ΜΑΘΗΜΑ
167
Υπάρχει μια ζωή, και αυτήν την μοιράζομαι
με τον Θεό
2. Σε αυτόν τον κόσμο φαίνεται πως υπάρχει μια κατάσταση που είναι
το αντίθετο της ζωής. Το ονομάζεις θάνατο. Και όμως έχουμε μάθει ότι η ιδέα του
θανάτου παίρνει πολλές μορφές. Είναι η μόνη ιδέα στην οποία βασίζονται όλα τα
συναισθήματα που δεν είναι απόλυτα χαρούμενα. Είναι ο συναγερμός στον οποίο
ανταποκρίνεσαι με οποιαδήποτε μορφή που δεν είναι τέλεια χαρά. Κάθε θλίψη,
απώλεια, ανησυχία, βάσανο και πόνος, ακόμα και ο παραμικρός αναστεναγμός
κούρασης, μία ανεπαίσθητη δυσανασχέτηση ή και το πιο απλό συνοφρύωμα,
αναγνωρίζουν τον θάνατο. Κι επομένως αρνείσαι ότι ζεις.
3. Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος. Και όμως, δεν είναι
παρά μια ιδέα, άσχετη με το τι φαίνεται σαν σωματικό. Μια σκέψη βρίσκεται μόνο
μέσα στο νου. Έπειτα μπορεί να εφαρμοστεί όπως την κατευθύνει ο νους. Αλλά η
προέλευσή της είναι εκεί που πρέπει να γίνει η αλλαγή, αν γίνει. Οι ιδέες δεν
αφήνουν την πηγή τους. Η έμφαση που δίνει αυτή η διδασκαλία σε αυτή την ιδέα
οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή αποτελεί κεντρικό θέμα των προσπαθειών μας να
αλλάξουμε το νου σου για τον εαυτό σου. Είναι ο λόγος που μπορείς να θεραπευτείς.
Είναι η αιτία της θεραπείας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να πεθάνεις. Η
αλήθεια της έχει διασφαλίσει την ενότητά σου με τον Θεό.
4. Ο θάνατος είναι η σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από τον
Δημιουργό σου. Είναι η πεποίθηση ότι οι καταστάσεις αλλάζουν, τα συναισθήματα
εναλλάσσονται από λόγους που δεν μπορείς να ελέγξεις, και που δεν έφτιαξες, και
ποτέ δεν μπορείς ν’ αλλάξεις. Είναι η παγιωμένη πεποίθηση ότι οι ιδέες μπορούν
να αφήσουν την πηγή τους, και να πάρουν ιδιότητες που δεν περιέχονται στην πηγή
τους, κι έτσι να γίνουν διαφορετικές από την ίδια τους την προέλευση, χώρια από
αυτήν ως προς το είδος όπως και σε απόσταση, χρόνο και μορφή.
5. Ο θάνατος δεν είναι δυνατόν να προέλθει από την ζωή. Οι ιδέες
παραμένουν ενωμένες με την πηγή τους. Μπορούν να επεκτείνουν όλα όσα περιέχει η
πηγή τους. Ως προς αυτό, μπορούν να πάνε πέρα από τον εαυτό τους. Αλλά δεν
μπορούν να γεννήσουν αυτό που ποτέ δεν τους είχε δοθεί. Όπως φτιάχτηκαν, έτσι
θα φτιάχνουν. Όπως γεννήθηκαν, έτσι θα γεννούν. Κι εκεί από όπου ήρθαν, εκεί
και θα επιστρέψουν.
6. Ο νους μπορεί να νομίζει ότι κοιμάται, αλλά αυτό είναι όλο. Δεν
μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι η αφυπνισμένη του κατάσταση. Δεν μπορεί να
φτιάξει ένα σώμα, ούτε να κατοικήσει μέσα σε ένα σώμα. Ό,τι είναι ξένο προς το
νου δεν υπάρχει, διότι δεν έχει πηγή. Διότι ο νους δημιουργεί όλα τα πράγματα
που υπάρχουν, και δεν μπορεί να τους δώσει ιδιότητες που δεν έχει, ούτε ν’
αλλάξει την δική του αιώνια, γεμάτη επίγνωση κατάσταση. Δεν μπορεί να φτιάξει
ό,τι είναι υλικό. Αυτό που φαίνεται πως πεθαίνει δεν είναι παρά σημάδι ενός νου
που κοιμάται.
7. Το αντίθετο της ζωής μπορεί να είναι μόνο μία άλλη μορφή ζωής.
