ΜΑΘΗΜΑ 190 Επιλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο

ΜΑΘΗΜΑ 190

Επιλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο

1. Ο πόνος είναι λάθος οπτική. Όταν βιώνεται σε οιαδήποτε μορφή, είναι απόδειξη αυταπάτης. Δεν είναι καθόλου πραγματικότητα. Δεν υπάρχει μορφή που παίρνει που να μην εξαφανιστεί αν ειδωθεί ορθά. Γιατί ο πόνος ανακηρύσσει τον Θεό σκληρό. Πώς θα μπορούσε να είναι αληθινός σε οποιαδήποτε μορφή; Αποδεικνύει το μίσος του Θεού Πατέρα προς τον Υιό Του, την αμαρτία που βλέπει σ’ αυτόν, και την παρανοϊκή επιθυμία Του για εκδίκηση και θάνατο.

2. Πώς γίνεται να επιβεβαιωθούν τέτοιες προβολές; Τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από ολοκληρωτικά λανθασμένες; Ο πόνος δεν είναι παρά μια απόδειξη των σφαλμάτων του Υιού ως προς το τι νομίζει ότι είναι. Είναι ένα όνειρο βίαιης εκδίκησης για ένα έγκλημα που δεν θα μπορούσε να έχει διαπραχθεί ποτέ ∙ μίας επίθεσης σε κάτι που είναι απόλυτα απρόσβλητο. Είναι ένας εφιάλτης εγκατάλειψης από μία Αιώνια Αγάπη, που δεν θα μπορούσε να εγκαταλείψει τον Υιό που Αυτή δημιούργησε από αγάπη.

3. Ο πόνος είναι ένα σημάδι ότι οι ψευδαισθήσεις κυριαρχούν εκτοπίζοντας την αλήθεια. Διαδηλώνει ότι αρνείσαι τον Θεό,  συγχέοντάς Τον με τον φόβο , θεωρώντας Τον τρελό και προδότη προς τον Εαυτό Του. Αν ο Θεός είναι αληθινός, δεν υπάρχει πόνος. Αν ο πόνος είναι αληθινός, δεν υπάρχει Θεός. Διότι η εκδίκηση δεν είναι μέρος της αγάπης. Και ο φόβος, αρνούμενος την αγάπη και χρησιμοποιώντας τον πόνο για να αποδείξει ότι ο Θεός είναι νεκρός, έχει δείξει ότι ο θάνατος είναι ο νικητής της ζωής. Το σώμα είναι ο Υιός του Θεού, φθαρτό στον θάνατο, τόσο θνητό όσο ο Πατέρας που έχει δολοφονήσει.

4. Ας ειρηνέψουν πια αυτές οι ανοησίες! Η ώρα έχει έρθει να γελάσουμε με τέτοιες παρανοϊκές ιδέες. Δεν χρειάζεται να τις θεωρούμε σοβαρά αδικήματα, ή μυστικές αμαρτίες με βαριές συνέπειες. Ποιος άλλος εκτός από ένα τρελό θα μπορούσε να τις θεωρεί ως την αιτία για οτιδήποτε; Ο μάρτυράς τους, ο πόνος, είναι τρελός όπως αυτές, και δεν προκαλεί περισσότερο φόβο από τις παρανοϊκές ψευδαισθήσεις που προστατεύει, και προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ακόμα αληθινές.

5. Μόνο οι σκέψεις σου προκαλούν πόνο. Τίποτα έξω από το νου σου δεν μπορεί να σε βλάψει ή να σε πληγώσει με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν υπάρχει αιτία πέρα από σένα που να μπορεί να σε φτάσει και να σε τυραννήσει. Κανένας άλλος εκτός από σένα τον ίδιο δεν μπορεί να έχει επίδραση επάνω σου. Δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να έχει την δύναμη να σε καταστήσει ασθενή ή λυπημένο, αδύναμο ή εύθραυστο. Αλλά εσύ είσαι που έχεις την δύναμη να κυριαρχείς σε όλα τα πράγματα που βλέπεις απλά με το ν’ αναγνωρίσεις τι είσαι. Έτσι όπως αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ακίνδυνα, αυτά θα δέχονται την άγια σου θέληση ως δική τους. Και αυτό που πριν το έβλεπες ως τρομακτικό τώρα γίνεται πηγή αθωότητας και αγιότητας.

