Εισαγωγή
1. Η σχέση του θυμού με την επίθεση είναι προφανής,
αλλά η σχέση του θυμού με τον φόβο δεν είναι πάντα τόσο φανερή. Ο θυμός έχει να
κάνει πάντα με προβολή διαχωρισμού, ο οποίος τελικά πρέπει να γίνει αποδεκτός
ως ευθύνη δική σου, παρά να κατηγορείς τους άλλους. Ο θυμός δεν μπορεί να
εμφανιστεί εκτός κι αν πιστεύεις ότι έχεις δεχτεί επίθεση, ότι η ανταπόδοσή της
είναι δικαιολογημένη, και ότι εσύ δεν είσαι με κανένα τρόπο υπεύθυνος γι αυτήν.
Με αυτούς τους εντελώς παράλογους ισχυρισμούς, πρέπει να ακολουθεί και το εξίσου παράλογο συμπέρασμα ότι κάποιος αδελφός
αξίζει την επίθεση περισσότερο από την αγάπη. Τι άλλο μπορείς να περιμένεις από
παράλογους ισχυρισμούς εκτός από παράλογο συμπέρασμα; Ο τρόπος να ακυρώσεις ένα
παράλογο συμπέρασμα είναι να αναλογιστείς την λογική του ισχυρισμού στον
οποίο βασίζεται. Δεν γίνεται να δεχτείς επίθεση,
η επίθεση δεν έχει καμία δικαιολογία, και εσύ είσαι υπεύθυνος γι αυτό που πιστεύεις.
2. Σου έχει ζητηθεί να πάρεις εμένα ως πρότυπο για
μάθηση, εφόσον ένα ακραίο παράδειγμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο μαθησιακό
εργαλείο. Όλοι διδάσκουν, και διδάσκουν όλη την ώρα. Αυτή είναι μία ευθύνη που
αναλαμβάνεις αναπόφευκτα από την στιγμή που αποδέχεσαι οποιαδήποτε πεποίθηση,
και κανένας δεν μπορεί να οργανώσει την ζωή του χωρίς κάποιο σύστημα σκέψης.
Μόλις αναπτύξεις οποιοδήποτε σύστημα σκέψης, ζεις σύμφωνα με αυτό και το
διδάσκεις. Η ικανότητά σου να υπακούς σε κάποιο σύστημα σκέψης μπορεί να
έχει προσανατολιστεί λανθασμένα, αλλά εξακολουθεί να είναι μία μορφή πίστης και
μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου