοιτάξεις από κάποιο σημείο όπου υπάρχει λογική  και να δεις την αντίθεση. Μόνο από αυτή την αντίθεση μπορεί η παράνοια να χαρακτηριστεί ως παρανοϊκή. Με το μεγαλείο του Θεού μέσα σου, έχεις επιλέξει να είσαι μικρός και θρηνείς για την μικρότητά σου. Μέσα στο σύστημα που υπαγόρευσε αυτή την επιλογή ο θρήνος είναι αναπόφευκτος. Η μικρότητά σου θωρείται δεδομένη εδώ και δεν ρωτάς, «Ποιος την επέτρεψε;» Το ερώτημα δεν έχει κανένα νόημα μέσα στο σύστημα σκέψης του εγώ, διότι θα έθετε όλο αυτό το  σύστημα σκέψης υπό αμφισβήτηση.

7. Έχω πει ότι το εγώ δεν γνωρίζει τι είναι μια αληθινή ερώτηση. Η έλλειψη γνώσης οποιουδήποτε είδους πάντα συνδέεται με την απροθυμία να γνωρίσεις, και αυτό προκαλεί μια ολοκληρωτική έλλειψη γνώσης απλά και μόνο επειδή η γνώση είναι ολοκληρωτική. Επομένως, όταν δεν αμφισβητείς την μικρότητά σου σημαίνει ότι αρνείσαι όλη την γνώση, και ότι κρατάς ανέπαφο όλο το σύστημα σκέψης του εγώ. Δεν μπορείς να κρατάς μέρος ενός συστήματος σκέψης, διότι αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από τα θεμέλια του. Και αυτό πρέπει να γίνει  από κάπου πιο πέρα από αυτό, διότι μέσα του  έχει πολύ ισχυρές βάσεις. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει ενάντια στην πραγματικότητα του συστήματος σκέψης του εγώ απλά και μόνο διότι γνωρίζει ότι τα θεμέλια του δεν είναι αληθινά. Επομένως, τίποτα από όσα προκύπτουν από αυτό δεν έχει κάποιο νόημα. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει κάθε πίστη που έχεις σε σχέση με το από πού προέρχεται. Αν προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει ότι είναι αληθινή. Αν δεν προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει ότι δεν έχει κανένα νόημα.

8. Όποτε αμφισβητείς την αξία σου, να λες:

Ο Θεός ο Ίδιος δεν είναι ολοκληρωμένος δίχως εμένα.

Να το θυμάσαι αυτό κάθε φορά που μιλά το εγώ, και θα πάψεις να το  ακούς. Η αλήθεια για σένα είναι τόσο υψηλή που τίποτα ανάξιο του Θεού δεν είναι αντάξιό σου. Διάλεξε, λοιπόν, ότι  θέλεις σύμφωνα  με αυτούς τους όρους , και μην δέχεσαι τίποτα που δεν θα πρόσφερες στον Θεό ως ολοκληρωτικά κατάλληλο γι Αυτόν. Δεν θέλεις τίποτα άλλο. Επέστρεψε το δικό σου μέρος σε Αυτόν, και Αυτός θα σου δώσει όλον τον Εαυτό Του σε ανταλλαγή για την επιστροφή αυτού που Του ανήκει και Τον ολοκληρώνει.