6. Άγιε μου αδελφέ, σκέψου αυτό για λίγο: Ο κόσμος που βλέπεις δεν κάνει τίποτα. Δεν έχει καθόλου επιδράσεις. Απλά αντιπροσωπεύει τις σκέψεις σου. Και θ’ αλλάξει ολοκληρωτικά καθώς επιλέγεις ν’ αλλάξεις το νου σου, και διαλέξεις την χαρά του Θεού ως αυτό που πραγματικά θέλεις. Ο Εαυτός σου ακτινοβολεί με αυτή την άγια χαρά, αναλλοίωτος μέσα στην αιωνιότητα. Θα ήθελες, λοιπόν, να αρνηθείς έστω και σε μία μικρή γωνιά του νου σου την δική της κληρονομιά, και να την διατηρήσεις σαν ένα νοσοκομείο για τον πόνο ∙ ένα αρρωστημένο μέρος όπου τα ζώντα πράγματα πρέπει να έρθουν τελικά για να πεθάνουν;

7. Ο κόσμος μπορεί να φαίνεται ότι σου προκαλεί πόνο. Και όμως ο κόσμος, ως άνευ αιτίας, δεν έχει καμία δύναμη να προκαλεί οτιδήποτε. Σαν αποτέλεσμα δεν μπορεί να έχει επιδράσεις. Σαν ψευδαίσθηση, είναι αυτό που εσύ επιθυμείς. Οι αργόσχολες ευχές σου εκπροσωπούν τους πόνους του. Οι παράξενες επιθυμίες σου του φέρνουν τα άσχημα όνειρά του. Οι σκέψεις θανάτου τον τυλίγουν με φόβο, ενώ με την ευγενική σου συγχώρεση, ζει.

8. Ο πόνος είναι η σκέψη του κακού που παίρνει μορφή, και δημιουργεί όλεθρο στον άγιο νου σου. Ο πόνος είναι τα λύτρα που έχεις πληρώσει με ευχαρίστηση για να μην είσαι ελεύθερος. Με τον πόνο ο Θεός αρνείται τον Υιό που αγαπά. Με τον πόνο ο φόβος φαίνεται πως θριαμβεύει πάνω στην αγάπη, και ο χρόνος αντικαθιστά την αιωνιότητα και τον Ουρανό. Και ο κόσμος γίνεται ένα σκληρό και δυσάρεστο μέρος, όπου κυβερνά η θλίψη και οι μικρές χαρές υποχωρούν μπροστά στην σφοδρότατη επίθεση του άγριου πόνου που περιμένει να δώσει τέλος σε όλη την χαρά με την δυστυχία.

9. Άφησε τα όπλα σου, και έλα χωρίς άμυνες μέσα στον ήσυχο τόπο όπου η ειρήνη του Ουρανού κρατά όλα τα πράγματα γαλήνια επιτέλους. Άφησε όλες τις σκέψεις κινδύνου και φόβου. Μην αφήσεις καμία επίθεση να εισέλθει μαζί σου. Άφησε το ανελέητο σπαθί της κρίσης που κρατάς απειλητικά προς τον λαιμό σου, και άφησε κατά μέρος όλες τις αξιολύπητες προσβολές με τις οποίες αναζητάς να κρύψεις την αγιότητά σου.

10. Εδώ θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει πόνος. Εδώ σου ανήκει η χαρά του Θεού. Αυτή είναι η μέρα που σου δίνεται να συνειδητοποιήσεις το μάθημα που περιέχει όλη την δύναμη της σωτηρίας. Είναι αυτό: ο πόνος είναι ψευδαίσθηση ∙ η χαρά πραγματικότητα. Ο πόνος δεν είναι παρά ύπνος ∙ η χαρά είναι αφύπνιση. Ο πόνος είναι αυταπάτη ∙ η χαρά μόνο είναι αλήθεια.

11. Κι έτσι κάνουμε πάλι την μόνη επιλογή που θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε∙  διαλέγουμε ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την αλήθεια, ή τον πόνο και την χαρά, ή την κόλαση και τον Ουρανό. Ας αφήσουμε την ευγνωμοσύνη προς τον Δάσκαλό μας να πλημμυρίσει την καρδιά μας, διότι είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε την χαρά αντί για τον πόνο, την αγιότητά μας στην θέση της αμαρτίας, την ειρήνη του Θεού αντί για την σύγκρουση, και το φως του Ουρανού αντί για το σκοτάδι του κόσμου.