Ως τέτοια, μπορεί να συμφιλιωθεί με αυτό που την δημιούργησε, διότι δεν είναι
αντίθετο της αλήθειας. Η μορφή της μπορεί ν’ αλλάζει ∙ μπορεί να φαίνεται ότι
είναι κάτι που δεν είναι. Ωστόσο, ο νους είναι νους, αφυπνισμένος ή
κοιμισμένος. Δεν είναι το αντίθετό του σε ό,τι είναι δημιουργημένο, ούτε σε
ό,τι φαίνεται πως φτιάχνει όταν πιστεύει ότι κοιμάται.
8. Ο Θεός δημιουργεί μόνο νου σε κατάσταση αφύπνισης. Εκείνος δεν
κοιμάται, και οι δημιουργίες Του δεν μπορούν να μοιραστούν κάτι που Αυτός δεν
δίνει, ούτε να φτιάξουν καταστάσεις τις οποίες δεν μοιράζεται κι Αυτός μαζί
τους. Η σκέψη του θανάτου δεν είναι η αντίθετη με τις σκέψεις ζωής. Οι Σκέψεις
του Θεού, παντοτινά χωρίς αντίθετα οιουδήποτε είδους, παραμένουν για πάντα
αναλλοίωτες, με την δύναμη να επεκτείνονται χωρίς αλλαγές, αιώνια, ενώ
παράλληλα παραμένουν και μέσα στον εαυτό τους, διότι βρίσκονται παντού.
9. Αυτό που φαίνεται ότι είναι το αντίθετο της ζωής είναι απλά
κατάσταση ύπνου. Όταν ο νους επιλέξει να είναι αυτό που δεν είναι, και να
αναλάβει μία ξένη δύναμη την οποία δεν έχει, μία αλλογενή κατάσταση στην οποία
δεν μπορεί να εισέλθει, ή μία ψευδή κατάσταση όχι μέσα στην Πηγή του, απλά
φαίνεται σαν να έχει αποκοιμηθεί για λίγο. Ονειρεύεται το χρόνο ∙ ένα διάλειμμα
κατά την διάρκεια του οποίου αυτό που φαίνεται ότι συμβαίνει ποτέ δεν έχει
γίνει, οι αλλαγές που έχουν επιτελεστεί είναι δίχως νόημα, και όλα τα γεγονότα
δεν είναι πουθενά. Όταν ο νους ξυπνήσει, συνεχίζει έτσι όπως ήταν πάντα
10. Σήμερα ας είμαστε τα παιδιά της αλήθειας, και ας μην
αρνούμαστε την ιερή μας κληρονομιά. Η ζωή μας δεν είναι όπως την φανταζόμαστε.
Ποιος αλλάζει ζωή απλά επειδή κλείνει τα μάτια του, ή ποιος κάνει τον εαυτό του
κάτι που δεν είναι επειδή κοιμάται, και ονειρεύεται κάτι το αντίθετο από αυτό
που είναι; Δεν θα ζητήσουμε τον θάνατο σε καμιά του μορφή σήμερα. Ούτε θ’
αφήσουμε φαντασίες αντίθετες της ζωής να κατοικήσουν για μια στιγμή εκεί όπου η
Σκέψη της αιώνιας ζωής τοποθετήθηκε από τον Θεό τον Ίδιο.
11. Τον άγιο Του οίκο προσπαθούμε να κρατήσουμε σήμερα έτσι όπως
Αυτός τον εδραίωσε, και θέλει να είναι εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτός είναι
ο Κύριος όλων όσων σκεφτόμαστε σήμερα. Και με τις Σκέψεις Του, οι οποίες δεν
γίνεται να έχουν αντίθετο, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μια ζωή, και αυτή την
μοιραζόμαστε με Αυτόν, με όλη την δημιουργία, και με τις σκέψεις εκείνων τους
οποίους δημιούργησε σε μια ενότητα ζωής που δεν μπορεί να χωριστεί με τον
θάνατο και ν’ αφήσει την Πηγή της ζωής από την οποία προήλθε.
12. Μοιραζόμαστε μια ζωή διότι έχουμε μια Πηγή, μια Πηγή από την
οποία έρχεται σε μας η τελειότητα, και παραμένει πάντα μέσα στον άγιο νου που
Αυτός δημιούργησε τέλειο. Έτσι όπως ήμασταν, έτσι είμαστε και τώρα και θα
είμαστε για πάντα. Ένας κοιμισμένος νους πρέπει να ξυπνήσει, καθώς βλέπει την
δική του τελειότητα να καθρεπτίζει τον Κύριο της ζωής τόσο τέλεια που χάνεται
μέσα σε αυτό που καθρεφτίζεται εκεί. Και τώρα πια δεν είναι μια απλή αντανάκλαση.
Γίνεται αυτό που αντανακλά, και το φως που κάνει δυνατή την αντανάκλαση. Τώρα
δεν χρειάζεται καμιά όραση. Διότι ο αφυπνισμένος νους είναι ένας που γνωρίζει
την Πηγή του, τον Εαυτό Του, την Αγιότητά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου