IX. Το Όνειρο της Συγχώρεσης.
- Από το Κεφάλαιο 29, IX. The Forgiving Dream -
1. Ο σκλάβος των ειδώλων είναι ένας οικειοθελής σκλάβος. Γιατί οικειοθελής πρέπει να είναι για να επιτρέψει στον εαυτό του να υποκλιθεί βαθιά λατρεύοντας κάτι που δεν έχει ζωή, και να αναζητά δύναμη στο αδύναμο. Τι συνέβη στον ιερό Υιό του Θεού ώστε να μπορέσει να έχει μια τέτοια επιθυμία ∙ και να αφήσει τον εαυτό του να πέσει χαμηλότερα από τις πέτρες στο έδαφος, και να προσβλέπει σε είδωλα ότι θα τον ανασηκώσουν; Άκου, λοιπόν, την ιστορία σου στο όνειρο που έφτιαξες, και αναρωτήσου εάν δεν είναι αλήθεια ότι πιστεύεις ότι αυτό δεν είναι όνειρο.
2. Ένα όνειρο κρίσης ήλθε στο νου που ο Θεός δημιούργησε τέλειο σαν τον Εαυτό Του. Και σε αυτό το όνειρο ο Ουρανός μεταμορφώθηκε σε κόλαση, και ο Θεός έγινε εχθρός του Υιού Του. Πως μπορεί ο Υιός του Θεού να ξυπνήσει από το όνειρο; Είναι ένα όνειρο κρίσης. Άρα αυτός δεν πρέπει να κρίνει, και θα ξυπνήσει. Γιατί το όνειρο θα φαίνεται ότι διαρκεί όσο εκείνος είναι μέρος από αυτό. Μην κρίνεις, γιατί εκείνος που κρίνει θα έχει την ανάγκη των ειδώλων, τα οποία θα κρατούν την κρίση μακριά από τον ίδιον. Ούτε μπορεί αυτός να γνωρίσει τον Εαυτό που έχει καταδικάσει. Μην κρίνεις, γιατί κάνεις τον εαυτό σου μέρος των κακών ονείρων, όπου τα είδωλα είναι η «αληθινή» σου ταυτότητα, και η σωτηρία σου από την κρίση βρίσκεται στον τρόμο και στην ενοχή που καταλογίζεις στον εαυτό σου.
3. Όλες οι φιγούρες στο όνειρο είναι είδωλα, που φτιάχτηκαν για να σε σώσουν από το όνειρο. Ωστόσο είναι μέρος αυτού για το οποίο έγιναν για να σε σώσουν. Γι αυτό ένα είδωλο κρατάει το όνειρο ζωντανό και φοβερό, γιατί ποιος θα μπορούσε να επιθυμήσει κάποιο είδωλο εκτός και εάν βρισκόταν σε τρόμο και απελπισία; Και αυτό είναι που αντιπροσωπεύει το είδωλο, και έτσι η λατρεία του είναι η λατρεία της απελπισίας και του τρόμου, και του ονείρου από το οποίο προήλθαν. Η κρίση είναι μια αδικία προς τον Υιό του Θεού, και είναι δικαιοσύνη ότι όποιος τον κρίνει δεν θα ξεφύγει την τιμωρία που επέβαλλε στον εαυτό του με το όνειρο που κατασκεύασε. Ο Θεός γνωρίζει από δικαιοσύνη, όχι από τιμωρία. Αλλά στο όνειρο της κρίσης εσύ επιτίθεσαι κι εσύ καταδικάζεσαι ∙ και επιθυμείς να είσαι ο σκλάβος των ειδώλων, τα οποία παρεμβάλλονται μεταξύ της κρίσης σου και της τιμωρίας που φέρνει.
4. Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία στο όνειρο όσο το ονειρεύεσαι. Γιατί τα είδωλα πρέπει να είναι μέρος του, για να σε σώσουν από ό,τι πιστεύεις ότι έχεις κατορθώσει, και έχεις κάνει για να σε κάνει αμαρτωλό και να σβήσει το φως μέσα σου. Μικρό παιδί, το φως είναι εκεί. Εσύ μόνο ονειρεύεσαι, και τα είδωλα είναι τα παιχνίδια που ονειρεύεσαι ότι παίζεις μαζί τους. Ποιος έχει ανάγκη από παιχνίδια εκτός από τα παιδιά; Προσποιούνται ότι κυβερνούν τον κόσμο, και δίνουν στα παιχνίδια τους την δύναμη να μετακινούνται, και να μιλούν και να σκέφτονται, να αισθάνονται και να μιλούν για λογαριασμό τους. Ωστόσο όλα όσα φαίνονται ότι κάνουν τα παιχνίδια τους είναι στο νου εκείνων που παίζουν με αυτά. Αλλά αυτοί ανυπομονούν να ξεχάσουν ότι οι ίδιοι έφτιαξαν το όνειρο στο οποίο τα παιχνίδια τους είναι πραγματικά, και δεν αναγνωρίζουν ότι οι επιθυμίες τους είναι οι δικές τους.
5. Οι εφιάλτες είναι παιδιάστικα όνειρα. Τα παιχνίδια έχουν στραφεί ενάντια στο παιδί που νόμισε ότι τα έκανε πραγματικά. Ωστόσο μπορεί ένα όνειρο να επιτεθεί; Ή μπορεί ένα παιχνίδι να γιγαντωθεί και να γίνει επικίνδυνο, μαινόμενο και άγριο; Αυτό πιστεύει το παιδί, επειδή φοβάται τις σκέψεις του και προτιμάει να τις δίνει στα παιχνίδια του. Και η πραγματικότητά τους γίνεται η δική του, επειδή του φαίνεται πως το σώζουν από τις σκέψεις του. Ωστόσο αυτά κρατούν τις σκέψεις του ζωντανές και πραγματικές, αλλά του φαίνεται πως είναι έξω από τον εαυτό του, όπου μπορούν να στραφούν εναντίον του διότι τα πρόδωσε. Αυτός νομίζει ότι τα χρειάζεται για να μπορέσει να ξεφύγει από τις σκέψεις του, επειδή νομίζει ότι οι σκέψεις είναι πραγματικές. Έτσι φτιάχνει από το κάθε τι ένα παιχνίδι, για να κάνει τον κόσμο του να παραμείνει έξω από αυτόν, και να παίζει ότι είναι μόνο ένα μέρος του.
6. Κάποια στιγμή η παιδική ηλικία πρέπει να περάσει και να φύγει για πάντα. Μην ζητάς να διατηρήσεις τα παιχνίδια ενός παιδιού. Βάλε τα όλα στην άκρη, γιατί δεν έχεις ανάγκη από αυτά πια. Το όνειρο της κρίσης είναι ένα παιδικό παιχνίδι, στο οποίο το παιδί γίνεται ο πατέρας, δυνατός, αλλά με την μικρή σοφία ενός παιδιού. Ό,τι τον πληγώνει καταστρέφεται ∙ ό,τι τον βοηθάει ευλογείται. Μόνο που το κρίνει όπως κάνει ένα παιδί, το οποίο δεν γνωρίζει τι πληγώνει και τι θεραπεύει. Και άσχημα πράγματα φαίνονται να συμβαίνουν, και αυτός φοβάται όλο το χάος σε έναν κόσμο που νομίζει ότι κυβερνάται από τους νόμους που έφτιαξε αυτός. Ωστόσο ο πραγματικός κόσμος δεν επηρεάζεται από τον κόσμο που αυτός θεωρεί ως πραγματικό. Ούτε έχουν οι νόμοι του αλλάξει επειδή αυτός δεν καταλαβαίνει.
7. Και ο αληθινός κόσμος, όμως, δεν είναι παρά ένα όνειρο. Μόνο που οι φιγούρες έχουν αλλάξει. Δεν τις βλέπει σαν είδωλα που προδίδουν. Είναι ένα όνειρο στο οποίο κανείς δεν χρησιμοποιείται για να αντικαταστήσει κάτι άλλο, ούτε παρεμβάλλεται μεταξύ των σκέψεων που ο νους συλλαμβάνει και σε ό,τι βλέπει. Κανείς δεν χρησιμοποιείται για κάτι που δεν είναι, γιατί τα παιδιάστικα πράγματα έχουν όλα παραμεριστεί. Και αυτό που κάποτε ήταν ένα όνειρο κρίσης τώρα έχει αλλάξει σε όνειρο όπου τα πάντα είναι χαρά, γιατί αυτός είναι ο σκοπός που έχει. Μόνο όνειρα συγχώρεσης μπορούν να εισέλθουν εδώ, γιατί ο χρόνος έχει σχεδόν τελειώσει. Και οι μορφές που εισέρχονται στο όνειρο τώρα γίνονται αντιληπτές σαν αδελφοί, όχι στην κρίση, αλλά στην αγάπη.
8. Τα όνειρα της συγχώρεσης λίγο χρειάζεται να κρατήσουν. Δεν έγιναν για να διαχωρίζουν τον νου από αυτό που σκέφτεται. Δεν ζητούν να αποδείξουν ότι το όνειρο το ονειρεύεται κάποιος άλλος. Και σε αυτά τα όνειρα ακούγεται μια μελωδία που ο καθένας θυμάται, αν και δεν την έχει ακούσει από τότε που άρχισε όλος ο χρόνος. Η συγχώρεση, αφού ολοκληρωθεί, φέρνει το άχρονο τόσο κοντά που το τραγούδι του Ουρανού μπορεί να ακουστεί, όχι με τα αφτιά, αλλά με την ιερότητα που ποτέ δεν άφησε τον βωμό που διαμένει για πάντα βαθιά μέσα στον Υιό του Θεού. Και όταν αυτός ακούσει αυτό το τραγούδι ξανά, θα ξέρει ότι δεν υπήρξε ποτέ στιγμή που να μην το άκουγε. Και που είναι ο χρόνος, όταν τα όνειρα της κρίσης έχουν εγκαταλειφτεί;
9. Οποτεδήποτε αισθάνεσαι φόβο σε οποιαδήποτε μορφή,- και είσαι φοβισμένος εάν δεν αισθάνεσαι βαθιά ικανοποίηση, σιγουριά ότι υπάρχει βοήθειας, μια ήρεμη επιβεβαίωση ότι ο Ουρανός είναι μαζί σου,- να είσαι βέβαιος ότι έφτιαξες ένα είδωλο, και πιστεύεις ότι θα σε προδώσει. Γιατί κάτω από την ελπίδα σου ότι θα σε σώσει βρίσκεται η ενοχή και ο πόνος της αυτό-προδοσίας και της αβεβαιότητας, τόσο βαθιά και τόσο πικρή που το όνειρο δεν μπορεί να κρύψει εντελώς όλη σου την αίσθηση της καταδίκης. Η αυτό-προδοσία σου πρέπει να έχει σαν αποτέλεσμα τον φόβο, γιατί ο φόβος είναι κρίση, που οδηγεί με βεβαιότητα στην ξέφρενη έρευνα για είδωλα και θάνατο.
10. Τα όνειρα της συγχώρεσης σου θυμίζουν ότι ζεις με ασφάλεια και ότι δεν έχεις επιτεθεί στον εαυτό σου. Έτσι οι παιδιάστικοι τρόμοι σου λιώνουν και απομακρύνονται, και τα όνειρα γίνονται ένα σημάδι ότι έχεις κάνει μια καινούργια αρχή, και όχι άλλη μια προσπάθεια να λατρέψεις είδωλα και να κρατήσεις την επίθεση. Τα όνειρα της συγχώρεσης είναι ευγενικά στον καθένα που εμφανίζεται στο όνειρο. Και έτσι φέρνουν στον ονειρευτή πλήρη απελευθέρωση από τα όνειρα του φόβου. Αυτός δεν φοβάται την κρίση του γιατί δεν έχει κρίνει κανέναν, ούτε έχει επιδιώξει να απελευθερωθεί μέσω της κρίσης από αυτό που επιβάλλει η κρίση. Και εν τω μεταξύ θυμάται αυτό που ξέχασε, όταν η κρίση φαινόταν πως είναι ο τρόπος για να σωθεί από την τιμωρία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου